Ocenite etot tekst:


---------------------------------------------------------------
     © Copyright SHirokov Nikolaj
     Email: snn@decima.ru 
     Date: 05 Apr 2001
---------------------------------------------------------------
                     fantasticheski yumoristicheskaya povest' 



                                   - Zachem, ved' est' uzhe Garri Garrison ? -
                                                              govorili odni.
                                   - Da u tebya nichego ne poluchitsya ! -
                                                          usmehalis' drugie.
                                   A ya vzyal, da napisal ! 
                                             Potom eshche ...
                                                         I eshche ...
                                                                   I eshche ...
                                   VAM, 
                                          kto v menya veril,
                                                   komu eto nravitsya,
                                                             kto etogo zhdal, 
                                   YA  posvyashchayu etot cikl.
                               



       Povest'  "Kompleks"  sostoit iz ... chastej,  kazhdaya iz kotoryh, mozhet
rassmatrivat'sya kak otdel'noe proizvedenie.  |dakij cikl minipovestej.
       Geroj etoj povesti  - Nik Spajks.  Sejchas emu 3... goda, i zhivet on v 
34588 godu, ot rozhdestva hristova.  Smeyu zametit',  chto  v  budushchem, nachalom
letoischisleniya schitayut poyavlenie pervogo cheloveka, kotoroe bylo tochno usta -
novleno nauchnymi hronoekspediciyami. 
       Roditeli Nika, hoteli dat' horoshee obrazovanie svoemu synu,  napraviv
ego v prestizhnyj kolledzh v sisteme Kanopusa.   No sud'ba ( tochnee sam Nik ),
rasporyadilas' po svoemu.   Uhnuv vse den'gi v pokupku "YAstreba"  -  starogo,
voennogo korablya-razvedchika, neudavshijsya uchenyj,  a po zhizni romantik,  za -
nyalsya starinnym remeslom.   ZHizn' u "romantikov s bol'shoj dorogi", ne sovsem
spokojnaya.   Kakaya imenno ?   Prochtite, mozhet i vam zahochetsya tuda,  

                           Gde zvezdy svetyat yarche ,
                           Gde blizhe mlechnyj put' ...

============================================================================



                                   


                        
       Den' ne obeshchal nichego horoshego,  v tom smysle, chto nichem ne otlichalsya 
ot lyubogo drugogo rabochego dnya  v 1997 godu.   Te zhe speshashchie lyudi,  mashiny,   
kazalos' sam vozduh propitan etoj suetoj.
       Nik shel na rabotu peshkom.  Za poslednie chetyre mesyaca etot marshrut ne 
menyalsya, i  Nik mog projti ego s zakrytymi glazami.  
       - Privet ! - |to ulybayushchejsya sekretarshe.  
       SHCHelk - eto vklyuchatel' nastol'noj lampy.
       Hlop - eto nizhnyaya chast' tela sostykovalas' so stulom.
       - Ou...ohhh .  - |to zevok s vospominaniem o teploj i myagkoj posteli.
       Vse kak vsegda.  Skuchno,  no tiho i bezopasno.  Nikakoj tebe policii,
nikakih edinburzhcev ...,  a vprochem, ob eto mozhno uzhe zabyt'.   Temporal'naya 
spiral' imeet svojstvo ischezat', a yadernaya mina imeet svojstvo vzryvat'sya.  
       Vzryvat'sya ej nuzhno bylo  cherez pyat' sekund posle otpravki,   chtob na
Gee ne ostalos' ni molekuly, ot koordinatnogo modulya temporal'noj ustanovki.
Nikto ne znaet GDE  i tem bolee KOGDA on nahoditsya, ot takih priyatnyh myslej 
na dushe stanovilos' teplee.

       Ta myshinaya voznya,  kotoruyu  mestnye  aborigeny  nazyvali  uvazhitel'no 
RABOTA, vyzyvalo u Nika v luchshem sluchae smeh.  Smeyat'sya prihodilos' pro sebya
daby ne oskorblyat' ih chuvstva,  kak nikak on zdes' gost' i obizhat' hozyaev ne
taktichno.  Rabota vypolnyalas', i pretenzij ot nachal'stva ne bylo.   Pravda u 
nego byl  vos'michasovoj rabochij den',  no otkuda etim varvaram znat',  chto v 
civilizovannoj chasti galaktiki,  v ego vremya, ekspluatirovat' cheloveka mozhno
bylo ne bolee chetyreh chasov,  za odni standartnye sutki.   Standartnye sutki
ravny  dvadcati chetyrem chasam  ( nu pryam, kak na etoj planete ! )  i  otkuda 
tol'ko vzyalas' takaya neudobnaya cifra ?   Kstati,  u planety  i  imya kakoe-to 
strannoe  -  Zemlya .   Vse normal'nye planety  nazyvayut  bolee torzhestvenno,
est' konechno  i  otkrovenno  pompeznye nazvaniya,  no chtoby  tak  poklonyat'sya 
litosfere,  uvekovechiv ee v nazvanii  -  eto vstrechalos' vpervye.   Kak-to v 
dalekie shkol'nye gody,  uchitel' drevnej istorii,  povedal Niku  i ego odno -
klassnikam,  chto pramater' chelovechestva imenuetsya to li Gryaz',  to li Pochva,
tak mozhet eto i est' ta samaya planeta ?
       Tak ili net,  Nik naslazhdalsya prirodoj i prikalyvalsya ot tehnicheskogo
urovnya razvitiya aborigenov.  CHrezmernaya trata usilij, na proizvodstvo ubogoj
tehniki, plyus prakticheski ubitaya ekologiya - takov udel razvivayushchihsya planet.
 
       Blizhe k obedu,  u Nika vozniklo trevozhnoe chuvstvo,  slovno on upustil 
chto-to vazhnoe,  a chto - nikak ne mog vspomnit'.   K koncu dnya eto chuvstvo ne
tol'ko ne propalo, no i usililos'.  Ot dolgogo napryazheniya, poyavilas' golov -
naya bol',  prishlos' "otravit'sya" obezbolivayushchim iz svoej aptechki ( k mestnoj
medicine Nik otnosilsya s yavnym nedoveriem ).  CHerez paru minut, pochuvstvovav 
sebya luchshe,  on reshil postarat'sya zabyt' incident,  i podumat'  o chem-nibud'
horoshem.   Naglym obrazom ustavivshis' na sekretarshu,  tem samym  vvedya zas -
tenchivuyu devushku v krasku,  Nik razmechtalsya ob otvlechennyh temah.  I  tol'ko 
doshel do pikantnyh obstoyatel'stv ...
        - Tvoyu mat' !..  YA zhe zabyl ...  - vydal on.  Vzglyad ego osteklenel,
chelyust' otkinulas' do upora  i  Nik zastyl,  kak sfinks,  srazhennyj strashnoj 
dogadkoj. 
        - Ah !  Kak vy smeete ! - voskliknula sekretarsha, pochemu-to perehodya 
na "Vy",  - Da vy ... Vy ... Gryaznyj huligan !
        - Spasibo ,  - kak robot prodeklamiroval Nik,  - no ya vchera mylsya.
        - Eshche nikto !..  Eshche nikogda !..  Menya ?..  -  ona  prosto  ne mogla
podobrat' slov.  Ee krasnota ot stesneniya,  pereshla v bolee yarkuyu,  ot voz -
mushcheniya ! 
        - YA vse rasskazhu shefam, kogda oni vernutsya !  Ham !!!
        CHert,  - podumal Nik, - ya kazhetsya ne vyklyuchil hronodetektor* !  Esli
eto tak, to menya uzhe zasekli !
        Hronodetektor pitaetsya ot  transplutonievoj batarei,  tak chto pol' -
zovat'sya im mozhno kratkovremenno.   Esli  vremya  raboty  prevysit  neskol'ko
sekund,  to nablyudatelyam iz budushchego srazu budet ponyatno,   chto eto ne  po -
meha, vyzvannaya estestvennymi faktorami,  a rabota pribora,  prichem pribora,
kotoryj ne mog poyavitsya v tot vremennoj period - ego prosto eshche NE izobreli! 
        Tak, - lihoradochno soobrazhal Nik,  - dopustim samoe plohoe sluchilos'
i rabotu detektora zaregistrirovali.  Znachit skoro nagryanut hronokopy, mozhet 
i edinburzhcy - u nih navernyaka est' hronokontrol', i mozhet dazhe ...  Nu net,
otkuda u amazonok pribor?  A vprochem Sintiya pojdet na vse, lish' by spustit'
s menya shkuru za takoe oskorblenie, ta eshche yazva.

---------------------------------------------------------------------------- 
        * Hronodetektor  -  pribor, registriruyushchij vremennye vozmushcheniya, tem
samym,  preduprezhdaya pol'zovatelya o pribytii ob®ekta(ov) iz drugogo vremeni. 
( Zdes' i dalee - primechaniya avtora. )




        Okolo semi mesyacev nazad, korabl' Nika, sil'no potrepannyj korablyami
gercoga |dinburga (krupnejshego mafiozi v korolevstve Lebedya), ele dotyanul do
planety  Geya, sistemy  Raj,  v sozvezdii Liry.  Dolgi konechno  nuzhno platit' 
vovremya, no v tot moment nalichnosti ne bylo, a gde vy videli bandita kotoryj
verit obeshchaniyam ?   
        V obshchem,  dostalos' bednomu "YAstrebu" po pervoe chislo.   Boezapas na 
nule, goryuchee pochti na nule,  energoshchit tyu-tyu .   Priyatel' - ty trup,  posle
pervogo zhe popadaniya - ne spaset i talisman . Vybora  net, dazhe  esli  pered 
toboj planeta choknutyh amazonok.
        ZHestkij matriarhat v korolevstve Lira, dostig nebyvalyh vysot - zhen-
shchiny upravlyali vsem.  Armiya, iz fanatichno predannyh zhenshchin-shturmovikov, byla 
stal'noj rukavicej Ee Velichestva, i "slava" o nej gremela po vsej galaktike.
Mnogie nacii izredka nanimali gipertrofirovannyh krasotok dlya svoih del, cha-
sten'ko gryaznyh del,  tak kak "zagasit' slabyj pol",  to est' nas - muzhikov,
dlya voyachek bylo samym priyatnym delom. 
        Korabl' eshche ne voshel v atmosferu,  kak Nik shlepnul po knopke SOS,  i
zaprosil avarijnuyu posadku.   Na ekrane videofona  poyavilas', zlobnogo vida, 
kapitansha iz planetarnoj oborony i po voennomu garknula:
        - CHo nado, samec, na shchet "pyat'" atkryvayu agon'! 
        - Teten'ka,  spasite-pomogite,  menya  edinburzhcy  podbili,  ya zhenshchin
ochen' uvazhayu ! - on sostroil zhalostlivuyu ulybku.
        Banditov,  yasnoe delo,  nikto ne lyubit, poetomu kapitansha promolvila 
angel'skim  golosom  -  Oh ty moj sirdeshnyj !  -  i ischezla,  vidno pobezhala
dokladyvat'.
        Korabl' raskalilsya ob plotnye sloi atmosfery, i pribory odin za dru-
gim, nachali otkazyvat'. 
        Mama, - uspel podumat' Nik, vypuskaya shassi, - kak ya sejchas shmyaknus'! 
        Vse by nichego,  i shassi smyagchat stolknovenie,  i kreslo kompensiruet 
udar, no na bedu on padal ( sam togo ne znaya ), pryamo na dvorec Ee - ponyat -
no kogo .
        A vo dvorce ( nichego ne podozrevaya o proishodyashchem ), shla malopriyat -
naya "ceremoniya", tochnee rugachka.  Rugali princessu  Sintiyu, rugali roditeli,
za to, chto zamuzh ona vrode by i hotela, no pochemu-to ne vyhodila.
        - Skoka mozhna !  -  negodovala Ee Velichestvo,  -  A ty  cho  malchish',
kazel plishivyj, parik-ta papraf'!  YA adna,  cho li, dalzhna a dochiri bespako -
ica ?  Tibe by vse knishki svai glupye chitat'.  Vse pra lyubof' nibos' ?! 
        - Ga-ga-ga,  -  zatryaslis' ot smeha strazhi u trona,  i ih bicepsy, v 
poltora raza bol'she golovy, zakolyhalis' pod dospehami.
        - Mlchat' !!! - ryavknula Ee Velichestvo.
        - Dorogaya, uspokojsya pozhalujsta, ya tozhe bespokoyus' za Sintiyu.
        - Veryu-veryu ! A nu skazh che del'nae, hot' ras v zhizni !!!
        - Nu, ya ... Nu, tut kak-to v knige prochel ...
        - Karochi !
        - V obshchem, kto pervyj vojdet, tot i zhenih ...  Vot ...  Tak vot ...
        Za tu minutu,  chto v golove Ee Velichestva usvaivalas' mysl' supruga,
on  ( izryadno poteya ot straha ),  proklinal vse na svete,  za svoj, slishkom
boltlivyj yazyk.   On dal sebe slovo ne chitat' bol'she knig,  ne  upotreblyat'
spirtnogo i ujti v monastyr', lish' by ego ne ...
        - A shto,  -  prervala ego mysli Ee Velichestvo,  -  eto nam padhodit,
eto nam nravica , eto my adabryaim !   |j, sikritarya syuda !
        No vmesto sekretarya v tronnyj zal, vletela polkovnik, iz lichnoj oh -
rany .
        - Vashe ... stvo,  - zadyhalas' ona,  - Syuda ... SHCHa ... V ubezhishche !!!
        - Ahrana !!!  -  zavopila Ee velichestvo,  -  Pakushenie !!!  Spasajti 
moe Velichestvo !!!
        I tut:  Rev dvigatelej, vspyshka, zhutkij grohot !  Korabl' upal pryamo 
u dvorca.   Ot udara srabotala katapul'ta i Nik,  probiv golovoj ( v shleme )
okno, propahal, chto nazyvaetsya, nosom, blestyashchij parket, i utknulsya ...
        - Ah !!!  -  vzdohnul ves' zal !
        ... pryamo mezhdu nog Ee Velichestvu - YAdvige dvesti trinadcatoj !
        - Drasti ... tetya !  -  probormotal snizu Nik,  i poteryal soznanie.
        - Edrittvayu ... - prosheptala Ee Velichestvo  - ... Tak eto zh muzhik !
        - Nu vot ... - prolepetal muzh Ee Velichestva, - ... Vot vam i zhenih.
Bystren'ko ty soobrazil parnisha - podslushival nebos' ?


        Svad'bu naznachili srazu.  No poka razoslali priglasheniya,  poka gosti 
( vse, bez isklyucheniya, damy ) dali otvet - proshlo bolee mesyaca. Za eto vremya 
Nik,  daby izbezhat' chrezmernogo obshcheniya s princessoj, koya okazalas' izbalo -
vannoj i svoevol'noj do nel'zya,  zanimalsya issledovaniyami vo vremeni,  v chem 
i podnatorel dazhe ochen'.  Dnya brakosochetaniya zhdal, kak chert  vtorogo prishe -
stviya,  po odnoj prostoj,  no nemalovazhnoj prichine.   Vse delo v tom,  chto u
kazhdogo cheloveka est' kompleks na kakie-to sluchai ili veshchi.   Kto-to ne lyu -
bit mannuyu kashu, kto-to ne lyubit futbol  - Nik zhe strashno ne hotel zhenit'sya!
On nenavidel marsh Mendel'sona, nenavidel ceremonii voobshche,  a slovo "brak" u
nego associirovalos' so slovami "tyur'ma",  "okovy" i tomu podobnoe.  Koroche,
proshchaj svoboda,  kotoraya byla mila ego serdcu  bol'she zhizni !   I v odin  iz
teplyh, letnih dnej, posle ocherednogo obshcheniya s Sintiej,  on reshil bezhat' vo
chto by to ni stalo.   Rol' muzha,  budushchej "Ee Velichestvo", ego ne prel'shchala,
tak kak pechal'nyj primer, v roli Sigizmunda dvadcat' sed'mogo, uzhe imelsya.

        Den' svad'by  byl na udivlenie  horosh,  legkij veterok tiho shelestel 
listvoj, shchebetali ptichki, hotelos' pet' i smeyat'sya. Nik s trudom ubedil sebya 
dejstvovat'.   Gosti sobiralis' vo dvorce,  budushchij papa,  byl uzhe v podpi -
tii,  i porazhal vysheukazannyh svoimi,  uvy ne nuzhnymi,  poznaniyami v oblasti 
literatury.  Vse zhdali nevestu, zhdali chasa dva,  i poetomu mnogie gosti malo
chem otlichalis' ot Ego Velichestva.   Nik, uverivshis',  chto na zheniha nikto ne
obrashchaet vnimaniya, nachal medlenno perebirat' nogami k dveri za tronom.
        - Tyyy... kuda ?  - neozhidanno prytko voprosil ego "papanya".
        - Mne nado ! - Nik rasteryalsya, ne znaya chto otvetit'.
        - Zaaa...chem ? 
        Paset !  - ponyal Nik i nachal vrat' s detskoj naivnost'yu.
        - Ochen' nado. Nu ... pi-pi sdelat', ruchki pomyt' ... nado.
        - Smaaa...ri u menya !  - Sigizmund pogrozil pal'cem i povernuvshis' k 
gostyam, nachal vozmushchat'sya:
        - Oh uzh eta mladezh'!  YA v svoe vremya, mozhet, za god do svad'by ruchki
myl ! Da ya, za pol-goda pi-pi delal !
        - Da-da!  - vtorila emu toshchaya dama, sognuvshayasya pod tyazhest'yu ogrom -
nogo kolichestva brilliantov.   Zadnyuyu chast' tela ona uperla v kolonnu,  daby 
ne ruhnut' na parket ot izryadnoj dozy hmel'nogo.
        A Nik,  tem vremenem,  uzhe zapuskal temporal'nuyu ustanovku, radostno
osoznavaya,  chto eto edinstvennaya ustanovka na planete,  i chto mina prevratit
ee v prah cherez pyat' sekundy posle ego otbytiya.




        - YA dolzhen uspet' ! 
        Nik,  vskochiv so stula,  sobralsya mchat'sya domoj, no eto emu ne suzh -
deno bylo sdelat'.  Ofis  ozarila  vspyshka,  zapahlo ozonom  i  mezhdu stolov 
vyrosla siyayushchaya sfera,  okolo chetyreh metrov  v diametre.   Sil'noe gudenie, 
napominayushchee gul moshchnogo transformatora,  soprovozhdalo ee poyavlenie.   CHerez 
neskol'ko sekund siyanie nachalo merknut',  poka ne ischezlo sovsem  -  posredi  
komnaty stoyali tri strannyh figury.  
        V nih mozhno bylo ugadat'  homo sapiens,  esli by  ne strannye  veshchi, 
zamenyavshie nekotorye ih konechnosti. U odnogo, vmesto levoj ruki byl manipu -
lyator,  zakanchivayushchijsya kuchej stvolov,  raznogo kalibra,   u drugogo,  glaza
zamenyal  schetverennyj opticheskij skaner,  nu a tret'ej,  okazalas'  devushka,
s vnushitel'noj raketnoj ustanovkoj na spine  - nogi ee,  ochen' smahivali  na
kurinye,  s toj lish' raznicej,  chto byli  metallicheskie.   Osobenno porazhalo 
vzglyad kolichestvo boepripasov,  koimi  byli  uveshany ih tela,  zagorelye  i 
muskulistye.
        "Bezglazyj"  podkrutil nastrojku na skanere i utverditel'no kivnul.
        - Ty .  - holodno proiznes "stal'naya ruka"  i ukazal na Nika pal'cem 
pravoj ruki.
        - |to vy mne, mister ? 
        - Razreshi Skarb,  ya ego zamochu !  -  devushka prisela na odno koleno.
Raketnaya ustanovka protivno zazhuzhzhala,  pyat' raket vysunuli svoi chernye nosy
i ustavilis' na Nika.
        - Perestan' Merza !   U nas prikaz,  etot umnik nuzhen gercogu zhivym.
My ne hotim poluchit' tret' voznagrazhdeniya za kuchku pepla .
        Hlop !
        Vse podprygnuli,  oruzhie  u  naemnikov  napravilos' v ugol,  zatvory
klacnuli.  No eto vsego lish' sekretarsha  -  upala v obmorok.
        Bandyugi uspokoilis' i opyat' povernulis' k Niku.
        - Idi syuda priyatel', my tebya prokatim ! - oni zadergalis' ot smeha .
        - Spasibo, ya luchshe peshkom !
        - Da on izdevaetsya nad nami !  -  Merza szhala kulaki,  -  Zamochu !!!
        Skarb povernulsya i tresnul stvolami ej po shlemu.
        - YA kazhetsya prosil tebya zatknut'sya, chto neponyatno ?!  Gercog nazna -
chil starshim menya!  YA tut boss, ya tut shef, ya tut nomer odin, ya tut glavnyj!
        - Oooh !  -  sekretarsha podala golos,  -  Kto-nibud',  nakapajte mne  
valer'yanki ! 
        - Slabo-narkoticheskoe veshchestvo, rastitel'nogo proishozhdeniya. - Vydal
informaciyu "bezglazyj", v otvet na voprositel'nyj vzglyad Skarba.
        - Vy rebyata reketiry chto li ?  Tak by srazu i skazali, chego narod-to
pugat'?!  SHefy skoro vernutsya, posidite.  Mozhet kofejku nalit'?...  A-a-a...   
        Ne nahodya drugogo sposoba, chtoby ostanovit' boltovnyu,  Skarb napra -
vil na nee "levuyu ruku".  Hlop  - razdalos' snova.   On povernulsya i pomanil 
Nika pal'cem.
        - Nu ladno,  mne vse eto nadoelo !  -  Nik podnyal ladoni vverh  i iz
rukavov pokazalis' stvoly, v kotorye zaprosto prolez by ukazatel'nyj palec .
Snizu otkinulis' kronshtejny,  na nih  v®ehali  malen'kie raketki.  Na pravom
pleche, teleskopicheskij derzhatel' vydvinul blaster, na kotorom zazhegsya zele -
nyj signal gotovnosti.
        - Ha-ha-ha !  - shvatilis' za zhivoty naemniki, - Uberi, uberi skoree
svoi pukalki, ne-to my lopnem so smehu !   Ty imi chto,  muh chto li gonyaesh' ?
        - Aga, i vsyakih tarakanov tozhe .
        - Oooj !  - ochnulas' sekretarsha, - Nu i denek !  CHert, zrya ya brosila  
kurit' - ni u kogo sigaretki ...
        Dogovorit' ona ne uspela. 
        - Registriruyu pribytie ! Odin ob®ekt !  -  dolozhil "bezglazyj".
        Ryadom s naemnikami,  voznikla sverkayushchaya sfera,  pomen'she razmerom . 
Vse povtorilos' snachala, lish' pribyvshij byl vsego odin, vernee ne odin, a ...
        - Sintiya ?!  -  vydohnul Nik,  -  No otkuda ...
        - Princessa Sintiya.  Korolevskij dom Rozannov, planeta Geya,  sistema 
Raj v sozvezdie Liry .  -  otchekanil "bezglazyj".
        - Sintiya - lyubov' moya, spasi skoree svoego kotika !  - nashelsya Nik .
        - Nu zdarova, kotyara !  CHo, dobegalsya ?  - proskrezhetala  princessa,
podnimaya oruzhie v dvuh rukah,  na kolichestvo i razmer kotorogo,  s uvazheniem
ustavilis' bandyugi.
        - Zbezhat' hatel,  pryshch prizrennyj ?   I druzhkof pad stat' nashol ?  -
granatomet, v ee pravoj ruke, povernulsya v ih storonu. 
        - Dorogaya,  eto ne druz'ya,  eto naemniki ot gercoga |dinburga !  |to
oni menya pohitili !  -  Nik smahnul nabezhavshuyu slezu.
        - Vo vret !!!  -  vozmutilsya Skarb .
        - Kaneshna, a ty angil . 
        - Horosho,  chto ty nashla menya.   YA uzh sovsem otchayalsya  tebya uvidet' !
Skoree poceluj menya i umchimsya na kryl'yah lyubvi, vo dvorec,  k dorogim rodi -
telyam !  Kak ya soskuchilsya po nim !!!                
        - Glavnae pravila Korpusa Amazonak:  "Ni ver' samcu  - on padvidet f
samyj atvectvinyj mament !"   Tak shto zatyknis', harek, i grebi suda !
        Sintiya, pulemetnoj ochered'yu,  vychertila krug u svoih nog,  gil'zy  i 
oshmetki kovrolina bryznuli v storony, porohovaya gar' popolzla po ofisu.
        - |eeh !  - sekretarsha pripodnyalas', derzhas' za kreslo,  -  Ni hrena
sebe dela !   O, eshche gosti ?   U nas chto, den' otkrytyh dverej ?
        - A eto ishche hto?  Tvaya padrushka, gad? - Sintiya pobagrovela ot gneva.
        - D'yavol, zrya ya brosila pit' !  - sekretarsha,  ne obrashchaya ni na kogo 
vnimaniya, dostala iz sumochki flakon duhov "Creature", - Ne nal'ete stakanchik 
devushke, rebyata ?
        - |to kakoj-to durdom !  - konstatiroval  "bezglazyj".
        - Ub'yu !!! - zavizzhala Sintiya, - Aboih !!! 
        Vse ee stvoly kachnulis' v storonu Nika i sekretarshi.
        Nik:   N-e-e-e-t !!!
        Sekretarsha:    Hlop v obmorok. 
        - Prekratit' !  - skomandoval Skarb.  - Slozhite oruzhie.  Princessa -
otpravlyajtes' domoj .  Ty - s nami !   YA vse skazal, povtoryat' ne budu .
        - Ah ty gryaznyj urot,  ty pasmel prikazat' mine ?!  Mine - princesse
Gei, maeru Korpusa Amazonak,  pachetnamu chlenu kluba Mitatilej Baivova Tapa -
ra,  chimpionu etava goda pa stril'be yadirnymi raketami,  abladatelyu zalatova
poisa pa karate-shu ?!..  CHivo u minya ishche tam ?..  A ?..  Nu ladna ...
        - Nik, ko mne - shcha palityat patraha !  - stvoly peremestilis' v dru -
guyu storonu .
        - Sintiya, lyubov' moya !  -  Nik prygnul k nej,  - Oni i den'gami menya
soblaznyali - ne poddalsya ya, ne poddalsya !
        - Registriruyu pribytie .  -  otraportoval "bezglazyj".
        - Nu ty, Pentium s binoklem, horosh registrirovat' - tut i tak narodu 
nevprovorot !  -  razozlilsya Nik ponimaya,  chto krome hronopolicii poyavlyat'sya
bol'she nekomu. 
        - Dorogaya, davaj uzhe otpravlyat'sya !  -  on nezhno obnyal svoyu nevestu.
        - Kto by eto mog byt' ?  -  udivilsya Skarb,  -  Mozhet sam gercog ?
        - Pribyvayut dva ob®ekta. - prozvuchal mehanicheskij golos "bezglazogo" 
        Sfera byla bol'shogo diametra, metrov pyat'.   Srazu vidno, s energo -
resursami tam ne ceremonyatsya, tratyat na vsyu katushku.  Kogda svechenie pogas -
lo,  vse uvideli dva skafandra,  napominayushchie ohromirovannyh nasekomyh .  Na
grudi kazhdogo krasovalas' nadpis' : CHRONO POLICE , a pod nadpisyami nomera -
- 517 i 908.




        Sintiya zastyla ot nedoumeniya,  Nik - ot bezyshodnosti.  Bezopasnost'
peremeshcheniya ne garantiruetsya,  poka ne uspokoitsya temporal'noe zavihrenie, a
eto okolo minuty.
        Naemniki s osterveneniem davili na kurki,  gashetki, puskovye knopki,
no oruzhie bezdejstvovalo i oni s nedoumeniem ustavilis' na kopov.
        Bronesteklo shlema, policejskogo nomer 908, podnyalos':
        - Bolvany, oruzhie ne rabotaet v stasisnom pole.   Vse, chto strelyaet,
brosit' na pol.   Vas tozhe kasaetsya !  -  ukazal on na obnimayushchihsya.
        Stvoly zagrohotali ob pol.
        - Uuuh !  - sekretarsha, ochnuvshis', potirala bol'shuyu shishku na golove. 
 - Vot der'mo, zrya ya brosila kolot'sya  - eto pokruche lomki prodiraet!
        Stvoly blasterov,  na plechah kopov,  avtomaticheski  povernulis' v ee 
storonu,  no na nih zagorelsya  krasnyj ogonek,  i pisknul  predupreditel'nyj 
signal.
        - Oj !  -  iknula ona i upala na pol v kotoryj raz.
        - Mestnyj aborigen - unichtozhenie karaetsya smert'yu.  Stat'ya 1965 / 11
punkt 8, Vsegalakticheskogo Ugolovnogo Kodeksa.  -  ob®yasnil "bezglazyj".
        - Bez soplivyh - syro !  -  otvetil 908.
        - Vse  arestovany !  Krome  etoj  kozochki  konechno.  -  on   skorchil 
grimassu, otdalenno napominayushchuyu ulybku.
        Iz pod stola podnyalsya kulak, ot nego otognulsya srednij palec,  i vse
eto sooruzhenie kachnulos' v storonu kopa.
        - Gy-gy-gy !  -  oskalilis' bandity. 
        Nik tozhe usmehnulsya.  Dazhe Sintiya hihiknula v kulachek.
        - Otstavit' smeh ! - bronesteklo nomera 517 otkinulos', i strizhennaya 
pod "ezhik" serzhant, neprivetlivo oglyadela prisutstvuyushchih.
        - Vy, troe, modul' peremeshcheniya syuda, zhivo !!!  Koncert okonchen !
        Modul' pereshel v ruki policii.
        - Nu my navernoe mozhem otpravlyat'sya, serzhant?  A to u nas svad'ba... 
Pravda, dorogaya ?  -  naglo zayavil Nik,  -  Davaj, nazhmi knopochku !        
        - Nik Spajks !  Vam inkriminiruetsya obvinenie v denezhnyh mahinaciyah,
svyaz'  s  prestupnoj  organizaciej,  nezakonnye  peremeshcheniya   vo   vremeni,  
nanesenie  material'nogo  ushcherba  korolevskoj   sem'e   Rozannov,  i   obman  
korolevskoj   osoby,   s   cel'yu   ovladeniya   temporal'noj   ustanovki .  -  
prodeklamiroval gnusavym golosom komp'yuter na ruke 517.
        - |tot prohindej - Dzhim diGriz,  naplodil takoe kolichestvo uchenikov,
chto hronopolicii prisest' nekogda ! YA v otpuske uzhe pol-goda ne byl !  - 908
grohnul stal'nym kulakom sebya v grud'.   SHCHitok pancirya prognulsya,  kraska, v 
meste udara otsloilas', i nomer 908 prevratilsya v 909.         
        - YA ne vinovat ! |to vse vraki ! Menya podstavili ! Uuuuuuuuuuuu !  -
Nik zahnykal  i utknulsya v grud' svoej nevesty,  razmazyvaya  slezy  po licu, 
odnovremenno zasovyvaya ruku v ee karman.
        - Nu eta ... Ty cho ... Nu ladna ty... - Sintiya kupilas' na ego igru.
        - Vse obvinyayut tol'ko menya !..  I nikto ...  Nikogda ... Menya ... Ne 
pozhaleet ...  -  podlil on masla v ogon', chto-to pryacha v rukav.
        - My eta ... My snimaim ... Nashi ... Abvineniya. - ona tozhe zahlyupala
nosom. - My prashchaiiiiiiiiiiiim ... Uuuuuuuuuuuu ...
        - Prinyato. Obvineniya snyaty ! - kozyrnula 517.  -  Vy gotovy uplatit' 
zalog v tri milliona pyat'sot dvadcat' kredov, za obvinyaemogo Nika Spajksa ?
        - Uguuuuuuuuuuuu ... - razoshlas' princessa.
        - Prinyato. Tri milliona pyat'sot  dvadcat'  kredov  snyato  so  schetov 
korolevskogo doma Rozannov. - vnov' kozyrnula ona.
        - U Vas est' modul' peremeshcheniya ?
        - Agaaaaaaaaaaaa ...
        - Nezakonno peremeshchennoe oruzhie konfiskuetsya !  Vy, troe, arestovany
i sleduete s nami !  Vashe Vysochestvo - vsego horoshego !  -  kazhetsya  lyubimym 
zanyatiem  517  bylo - kozyryat'.
        - Poka, krasavica !   -  "909"  poslal vozdushnyj poceluj sekretarshe. 
        V otvet,  nad stolom,  podnyalas' znakomaya  vsem  figura  iz pal'cev. 
"909" nahmurilsya i nazhal knopku u sebya na ruke.  Sfera zasverkala, zagudela,
i kogda osela pyl', v ofise ostalis' tol'ko Nik i Sintiya. Nu i pod stolom...
        - Daragoj ... Paehali damoyushki, a ? - princessa eshche pohlyupyvala.
        - Da, dorogaya - ya poehal.  Poka !
        - SHo ishche za "Paka" ?  -  Sintiya pohlopala sebya po karmanam.
        - Igde, igde moj modul', gangrena ?!
        - Ne obizhajsya dorogaya. Prosto ya eshche ne gotov k braku. - Nik v szhimal
v ruke modul'. - Mozhet kak-nibud' potom, let cherez pyat'-desyat'-tridcat' ?
        - Ub'yuuuuuuuuuuuu !!!  -  zaorala ona.
        - Nechem !  -  usmehnulsya Nik.  -  YA prishlyu za toboj  kogo-nibud', ne 
skuchaj .


        

        CHerez chas vspyhnula i pomerkla sfera.
        - Vashe ... stvo .  - zapyhavshayasya polkovnik iz lichnoj ohrany speshila
dolozhit'. - YA ... Kak uznala ... Srazu ... Suda ... O !!!
        Vypuchiv, ot udivleniya, glaza i razinuv rot tak, chto slyuni potekli ej 
na kitel',  polkovnik zamerla  ot udivleniya.  Princessa i sekretarsha sideli,
obnyavshis', za stolom, i rydali v odin golos:
        - Iiiiiiiiiiiii ...  Vot i ver' posli etava muzhikam ...
        - Ygyyyyyyyyyyy ...  Oj, eshche kto-to !
        Polkovnik provorno shvatila nevmenyaemuyu princessu  i nazhala knopku .
Gudyashchee, siyayushchee pole poglotilo ih, prihvativ kreslo i polovinu stola.
        - Da, zhalko chto ya brosila ...
        No princessa tak i ne uznala etogo  -  spiral' unesla ee na tridcat'
dva s polovinoj veka vpered.


        Eshche,  cherez chetvert' chasa,  nakonec-to vernuvshiesya shefy,  obnaruzhili
"v  usmert'"  p'yanuyu  sekretarshu,   pytayushchuyusya  zashtopat'  ogromnuyu  dyru  v 
kovroline.





CHast' vtoraya: OBMANUTAYA  KRYSA.

                  "Skazka" - vtoraya planeta sistemy Bart, sozvezdiya Del'fin.  
                             Atmosfera prigodna dlya dyhaniya. Rastitel'nost'
                             predstavlena  neobychnymi  formami  lishajnikov,
                             vysotoj do 12 metrov. ZHivotnyj mir predstavlen
                             melkimi dinozavrami,  preimushchestvenno, rasti -
                             tel'noyadnymi. V sledstvii krajne nizkogo este-
                             stvennogo fona,  evolyuciya  prakticheski zamerla 
                             na nachal'nom etape. Zaseleniyu ne podlezhit.

                                       Bol'shaya Astronomicheskaya |nciklopediya                                    



                        

       Bezhat' dal'she uzhe ne hvatalo sil.  Sorevnovat'sya v sporte so shturmo -
vikami iz Korpusa Amazonok - zanyatie neuvazhitel'noe,  a glavnoe bespoleznoe.
Vy mozhete byt' hot' supersprinterom, no vse bestolku.  Vas budut vymatyvat',
vymatyvat' i v konce koncov zagonyat v zasadu. Pobedit' etih "grudastyh mons-
trov" mozhno tol'ko golovoj (esli konechno vy s nej druzhite), tochnee, neordi -
narnym myshleniem , tak kak na vooruzhenii vysheupomyanutyh imeyutsya boevye kom -
p'yutery, otlichayushchiesya vysokim bystrodejstviem. Perehitrit' komp'yuter trudno,
no vozmozhno.
       Korabl' zamaskirovan v treh milyah k severu,  otkuda ego medlenno,  no 
verno ottesnyali Amazonki.  Nuzhno bylo  chto-to  pridumat',  i pridumat' ochen'
bystro.
       - Dumaj ! - Nik zlilsya na samogo sebya.
       Krasnaya, puleneprobivaemaya kurtka,  so vstroennym kondicionerom, vy -
davala ego v polumrake lesa, gde preobladali sero-zelenye cveta. 
       - Tak, izbavimsya snachala ot ballasta.
       Vyskochiv na opushku, on uvidel dinozavra. Stoya na moshchnyh zadnih lapah,     
tot mirno obgladyval nizkorastushchij lishajnik. Perednimi, reducirovannymi ko -
nechnostyami, "kenguru" priderzhival vetku.
       - Vot ty-to mne i nuzhen, zelenyj drug! Cyp-cyp-cyp ... - Nik staralsya
ne ispugat' obzhoru, - Bobik, bobik - na-na-na ... Fyu-fyu-fyu ...
       Ne perestavaya zhevat', dinozavr oglyanulsya. Oceniv priblizhayushchegosya,on s
prenebrezheniem prodolzhil svoe priyatnoe delo - na hishchnika Nik nikak ne tyanul. 
       - A chto ya tebe prines ?!  Idi,  idi k papochke - ya tebya odenu.  Glyadi,        
kakoj kurtec - privezenka, importnyj tovarchik!
       "Kenguru" byl nastol'ko glup, chto pozvolil sebya odet', i tol'ko potom
nachal bespokoit'sya o neudobstvah. 
       - Vylityj ya, v molodosti! - Nik aktiviroval naplechnyj blaster i pod -
tolknul dinozavra,  - Davaj priyatel', dvigaj v tu storonu. 
       S takim zhe uspehom on mog podtolknut' tank. 
       - Bobik,  esli ty ne budesh' slushat'sya  -  ya tebya ochen' bol'no ukushu !
       Nikakih emocij v otvet.
       - Kysh otsedova ! Poshel !!!
       Nol' vnimaniya.
       - Nu, derzhis' !  - Nik vytashchil iz kurtki nozh, i so vsego mahu votknul
svoemu "priyatelyu" v ... to, chto ponizhe spiny.
       - Rrruuuuuuuuu !  -  vzvyl dinozavr i rvanul pryamehon'ko na vostok.
       - Otlichno !  Teper' priodenus' ya.


       - Sirzhant, krik sprava !  -  dolozhila radistka.
       - Ni gluhaya !  - otvetila serzhant.  Sudya  po kolichestvu nashivok,  ona 
sluzhila v armii  pryamo  so dnya svoego rozhdeniya,  a mozhet i ran'she.  Na levoj 
grudi, u nee, byl vytatuirovan gerb Korpusa Amazonok,  a na pravoj - materaya 
baba, razmahivayushchaya boevym toporom.
       - Vsem-vsem, kod 19-24,  napravlenie vostok - yugo-vostok.  Posheveli -
vajtes' obez'yany !  Esli on ujdet, ya vam, vashu ...
       I tut ona poteryala dar rechi. Pryamo pered nimi, iz-za kustov lishajni -
ka, vyskochilo strannoe sozdanie:  vrode by chelovek, no telo ego bylo zeleno-
korichnevogo cveta, nabedrennaya povyazka i dubina - vot i vsya odezhda,  a kogda
on zaoral kartavym golosom, vse uvideli neobychajno chernye zuby.
       - Cuzak! Tudy bezat! Ocena rugaca! Zencina, gryt, sylna ploha! Skarej
davaj! Ujdot adnaka!
       - Rot-t-ta! Slush-sh-sh mayu kamandu! ... - garknula serzhant.
       - Sirzhant, razrishiti abratica ,  - perebila ee radistka,  otdav chest' 
ne toj rukoj, vidimo s ispugu. 
       Serzhant podnesla ej kulak k nosu.  Kulak, po razmeru, malo chem ustu -
pal golove radistki, i byl izryadno ispeshchren shramami i ssadinami.
       - ... Cep'yu!  Za nim!  Arsh!!!
       - Sirzhant ...
       - Mlchat', spalnyat' kamandu! ... Vpered krutazadyi, bysree!
       I krepko vlepiv pervopopavshejsya podchinennoj po zadu kirzovym sapogom,
ona povernulas' k "aborigenu":
       - Pasiba bratishka!   Te by zuby pachistit'  -  ya b tya pacilavala,  za 
vernuyu sluzhbu. 
       - Zahady iso!
       - But' zdarof!  -  kriknula ona ubegaya.
       - I ty "but'"...  
       - T'fu,  nu i gadost' eta smola !  -  Nik vyplyunul na ladon'  kompas. 
       - Pora-pora-poraduemsya na svoem veku ... - veselo napevaya, on pobezhal
strogo na sever.   Ot podnyavshejsya strel'by,  szadi po kursu, na dushe u nego,
stalo eshche veselee.
       

       CHerez chetvert' chasa Nik, pochti otchistiv zuby kuskom suhogo lishajnika,
obnaruzhil  svoj korabl'.   Bystro raskidav  maskirovku,  on  nazhal  potajnuyu 
knopku.  Lyuk zazhuzhzhal i otkinulsya, preobrazovavshis' v trap.
       - Poka devchonki, poka pechenki !  - nastroenie ne pokidalo ego. - Lya -
lya, pum - pum ...
       - ... lya - lya, pum - pum !  -  zakonchil chej-to golos,  i v lico  Niku
utknulsya stvol.
       - |j, chto za shutki! Kto eto!
       - Ugadaj s treh ras, zelin' galapuzyya!
       - SINTIYA  !!!
       Zagorelsya svet.  Princessa stoyala posredi komnaty, upiraya Niku, pryamo
mezhdu glaz,  skorostrel'nyj,  bezotkatnyj,  75-go kalibra.   Takoj  shtuchkoj,
mozhno sdelat', tridcat' skvoznyh "dyrochek"  v slone, za dve s polovinoj se -
kundy. 
       - Otkuda ty zdes', dorogaya ?
       - Zatyknis' padla, apyat' svai fokusy nachinash' ?
       - CHto ty,  radost' moya !   Kakie fokusy ?  -  Nik  izobrazil  detskuyu 
naivnost',  - YA tut izuchayu floru-faunu, i vdrug poyavilis' shturmoviki.  Tak i 
ryshchut po lesu, kogo by poreshit'.   Vot ya i pribezhal na korabl',  chtob uznat' 
po videofonu, v chem delo.
       - Skladna vresh', frola-fauna! Za eta ya tibya nibol'na ub'yu!
       - Sintiya, tebya vveli v zabluzhdenie, ved' ya ...
       - Ezda pa usham karaica smert'yu, samec !  -  ona peredernula zatvor.
       - Dorogaya, davaj reshim vse polyubovno, my zhe civilizovannye lyudi !
       - Hto by gavaril, CHungachuk nishchasnyj!  - princessa s usmeshkoj oglyadela 
ego s nog do golovy.
       - ... CHingachguk.  -  popravil Nik, -  Kakoj k chertu CHingachguk  -  eto 
maskirovochnyj kostyum, chtob dinozavrov ne bespokoit'!
       - Aga,  a ya Krasnaya SHapachka.   Harosh tripaca!  Ruki vverh!  -  Sintiya 
dostala peredatchik.
       - Vyzyvayu ftaroj, vyzyvayu ftaroj - atboj.  Paftaryayu - atboj.
       - Ponil vas pervyj.  Atboj.  -  prognusavila raciya.


       - Kakova hrena ! - serzhant byla v nedoumenii, - My pachti zagnali ivo!
       - Razrishite abratica, sirzhant ?  -  dokuchala ee radistka.
       - Nu ?
       - YA pa povadu tavo - zilenava.
       - NU ?!
       - Na etaj planeti net lyudej. Ana ne zaselina.
       - ?!


       - Dorogaya, mozhet my vse-taki dogovorimsya ?
       - YA s pridatilyami ni dagavarivayus'!  YA ih rastrelivayu!  Publichna! - i
otvernuvshis', Sintiya dala komandu v raciyu:
       - Prishliti bronitransparter v kvadrat 18-21.
       - Ne speshi v kamyshi!  -  Nik vdrug stal ser'eznym, - Komp'yuter, test.      
       - Nichivo ni paluchica, ha !  -  ona pomahala pul'tom upravleniya, vyd -
rannym "s kishkami" iz licevoj paneli, - Dumaish' adin ty umnyj ?
       - Pul't upravleniya ne opoznaetsya. Ostal'nye sistemy v norme. - dolo -
zhil komp'yuter.
       - Dumayu, da! - ulybnulsya Nik, - Komp'yuter, start!  Parol' "Atas".
       - Parol' prinyat. Srochnyj start. Vsem pristegnutsya.
       Lyuk zahlopnulsya,  vzreveli dvigateli,  i ostroe,  belo-goluboe plamya, 
vyrvalos' iz dyuz.
       - Ah ty ...   -  ot startovogo tolchka,  princessa pokatilas' po polu.
Pistolet vyvalilsya iz ruk, zhahnul vystrel - chut' glaza ne vyleteli.  
       - Vzaimno ... - otvetil Nik, padaya.
       Uskorenie pridavilo ih k polu v neestestvennyh pozah  i soznanie po -
merklo.





       - Programma ekstrennogo peremeshcheniya vypolnena.  -  priyatnym,  zhenskim 
golosom, dolozhil bortovoj komp'yuter . Nikakih komand, v otvet, on ne  polu -
chil. Passazhiry eshche ne ochnulis' posle peregruzki pochti v 13 "g".
       - Vnimanie:  My vyshli iz giperprostranstva . -  popytalsya on eshche raz.
Ne poluchiv kakih-libo ukazanij, komp'yuter otklyuchilsya.
       Proshlo okolo chasa, prezhde chem Nik prishel v sebya . Konechnosti  oneme -
li, golova raskalyvalas' ot udara . Reaktivnyj pistolet Sintii lezhal ryadom .
       - Komp'yuter, test. - golos razdalsya edva slyshno, no v golove zagude -
lo, kak v kolokole.
       - Vyshel iz stroya radar  -  harakter povrezhdeniya ne ustanovlen.
       Ustanovlen.  -  podumal Nik, uvidev zdorovennuyu dyru v ego korpuse, -
       Pulya, dejstvitel'no dura!
       - Mmmmmmmmmmmm, - tiho postanyvala Sintiya.  Ej "povezlo" bol'she, pri-
lozhit'sya zatylkom k stanine avtonavigatora, delo malopriyatnoe.
       Za bronesteklom illyuminatora stepenno pobleskivali zvezdy, budto spe-
cial'no gipnotiziruya Nika.  Spi. Spi. Spi...  - Ubayukivali oni. Glaza sami -
soboj zakryvalis', ne podchinyayas' mozgu.   Ne spat'! Ne spat'!  - Dumal Nik -
Spi. Spi...  -  Peli zvezdy.  Poslednee,  chto on zametil  - eto dva korablya,
blesnuvshie plamenem tormoznyh dvigatelej.


       - Ochnulis'?  Nakonec-to.  Pora, davno pora - gercog zazhdalsya, a zhdat' 
on, oh kak ne lyubit ! 
       Nik otkryl glaza.   Pered nim stoyal  suhoparyj  doktor,  s ulybkoj na 
lice  i  ochen' dobrymi  glazami  -  tol'ko nimba ne hvatalo,  da krylyshek za 
spinoj.
       - Gde ya, dok?  V rayu ?  
       - SHutnik, aj kakoj shutnik!  - pokachal sedoj golovoj doktor.  - A ved'
i prav taki, shel'ma.  ZHizn' u gercoga  - prosto raj, znachit v rayu, priyatel',
v rayu.
       - |to u kakogo takogo gercoga, dok ?
       - Znamo delo u kakogo. U ego siyatel'stva, gercoga |dinburzhskogo !
       - Dok, ya srochno vypisyvayus' !   Prinesite odezhdu !   -  Nik popytalsya
podnyat'sya.
       - Kiya! 
       Bum.
       "Kiya" - sdelal doktor, ego pyatka vlepilas' Niku tochno v chelyust'.
       "Bum" - sdelal Nik, ego golova shlepnulas' na podushku.
       - Ftop tibya ...  Ajbait p®yak®yatyj ...
       - SHalun kakoj. Ne horosho, aj ne horosho - doktora slushat'sya nado, a ty
shalit'! Ne poryadok, druzhochek, ne poryadok!  - sadistskaya uhmylka otobrazilas'    
na ego lice.
       - I vezet zhe mne na karatistov ! - pozhalovalsya Nik, s hrustom vstaviv
chelyust' na mesto.

              
       - Kakie gosti k nam pozhalovali !  -  torzhestvenno proiznes  gercog, -
Dobro pozhalovat'!  Prohodite !
       Galantno otvesiv reverans, on zamer, nadmenno oskalivshis'.
       - V gosti po svoej vole hodyat!  Tak chto payac iz vas,  nikudyshnyj po -
luchaetsya.  -  gordo vstrepenulsya Nik, v rukah dvuh "gorill".
       Ruki i nogi emu skrutili eshche v bol'nice,  a  "soprovozhdayushchie"  tol'ko
podderzhivali,  hot' i ekipirovany byli sverh mery,  vidimo na vsyakij sluchaj.
       - Ah ty cherv'! - gercog poblednel v gneve, - Dolgi ne platish', goste-
priimstvo nashe oskorblyaesh', teper' i menya unizhaesh' ?!
       - Gde Sintiya ?
       - Zdes' tvoya krasavica,  v nadezhnom meste spryatana.  Hochesh' poiskat'?
       - Da u tebya poishchesh' pozhaluj, nebos' v drugoj sisteme uzhe ?
       - Umnik.  Tebe b v policii rabotat',  ili u menya,  a ty vol'nym kon -
trabandistom - pozor kakoj-to !
       - Slushaj, ty chto, policiya nravov ?  Sam-to - horosh gusek, te eshche de -
lishki provorachivaesh' !
       - A ty menya za ruku lovil ?   YA, esli hochesh' znat', samyj dobroporya -
dochnyj grazhdanin !   Nalogi plachu ispravno,  so vsemi druzhu,  ko mne nikakih
pretenzij ot vlastej  -  malo li chto lyudi boltayut ?   Vot ty  - drugoe delo.
Kopy tebya ishchut, ya - ishchu, dazhe nevesta ishchet,  a ty mne tut na sovest' davish',
soplyak !  Otrezh'te-ka emu bashku, rebyata ! 
       Tot, chto sleva, vyhvatil ogromnyj nozh i otognul Niku golovu.
       - Da vy chto, rebyatki, eto zh ya shutil!   SHutok ne ponimaete ?
       - Vot teper' i ya poshuchu !  -  gercog prisel i zalozhil nogu za nogu.
       - ZHit' hochesh' ?
       - Strannye voprosy zadaete, vasha svetlost' .
       - Togda tak:  za nedostavlennyj tovar - shest' millionov kredov.
       - Otkuda vzyalsya shestoj ?
       - Inflyaciya,  moj dorogoj!   Grob, esli on eshche raz pereb'et  -  golovu 
doloj!
       "Gorilla" - Grob, radostno kivnul.
       - Molchu.
       - Dalee: naemnikov prishlos' vykupat' - trizhdy dva, poluchaetsya vosem'.
       - ?!
       - Nu i za moral'nyj ushcherb - paru millionov.  Itogo: dvadcat'.
       - |to chto za arifmetika takaya ?!
       - Moya arifmetika !
       - Da gde ya voz'mu takie den'zhishchi ?  Razve chto korabl' prodam i peshkom
domoj pojdu ?!
       Bandyugi tak i pokatilis' so smehu.
       - Smeshnoj ty paren', Nik. Dumaesh' ne znayu pro tvoi zanachki sekretnye?
Pyat' millionov na Cefre,  eshche tri  - na Perne,  naverno i eshche gde prikopal ?
       Znachit pro ostal'nye vklady ne znaet !  -  poveselel Nik.
       - Tak eto tol'ko vosem'  -  ya zh ne vladeyu tvoej arifmetikoj !
       - A ty zajmi.
       - U kogo ?!
       - Dak u teshchi svoej.
       - U YAdvigi ?!   Vasha svetlost',  nel'zya mne na Geyu,  poreshat choknutye
telki, pryamo na podlete zazharyat ! 
       - Ty mozgami poraskin', tol'ko sobrat' ne zabud'  - Sintiya-to u nas !
       - Vy chto, vy mne shantazh predlagaete ?
       - Soobrazhaesh'.
       - Nikogda!  CHto b ya, protiv svoej lyubimoj teshchi...
       - Grob nachinaj !
       - ... Kogda letet' ?
       - Vot eto drugoj razgovor,  sejchas i poletish'.  -  gercog  privetlivo
ulybnulsya,  -  Rebyatki,  otnesite ego na korabl'.   Razvyazat'  ne zabud'te !




 

       "YAstreb-2" vyshel iz podprostranstva u samoj planety.  Dvigateli tor -
mozheniya i videofon, Nik vklyuchil odnovremenno.  Na  monitore poyavilas' kras -
noshchekaya PO-shnica.  Uvidev na monitore Nika ona dovol'no osklabilas'. 
       - Kakoj udachnyj sednya den',  cheriz desit' minut,  ya  paluchu  ishche adnu 
zvezdachku ! Rakety uzhe zapushcheny, vrak naroda !
       - Deaktiviruj ih,  dura,  ili eto tvoj poslednij den' na etom svete !
       - Kak strashna !  Nachinaj malica, patancial'nyj .
       - Soedini s Ee Velichestvom, u menya srochnoe soobshchenie .
       - Rishil ab®ivit' nam vajnu ?   Ha-ha !
       - Princessa v opasnosti - tol'ko ya mogu spasti ee!  I esli ty, yadrena
morda, budesh' mne meshat' !..
       - Deak-ak-aktiviruyu rakety !  -  nachala zaikat'sya ona,  - Korolevskij
dom, na svyazi !
       - Evilsi, zadnica !  -  "teshcha" byla yavno ne v duhe .
       - Vashe velichestvo, obidy v storonu  -  Sintiya v bede !
       - SHo-o-o ?!
       - YA syadu u dvorca, prishlite mashinu poprilichnej ...


       - Vot takie dela, Vashe Velichestvo.   Vyn' i polozh' emu tridcat' mil -
lionov ili princesse hana.
       - Gat! Svolach'! Bandyuga!..  -  ne nahodila slov koroleva.
       - Da-da, i eshche vymogatel'!  -  podygryval Nik,  podumyvaya,  na chto by 
potratit' chestno zarabotannyj chervonec ?
       - |j, hto tam!  Trubite sbor!   My vystupaim!  Armiya - vperet!  Rubi,
kali - plennyh ni brat', vashu mat' !!!
       - Uspokojtes' Vashe Velichestvo!    Tak dela ne delayutsya,  ved' my dazhe 
ne znaem gde Sintiya ?
       - Nu sho, sho zhi delat' ?
       - YA sam zajmus' etim.  U menya starye schety  s  etim dzhentl'menom.  Vy
gotovy profinansirovat' etu operaciyu ?
       - Ygy.
       - Est' ideya, dajte otboj.
       - |j, hto tam!  Dudi atboj - my piridumali.


       - Vasha siyatel'stvo, na ekrane radara korabl'!   Ne opoznaetsya i dvi -
zhetsya syuda!   Otkryt' ogon'?
       - Idioty, eto zhe nashi "denyushki" letyat!  Vyzovite ego.
       - Neopoznannyj korabl',  identificirujtes',  ili budete unichtozheny!
       - Kak by tebya samogo ne unichtozhili!  Davaj syuda gercoga!  - na moni -
tore videofona poyavilsya Nik, zlobno poigryvaya zhelvakami.
       - YA na svyazi,  Nik.  Opyat' vmesto mayaka,  "zhuchkov" ponastavil?  Dozh -
desh'sya, sob'yut tebya kogda-nibud'!
       - Ne tvoya zabota,  krohobor!    Davaj syuda Sintiyu  -  ya privez nuzhnuyu 
summu!
       - Ne toropis',  Nik - den'gi lyubyat schet!   K tebe podojdet korabl', s 
moimi lyud'mi (na etom slove, on zagadochno ulybnulsya)  -  den'gi peredash' im.
Esli vse v poryadke, zaberesh' svoyu nenaglyadnuyu. 
       - Ty chto,  menya za duraka derzhish'?  Poka ne poluchu princessu  -  ni o
kakih den'gah dazhe i ne zaikajsya!
       - A chto mne meshaet grohnut' tebya pryamo na orbite?
       - ZHadnost'!   A vot mne nichego ne meshaet smotat'sya otsyuda, i privesti 
syuda korolevskuyu gvardiyu Gei .
       - Vot krysenysh!  Tebya golymi rukami ne voz'mesh'!  -  proshipel gercog,
- Horosho, poka poigraem v tvoyu igru .
       |kran pogas.


       Minut cherez desyat', k korablyu Nika, prishvartovalsya legkij krejser, iz
flota gercoga |dinburga.  Eshche dva, stali po bokam i otkryli bojnicy. 
       "Predusmotritel'nyj, hmyr'!"  - usmehnulsya pro sebya Nik.
       - Otkrojte lyuk, davlenie v shlyuze normalizovalos'!  -  prozvuchala ko -
manda v videofone.
       - Komp'yuter, otkryt' lyuk.
       - Nu i nu!  -  udivilsya Nik.
       Bylo chemu udivit'sya:  Iz shlyuza, na nego nacelilos', neischislimoe ko -
lichestvo vsevozmozhnogo oruzhiya, i ni odnogo cheloveka! Gercog ne hotel risko -
vat' lyud'mi vovse ne ot dobroty dushevnoj, uzh slishkom oni uyazvimy  - on pos -
lal boevyh androidov* . 
       - Vy, zhestyanki - rzhavye mozgi, davno tehosmotr prohodili?   Ne pal' -
nete bez komandy nenarokom?
       - Ocenka yumora, ne vhodit v nashi obyazannosti. - proskripela blizhajshaya
"zhestyanka". - Peredajte den'gi.
       - Poshel v zadnicu, s robotami razgovarivat' ne hochu !
       - Ne kipyatis' Nik,  eto vsego lish' mery predostorozhnosti.  -  sherenga 
razdvinulas',  i vpered vyshel oficer.  Za nim veli svyazannuyu Sintiyu.  Golova 
ee neestestvenno sklonyalas' iz storony v storonu.
       - CHto vy s nej sdelali, sadisty ?! 
       - My sadisty ?!  Da tvoya psihovannaya nevestushka otpravila na tot svet
chetveryh nadsmotrshchikov tol'ko za to,  chto oni prinosili ej pishchu!  My dazhe ne
mogli zabrat' tela,  poka ne pustili usyplyayushchij gaz!  Ona ne spala  i ne ela
chetyre dnya, no bditel'nosti ne poteryala - horoshij soldat, tebe povezlo!
       - Da uzh, vezet mne, kak utoplenniku.
       Oficer protyanul ruku.
       - Vashe siyatel'stvo, v kejse 20 slitkov zolota, po millionu za shtuku.-
Nik peredal kejs so slitkami, odnovremenno govorya v videofon.
       - A gde garantiya,  chto oni dejstvitel'no zolotye?    Mne nuzhno vremya, 
chto by ih proverit'!  My dogovarivalis' na den'gi, hitrec!  -  zanyl gercog.
       - Nalichnyh v kazne ne voditsya  -  inflyaciya ser.   Na  slitkah  klejmo  
Mezhgalakticheskogo Bankovskogo Konsorciuma - vam etogo malo?
       - ZHdite, ya uzhe poslal za yuvelirom. - otrezal gercog i otklyuchil video-
kanal.
       Sintiyu usadili v kreslo,  Nik prisel ryadom.
       - Kak ty sebya chuvstvuesh'?
       - Mutit.  I galava balit.  U tibya aptechka est'?
       - Izvini, ya ne soobrazil srazu.  Mozhet i perekusish' chego?
       - Ni sichas.  Kstati, gde ty vzyal zolato?
       - Raz sprashivaesh',  znachit gercog skazal tebe?
       Ona utverditel'no kivnula.  -  No tibe vit' prishlos' litet' na Geyu, a
tam ty ab®yavlin vragom naroda!
       - Prishlos' risknut'.  YA sumel dogovorit'sya.
       - Daragoj, ty eta sdelal radi minya? - Sintiya ustavilas' na nego vlyub -
lennym vzglyadom.
       - Nu ... kak by ... Nu ... - Nik zamyalsya i gusto pokrasnel, - ... eto
... CHert, poluchaetsya - da!
       - Nikto i nikogda, ni delal chto-ta dlya minya, at chistava serca! - Cve-
la princessa, - Ty nastayashchij, etat ... kak ivo ... zhytyl'men, vot!
       - Oh uzh mne etot gejskij akcent!   Sintiya, eto slovo proiznositsya ..,
a vprochem ladno. - raschuvstvovalsya on. - Tebe let-to skol'ko?
       - SHisnacat' s palavinaj.
       - CHto ?!  -  glaza Nika uvelichilis' v tri raza,  a shcheki iz  puncovyh,
prevratilis' v sizo-belye.
       - Sintiya, dorogaya moya, podumaj eshche raz i skazhi chestno:  Skol'ko tebe,
tebe - ponimaesh'?  Skol'ko tebe standartnyh let?
       - A, vot ty a chem.  Panimaish', gejskij got ravin 1,63 standartnyh go-
da. 
       - Pochti 27.  -  bystro podschital Nik,  -  Ty chto, hochesh' podarit' mne 
infarkt ?!
       - Ne-e-e, ya hachu padarit' tibe lyubof!  -  Princessa,  kazhetsya  nachala 
baldet' ne tol'ko ot goloda i nedosypaniya.
       "Nado prekrashchat' etot razgovor," - podumal Nik, - "A to zajdem slish -
kom daleko!"
       - CHego oni tam tyanut ?   Uzhe pora by  zadejstvovat' nashu  "malyshku" ! 
       - CHo ty zadumal ?  -  v golose princessy poslyshalis' trevozhnye notki.
       - DiGriz uchil:   U nastoyashchej "stal'noj krysy", vsegda dolzhen byt' hod
pro zapas!
       Sintiya sidela, glupo morgaya.  Ona sovershenno ne ponimala,  o chem idet 
rech'.  
       - My shcha rubanem pa nim raketami?
       - Dorogaya, eto glupo.  CHerez dve sekundy, ot nas ne ostanetsya i pyli.
U menya podarok poluchshe:  gotovyas' perepravit' slitki,  ya priobshchil dvuh sto -
lichnyh yuvelirov "porabotat'" nad odnim iz nih. Akkuratno raspiliv ego vdol',
my vychistili vnutri polost'  i  zalozhili tuda malen'koe,  yadernoe,  vzryvnoe 
ustrojstvo.   Ves slitka,  ustanavlivaetsya s tochnost'yu  do  dvadcat' vtorogo
znaka,  posle zapyatoj,  poetomu prishlos' dobavit' svinca.   Posle etogo, oni 
akkuratno zavarili  i  zapolirovali shov.   Aktivirovat' vzryvchatku mozhno vot
etoj knopochkoj.  -  ulybnulsya Nik.
       - No ani shchas abnaruzhat ie, ani zh pashli praviryat' slitki!
       - |tot beglyj osmotr - erunda.  Ves tochen,  shva ne vidno,  ul'trazvuk 
polostej ne pokazhet - vse zalito svincom,  stenki my ostavili tolstye.  CHtob
uvidet' bombochku, nuzhno ispol'zovat' moshchnuyu ustanovku, a u nih malo vremeni.
       Nik podoshel k pul'tu i vklyuchil video.
       - Vasha Svetlost', my toropimsya!  Pobystree pozhalujsta, princesse nuzh-
na srochnaya medicinskaya pomoshch'!
       - My rabotaem nad etim, ne meshaj!  -  monitor ozhil i tut zhe pogas.


       Ne proshlo i polchasa, kak monitor videofona vklyuchilsya vnov'.
       - CHego noven'kogo shef ?
       - Ne ernichaj, Nik!  - gercog zametno nervnichal.  -  So slitkami vrode 
vse v poryadke, no esli ty menya nadul ...
       - Ponyal shef, ty menya najdesh'  i otrezhesh' bashku!  Uberi svoih letunov,
vse ushi prozhuzhzhali.  My otpravlyaemsya.
       Vspyshka za bortom,  oznachala tol'ko odno:  krejsery  pokinuli  post i
put' byl svoboden.   Nik zanyalsya predstartovymi operaciyami, v "pol uha" slu-
shaya boltovnyu gercoga. 
       - ... Peredavaj privet teshche!  Da, vot eshche chto ...
       - CHego ?  -  nastorozhilsya Nik.
       - My tut, s nej, popol'zovalis' tvoimi vkladami ...
       - Kak ty posmel, upyr' !!!
       - Tishe, tishe priyatel'.  Ty nam dostavil massu nepriyatnostej,  nu my i
reshili nakazat' tebya na vosem' "limonchikov" - dohod popolam, vse chestno!  Ne
perezhivaj,  Nik,  ty eshche molodoj - u tebya vse vperedi, he-he!   Bud' zdorov, 
"dubovaya krysa"!
       Monitor pogas.
       - Ah ty mraz'! - busheval Nik. - Obmanul, oblaposhil, kak mladenca! Nu,
ya tebe eto pripomnyu, krovosos proklyatyj!  
       - Nik, harosh arat'!  - prostonala Sintiya, - Galava i bes tavo raska -
lyvaica.  Ty i tak nadul ivo, tibe cho, mala?
       - Mne ne malo - mne obidno!  Nu sejchas ya tebe pokazhu!   -  On s siloj 
nadavil knopku, budto ona odna byla vinovata vo vseh ego zloklyucheniyah.
       - Komp'yuter, snyat'sya s yakorya! 
       - Kod starta poluchen.  Vsem pristegnut'sya.  My vyhodim v giperprost -
ranstvo. 
       - Ni-i-ik!!!  Stal'naya svin'ya!!! - Zavereshchal vdrug videofon, nadryv -
nym golosom gercoga |dinburzhskogo.  -  Ty pokojnik!!!  Tebe hana!!!  YA najdu 
tebya!!!  YA tebe ...
       - Mozhet byt', mozhet byt'!  
       Nik  podmignul princesse,  i zvezdy  v illyuminatore,  prevratilis'  v 
svetlye polosy ...

----------------------------------------------------------------------------

       Android*  - chelovekoobraznyj robot . Boevoj android prednaznachen dlya 
vedeniya boevyh dejstvij v opasnyh mestah . Osobym intellektom ne obladaet i 
obychno ispol'zuetsya v kachestve "pushechnogo myasa" .






       - A teper' kriminal'nye novosti:
       Terroristicheskij akt,  v otnoshenii gercoga  |dinburzhskogo,  sovershili 
na dnyah neizvestnye.  Vzryvom  moshchnogo yadernogo ustrojstva  bylo  unichtozheno
bolee poloviny ego den'gohranilishcha.  Sam gercog poka ne gotov dat', kakie by
to  ni  bylo, ob®yasneniya  o  sluchivshemsya, poobeshchav  odnako,  chto  nepremenno 
otomstit obidchikam.
       Perehodim k novostyam ekonomiki ...   
       Nik otklyuchil videokanal novostej i ehidno usmehnulsya. 
       - He-he ! 
       - Pachimu my ni litim damoj ?  -  sprosila ego Sintiya.  Otospavshayasya i
sytaya,  ona vnov' pochuvstvovala sebya krutoj amazonkoj.
       - Podumaj.  Naemniki  ot  gercoga,  nas  uzhe  podzhidayut  tam,  no  im 
pridetsya razocharovat'sya.
       - U nas samaya sil'naya armiya - my ni privykli atstupat'!
       - Nam ne nuzhny  nepriyatnosti.  Ne  zabyvaj, mne  nuzhno  najti  gde-to 
deneg, chtoby vernut' dolg.  K tomu zhe, u menya  na  tebya  vidy - ya  sobirayus' 
sdelat' tebya svoim kompan'onom. YA budu planirovat', a  ty  krushit'  cherepa -
idet ?
       - Zachem tibe drugii plany? Ty spas princessu, tiper' ty giroj na Gei.
Pavarachivaj luchche damoj !
       - Domoj, domoj!  Nu razve ne zdorovo  byt'  svobodnym  flibust'erom ?  
Posmotri, razve tebya ne zovut zvezdy ?  Razve ty ne lyubish' priklyucheniya ? |to
zhe nastoyashchaya romantika !..
       Nika prorvalo.  On vse govoril,  govoril,  rashazhivaya po rubke,  i ne 
zametil, kak Sintiya chto-to nazhimala na pul'te upravleniya.
       - Vnimanie:  Priblizhayutsya chetyre ob®ekta.  -  prerval ego  komp'yuter.
       Nik tak i podprygnul ot neozhidannosti.
       - CHert, kak on nas nashel ?  Komp'yuter: skanirovat' ob®ekty !
       - Vnimanie:  Ob®ekty opoznany  - eto chetyre krejsera tipa "Volkodav". 
Cel' presledovaniya - nash korabl'.
       - Vklyuchit' energoshchit!  - on lihoradochno shchelkal knopkami,  -  Dorogaya,
ty nichego tut ne nazhimala ?
       - SHo ty!  YA - pihatinic, karabl' vadit' nas ni uchili.  Imeyu toka ob -
shchee predstavlenie ab zvizdaletah.  -  naivno otnekivalas'  Sintiya,  ulybayas' 
lish' ugolkami gub.
       - Vnimanie:  Nas vyzyvayut po videokanalu.
       Monitor  zasvetilsya.  Pozhilaya  zhenshchina,  v  forme  Korpusa  Amazonok, 
otdala chest'.
       - Privectvuyu vas, Vashe Vysochestvo! Kamandor 912 zvina, palkovnik Su -
liko Slivajvodu.
       Princessa tozhe otdala chest'.
       - Razrishiti abratica k vashimu sputniku ?
       Sintiya kivnula v otvet.
       - Nik Spajks, u minya prikaz: zadirzhat' vas i saidinit' pa vidiokanalu
s karalevskim domam! 
       Nik osharasheno smotrel na nee i molchal, sejchas on byl bolee  pohozh  na
svoj maneken, chem na sebya.
       - Saidiniti.  -  otvetila za nego Sintiya.
       Dinamik zashumel,  pomehi proleteli po ekranu,  i pred nimi  predstala 
YAdviga dvesti trinadcataya.
       - Zdarova zitek!  
       Ee Velichestvo,  vossedala na trone  so svoim suprugom   i  potyagivala 
vino iz antikvarnogo kubka,  ob®em kotorogo byl nikak ne men'she treh litrov. 
Oba oni byli, prazdnichno razodety, a tronnyj zal zapolnen gostyami.
       - Drasti, Vyshe Velichestvo.  YA otdam,  ya chestno otdam !  YA vot za nimi
i lechu!  Pravda, dorogaya?  
       - Veryu, no  shcha  rech'  ni  ab  etom. Pyat'  sikunt  tibe  dayu,  shob  ty 
ulybnulsya i skazal "Da !".
       - Zachem eto ? 
       - Komandor Slivajvodu !.. Blin,  nu i familiya u vas!..  Na shchet pyat' - 
unichtozhit' korabl'!  Ras ...
       - Vnimanie:  Na nas navedeno oruzhie.
       - Da, - bystro skazal Nik.
       - Nipajdet - zabyl ulybnuca!  Uzhe dva ...
       Nik vydavil zhalkuyu parodiyu na ulybku i promyamlil:  - Da.
       - ... CHo tam u nas dal'shi? - YAdviga namorshchila lobik, -  A, vspomnila!
... Tri - ninatural'na lybissya, radnoj!
       - Da! - chut' ne plakal Nik, odnovremenno rastyanuv guby do ushej.
       - Ni-pa-det ! - otchekanila koroleva, prihlebyvaya iz kubka. - CHityri !
       - Vnimanie:  Oruzhie aktivirovano.
       - Da!!!  -  Nik sostroil samuyu schastlivuyu ulybku, na kakuyu tol'ko byl
sposoben!
       - Pazdravlyayu vas !!!  -  voskliknula koroleva i podnyala kubok.
       - UR-R-RA !!! - bryznul slyunoj korol', i ves'  tronnyj zal  vzorvalsya 
aplodismentami!
       CHetyre  "Volkodava"  odnovremenno ryavknuli orudiyami - kosmos ozarilsya 
vsemi cvetami radugi!  No to byl salyut, i on byl velikolepen!
       - V pamyat' komp'yutera postupil fajl.  -  dolozhil komp'yuter.
       - Utochni.  -  Skomandoval, nichego ne ponimayushchij Nik.
       - Dvuhchasovoj, golograficheskij fil'm,  pod nazvaniem  "Svad'ba prin -
cessy Sintii."
       - Sejchas u menya s®edet krysha!   CHto tut voobshche proishodit,  chert po -
beri ?!  Nas eshche ne podbili ?  Mozhet my uzhe na tom svete ?
       - Daragoj,  my tol'ka shto pazhinilis' !  Pacyluj zhi minya,  skarej !  -
Sintiya vsya svetilas' ot schast'ya.
       Nik stal pohozh na oskalivshuyusya krevetku, tak sil'no vylezli ego glaza 
v nemom voprose!
       - Luchchii videoinzhynery Gei trudilis' nat etim fil'mam.   Ani smanti -
ravali nashu svad'bu,  nihvatala toka adnavo kadra  -  na katoram ty, krupnym 
planam, gavarish' "Da!".  Pravda zdorava ?!
       - Kak zhe tak ...  - sheptal Nik, - Vtoroj raz za etu nedelyu ... Menya ?
Net, ne mozhet byt'!..  Oh...  No ved'!..  Ah... 
       "Ohi" i "ahi" prodolzhalis' minut pyat', poka Sintiya zakazyvala shampan-
skoe i podobayushchuyu zakusku, ne obrashchaya vnimaniya na ego stony .
 

       V eto vremya,  k ih korablyu,  podoshel odin iz  krejserov .  Vydvinulsya 
servisnyj trap, po kotoromu robopogruzshchik perevez bol'shushchij kontejner. Teh -
niki, podbezhav, raspakovali gruz i namertvo privarili k obshivke ogromnyj ve-
nok s raznocvetnymi lentami. 
       - Vnimanie: Postoronnij predmet prisoedinen k nashemu bortu. - "pozha -
lovalsya" komp'yuter .


       - Gotovo!  Vse na korabl'!  -  starshij tehnik podozhdala,  poka gruppa 
skroetsya v shlyuze, i dostala ...


       Lenty plavali v vakuume,  budto razvevayas' ot vetra.  Na samom  venke
krasovalas' pozolochennaya nadpis' "ZHYNIH I NIVESTA",  snizu, koryavo, vidno ot
ruki, bylo pripisano "- kUriNaE tEstA!" . Kraska byla svezhej, i kapli stekli 
pryamo na illyuminator , za kotorym princessa  Sintiya , celovala  vzasos svo -
ego, sovsem obaldevshego,  muzha .



CHast' vtoraya: SVADEBNOE  PUTESHESTVIE.

                    "Dzhokonda" - tvorenie velikogo Leonardo da Vinchi. Sozdana
                                 okolo 1503 g . V svoe vremya yavlyalas' idealom
                                 krasoty, porazhaya vzory okruzhayushchih svoej ne -
                                 ob®yasnimoj, uskol'zayushchej ulybkoj .  Na samom
                                 dele - eto rezul'tat opredelennogo nevrolo -
                                 gicheskogo zabolevaniya .

          



       - Dorogaya,  ob®yasni pozhalujsta,  na koj chert  nam  platinovyj stolovyj
serviz na dve s polovinoj tysyachi person ?  -  nedoumeval Nik.  -  Da eshche in -
krustirovannyj izumrudami!
       - Eta padarak maej  chitvirayuradnaj  babushki!  Ana  torgpred  knyazhestva
Raka .  U nie etaj pasudy - nu prosta zavalis'!
       Pum-m-m !
       Boevoj nozh vonzilsya Dzhokonde pryamo v levyj glaz.  Vse utro princessa s
ogromnoj lyubov'yu tochila svoj shtyknozh, otkazavshis' ot predlozheniya supruga sna-
chala pozavtrakat',  ili hotya by umyt'sya.  Teper' zhe ona podnimala boevoj duh,
udivitel'no tochno porazhaya chasti lica (citiruyu :) " prativnaj rozhi, s durackim
imenim ". 
       - Ponyatno, no zachem takoe kolichestvo ?
       - Palitim k mame i priglasim gastej  -  ani apuhnut at zavisti !
       Pum-m-m !
       - V tronnom zale ne umestyatsya dve s polovinoj tysyachi gostej! Dazhe esli
oni i vtisnutsya, to ne ostanetsya mesta dlya serviza !..
       - Daragoj, ty zanuda.  Nizya zhi nachinat' utro s takim nastraeniem!
       Pum-m-m !
       - ...I voobshche,  - ne unimalsya Nik, - Kogda ty nachnesh' razgovarivat' na
normal'nom galakto ?  Menya razdrazhaet etot akcent!
       Sintiya nedvusmyslenno poigrala shtyknozhom ( dlinoj santimetrov pyat'de -
syat) i zarychala, kak tigr.
       - Oj,  chto-to u menya vozniklo zhelanie probezhat'sya.  -  rezko peremenil
temu Nik.  -  Znaesh', sport - eto zdorov'e!  Ne skuchaj - ya nedolgo!
       - Samec !  - brosila vsled princessa i ulybnulas'.
       Posle svad'by, vzglyady na zhizn', u nee neskol'ko izmenilis',  chemu ona
i sama byla neskol'ko udivlena.  


       Menya dokonaet eto bezdejstvie!  - dumal Nik na begu. - Nenavizhu skuku!
Romantiki ya hochu,  priklyuchenij vsyakih,  a zdes' zaprosto mozhno zaplesnevet' .
       I tut on ostanovilsya, srazhennyj prekrasnoj ideej.  Put' obratno, zanyal
ochen' nemnogo vremeni ...
       - Dorogaya!  -  voskliknul on, vbegaya v komnatu.
       Sintiya hlopnulas' na pol, odnovremenno vyhvativ pistolet,  i priceli -
las' v otkrytuyu dver' .  Ochered'  reaktivnyh patronov,  shumno rasproshchalas'  s
magazinom.  CHerez tri sekundy patrony konchilis',  i vlipshij v stenu Nik,  kak
mozhno spokojnee, zagovoril.
       - Da net,  nikto za mnoj ne gonitsya!  YA prosto podumal vot o chem: a ne
otpravit'sya li nam v svadebnoe puteshestvie?
       - Nik Spajks,  a ni atpravica li tibe,  znaish'  kuda ?!   -  Zakrichala
razgnevannaya supruga.  -  ya chut' ni astalas' zaikoj !..   CHo-cho ty skazal?  V
putishestvie?..
       - V svadebnoe puteshestvie.  -  utochnil Nik.
       |to byla samaya shirokaya ulybka, kotoruyu on videl v svoej zhizni.
       - Daragoj !.. Niuzheli ty ...  -  golos ee zadrozhal, iz glaz pokazalis'
slezy schast'ya.
       Amazonka plachet ?  -  udivilsya on pro sebya.  -  S uma sojti !  Gde moya
videokamera - eto stoit uvekovechit' !


       Sbory byli nedolgimi.  Zaplativ za isporchennyj koridor i kartinu,  oni
pokinuli  "Zlato-zlato"  -  luchshuyu gostinicu stolicy  Ce-Fej,  sistemy Lopas,
respubliki Cefej i otpravilis' v kosmoport.
       Otpolirovannyj  "YAstreb-2"  -  slepil glaza,  porazhaya vzor svoej uho -
zhennost'yu.  Cefejcy,  v proshlom  -  kitajcy-pereselency,  pomeshany na chistote
i mogli zanimat'sya navedeniem poryadka celyj den'.  Vot i teper',  sutulyj, ot
beskonechnoj uborki,  sluzhashchij,  drail poliroval'noj pastoj  dyuzy ih korablya .
Ego sovershenno ne interesovalo, chto cherez sekundu posle zapuska, dyuza pokro -
etsya gustym sloem nagara.
       Zavidev hozyaev, on pochtitel'no sklonilsya.
       - Use halaso!  Use chista!  Use splavna!
       - Molodec!  -  Nik pohlopal ego po plechu.  -  Blagodaryu za sluzhbu!
       Sunuv monetu v ruku sluzhashchemu  ( cefejcy ne priznavali banknot ),  oni
podnyalis' na bort.
       - Daragoj, zaedim k mame?   Nuzhna vzyat'  koj kakii  shmotki i  skazat',
kuda my otpravlyaemsya.
       - Ladno.  Kstati i posudu tam ostavim  -  na korable  ne razvernut'sya,
vezde eti proklyatye chashki-ploshki!
       - Eti chashki-loshki stoyat v desit' ras darozhi tvavo karyta!  - obidelas'
Sintiya. - Skoka ras gavarila "davaj pazalatim korpus"  - nu ni modna shchas tak!
Litaim kak bomzhi, chess slova, smaret' prativna - t'fu!
       - Kakie bomzhi!  Ty chego, sovsem sovest' poteryala?
       - YA te skazhu, cho ya patiryala!  YA mazgi patiryala,  kagda ty,  prashchilyga,
svalilsi mami pramezh nog!
       - Ah ty megera, ty eshche i hamish'?! 
       - Da esli by ya znala,  sho mine azhidait,  ya b tibya, zadohlik,  tam zhi i
prishila! 
       - |to ya zadohlik? Da ty, rombaba bezmozglaya ...


       Ssora pererosla v draku.  Draka prodolzhalas' okolo chasa.  Rodstvenniki
bednyagi ce-fejca,  kotoryj reshil posmotret',  chto tam za shum,  v tot zhe den',
poluchili soboleznovaniya,  po povodu vnezapnoj  konchiny,  a takzhe  -  solidnuyu
denezhnuyu kompensaciyu - kilogrammov pyat' mestnoj "valyuty".
       Otdohnut' ot ratnyh del i dat' vremya pribrat'sya na korable oni  reshili
posle togo, kak vmeshalis' kopy.  Policiya sostavila dlinnyushchij protokol, chitat'
kotoryj prishlos' namnogo dol'she,  chem drat'sya.   Nik potyagival risovuyu vodku,
Sintiya obzhigalas' risovym zhe kofe .  Pod ee prekrasnym pravym glazikom,  siyal
lilovyj sinyachok,  levyj glaz byl ne menee prekrasen,  no sinyak byl  pomen'she.
Nik,  s razbitoj guboj,  derzhalsya molodcom,  bezradostno  osoznavaya,  chto  na
srashchivanie,  slomannoj v dvuh mestah ruki, ujdet kak minimum nedelya.
       - Daragoj, davaj bol'shi ni budim ssorica?  - nezhno predlozhila supruga.
       - Kto by govoril !  -  Nik skorchil brezglivuyu uhmylku.
       - Prasti, ya ni hatela pirihadit' na karate-shu, eta paluchilas' avtama -
tichiski.  Ty zhy znaish', nas harasho triniruyut,  a ya ishche i chimipion etava goda!
- ne bez gordosti dobavila ona.
       - U menya tozhe chernyj poyas,  no eto ne znachit,  chto ya budu lomat'  tebe
kosti pri kazhdom udobnom sluchae!  Ty nastoyashchaya amazonka, Sintiya!
       - Spasiba!  - princessa rascenila ukor, kak kompliment. 
       Podoshel oficiant,  s neizmennoj ulybkoj  na lice,  ot chego  ego  uzkie
glazki, kazalos' sovsem zakrylis'.
       - Sy vas vosima cef'engaf.  -  on protyanul schet i poklonilsya.
       - Ty chto papasha! Za vosem' cef'engov mozhno kupit' butylku!  -  vozmu -
tilsya Nik.
       - Vam butylka za sisnacat'. 
       - Slushaj, ty chego takoj zloj?  My tebya vrode ne bili,  hotya i nado by.
       - Maya - net. Maya starisij brata - da.  Patamu vam vse dalozhi.
       - Dorogaya, my zamochili ego starshego brata!  - opeshil Nik.
       Sintiya vstala i nehorosho ulybnulas'.
       - Ubivat' samcov  -  moya samaya lyubimaya rabota!  -  s hrustom  razminaya
kulaki,  ona priblizhalas' k oficiantu.  Tot vyhvatil pistolet,  no navesti ne
uspel  -  promel'knula strojnaya nozhka princessy,  i pistolet poletel  v ugol.
Togda on shvatil taburet.  CHerez sekundu brosil dve polovinki na pol.
       - Tiper' maya ochirit' bit'! 
       - Aaaaaaaaaaaaaa !  -  zavopil ce-feec i propal,  kak budto isparilsya.
       - Ha!  -  Sintiya obernulas'.  -  Daragoj, s sivodnishniva dnya  -  u nas
bessrochnyj kridit v etam bare.
       Nik, i vse posetiteli, razrazilis' burnymi aplodismentami.
       - Dorogaya, ty nastoyashchaya amazonka!
       - Ty uzhe gavaril eta.  -  zastesnyalas' ona.


       Kofe sovsem ostyl, a vodka, v stakane u Nika, konchilas' .
       - Nu cho, nam para ?
       - Da,  pozhaluj ...  Gospoda,  schastlivo ostavat'sya  -  my pokidaem etu
"skazochnuyu" planetu ! 
       Kak zhe on oshibalsya !





       - Ise ni gatova!  Osena slomana!  Use nada minyati!  - vozrazhal sluzha -
shchij, bespristanno klanyayas'. 
       - Tak i nado bylo menyat', a ne chistit'!  - raspalilsya Nik.  - Nu skazhi
pozhalujsta,  zachem polirovat' strelki  razbityh priborov  -  ih zhe  vse ravno
pridetsya vybrasyvat' ?!
       - Vyblasat' zatla  -  palyadak sednya .
       - Kazhetsya, sejchas budet eshche odin trup!  -  Nik szhal kulaki . 
       - Daragoj, pajdem pragulyaimsya?  -  Sintiya potyanula supruga za zdorovuyu
ruku. - Padumaish' irunda kakaya - padazhdat' da zaftra, tol'ka i fsivo ! 
       - Planeta fanatikov idiotizma !  -  kriknul Nik,  spuskayas'  s trapa .
       - Ni garichis', pajdem v gastinicu .
       

       - NE-E-ET!!! - administrator gostinicy, s napolnennymi uzhasom glazami, 
upal grud'yu  na  tablichku, s  nadpis'yu  "DOBRO POZHALOVATX!  U NAS VSEGDA ESTX 
MESTA !" - Netu komnata! Use zanita  - plihaditi celis got!  
       - |j dyadya, my zhe zaplatili za isporchennyj koridor!
       - I za kartinku tozha ! - dobavila supruga.
       - Denga dayu - idi dlugaya gastinica! - ce-feec otkryl kassu  i  vysypal
vse den'gi na stol.  -  Vota, zabilaj use !
       - YA zhe govoril - planeta idiotov!
       Oni pozhali plechami i poshli k vyhodu.
       - Odnu minutku,  gospoda!  -  ostanovil ih prilichno odetyj dzhentl'men.
       Ruka Nika upala na koburu, a Sintiya vstala v boevuyu stojku .
       - O, proshu proshcheniya, chto napugal vas  -  menya zovut Li T'en .
       - Cefeec govorit na galakto?  - porazilsya Nik,  -  No eto ne vozmozhno!
       - Tem ne menee.  YA rodilsya i vyros na Izide - 3,  zdes' zhe nahozhus' po
delam firmy.  Vy ved' priezzhie ne pravda li? 
       - S kakoj stati,  my dolzhny otvechat' na vashi voprosy ?  -  rasslabilsya
Nik.
       - S toj samoj,  chto ya hochu predlozhit' vam delo,  cenoj millionov v ...
e-e-e ... ?
       - Dvadcat'! - lyapnul Nik, sam ne ozhidaya togo, - A otkuda vam izvestno,
chto nam nuzhny den'gi ?
       - Neizvestno konechno !  No gde vy videli cheloveka,  kotoromu  ne nuzhny
den'gi ?  K tomu zhe,  u vas nepriyatnosti s mestnym naseleniem,  esli ne oshi -
bayus'?
       - |j, mistir vsiznajka, shli by vy ... paka zhivy! - Sintii, pohozhe na -
doel neponyatnyj razgovor.
       - Podozhdi dorogaya.  Itak, chto vy hotite,  zvezdu s neba  ili krejser s
polnym boekomplektom ?  Ili to i drugoe, i krasivo upakovat' ?
       - Ha-ha-ha!  Vy ochen' veselyj gospodin.  Gospodin ..?
       - Zovite menya "Nekto".
       - Proshu vas projti so mnoj, gospodin "Nekto"!  -  i on choporno poklo -
nilsya.
       - Aga, pryama v lapy kopam !  - s®yazvila princessa.
       - Obeshchayu:  nikakoj policii, nikakih voennyh i summu nazyvaete vy, esli
dvadcat' millionov vam malo.
       - Idet! No esli chto ne tak, moj telohranitel' sdelaet iz vas antrekot!
       - Ha-ha-ha! - zasmeyalsya dzhentl'men. 
       - Ha-ha-ha! - podhvatili molodozheny. 


       Vosem' raz menyaya robotaksi i poplutav po zakoulkam tri chasa,  Li  T'en
nakonec proiznes: 
       - Zdes'.
       "Zdes'"  - byla ventilyacionnaya shahta za starym, oblezlym domom, bol'she
napominayushchim polurazvalivshijsya saraj.  On postuchal trost'yu po lyuku  i  brosil
v shchel' monetu. CHerez minutu poslyshalsya shoroh i lyuk raspahnulsya.  Prishlos' eshche
polchasa slushat' shepot mestnogo dialekta.
       - Vas prosyat projti vniz, gospoda, s odnim malen'kim usloviem...
       - Nu konechno - sdat' oruzhie i zavyazat' glaza!
       - Vy ochen' pronicatel'ny, molodoj chelovek!
       - Nizashto! - fyrknula Sintiya.
       - Za tridcat' millionov  - vot za chto !  -  procedil skvoz' zuby Nik .
       - Po moemu ih bylo dvadcat'? - napomnil Li.
       - Tak eto po vashemu.
       - Hm! Vy chelovek dela, mister "Nekto"!
       - Znayu.


       Veli ih navernoe poldnya. Sintiya chertyhalas' vsyu dorogu, proklinaya vseh
i sebya v tom chisle, chto vvyazalas' v eto gryaznoe delo.
       - Kazly,  vidut nas uzhe pa chitvertamu krugu !  Dumayut my safsem duraki
i nicho ni zamichaim, kanspiratary figavy !..
       - Prignite pozhalujsta golovy - my prishli .  -  predupredil Li .
       - Da znayu! U minya uzhe dve shishki at etava chertava kasika!  Stoila stoka
vadit', ya darogu vyuchila dva kruga nazat !..
       Povyazki snyali.  Komnata, gde oni nahodilis',  byla zastavlena vsevoz -
mozhnymi yashchikami i korobkami.  YArkij  svet  napravili  im v lico, tak chto os -
tal'nyh oni tol'ko slyshali.
       - Gospoda!  Vas  privetstvuet  Povstancheskij  Komitet  Demokraticheskoj
Partii Ce-Feya - sokrashchenno POKODEC !  Vse,  kto prihodit syuda,  avtomaticheski
stanovyatsya chlenami nashej partii!  A kto ne soglasen, tomu - smert' !!!
       - Smert', smert' !!!  - podhvatili so vseh storon. 
       - |to i est' nashe delo - poorat' tut s vami v etom sortire ?!  - voz -
mutilsya Nik.
       - YA tak i znala!  Zavlek nas v sektu takih zhy durakof, kak i sam !  Nu
shkilet, dabirus' da tibya  - ya tvayu palku zaphnu te v zad, pa samyj nabaldash -
nik !  - razoshlas' Sintiya.
       - Prekratit' bazar!  -  prikriknul tovarishch Li,  -  My  tut  zanimaemsya
ser'eznymi delami !  Respublika iznemogaet,  Partiya  Pravdivogo  Tolka  dushit
nashu svobodu na kornyu !  Nel'zya skazat', nel'zya napisat',  nel'zya dazhe podu -
mat' o tom,  o chem ne dumayut Pravdisty !  Vypuskaetsya tol'ko  odna  gazeta  -
"PRAVDA", v kotoroj net ni kapli onoj, drugie zhe vovse zapreshcheny !  U nas vse
horosho, vse prekrasno lish' na bumage,  na dele - tihij uzhas !  Demokratii net
i v pomine,  vse vybory podtasovyvayutsya,  i rezul'tat izvesten  zaranee !  My
zadyhaemsya!  Ne ostalos' sil borot'sya - my peregryzlis' mezhdu soboj,  ne znaya
s chego nachat', i poetomu ostalas' lish' odna nadezhda - VY !
       - My?!
       - Da, vy !  Spasite nashu respubliku, organizujte vosstanie!  Nam nuzhen
lider, za kotorym pojdut massy, kotoromu poverit narod!
       - Blin, vo vlipli! - prosheptal Nik.
       - A ya tya priduprizhdala! - holodno zametila supruga.
       Sorok odin glaz umolyal  ih  soglasit'sya  ( odin  iz  komitetchikov  byl 
odnoglazym ).  Nik chuvstvoval ih vzglyad, oni slovno  buravili  ego  naskvoz':  
"Pomogi, pomogi!"   I kogda on podumal o dvadcati odnom pistolete ( po odnomu 
na kazhdogo komitetchika ), otvet byl gotov. 
       - Ladno, chert s vami! V konce koncov sorok millionov - den'gi nemalye,
pravda "telohranitel'" ?
       - Da vy rvach, baten'ka! - udivilsya Li.
       - A vy  - schastlivchik, dyaden'ka !   Tovarishchi,  revolyuciya nachinaetsya  -
gotov'te den'gi!
       - UR-R-RA!!! - kak mozhno tishe, zakrichali "tovarishchi".
       




       - Vam den'gi?  -  zaiskivayushche sprosil Li T'en,  -  Mozhet predpochitaete
ris, oruzhie, narkotiki?  A mozhet devochek ? 
       - Fu, kak nizko vy pali . - pomorshchilsya Nik, - Konechno den'gi . Nalich -
nye kredy i tol'ko kredy - nikakih cef'engov !
       Dzhentl'men nahmurilsya i prinyalsya gryzt' nabaldashnik trosti .
       - Vy uzh shtuk pyat' izgryzli navernoe ?  -  poshutil  mezhdu prochim  Nik .
       - Sem' ...  -  ser'ezno otvetil Li .
       - Vkusna?  -  pointeresovalas' Sintiya,  no vopros ostalsya bez otveta .
       - |vrika! - vdrug voskliknul on,  - Odin nash tovarishch rabotaet v banke,
gde hranyatsya fondy partii Pravdistov ...  He-he !  Pust' rasplachivayutsya oni !
|to ya zdorovo pridumal  -  lyublyu sebya, krasivogo!  
       - Vot tol'ko odna malen'kaya problemka ...  -  snova nahmurilsya on.
       - CHto za problemka ?  -  pointeresovalsya Nik.
       - Vse sluzhashchie na takom strogom uchete,  chto ne to chto ukrast',  otlu -
chit'sya ne mogut bez vedoma nachal'stva.  Da i dopuska v den'gohranilishche u nego
net.  Pridetsya vam samim etim zanyat'sya.
       - Haroshin'kae dela - nam prideca grabit' bank ?!  -  vskochila  Sintiya.
       - On otklyuchit signalizaciyu,  dast vam plan zdaniya, lyubye instrumenty -
vse budet v poryadke ! - uveril Li.
       - Nu spasibo - uspokoil!  - usmehnulsya Nik vstavaya.
       - My razdumali. Gde tuta vyhad dyadya ?  - Sintiya podnyalas' s yashchika,  na
kotorom bylo napisano:  "Sahar risovyj. Sort vysshij."
       - Net,  pozhalujsta,  soglashajtes'  -  ya ne mogu dopustit' provala. |to
moj poslednij shans opravdat'sya pered partiej!  Menya zhe rasstrelyayut srazu pos-
le vas !  -  zanyl "dyadya".
       - Za nas ya spokoen, a za tebya my ...
       - My prishlem tibe vinok na magilku .  -  zakonchila frazu Sintiya  i oni
zahihikali.
       Na bednyagu zhalko bylo smotret',  on vosprinyal vse  vser'ez  i  pohozhe,
strashno perepugalsya.
       - Net, stojte !..  Nado chto-to pridumat' !..  Tak zhe nel'zya !..  CHert,
kazhetsya ya obmochilsya !..
       - Samec ! - brezglivo zametila princessa.
       - Nu, chto budem delat' telohranitel'?  - prodolzhal rozygrysh Nik,  -  V
konce koncov pyat'desyat, net, shest'desyat millionov nikogda ne pomeshayut ?
       - Davajte dogovorimsya tak: vy voz'mete stol'ko, skol'ko smozhete unes -
ti !.. Soglashajtes', pozhalujsta !!!
       - ... O'kej .  -  nehotya soglasilsya Nik,  - no tol'ko tak: den'gi se -
godnya - revolyuciya zavtra!
       - Konechno !  Spasibo!  -  tryas im ruki Li ,  -  Bol'shoe spasibo !
       
       - Da,  ty umeish' vytyagivat' den'gi is klienta.  -  porazilas' supruga,
kogda oni vyshli. 
       - U menya talant! - pohvalilsya Nik.
       - Slushaj, talantlivaj ty moj,  a kak ty sabiraisya ustroit' rivalyuciyu ?
       - Ob etom ya eshche ne dumal .  -  pochesal on zatylok.
       - YA i ni znala, shto idiatizm - balezn' zaraznaya.  - provorchala Sintiya.


       - |to chto, obed ?!  - vozmushchalsya Nik, spustya polchasa,  - Risovaya poh -
lebka, risovaya kasha, risovaya brazhka.  Na desert: risovye hlop'ya, risovaya le -
peshka, risovaya vodka .
       - Vot paetamu amazonki pitayuca isklyuchitil'na  TPU-3  - tabletka pita -
til'naya univirsal'naya.  Zaftrak,  abet i uzhin - v adnoj tabletke.  Vkusnata i
nikakova rastrojstva zhiludka !
       Princessa proglotila zdorovennuyu,  zhelto-zelenuyu tabletku  i zapila ee
stakanom vody.
       - Hochish' ugastica ? 
       - Br-r-r !  -  pomorshchilsya Nik,  -  Luchshe "otravit'sya" risovym obedom .
       - Atravica - eta navryatli, no zapor tibe garantirovan .
       - Spasibo, tebe tozhe priyatnogo appetita .  - pomorshchilsya Nik, otodvigaya
ot sebya podnos s obedom.
       - Nu vot, paeli, tiper' mozhna paspat' .  -  supruga dovol'no pogladila
sebya po zhivotu.
       - Da, pospat' nuzhno obyazatel'no.  Znachit'sya tak: vse, chto nam ponado -
bitsya - svalivaj syuda.  V sleduyushchej komnate divan - obustroj spal'nyu.  YA - na
korabl',  nuzhno vzyat' neskol'ko priborchikov i banku konservov .  Pristupit' k
vypolneniyu !


       Lopas klonilas' k zakatu, kogda sladkaya parochka druzhno sopela v chety -
re dyrki na staren'kom, potertom, odnomestnom divanchike.  Nik lyubil spat' bez
podushki, a Sintiya podlozhila pod golovu yashchik s patronami, chtob  pomyagche bylo .
       Zvon cikad pronikal dazhe v etot glubokij podval.  On dejstvoval uspo -
kaivayushche na chasovogo cefejca,  i tot zasnul mertveckim snom,  ulybayas' chemu -
to vo sne.  Nikto ne slyshal,  kak v sosednej komnate zagudela siyayushchaya sfera .
Hromaya ten' promel'knula v dvernom proeme,  perestupiv cherez nevidimyj shnur ,
natyanutyj v koridore - granata ne vzorvalas'. Skrip rzhavyh petel' ne razbudil 
Sintiyu, ee razbudilo shestoe chuvstvo.
       Prisutstvie!  - voznikla sonnaya mysl', i natrenirovannyj mozg dal ko -
mandu k probuzhdeniyu.  Tiho, kak myshka, skol'znula ona s divana.  Horosho sma -
zannyj zatvor neslyshno klacnul v temnote,  i zloveshchaya ulybka ozarila ee lico.
       - Adin-nol',  v mayu pol'zu !   -  ledyanym tonom proiznesla  princessa,
tolknuv nogoj dver'.
       Servomotory protivno zavizzhali,  i figura  s trudom  povernulas'.  Vsyu
levuyu chast' ee tela,  zamenyali  protezy-manipulyatory.  Lico zakryvala  temnaya
maska.
       - Uslyshala vse-taki.  - prohripela iskusstvennoj gortan'yu "figura",  -
Nu chto zh, vhodi .
       - CHumadan na pol, aruzhie tuda zhi !
       - Povezhlivej, morda - ty razgovarivaesh' s polkovnikom !  - ogryznulas'
"figura", no prikaz vypolnila.
       - Masku snyat', ruki pirid saboj !
       - Zatyknis' Sintiya!  YA ne sobirayus' vredit', naprotiv, ya zdes', chto by
pomoch' vam !
       - Atkuda znaish' mae imya?  - sprosila ona, poglyadyvaya na "masku" skvoz'
prorez' pricela.
       - Ottuda, chto eto i moe imya tozhe !
       "Figura" otstegnula masku i izumlennaya Sintiya uvidela samu sebya. Levaya
shcheka byla izurodovana strashnymi  shramami, v levoj  glaznice  pobleskival la -
zernyj skaner.
       - Nu i kak ya ?  Nichego ?  -  grustno ulybnulas' ona  pravoj  polovinoj
lica .
       - Kto ty ? - ispuganno prosheptala princessa .
       - YA - eto ty, a ty - eto ya .  Raznica tol'ko vo vremeni .  YA - eto ty,
cherez dva goda. Ty - eto ya, dva goda nazad .
       - CHivota ya ni panimayu .
       Sintiya-2 podnyala kejs i postavila ego na yashchik. Raskryv ego, ona nacha -
la ob®yasnenie .
       - CHerez pyat' chasov,  po standartnomu vremeni,  vy zajmetes'  ne  ochen'
prilichnym delom i vlyapaetes' v bol'shoe der'mo.  Vo pervyh: sejf ne standart -
nyj. Mezhdu 3 i 4 sloyami zakachen nervno-paraliticheskij gaz.  Protivogazy odet'
vy uspeete, no pozdnovato - paru raz nyuhnete. |to oslabit vashi refleksy i ...
Vo vtoryh: vy tam budete ne odni.  Bandyugi gercoga |dinburzhskogo uzhe tam,  vy
pomeshaete im,  i vmesto  "denezhnogo dozhdya"  na vas svalyatsya boevye androidy .
Nik uspeet tebya zaslonit', prezhde chem prevratitsya v farsh.  Tebya vykupyat cherez
podstavnyh lic i ty poltora goda provalyaesh'sya v kome ...
       Sintiya-2  otvernulas',  s grimasoj boli na lice .  Avtoaptechka  vydala
porciyu obezbolivayushchego  v zapyast'e princessy,  no zelenyj signal ne zazhegsya .
Tol'ko posle dvojnoj dozy stimulyatorov,  indikator  smenil  krasnyj  cvet  na
zelenyj.
       - M-m-m... - prostonala ona i shumno vydohnula vozduh, slovno ochnuvshis' 
ot dolgogo sna. 
       - Bol' - prekrasnoe chuvstvo.  Esli ty chuvstvuesh' bol', znachit  ty  eshche 
zhiva.
       Polozhiv ruku na kejs, Sintiya-2 prodolzhila.
       - Itak: zdes' boevye izoliruyushchie maski, rubashki iz pogloshchayushchego dabl -
kevlara i dva blastera s glushitelyami.  Vse eto vam ochen' ponadobitsya,  pover'
mne.
       - S kakoj stati ya dalzhna tibe verit'?  Mozhit ty  - eta vsivo lish' ga -
lagrama, katoruyu piridayut uzkaglazyi,  chtob pasadit' nas v luzhu ?   A nu !  -
Sintiya protyanula ruku, namerevayas' poshchupat' svoego dvojnika.
       - Nazad, dura ! - otshatnulas' Sintiya-2,  - Fizicheskij kontakt odnogo i
togo zhe ob®ekta, v odnom promezhutke vremeni,  razrushaet prostranstvenno-vre -
mennoj kontinuum !
       - Nu ... i cho ?
       - |to privedet  k vzaimnoj annigilyacii .   Predstavlyaesh',  zdes' budet
malen'kij yadernyj vzryv !
       - CHert, no gde tada dakazatel'stva ?
       - Dokazatel'stva?!  Proklyat'e, tebe malo moih slov?  Posmotri na menya!
Vidish'  -  eto ty !!!   V nashem famil'nom sklepe stoit urna s prahom Nika,  a
ryadom moya  - pustaya, potomu, chto nikto ne veril, chto ya vykarabkayus'.  YA plachu
chumovye den'gi za piratskuyu hronoustanovku,  napichkannuyu vsevozmozhnymi "zhuch -
kami", chtob ne zasekli hronokopy.  V konce koncov,  ya menyayu budushchee,  zaranee
osoznavaya  nepredskazuemost' posledstvij  ne tol'ko dlya sebya,  no i dlya  vsej
vselennoj ! I tebe vsego etogo malo ?!  Kakie eshche dokazatel'stva tebe nuzhny ?
       - |-e-e ... M-m-m ...  Pachimu ty razgavarivaish' na galakto bez akcen -
ta ?
       - Gm ... Valyat'sya v posteli polgoda - ochen' skuchno.  YA nanyala repeti -
tora.  Eshche est' voprosy ?
       - Da ne,  eta ya tak.  -  Sintiya obrechenno povesila golovu,  -  YA  veryu
tibe, virnee sibe, virnee ... t'fu,  chert by vse eta pabral !..   Pazhaluj vot
shto,  ya idu budit' Nika  i raskazyvayu imu aba vsem.  Maksimum  chiriz chas,  my
svalivaim at syuda.
       - Otstavit'.  My i tak narushaem normal'nyj hod sobytij.  Pojmi, izme -
nenie buduyushchego  - eto ne shutki.  Nuzhno delat' vse, kak bylo, v tochnosti!  My
tol'ko slegka podpravim istoriyu, i moj vremennoj otrezok ischeznet. Novye so -
bytiya stanut real'nost'yu i u vas budet vse v poryadke.
       - Fu-u-u, v galave ni ukladyvaica.  Stoka infarmacii.
       - Postarajsya.  U tebya vperedi chetyre s polovinoj chasa.
       Sintiya-2 tyazhelo vzdohnula i odela masku.
       - Proshchaj.  Esli vse poluchitsya, to my bol'she ne uvidimsya.  A sejchas mne
pora, u menya ostalos' eshche odno malen'koe del'ce.  Beregi sebya,  to est' menya,
to est' ... t'fu ty !   
       Ona nazhala knopku modulya peremeshcheniya.
       - Da, i vot eshche chto ...
       - CHo ?
       - Vyuchi galakto !  Razgovarivaesh', kak prachka !
       Sfera zasverkala i poglotila ee.  Pyl' osela,  i Sintiya  v iznemozhenii
prisela na yashchik.
       Skripnula dver', princessa vskinula pistolet, no eto byl Nik.  On vo -
shel, pochesyvaya goloe puzo i sonno prishchurivayas'. 
       - CHto zdes' za shum?  Ty chego ne spish'?
       - Da vot, sabirayu vishchichki.  - hlopnula ona po kejsu.
       - Ty zhe vrode vse ulozhila ?
       - Aga.  Toka vot eta zabyla.  - Sintiya dostala blastery.
       - Ogo!  Dorogaya, ty zhe znaesh'  -  moshchnoe oruzhie zapreshcheno.  Ego  imeyut
pravo ispol'zovat' tol'ko voennye i specnaz.
       - My i est' vaennye.  YA - maer Korpusa Amazonak,  a ty moj muzh, znachit
tozha sastaish' na sluzhbi.
       - Nel'zya brat' s soboj blastery,  kopy zasekut nas,  posle pervogo  zhe
vystrela!  Ostav' ih zdes' Sintiya i poslushaj, chto ya tebe skazhu  ...  |j,  ej,
uberi etu shtuku!
       Sintiya navela blaster na Nika, potom opustila stvol chut' ponizhe zhivo -
ta.
       - A tiper' hitryj,  skol'skij,  golyj Nik Spajks,  slushaj,  shto  skazhu
tibe ya .  Abishchaj slushaca minya, i vypalnyat' mai kamandy sichas i vsigda. YA da -
shchitayu da piti i nazhmu kurok . CHityri !
       - A gde zhe odin, dva, tri ?!  Da-a-a !!!
       - Harasho.  No esli ty abmanul minya,  pomni, shchet "chityri"  -  uzhe byl .
Pashli spat'. - princessa kinula blaster v ryukzak.
       - Ygy.  -  prolepetal Nik.  Holodnyj pot stekal  po spine  polnovodnym
ruch'em. Prihodilos' podderzhivat' trusy, chtob ih ne smylo.  Mokryj i drozhashchij,
poshlepal on vsled za suprugoj, prichitaya na hodu.
       - Amazonki zaselili 28 mirov,  obshchej chislennost'yu okolo  200 millionov
chelovek.  I iz vsej etoj kuchi,  mne dostalas' samaya zhestokaya, svoenravnaya ...
       Sintiya gnevno obernulas'.
       - ... Samaya, chto ni na est', sil'naya i smelaya boevaya podruga!
       Princessa hmyknula i poshla dal'she.
       - ... CHert by ee pobral. - tiho zakonchil Nik. 





       Noch' vydalas' yasnaya.  Pobleskivali zvezdy,  i vse tri sputnika svetili
na uboj.  Koroche samaya neudachnaya noch' dlya teh,  kto sobralsya obchistit' bank .
A te, kto sobiralsya ego obchistit', byli pochti na meste.
       - CHto za noch' - chudo, a ne noch'!  - prodeklamiroval shepotom Nik, pod -
klyuchaya blokirovku k signalizacii.
       - CHerti shto - svitlej chem dnem!  - Sintiya byla ne v duhe.
       - Ne bud' takoj bukoj, dorogaya.
       - Ishche kak budu!
       - Gde ty videla vorchashchego grabitelya?
       - A de ty vidil princesu, grabishchuyu bank ?
       Tak, prepirayas' v polgolosa, oni podobralis' k stene.  Nik dostal RMS*
i sverilsya s planom.
       - Aga, vot zdes' spusk v podval'noe pomeshchenie ...  Kabeli idut sleva .
Poderzhi etu shtuchku, tol'ko ostorozhno, ona stoit ... ochen' dorogo stoit !
       - YA znayu, Nik .  Otkuda u tebya takie pribory ?  Na chernom rynke  takie
veshchi byvayut krajne redko.  Ih mozhno dostat' tol'ko po speczakazu i za bol'shie
den'gi !
       - Otkuda, otkuda. SHel - nashel! Ne zadavaj lishnih voprosov!
       Nik prikrepil k stene antigrav**, i  provel  vokrug  nego  okruzhnost', 
dostatochnuyu dlya togo, chtoby  prolez  chelovek.  Potreskivanie  RMSa  smenilos' 
nizkim gulom rabotayushchego antigrava. Protolknuv vyrezannyj  kusok  vnutr',  on
mahnul rukoj Sintii.
       Monolit otletel metra na dva i zavis.  Antigrav zagudel sil'nee, kom -
pensiruya ves betona.  Sintiya sprygnula vniz, a Nik aktiviroval zaplechnyj an -
tigrav,  podletel k kusku  i prikrepil eshche odin,  iznutri.  Otklyuchiv  vneshnij
pribor, on snyal ego i vstavil vyrezannyj lomot' na mesto.
       - Poka otdyhaj priyatel'.  - sunul on antigrav v karman ryukzaka i spu -
stilsya vniz.
       - Tuda .  - shepnula princessa i pobezhala pervoj,  inogda poglyadyvaya na
shemu.
       - Nadeyus', chto plan tochen.  -  proiznes tiho Nik,  kogda oni pribyli v
tochku "H". Na karte ona byla oboznachena krasnym cvetom.
       RMS snova zatreshchal,  i antigrav medlenno opustil na pol kusok potolka,
obnazhiv stal'noe dno den'gohranilishcha.
       - Tak,  ponyatno.  Cilindricheskij sejf iz selikoborovoj stali.  Tolshchina
vseh semnadcati sloev  -  sem'desyat tri santimetra.   Batareya RMSa  ischerpaet
svoj resurs cherez  tri minuty,  poetomu ya prihvatil eshche paru,  pro  zapas,  -
ulybnulsya on.
       Sintiya ispuganno smotrela na nego.
       - A kak zhi signalizaciya ?!
       - Dorogaya, komu pridet v golovu stavit' datchik na dno sejfa ?
       - Adivaj masku, umnik !
       - Sintiya - net ! V nej trudno dyshat', i voobshche ...
       - Ty abishchal minya slushaca, Nik !!!
       - Da ladno, ladno - odevayu.  Vidish', teper' ya pohozh na teleskop, mozh -
no prodolzhat' rabotu ?
       
-----------------------------------------------------------------------------
      
       *RMS - Razrushitel' Molekulyarnyh Svyazej.  Pribor,  prednaznachennyj  dlya
raspilivaniya (razdeleniya)  vsevozmozhnyh predmetov,  bud'  to kamen',  metall,
steklo ili drevesina.  Mozhno  ispol'zovat'  kak oruzhie,  no na ochen'  blizkom
rasstoyanii.
       **Antigrav  - Antigravitator.  Pribor,  prednaznachennyj  dlya  podnyatiya
(i perenosa) bol'shevesnyh gruzov.  Posredstvom molekulyarnogo kontakta s gru -
zom, nejtralizuet silu gravitacii, vozdejstvuyushchuyu na etot predmet.

 

       - Pasledniya batareya !
       - Nadeyus' hvatit,  -  otvetil Nik,  prikreplyaya  srazu tri  antigrava k
vyrezaemomu krugu.
       - Gotov' meshok, sejchas pojdet denezhnyj dozhd' !
       - Atstavit' shutki !  Glidet' v oba !
       Sintiya zhdala hlopka ili shipeniya,  no vse bylo namnogo proshche :  po ruke
Nika potekla mutnaya biryuzovaya zhidkost'.  Kapaya na pol, ona nachala sil'no is -
paryat'sya .  Princessa vyhvatila iz ryukzaka poglotitel' i vysypala vsyu korobku
v luzhu.  YAdovityj tuman nachal rasseivat'sya,  poroshok  poglotitelya  razbuhal i
prevrashchalsya v penu.
       - Szhizhennyj paralitik !  - izumilsya Nik, - Standartnyj sejf v nestan -
dartnom ispolnenii !  Dorogaya, ty chto, providica ?
       - Aga. Paetamu ty masku ni symaj, a rubashku zastigi dovirhu.
       - Slushayus', major.  -  kozyrnul on.
       - CHest' atdaeca pravoj rukoj, shut garohavyj.
       - Dorogaya, esli ya sostoyu na sluzhbe,  to u menya est' kakoe-nibud' zva -
nie?
       - Kaneshna, slushajsya minya i let chiriz desit' paluchish' efrejtara !
       Nik prenebrezhitel'no posmotrel na suprugu, a Sintiya ehidno ulybnulas'.
       - Vpired ridavoj !  Astalas' vsivo devit' let  i dvinadcat'  mesicef !
       - Spasibo, dobraya tetya !
       Obidevshis', Nik pereklyuchil uzhe goryachij RMS na polnuyu moshchnost' i sver -
kayushchij,  yarko-zelenyj luch,  vytyanulsya pochti na metr.   Vstaviv stvol rezaka v
prodelannuyu shchel',  on rezko provel okruzhnost'.  Razdalsya  tresk  razdiraemogo
metalla i antigravy druzhno zagudeli.
       - Poshla rodnaya ! - otpryanul v storonu Nik.
       Plita nachala plavno opuskat'sya vniz  i sobytiya stali razvorachivat'sya s
porazhayushchej bystrotoj.  Na vyrezannom kruge stoyali dva boevyh androida. Vernee
odin stoyal,  a vtoroj opustilsya na koleni.   Oba oni derzhali po dva blastera,
napraviv ih pryamo pered soboj.  Nik, chisto instinktivno podnyal RMS i luch, kak
skal'pel', razdelil ih ot paha do makushki. Na betonnyj "postament" opustilas'
stal'naya plita s chetyr'mya dymyashchimisya polovinkami.  Pribor pisknul i luch pogas
- poslednyaya batareya vyrabotala svoj resurs.  No eto byl ne konec.  V otvers -
tie sprygnuli eshche dva androida, i eshche, i eshche. Ih blastery "zagovorili" odno -
vremenno. Nik uspel prygnut' k Sintii, pytayas' zaslonit' ee svoim telom. Sila
vystrelov brosila ego na princessu, no ona byla gotova k etomu. Prosunuv ruki
pod ruki Nika,  Sintiya otkryla uragannyj ogon' .  Horoshaya shtuka blaster - 120
sekund nepreryvnoj strel'by .  Majoru Korpusa Amazonok hvatilo 4 .  Poslednij
robot razletelsya na kuski i princessa, brosiv odin stvol,  akkuratno polozhi -
la Nika na pol,  starayas' ne smotret'  na ego razvorochennuyu grud' .  Vyhvativ
svetovuyu granatu ona zlobno prosheptala.
       - Nu mordy, tiper' moj hod !
       I shvyrnula ee v otverstie v potolke.   Shvativ vtoroj blaster,  Sintiya
prygnula sledom.  Dva cheloveka, brosiv oruzhie i upav na koleni, yarostno terli
glaza.  Boevoj android derzhal dva meshka, napolnennyh kupyurami.  Ego fotoele -
menty vyshli iz stroya ot yarkoj vspyshki granaty, i on zamer v ozhidanii zvukovoj
komandy.  Ruki ego tak i ne uspeli razzhat'sya  -  oni upali vmeste  s meshkami,
kogda telo, bukval'no isparilos', v dvuh ocheredyah plazmy.  Princessa  brosila
blastery i ot dushi vrezala blizhajshemu bandyuge nogoj.
       - YA sdayus'! Sdayus'! Ne bejte menya! - zavereshchal on, chasto morgaya kras -
nymi glazami.
       - Sliznyak ! - rugnulsya na nego drugoj bandit, vyhvatyvaya nozh. On vidno
uspel sreagirovat' i ego glaza ne poluchili ogromnoj dozy fotonov.
       - Skarb !!!  Vam chto, gercog deneg ne platit ? - prorychala Sintiya.
       - Princessa ?!  - uznal ee Skarb, - Proklyat'e, vy i v ogne ne gorite !
       - Glizhu ty zaimel sibe novuyu ruku ?  Nibos' s zhivova chilaveka srezal ?
       - Kakaya raznica. Glavnoe, chto ona horosho rabotaet . - poigral on mysh -
cami.
       - Hochesh' podrat'sya s amazonkoj, priyatel'? - ulybnulas' ona, vytaskivaya
svoj lyubimyj shtyknozh.
       - Hy-hy ...  - nervno usmehnulsya byvshij naemnik, ne svodya opuhshih glaz
s polmetrovogo lezviya. "Smert' vragu !" - siyal vygravirovannyj na nem lozung,
chut' vyshe razmeshchalis'  12  zvezdochek,  oboznachavshih kolichestvo otpravlennyh v
drugoe izmerenie vragov.
       YA mogu stat' sleduyushchim !  -  s uzhasom podumal Skarb, no tut zhe otognal
durnuyu mysl'.
       - Davaj,  ty  budesh'  trinadcatym ! - s  bezumnoj  ulybkoj  proiznesla 
princessa.
       - Ne iz puglivyh . - otvetil on, - Srazhat'sya - eto moya rabota.
       - A u minya eta hobbi !
       Vy nablyudali kogda-nibud' shvatku dvuh professionalov? Ochen' rekomen -
duyu.  Dvizheniya tochny i stremitel'ny, reakciya - prosto porazitel'naya.  |to vam
ne v shahmaty igrat', tut dumat' i dejstvovat' nuzhno molnienosno  -  odno ne -
vernoe dvizhenie i ty trup.  V etom poedinke trupa ne bylo .  CHerez tri minuty
Skarb lezhal i hripel,  v bessil'noj zlobe  szhimaya rukoyatku nozha  s otlomannym
lezviem.   Sintiya, upiralas' kolenom emu v grud',  derzha shtyknozh v millimetre
ot sonnoj arterii Skarba.
       - Gavari . - prosheptala ona, tyazhelo dysha.
       - Nikogda !  Luchshe ubej !
       - Nikto,  kromi minya ni uslyshit.  Tvaya paganaya chest' ni ochin' pastra -
dait.  Mne ni nuzhna tvaya smert' - gavari!
       - YA ... ya ...
       SHtyknozh chut' opustilsya i iz pod lezviya pokazalas' kapel'ka krovi . 
       - Mmmmm ... Sdayus' ...
       Princessa podnyalas' .  Sunuv shtyknozh v sapog,  ona dostala "oshejnik" .
       - Ty znaish', shto eta takoe.  Blizhi 2 metrav ka mne  - vzryv, dal'shi 10
metrav - tozhi samae. Bud' paslushnym mal'chikom.
       "Oshejnik" zashchelknulsya sam, zasvetilsya krasnyj ogonek i zapishchal signal.
Sintiya sdelala dva shaga nazad i "oshejnik" zamolchal, ogonek smenilsya na zele -
nyj.
       - Aden' i emu. - kinula ona eshche odin, - SHto s vami delat' - rishu pozhi,
a sichas ubiraimsya at syuda. "Hlyupik", ty nisesh' mishki.  Skarb - panisesh' bolee
cennyj gruz.  Vpired!
       Oni sprygnuli vniz, i Skarb, s udivleniem, ustavilsya na kuchu oblomkov,
ostavshuyusya ot robotov. Princessa podoshla k Niku i poshchupala pul's. Pul's sla -
byj, dyhaniya pochti ne bylo .  Blastery razmochalili rubashku,  no probit' ee ne
smogli. Veroyatno slomany vse rebra.  Masku doloj. Lico blednoe, strujka krovi
stekaet izo rta, no glavnoe zhiv.  ZHIV !!!
       Vkativ dvojnuyu dozu "protivoshoka", ona povernulas' k Skarbu.
       - Prinisi von tot shchit .
       - Tak vas chto, vsego dvoe ?
       - Zatyknis' i delaj shto vilyat, morda !
       V ryukzake nashlis' dva antigrava i kapsula okislitelya .  Sintiya svalila
vse nenuzhnye veshchi goroj, obil'no poliv ih zhidkost'yu iz kapsuly.  CHerez minutu
ot vsego etogo ostanetsya lish' gorst' praha.
       - Pamagi mne .
       - Ego nel'zya trogat', mozhno povredit' vnutrennosti. - zametil naemnik.
       - U tibya est' drugie pridlazheniya ? - sprosila princessa.
       - Est', no ya luchshe promolchu.
       - Pravil'na sdelaish'!  Nuzhna padsunut' pad nivo shchit, tol'ka ochin' as -
tarozhna.  YA atsyuda, a ty tam.  Davaj!
       - "Oshejnik" . - napomnil Skarb.
       - CHert!  Tagda ya sama.  Palazhi shchit i atajdi.
       CHerez neskol'ko minut antigravy plavno podnyali Nika.  Zastabilizirovav
ih, otnositel'no gorizonta, Sintiya vytashchila blaster.
       - Atvichaish' za nivo galavoj!  Pashli.


       - Nu ?! - kriknula princessa na vracha.
       Bolee chasa ona prosidela v koridore.  Vse nogti byli obglodany, a gu -
by raspuhli ot beskonechnogo pozhevyvaniya.
       - Spokojno damochka !  - vozmutilsya dok,  -  ZHit' budet.  No esli budet
zhit' tak, to dolgo zhit' ne budet!
       - Dok, gavarite na galakto !
       - YA i govoryu: slomano 11 reber v 14 mestah.  Ogromnaya gematoma.  Sot -
ryasenie mozga.  Teper' chto sdelano:  gematomu ya otkachal vakuumom na 73,616 %.
Postavil 4 zazhivlyayushchih lampy .  Sdelal vse neobhodimye in®ekcii .  CHto delat'
vam: vvodit' vnutrimyshechno vot eto i vot eto, kazhdye 2 chasa.  Esli budet huzhe
zovite menya.  A teper' skazhite vashim varvaram, chtob otvezli menya domoj!
       - F'yut' !  -  svistnula Sintiya chasovym,  -  Doka damoj, bystra !
       - Spasiba dok.  -  zamyalas' ona,  -  I prastite za bispakojstvo.
       - Da ladno, chego uzh tam.  -  zasemenil on k dveri,  -  Pust' bol'she ne
padaet so stula!  Khe-khe ...
       - Harasho dok, ya za nim prismatryu .
       - Oh-h-h, molodezh' !
       - Kak on ? - podoshel k princesse Li T'en.
       - Plahavata. Dnej pyat' pravalyaica.
       - Pyat' dnej?!  U nas net pyati dnej!  Policiya vyjdet na nas chasov cherez
desyat'-dvenadcat'. Nas spaset tol'ko chudo!  YA nadeyalsya, chto "chudo" proizojdet
srazu zhe !  My ved' dogovorilis' !
       - Ni dergajsya dyadya !  Vy hatiti rivalyuciyu ?  Vy ee paluchiti !  Sabiraj
narod - rivalyuciyu budu delat' ya !
       - YA protestuyu!  My dogovarivalis' s misterom "Nekto". Vashe delo ohra -
nyat' ego, a ne rukovodit' vosstaniem! - razgoryachilsya Li T'en.
       - Mister "Nekta"  privratilsya v adin bal'shoj sinyak i dnya dva-tri ivo s
nami ni budit ... - popytalas' ob®yasnit' Sintiya.
       - U nas net dazhe treh dnej !  On sam vinovat  -  nechego bylo lezt' pod
blastery !  CHto teper' delat' ?
       - Nuzhna malchat' i slushat' minya !  -  princessa shvatila T'ena za huduyu
sheyu i zlobno prosheptala, -  SHeya - samae hrupkae mesta v chilavechiskam arganiz-
me. Budish' shumet', ana sluchajna slamaica.  Ponil ?
       Dzhentl'men ispuganno zakival i Sintiya prodolzhila.
       - Kak ya uzhe gavarila,  mistir "Nekta" budit atsutstvavat' sutki-dvoe .
Evo budu zamishchat' ya .  Mine nuzhna dva pamoshnika :  pervyj dolzhin harasho znat'
gorad, a vtaroj budit zanimaca taktikoj .
       - Sun ZHu budet pervym !  On znaet zdes' kazhdyj zakoulok .
       - Atlichna ! Mistir Suj ZHuj budit vsividishchim Agusom.
       Vpered vyshel lysyvatyj ce-feec i nachal bespristanno klanyat'sya.
       - Sypasiba taaissi !  Balsoj sypasiba !
       Kogda on povernulsya,  chtoby poblagodarit' princessu,  Sintiya  chut'  ne
upala na stul - Sun ZHu, byl tem samym odnoglazym starikashkoj.
       - e mae, nu i gid ! Pazhaluj vtarova ya vybiru sama ...
       - Tiper' glavnae: kakoe kalichistva zhertv vy planiruete ?
       - ZHertvy ?  Da spaset nas velikij Budda !!!  Minimal'nye !  Samye mi -
nimal'nye, kakie tol'ko vozmozhno!  My hotim spasti nash mnogostradal'nyj narod
a ne pogubit' ego !
       - Nu klass !  My chto, budim strilyat' panaroshku ?  CHur u minya granata -
met !  - princessa obozhala chernyj yumor.
       - Ochen' smeshno, miss telohranitel', no ya nastaivayu.  Schitajte eto pri-
kazom ¹1.  Prikaz ¹2: vystupaem cherez 6 chasov.  Uspeete ?
       - Mne nuzhin kamp'yutershchik i mnoga pasyl'nyh. Vremya pashlo !


       - Kak dila, Skarb ?  -  sprosila princessa, vklyuchiv svet v ego komna -
tushke.
       Naemnik byl prikovan k stene .  Oshejnik s nego ne snyali,  a mayak pri -
krepili k dveri.
       - Profsoyuz Vol'nyh Naemnikov vykupit menya iz lyuboj tyuryagi !  Vse  vashi
staraniya naprasny, vashe vysochestvo.
       - A ya i ne dumala tibya sazhat'.  Kto tibe gavaril a tyur'me ? 
       - Za samosud polagaetsya prilichnyj srok, dazhe korolevskoj osobe !
       - Ty cho, minya za duru prinimaish' ?  Nikto tibya strilyat' ni sabiraica .
YA atpuskayu tibya.  Bolee tavo - ya sama pravazhu tibya v kasmaport i bilet kuplyu.
Pravda, prezhdi pazvanyu v vash vanyuchij prafsayuz ...
       - Zachem eto ?
       - Da vot,  hachu paraskazat' a tom,  kak ty sdalsya.  Sdalsya s pazoram ,
sdalsya zhenshchine, slezna malya a pashchade !  Skoka ty posli etava prazhivesh' ?  Dnya
dva ? Maksimum - tri .
       - Net !
       - Da.
       - N-E-E-E-T !!!
       - Da, Skarb. Da.
       Sintiya povernulas' k dveri.
       - But' zdarof, priyatil'. Hatya zdarov'e tibe bol'shi ni panadabica.  Ka-
zhica u vas za eta prikovyvayut k stalbu i veshayut ryadam pletku.  Kazhdyj naemnik
schitait svaim dolgom hlysnut' iudu.  Ty budish' viset' aplevannyj  i izbityj -
- nikto ni padast tibe vady,  nikto ni pazhaleit .  Ty budish' proklyat na veki,
Skarb i tvae imya budut praiznasit' s prezreniem spustya  mnogii  gody .  Pravo
slova - luchshi sdohnut' !
       Skarb onemel. Ego lico skoval uzhas, do nego doshel ves' koshmar ego po -
lozheniya .
       - V-v-vashe v-v-vysochestvo:  Proshu vas! Umolyayu!  Ubejte menya ili poshcha -
dite.  YA sdelayu dlya vas vse, chto zahotite.  Klyanus'!  Tol'ko ne delajte eto -
go ... - dal'she on ne smog. Bezvyhodnost' slomila ego.  Golos zadrozhal, glaza
uvlazhnilis' i on upal na koleni .
       Tak, - usmehnulas' pro sebya princessa,  -  opytnogo taktika ya zapolu -
chila ! Hi-hi ... Nu i sterva zhe ya !
       - Vprochim,  magu pridlazhit' kampramisnae reshenie.  -  kak by nevznachaj
proiznesla ona, stoya v dveryah.
       - Da, da, da! Tysyachu raz - da! YA vash rab, vashe vysochestvo!  Kogo nuzhno
ubit' ?
       - Mne ni nuzhin rab, Skarb. Mne nuzhin haroshij taktik.  I glavnae uslo -
vie: nikavo nil'zya ubivat', nuzhna vysokaprafisianal'naya butaforiya .
       - YA soglasen !
       - O'kej. Magu rasshchityvat' na tvae satrudnichistva ?
       - Slovo naemnika !
       - Dagavarilis'.
       Sintiya otklyuchila mayak. Oshejnik veselo pisknul i rasstegnulsya. A sledom
i kandaly.
       - Tvae aruzhie.  -  protyanula ona Skarbu blaster.
       On kivnul i pristegnul koburu k pravomu bedru.
       - Hm !  -  ulybnulas' princessa.
       - CHto-to ne tak ?  -  ispuganno sprosil Skarb.
       - Vse tak. - otvetila ona, - Ty toka shto prashol ispytanie.  Vot ener -
gik - blaster razryazhen.
       - Vashe vysochestvo, ya zhe dal chestnoe slovo .
       - Tiper' i ya dayu slovo :  pamozhish' mene - shchitaj sibya svabodnym .
       - Blagodaryu, vashe vysochestvo !
       - Kstati, zavi minya "telahranitel'" .
       - Slushayus' ! 
       - A ty u nas budish' ... "vtaroj" .  SHagam marsh za mnoj !



       - Znachitsya tak ... - nachal Skarb, oznakomivshis' s predstoyashchimi delami.
Programmisty: zadavit' pomehami komp'yuternuyu i sputnikovuyu set'.  Mister ZHu :
raspolozhit' vdol' gorodskoj steny ves' zapas petard,  dymovyh shashek i holos -
tyh boepripasov .  Razzhech' kostry,  po moej komande  -  pust' goryat vsyu noch'. 
Strelyajte v vozduh iz vseh stvolov. YA - na radiostanciyu. So mnoj troe. Vzor -
vem ee k chertovoj materi.  Potom vo dvorec.  Pravdisty uzhe zaberutsya v podval
- my ih zavalim, pust' sidyat tam . "Telohranitel'":  na vashej sovesti vojska. 
Zabarrikadirujte gorodskie vorota  i vyhodite  v teleefir .  Vam  ponadobitsya 
"ranennyj geroj - osvoboditel'".  Pust' on skazhet plamennuyu rech' i narod sme-
tet vlast' ... Uf-f-f !  Kazhetsya ya nichego ne upustil .
       - Genial'no! - voskliknul dzhentl'men T'en. - I glavnoe - prosto !  Vse 
genial'noe - prosto !  Hochetsya skazat' ... hr-r-r.
       On shvatilsya za gorlo i upal. Sintiya vinovato ulybnulas'.
       - Paka etat dimagog atdahnet - my zajmemsya delam .
       - Vpered rebyata ! - natyanul shlem Skarb, - Stancuem rok'n'roll !
       - CHivo ? sprosila princessa .
       - M-m-m ... |to ne vazhno . Prosto nachinajte rabotat' .
       Komandiry povstancheskih podrazdelenij ozhivlenno zasuetilis',  i kom  -
nata bystro opustela.  Sintiya zashla k Niku.  Doktor koldoval nad priborami, a
Nik, skorchiv neschastnuyu minu, posasyval iz trubochki pitatel'nuyu smes'.
       - A, miss telohranitel'. Zashli provedat' shefa?  Eshche paru - trojku dnej
i budet kak noven'kij.
       - Spasiba dok .  Vam luchshi astaca zdes'  - skora nachnut pastupat' ra -
nennye. Vashu sem'yu my uzhe pridupridili.
       - Dorogaya, o chem vy tam shepchites'?  Skazhi i mne, raz uzh ya zdes' valya -
yus'.
       - Nik, ya pa tvayu dushu .
       - CHto takoe ? Smert' prikinulas' moej dorogoj suprugoj ?
       - Da ni v tom smysli.  Nam nuzhin tizhilo raninyj giroj dlya videos®emki.
       - Ty popala pryamo po adresu.  YA - samyj ranennyj, samyj tyazhelyj geroj!
Kakov gonorar ?
       - YA sir'ezna, Nik .
       - Sintiya.  Snachala ya hochu popravit'sya,  potom sdelat' revolyuciyu  "na -
shim druz'yam", a uzhe potom mozhno snyat'sya i v kino.
       - S dobrym utram, Nik! Rivalyuciya uzhe v polnam razgari! Pyat' minut tibe
na sbory - skuter zhdet!
       - CHto? Revolyuciya nachalas'? A kto zhe ee nachal?
       - YA .
       - Ty ?!
       - Patom ab®isnyu. Adivaj, eta tvoj maskaradnyj kastyum.
       Sintiya polozhila na krovat' formu polkovnika armii Cefeya.
       - A eta tvaya pervaya zasluzhinnaya nagrada:  Nik Spajks, vy nagrazhdaitis'
ordinam lyubvi za spasenie svaej suprugi - princessy Gei !
       I ona krepko pocelovala muzha.
       - Uh ty !  -  opeshil Nik,  -  |j, a orden ?!
       Pered ego nosom voznikla figura,  iz gryaznyh  pal'cev  s  obglodannymi 
nogtyami, imenuemaya v prostonarod'e - "figa" .
       - Amazonka!  -  provorchal Nik .
       - U tibya dve minuty, giroj !  - napomnila supruga, vybegaya iz komnaty.


       Cefejskij kamuflyazh izrezali,  prozhgli  ognemetom,  zalili  ketchupom  i 
tol'ko posle etogo napyalili na Nika.  Emu samomu zabintovali golovu, i dali v
ruku tyazheluyu impul'snuyu vintovku.
       - On takoj zhi cefeec, kak i ya !  -  kriticheski zametila Sintiya.
       - |to delo popravimoe. - otvetil rezhisser i sunul Niku v rot tabletku.
       - Vau!  -  osklabilsya Nik.  Lico ego smorshchilos', glazki prevratilis' v 
uzkie shchelochki - ni dat', ni vzyat' nastoyashchij cefeec. 
       - SHto eta ?  -  sprosila princessa.
       - Superkoncentrirovannaya askorbinovaya kislota.  Minut  cherez  dvadcat' 
otojdet, tak chto snyat' uspeem.
       Na lob Niku bryznuli ketchupa, a na shcheke narisovali svezhij shram. Prin -
cessa podoshla k suprugu i pomogla opustit'sya na odno koleno.
       - Dorogoj, u tebya dvadcat' minut.  Postarajsya !
       - Igi !  -  kivnul on.
       - Dekoracii! Svet! Motor!  -  zaoral rezhisser.
       Pomeshchenie zavoloklo dymom, zasverkali lazernye luchi, grohnuli vzryvy .
SHest' "trupov" podbezhali i uleglis' szadi Nika v neestestvennyh pozah .  Po -
moshchniki podbrosili neskol'ko butaforskih konechnostej i iskorezhennogo oruzhiya .
Na zadnem plane, prostoj soldat derzhal v odnoj ruke kuklu mladenca,  a drugoj 
palil iz vintovki vo vse storony.  Koroche,  kartina geroicheskaya i slezoshchipa -
tel'naya do nel'zya.
       - Nu ?! - ryavknul rezhisser na Nika.
       - YA ... eta ... nu, eta ... - zamyamlil Nik, - ... Narod !..
       Rezhisser szhal kulaki i pokrasnel, kak varenyj rak.
       - NU-U-U !!!
       - Narod!  -  uverennee proiznes Nik,  - Net ... Narod Cefeya !.. Nastal
tvoj chas!  CHas, kogda nuzhno podnyat'sya s kolen i pokazat' svoyu silu!  Dovol'no
presmykat'sya, dovol'no terpet' unizheniya!  My hotim svobody, my hotim voli, my
hotim Koka-koly!  Soldaty!  Berite v ruki oruzhie !  Ob®edinyajtes' s narodom ! 
Esli my vmeste - my nepobedimy!  Slomim hrebet proklyatym pravdistam !  Ob®e -
denennymi usiliyami prinesem svobodu Cefeyu !  YA umirayu  i uzhe  ne uvizhu  etogo 
svetlogo dnya, no nashi deti i nashi vnuki budut pomnit', i pochitat' etot den' v
vekah!  Proshchajte brat'ya !  Da zdravstvuet svoboda !  Da zdravstvuet svobodnyj 
Cefej !
       Nik podnyal szhatyj kulak, i v etot moment, golograficheskij vzryv nakryl
ego. Kuski mostovoj i oshmetki tela bryznuli v storony.
       - Vo blin!  -  pozhalovalsya "geroj" na zadnem plane,  -  U menya patrony 
konchilis'!
       Odin iz "trupov" tolknul soseda.
       - Daj sigaretku, a ?
       - Svoi imet' nado !  Na - otdash' dve .
       - S mentolom ?
       - SHCHas ka !  S risom !  Nu chego, vstavat' chto li ?
       Kukla-mladenec plakala ne perestavaya. "Geroj" brosil vintovku i shlep -
nul ee po popke.  Kukla zadergalas', no plach ne prekratilsya.
       - Tehnik !  Opyat' kukla slomalas' !
       Podbezhal tehnik,  otkryl lyuchok na spine "mladenca"  i nachal kovyryat' v 
nem otvertkoj. CHto-to korotnulo i zadymilos'. "Mladenec" opisalsya i obkakalsya 
na blizhajshij "trup",  i zatih .
       - Nu, spasibo! - vskochil tot, - Teper' hrena otmoesh'sya!
       - Da eto denitrosilikon !  - uspokoil tehnik,  - Otmyvaetsya zaprosto !
       I shepotom dobavil:
       - Raza s dvadcatogo, s pomoshch'yu skrebka i acetona.
       - Nu chego razvalilis'? Snyato uzhe!  Marsh v drugoj pavil'on, scena ¹903!
- nadryvalsya rezhisser.
       "Trupy" nehotya podnyalis' i zakovylyali k vyhodu.
       - Kada smantiruiti zapis' ?  - podoshla k nemu Sintiya.
       - CHerez chas, ne ran'she.  - otvetil on.
       - Harasho! Nik, gde tvaya sladkaya zadnica ?  -  povernulas' k nemu sup -
ruga dostavaya avtoaptechku, - CHiriz chas mene budit ni da etava!
       - Prichem tut Koka-kola ? - chesal zatylok rezhisser, - CHepuha kakaya-to !  




       
       Za dve minuty do polunochi,  po vsem radio  i videokanalam,  prozvuchala
prostaya fraza:  Vremya "R" !
       I totchas planetu paralizovalo.  Vse elektrostancii razom ostanovilis'.
Zamolchalo radio, videokanaly propali .  Komp'yutery vzvyli i zablokirovalis' -
na vseh monitorah poyavilsya lozung: " SVOBODU CE-FEYU ! "  Sputniki  zamerli  v 
prostranstve .  Umolkli dazhe sekretnye i sovsekretnye kanaly svyazi .  Stolica
"zapylala".  Na fone mrachnoj, chernoj nochi, gorod predstavlyal soboj adskij ad.
Gorelo i dymilos' vse, chto moglo. Strelyalo i vzryvalos' vse, chto moglo.  Be -
gali i orali vse, kto mog .  A kogda po vsem videokanalam prognali videorolik
s  "umirayushchim geroem",  krysha u naroda s®ehala  naproch',  i bedlam usililsya v 
ennoj stepeni.  Planetu lihoradilo po vsemu kontinentu.  Kontinent byl odin i
poetomu CeFmorflot ostalsya ne u del .  Matrosy,  obidevshis'  takomu  oborotu, 
prinyalis' lupit'  oficerskij  sostav.  Michmany,  vospol'zovavshis'  sumatohoj, 
tashchili vse, chto mozhno bylo uperet', a starshiny, kak istinnye patrioty voennoj
sluzhby, shvatilis' za oruzhie.  CHerez polchasa ot voennogo flota ostalas' pyataya
chast'.  Vse, chto ne stashchili michmany, razdolbali starshiny.  Ostavshiesya v zhivyh
matrosy i oficery, spasalis' vplav', proklinaya drug druga . Na sushe dela ob -
stoyali ne luchshe. Aviaciya bezdejstvovala - kto-to podlil olify v baki samole -
tov i dvigateli klinilo srazu posle zapuska.  V tankovyh  brigadah  stoyal  ne 
grohot moshchnyh dizelej, a trehetazhnyj mat  - opyat' taki "kto-to" privaril na -
mertvo gusenicy k kolesam,  i tanki, ne mogli dazhe sdvinut'sya s mesta.  Tan -
kisty brosilis' s kulakami na tehnarej i potasovka stoyala do samogo utra.
       Samoj boesposobnoj edinicej okazalas' pehota.  Pravda kuda-to podeva -
lis' boepripasy, no eto ne ostanovilo boevoj pyl razbivatelyam serdec i otni -
matelyam dush.  Vooruzhivshis' nozhami i sapernymi lopatkami, oni druzhno pomchalis'
usmiryat' "oborzevshih krest'yan" .  I vpolne moglo sluchit'sya,  chto usmirili by,
esli b ne cisterna spirta,  nevest' otkuda vzyavshayasya u nih na puti.  Voditelya
ne bylo, ne bylo dazhe kabiny - ee snes,  vrezavshijsya po samye nekuda, gruzo -
vik, kotoryj vez ... alyuminievye kruzhki!  Spirt hlestal iz probitoj cisterny,
a kruzhki razletelis' v radiuse 100 metrov .  Takoj naglosti ne ozhidal nikto !
CHerez minutu lihie voyaki, pobrosav nozhi i lopatki, takzhe druzhno vopili pesni,
usevshis' vokrug spirtopada. Govoryat, chto nekotorye otchayannye golovy dazhe ku -
palis' v spirte,  pokryahtyvaya ot udovol'stviya i povizgivaya ot togo, chto spirt
shchipal im glaza.
       Policiya dostojnogo soprotivleniya ne okazala. Ne poluchiv pomoshchi ot re -
gulyarnoj armii, policejskie bystren'ko sbegali domoj pereodet'sya i prisoedi -
nilis' k myatezhu.  Bez osobogo truda otvaltuziv krasnomordyh byurokratov, narod
vsecelo predalsya maroderstvu, i k utru ot magazinov ostalis' odni steny.
       A chto zhe nashi geroi ?  U nih vse shlo tochno po planu.  Videokorrespon -
denty peredavali im samye svezhie novosti "bitvy za stolicu".  Posle translya -
cii "dobrovol'nogo" otkaza ot vlasti i bratskoj vstrechi naroda i armii, boe -
vye dejstviya povsemestno prekratilis'.  Po vsem videokanalam povstancy pere -
dali sobytiya poslednej nochi na vsyu galaktiku .  Nichego ne podozrevavshaya, os -
tal'naya chast' respubliki,  v srochnom poryadke sobirala voenno-kosmicheskij flot 
dlya podavleniya vosstaniya.
      

       - Glavnoe - ne zavoevat' vlast',  glavnoe - uderzhat' ee posle pobednoj
ejforii !  -  ob®yasnyal Nik,  sobravshimsya v pravitel'stvennom dvorce,  lideram
povstancheskih otryadov.
       - Pojmite, balagan zakonchen.  Segodnya vse ochuhayutsya i nachnetsya nasto -
yashchaya drachka.  Pobeda na Ce-Fee - ne znachit pobeda vo vsej respublike !  CHerez
chas-dva,  zdes' budet ob®edinennyj respublikanskij boevoj flot,  chem  my  ego 
vstretim ? 
       - Komp'yutershchiki  pereprogrammirovali  sputnikovuyu  sistemu .  Sredstva
planetarnoj zashchity takzhe aktivirovany.  - dolozhil Skarb.
       - |togo malo!  |tim my vyvedem iz stroya maksimum desyatuyu chast' flota !
       - Ot planetarnyh istrebitelej tolku malo .  Goryuchego u nih  hvataet na
20 minut.  Esli vyvesti dozapravshchik na orbitu,  to on prevratitsya v potenci -
al'nuyu mishen'! - prodolzhil Skarb. - Dva krejsera uzhe gotovy, eshche tri na pod -
hode , no eto mizer . Po predvaritel'nym dannym razvedki , k nam priblizhaetsya
okolo dvuh soten sudov i eto tol'ko avangard ! Voennyj flot Cefeya naschityvaet 
1500 boevyh korablej i okolo 1000 sudov podderzhki . Nas prosto smetut !
       Zal zaroptal .  SHum prokatilsya po ryadam,  poslyshalis'  notki  straha i 
somnenij.
       - Tiho!  Tiho ya skazal!  - stuchal blasterom po stolu Nik,  -  Dorogaya, 
vosstanovi pozhalujsta tishinu v zale!
       - Tiha mordy !!!  -  ryavknula Sintiya  i lupanula iz tyazheloj vintovki v 
potolok. Posypalas' shtukaturka i oskolki lyustr - mgnovenno vocarilas' tishina.
       - Spasibo, dorogaya.  -  Nik podnyalsya s pola i prinyalsya kovyryat' v uhe.
Kogda gromkost' vosstanovilas' vnov', on prodolzhil.
       - Nuzhno vooruzhit' kak mozhno bol'she grazhdanskih sudov i podnyat' ih ne -
medlenno!  Najdite pilotov-dobrovol'cev, oni dolzhny znat', chto idut na vernuyu
smert'. Postav'te minnoe zagrazhdenie v apogee, za nim postav'te sputniki pla-
netarnoj oborony - pust' oni primut na sebya pervyj udar.  Po komande,  napa -
dajte s flanga srazu vsem skopom .  Im nuzhno budet peregruppirovat'sya,  i oni 
poteryayut vremya, a my etim vospol'zuemsya.  Kak tol'ko oni vystroyatsya i vypus -
tyat istrebiteli - nam pridetsya hudo.  Pomoshchi zhdat' neotkuda,  vremennoe pra -
vitel'stvo poprosilo drugie gosudarstva ne vmeshivat'sya.
       Zal opyat' zashumel.
       - Vse!  - prikriknul Nik,  - Rashodimsya i zanimaemsya delom!  ZHivee, vy
znaete svoi obyazannosti!
       - U nih nichivo ni paluchica . - tiho skazala princessa.
       - Soglasen . - prisoedinilsya Skarb.
       - Pridetsya vse delat' samim ? - sprosil s usmeshkoj Nik.
       - Kaneshna. A ty hochish' zagubit' vse delo?
       - Pozhaluj vy pravy ... Sintiya, s Liry est' izvestiya ?
       - Net.  Nas glushat pagranichnye stancii.  At vas'mi poslannyh dlya svyazi 
karablej net nikakih saabshchenij.  Skaree vsivo ih uzhe unichtozhili.
       - Ponyatno ... Sintiya, marsh na korabl'.  Grej dvigateli - my letim na -
vodit' poryadok na orbite.  Potom vozglavim povstancheskij flot.
       - YA s vami ! - reshitel'no proiznes Skarb.
       - Net! - otrezal Nik,  - Nam nuzhen svoj chelovek na planete.  YA ne do -
veryayu mestnym lideram, oni srazu razbegutsya po podvalam! Naznachayu tebya glav -
nokomanduyushchim planety.  Derzhi svyaz' neposredstvenno so mnoj.  Dokladyvaj  obo
vsem srazu zhe.  Organizuj krepkuyu oboronu  - my ih dolgo ne sderzhim .  Vpolne 
vozmozhno,  chto flot Cefeya razdelitsya na dve  chasti  i primetsya  nas  metelit' 
odnovremenno .  Posmotrim, kak u nih eto poluchitsya !


       - Sputniki kuchnee! I otvedite podal'she miny!  -  komandoval v videofon
Nik,  -  Vryat li oni pojdut cherez postoyannye vorota, no na vsyakij sluchaj za -
minirujte i ih!
       - Nik,  my mozhim spryataca za adnu iz lun Ce-Feya .  Dve malye  sichas za 
planetaj, no samaya bal'shaya priblizhaica.
       - YA tozhe dumal ob etom.  Mysl' neplohaya,  Cyn' kak raz zakroet  mate -
rik,  tak chto planetarnaya bombardirovka na vremya  otkladyvaetsya.  Ty slyshal ,
"vtoroj" ?
       - Da, ponyatno.  My uchtem etot faktor.
       - Horosho .  Davajte rebyata,  vse za lunu !  Kogda  pribudet  poslednij 
krejser ?
       - ZHdem s minuty na minutu .  Krejser "Min'"  - samyj krupnyj iz imeyu -
shchihsya u nas!


       - Vnimanie:  otkryvaetsya perehod !  Pribyvaet  krejser  i dva  korablya
podderzhki.
       Prostranstvo otkrylos', i pokazalsya potrepannyj krejser i dva esminca,
odin iz kotoryh zdorovo dymilsya.
       - Krejser "Min'" i esmincy "YAnczy", i "Huan He".  Komu dolozhit' o pri-
bytii ?
       - Admiral "Nekto". Privetstvuem vas komandor. Vizhu u vas problemy?
       - Da, admiral .  Polchasa nazad moya eskadril'ya naschityvala pyat' sudov .
Teper' nas dvoe - esminec "YAnczy" mozhet tol'ko peredvigat'sya.
       - Remontniki uzhe poslany, komandor. Kak vy?
       - Nichego, derzhimsya .
       - Vash krejser naznachaetsya flagmanom. YA otpravlyayus' k vam.
       - Ponyal vas.
       Nik odel cefejskuyu formu bez znakov razlichiya i povernulsya k Li T'enu .
       - On dejstvitel'no horoshij pilot ?
       - Samyj luchshij iz vseh, kogo ya znayu !  Dayu garantiyu !
       Nik kivnul i podoshel k parnishke .  Na vid emu bylo let shestnadcat' .
       - Priyatel',  ya ostavlyayu korabl' pod tvoyu otvetstvennost' .  Mne  ochen'
dorog etot korabl' - smotri beregi ego !
       - Halaso admilala! YA osena budu staaca!  -  nachal klanyat'sya on.
       - ZHelayu udachi! - i Nik pozhal vsem ruki .
       - SHlyupka podana admiral! - soobshchili s krejsera.


       - Admiral na mostike ! - garknula Sintiya vhodya v rubku upravleniya. Vse
 prisutstvuyushchie vskochili i vytyanulis' po stojke smirno. 
       - Vol'no ! - dal komandu Nik.
       - Komandor N'en Gao.  -  predstavilsya komandor,  - Dobro pozhalovat' na
bort krejsera "Min'", admiral !
       - Spasibo, komandor . 
       - Admiral, vas vyzyvayut s Ce-Feya . - dolozhil radist .
       - Dajte na ekran .
       Poyavilsya Skarb i otdav chest' soobshchil .
       - Admiral,  my otpravlyaem vam dva transportnika.  My ustanovili na nih
raketnye kompleksy i skorostrel'nye pushki. Minut cherez pyat'desyat zakonchim eshche
tri .
       - Otstavit'. Naprav'te vse sily na odin korabl' i zakanchivajte pobyst-
ree. Ostal'noe bros'te - vy ne uspeete.
       - Slushayus' .
       - Admiral, dokladyvaet razvedka !
       SHum i tresk oznachal, chto soobshchenie prishlo iz giperprostranstva.
       - Para vosem'desyat dva .  Oletetrin dyrokol .  Navodnenie .  Stop .
       - SHifroval'shchik ! - kriknul komandor .
       - 282 korablya voshli v sistemu, ser !  -  otchekanil tot .
       - 282 protiv 74 .  -  podumal vsluh Nik,  -  Schet ne v nashu pol'zu ...
       - Protiv 76 .  -  dolozhil Skarb,  -  Admiral,  my vysylaem eshche dva !
       - Otlichno "vtoroj" !  Flot,  minutnaya gotovnost' !!!  Oni poyavlyayutsya -
my stoim.  Oni prodirayutsya cherez miny - my stoim.  Kak tol'ko oni zavyaznut na
sputnikah - my atakuem s flanga!  Krejsery v centre, meloch' po krayam.  Stre -
lyajte iz vsego, chto est' !  V takoj potasovke bystree sbivayut,  chem konchayutsya 
boepripasy.  Poetomu boepripasy ne zhalet'!  I vot eshche chto, zhelayu vsem udachi ! 
       - Da pribudet s nami Budda !  -  dobavil komandor N'en .
       - Pyatnadcat' sekund, ser ! - dolozhil pomoshchnik .





       Prohod otkrylsya cherez devyatnadcat' sekund.  Tucha korablej vynyrnula iz
giperprostranstva pryamo na miny .  Pervaya volna sudov rvanula,  prevrativshis'
v pyl'.  Vtoraya volna otkryla ogon' i smela ostavshiesya miny. Sputniki pover -
nuli orudiya i vtoraya volna poluchila svoe. No korablej bylo mnogo i kolichest -
vo sputnikov stalo rezko sokrashchat'sya.
       - Ih poteri 68 korablej i 14 otoshli na remont .  -  dolozhil pomoshchnik .
       - "YAnczy", vy gotovy ? - sprosil komandor .
       - Da, ser .  Bolee ili menee .
       - Admiral ?
       - Vpered !!!  Pomnite prikaz: massirovannyj ogon' !
       Ob®edinennyj flot ne ozhidal takogo udara .  Pravyj  flang  byl  smyat i 
unichtozhen za dve s polovinoj minuty.  Peregruppirovka tol'ko usilila sumato -
hu.  No postepenno iniciativa pereshla na storonu flota  - povstancam prishlos' 
tugo .
       - Prikrojte "YAnczy" ! Othodim k lune ! Othodim, eto prikaz !  - krichal 
v videofon Nik .
       "Huan He" zakryl korpusom flagman i cherez sekundu polyhnul .
       - D'yavol !  -  grohnul kulakom po pul'tu Nik,  -  CHto u nas ostalos' ?
       - Dva krejsera, ser .  -  otvetil komandor .
       - I ..?
       - |to vse, ser .   Desyat'-pyatnadcat' melkih sudov .
       - Tret'  flota  poshla  k  planete . - dolozhila  princessa .  Pomoshchnika
bol'she ne bylo, vprochem, kak i radista.  Princessa odna vypolnyala ih obyazan -
nosti. - Na svyazi admiral Su Len .
       - Soedinyaj .
       Lysyvatyj tolstyak, uveshannyj medalyami, smenil na ekrane boevoj pejzazh.
       - Ne znayu, kak k vam obratit'sya, tovarishch ili ser ?
       - Davajte ya vam podskazhu: admiral "Nekto".  Ustraivaet ?
       - Admiral ?  Net .  YA vizhu  pered  soboj  bandita-povstanca .  Glavarya 
krest'yanskogo bunta.  Atamana shajki "tovarishchej".  I ya govoryu vam: sdavajtes'!
Pozhalejte nevinnyh lyudej, oni prolivayut krov' za vas, za vashi idei!
       - Oni prolivayut krov' za svobodu, kolobok! Za tu samuyu svobodu, koto -
ruyu vy,  tolstomordye byurokraty,  dushite svoimi durackimi zakonami !  A sami,
tem vremenem, nabivaete karmany den'gami i stroite dachi na Paradajse !..
       - Hvatit !  Sdavajtes' ili my sotrem vas  v poroshok !  Dayu  minutu  na 
razmyshlenie !
       - Ne slushajte ego, ser !  U nas eshche dostatochno sily .  Dva  krejsera i
chetyrnadcat' korablej podderzhki . CHetyre sudna otoshli za lunu, na remont .
       - Komandor, u nih okolo polutora sot boevyh edinic.  Nam ne vystoyat' !
       - 123 karablya i 49 vstali na rimont.  -  podskazala Sintiya.  - Ser, na 
svyazi "vtoroj".
       - Admiral, nas atakuyut . -  kanal sipel i treshchal. Izobrazheniya ne bylo.  
- Dela plohi, bol'shie poteri . Esli vy ne pomozhete, to nam zhit' minut 20-30 !
       - Nik.  - podoshla Sintiya,  -  Nuzhna abajti Cyn'.  My mozhim zajti v tyl
chiris ih padbitye karabli .  My vaspol'zuimsya imi,  kak shchitom i flotu prideca
strilyat' pa svaim .  Esli ani ni paslednii svolachi,  to ni sdelayut etava i my
prikroimsya padrankami.
       - Neplohaya ideya, ser.  - soglasilsya komandor,  - Hotya s drugoj storony
eto podlost' .  No esli vy prikazhete,  ya ne budu protivit'sya .  Na vojne  vse 
sredstva horoshi.
       - K chertu! My poryadochnye lyudi i budem drat'sya chestno!  U nas est' svoi
povrezhdennye suda. Peredajte im, chtob pereklyuchilis' na avtomaty, a sami pust'
peresyadut v spasatel'nye shlyupki i sadyatsya na obratnuyu storonu luny  -  na Ce-
Fee sejchas "slishkom zharko" .  Iz ih korablej vyjdet neplohoj taran .
       - Ser, oni peregruppirovyvayutsya !  -  dolozhila  Sintiya,  -  Eshche  chast' 
flota othodit k planete !
       - "Vtoroj",  chto tam u vas tvoritsya?  
       - Admiral, vy ne poverite !  Kakoj-to general vydal ne menee plamennuyu
rech' i vsya armiya vstala na nashu storonu!  Ostatki  morflota  podoshli k beregu
i prisoedinilis' k PO!  Iniciativa u nas, ser!  My zadali im perca!
       - Derzhites'!  Flot posylaet podkreplenie! My poprobuem kontratakovat',
mozhet vam budet polegche, no ochen' nenadolgo!
       Svyaz' s planetoj oborvalas' .
       - Ser, vas vyzyvaet admiral Len.
       - K d'yavolu Lena!  Obojti Cyn'!  Podbitye suda flota ne trogat'! Stre-
mitel'naya ataka !
       Povstancy na polnoj skorosti  vyshli iz-za luny .  Gruppa  povrezhdennyh
korablej flota  brosilas' v rassypnuyu,  vidimo reshiv,  chto ih atakuyut .  Ce -
fejskij flot nachal razvorachivat'sya i besporyadochno otstrelivat'sya.  Povstancam
opyat' pomog element vnezapnosti.  Cefejcy prinyalis' sbivat' vse korabli, ko -
torye k nim priblizhalis'.
       - Duraki!  Lupyat pryama pa svaim!  U nas paka net pater'! - zlobno uh -
myl'nulas' Sintiya.
       Podbitye, goryashchie korabli, nanesli dopolnitel'nyj udar. Flang ob®edi -
nennogo flota vnov' byl smyat.  Povstancy probilis' v centr  i nachali  kruzhit' 
sredi korablej Cefeya.  Te byli vynuzhdeny strelyat' drug v druga,  tak kak vse,
chto ne popadalo v povstancheskie suda - letelo v korabli regulyarnogo flota .
       - Oni othodyat!  -  kriknul komandor,  -  Oni ponyali svoyu oshibku!
       - Zakryt'sya podbitymi korablyami!  Otojti k lune!  -  skomandoval  Nik,
- Krejser "YUan'", ya skazal otojti !
       - Ani ni atvichayut, Nik.  -  tiho otvetila princessa.
       Pylayushchij krejser poshel na taran blizhajshego krejsera flota Cefeya. Vre -
zavshis' s polnogo hoda pryamo v dvigateli cefejcu,  on prevratil oba korablya v
pylayushchij shar, kotoryj poglotil dva zazevavshihsya istrebitelya.
       - My ostalis' odni, ser.  - dolozhila Sintiya,  - Plyus tri melkih sudna.
Kanoniry soobshchayut,  chto boepripasy na ishode.  S planetoj svyazi  net.  Radary
registriruyut 64 korablya protivnika, primerno stol'ko zhe obezdvizheno.
       - Kakie budut rasporyazheniya, ser ?  -  sprosil ranennyj komandor .  Ego 
perevyazyval kto-to iz tehsostava. Polovina apparatury vyshla iz stroya . Prak -
ticheski vse otseki poluchili povrezhdeniya i siyali na sheme alym cvetom.
       - Tak.  Korabli zaminirovat'.  Peredat' admiralu Lenu, chto my sdaemsya.
Pust' slopayut etu "konfetku".  Vsem peresest' na shattly - opuskaemsya na pla -
netu.  Soobshchit' gruppe na Cyne ...
       - Ser, soobshchenie razvedki !  -  perebila ego Sintiya.
       - ... dyrokol. Risa dva meshka. Stop.
       - Okolo 2000 korablej voshli v sistemu! - dolozhil shifroval'shchik.
       - Bystree, vse po shattlam! - kriknul Nik .
       Zavyla sirena, narod zasuetilsya, pokidaya rubku.  Nik s Sintiej vvodili
kody samounichtozheniya i zaderzhalis'.
       - ... davno pora !  -  raspinalsya na ekrane admiral Len,  -  Nashi os -
novnye sily na podhode. My postavim planetu "na koleni", my nakazhem vinovnyh!
       Otkrylsya perehod  i Cefejskaya armada vyrvalas'  iz giperprostranstva .
|kran mignul i na nem poyavilsya drugoj admiral .  Morda  ego  byla  potolshche, a
nagrad na kitele - pobol'she .
       - Admiral Syao Pin'.  -  predstavilsya on,  - U menya novyj prikaz: pov -
tancev unichtozhit', na planetu vysadit' desant i proizvesti tshchatel'nuyu zachist-
ku mestnosti! Ne zhalet' nikogo!
       - Vot teper' dejstvitel'no - hana ! - prosheptal Nik . - CHelnoki uspeli
vyjti?
       - Net. - otvetila Sintiya, - Ni adin.
       Podoshel komandor.
       - My okruzheny i prizhaty k lune, ser .  - soobshchil on,  - Po moemu vyhod
odin - vklyuchajte samounichtozhenie .
       - Pohozhe, pora poproshchat'sya ?
       Komandor odernul kitel' i vytyanulsya po stojke smirno.
       - Admiral !  Dlya menya byla bol'shaya chest' sluzhit' pod vashim komandova -
niem !
       Nik uzhe pridumal otvetnuyu rech', kogda na radare zapishchal signal .
       - Nik, farmiruica ishche adin pirihod .  -  tiho dolozhila princessa .
       - Ih tut i tak polnym-polno, kuda zhe eshche-to !
       - Pagadi, tut cho-ta ni to... Eta ni cefejcy...  Eta...
       Sotni tri boevyh korablej vyshlo iz podprostranstva.  No  eto  byli  ne
cefejskie tuponosye krejsera.  Stremitel'nye linii, moshchnoe vooruzhenie i gerby
na ostryh nosah - gerby korolevstva Liry !
       |kran zasvetilsya vnov' .
       - Govorit komanduyushchij vosemnadcatogo gvardejskogo flota Liry,  admiral
Dajna Smertovich.  Cefejskij flot, vy predstavlyaete ugrozu bezopasnosti chlenam
korolevskoj sem'i Rozannov! Prikazyvayu otojti i dat' vozmozhnost' evakuirovat'
grazhdanskih s planety !
       - My prosili drugie gosudarstva, ne vmeshivat'sya v nashi vnutrennie de -
la ! - otvetil admiral Pin'. - Uhodite otsyuda, nam ne nuzhny lishnie problemy ! 
       - Zatyknis'  risoed  poganyj !  - ryavknula  Smertovich ,  - Na  planete 
princessa  Sintiya  so  svoim  suprugom. Esli  s  nimi  chto-to  sluchilos',  my 
razlozhim vashi koryta na atomy !  Prikazyvayu otojti ! 
       - Ha, eto prosto smeshno!  U nas bolee 2000 sudov!  Vy chto, vser'ez so-
biraetes' napadat' ?
       - Pered toboj vosemnadcatyj gvardejskij flot korolevstva Liry, morda !
|to 300 sovremennyh krejserov tipa "Spartanec".  Ne chital, kak 300 spartancev
nadrali zadnicu 20000 persov?  Nu dak eto pro nas! A vas zdes' vsego 2000! Da 
eto nam tol'ko na zakusku!
       - Admiral ! - zavereshchal pomoshchnik Syao Pinya, - Oni navodyat orudiya !
       - Spokojno. Davajte signal!
       - Admiral, otkryvaetsya perehod !  - dolozhili Dajne Smertovich,  - Okolo
3000 sudov i 10 superkrejserov !
       - Edrittvoyu !  - vyrugalas' Smertovich,  - "Konvert"!  Povtoryayu: pere -
gruppirovat'sya v "konvert" !
       - Pyat' korablej podderzhki vydvinulis'  vpered  i  vklyuchili  generatory
nul'polya. Moshchnoe zashchitnoe pole zakrylo polusferoj flot Liry.
       - Naemniki ! - brezglivo zametila pomoshchnik Dajny .
       "Raznosherstnye" korabli naemnikov  vyvalilis'  iz  giperprostranstva .
Bol'shie krejsera otkryli bojnicy i dali predupreditel'nyj zalp .
       - Flot Liry, ubirajtes' otsyuda !  |to poslednee preduprezhdenie !
       - Admiral !  Oba flota vystraivayut boevoj poryadok !  Bojnicy otkryty !
       Dajna Smertovich nervno pokusyvala guby .
       - Admiral ! Pervyj zhe vystrel prevratit nas v oblako pepla !
       Smertovich lihoradochno soobrazhala .
       - Admiral ! - podbezhala shifroval'shchica,  - Povstancheskij krejser pere -
daet lichnyj kod princessy !  Oni prosyat o pomoshchi !
       - Vot !!!  -  prosiyala Dajna Smertovich,  - Kanoniry tovs'!  Gvardejcy!
Slushajte menya i zapomnite to, chto ya sejchas skazhu, na vsyu zhizn'... Vashu mat'!
       Admiral Smertovich raskryla rot i uronila na pol furazhku .  Pryamo pered
protivostoyashchimi flotami otkryvalsya prohod v giperprostranstvo, kotoryj ne za-
registriroval ni odin komp'yuter! |to byl ne prohod - eto byl gigantskij pro -
hodishche .  Kazalos' sama vselennaya raskryla svoe chrevo i istorgla iz sebya  ... 
vsego odin korabl'.  Kak opisat' vam etot korabl' ?  Kak mozhno opisat' raz® -
yarennogo byka,  vorvavshegosya v muravejnik ?   Korabl' byl chudovishchno ogromen .
I svoej nepomernoj velichinoj , on vyzyval sverh®estestvennyj strah  u  lyubogo 
normal'nogo cheloveka.  CHetyre dvuhkilometrovyh ploskih stvola, orudij vysokoj 
energetiki v®ehali na lafety. Eshche ne vyshlo i poloviny korpusa korablya, kak na
vseh monitorah i ekranah, poyavilos' izobrazhenie molodoj devushki v forme pol -
kovnika Korpusa Amazonok .
       - Vnimaniyu flota Cefeya i naemnikov!  Govorit kapitan linkora "Vozmez -
die".  Vy posmeli ugrozhat'  naslednice  prestola korolevstva  Liry  i  svoimi 
rezkimi zayavleniyami  prestupili  chertu  vsedozvolennosti, tem  samym  nanesli 
oskorblenie ne tol'ko korolevskoj sem'e, no  i  vsemu  korolevstvu  Liry ! Vy 
budete unichtozheny! Ogon'!!!
       CHetyre uzhasnyh stvola izrygnuli reku plazmy.  Na puti etoj reki stoyali
dva flota, gotovye brosit'sya v ataku.  Za doli sekundy,  siyayushchaya reka poglo -
tila oba flota i ushla v prostranstvo .  Nakonec-to vyshel ves' korpus  kolos -
sal'nogo korablya i prostranstvo zahlopnulos'.  Korabli Liry zamotala otdacha .
       - Admiral !  -  dolozhila pomoshchnik admirala Smertovich,  -  Poteri pro -
tivnika sostavlyayut 98,83% !  62 korablya flota Cefeya sdayutsya !  Krejser "Min'"
vyzyvaet nas, chto im otvetit'? Admiral?
       - Admiral, nas vyzyvaet flot Cefeya!
       - Admiral, nas vyzyvaet krejser povstancev!
       - Admiral, na svyazi linkor "Vozmezdie"!
       - Dajte linkor. - ochnulas' Dajna Smertovich.
       CHertovskaya privlekatel'nost' kapitana linkora, eshche bol'she podcherkivala
ugryumuyu chernotu uzhasnogo korablya .
       - Admiral, privetstvuyu vas ! - otdala chest' polkovnik,  - My vypolnili
svoyu missiyu i vozvrashchaemsya.  Nadeyus' pomoshch' bol'she ne ponadobitsya ?
       - Da .  Bol'shoe spasibo kapitan !
       - Anna Kozachenko - polkovnik  Korpusa Amazonok, kapitan linkora "Voz -
mezdie".  -  predstavilas' ta .
       - Uh, ya dazhe i ne slyshala pro takie korabli !
       - I ne mogli, admiral. |to pervyj linkor vysshego klassa, nashego stra -
tegicheskogo flota . Pryamoe podchinenie Ee Velichestvu, YAdvige dvesti trinadca -
toj . Soshel so stapelej sudoverfi Gades , odinnadcat' chasov nazad .  |to  nash
pervyj boevoj vylet.
       - Dobavlyu, ochen' udachnyj vylet !
       - Da, admiral .  Ispytanie proshlo udachno . 
       - Schastlivogo puti, kapitan Kozachenko !
       - Udachi, admiral !
       Dajna Smertovich ustalo plyuhnulas' v kreslo i zakryla glaza .
    



       - Admiral .
       - Admiral !
       - ADMIRAL !!!
       - Vot der'mo, ya chto pohozha na gluhuyu, major ?!
       - Prostite admiral, no vas vyzyvaet krejser povstancev .
       - Poslushajte,  chto ya vam skazhu,  major:  ya v armiyu popala po blatu - u
menya slaboe serdce, ochen' slaboe, i ono sovershenno ne podhodit dlya takih ner-
vomotatel'nyh igr !  Mne nuzhno na Kariby-3, ili na krajnyak na YAltu-7, a ya tut
groblyu svoe dragocennoe zdorov'e!  I eshche ty, morda, oresh' pryamo v moe lyubimoe
uho !!! 
       - Proshu pa-pa-proshcheniya, a-a-admiral ... miss ...
       - Davaj syuda povstancev !
       - Ap-ap-operator, vyzov !
       Na ekrane poyavilas' princessa Sintiya. Ona nervno poigryvali zhelvakami,
skrestiv ruki na grudi .
       - YA vas vyzyvayu uzhe pitnacat' minut, mordy !   Vy cho tam, vse aglohli,
cho li ?!
       - Vashe vysochestvo ?  Vy ?!  Vy s povstancami ?!
       - Vot iminna !   A ni zhilaiti sprasit' pachimu ?
       - Pochemu, vashe vysochestvo ?
       - A patamu,  yadirnuyu raketu vam v pechin',  shto radnomu flotu naplivat'
na svayu princesu!  Pust' ie grohnut chertovy risaedy, pust' ana pagibnit, tak,
da ?
       - Ne-ne-net, va-va-vashe vy-vy ...
       - Mlchat'!!!  Eti bravyi pavstancy kladut svai zhizni za princessu Liry,
a vy gde-ta tam shlyaitis', mordy ?
       - Va-va-vashe  vy-vy ...
       - Cyc!!!  Vsem kamandoram vasimnacatava gvardejskava atstignut' s pa -
gon pa adnoj zvezdachki !  Admiral, pa pribytii na Geyu buditi rasstreliny !  A
tiper' prishlite za mnoj shlyupku, ZHIVA !!! 
       - Est' ! Slushayus', vashe vysochestvo !  SHlyupku dlya ee vysochestva, zhivo !
       Sintiya otklyuchilas' .
       - Proklyat'e !  - zanyla Smertovich, - Kak ya hochu na Kariby-3 !  Nu hot'
razok, pered smert'yu !  Uuuuuuuuuuuuu ...


       - Ne peregnula li ty palku ?  - sprosil Nik, othlebnuv iz flyazhki .
       - Eta nervy .  Do sih por ni veryu,  shto vse konchilas' .  YA uzhe  prid -
stavlyala,  kak nas padzharyat cefejcy,  i kuski nashih tel budut kruzhit'  vakrug
planety, paka musarshchiki ne sabirut nas, i ni atpravyat v annigilyatar .
       - Dorogaya, tebe srochno nuzhno obratit'sya k psihologu.  Schitaj eto pri - 
kazom !
       - Zatyknis', ridavoj !
       - YA ryadovoj ?!  Posle togo,  kak byl admiralom flota  Ce-Feya ?   Posle 
stol' geroicheskih sobytij ?  Serdcem chuyu,  kak na planete uzhe otlivayut bron -
zovyj byust osvoboditelyu !..
       - Da piristan', Nik !
       - |h, uzh i pomechtat'-to nel'zya .
       Podoshel komandor .  On byl bez furazhki, golova perevyazana .
       - Admiral "Nekto" !  -  nachal on, chetko otdav chest' .
       - Vol'no, komandor !  -  perebil ego Nik,  -  I pozhalujsta, sadites' !
Hotite uspokayushchego ?  Otlichnaya veshch'!  Prigotovleno po moemu lichnomu receptu !
       - Blagodaryu, admiral .  U-u-uh !
       Komandor otpil glotok i glaza ego vypuchilis',  kak u krevetki .
       - CHto eto, ser ? - prohripel on, smahivaya slezu.
       - Uspokaivayushchee .  CHistaya voda  i  nemnogo  dvuhsotgradusnogo spirta .
Proshu zametit', natural'nogo spirta !  Pejte komandor .
       - Kak takoe mozhno pit' ?!  - vse eshche sipel tot .
       - Malen'kimi glotochkami ...  Da rasslab'tes', starina !   Vse pozadi , 
plohie dyad'ki otpravilis' v drugoe izmerenie,  a my  ostalis'  zhivy  i  pochti 
zdorovy, chego eshche zhelat' ?  Konechno ogromnye zhertvy, no revolyucii beskrovnymi
ne byvayut .  Esli net poter', znachit vrag ostalsya zhiv - on prosto zatailsya .
       - Pozhaluj vy pravy, admiral ...
       - Nik .  Prosto Nik .  A vas ?
       - N'en, admiral .  Prostite, Nik .
       - I davajte na "ty", N'en .  Posle togo, kak poshchupaesh' smert' podmysh -
koj, hochetsya pobol'she obyknovennogo chelovecheskogo obshcheniya .  Ne pravda li ?
       - Da, ser ... Nik .
       - U vas vperedi mnogo tyazheloj raboty .  Nuzhno vse privesti v poryadok ,
naladit' novuyu zhizn' .  K vam lomanutsya torgashi i zavalyat pustoj rynok vsyakoj
vsyachinoj - zhizn' pojdet svoim cheredom !  My sdelali samoe glavnoe  - izmenili
stereotipy chelovecheskogo mirovozzreniya ...
       - Nik, gavari na galakto !  -  prostonala Sintiya .
       - ... I ... i vypejte eshche, N'en .  Za pobedu .
       - Za pobedu !  Malen'kimi glotochkami,  Nik ?
       - Da, malen'kimi glotochkami !
       - SHlyupka prichalila, alkagoliki. - dolozhila pomoshchnik-radist-princessa .


       - Princessa na mostike, razzhalovannye !  - garknul vo vsyu glotku Nik .
       - Vol'na ! - voshla sledom Sintiya .
       - Vashe vysochestvo ! - podskochila admiral Smertovich .
       - Admiral, prezhdi vsivo hachu atminit' svoj paslednij prikaz i izvica !
       - Bravo, dorogaya . - shepnul ej na ushko Nik .
       - Vy paivilis' vovrimya, za shto my vam vsem ochin' blagadarny! Paver'ti,
nam tut byla ni lihko !
       - Da, vashe vysochestvo. YA ponimayu.
       - A tiper' lichnyj i stroga sikretnyj vapros .
       - Slushayu vnimatel'no, vashe vysochestvo !
       Princessa podoshla k Dajne poblizhe i tiho zagovorila .
       - Atkuda vy uznali, shto nam nuzhna pomashch' ?
       - Iz soobshcheniya, vashe vysochestvo.  Po sovsekretnomu kanalu prishel pri -
kaz, podpisannyj vami, s ukazaniem koordinat i vremeni pribytiya .  My byli na
manevrah i ele uspeli k sroku.
       - Atkuda prishol prikas ?
       - Iz stolicy, vashe vysochestvo .
       Tak vot a kakom del'ce gavarila Sintiya-2 !  - ponyala princessa, - Ru -
chayus', shto i linkor vyzvala ana .
       - Znachit vse taki odin iz poslannyh korablej doletel ?  - sprosil Nik.
       - Paluchaica - da . Dalitel . - otreshenno proiznesla Sintiya, - Vyzovi -
ti ka mne tot linkor .
       - U nas net ih koda, vashe vysochestvo .  |to  strategicheskij flot  - on
podchinyaetsya neposredstvenno Ee Velichestvu .
       - YAsno ...
       - S planetoj svyaz' vosstanovili ? - sprosil Nik .
       - Svyaz' s Ce-Feem ? - kriknula komandor .
       - Vosstanovlena !
       - Soedinite . - poprosil Nik .
       Na ekrane poyavilsya Skarb. On byl ranen, iz pod povyazok sochilas' krov'.
Dazhe skvoz' ego obil'nyj zagar byla vidna nezdorovaya blednost'.
       - "Vtoroj" !  Kak u vas dela ?
       - Admiral ?!  Uzh ne chayal vas uvidet' !  U nas vrode poryadok, ser . Nam
zdorovo dostalos'  - bol'shie poteri, no kogda my uzhe hoteli molit'sya, istre -
biteli vdrug propali, i desant smotalsya .  Teper' my v kurse,  chto prishel vash
flot .  Da, admiral, "telohranitel'" s vami ?
       - YA zdes' "vtaroj". - podoshla k pul'tu princessa, - Vy prosta maladcy!
       - Vy tozhe !  - ulybnulsya Skarb,  - YA hotel sprosit' o nashem dogovore .
       - Dagavor v sile .  Vse,  shto ya abishchala  - shchitaj sdelana .  Pra zvanok 
zabut'.  Tibe den'gi nuzhny ?  Kstati, mozhim padkinut', kuda nada .
       - Spasibo,  ya poka ostanus' na Ce-Fee .  O den'gah ne bespokojtes',  ya
zdes' vrode kak geroj, poetomu s etim problem ne budet. Vy uhodite?
       - Da.  Vas'moj i adinacatyj flata smenyat nas.  Ani budut patruliravat'
etat sektar, a my damoj.
       - Schastlivo, mozhet kak-nibud' vstretimsya.
       - Toka ni tak, kak v etat ras!
       - Soglasen. Konec svyazi.
       - Paka.


       Boevaya goryachka smenilas'  pobednoj  apatiej .  Skazyvalos'  chrezmernoe 
nervnoe napryazhenie.  Sintiya usnula v kayute admirala,  Nik sidel v  kresle,  u
ekrana.  Del bylo nevprovorot.  Nuzhno bylo zabrat' spasatel'nye shlyupki s ra -
nennymi,  s obratnoj storony Cyn';  rasformirovat' ostavshiesya v zhivyh 62 ce -
fejskih korablya,  i peredat' ih novomu pravitel'stvu;  obespechit' uborku ob -
lomkov s orbity; i tak dalee, do beskonechnosti .
       - Ser, vas vyzyvayut s planety .  Kakoj-to SHao Eng .
       - Davajte .
       Ulybayas' do samyh ushej, pred Nikom predstal tot samyj parnishka, koto -
romu on doveril svoj "YAstreb-2".  
       - Admilala, eta ya - Sao Eng.  Vasa kalabl' v polnam palyadke,  use pa -
cynili !  Takoj halosij kalabl', ladaly evo savsem ne vidyat,  dvigateli osena
mos'nyj !  Balsoj sypasiba, admilala ! - ne perestaval klanyat'sya on,  -  Kuda
plivisti kalabl' ?
       - Rad tebya videt' zhivym i zdorovym, Eng !  Ty horosho srazhalsya!  YA po -
proshu dat' tebe bol'shuyu medal' i horoshij istrebitel' .  Ty  prirozhdennyj as ,
priyatel' - tvoe mesto na flote!  O korable ne bespokojsya, naberi vot eti ko -
koordinaty i vyjdi, korabl' dojdet v avtonomnom rezhime .
       - Aj kakoj halosij kalabl',  osena umnyj,  klesla takoj myahkij - osena
halaso ...  -  taratoril i klanyalsya Eng,  -  YA vse ponil, admilala .  Sao Eng 
maladec,  kalabl' toza maladec !  Dosvidan'ya admilala!  Ah kakoj halosij ka -
labl', osena halosij ...
       - Bud' zdorov, priyatel' .  - otklyuchil ego Nik,  -  Ochena baltlivyj, no 
as .  Vot tebe i cefeec, vot tebe i mladezh' !..  Vahtennyj !
       - Da, ser .
       - Podojdet neopoznannyj razvedchik - postav'te ego v angar. YA idu spat'
- menya ne budit' !
       - Slushayus', ser !
       - O-o-oh ! - zevnul Nik, - Gde tut moya aptechka ?  Pora ukolot'sya .
       Poslednee,  chto slyshal Nik pered snom - eto doklad o pribytii vos'mogo 
flota Liry .




       - A teper' novosti iz respubliki Cefej :
       Boevye dejstviya v respublike nachali zatihat' .  Redko,  kogda pomogayut 
stol' kardinal'nye resheniya problemy,  no pohozhe etot  sluchaj  -  isklyuchenie .
Na nekotoryh planetah eshche vspyhivayut stihijnye bunty,  no novoe pravitel'stvo
vlast' derzhit krepko, v chem emu ochen' pomogaet vezdesushchij flot Liry.  Musku -
listye amazonki opyat' vlyapalis' v temnoe del'ce, i popolnili svoe lichnoe delo
eshche odnoj gryaznoj stranichkoj.  Napomnim,  chto staroe pravitel'stvo prosilo ne
vmeshivat'sya drugie gosudarstva,  no povstancy prinyali inoe reshenie,  poprosiv
pomoshchi u korolevstva Liry,  zapustiv tem samym " kozla v ogorod ".  Flot Liry
primenil novoe oruzhie vysokoj energetiki, i prosto unichtozhil ves' flot Cefeya,
i bolee 3000 korablej naemnikov .  |nergeticheskij potok zafiksirovali stancii
slezheniya Kassiopei i dazhe pogranichnye stancii Pegasa. Pravitel'stva vysheupo -
myanutyh gosudarstv, napravili noty protesta pravitel'stvam Liry i Cefeya .
       - Nedopustimo v stol' zaselennyh oblastyah primenyat' stol' moshchnoe oru -
zhie ! - zayavlyaet posol Kassiopei , - Datchiki nashih stancij slezheniya zashkali -
lo, mnogie pribory vyshli iz stroya , a samaya blizhajshaya k Cefeyu stanciya, prosto
rasplavilas'. Horosho eshche, chto oni avtomaticheskie i chelovecheskih zhertv ne bylo.
       Na chto novyj posol respubliki Cefej, mister Li T'en otvetil :
       - |to ne stancii slezheniya,  a sputniki - shpiony korolevstva Kassiopei,
naglo vtorgshiesya v nashe prostranstvo !  My i vpred' budem unichtozhat' vsyakogo,
kto posyagnet na nashu nezavisimost'!  I nam plevat' na naemnikov i lyubyh dru -
gih zahvatchikov !  Nashi druz'ya, a ya by skazal - rodnye sestry, iz korolevstva
Liry, prepodadut urok vsyakomu !
       Umestno napomnit', chto Profsoyuz Svobodnyh Naemnikov,  tak zhe  napravil
notu protesta korolevstvu Liry  i  kruglen'kij schet pravitel'stvu  Cefeya,  za 
krupnye poteri v boyu pod Ce-Feem. Na chto ot obeih pravitel'stv, byl dan odi - 
nakovyj otvet, sostoyashchij vsego iz treh, ponyatno kakih, slov .
       CHto zhe zhdet vnov' ispechennuyu respubliku? Poka rano prognozirovat' bu -
dushchee Demokraticheskoj Respubliki Cefej .  YAsno odno, s temnym proshlym pokon -
cheno, i velikaya agrarnaya respublika poluchila taki, stol' zhelaemuyu svobodu. No
nuzhna li ona ej, vot v chem vopros .  Otvet na nego dast vremya .
       |l'za Dorell, 2987 videokanal novostej. My prodolzhim svoyu rabotu posle 
reklamy ... 
       - Vot sterva, bol'shi palaviny vran'ya ! - vspylila princessa .
       - A ty vstrechala pravdivye kanaly ? - spokojno sprosil Nik .
       - S udavol'stviem vyrvala by u nie izyk !
       - Ne somnevayus' . 
       - Vashe vysochestvo. - ostorozhno perebila ih pomoshchnik admirala,  - Raz -
reshite dolozhit': konfederaciya Drakona i korolevstvo Lebedya koncentriruyut sily
v prigranichnom prostranstve  Cefeya  i Liry.  Razvedka dokladyvaet,  chto obshchaya 
chislennost' korablej perevalila za sotnyu tysyach .  Polyarnaya i Kassiopeya otka -
zyvayutsya priznavat' novoe pravitel'stvo Cefeya i zakryli svoi granicy. Velikaya
Imperiya poka molchit, no notu protesta oni vse zhe prislali.  Kakie budut ras -
poryazheniya, vashe vysochestvo ?
       Sintiya voprositel'no posmotrela na Nika .
       - SHo skazhish', admilala ?
       - Davajte rubanem po nim i delo s koncom ! - reshitel'no proiznes Nik .
       - Pravil'na, machi lyubova ! - soglasilas' princessa .
       - Hy-hy . - ispuganno hihiknula pomoshchnica, - Boyus', my ne smozhem etogo
sdelat' sejchas .  Takie resheniya vynosit Vysshij Sovet i sama koroleva ...
       - Ha-ha-ha ! - prysnuli so smehu suprugi. Za god sovmestnoj zhizni, oni
nauchilis' ponimat' drug druga s poluslova i dazhe s poluvzglyada .
       - My poshutili, polkovnik . - uspokoil ee Nik, - |to shutka, ponimaete ?
Pust' oni besyatsya - my ne budem obrashchat' vnimaniya. Ot etogo oni budut zlit'sya
eshche bol'she i kogda naigrayutsya v "smelyh dyadek",  my na nih ryknem,  i "smelye 
dyad'ki" razbegutsya po noram .  Pravil'no, dorogaya ?
       - Tak tochna, admilala !  Ha-ha-ha ... - ne unimalas' supruga .
       CHerez sekundu vsya rubka katalas' so smehu, a pokrasnevshaya ot styda po-
moshchnica vybezhala proch' .
       - Proshli Vegu . - dolozhil vahtennyj oficer, - Polchasa do stolicy .
       - Vashe  vysochestvo .  Vam i misteru Spajksu nadlezhit totchas yavit'sya vo
dvorec dlya privatnoj besedy . Prikaz Ee Velichestva . - dolozhil radist .
       - ZHdu - ne dozhdus', kogda uvizhu lyubimuyu teshchu !
       - Harosh ernichat' .  Luchshi idi pereaden'sya .
       - Ladno. Vstretimsya na "YAstrebe". Ego eshche nuzhno proverit' i zapravit'.


       Sintiya otlichno vyglyadela v belosnezhnoj paradnoj forme. Vysokaya (prin -
cessa byla santimetrov na desyat' vyshe Nika), strojnaya i muskulistaya, ona us -
tupala Niku tol'ko shirinoj plech .  Ulybnuvshis' obaldevshemu suprugu, ona pro -
iznesla .
       - YA redka adivayu paradku.  Abizatil'na gde-ta ispachkayus'.
       Nik zametil, chto Sintiya chto to pryachet v ruke .  Raskryv ladon', prin -
cessa vklyuchila generator audio-video pomeh i polozhila plastikovyj  kruzhok  na
pul't .
       - Ogo. Horoshaya shtuchka. - podnyal brovi Nik, - Gde vzyala? 
       - Gde, gde. SHla - nashla. Ni zadavaj lishnih vaprosav!
       - Gde-to ya uzhe slyshal eto vyrazhenie.
       Na glushilke zagorelsya zelenyj ogonek i princessa spokojno vzdohnula . 
       - Kazhica "zhuchkov" net .
       - Ty pro eti govorish'? - Vysypal Nik gorst' podslushivayushchih i podsmat -
rivayushchih mikromodulej .
       - Razvi mozhna tak gavarit' v ih prisuctvii !  -  ispuganno  prosheptala
ona, lihoradochno vklyuchaya glushitel' .
       - Mozhno, esli shibanut' ih gamma-generatorom .  Razbirat' ih  nel'zya  -
avtovzryvchatka .
       - Uf-f-f . Skoka nervav tratica vpustuyu ...  Itak, my vyzvany na nea -
ficial'nuyu besedu .  Kromi karalevy tam budut disyatka tri "shishek" iz  Vysshiva
Saveta . Priduprizhdayu: mnogim ty ni nravish'sya .  Esli ani "napeli" mamachke na
ushko, to dazhi ya ni smagu spasti tibya. Eta tibe ni front, tut nashi, tam - vra-
gi .  Intrigi plituca pastayanna . Sivodnya ana drug,  a zavtra pradast tibya za 
zvezdachku na pagony !  Slidi za yazykom, atvichaj korotka - nikakoj dimagogii !
Ni vzdumaj erepenica, saglashajsya sa vsem, shto skazhut ...
       - Da ne perezhivaj ty tak .  CHto ya, pri dvore chto li ne byl ?
       - Ni piribivaj, Nik ! YA ni hachu, shtob ty privratilsya v urnu s praham !
       - CHego ?!
       - Nichivo. Eta ya tak. V obshchim but' maladcom!
       - YA i tak molodec, i geroj, i admiral, i...
       Zapishchal vyzov .
       - Vyklyuchi glushilku!!!
       - Da. "YAstreb-2".
       - "YAstreb-2", zadraivajtes'. My na orbite i gotovy vas vypustit'.
       - K startu gotovy - otkryvajte dok. Vsego dobrogo, vosemnadcatyj!
       - Vsego dobrogo vam.
       Dvigateli vzvyli i pobleskivaya v luchah Raya,  korabl' skol'znul vniz, k
planete .
       - Atlichna, nas vybrasili pryama nad goradam . CHeris pyat' minut budim va
dvarce .  Pribav' skorast' !
       - Neopoznannyj korabl' .  - razdalsya strogij golos iz dinamika,  -  My
vidim vas na ekranah radara !  Identificirujtes' ili budete unichtozheny !
       Sintiya vklyuchila videofon i vlastno proiznesla .
       - Nu cho za nidelya !  Vse hatyat minya unichtozhit', dazhi radnaya PO !
       - Vashe vysochestvo !  Prostite, ya ne znala, chto eto vy !  Vklyuchayu avto-
privod .  My posadim vas kak mozhno blizhe k dvorcu .  Mashina budet zhdat' vas .
Dobro pozhalovat' domoj !


       - Ee vysochestvo,  princessa Sintiya,  s suprugom !  - ryavknul gerol'd i 
gulko dolbanul posohom po mramornoj lestnice .
       A sam-to v tronnyj zal ne zahodit . -  podumal Nik,  - Znachit muzhchinam 
syuda vhod vospreshchen !  Nu konechno krome Sigizmunda i ...  CHert poberi !  Da ya 
muzhchina nomer dva v korolevstve !
       Ot takih velikih myslej golova kak-to sama po sebe podnimalas' povyshe,
a grud' vypyachivalas' pobol'she .  I vot tak, kak vozhak gusinoj stai,  on gordo
proshestvoval do samogo trona .
       - Nu ka, nu ka !  Eta htoj ta k nam pazhalaval ?  - Uhmyl'nulas' YAdviga
dvesti trinadcataya,  - Ba-a-a ! Da etazh nashi zvezdnye skital'cy - pafstancy !
Ftaroj mesic matayuca pa galaktike pa babkam-tetkam, a doma hot' trava ni ras-
ti ! Cyfej bunt buntarit, polgalaktiki nam noty shlyut, ya adna tuta rabotu ra -
botayu, a ani gulyanki gulyayut !  Vam cho, zanyaca nechim ?!
       - Da cho ty, ma ... - nachala opravdyvat'sya Sintiya .
       - Mlchat' ! A nu !  - koroleva pomanila sekretarya .
       - Vashe Velichestvo,  mister Nik Spajks bezvozmezdno  peredaet  v  kaznu 
dvesti shest'desyat sem' millionov kredov nalichnymi .
       - M-m-m! - odobritel'no promychala Ee Velichestvo pod gromkij shepot zala.
       - I eshche,  Vashe Velichestvo .  Tol'ko chto prishlo poslanie, iz respubliki
Cefej, na imya admirala Nekto.  YA uznala v general'nom shtabe, chto u nas takogo
net .  Mozhet eto oshibka ?
       - CHitaj .
       - Ne budu otnimat' vremya Vashego Velichestva,  zdes' shest' stranic mel -
kogo teksta .  Na pyati stranicah perechislyayutsya zaslugi pered Cefeem - glavnoe
na poslednej : admiral Nekto predstavlen k vysshej nagrade respubliki - Ordenu
Bol'shogo Risovogo Zerna !
       - Hy-hy . - hihiknula v kulachek Sintiya .
       - ... I v kachestve material'nogo pooshchreniya admiralu,  k ordenu prila -
gayutsya chetyre avtomaticheskie barzhi risa .  Vashe Velichestvo, u nas na gruzovoj
orbite visit sorok tysyach tonn obezvozhennogo risa !  Kuda devat' takuyu prorvu,
uma ne prilozhu !
       - A ya prilazhu !  YA shcha tak prilazhu !  Ministra snabzheniya syuda !!!
       - Zdes', Vashe Velichestvo. - stepenno poklonilas' vysokaya statnaya dama,
- Ministr snabzheniya - Roksana Papazol .
       - Minya ni valnuit, sho u tya papa zol.  Esli chiris chas ni achistish' gru -
zavuyu arbitu, budu zol ya !  Budish' lopat' ris loshkaj pryama s barzhi !
       I ministr snabzheniya ischezla, kak po manoveniyu volshebnoj palochki .
       - Nu ter' ty, zitek .
       - Vashe Velichestvo ! - poklonilsya Nik, - Prezhde vsego ya hotel by zave -
rit' svoe pochtenie k korolevskomu domu i k Vam v chastnosti, ibo sluhi obo mne
dohodyat do Vas v neskol'ko nelestnoj forme i yavno preuvelichenny ...
       Koroleva dolgo morshchila lobik, starayas' ponyat', o chem on tam govorit ?
Brosiv eto neblagodarnoe zanyatie, ona rezko ego perebila .
       - Harosh mene pa usham ezdit',  parnisha !   Fakty govoryat sami za sebya :
dvesti shisyat sem' limonof - ni hvost sabachij ! Minya ni kasayuca tvai dila, es-
li eta ni va vred nashimu gasudarstvu . A sluhi - eta toka sluhi .
       YAdviga strogo posmotrela v zal i povysila golos .  
       - I te, hto ih raspuskait - budut nakazany ! Nemedlina !!!
       Obe strazhi u trona, vyhvatili blastery i pal'nuli v ryadom stoyashchuyu puh-
len'kuyu tetyu, v chine general-majora .
       - Ne .. - uspela vskliknut' ona i obuglennym okovalkom ruhnula na pol.
Po zalu rasprostranilsya zapah zharennogo sala, priyatno shchekocha nozdri .
       Neploho bylo by zakusit'. - podumal Nik i proglotil slyunki, ne ot go -
loda, no ot straha . 
       - Tvoj vznos v kaznu pattverzhdait,  sho ty parin' ni plahoj  i  dastoin 
byt' muzhem ... muzhem maej niputevaj dochi !!!
       - Ma, nu cho ty, v naturi !
       - Mlchat' !  S taboj razgavor budit atdel'nyj !
       - A ty zitek - mladec! Nu a ras ush ty mladec, to uzh ty mladec, cho tuta
skazhish' ?!
       K Niku podletela drugaya puhlen'kaya "tetya", iz pridvornyh avtoritetov i
prikolola emu orden "ZA ATLICHNUYU SLUZHBU !"  na paradnyj kitel',  s sadistskim 
naslazhdeniem nablyudaya, kak igla prihvatila chast' grudnoj myshcy .
       - Y-m-m ... - zastonal Nik, szhimaya, chto est' sily, zuby .
       - Mladec ! - garknula "tetya" i hlopnula ego po plechu .
       Igla voshla eshche glubzhe .
       - O-u-m ! - zastonal eshche gromche Nik . - Spsibo, Vashstvo !
       - Nu idi, abnimi svayu lyubimuyu teshchu !  CHaj zasluzhil !
       I ona zgrabastala ego v svoi  ob®yatiya . Igla  ot  ordena  ostanovilas' 
tol'ko togda, kogda uperlas' v rebro .
       - U-m-m ! - snova zastonal Nik, puskaya slezu . 
       - Ne stoit ! - otvetila teshcha .
       




       Zadanie bylo ne slozhnym i na ego vypolnenie potrebovalos' vsego chetyre
dnya .  Poputno oni posetili verfi na Gadese, gde Sintiya uznala nekotorye in -
teresnye podrobnosti postrojki superlinkora  "Vozmezdie" .  Po prikazu prin -
cessy ( chitaj Sintii-2 ), linkor byl zakonchen na nedelyu ran'she zaplanirovan -
nogo sroka .  Nik , estestvenno etogo ne uznal i pohozhe ne uznaet nikogda - u
princess tozhe dolzhny byt' svoi tajny .


       V rubke upravleniya bylo tiho . Pomargival lampochkami avtopilot, burchal
videokanal galakticheskih novostej, princessa s userdiem chitala samouchitel' po
galakto .
       - ZHy-tyl'-men - ne. ZHuj-tyl'-men - ne. Dzhem-tel'-men' - ne. Dzhyn-pel'-
men'  - t'fu, zaraza, ninavizhu pel'meni !  Nu sho za slova ! Ivo ni to sho za -
pomnit', prachitat' nizya ! ...
       V poslednie dni chertyhan'ya ne prekrashchalis', userdiyu suprugi mozhno bylo
tol'ko pozavidovat' .  CHto by hot' kak-to zaglushit' ee, Nik smotrel vse pod -
ryad . Kogda v novostyah zazvuchali znakomye imena, on sdelal zvuk pogromche .
       - Po poslednim dannym,  Lira narashchivaet svoyu ognevuyu  moshch'  v  sektore 
Vegi .  Na vooruzhenie armii Amazonok postupilo eshche dva superlinkora  i  bolee 
pyatisot novejshih krejserov .  Pravitel'stva sosednih gosudarstv sil'no obes -
pokoeny proishodyashchim i shlyut noty protesta v stolicu  korolevstva,  no  YAdviga  
dvesti trinadcataya dazhe ne udosuzhivaetsya dat'  hot'  kakie-to  ob®yasneniya  po 
etomu povodu . 
       - Nam ne pered kem opravdyvat'sya . -  zayavila  ministr  oborony  Liry, 
|leonora Drin'k,  - U nas poyavilis' den'gi i my potratili ih s pol'zoj .  Nam
nuzhno zashchishchat' novye miry .
       Novaya,  29 po schetu planeta,  kotoruyu  zaselili  Amazonki,  nazyvaetsya 
Aherlinam .  Naselenie etogo mira edva li naschityvaet million chelovek,  no po
kolichestvu vojsk, ohranyayushchih sistemu, i osnashchennosti ih novejshim oruzhiem, po-
zavidovala by lyubaya stolica drugogo gosudarstva ...
       Nik so zlost'yu vyklyuchil kanal novostej i rezko povernulsya k Sintii .
       - YA hatela by sprasit' tibya, Nik ...
       - Net ! - perebil on, - |to ya hotel tebya sprosit': kakogo hrena na moi
den'gi vy pokupaete oruzhie ?!
       - Tvai den'gi ?!  Kazhica stoit napomnit' tibe,  shto  ya tozhi  riskavala 
svaej zadnicej i davol'na niploha eta delala !
       - Nu da,  konechno - ty nyla vsyu dorogu ob amoral'nosti etogo zanyatiya !
       - SHo takoe ?  Grabit' banki stala paleznym delam ?!
       - Ty chto, zapisalas' v policiyu nravov ?
       - Ah ty morda !!! - razmahnulas' princessa .
       - Kiya! - noga Nika vrezalas' v solnechnoe spletenie suprugi i ona ule -
tela v ugol. Sdelal on eto nastol'ko bystro, chto by Sintiya ne uspela sreagi -
rovat',  no ne nastol'ko sil'no, chto by sdelat' ej bol'no .
       - Kak ty pasmel !  Pirid taboj princessa Liry ! - vskochila ona .
       - A pered toboj - princ Liry ! Kiya ! - princessa, opeshiv ot takoj nag-
losti, ne uspela parirovat' udar i uletela v ugol vo vtoroj raz .
       Nik prigotovilsya k tret'emu udaru,  no sluchilos' to,  chego on nikak ne
ozhidal - Sintiya zaplakala !
       - Uuuuuuuuu, Nik - ty nastayashchij despat ! Niuzheli u tya zaprasta padni -
maica ruka na zhenshchinuuuuuuuuu ...
       - Noga . - utochnil osharashennyj Nik .
       - Nivazhnaaaaaaaaaa ...
       On podoshel i nezhno obnyal suprugu .
       - Dorogaya, prosti !  YA chuvstvuyu sebya skotinoj, posle etogo-o-o !
       Kulak Sintii votknulsya emu v pechen', no udar byl ne sil'nym. Vidno ona
dejstvitel'no raschuvstvovalas' .  Nik berezhno usadil princessu v kreslo i po-
pytalsya skorchit' laskovuyu ulybku .
       - Sintiya, ne plach, a to ya tozhe zaplachu !
       - CHerta s dva ty zaplachish',  prahvost !  Nibos' dumaish',  kak paskaree
izbavica at minya . 
       - Nu chto ty, solnce moe - ya ved' lyublyu tebya !  - naglo sovral on,  - YA 
prosto zhit' bez tebya ne mogu !
       - Vresh' morda ! - ulybnulas' supruga .
       - Nu chto ty vse morda, da morda! Drugih slov chto li net? - vspylil Nik.
       - Nik . - prizhalas' k nemu princessa .
       - CHego ?
       - A ya krasivaya ?  Nu, v smysli kak zhenshchina ?
       - Sintiya !  Da ty zdorova li ?
       Supruga nedoumenno zahlopala glazami .
       - S kakih por tebya stali interesovat' takie veshchi ?
       - Nu ... pryam shcha .
       - Ogo ! - udivilsya Nik, - Okazyvaetsya amazonki tozhe zhenshchiny ... Poni -
maesh', Sintiya, krasivaya zhenshchina - eto ne tol'ko kompleks ideal'yh chastej te -
la .  Blin, vo skazanul-to !  Tak vot: nastoyashchaya zhenshchina zabotitsya o tom, chto
by vyglyadet' privlekatel'no,  ona regulyarno poseshchaet salony krasoty,  gde  ej
delayut vsyakie modnye pricheski,  manikyury,  shmanikyury i prochie shtuchki-dryuchki .
Ona nikogda ne strizhetsya "pod ezhik" i ne gryzet nogti ...
       Tut Sintiya potuzhe natyanula kepku i szhala kulaki,  chto by ne bylo vidno 
ee nogtej .
       - ... Ona nikogda ne nosit kamuflyazh i ne est shtyknozhom .  Ona  nikogda
ne rugaetsya i ne b'et muzha !  - vshlipnul Nik, poglazhivaya pravuyu ruku, -  Ona  
strojna, ona odevaet krasivye plat'ya i ej vse govoryat "sharman !" , chto ozna -
chaet - "ty krutaya matreshka !"  Ona ... nu v obshchem, ona - sharman !  Vot !
       Supruga poshchupala svoi bicepsy, posmotrela na mozolistye kulaki i grom-
ko shmygnula nosom .
       - Nik, a na kavo pahozha ya ? - tiho sprosila ona .
       - Na-a-a ... na boevogo androida . - otvetil Nik i ispuganno sprosil,-
Ty ne obidelas', dorogaya ?
       - I cho, tibe nravyaca takie, kak ih, "sharmanki" ?
       - Konechno zhe - net !  - usmehnulsya on .
       - Tak cho zhi ty mene tut lapshu na ushi veshaish' ?
       - Ty sprosila - ya otvetil .  - davilsya ot smeha Nik .
       - Ah ty morda !!!  -  prinyalas' valtuzit' ego Sintiya,  -  I ya paverila 
Niku Spajksu !  Etaj kryse !  Etamu ...
       - Sintiya !..  Sintiya perestan' !..  Sintiya, ty sejchas sovsem ne pohozha
na krasivuyu zhenshchinu !..  Sintiya-a-a-a !!!
       - Vnimanie: perehodim v giperprostranstvo. - otvetil za nee komp'yuter.




CHast' chetvertaya: CHELOBAKA - LUCHSHIJ DRUG CHELOVEKA.

                             Vnemlite, deti moi . Tarakan - samoe sovershennoe
                         sushchestvo v galaktike . Konstrukciya etoj bozh'ej tvari
                         nastol'ko prosta, chto v nej nechemu "lomat'sya" . Ta -
                         rakan perezhil dinozavrov, lednikovyj period, velikoe
                         pereselenie , i smeyu uverit' - perezhivet  cheloveka .
                         Ego ne muchaet soznanie  -  u nego net mozga , emu ne 
                         nuzhen vozduh - u nego net legkih, ego ne ubivaet ho-
                         lod i radiaciya .  Vy mozhete dazhe otorvat' emu golovu
                         - on budet zhit' i umret lish' ot goloda !
                             " A kak zhe insekticidy ? " - sprosite vy .
                             " Erunda ! " - otvechu ya .
                             Posyp'te novym yadom samku - ona otlozhit polsotni
                         yaic i umret - ved' u nee net immuniteta na etot yad .
                         No vse vylupivshiesya osobi uzhe budut imet'  ego , tak
                         zhe kak i posleduyushchie pokoleniya . Deti moi , chelove -
                         chestvo prosto obrecheno imet' takogo "soseda" .
                             Vot vam sovet , kak pobezhdat' v  etoj  "vojne" :
                         Pojmajte tarakana , bros'te ego na pol  i  razdavite 
                         nogoj . Na segodnyashnij den'  - eto samyj effektivnyj 
                         sposob bor'by s nim . I da pomozhet nam bog ! Amin' .

                                          Prepodobnyj Kventin. Koloniya Perma.
                                                       32 fevralya 34589 goda.





       SHum potasovki nakonec-to zatih . Sluzhashchie "Preispodnej" smyli vodoj iz
shlangov  raznocvetnuyu  krov' , vynesli trupy , i bar zagudel vesel'em s novoj
siloj.
       Lyuboj bar v sozvezdii Gonchih Psov - eto dovol'no opasnoe zavedenie. Ne
nastol'ko opasnoe,  kak v sozvezdii Korma  - pristanishche kosmicheskih piratov i 
"zvezdnyh volkov", gde vasha zhizn' ne stoit i lomannogo kreda, no tem ne menee
i zdes' prihoditsya poglyadyvat' v oba. Tut zaprosto mogut otpravit' vas na tot 
svet, ili, kak govoryat v nashe vremya - v drugoe izmerenie. I ne imeet znachenie
v ch'i lapy (shchupal'ca, kleshni, otrostki i t.p.) vy popali. Bud' to sizyj prokl
s Prokla-5,  ili kolyuchij biruanec s Biru-4,  nu a esli uzh ryadom sidit zdoro -
vennyj sibiryanin s Sibiri-2, to vam tochno hana !  |ti ugryumye , serditye mu -
zhiki,  eshche nazyvayushchie sebya rusichami,  ochen' ne lyubyat suety,  obmana i, kak ne 
stranno eto zvuchit - oruzhiya . Glavnoe ih oruzhie - gromadnye, volosatye kula -
ki, ubivayushchie s pervogo udara , lyubuyu izvestnuyu zhiznennuyu formu v metagalak -
tike, dazhe esli ona v skafandre ili v dospehah. I pri vseh svoih uzhasnyh ka -
chestvah, u etih "monstrov" byla dusha naivnogo rebenka. "Ivan" (sibiryane imeli 
tol'ko tri vida imen: Ivan, Nikolaj i Pavel ) zaprosto mog  otdat'  vse  svoi 
den'gi lyubomu, "poplakavshemusya emu v zhiletku" projdohe - nastol'ko serdobol'-
nym byl etot narod.
       Ostatki sovesti,  no v bol'shej stepeni, otsutstvie strahovki zdorov'ya, 
ne pozvolyali Niku nadut'  vysheupomyanutogo sobutyl'nika , poetomu,  oni pili v 
skladchinu .  Pravda Nik pil 50 grammovymi stakanchikami , a Ivan Koryaga  - 250
grammovymi, ne hmeleya pri etom  do dvenadcatogo stakana . Zakusyvat' oni do -
govorilis' posle dvadcatogo.
       - Nu, druzhe, po dvodcatomu, da zokusim .  - predlozhil Ivan.  On vsegda
byl iniciatorom lyubogo "prinyatiya".
       - Ugu . - kivnul Nik. YAzyk ego, otkazalsya rabotat' chasa poltora nazad.
       Sami " posidelki "  dlilis' uzhe tret'yu nedelyu, posle ocherednoj, krup -
noj ssory s suprugoj . " Dorogusha " opyat' popytalas' raspustit' ruki, chto Nik
ochen' reshitel'no i prisek . Posle togo , kak  reanimaciya  zabrala  Sintiyu  na 
" remont ", on reshil zavyazat' s semejnoj zhizn'yu  i otpravilsya zalivat' gore v 
Gonchie Psy .
       K slovu budet skazano , chto syuda sletayutsya isklyuchitel'no smelye pred -
staviteli sil'noj poloviny vseh izvestnyh gumanoidnyh  i ne gumanoidnyh ras .
Sushchestvovalo dazhe neglasnoe pravilo: ty ne  mozhesh'  nazyvat'  sebya  nastoyashchim
muzhchinoj (proklom, biruancem, torcem i t.d.) ,  poka ne ostavish' svoj inici -
aly na stenah dvuh-treh barov,  v sozvezdii Psov.  Tut-to  i krylas'  bol'shaya
opasnost': iz-za deficita mesta na splosh' ispisannyh stenah, samcy dralis' na
smert', ne gnushayas' ispol'zovat' samye podlye metody. Mozhno konechno  zakazat'
hot' platinovyj kirpich,  s uzhe vygravirovannym imenem  -  ego vstavyat  vzamen 
obychnogo, chto kstati i delali mnogie, no eto podvergalos' osvistaniyu i osme -
yaniyu, tak kak podobnye dejstviya schitalis' udelom trusov i slabakov.  Na takie
"kirpichi"  obychno vse plevali, prikleivali zhevatel'nuyu rezinku, tushili okurki
i, izvinyayus', blevali.  Esli ty nastoyashchij muzhchina,  to vstan' i pri vseh na -
carapaj svoe imya lyubym podruchnym sredstvom !
       Nik s Ivanom sideli kak raz u steny, chto estestvenno usilivalo ih risk
vo mnogo raz, tak zhe kak i uvazhenie k nim .
       V etot moment, k ih stoliku podoshel krupnyj predstavitel' sistemy Biru
i pohrustyvaya chetyr'mya kleshnyami, proskripel na plohom galakto:
       - Vy - umirat', ya - pishu stena zdes' .
       Nik privychno potyanulsya za pistoletom, no ego ostanovil Ivan . 
       - Moya ochered', druzhe .
       - Has' !!!  - prosvistel v vozduhe volosatyj kulachishche .  Biruanec dazhe
ne shelohnulsya , tak i stalsya stoyat'  s podnyatymi vver' kleshnyami , s toj  lish' 
tol'ko raznicej, chto ego zelenaya, urodlivaya bashka, uletela v centr zala vmes-
te s kolyuchej sheej .  Podletela robotelezhka , migaya preduprezhdayushchimi  ognyami . 
Ona provorno pogruzila ostanki biruanca i ukatila k musorosborniku , poskri -
pyvaya tormozami na povorotah .
       - Ish' ty, tit'ka torokan'ya ! U menya ne zaboluesh' !
       Ivan, vyrugavshis' tak, chto ne to chto napisat'  - povtorit' stydno, sel
na mesto i nalil eshche po stakanu:
       - Nu, zdrav budi, drug Nikola !
       - Ugu . - burknul Nik i promahnuvshis', vylil stakan sebe na plecho.
       - |, ty poostorozhnej  -  skofandr raz®est .
       - Ugu . - kivnul Nik, nichego ne soobrazhaya.
       - Mozhno k vam ? - podsel k nim chelobaka iz K-9, - Zdorovo ty ego - raz
i net golovy !  I kak eto u tebya tak lovko poluchaetsya ?
       CHelobaka postavil na stol svoj stakan i pochatuyu butylku.
       - Da cho tam, ne vpervoj !  -  podstavil svoj stakan sibiryanin.


       Skol'ko uzh let proshlo s okonchaniya chetvertoj mezhgalakticheskoj,  ili kak 
ee nazyvali - shestoj zvezdnoj vojny, a eti, iskusstvenno vyvedennye sushchestva,
vse slonyalis' po galaktikam ot bezdel'ya.  Govoryat,  chto nekotorye  osedali  v 
kakih-nibud' mirah i sozdavali sem'i , kolonii , dazhe goroda , no osnovnaya ih
chast' tak i ostalas' Agasferami* .
       Korni vozniknoveniya etoj rasy , uhodyat gluboko vo vremeni .  Kogda-to, 
davnym-davno , lyudi ponyali , chto sobaka  -  luchshij razvedchik . No obyazatel'no 
byl nuzhen chelovek - posrednik, mezhdu komandirom i podchinennym , to est' samoj 
sobakoj . Tak voznikla " Komanda ¹ 9 ". K-9 zanimalas' razvedkoj, razminiro -
vaniem, syskom i vsem tem , gde trebovalos' ostroe zrenie, sluh, chut'e i um .  
Um byl u povodyrya , a vse ostal'noe  u  sobaki . Uspehi  K-9  byli  nastol'ko 
znachitel'ny , chto komandovanie reshilo usovershenstvovat' eto podrazdelenie dlya
budushchih del .
       Gde-to na rubezhe 21-22 vekov,  mozg sobaki obluchali osobym vidom al'fa
luchej, chto pozvolilo podnyat' ee intellekt do urovnya  vos'miletnego  rebenka .  
Dal'she - bol'she: sobaku nauchili govorit' !  Tut konechno ne oboshlos' bez gen -
noj inzhenerii i v itoge lysye ochkariki vyveli neopsa - govoryashchuyu sobaku. Ko -
nechno golosovye svyazki sobaki ne mogli vosproizvodit' bukvy  B,V,M,P  i nuzhno
bylo privyknut' k tem zvukam, kotorymi oni eto bukvy zamenyali, no fakt byl na
lico - neopes mog obshchat'sya s chelovekom. Pravda popytka byla ne sovsem udachnoj
- neopes mog sushchestvovat' tol'ko v simbioze so svoim naparnikom , i esli kto-
-to iz nih pogibal, drugogo prihodilos' nemedlenno pristrelivat', daby ne mu-
chit' soznaniem chudovishchnoj poteri .  Mezhdu partnerami skladyvalis' otnosheniya ,
srodni chelovecheskoj lyubvi,  v horoshem smysle etogo slova .  Pribav'te k etomu 
sobach'yu predannost' i vy poluchite krepkuyu boevuyu edinicu, vernee paru, koto -
raya dejstvuet kak samostoyatel'noe podrazdelenie.
       27 vek byl oznamenovan dvumya znachitel'nymi sobytiyami: pervoe - zakon -
chilas' pervaya zvezdnaya, v kotoroj K9 pokazali sebya s luchshej storony, i vtoroe
- uchenye proveli uspeshnyj eksperiment po sliyaniyu genov  " sladkoj parochki " v 
odno celoe . Potrebovalos' neskol'ko let dorabotki  i  armiya  poluchila  novoe 
"oruzhie" - chelobaku .
       V mutante preobladali chelovecheskie geny , poetomu i  vid  u  nego  byl 
vpolne chelovecheskij . Ot sobaki emu dostalas'  chrezmernaya volosatost' , kogti
vmesto nogtej, klykastaya past', i potryasayushchee chut'e .
       S doblest'yu otmetivshis' v posleduyushchih pyati vojnah,  chelobachij rod os -
talsya ne u del. Skitayas' po galaktike i podrabatyvaya to tut, to tam, shpionami
i naemnikami, oni imeli svoj , chestno zarabotannyj , kusok myasa ( chelobaki ne 
priznavali lyudskuyu pishchu ) .  

----------------------------------------------------------------------------

       * Agasfer - vechnyj skitalec , ne nahodyashchij sebe pristanishcha . Po imeni
 "vechnogo zhida" , kotoryj byl osuzhden na vechnye skitaniya .


       Butylka skoro zakonchilas' i Ivan podnyalsya .
       - Zagostilsya ya tut - pora i chest' znat' ! Sposibo etomu domu - poedu k
drugomu ! Druzhka svovo ostavlyayu tebe . V obidu ego ne davaj, priglyadi za menya
- hlipkij bol'na, na dvodcatom slomalsya . Nu, pokedova drugi !
       Ivan dostal ogromnyj nozh i obvel surovym vzglyadom zal . Vse  zatihli -
perechit' nikto ne posmel . Togda on medlenno i staratel'no vyskreb  na  stene
" Ivan Koryaga ", i stepenno udalilsya .
       - Poka, dru ... j-ik ... shche ! - prorevel Nik i upal licom v salat .
       - Nal-l-livaj ! - proburchal on ottuda .
       CHelobaka pokachal golovoj i nalil v stakan Nika ... vody. Brosiv v nego
paru antialkagol'nyh tabletok " Privet s togo sveta ! " , on protyanul  stakan
Niku .
       - Pej do dna !
       - CHoknemsya, dru ... j-ik ... shche !
       Dzyn' ! I stakan chelobaki razletelsya .
       - Ostorozhno, skafandr raz®est ! - predupredil Nik .
       - Da ya bez skafandra .
       - Vse ravno .





       - Oooooooooooooooo !
       |to byl pervyj zvuk,  kotoryj narushil tishinu korablya za proshedshie dvoe
sutok . CHerez chas zvuk povtorilsya .
       - Oooooooooooooooo !  YAdernuyu torpedu vam v pechen', otkuda eta merzkaya
von' ?!
       - Da eto ... Iz tvoego rta .
       - Pravda ?.. CHmok, chmok ... Dejstvitel'no .
       - Konechno ... U menya tozhe samoe .
       - | ... A ty kto takoj ? - pripodnyal golovu Nik, pytayas' sfokusirovat'
zrenie na govorivshem, chto mezhdu prochim nikak ne udavalos'. Pravyj glaz zast -
ryal v krajne pravom polozhenii i uporno ne hotel vozvrashchat'sya na  mesto , dazhe
pri pomoshchi gryaznogo ukazatel'nogo pal'ca . Levyj byl v normal'nom polozhenii ,
odnako videt' chto-libo otkazyvalsya .
       - YA ?! CHert, a kto ya ?..  A, ya zhe Bobak - chelobaka !
       - Na moem korable poproshu ne vyrazhat'sya !
       - Da net, ya v nature chelobaka ! I zovut menya Bobak !  Vernee tak, menya
zovut Bobik, a ego ( ukazal on na sebya ) - Bak . Sokrashchenno - Bobak. Gav-gav!
       - Slushaj, Bokbak, a gde my ? - Nik pochesyvalsya, tupo ozirayas' .
       - Kak gde ? Na tvoem korable . Pomnish', kogda ty nachal karyabat' vilkoj
svoe imya na stene, zateyalas' krupnaya zavarushka ?
       - Ne-a .
       - Ty lupil iz pistoleta, poka ne konchilis' patrony. Potom stalo huzhe .
       - CHto ?!  Nas pobili ?
       - Ne-e-e .  Ty vyhvatil gorst' granat i bar opustel za neskol'ko  se -
kund . YA ele uspel shvatit' tebya za ruku .
       Nik posmotrel na svoe zapyast'e, na kotorom siyali shramy ot klykov .
       - Y ?
       - Ygy .
       - Poslednee, chto ya pomnyu, ty prosheptal : " Angar 16-04 . Mesto 127 . "
Komp'yuter opoznal tebya i vpustil nas , s usloviem , chto ya ostavlyu vse  ogne -
strel'noe oruzhie za bortom .
       - Nu ?
       - Ty zhe znaesh' - my ne lyubim "gromkoe" oruzhie . CHelobaki  predpochitayut 
holodnoe oruzhie, my ved' razvedchiki ! R-r-rgav !
       - Tebe by knizhki pisat', tak skladno rasskazyvaesh' . - promolvil Nik ,
besprestanno pochesyvayas' . - Kstati, skazochnik, ne znaesh', chto so mnoj ? Ka -
kaya-to allergiya chto li ?
       - Gy-gy ! Ne, eto ne allergiya . |to moi .., a teper' i tvoi, druz'ya .
       - Ob®yasni poproshche .
       - Ponimaesh' , u nas gustaya sherst'  -  sobach'e nasledstvo .  Nu a v nej 
lyubyat selit'sya vsyakie shustrye bestii ... Koroche, eto blohi .
       - SHo !!! - vskochil Nik. Ot vozmushcheniya ego glaza vstali na mesto i zre-
nie nakonec-to sfokusirovalos' . - Ah ty vonyuchaya , vshivaya psina !  A nu poshel 
von s moego korablya, blohovoz neschastnyj !
       - |j, Nik, da uspokojsya ty ! Mesyaca cherez dva-tri privyknesh' i vse bu-
det kak budto tak i nado .
       - Provalivaj ! - zaoral Nik, - Komp'yuter: lyuk !
       Lyuk raspahnulsya i Bobak poshatyvayas' pobrel naruzhu .
       - Alle, devushka ! - vyzval spravochnuyu kosmoporta Nik, - CHto ?..  Vy ne
devushka ?.. Da eto ne vazhno ! Prishlite shampun' ot bloh v 16-04, 127 ... CHto ?
Da net, blohi ! Takie ryzhie i pryguchie ... Roga ? Kakie roga, oni zhe malen' -
kie !.. Pol ? Otkuda ya znayu kakoj u nih pol ! YA zh ih ne shchupal ...  Veroispo -
vedanie ?  Net u nih nikakogo veroispovedaniya  - bezbozhniki oni !..  Da, da .
Klopy, vshi, blohi ! A mne shampun' ot nih, pobystree i pobol'she !.. Ne bespo -
kojtes', obyazatel'no vstrechu .
       Nik raschesavshis' do pokrasneniya, nalil sebe vody . Nemnogo podumav, on
kinul tuda postpohmel'nuyu tabletku "Den' proshel, a ty vse zhiv !" Vypiv sinyuyu,
burlyashchuyu zhidkost', on vyshel iz korablya .  Na dushe bylo pogano, vo rtu byaka, v
zhivote burlilo, blohi gryzli, v obshchem zhizn' - der'mo !
       Iz-za korablya vyshli troe biruancev i napravilis' k nemu .
       - Bystro vy rebyata, vot eto servis !  Hot' kakie-to svetlye momenty za
etot mrachnyj den' .
       Ne dohodya paru metrov, biruancy ostanovilis'. Raskryv chemodanchiki, oni
dostali ... dvustvol'nye blastery i napravili ih na Nika .
       - Vy ubit' 46 standartnyj chas nazad Prdvla-7.  My prihodit' ubit' ty .
Mest' . - proskrezhetal odin iz nih .
       Biruancy ne umeli vyrazhat' kakie-libo emocii golosami , tak zhe  kak  i 
svoimi rakopodobnymi mordami .
       - Uh ty ! A ty navernoe Pyrla-8 ? - usmehnulsya Nik .
       - YA - Prdvla-6 . On - 9 . On - 12 .
       - Vot eto da ! I skol'ko zhe vas vsego ?
       - Mat' otkladyvat' 19 yaic . Ostat'sya my tri .
       - Sejchas ne ostanetsya ni odnogo !
       Nik vyhvatil pistolet, no ne uspel dazhe navesti. SHest' vystrelov raz -
dalos' odnovremenno i v ruke u nego ostalas' lish' obuglennaya rukoyatka .
       - CHert, i chem zhe ya budu strelyat'sya s vami, bratcy ?!
       - Strelyat' net . Ty unizhat'sya na koleni . YA rubit' ty na chasti . 
       Prdvla-6 vytashchil korotkij mech .
       - Ah ty chlenistonogij sukin syn ! CHtob  ya  unizhalsya  pered  suhoputnoj 
krevetkoj ?!
       - Nachinat' . - shagnul k nemu Prdvla-6 .
       Tren' ! I vo lbu shestogo poyavilas'  stal'naya  strelka . Nik  zamer  ot 
udivleniya, glyadya kak iz pod strelki pokazalas' zelenaya kaplya krovi .
       Tren' ! Prdvla-6 ruhnul na betonnoe pokrytie angara, a v lob Prdvla-12
vonzilas' tochno takaya zhe strelka . Prdvla-9  zametalsya  v  poiskah  istochnika 
smerti, no :
       Tren' ! V ego levom viske " rascvel stal'noj cvetok " .
       - Mistika-a-a ... - prosheptal Nik .
       - Net, arbalet .
       S sosednego korablya myagko sprygnul Bobak .
       - YA zhe govoril, my ne lyubim shumnoe oruzhie . - ulybnulsya on .
       - Bobak, druzhishche, otkuda ty zdes' ?!
       - Strulyali .
       - Strelyali . - popravil Nik .
       - YA i govoryu, strulyali .
       Oni goryacho pozhali drug drugu ruki .
       - Navernoe ya dolzhen priglasit' tebya na bort ?
       - Navernoe .
       - Dobro pozhalovat' na bort, Bobak !
       - Bol'shoe spasibo, Nik !
       I tut Bobak sdelal bol'shuyu oshibku - on pochesalsya !  Nik  avtomaticheski
zaskreb sheyu, a drugoj rukoj - bok .
       - Znaesh' druzhishche , sejchas pribudet posyl'nyj so srochnym gruzom , davaj 
podozhdem ego zdes' .
       - Davaj . - udivilsya Bobak, - A chto za gruz, Nik ?
       - Ty ne obidish'sya ?
       - CHto ty ! My zhe dobrye druz'ya, pravda ?
       - Konechno !.. |-e-em ... |to insekticidnyj shampun', Bobak, i my dolzhny
horoshen'ko pomyt'sya !
       - Sobakam nel'zya myt'sya ! - zanyl Bobak, - SHerst' lomaetsya ot obezzhi -
rivaniya, kozha nachinaet shelushit'sya i ...
       - Radi dobroj druzhby, Bobak ! - povysil golos Nik .
       - R-r-rvau ... Ladno, - ponik golovoj chelobaka, - Radi dobroj druzhby .





       Otklonyayushchie manevry pohozhi na ezdu v telege po uhabam . No esli hochesh'
zhit' - umej vertet'sya . Pohozhe, komp'yuter hotel zhit' bol'she , chem passazhiry .
Poetomu manevry s kazhdym razom stanovilis' vse kruche .
       - Sleva on, sleva ! - kriknul Nik, - Na sem' chasov !
       - Da vizhu, vizhu ! - ogryznulsya Bobak .  Razvernuv sparennuyu turel', on
so zlost'yu nadavil na gashetku .  - Poluchi ! Na, na ! Aga, ne nravitsya ?! CHe -
tyre-nol', " Tortilly " * !
       - Sprava troe, na tri chasa ! Puskaj zagrazhdenie !
       - Samonavodilka, zapusk ! S®esh'te !  Eshche odna ! Vot tak !
       Trojka napadavshih istrebitelej razletelas', kak orehi v kostre .
       - Vnimanie : - dolozhil komp'yuter , - Ostatok boepripasov - menee 10% .
       - Kazhetsya otstali, a ? - sprosil chelobaka .
       - Dvoe sleva, no oni udalyayutsya. - ustalo otozvalsya Nik. - D'yavol raz -
deri etih "cherepah" ! My ved' v treh parsekah ot granicy !
       - U tebya voennyj korabl', Nik . A zdes' bufernaya zona . Govoril ved' !
       - No vojna zakonchilas' bolee poluveka nazad! I "YAstreb-2" - razvedchik,
a ne boevoj krejser !
       - Zuavy stol' zhe tupy, skol' i voinstvenny . Oni vidyat voennyj korabl'
i strelyayut, ih ne interesuyut podrobnosti ...  Davaj-ka Nik , povorachivaj ob -
ratno, nam nuzhen remont i zapravka .
       - Pozhaluj . Komp'yuter: overshtag, polnyj vpered k blizhajshemu portu!
       - Prinyato . Vnimanie : nas vyzyvaet patrul'nyj krejser .
       - Soedini .
       - Govorit patrul'nyj krejser "Groznyj" . Neopoznannyj korabl' - iden -
tificirujtes' !
       - Bort 92811, "YAstreb-2", port pripiski - Kanopus . Na nas napali zu -
avskie istrebiteli !
       - Konechno , necherta torchat' v pogranichnoj zone bez special'nogo koda !
       - Ser, my poluchili ser'eznye povrezhdeniya !
       - Vashi povrezhdeniya ne pomeshali vam otpravit' v drugoe izmerenie seme -
ryh "ploskomordyh" .
       - Bylo delo, ser . - usmehnulsya Nik .
       - Hm ... Molodcy, razderi vas plazmomet ! Pomoshch' nuzhna ?
       - Spasibo, ser . Doberemsya sami .
       - Horosho . Togda chetyre gradusa levee i vsego dobrogo, voyaki . Kstati,
v sleduyushchij raz ostav'te nashu rabotu nam, sto raket vam v glotku !
       - Da, ser . V sleduyushchij raz .
       V illyuminatore promel'knul moshchnyj korpus boevogo krejsera. On naprav -
lyalsya v nejtral'noe prostranstvo .

-----------------------------------------------------------------------------

       * V 1521 godu , vpervye, byli zamecheny Magellanovy Oblaka . Kto  togda
mog predstavit', chto ih zlobnye obitateli - cherepahopodobnye zuavy , razvyazhut
shestuyu zvezdnuyu vojnu .


       - Vas privetstvuet kosmoport Kraj !  Dobro pozhalovat' !  - razdalsya iz
dinamika priyatnyj zhenskij golos .
       - Spasibo za gostepriimstvo . Nam nuzhna kompleksnaya zapravka i bol'shoj
remont . - otvetil Nik .
       - Togda remontnyj dok, mesto 83 . Vas budut zhdat' .
       - Ponyal vas . - on otklyuchil videofon , u kotorogo ne prinimalos' izo -
brazhenie posle stychki s zuavami . Na radare zasvetilas' tochka posadki  i ko -
rabl' tyazhelo, slovno nehotya, poshel na posadku . 
       - Slushaj, Nik, u menya vsego 200 kredov . Ty ne mog by ...
       - Ob chem razgovor , priyatel' . Davaj tak , ty nabiraesh' sebe vse , chto 
nuzhno, a ya perevedu den'gi magazinu po spejsnetu .
       - Idet ! YA budu tvoim dolzhnikom, druzhishche .
       - Da perestan', Bobak .
       - YA ser'ezno .
       - Da konchaj ty !
       - Nu pravda !
       - Da poshel ty ...
       - Dogovorilis' .
       SHutki, smeh, horoshee nastroenie . Bobak otpravilsya v blizhajshij super -
market, Nik zhe ostalsya davat' ukazaniya robotam-remontnikam .
       

       Videofon uzhe rabotal, kogda prishel vyzov .
       - Dobryj den', ser !  Vsegda dlya vas supermarket "Poslednyaya nadezhda" .
       - A, ponyal . Skol'ko ? - sprosil Nik, vvodya lichnyj kod .
       - 3 600 kredov, schitaya upakovku i transportirovku, ser . - milo ulyb -
nulas' ocharovatel'naya devushka .
       - CHto ?!  Vy nichego ne naputali ?
       - Kak mozhno, ser ! U nas vse tochno . Posmotrite , vash posyl'nyj sdelal 
pokupku na 3 529, 99 kredov .  Plyus upakovka i ...
       - O'kej, o'kej, o'kej ! Poluchite 3 600, no tol'ko znaete chto: Otmenite
-ka transportirovku, a den'gi za nee schitajte chaevymi .
       - Bol'shoe spasibo, ser ! Posetite nas eshche !!!
       - Vsenepremenno . - skrivilsya Nik .


       Strashnyj grohot bol'shogo kolichestva korobok opovestil o tom, chto Bobak
nakonec-to pribyl .
       - Nik! Kakogo hrena ty otmenil dostavku? YA chelobaka, a ne robotelezhka!
       - Slushaj syuda, sobakosvin ! Tebe bylo pozvoleno vospol'zovat'sya  moimi
den'gami, no eto ne znachit, chto menya nado obshchipat' po maksimumu !!!
       - Da chto ty, chto ty ! Nu potratilsya ya malek, chto zh takogo ?  R-r-gav !
       - Malek?! - vskipel Nik , - YA stol'ko zhe zaplatil za remont "YAstreba"!
       Bobak pokrasnel, kak indikator trevogi, chto bylo zametno  dazhe  skvoz' 
gustuyu sherst' .
       - CHego ty tam napokupal, "druzhishche" ?!  Daj-ka . - vyhvatil on schet .
       - Mater' bozh'ya !  Pyat' yashchikov sobach'ih konservov  "Lyazhki ot konyashki" ,
sredstvo ot pota "Ne vonyaj, podruzhka"...  Tak...  Tak...  e moe, Bobak, zachem 
tebe nastoyashchij fonarnyj stolb ?!
       - Znaesh' ...  -  zamyalsya on ,  -  Inogda tak hochetsya zadrat' lapku pod 
nastoyashchij stolb !.. YA ne smog uderzhat'sya, prosti .
       - Zadrat' lapku ?! CHert, mozhet u tebya eshche i hvost est' ?! - raspalilsya
Nik .
       - Kak ty uznal ? - ispuganno prosheptal Bobak .
       - ?!


       CHas spustya, sytyj i dovol'nyj Nik, potyagival Koka-kolu iz solominki, a
Bobak, stoya na chetveren'kah, doedal dvenadcatuyu banku konservov .  Vylizav do
bleska misku, on podnyal schastlivuyu mordu kverhu i smachno rygnul .
       - Nichto chelovecheskoe nam ne chuzhdo !  - konstatiroval Nik .
       - Bozhestvenno-o-o !  I kak vy tol'ko edite etu merzost', pod nazvaniem 
"Picca" ?
       - Ee vse edyat .  Ne verish', sprosi u Boba .
       - |to chto, izdevatel'stvo ? R-r-r !
       - Izdevatel'stvo - eto ty , Bobak . Posmotri na spisok svoih pokupok . 
Lyuboj normal'nyj chelovek, prochitav  ego, reshit, chto ty libo sumasshedshij, libo 
izvrashchenec .
       - YA uzhe izvinyalsya za stolb, Nik !
       Stolb, na kotoryj s umileniem poglyadyval Bobak, byl akkuratno privaren
posredi kayut-kompanii i "pomechen", kak polozheno, s chetyreh storon .
       - Ty chto, do samoj smerti mne ego pripominat' budesh' ?
       - Da prichem tut stolb.  -  provorchal Nik, potiraya svezhuyu shishku na lbu,
- I bez nego polno prikolov . Vot poslushaj : podshtanniki uteplennye  "Obogrej 
moj filej" - vo ! Pozvol' pointeresovat'sya: NA-FI-GA ?
       - CHto by ne zastudit' odnu "shtuchku" !  -  zaprichital Bobak ,  -  Zdes' 
stal'noj pol s neekologicheskim pokrytiem !
       - Dlya etoj shtuchki prednaznacheny kresla, priyatel' .
       - Ty navernoe ne znaesh': chelovecheskie geny povliyali na vneshnost', a na
harakter i privychki, okazali bol'shee vliyanie - sobach'i !
       - A ty sam kak dumaesh', kto ty bol'she, chelovek ili sobaka ?
       - YA ? |-e-e ... R-r-r ...  CHestno govorya - ne znayu .  CHelobaka ya - vot 
kto ! 
       - Da nu ?! I kto zhe iz vas tak reshil, ty ili Bobik ?
       - Nik, ty ... - chut' ne zaplakal Bobak .
       - Ha-ha-ha ! - zasmeyalsya Nik .
       - ... Ty moral'nyj sadist ! R-r-gav ! Ty ... ty nastoyashchaya krysa !
       - Vot eto tochno, priyatel' ! O-ho-ho-ho !!!
       - Smejsya, smejsya . Vau-u-u !
       - |j, Bobak, a ty znaesh', chto pyat' minut smeha zamenyayut banku konser -
vov ?  Ha-ha-ha !
       - CHto, pravda ?
       - O-ho-ho-ho !  A-ha-ha-ha ! U-hu-hu-hu !  





       Kto-to iz drevnih skazal, chto beg - eto luchshee lekarstvo. Kogda bezhish'
isklyuchitel'no dlya svoego udovol'stviya, dusha i telo poyut v unison , kak horosho 
nastroennyj instrument. Kazhdaya kletka tvoego organizma rabotaet, poluchaya vza-
men svezhij, bodryashchij kislorod . V takie minuty kazhetsya , chto samoe prekrasnoe
na svete - vot takoe prohladnoe utro i vot takaya rovnaya dorozhka .
       Probegaya v chetvertyj raz mimo dispetcherskoj bashni, Nik povstrechal po -
zhilogo muzhchinu, privetlivo mahnuvshego emu .
       - Uvidel vas i reshil prisoedinit'sya . Vy ne stanete vozrazhat' ?
       - Niskol'ko . Vdvoem veselee .
       - Spasibo . Menya zovut Samyuel' Koff . YA starshij dispetcher . U nas ne -
bol'shoj gorodok, poetomu ya eshche i nachal'nik kosmoporta, i glavnyj mehanik .
       - Nik Spajks . - predstavilsya v svoyu ochered' Nik, - YA zdes' sluchajno .
Dva dnya nazad narvalsya na zuavov . Prishlos' zaletet' k vam , podlatat'sya  tak
skazat' .
       - Nash Kraj na samom krayu galaktiki , izvinite za kalambur . I  blago -
darya sosedstvu s magellancami, my imeem ochen' nebol'shuyu pribyl' s kosmodroma.
K nam chashche zaletayut na remont, chem na ekskursii . Opyat' zhe sleva ot nas oplot
piratov i razbojnikov . Oni konechno ne tol'ko zhestoki , kak  cherepahopodobnye
magellancy, no radosti ot etogo malo. Ih nevozmozhno predugadat'! To oni pri -
letayut , chtob obmenyat' nagrablennoe na toplivo i pishchu, a to napadayut , chto by 
otobrat' vse obratno ! Inoj raz ob®edinyayutsya s  magellancami , i togda  luchshe 
zabrat'sya v ubezhishche, i ne vysovyvat' ottuda nosa ! Da-s !
       - A kak zhe Galakticheskij Al'yans ? Oni zhe obyazany  ohranyat'  granicy !
opyat' zhe PO - ya videl puskovye ustanovki .
       - CHto vy, molodoj chelovek !  |ti bandyugi , kak tarakany - vezde otyshchut 
shchelochku !  Nasha hvalenaya PO , osnashchena iskusstvennym intellektom i sbivaet ne
bolee poloviny napadayushchih, hotya v reklame govorilos' o 98,5 % . YA zhe govoryu :
my prosto pryachemsya v podvalah  i  perezhidaem . Po  krajnej  mere - ne  byvaet 
zhertv . Vernee, pochti ne byvaet ...
       CHerez dva kruga Samyuel' Koff ostanovilsya u bashni .
       - ... Nu ladno , pozhaluj hvatit na segodnya . Zdorov'e uzhe ne to .  Mne
vsego 214, a uzhe tri peresadki serdca ! Infarkty, znaete li, zamuchili. Da-s !
- On otkryl dver' i povernuvshis', s pochteniem proiznes .
       - Blagodaryu za kompaniyu, mister Spajks! Priglashayu vas segodnya na uzhin!
Prihodite chasam k semi, budem ochen' rady vas videt' !
       - Ves'ma pol'shchen ! - poklonilsya Nik, -  Pozvol'te polyubopytstvovat', a 
chto u vas za prazdnik ?
       - Prazdnik ?  - udivlenno peresprosil Samyuel' , - Segodnya net nikakogo 
prazdnika, molodoj chelovek .
       - A po kakomu sluchayu vozdushnyj parad ?
       - Gde ?
       - Da von tam !.. I von tam !.. I vot !
       Glavnyj dispetcher glyanul na nebo i poblednel. Ot uzhasa, ostatki volos,
vmeste s ushami, podnyalis' dybom i on stal pohozh na panka .
       - A ! A-a-a ! Aaaaaaaaaaaa !!! Napadenie !!! Vse po noram ! I piraty i 
"cherepahi" - spasi i sohrani nas velikij Budda ! - istoshno zaoral on .
       - Kakoe napadenie, ved' ne srabotala sistema PO ! Trevogi ne bylo !!!
       - YA otklyuchil ee dva mesyaca nazad ! - kriknul mister Koff, tycha pal'cem 
v krasochnyj plakat "|konom' elektroenergiyu ! Kozel !"
       "Kozel" pripisala nesmyvaemoj kraskoj mestnaya shpana .  
       - Spasajsya kto mozhet !
       - Stoj !  Kuda ?!
       No Samyuel'-pank udiral vo vse lopatki, razviv sverhzvukovuyu skorost' , 
o chem svidetel'stvovali krossovki , ostavshiesya na meste starta , ne  pozvolyaya
dveri zakryt'sya . 
       "Pum, pum, pum ."  - zastuchali plazmozaryady po kosmodromu .
       "Si-i-iuuuuuuu ." - zapeli pronosyashchiesya zvezdolety .
       - Tvoyu ...  - vzvyl Nik , prygnuv v otkrytuyu dver' . Vletev na  vtoroj 
etazh on vklyuchil glavnyj rubil'nik i kinulsya k pul'tu .
       - SOS , SOS ! Vyzyvaet kosmoport Kraj . Na nas napali piraty i zuavy !
Prosim pomoshchi !  Skoree !!!
       - Vnimanie: govorit central'nyj komp'yuter . Vvedite pozhalujsta  parol' 
dostupa .
       - Kakoj parol', eshi - maeshi ! Na nas napali !
       - Nesankcionirovannyj pol'zovatel', esli vy ne vvedete parol' v teche -
nii desyati sekund - ya zablokiruyu sistemu .
       - Ah ty ... edrittvoyu angedrit !!! - i Nik so vsego mahu tresnul nogoj
v sistemnyj blok . Bryznuli oskolki, zaiskrili provoda, okutyvaya dymom  tab -
lichku "Ostorozhno! Hrupkoe! Ne kantovat'!"
       - An ... dri ... - nachal zaikat'sya komp'yuter - ... No ...
       - Davaj ruhlyad', zavodis' ! - prostonal Nik, shvativshis' za nogu .
       - ... Sis ... Vnimanie: novyj parol' prinyat. Sistema perezapushchena .
       - Uh ty ! - udivilsya Nik, - Aktivizirovat' PO !
       Kto-to , kak veter , promchalsya vverh po lestnice . Nik povel  nosom  i 
kriknul vdogonku:
       - Bobak, davaj k plazmometam !
       I uzhe v mikrofon komp'yutera:
       - Samonavodyashchiesya rakety ! So vseh ustanovok ! Pli !!!  Avtomaticheskij 
zagraditel'nyj ogon' !
       I nebo prevratilos' v ad . Snuyushchie, zavyvayushchie teni korablej piratov i
zuavov, peremezhalis' gradom snaryadov i oskolkov . Krasnye spolohi  razryvayu -
shchihsya raket i trassy plazmometov pridavali etoj kartine zloveshchuyu okrasku. Ka-
kofoniyu vzryvov perekryval otbornyj mat Nika i povizgivanie Bobaka .
       Nik, kazalos' obezumel, zapuskaya rakety so vseh kompleksov srazu . On,
kak figaro, uspeval srazu vezde, otrazhaya ataku tam , dobivaya protivnika tut .
Ego pal'cy  "igrali"  na klavishah pul'ta , kak  na  royale , rassylaya  povsyudu 
smert' .
       Bobak ozhestochenno kidal schetverennyj plazmomet iz storony v  storonu ,
slovno mechom rassekaya struyami  puchkovyh  izluchatelej  potemnevshij  nebosvod . 
SHerst' na ego zagrivke , ot vozbuzhdeniya podnyalas' , past'  oskalilas' , glaza 
nalilis' krov'yu. On, kak neot®emlemaya detal' ustanovki, rassylal smert' pov -
syudu .
       Net , oni oba rassylali  smert'  povsyudu . Vernee , povsyudu  rassylali 
smert'. V obshchem eto ne glavnoe. Glavnoe, chto ih ne ostanovil strah, ne osta -
novila opasnost' , ne ostanovilo dazhe to , chto oni sbili VSE korabli ! A os -
tanovilo ih tol'ko to, chto konchilis' boepripasy .
       Bobak bukval'no spolz k Niku . Ot pereutomleniya , yazyk ego svesilsya na 
bok, telo pronizyvala nervnaya drozh' . Vzmokshij , raskrasnevshijsya Nik, priva -
lilsya k stanine pul'ta .
       - Bobak, ty otkuda zdes' vzyalsya ?
       - Strulyali .
       - A, nu da ...
       - My molodcy, Nik ?
       - Konechno, priyatel' . Esli uchest' , chto eti trusy prosto razbezhalis' -
my dazhe ochen' molodcy !
       - Aj da molodcy ! Aj da geroi !  - voskliknul vbezhavshij Samyuel' Koff .
Za nim hlynula tolpa naroda, zhelayushchih poglazet' na novoispechennyh geroev. Vse
ne umestivshiesya, stali kuchkovat'sya u podnozhiya bashni, vykrikivaya slova blago -
darnosti . Poyavilis' pervye transparanty s privetstvennymi lozungami .
       - My vse videli na monitorah, ved' videokamery nablyudeniya ne byli ot -
klyucheny! Vy byli nepodrazhaemy!  Za devyatnadcat' minut ulozhit' tri eskadril'i
- eto, po moemu, predel chelovecheskih vozmozhnostej ! YA prosto ne nahozhu slov !
Ura !  Gip-gip ura, nashim spasitelyam !
       - Ur-r-ra !!! - zavopila tolpa .
       - Ur-r-ra !!! - podhvatili na ulice .
       - Da ladno , chego vy ! - smutilsya Nik , - Dostatochno skazat' spasibo .
       - Net-net! Teper' vy nashi pochetnye gosti! Vse vashi rashody budut kom -
pensirovany ! Vy poluchite podarki ! Da chto tam podarki - vy poluchite ordena !
Vashe mesto, na shestnadcatom etazhe , budet navechno zabronirovano dlya vas !  My
vam ... 
       - Mister Koff. - vezhlivo perebil ego Nik, - Nam by vodichki. Ochen' ho -
chetsya pit' .
       - Da-da ! Prosite vse, chto hotite ! - zakatil glaza glavnyj dispetcher,
- Besplatnye ekskursii, bilety v teatr, villu za gorodom ...
       - Stop ! Vody, tol'ko vody ! I sejchas !
       - Nepremenno ! Vody i pozhiznennyj kredit na zapravke ! I kontramarku v 
nochnoj klub, tam takie devochki !..
       - Pi-i-t' !!! - ryavknul Nik. Mister Koff dernulsya v ispuge i ochnuvshis'
dal komandu:
       - Prinesite nashim gostyam butylku vody ! U menya v podvale est' nachataya, 
kak zajdete - sleva . Kstati, - rezko poubavil gromkost' on, - Mister Spajks,
raskrojte sekret , kak vy tak bystro pereprogrammirovali komp'yuter ?
       - Da kakoj sekret . Prosto tresnul nogoj posil'nee , vot i vse .  TO-1
nazyvaetsya .
       - Fenomenal'no ! - porazilsya glavnyj dispetcher , - I kakoj  zhe  teper' 
parol' ? SHepnite mne na ushko pozhalujsta , tol'ko tiho - voennaya tajna , kak -
nikak !
       - |ta vasha tajna, na kazhdom transparante napisana ! - usmehnulsya Nik,
prihlebyvaya iz butylki .
       - CHto ?! Kak ?! - podbezhal k oknu mister Koff i obomlel. Pred ego vzo-
rom predstala skandiruyushchaya tolpa , razmahivayushchaya transparantami :
       "DA ZDRAVSTVUYUT NASHI SPASITELI, EDRITTVOYU ANGEDRIT!"



      

       "YAstreb-2" shel na krejserskoj skorosti vtoroj den' .
       - R-r-rnyam !  - prichmoknul Bobak . Poluchiv na halyavu eshche desyat' yashchikov
sobach'ih konservov, on nahodilsya na vershine blazhenstva .
       - Da-da, priyatel'. Ne tak uzh i ploho. Besplatnyj remont, toplivo, ne -
delya polnogo pansiona ...
       Nogi Nik polozhil na toplivnyj kontejner, koimi byla zastavlena polovi-
na svobodnogo prostranstva kayut-kompanii. Druguyu  polovinu  zanimali  yashchiki s 
konservami Bobaka .
       - Tak vsegda byvaet . Temnuyu polosu zhizni , smenyaet svetlaya i my mozhem
nemnogo rasslabit'sya - eto zakon zhizni Bobak. Soglasen ?
       No vmesto chelobaki otvetila sirena. Tochnee ne otvetila, a pronzitel'no
zavyla . Zamigali avarijnye lampochki , vklyuchilis' dvigateli tormozheniya i ko -
rabl' zamer v prostranstve . Inerciya shvyrnula ih vpered i utknuvshis' raskva -
shennymi nosami v lobovoe steklo rubki upravleniya , oni uvideli strannuyu  ten'
pryamo po kursu . Ten' sootvetstvovala strojnomu siluetu voennogo korablya , no
pochemu-to byla prozrachnoj, slovno hrustal'.
       - Vnimanie: komp'yuter korablya ne mozhet ob®yasnit' prichinu proishodyashchego.
       - CHto eto, komandir ?!
       - CHert, da eto zhe prizrak ! - obomlel Nik .
       - Perekrestis' i plyun' cherez levoe plecho , raz ty takoj  suevernyj . - 
posovetoval Bobak.
       - Sueverie - religiya slaboumnyh !  - pariroval Nik,  - A eto dejstvi -
tel'no "prizrak" * - krejser-shpion klassa A !
       - Vnimanie: nas vyzyvayut po audiokanalu . - soobshchil komp'yuter.
       - Vklyuchi, Bobak .
       - ... padymiti ruki! Paftaryayu: esli hatiti astaca v zhyvyh, to razbla -
kirujti pirihadnoj shlyuz i padymiti ruki ! Paftaryayu ...
       - Hto enta gavarit, raznesi vas plazmomet ? - otvetil Nik s amazonskim 
akcentom .
       "Ten'" proyavilas' i pered druz'yami predstal izyashchnyj, stremitel'nyj bo-
evoj korabl'. Bojnicy pravogo borta byli otkryty. CHernye, strashnye zevy ion -
nyh pushek ugryumo ustavilis' na nih. Na igloobraznom nosu krejsera, krasovalsya
gerb korolevstva Liry. CHut' nizhe nomer 009.
       - Proklyat'e! Moi den'gi rabotayut protiv menya! Nu ya ej vse vyskazhu!!! -
metnulsya k videofonu Nik .
       - R-r-r ! YA vot tut podumal, Nik, a ne peresest' li nam v spasatel'nuyu 
kapsulu? Vspomni glavnoe pravilo zvezdoletchikov: "Derzhis' podal'she ot choknu -
tyh amazonok !"
       - Na razvedchikah ne byvaet spasatel'nyh kapsul, est' tol'ko skafandry.
Dazhe esli b i byla, ty chto, hochesh' potyagat'sya so skorostnym krejserom ?
       Nik nazhal knopku Connect i monitor vklyuchilsya.
       - Gde eta muskulistaya zadnica ?! - ryavknul po voennomu on.
       - Mlchat'! Spolnyat' prikaz! - v ton emu otvetila obladatel'nica zdoro -
vennogo nosa. Dazhe v vozbuzhdennom sostoyanii, lico ee, imelo neizmennyj bled -
no-seryj cvet . Po vsej vidimosti, solnechnye luchi kasalis' ego  tol'ko  iz-za 
bronestekla illyuminatora .
       - Ah ty mysh' belaya ! Pered toboj princ korolevskogo doma Rozannov, i ya
ne pozvolyu tak so mnoj razgovarivat' ! - razoshelsya Nik .
       Ispugannaya lejtenantsha vytyanulas' po stojke smirno i nachala  opravdy -
vat'sya : 
       - A cho ya ?.. YA ni cho ... U minya prikas, ser ...
       - Mlchat' ! Teper' ya budu prikazyvat' ! Kak tebya zovut, morda ?!
       - Eta kreser-shpion,ser ! Nam zaprishchino davat' kakii-liba svedin'ya !  - 
zaskulila ona .
       - Da ?  Nu togda hot' potrudis' protivogaz snyat', kogda razgovarivaesh'
s princem ! - otlichno razygral vozmushchenie Nik .
       - YA bez protivogaza, ser ! - na ponyala lejtenantsha .
       - Pravda ? Nu i rozha u vas !
       |kipazh "prizraka" zalilsya istericheskim hohotom . Bobak, soprovozhdavshij
hihikan'em etu perepalku, upal na pol i zarydal v agonii . Nik podozhdal, poka
obidevshayasya lejtenantsha pervoj otklyuchila videofon, tol'ko togda pozvolil sebe
ulybnut'sya .

-----------------------------------------------------------------------------

       * "Prizrak"  - legkij krejser , imeyushchij generator ekraniruyushchego polya , 
kotoroe delaet ego nevidimym vizual'no i na radare . Zatraty energii ogromny, 
no glavnoe dostoinstvo v tom , chto "prizraki" sposobny proskal'zyvat' v samyh 
opasnyh mestah, gde ne prob'etsya dazhe eskadra .



       Poshel vtoroj chas bezmolvnogo protivostoyaniya. "Prizrak" ne predprinimal
popytok prishvartovat'sya k nim, no vmeste s tem i ne sobiralsya zadraivat' boj-
nicy. Nakonec-to ozhil audiokanal .
       - Korabl' princessy na podhode, ser . - dolozhili s krejsera .
       - Skazhite ej, chto ya proshu audiencii . - poprosil Nik .
       - Tol'ko na vashem korable ! - posledoval bystryj otvet .
       - Oh uzh eta sekretnost' mne .
       Nik shvyrnul dopituyu banku Koka-koly v Bobaka , zabivshegosya v ugol , za 
yashchiki svoej lyubimoj tushenki . Ego neugomonnoe "rzhanie" smenilos' nervnym po -
hryukivaniem , inogda smenyayushcheesya na  sladostnoe  pochmokivanie  vysheupomyanutyh 
konservov . Bobak ne teryal vremeni darom  - za vremya znakomstva on popravilsya
kilogrammov na desyat' .
       - Bobak, davaj navedi poryadok! Hvatit otzhirat'sya ! Ish' nashel sanatorij!
       - Ka-a ya em - ya g-uh i em ! - proshamkal tot nabitym rtom .
       - Sejchas ya tebe ushi-to prochishchu ! - klacnul zatvorom Nik .
       - Yym ... - proglotil nedozhevannyj kusok Bobak,  - Nik, ty satrap !  YA
chto, zapisalsya v uborshchiki ?!
       - Aga . I vot dokument s tvoej podpis'yu i moej pechat'yu . - postuchal po 
pistoletu Nik .
       Bobak s grust'yu posmotrel na svoj arbalet, visyashchij na stene, i  tyazhelo
vzdohnul .
       - Rabovladelec ! Mog by, dlya prilichiya, naznachit' menya shturmanom .
       - Podumayu nad etim, kogda budet poryadok. A teper' za rabotu, ya ne hochu
oblazhat'sya pered svoej suprugoj .
       - Princessa Gei tvoya supruga ?! - okruglil glaza Bobak .
       - Zdrasti pozhalujsta! Princessa Sintiya - moya zhena, v tom smysle, chto ya
ee muzh; v tom smysle, chto my zhenaty; v tom smysle, chto my raspisalis' !
       - No ya dumal, chto eto shutka ! Rozygrysh !
       - S god nazad, ya tozhe tak dumal .
       - Nu i dela ! He-he ! Znachit ty i vpravdu princ ? - rasplylsya v ulybke 
Bobak .
       - Ugu. I raz uzh ty ob etom zagovoril, to obrashchajsya ko mne "Vashe vyso -
chestvo" ! Da, i ne zabyvaj klanyat'sya !
       - Vot nevezuha ! I nado zhe bylo mne naprosit'sya ! - zastonal on, sgre-
baya pustye banki v kuchu .


       - Vnimanie: sleva po bortu - korabl' .  - chetko dolozhil komp'yuter . On 
uzhe "nauchilsya" analizirovat' situaciyu .
       Pryamo iz pustoty, voznik eshche odin "prizrak" , s nomerom  001 . Bojnicy 
ego byli zadraeny . Bez predvaritel'noj svyazi, on razvernulsya i vydvinul pe -
rehodnoj shlyuz, primknuv ego k stykovochnomu uzlu "YAstreba-2" .
       - Vnimanie: stykovka proizvedena. Davlenie v norme, mozhno otkryt' lyuk.
       - Lyuk otkryt' . - skomandoval Nik .
       Voshla princessa i s nej dve amazonki, kazhdaya razmerom so shkaf . Sintiya
proshla v kayut-kompaniyu, a oni vstali u lyuka . Tela ih , pokrytye  bifshteksami
myshc, zastyli namertvo. Dvigalis' lish' glaza, tupye i podozritel'nye .
       Nik shagnul na vstrechu i poceloval suprugu .
       - Zdravstvuj, dorogaya. YA hochu izvinit'sya za tot nepriyatnyj incident .
       - Perestan', Nik. CHto bylo, to bylo. Nedelya v gospitale, nedelya doma i
ya kak noven'kaya. Fu, kak u tya tuta vonyaet! V sleduyushchij raz, poprosi pridvor -
nogo taksidermista sdelat' tebe chuchelo .
       - Dorogaya, eto ne chuchelo, eto Bobak - moj shturman . On chelobaka .
       Bobak poklonilsya .
       - Tak eto ty obossal ves' stolb, Bobik ?!  CHert, i otkuda zdes' vzyalsya
stolb ?
       - R-r-rgav! YA ne ... eto samoe, a pometil, vashe vysochestvo ! - poklo -
nilsya Bobak .
       - Vot ya te metchik-to otkruchu ! - povela brov'yu Sintiya .
       - |to ne metchik, vashe vysochestvo. - poklonilsya Bobak, - a ... e-e-e...
r-r-r ... fallos !
       - U kazhdogo svoi nedostatki . I prekrati motat' bashkoj  u  menya  pered 
nosom !
       Bobak ispuganno otshatnulsya i na vsyakij sluchaj poklonilsya eshche raz .
       - Nik, nam nuzhno ser'ezno pogovorit'. Mama hochet tya videt'. Nadeyus' ty
pomnish' pridvornyj etiket ? Molchi i soglashajsya, i eti starye koshelki ne dos -
tavyat tebe nepriyatnostej . Oni professionaly plesti intrigi .
       - Kak strashno ! - peredraznil ee Nik .
       - |to ne shutki ! Ty mozhesh' okonchit' zhizn' v rudnikah Tartara-6, ili na
verfyah Gadesa !
       - Oj-oj-oj ! Menya pozhalela amazonka - sejchas ruhnet vselennaya !
       Ohrana ispuganno zavertela golovami .
       - CHto takoe ? - podoshel Nik, - Ispugalis' ?
       - |-e-e ... - nachala soobrazhat' efrejtorsha .
       - Tugo s mozgami ?  Sejchas ya tebe pomogu : skazhi-ka, zachem tebe  takie
sil'nye nogi, a ?
       - |-e-e ...
       - Navernoe, chto by bystro dogonyat' vraga ?
       - Ygy, ygy ! - radostno zakivala ona .
       - A bol'shie kulaki, chto by bol'no ego bit' ?
       - Ygy !
       - A zachem tebe takaya malen'kaya golova ?
       - |-e-e ...
       - CHto by trudno v nee bylo popast' ?
       - Ygy !
       I vdrug glaza blesnuli  - ee vpervye posetila mysl', i amazonka tut zhe
ee vydala :
       - A ishsho ya ej em !
       Vesel'chak - Bobak tak i pokatilsya po polu . Sintiya s trudom sderzhivala 
ulybku .
       - CHTD - chto i trebovalos' dokazat'. - Nik demonstrativno otryahnul ru -
ki,  - Tupoumie - eto porok !  CHto by plesti tonkie intrigi , nuzhno byt' semi 
pyadej vo lbu . Vy otkazalis' ot elementarnogo obrazovaniya, zastaviv okruzhayu -
shchih boyat'sya vas , sovershenno ne dumaya , chto odin mudrec stoit celogo vojska .
Igra muskulami zagonit vas obratno v peshchery , i togda vas razdavyat, kak klo -
pov !
       - SHCHa tresnu v rozhu ! - prigrozila nichego ne ponyavshaya princessa .
       - CHto tol'ko podtverdit vysheskazannoe .
       - Horosh bazarit'! - ona dostala raciyu, - Devyatka - zatenyajtes' i sle -
dujte po svoemu marshrutu . Edinica - soobshchite v stolicu, chto my idem na mak -
simume, no nam nuzhna dozapravka . Budem doma cherez chetyre standartnyh dnya .
       - Otpravlyajtes', ya ostayus' zdes' . - kivnula ona ohrane .
       Amazonok, kak vetrom sdulo, i Sintiya proshla k pul'tu .
       - Dozapravka ne potrebuetsya, u nas polno darmovogo topliva. - Nik pnul
nogoj kontejner .
       - A vy neploho otdohnuli, kak ya posmotryu .
       - Da . Raz pyat' nas chut' ne lishili zhizni, potom my otpravili neskol'ko 
obrazchikov v drugoe izmerenie, a v ostal'nom, prekrasnaya markiza - vse horo -
sho, vse horosho .
       - YA princessa, Nik . No vse ravno - spasibo za kompliment .
       - Vsegda pozhalujsta .
       - Prostite, chto ya vmeshivayus', no chto delat' mne ?
       - Tebya vysadim ... skazhem na Vavilone-25 . Kryuk poluchitsya ne bol'shoj .
       - CHto ?! Na etom skopishche vsegalakticheskoj merzosti ?!
       - Ha-ha-ha ! Bravo Bobak ! - Nik pohlopal v ladoshi , - Sejchas ty vys -
kazal to, o chem vse znayut, no nikto ne govorit vsluh !
       - |to prilichnaya stanciya ! Ona yavlyaetsya centrom mezhdunarodnyh otnoshenij
- diplomaty, posly, masly i vse takoe ...
       - Da perestan'te , vashe vysochestvo !  Vavilon-25 - eto obshchezhitie spe -
kulyantov, kontrabandistov i prostitutok ! Vse diplomaticheskie otnosheniya pog -
rebeny v dalekom proshlom : Vavilon-5 , 6 , nu s natyagom - 7 . Tri posleduyushchih 
byli unichtozheny v pyatoj mezhzvezdnoj i vse !  Zarya Vavilonov zakatilas' .
       - Bravissimo Bobak ! Tak im ! Sorvem maski ! O-ho-ho-ho !
       - Nik, otstavit' rzhat' ! Bobik, horosh trepat'sya !
       - Bobak, vashe vysochestvo ! B-O-B-A-K, posle B idet A !
       - Babik, Bobik - kakaya raznica !  Vse ! YA idu spat' !  Nadeyus', v moej 
kayute net bloh !
       - |-e-e ... Dorogaya, dumayu tebe luchshe lech' na moyu kojku .
       - CHem ona otlichaetsya ot moej ?
       - |-e-e ... Svoim otsutstviem .
       Brovi princessy popolzli vverh. Nik znal, chto eto ochen' plohaya primeta 
i pospeshil ee uspokoit' :
       - Dorogaya, poka tebya ne bylo, tam ustroil lezhanku Bobak. CHelobaki spyat
na polu, poetomu my srezali kojku . Vremenno konechno ...
       Sintiya napravila na nih ukazatel'nyj palec i ledyanym tonom proiznesla:
       - Vavilon-25 !
       - My vse vosstanovim ! - zaveril Bobak .
       - I pozolotim korpus ! - dobavil Nik .
       - I togda vy ostanetes' v dobrom zdravii !  -  zakonchila  princessa  i 
metnula shtyknozh v ognetushitel'. Tot oglushitel'no lopnul i okutal belym tuma -
nom rubku upravleniya. Bobak zakashlyal, a Nik nachal otplevyvat'sya .
       - CHerez vosem' chasov chtob byl poryadok ! Spokojnoj nochi, samcy !
       - Nu i nu, khe-khe ! - vzdohnul, pohozhij na snegovika, Bobak .
       - Analogichno, tfu ! - provorchal Nik, - Bobak ! Slushaj novogodnij pri -
kaz : Tfu ! Pristupaem k uborke ! Tfu !  YA v dush, a ty navedi poryadok ! Tfu !
       - Nu i nu ! - eshche raz vzdohnul Bobak .


       - Dobroe utro, vashe vysochestvo . - Bobak pochtitel'no sklonilsya. Kras -
nye glaza i temnye krugi pod nimi , govorili o bessonnoj nochi , povedennoj za
uborkoj .
       - Kak nastroenie, dorogaya ? - sprosil Nik .
       - Poprobujte ugadat' , bezdel'niki ! - Sintiya , s hmurym vyrazheniem na
lice, upala v kreslo, - Nik, Koka-kolu s utra ? Ty ne berezhesh' svoe zdorov'e!
       - Tol'ko amazonki mogut zhrat' pitatel'nye tabletki. Vse ostal'nye edyat
normal'nuyu pishchu .
       - A ty ne znaesh' , chto na Gee net yazvennikov i diabetikov ? |to i est'
rezul'tat pravil'nogo pitaniya .
       - |to rezul'tat iskusstvennogo otbora, a proshche govorya - otstrela .
       - U tebya slishkom dlinnyj yazyk, Nik !
       - A u vas slishkom korotkij um .
       - Zatyknis' ! - Sintiya vyhvatila svoj lyubimyj shtyknozh .
       - I ne podumayu . - spokojno otvetil suprug, poglazhivaya koburu .
       - |-e-em ...  Razreshite pointeresovat'sya , vy  vsegda rugaetes' ?  Kak 
naschet normal'nogo chelovecheskogo obshcheniya ?
       Suprugi obeskurazheno ustavilis' na Bobaka .
       - A u nas kakie ? - udivlenno sprosil Nik .
       - Myagko govorya - NE normal'nye !
       - My cho, strelyaemsya ili kusaemsya ? - sprosila Sintiya .
       - |togo eshche ne hvatalo ! Ubirajsya tut posle vas . Vy zhe civilizovannye
lyudi, tak i vedite sebya prilichno !
       - Da-a-a . Tebya tochno nado otpravit' na Vavilon-25 . Budesh' diplomatom
nomer odin ! Zaodno navedesh' tam poryadok, v pryamom i perenosnom smysle .
       - Tochno ! Kstati, komp'yuter : skol'ko do Vavilona-25 ?
       - Vavi ... Vavi ... Vavi ... Vavi ...
       - Proklyat'e, komp sdoh ! Tol'ko etogo eshche ne dostavalo ! - rasstroilsya 
Nik .
       - Poprobuj TO-1 . - posovetoval Bobak .
       - Ladno . - Nik razmahnulsya posil'nej, - I-i-i eh !!!
       Hrum !
       Komp'yuter prolomilsya, posypalis' iskry, oblomki .
       - Vav ... Vav ... Vav ... Vav ...
       - He ! Montery ! - usmehnulas' Sintiya,  - Malo nam nastoyashchego Bobika ,
sdelali eshche i komp'yuternogo ! Vot umora !
       - CHert, a na Krae poluchilos' .
       - Mozh slabo tresnul ? Davaj ya poprobuyu .
       - Da net, tresnul ne ploho . Mozhet ne tuda popal ?  -  pochesal zatylok
Nik .
       - Golovoj nado bylo bit' ! - posovetovala supruga .
       - V sleduyushchij raz poproshu tebya !.. Bobak, slushaj prikaz !
       - Ponyal, ponyal . Po priletu na Vavilon - zamenit' komp'yuter .
       - SHarish' ! - pohvalil ego Nik, - I chtob pokruche byl, govoril po chelo -
vecheski ! A to vse "vnimanie", da "vnimanie" .
       - Vnimanie : - vdrug zarabotal komp'yuter , - u nas konchilas' tualetnaya 
bumaga .
       - e moe ! - rugnulsya Nik .
       - Ha-ha-ha ! - zalilas' Sintiya .
       - Hy-hy ! - oskalilsya Bobak .





       - Dobro pozhalovat' na Vavilon-25  -  stanciyu mezhdunarodnyh diplomati -
cheskih otnoshenij mezhgalakticheskogo masshtaba !
       - I takogo zhe krupnomasshtabnogo bardaka !  - dopolnil robogida Bobak .
       - U durakov i shutki durackie .  - tiho otvetil robot-gid Bobaku i ne -
vozmutimo prodolzhil orat' o dostoinstvah stancii ,  -  Dvadcat' dva  milliona 
tonn vrashchayushchegosya metalla ...
       - Lovko on tebya, da Bobak ? - poddel ego Nik .
       - Idioty-programmisty ! Napichkali rzhavuyu zhelezyaku neporyadochnymi  slo -
vechkami . - zabubnil tot, semenya za suprugami .
       Iz-za ugla, k nim podskochil nizen'kij chelovechek, shkodlivoj naruzhnosti.
Kepka-aerodrom, natyanutaya do samogo gorbatogo nosa, skryvala ego smugloe li -
co, s hitrymi, vertlyavymi glazkami .
       - Gospoda !  Devochki ! Devochki na lyuboj vkus ! Narkota, vypivka, zhur -
nal'chiki ! - pristal on k nim .
       - A chelobaki est' ? - sprosil Bobak .
       - |j ara, zachem chelobaki - moi devochki obsluzhivayut lyubye kislorodody -
shashchie vidy ! - pohvalilsya "kepka" , - Davaj, dorogoj, soglashajsya !
       - Otvali morda! - ryavknula na nego Sintiya i prigrozila kulakom Bobaku.
       Oni podoshli k stojke robodispetchera. Ocheredi ne bylo i princessa tre -
buyushchim tonom proiznesla :
       - Slush syuda, chugunka !  My nuzhdaemsya v zamene  komp'yutera  i  pokraske 
korpusa . Bystro i kachestvenno . Mesto 204, angar 81 .
       - Menya zovut RA 0973281 . YA robot-administrator . Hotite pomeshchenie dlya
prozhivaniya ?
       - Nam nuzhen remont, chugunka-RA ! - rezko perebila ego princessa .
       - Obratites' v okno 87112, tremya urovnyami nizhe . Do svidaniya .
       Nik podnyal glaza i prochital:
       - Nomer 124 . Pol-dnya dobirat'sya budem .
       - I eshche pol-dnya obratno, - dobavila supruga, - Bobik, slush prikaz ...
       - Da ponyal uzhe !  Snimi komp , Bobak - postav' komp , Bobak !  Uberi , 
Bobak - prinesi, Bobak !  - zaprichital on,  -  Slush prikaz, Bobak - nakovyryaj 
almazov iz zadnicy, Bobak ...
       On ponuro uhodil i po mere udaleniya ego burchanie zatihalo .
       - Kazhetsya my ne ochen' horosho otnosimsya k nemu. YA by dazhe skazal - zhes-
toko. - proiznes Nik, - On, v sushchnosti, neplohoj paren' . Zdorovo pomogal mne
vse eto vremya .
       - YA dumayu, chto ego nuzhno otblagodarit', no brat' s soboj ne razumno. -
vyskazala vsluh svoi mysli Sintiya .
       - Vam ne nuzhny kvalificirovannye razvedchiki ? - sprosil Nik .
       - Dorogoj, sejchas net vojny i u nas polno svoih bezrabotnyh voyak. Bo -
yus', chto net .
       - ZHal'. Hotelos' by priyutit' Bobaka. Znat', chto u nego vse v poryadke .
       - Tak priyuti ego zdes' .
       - Pridetsya . Hotya eto i ne luchshij variant .
       Sintiya poshla na korabl', a Nik shagnul k oknu administratora .
       - Slushaj syuda, chugun . Mne nuzhen nomer dlya dlitel'nogo prozhivaniya , na
horoshem urovne, s videofonom, dushem i otkroj schet v banke .
       - Pozhalujsta vstav'te kreditnuyu kartochku vot syuda, ser i vvedite lich -
nyj kod .
       Kartochka yurknula v shchel' priemnika i Nik proiznes :
       - Dva milliona kredov perevesti na schet mistera Bobaka .
       - Prinyato . Dva milliona kredov perevedeny na  schet  mistera  Bobaka . 
Mister Bobak - poluchite vashu kreditnuyu kartochku .
       Iz shcheli vyleteli dve kreditki . Potertaya - Nika i noven'kaya, blestyashchaya
- Bobaka .
       - Mister Nik Spajks . - razdalos' iz dinamika v koridore, - Vas srochno
razyskivayut po videokanalu . Pozhalujsta, projdite v svoj zvezdolet .
       - Komu eto prispichilo so mnoj poboltat'? - Nik zaspeshil v angar, sunuv
kartochki v karman. Ego vstretila supruga, neskol'ko ozabochennaya, pochti vstre-
vozhennaya .
       - Nik , tebya trebuet kakoj-to lysyj ochkarik . Vse by nichego , no vyzov 
idet po speckanalu .
       - Razberemsya . Komp'yuter: soedinit' !
       - Pomnitsya, ego zapinali do smerti, Nik .  - Sintiya raspechatala flakon 
duhov, kuplennyh na stancii u spekulyanta za tret' ceny .
       - CHert, ya sam - soedinit' !  - Nik nazhal knopku i na monitore poyavilsya
dejstvitel'no lysyj ochkarik, ulybayushchijsya redkimi zubami .
       - Mister Nik Spajks ?
       - Da, Hellouin . Ty ugadal .
       - Oj ! - princessa vylila flakon duhov sebe na golovu . Duhi popali ej 
v glaza i ona prinyalas' yarostno ih teret' .
       - YA advokat korporacii IB-MMM, Kren Morvin .
       - Pozdravlyayu vas, mister Hren .
       - Na vashem meste, mister Spajks, ya by upal na koleni i molil o poshchade!
Vy vlipli v ochen' bol'shoe der'mo !
       - A ya-to dumayu , chem eto tak vonyaet ? - usmehnulsya Nik , poglyadyvaya na 
suprugu . Sintiya gnevno sverknula pokrasnevshimi glazami i vskochila .
       - Ty kuda, dorogaya ?
       - Mne nuzhno koe-kogo najti ! - proskrezhetala ona  zubami , szhimaya svoj 
nezamenimyj "nozhichek", - YA bystro .
       "Ne somnevayus' !" - skazal pro sebya Nik .
       - ... Obvinyaetes' v nanesenii material'nogo i moral'nogo vreda, v oso-
bo krupnyh razmerah !
       - CHego-chego ? Kakoj vred ? CHem eto ya vam navredil ?
       - Vy yavlyaetes' iniciatorom povsemestnoj porchi , prosto taki , totali -
tarnogo unichtozheniya nashej produkcii !
       - YA i ne znal, chto stal volshebnikom ! - s®ehidnichal Nik .
       - Da prichem zdes' volshebstvo !  - vskrichal advokat, - Vy pridumali eto 
durackoe TO-1 !
       - Tehnicheskoe obsluzhivanie nomer odin pridumali  tridcat'  pyat'  vekov 
nazad . |to oznachaet ekstrennuyu, neotlozhnuyu pomoshch' kakomu-libo ustrojstvu .
       - Pomoshch' ?! Udar nogoj - eto pomoshch' ?! - pokrasnel Kren Morvin, - Zna-
ete li vy, chto 98,8 % komp'yuterov prihoditsya vybrasyvat' posle takogo TO ?!
       - Kak, kak ? 98 % govorite ? - prishchurilsya Nik .
       - I eshche 8 desyatyh ! - dobavil mister Morvin .
       - Vybrasyvat', govorite ? - peresprosil Nik .
       - Da, mister razrushitel' !  Vybrasyvat' !
       - Nu togda vasha firma dolzhna mne ogromnuyu kuchu deneg ! Prosto gromad -
nuyu kuchu ! - reshitel'no proiznes Nik .
       - Ka-ka-kak eto ? - rasteryalsya advokat .
       - Podumajte ! Pokupatel' sam razbivaet svoj komp i u vas net reklama -
cij, pravil'no ?
       - Nu-u-u ... Da .
       - A dal'she klient pokupaet eshche odin komp. To est', uzhe vo vtoroj raz !
       - Da .
       - |to znachit, chto odnomu klientu vy vparivaete dva kompa  i  poluchaete 
dvojnuyu pribyl', tak ?
       - Poluchaetsya - tak .
       - Vot tebe raz ! YA udvoil dohody korporacii IB-MMM ! A nu, gonite de -
nyushki, projdohi ! Hoteli obmanut' starogo soldata ?!
       - Mister Spajks, ya dolzhen posovetovat'sya s komitetom direktorov. - za-
taratoril Kren Morvin, - My obyazatel'no svyazhemsya s vami . Do svidaniya .
       |kran pogas i Nik oblegchenno vzdohnul . CHerez minutu  voshla  dovol'naya
Sintiya . 
       - Kak dela, dorogaya ?
       - Prekrasno . - ulybnulas' ona, - A u tebya ?
       - Nam nuzhno smenit' nomer videofona i svalit' otsyuda, poka ochkariki ne
ochuhalis' !
       - Zapudril mozgi lysiku ?
       - Aga .
       - A vot i ya! - voshla korobka s nogami Bobaka. Samogo ego ne bylo vidno
iz-za massivnoj upakovki , - Vo , samyj sovremennyj komp'yuter firmy  IB-MMM ! 
Zaprogrammirovannyj, kak ty prosil i proverennyj, kak ya prosil .
       Bobak postavil korobku na pol i privalilsya ryadom .
       - Uf-f-f !  SHCHa podzapravlyus' konservami  i  zajmus' ustanovkoj . CHerez 
chas, vse budet gotovo . 
       V lyuk gromko postuchali . Sintiya opustila ruku na nozhny i otkryla . Dva
robota , podpiraya drug druga plechami , prihlebyvali iz banok  vysokooktanovoe 
toplivo .
       - |, hozyajka ! Vam cho li korpus zolotit' ?
       - Da, zhelezyaki, nam . Za chas chtoby upravilis' !
       - O'kejna ! Poshevelivajsya, zhelezyaka ! - tolknul odin drugogo .
       - |to tebe skazali, gvozdyara rzhavyj ! - ogryznulsya tot .
       - Pobazar' u menya eshche, kabel' obglodannyj ...
       - Nu i nravy u nih tut! - udivilas' Sintiya, prohodya v rubku - V nature
obshchaga !
       - Ladno, vy tut komandujte, a ya otluchus' nenadolgo. - Nik soshel s tra-
pa i ostanovil robotaksi .


       Kogda Nik vernulsya, vse bylo gotovo. Korpus siyal zolotom 999,999 pro -
by, komp'yuter stoyal na meste . 
       - Prinimaj rabotu , kapitan ! - veselo kriknul Bobak , - Vse blestit , 
vse rabotaet !
       - Molodchina , priyatel' ! - pohvalil ego Nik , - Imenno po etomu povodu 
my hoteli pogovorit' s toboj .
       - Ty neplohoj shturman, Bobak. - obnyala ego za plechi princessa, - I ho-
roshij drug .
       - Pravda ?
       - Konechno ! Pojdem posmotrim, kak otdelali korpus ?
       Oni vyshli iz korablya. Nik odel temnye ochki i dostal nejrolazer*. Sin -
tiya otoshla podal'she , budto razglyadyvaya korabl' sboku .
       - CHto eto za shtuka, Nik ? - sprosil Bobak .
       - Sejchas pokazhu , druzhishche . Smotri vot v eto okoshechko , sejchas  ottuda 
vyletit ptichka .
       Vspyshka ozarila lico Bobaka . Ot neozhidannosti on shagnul nazad i  upal
navznich' . Nik snyal ochki , ubral v nagrudnyj karman nejrolazer i tol'ko togda
shagnul k Bobaku, pomogaya sest' .
       - O-o-oj ! CHto sluchilos' ? - nedoumenno oglyadelsya Bobak .
       - Vy zdorovo prilozhilis' golovoj, mister . Nuzhno byt' ostorozhnej , eto
plastikovoe pokrytie takoe skol'zkoe . Kak vy sebya chuvstvuete ?
       - Uzhe luchshe, spasibo . A kuda ya shel i voobshche, gde ya nahozhus' ?
       - |to Vavilon-25, a shli vy v tu storonu . - mahnul rukoj Nik , v sto -
ronu zhilogo kompleksa .
       - Kstati, vy uronili vot eto . - protyanul on kreditku Bobaku, - Bere -
gite svoi den'gi, zdes' polno zhulikov, goryashchih zhelaniem ih prikarmanit' .
       - Ty prav, priyatel' !
       Nik podnyal glaza i uvidel dva boltera, napravlennyh na nego s Bobakom.
Ih hozyaevami byli debily-omangalory, promyshlyavshie razboem na etom urovne .
       - Podarite nam svoi den'zhata i my, mozhet byt', ostavim vas v zhivyh .
       "Nuzhno otvlech' ih vnimanie ."  -  podumal Nik .
       - Konechno ! Vot , pozhalujsta ! Vot eshche i moya kartochka ! A mozhet hotite
apperkot ?
       - A cho eto takoe ? - sprosil tot, chto povyshe .
       - Kiya ! - i vysokij ruhnul na pol, vyroniv oruzhie .
       - Kiya ! - i bolter vtorogo uletel na kryshu sosednego zvezdoleta .
       - Dorogaya, ty kak vsegda vovremya ! - ulybnulsya ej Nik .
       - Samcy ! - brezglivo zametila princessa .
       - Moya telohranitel'nica ulozhit dvadcat' takih , kak vy . - skazal Nik, 
medlenno dostavaya pistolet . Napraviv ego v lob vtorogo omangalora, on ser' -
ezno proiznes :
       - Na koleni i goni SVOYU kreditku !
       Osharashennyj razbojnik molcha opustilsya na koleni i protyanul  kartochku . 
Nik pomanil robotaksi . |lektromobil' momental'no podletel i usluzhlivo  ras -
pahnul dvercu .
       - Dostavit' mistera Bobaka v lichnye apartamenty ! Nomer 10 369 !  - on
vstavil kreditku omangalora v shchel' kreditopriemnika, - Da, i voz'mite trojnye
chaevye !
       - Budet sdelano, ser . Blagodaryu vas, ser . - proskripelo taksi .
       - Nu proshchaj, Bobak . YA pozvonyu tebe, kak-nibud' . Bud' zdorov .
       - Do svidaniya, ser . Spasibo vam za pomoshch' . Kstati, ya tak i ne uznal, 
kak vas zovut ?
       - Nik . Nik Spajks .
       - Ochen' priyatno, mister Spajks . Vsego dobrogo !
       Robotaksi umchalos' .
       - Tak ! - otryvisto proiznes Nik, dostavaya nejrolazer , - Teper' raz -
beremsya s toboj , obormot !  Pora navesti zdes' poryadok , i voleyu sud'by etim
zajmesh'sya ty . Znaesh', chto eto za shtuchka ?
       - Fonarik chto li ?
       - Tochno . Smotri, kak svetit .
       Vspyshka i razbojnik s glupym udivleniem ustavilsya na Nika .
       - CHuvo eta ?
       - Slushaj menya ochen' vnimatel'no, drug . Ty - nastoyashchij borec za spra -
vedlivost'. Prosto taki - geroj-nevidimka . Kak ten' ty skol'zish' s urovnya na
uroven' i zhestoko karaesh' zlo. Tebe ne nuzhny ne slava, ne den'gi - o tebe vse
znayut, tebya vse boyatsya, no tebya nikto ne videl v lico! Otnyne ty, - Nik dos -
tal ballonchik s chernoj, nesmyvaemoj kraskoj i pshiknul emu na lico, - " CHernaya 
maska " i ya posvyashchayu tebya v rycari dobra ! Idi zhe i vershi pravosudie !
       - Da,ser ! YA vse ponyal ! Beregites' zlodei - idet "CHernaya maska" !  Ou
jes - eto kruto ! - i byvshij bandyuga ischez, kak prividenie .
       - Ty obrek etogo bedolagu na neschastnuyu zhizn' . - izrekla Sintiya .
       - YA obrek ego na chestnuyu zhizn' ! - otvetil Nik , - Zaodno on  pochistit
eti " Avgievy konyushni ". 
       - Hot' kreditku-to emu otdal ?
       - Sunul nezametno v karman, poka on glazami hlopal .
       - Togda otchalivaem . Vremya ne zhdet . - i princessa zatopala po trapu .
       - Slushayus', major ! - bodro poskakal sledom Nik .
       - YA uzhe polkovnik, parnisha .
       - Pozdravlyayu, dorogaya ! I kogda ty tol'ko vse uspevaesh' ?
       - Nuzhno pravil'no planirovat' predstoyashchie dela . Otsekaj lishnee, zri v
koren', sem' raz otrezh' - odin raz otmer', i tak dalee .
       - Ogo ! Dorogaya, tvoemu repetitoru nuzhno dat' medal' !
       - On poluchil vse, chto emu polagaetsya . Kstati, ty tozhe . Nik, dve ne -
deli nazad ty stal lejtenantom i u tebya  uzhe  est'  pervoe  boevoe  zadanie . 
Pozdravlyayu !
       - Vot spasibo dobraya tetya ! - nedovol'no smorshchilsya Nik, - Na Cefee mne
srazu dali admirala . CHert, nado bylo tam ostavat'sya !
       - Soskuchilsya po risu, lejtenant ? - usmehnulas' supruga .
       - Ne prikalyvajsya, Sintiya ! Melkie hohmy ne oplachivayutsya. Skazhi luchshe,
chto za zadanie .
       - Skoplenie M-13 .
       - SHarovidnoe skoplenie v poyase Gerkulesa . Starye zheltye zvezdy, ras -
stoyanie mezhdu nimi ne bolee poloviny svetovogo goda . I chto ?
       - Ty byval tam ?
       - YA chto, pohozh na samoubijcu ? Ne odin korabl' ottuda ne vozvratilsya !
       - Tochno . Barony Gerkulesa zagubili dvenadcat' ekspedicij , posle chego
obratilis' za pomoshch'yu k nam . Nasha pervaya nauchnaya ekspediciya propala . Vtoraya
byla pomoshchnee, no ona propala tozhe . V tret'yu poshli novejshie boevye krejsera,
napichkannye vsevozmozhnoj apparaturoj. Oni stavili za soboj mayaki . CHerez de -
syat' minut oni ischezli s ekranov radara, posle chego zamolchali i mayaki .
       - |to ne ya ! YA tut ne prichem !
       - Ochen' smeshno . Teper' moya shutka : Nik , chetvertuyu ekspediciyu  vedesh' 
ty . |to i est' tvoe pervoe boevoe zadanie .
       - Nu klass ! Mozhet ya prosto zastrelyus' i vse ? Mne chto, zhit' nadoelo ?
       - Ne duri . Ty pojdesh' s pervym eshelonom, vtoroj eshelon vedu ya . Takov
prikaz Ee Velichestva i obsuzhdeniyu on ne podlezhit. Vprochem, i razglasheniyu to -
zhe . Grif sekretnosti A1 - vyshe nekuda .
       - Spasibo teshcha dorogaya ! Otpravlyaesh' lyubimogo zyatya na  smert'  lyutuyu , 
neminuchuyu !
       - Ne payasnichaj, Nik. |to ne k licu oficeru armii Gei . Smeyu tebya uve -
rit', chto muzhchin v nashej armii edinicy, tak chto tebe, okazana bol'shaya chest'.
Smotri ne oploshaj .
       - A mozhno obojtis' bez etoj chesti ? YA vrode kak i ne naprashivalsya .
       - Konechno ! YA za tebya naprashivalas' , poka ty , morda , p'yanstvoval po 
galaktike !
       - Da horosh, Sintiya ! Sama vinovata ...
       - Mlchat' lejtenant ! Esli net voprosov, to poleteli .
       - Est' mem ! - peredraznil ee Nik, - Nu, posmotrim, chego tut nam pos -
tavili ?
       On poshchelkal tumblerami i vklyuchil komp'yuter .
       - Privet rebyatishki ! - razdalos' iz dinamikov , - YA bortovoj komp'yuter
MER 845sb, a zovut menya - Merluna .
       - |to eshche chto ? - udivilas' princessa .
       - Sovremennejshij bortovoj komp'yuter s intellektom, priblizhennym k che -
lovecheskomu . - prochital reklamu Nik .
       - Vo-vo ! Ento ya i est' !  
       - Nosi kapitan , ne oblyapajsya . - prochitala Sintiya pripisku ot ruki, - 
Bobak, chert poberi, nu ya do tebya doberus' !
       - Kuda put' derzhim ?
       - Davaj Merluna, na Geyu, da pobystree. |to Lira, sistema Raj. - utoch -
nil Nik .
       - Da znayu, znayu . CHerez tri sekundy - start . Start !
       Dvizhki vzvyli i Nik s Sintiej vlipli v kresla .
       - A gde zhe tri sekundy ?! - prostonal Nik .
       - He-he ! |to takaya shutka ! Pristegnites' puzatiki, sejchas posmotrim ,
chto vy eli na obed !
       Na ekrane zagorelas' predupreditel'naya nadpis': "Uskorenie bolee 10"g"
opasno ! Vozmozhny travmy !"
       - Bobak !!!  - prokrichal iz poslednih sil Nik , chuvstvuya , kak zheludok 
upersya v pyatku , - CHert by tebya pobral !!!


       Bobak prikanchival vtoroj uzhin, kogda ego vdrug odolela ikota .
       - Uh ty, j-ik ! CHtoj-to menya tak, j-ik, vyvorachivaet ? J-ik, navernoe, 
j-ik, vspomnil kto? J-ik, chert by ego pobral !

-----------------------------------------------------------------------------

       * Nejrolazer - stiraet pamyat' vspyshkoj sveta opredelennoj modulyacii .
Moshchnost'yu vspyshki mozhno var'irovat' ob®em stiraemoj pamyati .






       Dvorec Ee Velichestva, dorogoj teshchi dvesti trinadcatoj, do boli v gla -
zah siyal velikolepiem . Nik redko byval pri dvore  i ne perestaval kazhdyj raz
udivlyat'sya ubranstvu zalov . Nichego novogo on zdes'  ne  uznal . Otrugali  za 
p'yanstvo i bezdel'e, poobeshchali utverdit' lejtenantskij chin po okonchanii eks -
pedicii, pozhurili, chto tyanet s naslednicej - v obshchem sploshnaya tyagomotina .
       Sidya v glubokom, uyutnom kresle, Nik naslazhdalsya zakatom Raya . Nebosvod
otrazhalsya krasno-zheltymi, osennimi tonami . Umolkali  pticy. Les shelestel ele 
slyshno . Uzh skol'ko tysyach let , umirayushchie list'ya tancevali  svoj  poslednij , 
ocharovatel'nyj val's  - priroda gotovilas' k dolgomu , zimnemu snu . "Detskaya 
naivnost'," - podumal Nik, - "Kak ty prekrasna !"
       V komnatu neslyshno voshla Sintiya .
       - Dorogoj, ya hotela by vernut'sya k delu .
       - Neuzheli ty nikogda ne rasslablyaesh'sya ?
       - Inogda, no ne sejchas . Slishkom mnogo postavleno na kartu .
       - Skol'ko mnogo ?
       - |to sekretnaya informaciya Nik . - otvetila supruga, poglyadyvaya na ge-
nerator pomeh . Kruzhok na zapyast'e svetilsya rovnym zelenym svetom  - "zhuchkov"
net .
       - Dorogaya moya zhenushka, ty chto, menya za duraka schitaesh' ?
       - Net, umnyj i hitryj Nik Spajks, ne schitayu .
       - Togda davaj vykladyvaj, chto donesli tebe tvoi shpiony .
       Princessu peredernulo . Ona poblednela i prosheptala :
       - Ah ty umnaya i hitraya krysa !.. Nik, skazhi mne, gde utechka? YA zaplachu
tebe lyubye den'gi, ya razreshu tebe shlyat'sya po vsem baram v galaktike, ya ...
       - Tishe, tishe, vashe vysochestvo! Net nikakoj utechki, a esli b i byla, to 
ee uzhe ne bylo by  - obeshchayu tebe . Prosto v proshlyj raz , ya ponastavil  svoih 
"zhuchkov" i teper' schital informaciyu. Ochen' mnogo interesnogo, dolozhu ya tebe .
       - CHto eshche est' dolozhit' ?
       - Bol'she nichego .
       - Vrun !
       - Amazonka !
       Suprugi demonstrativno otvernulis' drug ot druga .
       - Stydno hranit' sekrety ot svoego muzha ! - kak by mezhdu prochim, pro -
iznes Nik, - Ved' on tak bogotvorit svoyu nenaglyadnuyu princessu, ...
       S kazhdym slovom, ulybka na lice Sintii , stanovilas' vse shire . Glazki
ee zablesteli i ona rascvela. Oh zhenshchiny! Vo vse veka, vas bylo tak legko ku-
pit' na sladkie slovechki !
       - ...  On prosto dushi v nej ne chaet, on gotov na rukah ee nosit', lish'
by ona rasskazala emu obo vsem . Ved' ot etogo zavisit , naskol'ko horosho  on
vypolnit svoe pervoe boevoe zadanie .
       - Nu esli tol'ko radi zadaniya ! - ne vyderzhala supruga .
       - I ..?
       - I ...  i za komplimenty tozhe . - princessa podumala  i  dobavila , - 
Hitraya morda ! Vsegda dobivaetsya togo, chto emu nuzhno !
       - Koroche, vashe vysochestvo .
       - A koroche tak: s baronami Gerkulesa nas svyazyvaet davnyaya druzhba . Oni
u nas pokupayut oruzhie , my u nih syr'e i resursy . Vse  dogovory  vypolnyayutsya 
chetko i v srok . My cenim horoshih partnerov i poetomu, kogda oni obratilis' k
nam za pomoshch'yu, my s radost'yu soglasilis' . Razvedka uzhe neodnokratno dokla -
dovala ob ih issledovaniyah v M-13 . Vse oni okonchilis' bezrezul'tatno. Edin -
stvennaya yasnost' v etom dele - eto to , chto vnutri skopleniya kto-to  est' , i 
etot "kto-to", ochen' ne hochet , chto by ego bespokoili . Izyskaniya vedutsya uzhe 
bole trehsot let , no tol'ko vosem'desyat tri goda nazad zona priznana karan -
tinnoj. Po vsemu perimetru ustanovleny preduprezhdayushchie bakeny. Ne rekomendu -
etsya priblizhat'sya k granice blizhe, chem na tri megasekundy .
       - Erunda ! YA znayu kak minimum dva kanala, kotorymi pol'zuyutsya kontra -
bandisty . I vse oni prohodyat v chetyreh megasekundah ot granicy , no tol'ko s 
drugoj storony .
       - |togo ne mozhet byt' !  Korabli  ischezayut  na  rasstoyanii  odnoj-dvuh 
megasekund !
       - Dorogaya, a ty ne analizirovala statistiku ? Pochemu samye pervye eks-
pedicii Gerkulesa vnedryalis' v M-13 na pyat'-shest' megasekund ?
       - |ffekt neozhidannosti . "Ono"  ne zhdalo gostej . Teper' "Ono"  znaet,
chego ozhidat' i zasekaet korabli na podhode .
       - Ha-ha ! Tupaya amazonskaya logika ! - konstatiroval Nik .
       - Ah ty morda ! - vyhvatila shtyknozh Sintiya .
       - Ot mordy slyshu . - spokojno vytashchil pistolet on .
       Suprugi opyat' otvernulis' drug ot druga . CHerez pyat'  minut  princessa
snova ne vyderzhala .
       - Nik ! Nu Nik ! - tormoshila ona ego, - Skazhi svoj sekret !  Ni-i-ik ! 
A nu kolis' morda, neto shcha tresnu !
       - YA tebe tresnu ! YA tak tresnu - nechem treskat' budet !
       - Dorogoj, nu skazhi ! Nik ! Pozhalujsta-a-a !
       - Vot vrednaya . Vsegda dobivaetsya togo, chto ej nuzhno .
       - Est' u kogo pouchitsya ! - dovol'no zaulybalas' supruga .
       - Za etu informaciyu, kontrabandisty otpravyat menya v drugoe izmerenie .
Esli uznayut konechno . Tak vot : Vsya apparatura na korable dolzhna byt' otklyu -
chena . Dazhe svet - "Ono" ne lyubit elektromagnitnye polya. S dvigatelyami trud -
nee . Mozhno konechno razognat'sya  i bol'shuyu chast' puti projti po inercii , chto
vprochem i nuzhno delat', no ... voznikaet neobhodimost' v korrekcii marshruta .
V etom-to i vsya zagvozdka. CHem chashche zapuskaesh' dvigateli, tem bol'she veroyat -
nost' ischeznoveniya . Skoree vsego korabl' raspylyayut kakim-to luchom, ne koldun
zhe tam zhivet, v samom dele .


       Na podgotovku gruppe otveli dva dnya . Nik, kak zavodnoj, begal ot ko -
rablya k korablyu, lichno proveryaya vse oborudovanie . Lishnee on prikazal snyat' ,
nikakogo oruzhiya i desantnyh shlyupok . Pererugavshis' so vsemi po neskol'ko raz,
Nik vse zhe razreshil ostavit' ekraniruyushchie generatory , a iz vooruzheniya nejt -
ronnye orudiya - u nih razrushitel'naya moshchnost' do 350 Terravatt , mozhet kogo i
zashibet . 
       Nik srazu zhe otverg krupnye suda . Razrabotav svoyu taktiku, on sosta -
vil bolee ili menee krepkij otryad iz devyati legkih krejserov , zameniv shtat -
nye komandy na nauchnyh sotrudnikov . V kapitany korablej on  vybral  staryh ,
materyh voyachek, kotorym sam chert ne brat .
       - Razreshayu uchenym vzyat' odin komp'yuter . U nas komp'yuterov ne  budet , 
avtonavigatorov tozhe - oni srazu zhe otkazhut v takom "kompote". ZHestkie izlu -
cheniya , povyshennaya radiaciya , protuberancy , gravitacionnye vozmushcheniya - chego 
tam tol'ko net. Poetomu  zashchita  dolzhna byt' vysshego klassa. Idem v tri eshe -
lona . V tri, ya skazal ! Derzhat' distanciyu odna megasekunda . Svyaz' tol'ko  v 
ekstrennyh sluchayah . Nikakoj paniki, esli ischez korabl' - my vse znaem na chto 
idem !  Bez komandy ne strelyat', dvigateli ne zapuskat', dazhe ne dyshat', esli
ya ne skazal. Vse. Vyhodim cherez pol-chasa. Poslednyaya proverka i v put' . I vot
eshche chto : nekotorye iz nas ne vernutsya - poproshchajtes' s blizkimi .
       Otlichno vymushtrovannye gejcy , bez lishnih slov , vstali i razoshlis' po 
zvezdoletam .
       - Dorogaya, nadeyus' uvidet' tebya vnov' . - ulybnulsya Nik .
       - CHto za nastroenie, lejtenant ?! - igrayuchi vozmutilas' Sintiya , - Vse
budet o'kej !
       - Konechno, dorogaya . Daj-ka ya tebya poceluyu na proshchan'e .
       - Na proshchan'e ?! Hej, Nik Spajks, esli ty tam pogibnesh', to domoj mo -
zhesh' ne vozvrashchat'sya ! YA tebe takuyu vzbuchku ustroyu ! Ty ponyal menya ?
       - Tak tochno, polkovnik ! - otdal chest' Nik .
       - Uh morda ! - krepko obnyala ego princessa .
       - Sintiya, ty vydavish' iz menya kishki i ya ne smogu vypolnit' zadanie !
       - Vypolnish' . Ved' ya budu prikryvat' tvoyu hitruyu zadnicu .
       - Pravda ?.. Hm, mozhet mne poletet' zadnicej vpered ?
       - Opyat' ty so svoimi glupymi shutochkami ! Nashel vremya !
       - Kak zhe ne poshutit'-to pered smert'yu !
       - Perestan', Nik . Davaj luchshe po mestam . Uzhe pora .
       - Da, pora . Do vstrechi, dorogaya ! - pomahal ej Nik .
       Sintiya poslala emu vozdushnyj poceluj i zatoropilas' k svoemu korablyu .
Nikto ne uvidel, kak sil'no ona szhala kulaki . Lico ee osunulos' i poserelo .
" Vot sterva,"  - dumala ona o Sintii-2,  - " Mogla by hot' zapisku prislat',
kak vse projdet . A to dumaj tut, neizvestno chego ." Lyuk zahlopnulsya i prin -
cessa proshla v rubku . Kreslo pilota bylo svobodno , ona hotela vesti korabl'
sama .
       - Dvigateli gret' ! ZHdat' komandy "Pod®em" !
       - Est', mem !
       Sintiya sela v kreslo i polozhila ruku na shturval .
       - CHto eto ? - udivlenno sprosila ona .
       Na ruchke shturvala kto-to zhirno vycarapal "OK" . "OK" - podumala prin -
cessa, - " |to zhe - o'kej ! |to zhe ya iz budushchego ! Vot otvet - u nas vse po -
luchitsya ! Nu morda, nu molodec ! "
       - CHto eto, chto ?.. Vashe vysochestvo !  - peresprosila starshina, sidyashchaya 
ryadom .
       - A ? Da net, eto ya tak . Sama s soboj . - uspokoila ee Sintiya .
       - Ne volnujtes', vashe vysochestvo . Vse budet horosho .
       - Da . YA znayu .
       " Pod®em ! " - razdalos' iz dinamikov .
       I korabli vzmyli v nebo .





       - A teper' poslednie novosti s Vavilona-25 :
       My uzhe soobshchali vam o sobytiyah razvernuvshihsya na etoj  stancii . Bolee 
60% zhitelej uzhe pokinuli ee . I vse iz-za kakoj-to neulovimoj "CHernoj maski".
Nikto ne mozhet ne to chto pojmat', no i dazhe uvidet', kto pod nej skryvaetsya . 
Policiya bessil'na . Takoe oshchushchenie , chto oni i ne starayutsya pojmat' "Masku" . 
Govorit shef bezopasnosti Vavilona, mister Bagiral'di :
       - Net nikakih prichin dlya paniki - my derzhim situaciyu  pod  kontrolem .
Mister "chernaya maska" ne lezet na elitnye urovni, on delaet svoi dela na nizh-
nih urovnyah, to est' tam, gde samyj kriminal. YAvlyayas' tem samym karayushchim me -
chom narodnogo gneva . Davno pora !
       - No ved' gibnut lyudi ! Vy zhe znaete , bolee poloviny  obitatelej  uzhe
pokinuli stanciyu iz-za etogo !  
       - Stanciyu pokidayut kriminal'nye elementy : vory, narkodel'cy, prosti -
tutki, moshenniki i tomu podobnye . CHestnye grazhdane nakonec-to vzdohnut spo -
kojno. My emu eshche spasibo skazhem ! A pogibli za poslednyuyu nedelyu 27 banditov,
8 narkodel'cov i 6 prostitutok . Vse oni nahodilis' v rozyske ot dvuh do treh
let . Ostavshemusya sbrodu ya oficial'no zayavlyayu : valite na ... pip ... otsyuda,
poka zhivy, vashu ... pip ... t' !
       Strannuyu poziciyu zanyal mister Bagiral'di, ne pravda li ?  Kak by to ni
bylo , no prestupnost' na stancii dejstvitel'no snizilas' do rekordno  nizkoj
otmetki . 
       Ostavajtes' s nami i my budem derzhat' vas v kurse poslednih sobytij na
Vavilone-25 . Maruha Pyrcheva . 842 kanal novostej .
 

       - Nifiga sebe !  - prisvistnul Bobak , - Tol'ko iz novostej i uznaesh', 
chego tvoritsya na rodnoj stancii !
       On vyklyuchil videokanal i uselsya v kresle poudobnee .
       - Korzhik !.. Korzhik, a nu muhoj syuda !
       - Da, mister Bobak . - usluzhlivo  sklonilsya  kibersekretar' , skripnuv 
tormozami u samogo stola .
       - Ty gde brodish', morda ?! Pochemu po dva raza zvat' prihoditsya, a ?! YA
tebya na metallolom sdam, edrittvoyu angedrit !
       - I gde vy tol'ko takih slov nabralis', mister Bobak ? Sram-to kakoj !
       - Gde, gde ! YA i sam by hotel znat' gde! U menya posttravmovaya amneziya,
morda ! Tak chto pomalkivaj i tashchi syuda gazety !  I banku tushenki prihvati . I
pozhivee davaj !
       - Slushayus', mister Bobak. - umchalsya kibersekretar' na bol'shoj skorosti.
       - Navyazalsya na moyu golovu, eshi-maeshi ! - doneslos' iz koridora .
       - YA vse slyshu, morda! - kriknul Bobak, - |h, zdorovo, kogda ty koman -
duesh' ! Videl by menya Nik ! Kstati, kto takoj Nik ? CHert ego znaet, vse ravno
- zdorovo !


       Kruglyj stol v kayut-kompanii "Kunicy", na vremya  ekspedicii , prevra -
tilsya v arenu zharkih diskussij .
       - Nik, eto vse bestolku . - govorila Sintiya, - Tut chto-to drugoe .
       - Dorogaya, my zagubili vsego devyat' zondov i uzhe imeem kakuyu-to infor-
maciyu . Mne nuzhny pomoshchniki, a ne kritiki , tak chto zatyknis' i prinesi luchshe
Koka-kolu !
       Prisutstvuyushchie v kayut-kompanii pobledneli do sinevy i  raskryli  rty . 
Nikto ne smel tak grubo obrashchat'sya s vsenarodnoj lyubimicej. Nu, krome ee muzha
razumeetsya . "CHto pozvolyaet sebe etot kontrabandist ?!"  - vozmushchalis' odni .
"CHto hochet, to i pozvolyaet !" - otvechali drugie . Vot uzhe bolee goda vse na -
selenie korolevstva, zataiv dyhanie, nablyudalo za etim strannym soyuzom , ko -
toryj ne mogli razrushit' ni ssory , ni draki . " Kogda zhe oni razvedutsya ? " 
- voproshali odni . "Nikogda !"  - otvechali drugie . I s novym interesom pro -
dolzhali sledit' za syuzhetom real'noj myl'noj opery . Lish' odin vopros budora -
zhil golovy priverzhencev i toj i drugoj storony : " I chego ona v  nem  nashla ?
Vidno eto sud'ba ! "
       Sintiya vskochila i shvatilas' za shtyknozh .
       " Nu vse ! " - podumal kazhdyj iz prisutstvuyushchih, - " Sejchas budet more
krovi i gora kostej ! "
       No princessa vdrug otpustila rukoyatku nozha i stepenno udalilas', bro -
siv na hodu : "Grubiyan !" .
       - Tak, prodolzhim  - popytalsya vernut'sya k razgovoru Nik, no nikto da -
zhe i uhom ne povel .
       - |j, sinyaki ! Zahlopnite pasti i davajte prodolzhim obsuzhdenie !
       Nikakogo effekta .
       - Alle !!! - ryavknul Nik, - Rty zakryt'! Prinyat' normal'nyj cvet lica!
       Narod vrode ochuhalsya i s udivleniem ustavilsya na nego .
       - Doktor Prohorov . - uzhe spokojnee prodolzhil Nik , - Pozhalujsta , eshche
raz o poluchennyh dannyh .
       - Da-da , konechno ... Zond unichtozhaetsya kakim-to polem . Priroda etogo
polya ochen'  interesna . My  proanalizirovali  prostranstvennoe  vozmushchenie  i 
prishli k vyvodu , chto eto pole ne posylaetsya otkuda-libo , a voznikaet  pryamo
vokrug ob®ekta, to est' zonda. Dal'she - proshche. Pole dejstvuet kak RMS, tol'ko
v neskol'ko tysyach raz moshchnee. Razrushayutsya ne tol'ko molekulyarnye svyazi - raz-
rushenie idet na atomarnom urovne . I vse eto za dve tysyachnyh mikrosekundy !
       - CHto, ya dazhe ne uspeyu skazat' "Ap !" ?
       - Vy dazhe ne uspeete ob etom  podumat' . Predstavlyaete kakoj tam uro -
ven' tehnologij ?! Nemudreno, chto nas tuda ne puskayut !
       - Veselen'koe delo nam predstoit . - kislo provorchal Nik .
       - |-e-em ... |to eshche ne vse, mister Spajks .
       - Hotite skazat' , chto "Ono" eshche i piccu raznosit ?  - ulybnulsya Nik ,
nablyudaya kak Sintiya zanosit yashchik banok s mineralkoj .
       - Net, mister Spajks. No za sem' tysyachnyh mikrosekundy my registriruem
vysokochastotnyj signal, dlinoj v pol-tysyachnyh mikrosekundy. |to ostronaprav -
lennyj signal pryamo iz centra skopleniya .
       - Na chto pohozh signal, dok ?
       - Komp'yuter vydal okolo tridcati vozmozhnyh variantov .
       Princessa demonstrativno rasstavila banki na  stole . Uchenym - vodu, a 
Niku - Koka-kolu. Gromko hrustnuv kryshkoj, Nik, ne otryvayas', vypil srazu vsyu
banku .
       - Mister Spajks , esli vy hotite dozhit' hotya by do trehsot  let , to ya 
nastoyatel'no ne rekomenduyu vam pit' podobnye veshchi .
       - A ya ne hochu zhit' do trehsot let , mne vpolne hvatit i dvesti . No za
eti dve sotni, ya hochu poluchit' vse, vklyuchaya i otvet na poslednij vopros, dok-
tor Prohorov !
       - Samoe veroyatnoe - eto luch navedeniya na cel' . Mozhno bylo by prokon -
sul'tirovat'sya s Nauchnym Centrom na Gee, no vy ved' zapretili svyaz' s domom .
       - Konechno ! Kakoj zhe durak pokazyvaet vragu obratnuyu dorogu !
       - No my otrezany ot mira, ser !
       - "Ono" sprashivaet ... - popytalas' skazat' princessa .
       - Hren s nim, s etim mirom ! "Ono" mozhet nanesti preventivnyj udar !
       - V Centre moshchnye komp'yutery ! Oni ochen' pomogli by nam !
       - "Ono" sprashivaet zond ...
       - YA komanduyu ekspediciej i ya reshayu ... CHto ? CHto ty skazala, dorogaya ?
       - "Ono" sprashivaet "Kto ty ?" - spokojno proiznesla Sintiya .
       V kayut-kompanii vocarilas' grobovaya tishina .
       - CHert , a ved' tochno . - prosheptal doktor Prohorov , - Zachem  sistema 
navedeniya takomu vysokotehnologichnomu oruzhiyu . "Ono" sprashivaet "Kto ty ?"  i
ne poluchiv otveta unichtozhaet nezvanogo gostya . Kak prosto !
       - Dorogaya, ty genij ! - podnyalsya Nik s rasprostertymi ob®yatiyami .
       - Figushki ! YA podnoschik Koka-koly !
       - Ne obizhajsya, dorogaya ! Hochesh', ya tebya zavtra poceluyu ?
       Byvshie "sinyaki", porozovevshie za vremya razgovora, zardelis' yarko pun -
covym cvetom i stali pohodit' na varenyh rakov .
       - Ty posmotri na etih umnikov , Sintiya ! Oni  pokrasneli !!! Vy  chto , 
nikogda ne videli celuyushchuyusya princessu, rebyata? A nu prinyat' normal'nyj cvet!
       - Otstan' ot nih, Nik. Posmotri, oni gotovy skvoz' palubu provalit'sya.
       - A vot eto ya im ne rekomenduyu! Tam reaktor marshevogo dvigatelya. CHerez
chetvert' sekundy ot nih i praha ne ostanetsya. Uzh luchshe dvesti let pit' Koka -
kolu .
       - SHut gorohovyj , a ne oficer ! - shlepnula ego po popke  supruga , - I 
kogo my tol'ko v armiyu nabiraem ?!
       - Pojdem, Sintiya . Pust' oni tut vodichki pop'yut, a my s toboj ...
       " Umniki " pokrasneli eshche bol'she .
       - Ty tol'ko posmotri o chem oni podumali , dorogaya ! Ah vy izvrashchency !
YA sobirayus' predlozhit' ee vysochestvu svyazat'sya s bazoj, a sovsem ne  to, chego 
vy tam sebe voobrazili, mordy ! Progonite poslednyuyu versiyu cherez analizator i
obsudite eshche raz, no bez nas . Schitajte eto prikazom ! Vypolnyajte ! Vernus' -
proveryu .
       Dver' shumno zahlopnulas' za suprugami .
       - Nu i tipchik ! - vydohnul doktor Prohorov , - Pohleshche  Ee  Velichestva 
budet .
       - Tochno ! - soglasilsya doktor Sudzumi, - YA vspotel do samyh trusov .
       - A u menya dazhe trusy vspoteli !  - vstupila v razgovor professor Le -
bedinskaya .
       - Interesno bylo by posmotret' ! - shepnul Sudzumi Prohorovu .





       - Pervyj - baze, pervyj - baze. - vyzyval Nik, - Na svyaz' ne vyhodit'!
Povtoryayu : na svyaz' ne vyhodit' ! Primite fajl predvaritel'nogo otcheta . Pe -
redajte domoj kak dogovarivalis' . Pryamoj kontakt zapreshchayu ! My  nuzhdaemsya  v 
apparature dlya mental'nogo obshcheniya. Najdite v tret'ih gosudarstvah. K druz'yam
ne obrashchajtes' - vozmozhny posledstviya. Dokladyvajte srazu zhe, posle chego me -
nyajte mestopolozhenie . Konec svyazi .
       - Bodren'kij doklad . - pohvalila ego supruga , - Mama  lyubit  takie . 
Mladec ! Schitaj, chto pol-lejtenanta uzhe poluchil . 
       - Starayus', polkovnik . - Nik otkinulsya na spinku kresla i sladko po -
tyanulsya .
       - Nu chto zh, podozhdem nemnogo . Kstati, a gde moya Koka-kola ?
       Luchshe by on etogo ne govoril . Na etot raz Sintiya razozlilas' . I dazhe 
ochen' .


       Vyzov prishel cherez pol-chasa :
       - Baza - pervomu , baza - pervomu . Primite zapros . My uhodim . Svyaz'
po chastote QW-44 . Konec svyazi .
       - Poryadok, devchonki. Kazhetsya nam prislali bol'shie ushi. - prostonal Nik,
potiraya otbityj bok .
       Reklama byla krasochnoj i dlilas' ona dovol'no dolgo . Srazu vidno, chto 
firma obladala solidnym denezhnym kapitalom  i na reklamu ne skupilas' . |le -
gantno odetyj muzhchina , nudno kvohtal o neizbezhnosti pokupki onogo  pribora , 
pri etom dazhe ne otpuskaya nameka na ego primernuyu stoimost' .
       - U vas est' maza ?  A u nas maza est' !  Hotite poobshchat'sya  so  svoej
gluhonemoj podruzhkoj ? Pozhalujsta ! A mozhet reshili  potrepat'sya  s  sosedskoj 
sobachkoj ? I eto ne problema ! Govorite hot' s krokodilom !!! Lyuboe zhivoe su-
shchestvo, u kotorogo est' hotya by odin gramm mozga, s udovol'stviem poboltaet s
vami . V etom vam pomozhet nash novejshij kompleks "Maza - 1001". Po suti, pri -
bor yavlyaetsya priemo-peredatchikom telepaticheskih signalov s bol'shim usileniem.
Kupite ego i vy ne pozhaleete . Vot kontaktnye nomera nashih  dilerov . Najdite
v tablice nazvanie vashego gosudarstva i prosto naberite nomer ...
       - Vse ponyatno. - Nik otklyuchil zvuk, - Vybiraem samoe ... Samoe ... O !
Vavilon-25 !
       I sud'bonosnyj perst Nika nabral nomer . Na monitore poyavilsya kiborg -
sekretar' . Pochtenno poklonivshis', on proiznes elejnym golosom :
       - Dobryj den' ! Vy pozvonili oficial'nomu dileru firmy " Maza " . Menya 
zovut Korzhik ... T'fu ty !.. YA hotel skazat', chto menya zovut KS 19-43 ur. CHem
ya mogu vam pomoch' ?
       - Ty ochen' boltliv Korzhik ! - vmeshalas' princessa , - Soedini-ka nas s  
shefom .
       - Da, mem . Pozhalujsta .
       Pred vzorom opeshivshih suprugov predstal Bobak , vylizyvayushchij  opusto -
shennuyu banku konservov .
       - Uuuuuuuuu ... - kak-to nehorosho zastonal Nik, tycha pal'cem v ekran .
       - Proklyat'e ! - rugnulas' shepotom Sintiya, - Bobak !
       Bobak podnyal glaza i rezko otshvyrnul vylizannuyu do bleska banku .
       - Hy-hy . Privet Nik . Zdrasti , vashe vysochestvo . YA tut  podkreplyalsya
nemnozhko ... Nik ?  NIK ?!  Spik Najs ? To est', Nik Spajks ?!  VY ?!!  YA vse 
vspomnil, edrittvoyu angedrit ! Vy, mordy, brosili menya v etoj pomojke, v etom
kosmicheskom unitaze, da eshche i fonarikom v glaz posvetili !
       - |j ... |j, Bobak ... Uspokojsya ! - popytalsya ostanovit' ego Nik .
       - Uspokojsya ?!  Da znaesh' li ty Nikskij Krys, chto na Vavilone prizhilsya
man'yak , po prozvishchu "CHernaya maska", kotoryj tak i ryshchet po stancii , kogo by 
porezat' ?
       - "CHernaya maska" - horoshij paren', Bobak. On navodit poryadok na Vavi -
lone i esli on kogo-to i porezhet , tak eto kakih-nibud' bandyug  ili  devic  s
legkim povedeniem .
       - CHerta s dva ! I te i drugie uzhe davno smotalis' ! Teper' on potroshit
nechestnyh biznesmenov i policejskih-vzyatochnikov !
       - Da chego tebe boyat'sya, Bobak? Ty zh biznesmen-to chestnyj - oficial'nyj
diler firmy "Maza" .
       - Aga ! |tot chestnyj diler , po  prikazu  soveta  direktorov , otvalil 
vchera poltora "limona" nalogovoj policii, chtob oni k nam ne pristavali ! Vau-
-u-u ! Teper' ko mne pristanet "CHernaya maska" ... Nik, ty dolzhen zabrat' menya
otsyuda ! Vo imya chelobakolyubiya, skazhi svoi koordinaty !
       - Bobak, ya mezhdu prochim zvonyu, chto by kupit' vash pribor .
       - Otlichno ! YA sam dostavlyu ego tebe ... "Korzhik" ! Vali syuda , morda !
Bystro dostav' pribor so sklada , vyzovi gruzovoe taksi  i zakazhi zvezdolet v
prokate . ZHivo !
       - Bobak, ya ne dumayu, chto eto horoshaya mysl' .
       - Nik ! Koordinaty !
       - Net, Bobak . YA na sekretnom zadanii .
       - Nik !!!
       - M-m-m ... Orbita bety Drakona . YA budu zhdat' tebya tam .
       - Do vstrechi, kapitan !
       I monitor pogas .
       - Prosti dorogaya, ya ne smog uderzhat'sya . - razvel rukami Nik .
       Sintiya poshchelkala knopkami .
       - Pochti 522 parseka . V prokate v osnovnom legkie progulochnye yahty, iz
etogo sleduet , chto on vynyrnet iz giperprostranstva ne ranee, chem cherez troe
sutok . Na vstrechu ty ne idesh' . Pribor zakazhem v drugom filiale, i na vsyakij
sluchaj pomenyaem dislokaciyu .
       - Net, Sintiya. Hvatit izdevat'sya nad nim . Bobak ne zasluzhivaet takogo
otnosheniya . YA uveren - on eshche horosho posluzhit nam .
       - Nu chto zh, ty nachal'nik - tebe i reshat' . V konce koncov otvetstven -
nost' lezhit na tebe i pinat' budut ne menya .
       - Prekrasno . Valite vse na menya . M-13 trupov ne ostavlyaet , tak  chto 
popinat' budet nekogo .


       CHerez 74 standartnyh chasa , Bobak sidel v kayut-kompanii " Kunicy ", ne 
svodya radostnyh glaz s suprugov .
       - |to luchshij pribor - poslednyaya razrabotka . R-r-rgav ! 1001-aya model'
- dlya diletantov, ya privez vam 2007-uyu. Takie my postavlyaem voennym i dal'nej
razvedke . - otchityvalsya on .
       - Bobak, a u tebya ne budet problem na rabote ?  - sprosila princessa .
       - Konechno net . Nam polozheno dostavlyat' tovar  ser'eznym  klientam . YA
oformil komandirovku na mesyac i uletel .
       - Slushaj , - vmeshalsya Nik , - Mozhet hot' sejchas skazhesh', skol'ko stoit
eta shtukovina ?
       - Dlya vas - niskol'ko. Glupo bylo ostavlyat' mne stol'ko deneg, ya bol'-
she tysyachi nikogda ne videl i srazu prosek , chto tut chto-to ne tak . Skuchal  ya 
nedolgo . Na  moe schast'e, firma "Maza", tol'ko otkryvala svoj filial na Va -
vilone i oni iskali sotrudnika s professional'nym chut'em .
       - Da uzh, chego-chego, a chut'ya u tebya hvataet . Tak skol'ko ?
       - Nik, davaj dogovorimsya, chto ya tebe bol'she niskol'ko ne dolzhen .
       - Bez problem, druzhishche .
       - I ya ostayus' s vami .
       - Bez problem, druzhishche .
       - |-e-e ... Mozhet i moe mnenie kto-to sprosit ?
       - Zachem, dorogaya ? My i tak znaem, chto ty soglasna .
       - Da net, ya prosto tak . Napomnit', tak skazat', o svoem prisutstvii .
       - Kstati, Bobak, nam tozhe trebuetsya sotrudnik s professional'nym chut'-
em . Ne zhelaesh' li postupit' na sluzhbu ?
       - Sprashivaesh' ! S radost'yu, Nik ! Skazat' po pravde , ya ne v komandi -
rovke - ya uvolilsya .
       - Erunda , priyatel' . Teper' ty moj glavnyj razvedchik i cherez chas ot -
pravlyaesh'sya na svoe pervoe boevoe zadanie .
       - Est', ser ! R-r-rvav ! Ne podskazhesh', kuda ?
       - Podskazhu . V M-13 . Na razvedku .
       - V em ... V em ... V em ...
       - Ne bojsya, druzhishche . My budem prikryvat' tvoyu mohnatuyu zadnicu .
       - Aga, r-r-rgav ! V treh megasekundah szadi ! Ugadal ?
       - Net, ne ugadal . V dvuh .
       - Zdorovo ! Ob moej zadnice mozhno ne bespokoit'sya . A vot  interesno ,
kto pobespokoitsya o drugih chastyah moego tela .
       - Ty sam, Bobak . I poputno soberesh' vsyu dostupnuyu informaciyu . V etom
dele tebe kak raz i ponadobitsya tvoe shestoe chuvstvo .
       - Hej, rebyata, a mogu ya vernut'sya na Vavilon-25 ?
       - Konechno, priyatel'! - Nik dostal svoj 75 kalibr, - Dorogaya, u nas eshche
ostalis' cinkovye kontejnery dlya trupov ?
       - Ochen' mnogo, dorogoj . - ulybnulas' princessa .
       - Hy-hy . - ispuganno hihiknul Bobak , - Da shutkuyu ya . CHego vy, r-r-r-
vav ?
       - Idi pereoden'sya , shutnik . - zagrobnym golosom proiznesla Sintiya , -
Instruktazh cherez sorok minut .
       - Slushayus', mem. - bespomoshchno otvetil on, - Kogda zhe mne povezet, eshi- 
maeshi !
       - Togda , kogda ya prikreplyu k tvoej mohnatoj grudi  orden " Reaktivnyh 
dyuz " pervoj stepeni . |to vysshij orden dlya ryadovogo sostava .
       - Hot' konservy-to u vas est' ?
       - Nu etogo u nas zavalis' ! Vot tol'ko est' ih ya tebe ne sovetuyu .
       - A pochemu ?
       - "Ono" ne lyubit, kogda kto-to gromko chavkaet .
       - Vau-u-uuuuuuuu !


       - Pervyj zond ischez . - dokladyval Bobak chas spustya . Ego kater naho -
dilsya u samoj granicy, vnutri zony. Srazu za pogranichnym bakenom stoyalo zveno
Nika . Sintiya bazirovalas' eshche dal'she .
       - Vtoroj zond ischez blizhe i srazu za nim - tretij . "Ono" proslezhivaet
vsyu cepochku ! Kogda raspylilsya tretij , ya pochuvstvoval  ch'e-to  prisutstvie . 
"Ono" zdes' ! YA vozvrashchayus' .
       Kater blesnul dvigatelem i na polnoj  skorosti  poshel  zadnim  hodom . 
Prilichno razognavshis' , kater lovko perevernulsya i eshche pribavil  hodu . CHerez
nekotoroe vremya lyazgnul shvartovochnyj shlyuz i v kayut-kompaniyu voshel  ispugannyj
Bobak .
       - Doklad nomer dvadcat' shest' . - burknul Nik v diktofon .
       - Nik, "Ono" bylo tam. - drozhashchim golosom proiznes Bobak, - Kogda per-
vyj zond udalilsya na dostatochnoe rasstoyanie, "Ono" srazu zhe poyavilos' .
       - Otkuda ? - sprosil Nik .
       - Vot eto menya i ispugalo. "Ono" poyavilos' otovsyudu . Takoe  oshchushchenie,
chto "Ono" rasseyano po vsemu perimetru i v sluchae narusheniya granicy, koncent -
riruetsya v meste proryva .
       - Ni odnomu zhivomu sushchestvu takoe ne pod silu .
       - "Ono" zhivoe, tochno vam govoryu! "Ono" uchuyalo i dva drugih zonda, hotya 
oni eshche ne voshli v "Ego" zonu, i tut zhe raspylilo ih. A dal'she nachalos' samoe 
strashnoe ...
       SHerst' na zagrivke u Bobaka podnyalas', glaza napolnilis' uzhasom .
       - ... "Ono" okruzhilo menya so vseh storon . YA popal , kak by v  tuman .
"Ono" momental'no proshchupalo menya do samoj poslednej kostochki , do samoj pos -
lednej kletochki, kak rentgen. YA ispugalsya, Nik ! Ochen' sil'no ispugalsya ! Po-
nimaesh' , ya ego ne vizhu , ne  slyshu , obonyanie nichego ne govorit - pusto , no
"Ono" est', rabotaet tol'ko podsoznanie . I tut "Ono" menya sprashivaet !
       - CHto ?  CHto "Ono" u tebya sprashivaet ?
       - YA ne ponyal. CHto-to sprosilo. Ochen'-ochen' bystro . |tot vopros voznik 
u menya v golove, kak molniya, i ya eshche sil'nee ispugalsya . CHto est' sily zaoral 
"Ne-e-et !" i vrubil dvizhok na polnuyu tyagu .
       - Horosho, Bobak. - kak mozhno spokojnee prodolzhal Nik, - Ty gazanul na-
zad i "Ono" otstalo ? Ili poslushalos' tebya ?
       - Ne znayu .. YA ne uveren ... Mozhet i to i drugoe ... Odno mogu skazat'
tochno : ya tuda bol'she ne nogoj !
       - Uspokojsya, druzhishche . Tebe nuzhno otdohnut' . Pogovorim zavtra .
       Nik povernulsya k dezhurnomu i dal ukazaniya .
       - Bobaka ulozhit'  spat' . Vkolot'  snotvornoe .  Nemedlenno  otpravit' 
doklad . - protyanul on mikrodisk .
       - Est', ser ! - kozyrnula ona i bystro vyshla .
       - Nu , kakie mysli ozarili vashi svetlye golovy na sej  schet ?  - obvel
glazami prisutstvuyushchih Nik .
       Na minutu za stolom vocarilos' molchanie . Vse "perevarivali" poluchen -
nuyu informaciyu . Pervoj ne vyderzhala staraya voyachka, major korolevskih voenno-
kosmicheskih sil. Levaya storona ee kitelya byla splosh' zaveshana medalyami ot po-
gona do remnya . Na pravoj storone  krasovalis' " Orden Radiaktivnogo Oblaka "
( Takoj orden vo vsem korolevstve imeyut chelovek desyat' . Im nagrazhdayut  ofi -
cerov, poluchivshih v hode boevyh operacij smertel'nuyu dozu radiacii, no ostav-
shiesya v zhivyh .) i "Zolotaya Sotka" ( Sto let otlichnoj sluzhby v armii ).
       - Ser , dajte mne odin korabl' i ya ochishchu zonu ! Ne odna zhivaya tvar' ne
ustoit pered " Nejtronnym vihrem " !
       - |to gordost' korolevskogo flota ! - shepnula emu  princessa , - Major
Ksilit Pampers . " Nejtronnyj vihr' " - ee izobretenie . Krejser , osnashchennyj
nejtronnymi orudiyami, raskruchivaetsya na polnom hodu i otkryvaet avtomatiches -
kij ogon' srazu izo vseh pushek, prodelyvaya v ryadah protivnika solidnuyu bresh',
kuda i ustremlyayutsya ostal'nye korabli. Major Pampers - edinstvennaya, kto vy -
zhil posle takogo manevra . Bud' s nej pomyagche, Nik .
       - Major . YA ochen' cenyu vashi zaslugi pered otechestvom i poetomu ne hochu
posylat' pervoklassnogo oficera neizvestno kuda. Ne obizhajtes', major, no moj
otvet - net . Po krajnej mere - ne sejchas .
       - Da, ser . YA ponimayu, ser . - sela ona s nedovol'nym vidom .
       - Tak . Davajte podvedem itog , uchityvaya poslednie  dannye . Professor 
Lebedinskaya, hvatit sheptat'sya . Vyskazhite vsluh vashi soobrazheniya .
       - M-m-m . My tut posoveshchalis' s kollegami i prishli k vyvodu , chto  eto
nekaya energeticheskaya substanciya, nadelennaya vysokim intellektom i ne zhelayushchaya
prinimat' k sebe gostej . Pri etom ona ne pokidaet  zony  obitaniya , to  est' 
skopleniya M-13, chto obuslavlivaet nizkij uroven' ee agressivnosti. Mister Bo-
bak podtverdil vozmozhnost' telepaticheskogo obshcheniya , poetomu sleduyushchej  fazoj
nashih issledovanij, nuzhno schitat' popytku naladit' kontakt , posredstvom ap -
parata "Maza-2007" . YA zakonchila .
       - Nik , perevedi pozhalujsta na normal'nyj  galakto . - tiho  poprosila 
Sintiya .
       - Dorogaya, professor hochet, chtob ya napyalil shlem "Mazy" i popytalsya po-
boltat' s "nim" .
       - A ! Tak by i skazala . CHego lyudyam golovu morochit' ?!


       Ustrashayushchego vida shlem, s bol'shim kolichestvom datchikov-prisosok vnut -
ri , vesil kilogramm 7-8 - ne men'she . Plyus eshche nagrudnyj modul'-retranslyator
i obshchenie mozhno proizvodit' tol'ko sidya . Konechno est'  vyhod - zapisat'sya  v
shkolu tyazheloj atletiki . CHerez god-drugoj vy i ne pochuvstvuete tridcat' kilo,
povisshie na vashem tele .
       S sozhaleniem pokrutiv mikrodisk rukovodstva po ekspluatacii ( komp'yu -
tera ne bylo i posmotret' ego bylo ne na chem ), Nik brosil disk obratno v ko-
robku. Sintiya dostala pechatnoe rukovodstvo, no vzvesiv na ruke 800 stranichnyj
tom, otpravila ego tuda zhe .
      - Esli ne znaesh', chto delat' - davi na vse knopki srazu! - v odin golos
proiznesli suprugi i gromko rassmeyalis' .
      Nik, kak zapravskij bayanist, proshelsya po knopkam pal'cami i shlem ozhil .
Zamorgali kakie-to ogon'ki , zashumelo v naushnikah . Vrashchaya ruchku Distance, on 
nachal razlichat' otdel'nye frazy .
      - ... Fundamental'nye issledovaniya prirody energeticheskih  polej ...  - 
eto uchenye .
      - ... Temperatura stabil'na . Proverit' vtoroj reaktor ... - eto rubka.
      - Esli eta hrenya ne rabotaet - ya otorvu Bobaku odnu shtuchku ! - eto ko -
nechno zhe Sintiya .
      Nik zakryl glaza i kak mozhno chetche sformuliroval svoyu mysl' :
      " Otstavit' polkovnik ! Pohozhe eta hrenya rabotaet . "
      Princessa azh podskochila na meste .
      " Nik, eto ty ? |to ty skazal ? "
      CHerez mgnovenie Sintiya povtorila frazu golosom .
      - I nezachem tak orat' . YA i v pervyj raz prekrasno slyshal .  - On  snyal
tyazhelennyj shlem i posmotrel na chasy, - Bobaku ostalos' spat' chasov 5-6, zna -
chit vyletaem v 18:30 po korabel'nomu vremeni. Bez specialista tam delat' ne -
chego . Nuzhno znat' chego nazhat' - budet doroga kazhdaya sekunda . Poshli gotovit' 
kater .





      - Spasatel'nuyu kapsulu doloj ! Skafandry tozhe. Vse nenuzhnoe - za bort !
- otryvisto proiznes Nik . On ochen' nervnichal pered vyletom , slovno  chego-to 
predchuvstvoval .
      - Skafandry ostavit'. Hvatit dergat'sya, Nik ! Vse budet v poryadke ! - u
princessy uzhe ne hvatalo sil uspokaivat' ego i ona tozhe nachinala goryachit'sya .
      - |to glupo, Sintiya! "Ono" raspylyaet bolee prochnye konstrukcii. Neuzhe -
li ty dumaesh', chto nas spasut skafandry ?
      - Hotya by odin . Skafandr vysshej zashity s "Kunicy" .
      - Ladno . No tol'ko odin !
      Inzhenery ustanavlivali s vneshnej storony chetyre zonda . Na vtoroj  us -
tanovili sverhbystryj datchik vklyucheniya dvigatelya katera . Esli "Ono"  podbe -
retsya k zondu nomer dva, to momental'no zapustitsya dvigatel' i  kater  pojdet
zadnim hodom na maksimal'noj skorosti. Odnovremenno telepaticheskij peredatchik
peredast emu frazu: "My prishli s mirom! My hotim pogovorit'!"  Tochno takoe zhe
soobshchenie , Nik bezuspeshno otpravlyal s katera ot granicy zony . CHertyhnuvshis' 
posle chetyreh chasov nepreryvnyh peredach, on reshil  idti  v  karantinnuyu  zonu 
sam .
      - Ser , zondy ustanovleny . Sejchas budem podklyuchat' . - dolozhili Niku .
      - Horosho . Gde Bobak ?
      - YA zdes', kapitan .
      - Est' kakie-nibud' voprosy ili pros'by, priyatel' ?
      - Pros'ba est' .
      - Valyaj .
      - Mozhno mne vzyat' s soboj banku tushenki, a ? Vsego odnu !
      Komanda rassmeyalas' , napryazhenie kak-to srazu spalo . Vse zaulybalis' i 
delo stalo sporit'sya ladno . Oni bystro zakonchili podgotovku katera .
      - Vse lishnee ubrat' iz angara. - rasporyadilsya Nik, - Posadka mozhet byt'
avarijnoj, poetomu shlyuz ne zadraivat'. I prigotov'te magnitnuyu podushku . Po -
shevelivajtes' ! Hvatit tyanut' kota za ...
      - Nik ! - perebila ego princessa , - Uspokojsya i prosto skazhi  " Vse po 
mestam ! "
      - Gm . Po mestam, devchata . 
      Lyuk zahlopnulsya. Dvigatel' tiho "vzdohnul" i kater plavno vyshel iz ko -
rablya . CHerez pyat' minut pokazalsya baken granicy .
      - Kontrol' ! - pozval Nik v mikrofon .
      - My vas otlichno vidim . - otvetila Sintiya . - Bud'te ostorozhny .
      - Budem .
      Nik odel massivnyj shlem "Mazy" i kivnul Bobaku . Tot kivnul  v  otvet . 
Pravoj rukoj on perevel rychag v polozhenie " Malyj vpered ", a levoj , laskovo 
pogladil banku tushenki, pripryatannuyu v karmane na vsyakij sluchaj .
      - Bobak , ya vybroshu tvoyu banku v kosmos , esli ty ne sosredotochish'sya na 
dele !
      - Otkuda ty ... A, nu da , 2007 model' samaya moshchnaya . Poka rano naprya -
gat'sya Nik. Granica ustanovlena s nebol'shim zapasom, tak chto u nas est' pol -
minuty v rezerve . I za eti korotkie mgnoveniya , ya hotel by nasladit'sya  hotya
by prisutstviem moej obozhaemoj, moej goryacho lyubimoj, konskoj tushenki .
      - Priyatel', ty sovsem svihnulsya ot svoej , goryacho lyubimoj tushenki i uzhe
propustil tochku zapuska .
      - Do tochki zapuska eshche neskol'ko sekund, kapitan . 
      Bobak prosunul banku poglubzhe v karman i nazhal knopku Missle.
      - Pervaya poshla ! To est', ya hotel skazat' "Pervyj poshel" .
      - Smar-r-ri u menya ! - prigrozil emu Nik na amazonskij maner .
      - Vtoroj poshel . - Bobak sdelal vid, chto ne rasslyshal ego, - Tretij ...
CHetvertyj ... |j, kapitan . Davaj zamazhem, chto na schet "dvadcat' sem'", per -
vyj - raspylyat ?
      - CHego ?
      - YA govoryu : |j kapitan, davaj posporim, chto pervyj zond ischeznet cherez 
dvadcat' sem' sekund .
      - U menya est' dela povazhnee . A ty luchshe prinyuhajsya , morda ! To est' -
prislushajsya . Nu, v smysle prichuvstvujsya . Koroche, ty menya ponyal .
      Nik mahnul rukoj i zakryl shchitok shlema . Teper' on  nichego  ne  slyshal , 
krome telepaticheskih signalov. CHerez dvadcat' sem' sekund pervyj zond propal. 
Po usham rezanul vysokochastotnyj vsplesk .
      "Pribor ne mozhet dekodirovat' signal . Vklyuchite zapis'. Analizator po -
pytaetsya rasshifrovat' ego." - prozvuchalo v naushnikah .
      Nik uspel nazhat' Record , prezhde chem ischez vtoroj zond . Opyat' rezanulo
po usham . Kater dernulsya i nachal bystro dvigat'sya nazad .
      "Zapis' proizvedena . Pristupayu k dekodirovaniyu ."  -  otozvalsya shlem .
      Tretij zond raspylilsya tak zhe mgnovenno  i  pochti  sledom - chetvertyj .
Bobak sidel ne zhivoj , ne mertvyj . Past' oskalil , glaza  vykatil , sherst' - 
dybom - ne chelobaka, a pryamo oboroten', iz fil'ma uzhasov .
      V pravom illyuminatore promel'knul baken granicy .
      - Davaj nevezha , poslushaj nashe soobshchenie ! - procedil skvoz' zuby Nik .
      - Vse . - shumno vydohnul Bobak, - Ushlo ... Plevat' "ono" hotelo na nashe 
soobshchenie . Razvorachivajsya Nik , na segodnya hvatit . Sejchas zaprus'  v  svoej 
kayute i budu est' tushenku . Odin !  I chavkat' budu !  A "Ono" pust' slushaet i 
zaviduet . Vot tak-to .


      - Esli etot  "zhlob"  ne zahochet razgovarivat' i na etot raz - rubanu iz 
nejtronnoj pushki ! - razoshelsya Nik na ocherednom konsiliume .
      V kayut-kompanii "Kunicy" sobralos' neobychajno  mnogo  naroda : uchenye , 
kapitany korablej, tehniki i vse svobodnye ot vahty .
      - Glupo , mister Spajks . - vozrazil doktor Prohorov , - CHego  vy  etim 
dob'etes' ?
      - Uvazheniya ...  Mozhet byt' . |tot nevezha ne hochet razgovarivat' - mozhet
zahochet postrelyat'sya ?
      - Erunda. - vmeshalas' Sintiya, - V kogo ty budesh' strelyat' ? Ved' ego ne 
vidno .
      - Da ? Togda pust' kto-nibud' skazhet chto-to poumnee, raz ya takoj durak!
      - Nikto tebya durakom ne obzyval, Nik . |to ne tol'ko tvoe  zadanie - my
vse zainteresovany v polozhitel'nom ishode . Tak chto hvatit kipyatit'sya . Luchshe
predlozhi chto-libo . Kstati , eto kasaetsya vseh i ne tol'ko uchenyh ! My gotovy
vyslushat' kazhdogo ! - povysila golos princessa .
      - Ser ! - vbezhala kur'ersha, - Vam donesenie s "Edinoroga" . 
      - Spasibo hot' vam .
      Nik raspechatal konvert i tiho hmyknul .
      - Veroyatnost' togo, chto "Ono" sprashivaet "Kto ty ?" - 78,3 %. V poryadke
ubyvaniya idut sinonimy "Stoj, kto idet !", "Stoj, strelyayu !" i tomu podobnoe.
      - Uzhe horosho . - Sdelal zaklyuchenie doktor Prohorov, - Po krajnej mere ,
my uznali, chto govorit' "Ono" umeet .
      - ... I eshche . - Nik podnyal vverh ukazatel'nyj palec , - To , chto  "Ono"
govorit v 10 000 raz bystree nas - ponyatno , no to , chto  "Ono" govorit zadom
napered - ya ne ozhidal ! Nu tak chto budem delat', "golovastiki" ?
      Uchenye, kak po komande, namorshchili lby . Ostal'nye pomalkivali, nereshi -
tel'no pereminayas' s nogi na nogu .
      - Ser ! Mogu ya vyskazat' predlozhenie ? - sprosila vdrug molodaya devushka
iz tehnicheskogo sostava .
      - Konechno ! Idi-ka syuda, krasavica . - pomanil ee Nik .
      Sintiya gnevno sverknula glazami, no promolchala .
      - Ryadovaya Dirol Gajka . - predstavilas' ona , - Proshu proshcheniya, ser, no
ya podumala sleduyushchee : Davajte otpravim "Emu" - ego zhe soobshchenie .
      V kayut-kompanii vse prosto obaldeli . Lyudi stali oglyadyvat'sya  drug  na 
druga, radostno kivaya golovami .
      - O velikij keter* ! - voskliknul doktor Prohorov, - Klyanus' svoej dok-
torskoj stepen'yu - eta devchonka govorit delo !
      - Tochno ! - hlopnul rukoj po stolu Nik , - Sozhmite i  perevernite  nashe 
poslanie, my ego peredadim srazu posle pervogo . Mladec, Gaichka ! Schitaj, chto
serzhantskie nashivki ty uzhe poluchila !
      - Za delo! - podnyalas' princessa s hmurym vidom, - Vylet cherez dva cha -
sa ! A ty "krasavica", hodi syuda .
      CHerez poltora chasa, kater byl gotov.

-----------------------------------------------------------------------------

       * Zdes' i dalee po tekstu, vstrechayutsya misticheskie imena, vzyatye  iz 
 Kabalisticheskoj magii . Naprimer :  Keter - eto bespredel'noe prostranstvo,
 Madim - strashnaya sila , Asmodej - angel-istrebitel'.





      - Nik, ya ne vzyal s soboj tushenku !
      - Nadeyus' eto ne povod dlya togo, chto by vernut'sya ?
      - Konechno net, no primeta plohaya . YA nikogda ne rasstayus' s nej .
      - Da bros' ty, Bobak . S kakih por ty nachal verit' v primety ?
      - S teh samyh, kak svyazalsya s vami .
      - Ne derzi, morda, a to vybroshu v kosmos !
      - Kak by ty sam ne vyletel . - probubnil shturman . Kto mog togda pred -
stavit', chto Bobak predskazal budushchee .
      - Proshli baken, komandir . Dobro pozhalovat' v YUrskij Park !


      - Oni peresekli granicu, mem . - dolozhili princesse .
      - Prinyato . - otvetila ona, - Vsem korablyam : slushaj prikaz ! Podojti k
granice . Organizovat' koridor dlya vozvrashcheniya katera . Vse orudiya - k  boyu !
Major Pampers : vashe zveno prikryvaet othod . Kapitan Hanna Sprajt: Esli za -
vyazhetsya boj - srazu zhe vyhodite v giperprostranstvo. Tam stoyat dva superlin -
kora - "Madim" i "Asmodej" . Esli my ne vernemsya cherez  pol-chasa , pust'  oni 
sdelayut iz M-13 - kladbishche asteroidov . Vse ponyatno, mordy ?! Polnyj vpered k 
granice !


      Zanyav privychnuyu poziciyu, Bobak zastoporil hod i vyklyuchil dvigatel' .
      - Vypuskaj zondy, a ya zajmus' poslaniem . - dal komandu Nik i zahlopnul
shchitok shlema .
      - Da, kep ! - nazhal knopku chelobaka , - Poluchite-raspishites' , pervyj !
      Zamorgal avarijnyj signal i lampochka katapul'ty pogasla. Za nej - dru -
gaya, potom - eshche . Pribory nachali otkazyvat' odin za drugim .
      - Ni-i-ik ! U nas problemy ! - povysil golos Bobak, s usiliem vdavlivaya
knopku zapuska zondov, - Katapul'ty neispravny ! CHert, i vse ostal'noe tozhe !
Nik, otkroj rot - ya zhe bez "Mazy" !
      No rot prishlos' raskryt' chelobake. Nik, budto spelenutyj v tugoj kokon,
byl okruzhen serebristym siyaniem . Apparatura na katere otklyuchilas' , i sidya v
temnoj, tesnoj kabine, Bobak s uzhasom nablyudal, kak komandir podnyalsya vverh i
bez usilij prosochilsya skvoz' prochnejshij , metallo-keramicheskij  kozyrek . Nik
otdalilsya ot kabiny metra na tri i zavis v otkrytom kosmose . Kater vzdrognul
i bezzvuchno dvinulsya nazad . Dvigatel' molchal , no korabl' prodolzhal nabirat'
skorost' . CHerez nekotoroe vremya, Nik propal iz vida . Kater vyshel za granicu
zony i pribory ozhili .
      - ... ak ! Bobak !!! Ty chto, hochesh' nas protaranit', morda ! - razdalsya
v dinamike groznyj golos princessy, - Soobrazhaesh' chto delaesh' ?!
      - Net . - chestno otvetil Bobak .
      - CHto znachit "Net" ? Vy chto tam, s uma poshodili chto li ?! Gde Nik ? 
      - Tam .
      - Gde "Tam" ? Ob®yasni normal'no !
      - Nik ostalsya tam ... A ya ... A menya ... Turnuli vzad .
      - Kuda pyrnuli ?
      - Vzad .


      " K-k-kak  h-h-holodno ." - eto byla pervaya mysl', prishedshaya v golovu .
      Nik ochnulsya v otkrytom prostranstve, ne v silah poshevelit' konechnostya -
mi . A mozhet emu prosto ne pozvolyali eto  delat' ? Serebristoe  siyanie  myagko
klubilos' vokrug nego, nagonyaya dremotnuyu ustalost' . Tishina i pokoj . Pustota
i bezmolvie .


                       T YA N E T S YA . . .
                                             T A K . . .
                                                          M E D L E N O . . .

      Proshlo neizvestno skol'ko chasov . Ili dnej . Ili let . On sovershenno ne
orientirovalsya vo vremeni. A mozhet emu prosto ne pozvolyali eto delat'? Siyanie
po prezhnemu ne otpuskalo ego, nikakogo vneshnego vozdejstviya on ne oshchushchal .
      " Esli b "Ono" zahotelo menya ubit' , to prosto raspylilo  by  vmeste  s
katerom . Iz korablya menya vytashchili - dal'she nichego ne pomnyu . Kazhetsya on po -
zadi. Ili ego raspylili? No ved' zachem-to menya vytashchili iz nego ?.. CHert, kak
holodno !.. Mozhet "Ono" hochet takim obrazom  vstupit'  v  kontakt ?.. Gde  zhe
Sintiya ? Ved' ona vse videla . Dolzhna byla videt' ! Ona srazu pojdet v ataku.
Ili uzhe atakovala ? Potomu-to tak tiho. Tam navernoe idet boj, a ya zdes' vi -
syu !.. CHert, kak holodno !.. A mozhet ee ottesnili ? Ili zapechatali v takoe zhe 
pole ?.. Hamlo! Moglo by povezhlivej obrashchat'sya s razumnymi sushchestvami ! Zondy
unichtozhaet , razgovarivat' ne hochet , lyudej pohishchaet . Da vy baten'ka - vor !
Gluhonemoj psihovannyj vor !.. CHert , kak holodno !.. |j  ty , gluhonemoj !..
Molchish' ?.. Skazal by hot', skol'ko vremya ?!.
      " Odinnadcat' pyat'desyat dve, po korabel'nomu ."
      Esli b ne tazovaya kost', serdce Nika upalo by v pyatki .
      " D'yavol tebya razderi ! Ty chto , hochesh' chtob ya poluchil razryv  serdca , 
morda ?!"
      " S medicinskoj tochki zreniya, v vashem  organizme  takogo  proizojti  ne 
mozhet . U vas dovol'no krepkoe serdce ."
      " Slushaj, "Znajka", ty voobshche-to, kto takoj ?"
      " YA strazh perimetra ."
      " Tak eto ty sbival zondy ? YA imeyu vvidu, raspylyal do samogo poslednego
elektronchika ?"
      " I dazhe na doli elektrona, i dal'she, i eshche dal'she. Vy zhe znaete osnovy
kvantovoj fiziki, zachem prikidyvat'sya glupcom ?!"
      " Da net, eto ya tak, k slovu... Tak zachem menya pohitili? CHto s katerom?
Gde eskadril'ya ? Skol'ko mne zdes' eshche viset' ?"
      " YA strazh perimetra ."
      " Davaj chinusha, poverni menya na 180 gradusov, hochu videt' granicu. Nu?"
      " YA strazh perimetra i moe delo ohranyat' ego. Granica zakryta - ostal' -
noe menya ne kasaetsya ."
      " CHto znachit "Ne kasaetsya" ?  A kogo kasaetsya ?  I chto znachit  "Granica 
zakryta" ?"
      " Granica zakryta - eto znachit, chto ni odna elementarnaya chastica, o ko-
toryh vy znaete i dazhe te, o kotoryh vy ne dogadyvaetes', ne mozhet proniknut'
v zonu. Na ostal'nye voprosy tebe otvetit Vershitel' . Ty mne uzhe nadoel, ot -
pravlyajsya k nemu ."
      Krov' othlynula ot golovy i Nik ustremilsya v centr skopleniya . Skorost'
byla prilichnaya , no veter v ushah ne svistel - ne bylo nikakogo  vetra , da  i 
byt' ne moglo - vozduha-to net . Tol'ko sejchas on zametil , chto  ne  vzdohnul
ni razu posle togo, kak pokinul kater. Hotel vzdohnut', no ne mog ... A mozhet
emu prosto ne pozvolyali eto delat' ?..  Davlenie v golove rezko  povysilos' ,
skorost' upala .
      " Kazhetsya priehali ." - podumal Nik .
      " Ne tak gromko ." - otvetili emu, - " Ne bespokojtes', my podderzhivaem
biocikl vashego organizma . Nikakogo ushcherba vashemu zdorov'yu eto  ne  naneset .
Naprotiv, my zametili i ustranili nekotorye nepoladki v vashem tele. Garanti -
ruem eshche 280 vashih let polnocennoj zhizni ."
      " Grand mersi, dyadya. Izvini, poklonit'sya ne mogu - menya derzhit proklya -
toe pole ."
      " Nekoe podobie vashego nul'-polya . Pover'te - eto dlya  vashej  zhe  bez -
opasnosti . Bez nego, vy by prevratilis' v iz®edennuyu radiaciej ledyshku ."
      " U menya na um prihodit odna interesnaya mysl' . Esli uzh vy menya uperli,
znachit eto komu-to nuzhno . A vot i vopros : Komu i zachem ?"
      " Vy ochen' pronicatel'nyj individuum , poetomu vy i zdes' . Nam nadoeli
neproshenye vizitery, kotorye tol'ko i znayut , kak zasoryat' nashu sredu obita -
niya. Sovet Drevnejshih reshil razobrat'sya s vami . My, vozmozhno, dadim vam ne -
obhodimyj minimum informacii , v obmen na obeshchanie bol'she ne  meshat'  nam . V 
protivnom sluchae nam pridetsya unichtozhit' vash vid ."
      " Ne meshat' ?! Kakim obrazom my vam meshaem ?"
      " Vy dumaete ."
      " Konechno, ved' my homo sapiens - chelovek razumnyj. My dumaem, razmysh -
lyaem, risuem obrazy - takimi nas sozdal bog ."
      " Vas sozdali my! Bog - eto vash dosuzhij vymysel. Okolo trehsot millio -
nov let nazad, gruppa Sozdatelej provodila eksperiment na okraine galaktiki . 
Oni pytalis' poluchit' vysokonadezhnyj organizm, nadelennyj razumom vo ploti ."
      " |to dinozavry-to nadelennye razumom organizmy ?" - usmehnulsya Nik .
      " Vy pravy - eksperiment ne udalsya. Dvesti sorok millionov let besplod-
nyh popytok usovershenstvovat' ob®ekt nikchemu ne  priveli - evolyuciya  zashla  v 
tupik . Togda Sozdateli unichtozhili bespoleznyj vid i nachali vse snachala. Ko -
rennym obrazom izmeniv kod DNK, oni sozdali vas ."
      " Vy mozhete gordit'sya - eksperiment udalsya na slavu. My - to chto nado!"
      " Oshibaetes'. Vy nasha vtoraya i k sozhaleniyu ne poslednyaya oshibka . Za vsyu
istoriyu biologicheskih issledovanij , lish' odna osob' yavlyalas' predmetom nashej 
gordosti ."  
      " Uzh dazhe i ne znayu, o kom rech'. Nameknuli by chto li. "
      " Ochen' dazhe znaete. YA govoryu o tarakane - samom sovershennom sushchestve v
etoj galaktike ."
      " Tak vot kto naplodil etoj dryani - ne mogu poverit' ! Kstati, vy ska -
zali "v etoj galaktike", vy chto zhe i po drugim galaktikam vodu mutite ?"
      " Zona, kotoruyu vy nazyvaete M-13 - odna iz nashih promezhutochnyh baz. My
zdes' vremenno. Vasha galaktika - neschastlivoe mesto. Iz sta vosemnadcati eks-
perimentov lish' odin zakonchilsya polozhitel'no, prakticheski vse ostal'nye vyshli 
iz pod kontrolya ."
      " Vyshli? Razvitie chelovechestva vy nazyvaete vyhodom iz pod kontrolya ?!"
      " Da . Vy slishkom samolyubivy i agressivny . Vysokointellektual'naya ag -
ressiya - eto bol'shaya oshibka ."
      " My ne agressory ! My - mirolyubivaya rasa !"
      " CHush'! Vy sprovocirovali shest' zvezdnyh vojn i vyshli iz nih pobedite -
lyami , ne imeya na to ni sil , ne sredstv . Vy hitrost'yu vtyagivali v svoi dela
drugie vidy, tem samym dobivayas' pobedy chuzhoj krov'yu. Poprobujte teper' naz -
vat' sebya mirolyubivoj rasoj !"
      " Konechno da-a-aaaaaaaaaaa !!!"
      Uzhasnaya bol' proshla po telu . Nika slovno razryvalo iznutri , odnovre -
menno sdavlivaya snaruzhi . Skripeli kosti, hrusteli sustavy , kameneli myshcy -
on slovno popal pod gigantskij press .
      " Lozh - eto samoe merzkoe, chto tol'ko moglo pridumat' razumnoe sushchest -
vo. Ni odin vid v vashej galaktike ne umel lgat', no vy rasprostranilis' pov -
syudu zaraziv ee etim virusom . Vy - parazity ! Vy - chuma ! Vy - samaya bol'shaya 
oshibka Sozdatelej !"
      - M-m-mmmmmmmm ... - prostonal v golos Nik. Bol' medlenno otstupala, no 
vse telo lomilo , kak posle zhestokih poboev . - " Vy ne dali mne sformirovat'
mysl' polnost'yu . Vyslushajte pozhalujsta do konca. V lyubom konflikte, chelove -
cheskaya rasa hotela tol'ko odnogo - vseobshchego mira v galaktike . Ne sporyu, chto
dlya dostizheniya etoj celi, prihodilos' idti na neordinarnye postupki i dazhe na
hitrosti , no pojmite - my ne samye sovershennye sushchestva  vo vselennoj . Hotya 
oshibkoj Sozdatelej, ya by nas tozhe ne nazval ."
      " Hm ... Dostojnyj otvet ! Sovsem neploho dlya nesovershennogo sushchestva .
Togda ob®yasni mne chelovek razumnyj takuyu veshch' : Vtoraya zvezdnaya velas' protiv
tenej . |to ponyatno, oni associirovalis' u vas s satanoj, s voploshcheniem zla ,
no zachem vy izgnali i varloncev ? Ved' vy verite v angelov, i oni byli vashimi 
soyuznikami ."
      " YA dumayu , chto vse proizoshlo samo soboj . Oni dostigli konechnogo etapa 
razvitiya na etoj stadii i osoznali neizbezhnost' uhoda . Soglasno istoricheskim 
dannym , dazhe esli b i ne bylo vojny , i teni i varloncy vse ravno ushli by  v 
drugoe izmerenie . Nuzhno bylo ustupit' dorogu molodym , razvivayushchimsya rasam . 
Kogda-nibud' i my dojdem do "konca puti" . Nadeyus', eto sluchitsya ne skoro ."
      " Ha-ha-ha ! Vy eshche mladency v galaktike, chelovek . Vam zhit' i zhit' ...
A ty razveselil menya, homo sapiens. Davnen'ko ya ne smeyalsya . Pozhaluj ya otpushchu
tebya . My nikogda nikogo ne otpuskali - ty budesh'  pervym . Zaodno  uspokoish' 
svoih druzej . Oni gotovyat nehoroshee delo, mozhet sluchit'sya bol'shaya beda . Dlya 
vas, konechno . Ne lez'te bol'she v skoplenie , my ni s kem ne hotim kontakti -
rovat' . Skoro razrazitsya vojna - temnye sily vtorgnutsya v etu chast' vselen -
noj, nam nuzhno podgotovit'sya . Potom my vypolnim svoj dolg i ujdem . Navseg -
da! Teper' potoropis'. My bol'she nikogda ne vstretimsya, Nik Spajks. Proshchaj !"
      YArkaya vspyshka oslepila Nika i ego soznanie pomerklo .





      Niku snilsya teplyj letnij den' . On lezhal v myagkoj trave, Raj prigreval
ego, svezhij veterok laskovo obduval lico  , derev'ya tiho shelesteli list'yami , 
kakaya-to zaraza protivno hryukala pod uhom . Net , ne hryukala , a hrapela . Nu 
tochno, gromko tak hrapela , s prihlebom . Kto-to eshche byl ryadom . Tihij golos, 
polnyj lyubvi i nezhnosti, trepetno nasheptyval emu chto-to . Nik prislushalsya .
      - ... A pomnish', dorogoj , kak my s toboj hodili na vystavku hudozhest -
vennyh proizvedenij iz kliniki dushevnobol'nyh ? Nam s toboj ponravilas' ochen'
vyrazitel'naya akvarel' s raschlenennoj medsestroj, pod nazvaniem "Sama zhri moi
tabletki !" . Pomnish', ty togda obpilsya halyavnoj Koka-koly i  dve  nedeli  ne
slezal s unitaza ? Veseloe bylo vremya ... Teper' ty tut  valyaesh'sya  chetvertyj
den' i ni odna ochkastaya padla, v belom halate, nichego ne mozhet sdelat'! Pri -
detsya ih vseh rasstrelyat' . CHemu ih tol'ko strana  dvadcat' pyat' let  uchila ?
Nado budet ustroit' total'nuyu reviziyu ...  Oj , otvleklas' ya chegoj-to , my zhe
skoro atakuem ! Vse otkladyvali - tebya zhdali, da vidno ne sud'ba tebe uvidet'
pohorony M-13 . Ivan, drug tvoj, tozhe zdes'. On-to i privel "Il'yu Muromca" na
ispytaniya. Kak zhvarknem po zone potokom antimaterii, vot poteha budet ! Ty zhe
sam govoril: CHelovek dolzhen upravlyat' galaktikoj, a ne ona im ! Teper' ya po -
nyala znachenie etoj frazy. CHto mozhesh' - peredelyvaj, chego ne mozhesh' - smetaj k
edrenoj fene !..
      - U-u-u . - vydavil iz sebya Nik .
      - Tochno ! - otvetila princessa, - U-u-u, kak my im zadadim !.. Nik? |to
ty uknul ? Nik !!! Ty prihodish' v sebya, dorogoj ?! Nu davaj , skazhi eshche chto -
nibud' ! Nik, skazhi ! Bobak, on ochnulsya ! 
      Bobak chetvertyj den' izobrazhal dezhurnuyu skorb' u kojki Nika , odnovre -
menno puskaya slyuni na nagrudnyj karman .
      - Bobak ! - Sintiya , kak sleduet , pnula ego nogoj , - Horosh dryhnut' , 
morda ! Nik ochnulsya !
      - A ? CHego ? Net u menya nikakoj tushenki ! |to kto-to nechayanno sunul mne
v karman !..
      - Zatyknis' ! Nik prihodit v sebya ! Vrachej syuda, zhivo !!!
      - Est', mem ! YA migom ! - sorvalsya on s mesta .
      - U-u-u . - eshche raz progudel Nik , - Tfu ty , gadost' .  Nafiga mne etu 
trubku v rot zasunuli ? CHego, ya dyshat' ne umeyu chto li ?!
      - Ne umel , dorogoj . CHetvertyj den' lezhish' na  iskusstvennyh organah . 
Doktora govoryat vrode vse v poryadke , tol'ko polnaya koma . Serdce sokrashchalos'
odin raz v dve minuty . Kak ty sejchas ? Kak ty sebya chuvstvuesh' ?
      - Da normal'no vse. Nado zh otospat'sya cheloveku. YA tam, podi chasov shest' 
proboltalsya .
      - CHasov shest' ?! Nik , chto s toboj ? Tebya ne bylo poltora goda ! Kak ty
smog ostat'sya zhivym bez skafandra ? Kto tebya pohitil ? CHto ty tam delal ?
      - Stop, stop, stop . Vashe vysochestvo, vy hotite voprosov ili otvetov ?
      - Vashe vysochestvo, ty skazal ?!  Nik, ty chto, ne uznaesh' menya ?  |to zhe 
ya, tvoya gangrena, tvoya amazonka . |to zhe ya, edrittvoyu angedrit, tvoya zhena !
      - Da uznal ya tebya, Sintiya. CHego orat'-to ? Uzh ne takoj ya propojca, chtob
so vcherashnego dnya svoyu zhenu ne pomnit' .
      - Kakoj vcherashnij den' ?! Pojmi ty nakonec, my tebya poltora goda ne vi-
deli ! Pochti vosemnadcat' mesyacev zona nikogo ne vpuskala ! Nikogo i nichego .
Granica ne probivalas' nichem . Ivan Koryaga privez poslednyuyu razrabotku s Si -
biri 2 - tyazheluyu annigilyacionnuyu ustanovku "Katyusha". Ataka cherez chas, ili uzhe
men'she ...
      " Vsem korablyam ! " - razdalsya strogij golos iz dinamikov, - " Pokinut'
zonu ataki !  Minimal'no bezopasnoe rasstoyanie - vosem'  megasekund ! Nachinayu
otschet : Desyat' ... Devyat' ... "
      - Sintiya ! Otmeni eto ! Nemedlenno !
      - Uspokojsya Nik . My pokazhem im , na chto sposoben chelovek ! Ne  v  moih 
pravilah ostavlyat' zlo beznakazannym !
      " Vosem' ... Sem' ... "
      - Sintiya, otmeni ! Menya special'no otpustili, chtob predupredit' ! Budet
katastrofa !
      " SHest' ... Pyat' ... "
      Sintiya, sidevshaya s otkrytym rtom, vdrug ponyala smysl skazannogo i mgno-
venno ischezla .
      " CHetyre ...Tri ... "
      - Mister Spajks, vam luchshe lech' !  - kriknul vbegayushchij vrach . Sledom za
nim , v med-kayutu , vbezhali eshche chelovek desyat' iz medpersonala . Bobak  stoyal 
szadi i lybilsya vo vsyu svoyu chelobach'yu mordu .
      - Mister Spajks, proglotite vot eto ... Mister Spajks, podnimite ruku .
Dyshite glubzhe . Eshche . Eshche ... A teper' ne dyshite ...
      - Privet, druzhishche . - shepnul Nik odnimi gubami .
      - Privet, kapitan. - otvetil Bobak, - Rad videt' tebya zhivym i zdorovym.
      V kayutu vorvalas' zapyhavshayasya princessa .
      - YA otmenila, Nik ! No u tebya na to dolzhny byt' veskie prichiny !
      - Oni u menya est' , dorogaya . - ulybnulsya Nik . On nakonec-to pochuvst -
voval sebya doma . Vse kak-to srazu vstalo na svoi mesta, i emu stalo horosho .
- Soberi "golovastikov" . U menya est' , chto im skazat' . I priglasi Ivana , ya 
hochu ego videt' .
      - Slushayus', ser! - kozyrnula princessa i vyshla s dovol'nym vidom. Nikto 
ne zametil, kak ona smahnula so shcheki neproshenuyu slezu . Sintiya nikogda nikomu 
ne pokazyvala svoih chuvstv .




      - Nu, druzhe, zdrav budi ! - privstal Ivan i oporozhnil stopku za zdoro -
v'e Nika .
      Nik zvuchno proglotil slyunu i kivnul v otvet . Tret'ya  butylka  poletela 
pod stol, k dvum svoim pustym podruzhkam .
      - I skol'ko on mozhet vypit'? - tiho sprosila supruga .
      - Skol'ko est', stol'ko i mozhet .
      - No ved' on prines dvenadcat' butylok !
      - On ih vyp'et, mozhesh' ne somnevat'sya .  
      - Koshmar ! I chto, vse rusichi p'yut rastvor etilovogo spirta v takih ko -
lichestvah ?
      - Aga. |to ih tradicionnyj napitok, vrode nashego piva .
      - N-n-na-li-vaj ! - prorevel iz pod stola, mertvecki p'yanyj Bobak .
      Ivan sgrabastal ego za holku svoej nepomernoj pyaternej i usadil za stol.
      - Pej, druzhe !
      Bobak sdelal popytku uhvatit'sya za stakan, no promazal. Ruka skol'znula 
po stolu i on utknulsya v stakan mordoj, momental'no otklyuchivshis' .
      - Hr-r-r, bul'-bul'-bul' ...  Hr-r-r, bul'-bul'-bul' ... - zabul'kal on
v stakan .
      - Slabovat odnako. Pil nemnogo, a na nogah ne sidit. - sdelal zaklyuche -
nie Ivan i vnov' stolknul Bobaka s kresla, - Nikola, mozhe ty so mnoj ?
      - Ne-ne-ne ! - bystro otvetila za nego Sintiya, - Emu nel'zya! Vrachi zap-
retili ! 
      - Nu kak znash . A ya pozhaluj eshche primu !
      I chetvertaya butylka poletela pod stol .
      - Pora by i bain'ki . - nesmelo predlozhila princessa, - U Nika , znaete 
li rezhim ...  Da , tochno - rezhim . Pospat' emu nado . Vam tozhe ne pomeshalo by
otdohnut' chasok, drugoj . |to delo ot vas ne ubezhit .
      - Vsem otboj, mor-r-rdy ! R-r-rvyav ! - vizglivo tyavknul Bobak .
      - YA i kayutu prikazhu ne ubirat' - pust' zdes' vse tak i valyaetsya. - po -
kosilas' ona na Bobaka, - Pojdem, dorogoj, u tebya rezhim .
      - |-e-eh ! Skukota zelenaya ! - potyanulsya Nik, razminaya ustaluyu spinu .
      - Otdyhaj druzhe - ty zasluzhil . A ya tut eshche posizhu .
      No tut v rubku vorvalas' vahtennyj oficer .
      - Mister Spajks, ser ! Vas vyzyvayut po speckanalu ! Vyzov srochnyj !
      - I kogo tam prinesla nelegkaya ?!  Davajte na etot ekran .
      Lejtenantsha poshchelkala knopkami i na monitore poyavilsya Skarb . Po ekranu
mel'kali pomehi . Golos u Skarba sryvalsya, krov' kapala iz razbitoj brovi .
      - Admiral ! YA ele nashel vas ! Nam srochno neobhodimo vashe  prisutstvie !
Delo zhizni i smerti !
      - Skarb, ya v otpuske voobshche-to . Druz'ya vot ko mne zaskochili .
      Grohot vzryva, i dym skryl lico naemnika .
      - ... dazhe luchshe - berite ih s soboj . |to dejstvitel'no ser'ezno, ad -
miral ! Orbita tau Skorpiona . Zahodite s Antaresa . YA zhdu vas ...
      Snova razdalsya vzryv i svyaz' prervalas' .
      - Oligarhiya tehnomagov - tfu ty nechist' ! - plyunula Sintiya, - I dazhe ne 
dumajte ! Vam chto, delat' nechego, v Skorpion sovat'sya ?!
      Nik posmotrel na suprugu , potom na Ivana  i shiroko ulybnulsya . Trubnyj 
zov priklyuchenij snova zapel v ego dushe .
      - Dudi sbor, dorogaya ! "Stal'naya krysa" snova pri dele !
      Ivan, nalil sebe "stopku" i podnyal tost .
      - Nu, za tehnomagov ! Upokoj ih dushu gospodi .
      Pyataya butylka ugodila Bobaku pryamo v lob .
      - Or-r-rudiya k boyu! - progolosil on iz pod stola, - Polnyj vper-r-red!
      - Tochno, druzhishche ! Tol'ko samyj polnyj !




CHast' pyataya: ZEMFIRA.

                              Sozvezdie Skorpiona - oligarhiya tehnomagov .
                           Stolica - Haff (Antares). Zaselyalas' monahami -
                           otshel'nikami . Data  zaseleniya  -  neizvestna . 
                           Kolichestvo naseleniya  -  neizvestno. Torgovlya s 
                           vneshnimi mirami  ne  vedetsya. Dva  klana  vedut
                           postoyannuyu  bor'bu  za  vlast' .  Vvidu  polnoj 
                           izolyacii, podrobnaya informaciya otsutstvuet .
                                      
                                     Galakticheskaya Informacionnaya Sluzhba.


       1 yanvarya ; 00 chasov 13 minut :

       Padal tihij , proshlogodnij sneg . Gornyj hrebet byl  skryt  molochnoj
pelenoj i smotret' bylo ne  na  chto . Razve  tol'ko  na  robotov-uborshchikov,
snuyushchih po dvorcovoj ploshchadi ? Zachem ? |to skuchno . Luchshe smotret' v beluyu,
uspokaivayushchuyu pustotu . Nik sidel  v  glubokom, myagkom  kresle  i  medlenno
kuril . On krajne redko pozvolyal sebe etu slabost', no sejchas  Nik  zdorovo
ustal . Nikogda by ne podumal, chto spaset ego imenno ona ...  Nikogda ...


       9 dekabrya :                              
                                                
       - Govoryat, chto konfederaciya Zmeenosca dazhe ne  ohranyaet  granicy  so
storony Skorpiona. - Kak by mezhdu prochim, soobshchila princessa.
       - Brehnya. - mahnul rukoj Ivan.
       - Tam tvoritsya vsyakaya chertovshchina. Korabli propadayut. Ili  poyavlyayutsya
te, kotorye propali sovsem v drugom meste i v drugoe  vremya. Sluchalos', chto
k tehnomagam obrashchalis' za pomoshch'yu i oni pomogali, no ne vsem i ne  vsegda.
       - Brehnya-a-ah. - zevnul  Ivan,  okidyvaya  grustnym  vzglyadom  pustuyu
posudu.
       - Da ladno tebe, Sintiya! - ne vyderzhal Nik, - Tam dva klana, kotorye
vsyu zhizn' drug druga boyatsya i vsyu zhizn'  delayut  drug  drugu  byaki. Oblast'
pustynnaya, delat' tam nechego, vot oni  i  raspuskayut  sluhi, chtob  privlech'
vnimanie i zaodno nagnat' straha.
       - Privlech' vnimanie mozhno bylo atokranom.
       - Ne sporyu. Sil'nejshaya  narkotravka, kstati - obyknovennaya  krapiva,
mutirovavshaya pod vliyaniem dvojnoj zvezdy beta Skorpiona, to est' - Krillom.
Vot tol'ko magi vryad li budut torgovat' travkoj, oni ee sami treskayut.

                           Kak  naesh'sya   toj   travy,
                           Tak pojdesh' schitat' stolby!

Da, Bobak?
       - SHef, u tebya vechnye nelady  s  poeziej. - podal  golos  chelobaka, -
Poslushajte luchshe moe proizvedenie...
       - Horosh Bobak! - perebila ego princessa, - U tebya  vse  proizvedeniya
pro konskuyu tushenku!
       - A eto, kak raz pro ee otsutstvie. Vot poslushajte:

                           Ne zhramshi tushenki,
                           Ne spamshi tri dnya,
                           Motalis'  po  zone
                           Drugan moj i ya...

       - Drugan - eto ya chto li? - sprosil Nik.
       - Nu da. A zona - M-13. Dogadalis'? Togda ne perebivajte. |to "Oda o 
dvuh geroyah, pobedivshih kovarnyh prizrakov."
       - Kazhetsya, vtorogo v zonu ne pustili? Ili ya chto-to pozabyl?
       - Komandir, ty pedant!
       - Gospod' s toboyu, Kashtanka! - peredernulsya  Ivan, - On nikogda i ne
byl takim - u komandira normal'naya seksual'naya orientaciya!
       - Da net, Ivan. Bobak imeet vvidu, chto ya pridirayus' k melocha.
       - Vot - vot.  |to  zh  vol'noe  proizvedenie,  mogu  ya  hot'  nemnogo
priukrasit' sobytiya?!
       - Valyaj.  No  esli  ty  pomestish' "Odu  o  dvuh  kovarnyh  geroyah" v
Spejsnet, to ya tebya zastavlyu myt'sya  kazhduyu  nedelyu. Ne  hvatalo  eshche, chtob
nado mnoj vsya galaktika poteshalas'.
       - Komandir! - vshlipnul Bobak, - Ty ne pedant - ty sadist!
       - Aga.
                           Lyublyu  ya  muchit'  chelobak!
                           Segodnya tak, a zavtra syak!

       Legkij krejser "Alligator", s chetyr'mya  chlenami  ekipazha  na  bortu,
vtorye sutki shel na krejserskoj skorosti k Antaresu. |sminec  soprovozhdeniya
derzhal parallel'nyj kurs chut' poodal'. Skarb na svyaz'  bol'she  ne  vyhodil, 
chto  ochen'  vseh  bespokoilo. Vse  svobodnoe  vremya,  nerazluchnyj  kvartet, 
vsecelo predavalsya boltovne, potomu kak delat' i pit' bylo nechego. Ved' vse  
chto mozhno(!) bylo vypit', Ivan upotrebil eshche do otpravki.


       10 dekabrya:

       - Granica oligarhii Skorpiona. Do vstrechi na  tom  svete. -  soobshchil
komp'yuter, s kakoj-to osobennoj izdevkoj.
       - Zahlopni past', zhelezyaka! - urezonil ego Nik.
       - U komp'yuterov ne byvaet pasti, mister  Spajks. YA  mogu  zahlopnut'
vhodnoj shlyuz.
       - A ya mogu sdelat' TO-1 - u menya novye botinki. CHto otvetish' na eto?
       Krasnorechivoe molchanie bylo nailuchshim otvetom.
       - SHef, a ya by ego poslushal. Mozhet svalim, poka ne pozdno?
       - Bobak, mne naprorochili dvesti vosem'desyat let zhizni, tak chto ya  ne
boyus' zastryat' zdes' nadolgo. Esli u tebya est'  kakie-libo  pretenzii, to
kakogo ty molchal ran'she?!
       - A mne ne prorochili dvesti vosem'desyat let, i ya mogu zagubit'  svoyu
moloduyu, bezzabotnuyu zhituhu pryamo zdes', sredi poganyh koldunov i ved'm! Ty
konechno komandir, no rasporyazhat'sya moej sud'boj ty ne imeesh' prava!
       - Hm! Filosof! CHto, boish'sya poportit' zdorov'e za pravoe delo?
       - Tak vse taki opasnost' est'?!
       - Konechno net, Bobak. - popytalas'  uspokoit'  ego  Sintiya, - Mister
Spajks tak shutit i...
       Pervaya volna  sshibla  srazu  obe  antenny  i  avtonavigator. Korabl'
sil'no tryahnulo i oni popadali na pol. Vtoraya volna nakatila szadi - dvizhki
tut zhe oplavilis' i zapozdavshaya sirena nakonec-to podala golos.
       - Vse sredstva svyazi vyshli iz stroya. Avtonavigator vyshel  iz  stroya.
Dvigateli  vyshli  iz  stroya.  Znachitel'nye  povrezhdeniya  vneshnego  korpusa.
Vklyuchayu povyshennuyu zashchitu.  |kipazhu  rekomenduetsya  projti  v  spasatel'nyj
modul'.
       Komp'yuter eshche chto-to "boltal", kogda demon poyavilsya v kayut-kompanii.
Vernee eta tvar' napominala svoim  vidom  podobnuyu  nechist'. Rost  pod  tri
metra; koleni szadi;  kopyta na nogah;  hvost;  strashnye, kogtistye pal'cy;
uzhasno   merzkaya   morda.  Smrad,  razyashchij  iz   ego   pasti,  byl   srodni
vysokokoncentrirovannomu serovodorodu, ili togo huzhe.
       - SHarlak tarlan! - prohripela mraz', - Nid jeht!
       Bobak  vzvyl  i  nyrnul  pod  stol.  Sintiya   vyhvatila   blaster  i
hladnokrovno razryadila v tvar' vsyu energoobojmu, chto  vprochem,  ne  naneslo
poslednej nikakogo vreda. 
       - Jeht!!!
       Mel'knul kostlyavaya lapa, i princessa otletela v ugol kayuty.
       - Ah ty... - ryknul Ivan. On vyhvatil gromadnyj  nozh  i  kinulsya  na
tvaryugu v rukopashnuyu. Emu dostalos' pokrepche - Ivan uletel v  drugoj  ugol.
       Nik ponyal, chto prishla ego ochered'. Togda on shagnul vpered  i  podnyal
ruki.
       - Privet, druzhishche. Ty nam piccu prines ili prosto tak zashel?
       - Nid jeht, protl!
       - Da-da, ya tebya tozhe nid i jeht. Tol'ko ya ne protl  k  sozhaleniyu. My
tut ishchem svoego tovarishcha. On konechno ne takoj vysokij i krasivyj,  kak  ty,
no on nam ochen' nuzhen. Ty ne vstrechal gomo sapiensa, po imeni Skarb?
       - H-h-h... - zashipel demon.
       - Fu-u-u, kak ne  horosho  sdelal! - zazhal  nos  Nik, - Zovi-ka  syuda
hozyaina - ya na tebya obidelsya, plohoj mal'chishka.
       - Me-e-et... - prorychal tot.
       - Davaj, davaj. Nechego zdes' rygat'.
       Demon eshche chto-to izobrazil i  postepenno  stal  tayat'. Nik  ne  stal
dozhidat'sya "finito lya komediya" i povernulsya v druguyu storonu. Princessa  ne
vypustila oruzhie pri padenii. Mertvecki blednaya, ona krepko szhimala blaster
v ruke.
       - Sintiya! - kinulsya k nej bylo  Nik, no  za  spinoj  vnov'  razdalsya
hriplyj golos.
       - Ah rejn!
       Monah ili koldun, zovite kak hotite, raskinuv ruki v  storony, paril
v polumetre ot paluby. Ego lico skryval glubokij kapyushon  temno-korichnevogo
cveta, v  ton  dlinnyushchego  balahona. Na  grudi, massivnaya  cep', uderzhivala
izobrazhenie zolotogo skorpiona v korichnevom kruge.
       - CHtob tebya!.. |j dyadya, vy vse tut hryukaete, ili  tol'ko  te, kto  k 
nam zavalivaet?! Kak naschet starogo dobrogo galakticheskogo yazyka?
       - Galakto, mister Kolyuchij Nik* - eto modificirovannyj esperanto. Tak
chto ne takoj uzh on i staryj. Demonstraciya prenebrezhitel'nogo farsa  konechno 
k licu byvaloj "nerzhaveyushchej kryse", no ni k chemu horoshemu ona ne privedet.
       - Spasibo za pouchitel'nuyu lekciyu, dobraya feya, a  teper'  potrudites'
nas propustit'. Hvatit razvlekat'sya  s  fantomami - u  nas  vazhnoe  delo  v
Skorpione.
       - Nikuda ya vas ne propushchu. Na vostoke opyat' vosstali Vartany.  Nikak
ne smiryatsya s mysl'yu, chto ih  orden  slab  i  beznadezhen. Lish'  my - Ligry,
yavlyaemsya istinnoj siloj i mogushchestvom galaktiki! Ostavajtes' zdes', vam tam
delat' nechego, admiral Nekto. Vash drug Skarb namutil mnogo vody i on  budet
nakazan. A vy ne  vzdumajte  dazhe  poshevelit'sya, ne  to ya  prevrashchu  vas  v
chervej. Sidite tiho i zhdite... 
       Koldun nachal podnimat'sya vverh, nagonyaya dyma i vdrug ostanovilsya.
       - Kstati, vasha princessa beremenna. Sovetuyu pozabotit'sya o nej, i  o
budushchih synov'yah - ya eshche vernus'.
       Poka Nik  osoznaval  vse  vysheskazannoe, glupo  hlopaya  glazami, mag
ischez, v klubah dyma. Zapahlo tuhlymi yajcami, seroj,  eshche  bog  znaet  chem,
i nastupila tishina.
       - Dorogaya! - opomnilsya Nik, - Dorogaya, ty menya slyshish'?
       Sintiya lezhala na polu, ni zhiva ne mertva. Dyhanie slaboe, no  serdce
b'etsya normal'no.
       - Bobak! Vody! ZHivo!
       CHelobaka vysunul nos iz pod stola i prosheptal drozhashchim golosom:
       - Ni-ni-nikogo? A?.. Nikogo?
       - ZHIVO!!!
       Potrebovalos' eshche dva horoshih pinka, chto by do nego doshel prikaz.
       - Ivan! - tolknul zdorovyaka Nik.
       - M-m-mmmmmmmmm... - prostonal rusich i otkryl glaza.
       - |togo i iz granatometa ne voz'mesh'...
       - SHef! Voda!
       - Da ne mne, bestolkovyj! Ej!
       - Ponyal. - kivnul Bobak i vylil vodu princesse na lico.
       - Aj!!! - vzvizgnula Sintiya i uselas' pryamo v luzhe.
       - Nik! Mne vsyu noch' snilis'  koshmary:  demony  tam  vsyakie, kolduny,
i  chto  ya  vizhu  prosnuvshis'? Tvoya  vsklokochennaya, p'yanaya  rozha,  so  svoej
podruchnoj psinoj, l'yut vodu mne  pryamo  na  mordu  lica?! CHem  eto  vy  tut
zanimaetes'? I kto posadil menya v etu luzhu? CHto voobshche  proishodit, hochu  ya
znat'? CHto li koshmar prodolzhaetsya?
       - SHef, vasha zhena sbrendila. V  smysle  u  nee  s®ehala  krysha. Nu, v
smysle ona giknulas'. Koroche, ona shiznulas'...
       - Zatknis', Bobak! U  beremennyh  zhenshchin   nablyudayutsya  neadekvatnye
reakcii na nenormativnye situacii.
       - YA sbryknulas'? YA beremenna? CHert, na etom korable  polno  choknutyh
muzhikov. 
       - Oj, e-o-o! - Ivan privstal i srazu shvatilsya za golovu.
       - I k tomu zhe zhestoko p'yanyh!  - serdito  povela  brov'yu  princessa.
- Nu tochno, koshmar prodolzhaetsya.
       - Oj, kak romantichno! Ee vysochestvo s®ehala s katushek! YA napishu  pro
eto celuyu poemu: "Bezumnaya princessa rydala nad telom  rasterzannogo  muzha.
Onemevshimi pal'cami, ona nervno szhimala..."
       -... Blaster.  - zakonchila  Sintiya.  Napraviv  oruzhie  Bobaku  mezhdu
glaz, ona otshchelknula predohranitel'.
       - Pi-pi-pi. - propel blaster i na ego boku zagorelsya krasnyj ogonek.
       - |nergik pust, dorogaya. Ty vse vypustila v demona.
       - Otkuda znaesh' moj son?
       - Otkuda, otkuda - ot verblyuda! Kogda  zhe  ty  dogadaesh'sya, chto  eto
byl ne son?!  My  v  Skorpione, zabyla?  Tut  eta  kanitel'  kruglye  sutki
tvoritsya, bez  vyhodnyh, prazdnikov  i  pereryvov  na  obed. Vse  sluchilos'
nayavu. Tehnomagi snachala prislali aktivnogo fantoma, posle chego odin iz nih
yavilsya sam i predupredil, chto prevratit nas v kozyavok, esli my  dvinemsya  s
mesta. Im sejchas ne do nas, u nih razborki s vrazhduyushchim klanom.
       - Togda davaj umatyvat' otsyuda poskoree.
       - Pravil'no! - vstavil Bobak, - Delaem nogi, komandir!
       - Pozvolyu sebe vam napomnit', chto nash korabl' napominaet  oblizannoe
morozhennoe. Vse, chto bylo snaruzhi - speklos' s osnovnym  korpusom,  vklyuchaya
i avarijnyj dvigatel'.
       - No ved' est' spasatel'nyj modul'!
       - Hotite prevratit'sya v chervyachkov?
       - Da ladno tebe, Nik! Neuzheli ty verish' v etu chush'?
       - Mozhet i veryu... Po krajnej mere on vse pro nas znaet. I proshloe, i 
nastoyashchee, i dazhe budushchee.
       - Proshloe  nebos'  iz  central'nogo  komp'yutera  vyudil,  morda!   A
budushchee i pridumat' mozhno. Tak chto hvatit nyuni raspuskat' - poshli zapuskat'
shattl.

---------------------------------------------------------------------------

       * Kolyuchij Nik - igra slov. Spajks perevoditsya kak shipastyj, kolyuchij,
i yavlyaetsya skoree prozvishchem, nezheli familiej Nika.


       - Vot tebe i raz! - prisvistnul Ivan, - Obchistili ne tol'ko reaktor,
no i NZ-shnuyu kapsulu! Vse toplivo ischezlo!
       - SHef! SHef! Planetarnye  emkosti  pusty! - pryamo  s  poroga  dolozhil
Bobak, - Kogda zhe oni uspeli?
       - Proklyat'e! - vyrugalas'  Sintiya, - Uperli  vsyu  goryuchku, poka  nas
demon otvlekal. Veselen'koe delo. Kak zhe my vyberemsya otsyuda?
       - Bez paniki, detishki! S vami samyj glavnyj  koordinator  vselennoj!
Bobak: Marsh  na  sklad!  Prover'  zapasy  vody  i  pishchi!  Ivan: Kislorod  i
akkumulyatory! Dorogaya: Soberi i prover' vse oruzhie! Teper'  ya... A  chto  zhe
budu delat' ya?..  Hm, a ya pojdu gotovit' uzhin.  Vstrechaemsya v kayut-kompanii
cherez chetvert' chasa. Razbezhalis'!


       - Tak. Znachit nichego, krome topliva ne vzyali. - zadumalsya Nik.
       - Ugu. - proshamkal  nabitym  rtom  chelobaka,  - Ostal'noe  v  polnom
poryadke, no tushenku ya na vsyakij sluchaj perepryatal.
       - Hvatit, Bobak! Menya uzhe toshnit ot  tvoej  sinteticheskoj  koniny! - 
pomorshchilas' Sintiya.
       - Tebya toshnit po drugoj prichine, dorogusha.
       - No eto ne vozmozhno! Nam ezhegodno delayut in®ekciyu  "A-Tya", to  bish'
"Antiditya"...
       - Da vy zhrete eti chertovy tabletki  vmesto  normal'noj  pishchi! U  vas
narushenie obmena veshchestv uzhe navernoe na gennom urovne!
       - V TPU-3 net natural'nogo der'ma - stoprocentnaya, chistejshaya  himiya.
Ot nee nikakogo vreda byt' ne mozhet.
       - |j, ej, drugi! - ne vyderzhal Ivan, - U nas est' bolee vazhnye  temy
dlya obsuzhdeniya, nezheli ssory po povodu tabletok.
       - Dejstvitel'no. - vstavil Bobak, - Davajte blizhe k telu!
       Vse oglyanulis' na nego s nedoumeniem.
       - YA hotel skazat' "blizhe k delu". Da. Konechno. Davajte uzhe delami
zanimat'sya. Horosh bazary bazarit'.
       - O'kej. - soglasilsya Nik, - Nu tak chto zhe ty nam mozhesh' predlozhit',
bul'ter'erchik ty nash?
       - Vot tol'ko bez obzyvatel'stv pozhalujsta! YA, k etoj porode, ne imeyu
nikakogo otnosheniya. Dlya sozdaniya  moego  podvida  ispol'zovalis'  hromosomy
ovcharki i spanielya.
       - Blizhe k telu, Bobik. - napomnila princessa.
       - Opyat' obzyvaetes'?! Vashche nichego govorit' ne budu!
       - Ne tyani, druzhe, ne to  tresnu  v  uho. - spokojno  skazal  Ivan  i
hrustnul pal'cami pravoj ruki, demonstriruya ih razmer v szhatom vide.
       - U  nas  na   korable   chetyre   baka   kisloroda,  -   zataratoril
skorogovorkoj chelobaka, iskosa poglyadyvaya na Ivana, - I odin bak azota. Vse
eto mozhno privarit' k shlyupke i ispol'zovat' kak dvigateli.  Daleko  konechno
ne uletim, no glavnoe vyberemsya iz Skorpiona, a tam podadim  signal  SOS  i 
nas podberut spasateli. Vot.
       - Est' eshche ballony v skafandrah i gazovaya gorelka. - dobavil Nik.
       - Soobrazhaesh',  parnisha!  Mladec! - pohvalila Bobaka  Sintiya  i  vse
soglasno zakivali.
       - Pravda est' malen'kaya neuvyazochka s etim  predlozheniem... - zamyalsya
chelobaka.
       - Govori.
       - Kto-to dolzhen ostat'sya, chto by otkryt' krany na bakah.
       Kladbishchenskaya  tishina  povisla  v  kayut-kompanii. Slyshno  bylo  lish'
sderzhannoe dyhanie, da popiskivanie komp'yutera v rubke upravleniya.  On  vse
pytalsya proanalizirovat' situaciyu, vyvodya na ekran  neuteshitel'nye  dannye.
       - Tochno. - narushil tishinu Nik, - Kto-to dolzhen ostat'sya.
       - I ya dazhe znayu KTO. Ne budem pokazyvat' na nego pal'cem, hotya  rech'
idet o tebe, komandir. - zhemanno zakatil glaza Bobak.
       V sleduyushchij mig pered nosom chelobaki voznik blaster princessy, i ona
prinyalas' yarostno shchelkat' kurkom.
       - Dorogaya,  tvoj  energik  pust. - napomnil  Nik,  priderzhivaya  ruku
Ivana, - Bobak, ob®yasnis', poka ty eshche zhiv.
       - Da tut vse prosto. Tebe tochno izvestno, skol'ko ty eshche  prozhivesh'.
Esli ostavat'sya komu-to iz nas, isklyuchaya konechno ee  vysochestvo, to  velika
veroyatnost' togo, chto vozvrashchat'sya budet ne za kem.  Pri  polozhitel'nom  zhe
ishode dela, my privedem pomoshch' sutok cherez dvoe, maksimum - cherez troe.
       - Logichno... Edrittvoyu angedrit...
       - CHerta s dva! - hlopnula blasterom ob stol princessa, - My zakrepim
tebya falom na korme i zatyanem v lyuk posle starta!
       - Ne poluchitsya. - otvetil Nik, - SHlyupka dvuhmestnaya, a vy  budete  v
skafandrah. Vozmozhna  ataka  tehnomagov, poetomu  postavite  dopolnitel'nyj
akkumulyator i vrubite zashchitnyj ekran.
       - Teper' moj prikaz! - prodolzhila  Sintiya, - Letim  bez  skafandrov.
Akkumulyator  budet  derzhat'  na  kolenyah  Ivan. Bobak  vklyuchit  lebedku, ty
vojdesh' i ostavish' skafandr v perehodnom shlyuze.
       - Dorogaya, eto ne razumno. Lyuboe povrezhdenie korpusa  i  vse  trupy.
Esli ne hochesh' podumat' o sebe, to podumaj hotya by o detyah.
       - I vse ravno budet po-moemu!
       - Net, Sintiya. Ty zhe znaesh', chto net.
       - Pospeshaem drugi. - prerval nenuzhnyj razgovor Ivan, - Koldun  mozhet
vernut'sya v lyuboj moment.
       - Da, nado  potoraplivat'sya.  Bobak: postav'  akkumulyator.  Dorogaya:
vybrosi vse nenuzhnoe i nastroj shchit. Ivan: my s toboj - za bakami.
       Uzhe  cherez  pyat'  minut   sverkala   svarka,  Bobak   kryahtel    pod
akkumulyatorom, a princessa shchelkala klavishami. Ne edinoe slovo  ne  narushalo
toroplivoe bezmolvie. Vse znali, chto delat', ne meshaya drug drugu i pri etom 
delat' bystro. Poltora chasa proleteli nezametno.
       - SHef, u nas vse gotovo. - dolozhil Bobak, - Kak u vas?
       - Poryadok. Obshchij ventil'  postavili, teper'  glavnoe  otkryt'  shlyuz.
       - Mozhet vydavim domkratami? - sprosil Ivan, tyazhelo dysha. Vsyu tyazheluyu
rabotu vypolnil on. Nik tol'ko primeryal i varil.
       - Pustaya trata vremeni. Poverhnost' snaruzhi oplavilas' - domkraty ee
vryat li prorvut. Voz'mu plazmennyj rezak i projdus' po shvam. SHlyupok  bol'she
net, tak chto shlyuz mne ne ponadobitsya. Opyat' zhe, esli vy vernetes', ne nuzhno
budet napryagat'sya otkryvat' ego.
       - Ne volnujsya, komandir. - uspokoil ego chelobaka, - My vernemsya.
       - A ya volnuyus'  ne  za  sebya - ya  volnuyus'  za  vas...  Ivan, pomogi
podcepit' manipulyator. Mne nuzhno sorientirovat' shattl, ved'  u  vas  teper'
net rulej.


       Nik otbrosil raskalivshijsya rezak i naleg vsem telom na vorota shlyuza.
       - Tya-zhe-la-ya, - proskripel on zubami, - Zaraza!
       Broneplita  medlenno  otoshla, i  plavno  kuvyrknuvshis',  poletela  v
pustotu. Esli b ne magnitnye podoshvy, Nik posledoval by za nej.
       - Krasivo!!! - voshitilsya on otkryvshemusya vidu. Nik stoyal  na  samom
krayu shlyuza i lyubovalsya neobozrimym prostranstvom. Ogromnaya yama, zapolnennaya
yarkimi kolyuchkami zvezd.  Odin shag,  i  on  nigde,  dal'she  tol'ko  holod  i
beskonechnost'.
       - Kak eto tam, u drevnih:

                         Otkrylas' bezdna, zvezd polna.
                         Zvezdam chisla net - bezdne dna...

       - Nik?! - razdalsya strogij golos  princessy  v  shlemofone. - Ty  chto
tam, otlivaesh' chto li? Nashel mesto! Slysh' menya?!
       - Da ladno tebe, Sintiya. YA uzhe vydvigayu vas.
       Nik proshel vdol' shattla k pul'tu.
       - Schastlivo ostavat'sya, komandir! - kivnul emu chelobaka.
       - Poka, Bobak!.. Dorogaya! - pomahal rukoj, Nik, - A gde Ivan?
       - YA privaril emu kreslo v perehodnom  shlyuze.  Zdes'  etoj  gromadine
mesta ne hvatilo, akkumulyator ved' eshche.
       Nik nazhal na rychag, i moshchnyj manipulyator vydvinul shattl iz  korablya.
Knopkami orientacii  Nik  povernul  shlyupku  vpravo  na  tridcat'  gradusov.
Neskol'ko shagov do ventilya i tugaya struya gaza udarila emu v grud'. 
       - Poezd  otpravlyaetsya!  - kriknul  on,  otpuskaya  zahvat.  I  skvoz'
zaporoshennoe  steklo  shlema, Nik  uvidel,  kak  shattl,  postepenno  nabiraya
skorost', udalyalsya ot krejsera.
       - Nid jeht! - razdalsya szadi znakomyj ryk.
       - Nu nachalos'! - vzdohnul Nik i povernulsya k demonu licom.
       Na etot raz demon byl eshche bol'she i eshche bezobraznee.
       - A znaesh', chto ya hochu tebe skazat', pupsik?.. Poshel ty!
       On nazhal knopku i prygnul v bokovoj  prohod. Dver'  zahlopnulas',  i
demon s razmahu udarilsya v nee.

 
       11 dekabrya:
       
       Igra v dogonyalki prodolzhalas' chasov shest' kryadu. Na  ishode  shestogo
chasa, Nika  zagnali  na  samuyu  kormu. On  zabarrikadiroval  dver', vklyuchil
plazmorezak i prigotovilsya zhdat'. Demon ne poyavlyalsya. Nik pochuvstvoval, chto
sejchas chto-to proizojdet. CHto-to  strannoe. Tugaya tishina zapolnila korabl'.
Takaya tugaya, chto v ushah zazvenelo. A vprochem ne sovsem  tishina. On  uslyshal 
strannyj shum. Budto kto-to otkryval dveri, prodvigayas' k nemu. Vse blizhe  i
blizhe.
       - Nu  davaj, krasavchik. - zlobno ulybnulsya Nik, - Idi  syuda, ya  tebya
zhdu.
       V pravoj ruke tiho gudel plazmorezak. Prostoj povorot  regulyatora  i
yarko-zelenaya struya plazmy vytyanulas' na celyj metr.  "Kak  lazernyj  mech  v
starinnyh fil'mah." - usmehnulsya pro sebya Nik.
       Nichto ne mozhet ustoyat' pered plazmoj, bud' ty hot'  dvadcat'  vosem'
raz bronirovan. No kak podejstvuet ona na aktivnogo fantoma, on ne znal.
       Hlopok  dveri  razdalsya  sovsem  blizko.  Uzhe  proslushivalis'  shagi,
bystrye i ne gulkie. Demon topaet, kak  shagayushchij  tank - eto  ne  on. CHu?..
Imenno takie poslyshalis' chut' pravee, s drugogo borta.  "CHert!" - vyrugalsya
pro sebya Nik, - "CHto zhe tam proishodit?" Eshche odna dver' i kto by on ne byl,
budet razdelen minimum na dve chasti. Potom dostanetsya i demonu.
       Nik vstal u dveri, i podnyal rezak nad golovoj. Serdce stuchalo, kak u
beshennogo krolika. Vot dver' skol'znula vverh. Vot yashchiki poleteli  na  pol.
A vot v ego storonu potyanulas' kakaya-to zhelezyaka...
       - Ha!!! - rubanul so vsej sily Nik.
       ZHelezyaka estestvenno razletelas' popolam. No srazu za nej pokazalas'
ch'ya-to noga.
       - Ha!!! - razdalsya molodoj zhenskij golos, i rezak vyletel iz ruk.
       V polnom nedoumenii  on  ustavilsya  na  krepko slozhennuyu  devushku  v
voennoj forme.
       - Ob®yasneniya potom! - bystro progovorila ona, - Esli  hochesh'  zhit' -
begom za mnoj!
       - Ugu. - kivnul obaldevshij Nik i ostalsya stoyat', kak vkopannyj.
       - Marsh!!! - ryavknula ona.
       I  oni  pobezhali. Vernee  pobezhali - eto  slabo  skazano. Pomchalis'!
Nik bezhal vo vsyu pryt', no devushka vsegda byla na dva  shaga  vperedi  nego,
uspevaya pri etom otkryvat' i zakryvat' dveri.
       - Jeht!!! - razdalos' bukval'no za plechami.
       CHto-to  sverknulo,  grohnulo,  poleteli  oskolki,  v  spinu  udarila
vzryvnaya volna.
       - SHeveli porshnyami, ded! - prikriknula na nego devushka.
       - SHe... lyu... - zadyhalsya Nik.
       - Remontnyj dok! U nas vosem' sekund!
       On  ne  perestaval  udivlyat'sya. V  remontnom  doke  stoyal  eshche  odin
spasatel'nyj chelnok. Devushka vyhvatila iz karmana  distancionnyj  pul't,  i
shattl ozhil. Otkrylsya lyuk, dvigateli zapustilis'.
       - Dva "SHvejka"*! YA za ruli!
       - Est'!
       Nik shvatil so stellazha dva chemodanchika i prygnul v kabinu.
       - Start! - skomandovala devushka.
       - SHlyuz! - ispuganno kriknul Nik, - SHlyuz zakryt!
       Ona prenebrezhitel'no  pokosilas'  na  nego, i  hlopnula  ladon'yu  po
gashetke. Skorostrel'nyj puchkovyj izluchatel' "Degtyarev - 177/13", za sekundu
prevratil shlyuz v voroh oblomkov.
       - SHlyuz otkryt! - peredraznila ego devushka i dernula shturval.
       Preodolevaya uskorenie, Nik oglyanulsya. Emu  ne  ponravilas'  kartina,
ostavshayasya pozadi. Krejser "Alligator"  nachal  razvalivat'sya  na  kuski. Po
ego poverhnosti skakali demony, i lapami(!) rvali broneobshivku, kak bumagu.
       - Kurs na "St 60-2"! Samyj polnyj hod!
       - Prinyato. - otvetil komp'yuter, - Planeta 2486 St 60-2 po  Vseobshchemu
Galakticheskomu Katalogu.  Atmosfera  prigodna  dlya  dyhaniya.  Nalichie  vody
podtverzhdayu. Nalichie...
       - Zatyknis'!..  Vyklyuchit'  osveshchenie!..   Nu  vot.   Navernoe   pora
poznakomit'sya?
       - Da uzh. Kstati, otkuda...
       - Davajte ya sama otvechu. Menya zovut Zemfira. My shli za  vami, kak  i
bylo  prikazano.  Videli, kak podbili vash korabl' - potom udarili i po nam. 
Iz vsego ekipazha spaslas'  ya  odna - otdelalas'  travmoj  levogo  boka. Mne
udalos' vyvesti shattl. Dumala peresidet' u vas, no kak tol'ko  ya  prichalila
- poyavilis' demony. Vas nashla bystro - na radare gorela tol'ko odna  tochka.
Vashi tozhe vse pogibli?
       - Net... nadeyus'.
       - Nu  ladno, teper' o nasushchnom. Planeta obitaema, no civilizaciya  na
primitivnom  urovne. Vysokij radiacionnyj fon - znachit,  est'  mutanty. Kak
tol'ko vyberem mesto posadki - zapustim na orbitu mayak dlya spasatelej.
       - Horosho. Slushaj, a pochemu ty...
       - Vot! Planeta! Vse, ne meshaj mne. Syadem - pogovorim.  Sejchas  vazhno
sekonomit' toplivo. Ta eshche planetka, edrittvoyu angedrit.
       - CHto? |to ya...
       Dogovorit' on ne uspel, tak kak pryamo pered ego nosom voznik krepkij
kulachok.
       - CH-sh-sh. - prosheptala Zemfira, ne perestavaya shchelkat' klavishami.
       "CHert, chto za baby poshli?!  Tak i norovyat muzhiku kulak v nos sunut'!
I otkuda ona tol'ko moe  vyrazhenie  znaet?  I  kak  u  nee  vse  tak  lovko
poluchaetsya? I pochemu..."
       - Pozhaluj, syuda. - bubnila sebe  pod  nos  Zemfira, - Topliva hvatit
tol'ko na dva impul'sa. Pridetsya prygat' s gravishyutami.
       "A devchonka soobrazitel'naya - chetko rabotaet. CHuvstvuetsya amazonskaya
zakalka. Umeyut vse-taki oficerov gotovit'. Vot tebe i baby!"
       - Nik,  odevaj  gravishyut.  Bud'  gotov  k  zhestkoj  posadke - chelnok
pridetsya pokinut'. Mayak poshel!
       "Kak ona uznala, chto menya zovut Nik? YA zhe ne predstavilsya! - podumal
on, lihoradochno pristegivaya  gravishyut, - Slishkom  mnogo  strannostej.  Nado
budet s nej pobesedovat' posle posadki. CHto-to u  menya  takoe  vpechatlenie,
chto tut vse podstroeno. A mozhet ya oshibayus'? Horosho, esli tak."    
       SHattl voshel v plotnye sloi  atmosfery, i  ego  okutali  yarkie  yazyki
plameni. Obshivka ne vyderzhivala takoj skorosti.
       - Pervoe tormozhenie! - kriknula ona.
       CHelnok rezko dernulsya i  zavis  v  vozduhe. Plamya  snaruzhi  pogaslo,
posle chego padenie prodolzhilos'. Ih  zdorovo  boltalo,  no  vyruchali  remni
bezopasnosti. Bez nih sinyakov i shishek bylo by v dva raza bol'she.
       - Posle vtorogo impul'sa - katapul'tiruemsya, slyshal?!
       - Kakaya vysota?
       - Ne znayu. Dayu otschet! Devyat'...
       - YA zh vysoty boyus'!!! 
       - Vosem'... Sem'...
       - Nu-ka?.. Sran' gospodnya! Da zdes' vse pyatnadcat' kilometrov!!!
       - SHest'... Pyat'...

--------------------------------------------------------------------------

        *  SHvejk  -  imeetsya vvidu SHkatulka dlya Vyzhivaniya v |kstremal'nyh
Usloviyah (SHV|U). Vklyuchaet v sebya suhpaek, aptechku, nozh, zazhigalku, i t.p.



       SHattl krejsera "Alligator":

       - Bobak, chto u tebya postoyanno dzin'kaet v shtanah?!
       - Sovsem ne to, o chem vy podumali, vashe vysochestvo.
       - K tvoemu svedeniyu, ya podumala o tushenke.
       - Kak vy dogadalis'?!
       - |to bylo trudno, Bobak, no ya postaralas'!
       - Ne vidat' li granicy, vashe vysochestvo? - podal golos Ivan.
       - Poka net. My idem uzhe vosem' chasov, i hotya  skorost'  snizhaetsya, ya 
dumayu mayaki vot-vot pokazhutsya.
       - Menya bespokoit eta tishina. Ni odnogo  napadeniya, kolduny  dazhe  ne
pokazyvalis'.
       - Ty chitaesh' moi mysli, Ivan. Tut chto-to ne tak.
       - Mozhet u nih obostrilas' situaciya s vosstaniem?
       - Mozhet byt'. Ne hotelos' by dumat' o plohom... Ne hotelos' by...


       Dvorec Ee Velichestva - YAdvigi dvesti trinadcatoj:

       Svetskuyu  prazdnuyu  boltovnyu  prervala  nepriyatnaya, malen'kaya  dama,
ochen' pohozhaya na sutuluyu mysh'.
       - Vashe Velichestvo. - poklonilas' ona, - Vasha volya ispolnena.
       Koroleva postavila kubok na podnos i ryavknula:
       - Vse von!!! Strazha!
       Muskulistye teti, gorstyami vyshvyrnuli pridvornyj avtoritet iz zala i
plotno zahlopnuli dveri. Odna iz nih vklyuchila na zapyast'e generator  pomeh.
Pribor pisknul i na nem zagorelsya zelenyj ogonek.
       - Pole ustanovleno, vashe velichestvo.
       - Gvori. - neterpelivo proiznesla YAdviga.
       - Vashe Velichestvo, kak ya i obeshchala, in®ekciya  "A-Tya"  byla zamenena. 
Rastvor glyukozy ne povredit molodomu, rastushchemu organizmu...
       - I!..
       - Princessa uzhe navernyaka beremenna, Vashe  Velichestvo. U  vas  budet
naslednica.
       - A esli eta budit pacan?!
       - Vashe Vysochestvo, zamenit' embrion sejchas mozhet dazhe shkol'nik.
       - Prikrasno... Hto eshche znait ab etam?
       - Nikto, Vashe Velichestvo. YA vse sdelala sama.
       - Prikrasno. Strazha!
       - NE-E-ET!..
       CHetyre  blastera  prekratili  nenuzhnyj  razgovor. Proshmygnuli  yurkie
roboty-uborshchiki i parket snova zablestel.
       - Prikrasno.
       YAdviga nazhala  potajnuyu  knopku  na  trone.  V  zal  vleteli  vosem'
amazonok s blasterami v rukah, i ohrana u  dverej  osypalas'  na  ideal'nyj 
pol. Vnov' proshmygnuli roboty, navodya steril'nuyu chistotu.
       - Prikrasno. - dovol'no  osklabilas'  YAdviga, - Kakoj  priyatstvennyj
sednya denek.


       "Tupaya" posadka:

       Tishina...  Nad golovoj rasplesnulos' neob®yatnoe sinee  nebo. Nezhnye,
belye oblachka nespesha plyli po nemu melkimi  stajkami. ZHuzhzhanie  nasekomyh,
svezhij  veterok - vse eto napominalo skazochnoe, bezzabotnoe  detstvo, davno
i, uvy, navechno kanuvshee v nebytie... Kak horosho...
       - Slushaj, my opustilis' bolee chetyreh minut nazad. Davaj podnimajsya,
hvatit morshchit'sya!
       - YA padal s trinadcati kilometrov, zanuda, i navernoe  raz  dvadcat'
poproshchalsya s zhizn'yu. Daj hot' minutu posidet' na tverdoj poverhnosti!
       - YA letela ottuda zhe, trus neschastnyj, i davno gotova otpravit'sya  v
gory, chto ochen' rekomenduyu sdelat' do nastupleniya temnoty.
       - Znaesh', ya - chelovek kompleksov. U menya kompleks na  vysotu, mannuyu
kashu i na kriklivyh nachal'nikov. Pokazhi mne togo, kto naznachil tebya starshej
- ya ego pristrelyu!
       - YA - kapitan, ponyal?! I ya vyshe tebya po zvaniyu!  Poetomu  ty  dolzhen
podchinyat'sya! CHto ne ponyatno?!
       - Otkuda ty znaesh', chto ya nizhe po zvaniyu?
       - Otkuda, otkuda - ot verblyuda!
       - Stop!  Nu eto uzhe slishkom! - Nik dostal blaster, i napravil ego na 
devushku, - Teper' ty medlenno i vnyatno rasskazhesh': kto ty, otkuda  vse  obo 
mne znaesh', i dlya chego zatashchila na etu planetu?
       - Da?
       - Da!
       - A vot eto videl?!
       V stvol blastera ona zasunula figu.
       - Kogda zhe do tebya dojdet, chto menya nado slushat'sya, a blastery nuzhno
zaryazhat'?!
       - Hitraya, naglaya, samouverennaya  molodezh'. - proburchal  Nik,  ubiraya
bespoleznuyu zhelezku, - Vprochem, kak i vse amazonki.
       - Vot tut ty ugadal, dedulya.
       - YA tebe ne dedulya!
       - Skoro stanesh' im... Nu,.. ya imeyu vvidu, esli i dal'she budesh' zdes'
rassizhivat'sya.  Podnimajsya!  Inache budet...
       - O Deti Neba! - razdalsya  tonen'kij  golosok, - Nasha  vasha  nakonec
nahodit'!
       -... Pozdno, razderi tebya plazmomet.
       Na polyanu vyshla gruppa nizkoroslyh lyudishek v smeshnyh odezhdah.  Rostu
oni  byli  ne  vyshe  metra, korenastye  i  svetlovolosye. Ih  predvoditel',
otlichavshijsya osoboj stat'yu  i  nalichiem  posoha, vyshel  vpered, i  pochtenno
poklonilsya.
       - My chto, popali v Disnejlend? - ulybnulsya Nik.
       - Moya ne znat' Disnejlend. - otvetil  predvoditel', - Vasha upast' na
chudnyj planeta Tupak.
       Amazonka povernulas' k Niku i demonstrativno proiznesla:
       - I ne govori, chto ya ne zvala tebya v gory.  Dve  nedeli  otdyha  psu
pod...
       - Kuda? - peresprosil Nik u Zemfiry.
       - Tupak. - otvetil  za  nee  tolsten'kij  chelovechek, - Tu-pak.  Nasha
znat', chto nebo ne ostavlyat'  nas  beda. Prihodit'  plohoj  god - prihodit'
poslancy neba, spasat' neschastnyj narod.
       - |j-ej-ej! Ostanovis' dyadya! - vskochil Nik.
       - O-o-o! - vydohnula tolpa.
       - Syn  Neba - velikan!  - poyasnil  "dyadya". - Bol'shoj  beda - bol'shoj
pomogat'! Hvala nebo!!!
       - U-u-u! - odobritel'no zagudela tolpa, staratel'no vytyagivaya guby.
       - Karamba! CHego delat'-to hot'? - rasseyano probormotal Nik.
       - Spasat' bestolkovyh karlikov. - otvetila Zemfira, - Ty zhe slyshal.
       - Ot kogo?
       - Zloj, krovozhadnyj chudovishch! - voskliknul  predvoditel'. - Vse  idti
gorod. Kushat' myaso, pit' trips, slushat' Staryj Plob. Deti  Neba, vasha  idti
vpered - nasha szadi. Nasha vasha uvazhat'.
       - I  sledit',  chtob  ne  sbezhat'. - tiho dobavila Zemfira. - Nik, ty
tupak!
       - Tupak, Tupak. - zakival  predvoditel',  akkuratno  podtalkivaya  ih
posohom, - Nastoyashchij Tupak.


       Posle poluchasovoj progulki po lesu, oni, nakonec, vyshli  na  bol'shuyu
polyanu.
       - |to chto, gorod?! - izumilsya Nik.
       - Gorod Tupak! - povelitel' vazhno obvel rukoj skopishche zemlyanok.
       - I mnogo u vas takih gorodov?
       - Tupak ne mozhet byt' mnogo - Tupak odna.
       - U  sistemy  slaben'kaya  zvezda. - vmeshalas'  Zemfira,  -  Poetomu,
normal'naya  temperatura  derzhitsya  tol'ko  v  ekvatorial'noj  zone.  Dal'she
sploshnoj kolotun. V polyarnoj zone  moroz  dohodit  do  sotni  gradusov. |to
edinstvennyj ostrov na ekvatore, dedulya.
       - Perestan' nazyvat' menya dedulej! Menya zovut Nik!
       - Moya zvat' Klop. - protyanul ruku predvoditel'. - Moya - vozhd' Tupak!
On zvat' Staryj Plob. Plob samyj starik. Plob znat' vse.  Plob pomnit' vse.
Esli Plob ne pomnit' - nasha ego bit', i Plob vspominat'. Teper' Staryj Plob
govorit' - vasha mnogo est' i mnogo slushat'.
       Dal'nejshie tri chasa zaunyvnogo vyt'ya, mozhno bylo sokratit'  do  pyati
strok: Davnym-davno, Velikij Narod priletel na Tupak, chtoby  zaselit'  ego.
Kolonisty nachali vozdelyvat' zemlyu, razvodit' skot  i  zhit'  schastlivo, kak
vdrug poyavilis' polchishcha krovozhadnyh chudovishch. Oni rvali lyudej  i  zhivotnyh v  
kloch'ya, i pozhirali ih - lish' nemnogie spaslis' v gorah. V samye zharkie gody 
prihodyat chudovishcha. |tot god ochen' zharkij.
       - Kakaya  zhara? - nervno  usmehnulsya  Nik, -  Vsego-to  tridcat',  po
Cel'siyu.
       On brosil v blyudo obglodannuyu kost' ch'ej-to konechnosti  i  zapil  ee
dobroj porciej hmel'nogo.
       - Horoshij yashcherica, da? - oblizal pal'cy Klop, - Pojmat' tvoya svezhij?
       - YAshcherica?! - okruglil glaza Nik. S®edennoe pochemu-to  stalo  srochno
prosit'sya obratno.
       -... Ik!  Net uzh, spasibo! - shvatilsya  on  za  zhivot, - Zema, u nas
est' v "SHvejke" TPU?
       - Ugu. - probormotala ona nabitym rtom.
       - Ne pozvolyaj mne bol'she nichego est'...
       - Poshemu?!
       - Ik!.. I pit'.
       - Vkusnaya  yashcherica.  Otorvat'  tebe  eshche  kusochek?  - sprosila  ona,
obgladyvaya to, chto ran'she nazyvalos' golovoj.
       Nik pozelenel i brosilsya v kusty.
       - Syn Neba ne nravitsya nash eda? - sprosil vozhd'.
       - Samec! - prenebrezhitel'no skrivilas' amazonka.
       - A-a-a. Moya ponimat'. - kivnul Klop, - |j, tam! Eshche yashcherica! Tol'ko
samec!
       - Ha-ha-ha! - hlopnula ego po plechu Zemfira, - Veselyj ty  parnishka, 
Klop!
       - Da-da. Sejchas prinosit' parnishka, Doch' Neba.


       Dushevnye zvuki v kustah prervala hrustnuvshaya vetka.
       - Kto tut?! - vyhvatil blaster Nik, - Na schet "tri" - strelyayu! Tri!
       - Tvoya ne trat' zaryad. Moya oruzhij net.
       - Staryj Plob, eto ty ne daesh' pokoya Synu Neba? - uspokoilsya  Nik  i
sunul blaster obratno. YAshcherica snova poprosilas' na volyu.
       - Tvoya toshnit' - moya govorit'.
       - Voistinu glagolesh', otec moj.
       - Moya tvoya ne otec, balda. Narod Tupak - balda, Syn Neba tozhe balda.
Staryj Plob ne balda. Staryj Plob  nauchit'  Syn  Neba. Syn  Neba  prihodit'
spasat' glupyj narod. Glupyj narod lyubit' Syn Neba, a Staryj Plob zabyvat'.
Staryj Plob obizhat'sya.  On pokazat' Syn Neba letayushchij kolesnica.  Syn  Neba
uletat'. Narod opyat' lyubit' Staryj Plob. Horosho! Sil'no horosho!
       - Gde letayushchaya kolesnica?! - vstrepenulsya Nik.
       - Hitryj  zadnica. - s®ehidnichal  Plob, - Snachala  pomogat'  - potom
uletat'.
       On porylsya v svoih bezrazmernyh lohmot'yah  i  s  radostnym  vskrikom 
chto-to izvlek ottuda. 
       - Vo! - protyanul on Niku amulet na verevochke. - Sushenyj hvost horek.
       - CHto-to na hvost eto ne pohozhe.
       - Tvoya kakoj vse ravno?! Slushat'  syuda, balda. Iskat'  zavtra  Bonya.
Pokazat' amulet. Bonya otvodit' vasha tajnyj peshchera.  Vasha  chitat'  svyashchennyj 
kniga - vasha uznat' sekret, vse ponimat' i  nasha  pomogat'.  Sejchas  spat', 
utro topat' bystro. Skoro prihodit' zloj chudovishch - nado byt' gotov.
       - Skoro, govorish'. Skoro - eto kogda?
       - Dal'nij post puskat' bol'shoj dym-signal. Dal'nij post  hodit'  tri
den'. CHudovishch bezhat' odin den'.  Bol'shoj dym videt' - vse bezhat' gory.  Tam
peshchera, pishcha  zapas, voda - gornyj  ruchej. Narod  zhdat'  gory, vozvrashchat'sya
potom. 
       - A chudovishcha v gory ne mogut podnyat'sya?
       - CHudovishch ostanovit' hrabryj voin.  Voin ostavat'sya - narod drapat'.
Voin malo - eto ploho. Teper' Deti Neba nasha - eto horosho.
       - Aga, ponimayu. My - myaso dlya chudovishch. No esli nas malo, to chudovishcha
pobegut i za vami - kushat'-to hochetsya vsem.
       - Narod glupyj, vozhd' Klop tozhe glupyj, Staryj Plob - umnyj.  Staryj
Plob podskazat' vozhd' hitrost'. Vozhd' prikazat' narod. Narod podnimat' most
verevka. CHudovishch ne projti - prOpast'.
       - Hitryj, hrych...  Tol'ko znaesh' chto, ya Syn Neba i teper' slushajtes'
menya! Uhodim vse! CHudovishcham pridetsya  pogolodat' - pust'  syadut  na  dietu. 
Travka tam, yagodki, vodichka i vse takoe. Ochen' polezno kstati.
       - Net-net. CHudovishch  nado  ubivat'. CHudovishch  sozhrat'  vseh  ubityj, i
uhodit' obratno zakat. Vasha - voin, vasha hrabro srazhat'sya.
       - Da ne hochu ya srazhat'sya!  - vykatil glaza Nik,  - V peshchere posidet' 
hochu! YA eti peshchery, strast' kak lyublyu! Ponyal?!
       -... |-e-e... Togda vasha podyhat'.
       - |to pochemu eto?
       - Syn Neba pit' trips-otrava.  Pyat'-shest' den' i vasha podyhat' - yad.
       - Ah ty mraz'!!! - vskipel Nik.
       - Terpet', Syn Neba, terpet'. CHudovishch progonyat' - otvar poluchat'.
       - Otvar sejchas davat', moya chudovishch  potom  progonyat'! CHestno govoryu!
       - Horosho... Tol'ko chudovishch snachala.
       - M-m-m...  Kogda  vse  zakonchitsya,  ya  tebya, kryuchok  smorshchennyj,  v 
otbivnuyu prevrashchu! - proshipel Nik, poigryvaya zhelvakami.
       - Ne-a. - pokachal golovoj v storony  Plob, - Moya  pokazat'  letayushchij
kolesnica. Tvoya bystro bezhat' - uletat'.
       - Konechno-konechno. No na proshchan'e, ya  odaryu  tebya  svoim  znamenitym
pendalem.  Tak odaryu, chto ty poletish' ochen' daleko i na dolgo, Staryj ZHlob.
       - Znamenityj pendal'? CHto, moya budet letat'?
       - Poterpi, staryj. Uznaesh'.
       - Horosho, Syn Neba.  Tvoya terpet', moya terpet'.  Smotri ne zabyvat'.
       - Ne zabudu, Staryj Snob. Ne zabudu. - otvetil Nik, pochmokav gubami,
- A vot esli pop'yu, togda tochno ne zabudu. Pit' ohota.
       - Voda hotet'? Voda est'.
       - Konechno hochu! Davaj syuda!
       - Ponyatno, zachem orat'. Sushnyak, voda - svyatoj delo.
       - S otravoj nebos'? - pokosilsya Nik.
       - Net. Otrava net. Otrava malo. Staryj Plob otrava berech'.
       - Skazal pauk muhe! Veryu-veryu, sam takoj. No pit'-to hochetsya! 
       Voda  byla  holodnoj  i  ochen'  vkusnoj. Ledyanaya  svezhest'  rodnika,
splelas' s aromatom lesnyh yagod i polevyh  trav.  Pozhaluj  tam  eshche  chto-to 
bylo, potomu kak spat' zahotelos' sil'no-sil'no. Pryamo ne v mogotu... Pryamo
ochen'... o... chen'...
       I bukval'no cherez minutu, on uslyshal krik:
       - Nik!  Da prosnis' zhe ty! - tormoshila ego Zemfira. - YA  tebya  celyj 
chas buzhu. Utro uzhe.


       12 dekabrya:

       Utro  vstretilo  ego  bodryashchej   rosoj,   oslepitel'nym   svetom   i
nemiloserdnym zhelaniem pit'.
       - Kto eto?.. A?.. Zema, ty? Bystree! Vody i blaster!
       Zemfira vyhvatila blaster i protyanula vmeste s flyagoj.  Nik, zhadnymi
gubami pripal k gorlyshku, i narochito shumno nachal pit'.  Pol'zuyas'  tem, chto
devushka ne svodila glaz so stol' neobychnogo pogloshcheniya vlagi, on  nezametno
vynul energik iz rukoyatki.
       - Uf-f-f! Vot  umnica! Vot  spasibo!  - poblagodaril  Nik,  - Derzhi,
"zolotko".
       Zemfira povertela  v  rukah flyagu, perevernula  ee  i  ubedivshis'  v
polnejshem otsutstvii zhidkosti v onoj, sunula flyagu za poyas.
       - A blaster-to zachem? - nedoumenno sprosila ona.
       - Da  vot  dumayu, esli  vody  net - zastrelyus'  na  meste,  chtob  ne
muchit'sya.
       - No ved' voda-to byla...
       - A esli b ee ne bylo, ili ne hvatilo?!
       - Tak ee zh hvatilo...
       - Hvatilo. A esli by net?!
       - |-m-m... - sililas' ponyat' amazonka.
       - Mychat' budem potom. - prerval ee Nik, poka ona ne prosekla, chto  k
chemu.  - A sejchas budem iskat' Bonyu.
       - Kogo?
       - Bonyu. - povyazal on amulet na sheyu, - Pojdem. Ob®yasnyu po doroge.
       - Slushaj, a chto eto u tebya na shnurke boltaetsya?
       - |to chto l'? - shchelknul on po bezdelushke, - |to hor'kovyj...
       - Net-net! - ostanovila ego Zemfira, - Ne otvechaj. YA uzhe dogadalas'.
       - Nu chto zhe, dogadlivaya moya, togda poshli v gorod?


       - Bonya!!!  - garknul Nik na vsyu tupakskuyu polyanu.  - Bonya, otzovis'!
       - Pochemu  shumet'? - burknul kto-to iz blizhajshej zemlyanki. - Bol'shoj,
glupyj Syn Neba. Net nikto. ZHenshchina - voda hodit'. Muzhchina - rabotat' pole.
       - Da?.. A ty chego prohlazhdaesh'sya?! Bol'noj chto li?
       - Sam bol'noj!.. YA - voin. Voin ne rabotat'.
       - YAsno. Tak gde, govorish', zhenshchiny?
       - Voda hodit'. Kazhdyj bozhij utro shlyat'sya voda zemlyanoj dyrka.
       - U rodnika! - dogadalas' Zemfira, - Pojdem, ya znayu gde eto.


       Rodnik oni zaslyshali izdaleka.  Vernee ne rodnik, a zhenshchin.  Vo  vse
vremena, na lyuboj planete, zhenshchina - eto pridatok  yazyka, i  potrepat'sya  s
podrugami dlya nee, naipervejshee, nailyubimejshee  delo. Vse  zhenshchiny  goroda,
napolniv vsevozmozhnye emkosti vodoj, uselis'  v  tesnyj  krug  i  prinyalis'
obsuzhdat' poslednie novosti, kak budto vchera  oni  etogo  ne  videli, i  ne
slyshali. Prishlos'  zhestoko  narushit'  ih  rajskuyu  idilliyu. Nik,  rasstavil
shiroko nogi, uper v boka ruki, i kak zapravskij hozyain, "spustil sobak".
       - Aga, boltlivyj  koshelka!  Vasha sidet' zdes' chesat' yazyk, a ustalyj
muzhchina muchit'sya zhazhdoj?! Nu-ka bystro vse bezhat', slomya  golovu, v  gorod,
napoit' i obstirat' svoj muzh!!!
       - CHto govorit' Syn Neba? - peresprosila odna iz zhenshchin.
       - Syn Neba govorit', bystro idti poit' etot parshivyj bezdel'nik-muzh.
- otvetila podruga.
       - Ah ty!.. - vozmutilas' ta, - Davaj bit' ego zdes', sejchas!
       - On bit' nel'zya. - razvela rukami drugaya, - On Syn Neba.
       - Konchaj bazar! - perebil ih nik, - V odnu sherengu stanovis'!  Domoj
begom marsh! Kto Bonya?!
       ZHenshchiny nehotya nachali podnimat'sya, ne  zabyvaya  vpolgolosa  pominat'
obidchika, a k Niku podoshla  samaya  nizen'kaya, samaya  puhlen'kaya  malyshka  s
neobychajno krasivymi, zolotistymi volosami.
       - Bonya moya, Syn Neba. - postavila kuvshin ona, - CHto hotet'?
       - Vot eto videla? - pokazal amulet Nik.
       - T'fu! - smachno splyunula malyshka, - Skol'ko raz moya govorit' Staryj
Plob, vybrosit' eta hren'! Zachem sushit' takoj gadost'?!
       - Ladno-ladno.  Plob skazal, chto ty mozhesh'  provesti  nas  k  tajnoj
peshchere, esli ya pokazhu tebe amulet.
       - Bonya - provodnik, vodit' vseh. Zachem amulet?  Amulet ploho!  Pust'
Staryj Plob sam nosit' takoj gadost'!
       - Skazhi, skol'ko idti do peshchery? - sprosila Zemfira.
       - Tajnyj peshchera!  - mnogoznachitel'no podnyala palec Bonya,  - Taj-nyj!
       - Horosho. Tajnyj peshchera.
       - Dva den' hodit' tuda, odin den' - obratno.
       - CHego? - udivilsya Nik, - Kak eto, tuda - dva, obratno - odin?
       - Syn Neba glupyj. Tuda na gora, obratno - vniz. Tuda idi den'-noch'-
den', obratno - den'. Mnogo otdyhat' potom...
       - Nik, - tiho pozvala  ego  Zemfira, - Posmotri  na  ee  komplekciyu.
Bez nee my za den' obernemsya...
       - Doch' Neba tozhe glupyj. - uslyshala ee Bonya, - Bystro prihodit', chto
delat'?  Strazha  chuzhak  ne  vpuskat'!  Strazha  serdityj!  Bonya znat' tajnyj
uslovnyj stuk.  Strazha slushat' tajnyj stuk - strazha vpuskat'.  Vasha  tajnyj
stuk ne znat' - vasha strazha ne vpuskat'. Bonya provodnik!
       - Ponimaesh' li,  dorogusha, Staryj  Plob  skazal,  chto  skoro  pridut
chudovishcha. My mozhem  ne  uspet'. YA  ne  mogu  dopustit', chto  by  starikashku
razorvali na chasti - on mne ochen' nuzhen.
       - Syn Neba lyubit' Staryj Plob? - sprosila Bonya elejnym golosom.
       - D-d-da. - vydavil Nik, - V nekotorom smysle...
       Amazonka hmyknula v storonu i dlya maskirovki poterla nos.
       - Ty chego?! Skazat' chto-to hochesh'? - obratilsya k nej Nik.
       - Net-net...  YA eto...  Nos prochishchala...  I k tomu  zhe, ya  polnost'yu
soglasna s tvoim predlozheniem.
       - Ne ponyal. S kakim moim predlozheniem?
       - Nu, s tem, chto by donesti Bonyu do peshchery.  Obratno my begom, a ona
svoim hodom - togda tochno uspeem. Molodec komandir! Klassnaya ideya.
       - Tochno... Imenno eto ya i hotel predlozhit'. Tak chto idi pereoden'sya,
Bonya - my vystupaem.
       - Horosho, Syn Neba. - kivnula Bonya, - Moya poshla. Tvoya veshchi malo-malo
brat'. Eda brat', voda ne brat'. Bonya znat' gde voda.
       - O'kej, pyshka. - kivnul Nik. - ZHdem tebya na krayu polyany... To est',
goroda.
       - Mozhet i nam chto-nibud' nuzhno? - voprosila Zemfira.
       - Esli tol'ko podmesti v shalashe. - usmehnulsya on.
       Amazonka tut zhe skorchila brezglivuyu rozhicu.
       - SHutka! - pospeshil uspokoit' ee Nik, - Aptechku  ya  vzyal, pachku  TPU
tozhe. Vse svoe noshu s soboj...
       Nik uselsya na upavshee derevo  i  dostal  glinyanuyu  butylku  mestnogo
proizvodstva. Skripnuv probkoj, on othlebnul izryadnuyu dozu.
       - Pit' s utra?! - popytalas' ukorit' ego amazonka.
       - A to. - pariroval Nik, - S utra vypil - celyj den' svoboden.
       - Ne zabyvaj, tebe eshche tashchit' Bonyu.
       - Tak my zhe po ocheredi ponesem?! - poperhnulsya on.
       - Konechno. Snachala - ty, potom opyat' ty, potom vse vremya ty...
       - Khe-khe! A mozhet pricepim ej antigrav?
       - Nechego tratit' energiyu na vsyakuyu erundu, u nas  ih  tol'ko  dva, i
oni nam mogut ponadobit'sya.
       - Proklyat'e! Ved' idti kilometrov desyat' navernoe?!
       - YA dumayu pobol'she.


       
       SHattl krejsera "Alligator":

       - Mayak?! - udivilsya chelobaka, - Vashe vysochestvo, eto granica chto li?
Kazhetsya ya vizhu mayak!
       Sintiya prishchurilas' i rasteryanno proiznesla:
       - Kazhetsya da... No pribory!
       - CHto tam? - sprosil Ivan iz tambura.
       - My na granice, Ivan. A pribory dazhe i  ne  pisknuli!  U  nas  chto,
nichego ne rabotaet?
       Bobak poshchelkal knopkami i udivilsya eshche bol'she.
       - Samoproverka  prohodit  normal'no,  no  sami  pribory  pohozhe   ne
rabotayut,  hotya  vse  signaly  zelenye.  Vot  tak  nomer!   Ivan,  slyshish'?
Okazyvaetsya my leteli bez priborov!
       - Oh uzh eti kolduny mne!
       - Stranno... - skazala Sintiya, - I ne napadali... Popytayus' naladit'
svyaz'.
       - Ne rabotaet - proveryal uzhe. - otvetil  Bobak, - Uh ty!  Hotite eshche
novost'? SHCHit u nas tozhe ne pashet! Ivan, ty zrya pyhtel v tambure!
       - Da chto zhe eto za dela?! - vozmutilsya zdorovyak.
       - Kak my tol'ko dobralis'? - bormotala princessa, beznadezhno  shchelkaya
po knopkam.
       - Vyhodim za predely granicy. - soobshchil Bobak, - Mayak proshli.
       Tut zhe zamorgali pribory i zavereshchal predupreditel'nyj signal.
       - Vnimanie! - ozhil  komp'yuter,  - Zablokirovany  vse  elektropribory
korablya.   Nevozmozhno   avtomaticheski   perezagruzit'   sistemu   bortovogo
komp'yutera. Sdelajte, pozhalujsta, eto vruchnuyu. 
       - Drugoe delo! - ozhivilas' princessa, - Dayu perezapusk!


       Dvorec Ee Velichestva - YAdvigi dvesti trinadcatoj:

       Kibersekretar' zazheg signal vyzova i chetko dolozhil:
       - Vashe velichestvo, doklad razvedki.
       U trona ee velichestva, poyavilos' golograficheskoe izobrazhenie oficera
vneshnej razvedki.
       - Vashe velichestvo! My  nashli  princessu. CHerez  dvadcat'  chasov  ona 
budet dostavlena vo dvorec.
       - Potoropites' polkovnik Lajma. - proiznesla YAdviga ledyanym golosom,
- Inache ryadovaya Lajma budet razgrebat' uranovuyu rudu na Tartare-6!
       - Slushayus',  vashe  velichestvo. - poklonilas'  ta,  - CHerez  dvadcat'
chasov - ne pozzhe. CHest' imeyu klanyat'sya.
       Izobrazhenie morgnulo i propalo.


       Tajnyj peshchera K06921:

       - O-o-oh! Ty obeshchala mne pomoch'! - slezno zayavil Nik. - Obmanula?!
       On uzhe pyatyj chas tashchil Bonyu za spinoj, v  improvizirovannom  ryukzake
iz verevok. Te tridcat' s nebol'shim kilogramm, kotorye  vesila  tolstushka -
Bonya, vnachale  pokazalis'  pustyakom, no  potom...  Kak  eto  i  byvaet, chem
dal'she, tem  bol'she, nepomernaya  nosha, v  celyh  tridcat'  s  lishnim  kilo,
prevratila  Nika  v  ideal'nuyu  bukvu  "B".  "B" - potomu, chto  ego  kopchik
prakticheski kasalsya pyatok i poslednie polchasa  on  vyshagival  umoritel'nym,
"gusinym" shagom.
       - Po chasti pomoshchi - eto k moej  babushke. Ty  iznachal'no  otverg  moe 
predlozhenie, poetomu otduvajsya sam.  I ko vsemu prochemu, hotela by zametit'
tebe sleduyushchee: ne stoilo  obpivat'sya  s  samogo  utra  produktom  brozheniya
ptich'ego pometa.
       - CHem?! - neozhidanno bodro vypryamilsya Nik.
       - Aj!!! - vzvizgnula ot ispuga Bonya.
       - CHem, chem. Samogonom iz ptich'ego der'ma - vot chem.
       - Aj!!! - snova vzvizgnula Bonya. Nik brevnom  povalilsya  v  travu  i
tiho zastonal.
       - Zemfira...
       - Znayu, znayu. "Ne pozvolyaj mne bol'she nichego est' i pit'."
       - Amazonka!.. Oh... Bonya, nu skazhi hot' ty, chto eto ne pravda.
       - Ot nego trips stanovitsya yadrenyj, kak polevoj shchavel'.
         On s nog sbivat', kak prashcha, 
         Dusha ostavat'sya chistyj, kak gornyj ruchej,
         A golova svetlyj, kak  yasnyj  den'. - prodeklamirovala Bonya. - Syn
Neba znat' pochemu?
       - Pochemu? - s nadezhdoj voprosil Nik.
       - Vse der'mo ostaetsya vo rtu - vot pochemu!
       - A-ha-ha-ha! - zakatilas' Zemfira, povalivshis' ryadom.
       - U-u-u. - zavyl Nik.
       - U-u-u. - podhvatila Bonya, - Syn Neba glupyj, kak deti!  U-u-u!
       - Zemfira! - pnul ee Nik, - Perestan' rzhat'!  Zemfira,  tvoya ochered'
nesti! Zemfira!!! Tolstokozhaya, stervoobraznaya amazonka! Prekrati sejchas zhe!
       - Ha-ha-ha!  - ne unimalas' ta, - Nik, ha-ha, za takie slova ya tebya,
ha-ha...
       Ona dostala blaster i shchelknula Niku v levoe uho.
       - Pi-pi. - "pozhalovalsya" blaster. 
       Zemfira udivlenno ustavilas' na nego. Nik podmignul  ej  i  sunul  v 
stvol sinyuyu romashku.
       - CHerez pyat' chasov ya tebya smenyu. Mozhet byt'. Ha-ha-ha!
       - Nik, ty nastoyashchaya krysa!
       - Aga. Iz nerzhavejki.
       CHerez chas ona dostala antigrav.


       - SHestnadcat' kilometrov topaem. - soobshchil Nik, - Dolgo eshche?
       - Eshche malo-malo. - otvetila  Bonya, - Skoro  sovsem  pridti.  Za  tot
kamen' ostanovit'sya. Budem chitat' molitvu nebu o spasenii Tupak.
       - Pravil'no. Skazhu tebe po sekretu, Bonya, Doch' Neba eto ochen' lyubit.
I ona s udovol'stviem tebe pomozhet.
       V  otvet  na  eto, amazonka  nagradila  ego  molchalivym, nenavistnym
vzglyadom.
       Nik shel vperedi, veselo nasvistyvaya.  Ot nechego delat', on poliroval
nogot' bol'shogo pal'ca provoj ruki,  v  kotoryj  byli  implantirovany  chasy
"Atomik". Preobrazuya biopole cheloveka v neobhodimoe kolichestvo energii, oni
pokazyvali  vremya, projdennoe  rasstoyanie, temperaturu  tela  i  okruzhayushchej
sredy, sostoyanie zdorov'ya v procentah i eshche chert znaet chego vsyakogo raznogo,
esli eto vam nuzhno. Poslednij  pisk  mody - eto  "funkciya angela".  Esli vy
vybiraete "belyj rezhim", to posle vashej gibeli chasy generiruyut stasis-pole,
prakticheski ostanavlivayushchee raspad kletok, chto  by  vas  v  budushchem  smogli
reanimirovat'. Esli zhe vy vybiraete "chernyj rezhim", to polnyj raspad kletok
zavershitsya menee chem za minutu, i vashi vragi  poluchat  vmesto  "yazyka", ego
steril'nyj skelet.
       Veselyj  svist  komandira, okonchilsya na ochen' vysokoj note, srazu za
bol'shushchim valunom. Bylo chemu udivit'sya! Vse, chto ugodno, ozhidal on uvidet',
no tol'ko ne eto.
       Pryamo  na  opushke, v  nebol'shoj  lozhbinke,  lezhal  polurazvalivshijsya 
korpus kosmicheskogo korablya. Mestami zavalennyj  kamnyami, mestami  zarosshij 
kustarnikom, no vse eshche velichestvennyj zvezdnyj strannik.
       - Kovcheg epohi Velikoj  Kosmicheskoj  |kspansii! - vydohnul  Nik, - YA
takie tol'ko v istoricheskih fil'mah videl! Skol'ko zh emu let?!
       - Tysyach pyat' - ne men'she. - otvetila Zemfira, vyklyuchaya antigrav.
       Oni podoshli poblizhe i korabl', kazalos', zakryl polneba. "K-06921" -
proglyadyvalos'  na  ego  zakopchennom  bortu.  K  lyuku  vela  ele  primetnaya 
tropinka. Kogda troica podoshla k nemu, za lyukom poslyshalas' tihaya voznya.
       - Bonya, davaj. Teper' tvoya ochered'.
       - Upadite na koleni i trepeshchite, o smertnye, - vzvyla vdrug  Bonya, -
Ibo vy na poroge vechnosti! Svyatuyu istinu primut lish' smirenno veruyushchie!
       Bonya  oglyadela  lica  sputnikov i, ubedivshis'  v  dolzhnom  smirenii,
dvazhdy stuknula kulachkom v lyuk.
       - Tajnaya dver'! - skazala ona so znacheniem.
       Razdalis' dva otvetnyh udara.
       - Vot! Znak! - ozhivilas' ona, - Tri udar! Teper'  ih  vpuskat'  nasha
tuda.
       - Ne tri, a dva. - hihiknula Zemfira.
       Bonya svirepo zyrknula na amazonku. Nik tknul ee loktem:
       - Pomolchi, pozhalujsta.
       Lyuk, kstati, i ne dumal otkryvat'sya. Nahmurivshis', Bonya opyat' dvazhdy
postuchala. Dva  udara  prozvuchali  v  otvet. Zemfira   nachala   neterpelivo
pereminat'sya, poglyadyvaya na Nika.  Bonya postuchala vnov' - rezul'tat byl tot
zhe.
       - Moya stuchat' tajnyj uslovnyj stuk! - poteryav terpenie, kriknula ona
- Vasha otvoryaj!
       - Tajnyj stuk - pyat' stuk. - otvetil golos iznutri.
       - Moya stuchi pyat'!
       - Tvoya stuchi shest'.
       - A moya schitaj vosem'. - dobavil drugoj golos.
       Togda Bonya tolknula  ladon'yu  lyuk - lyuk  so  skripom  otvorilsya. Ona
zaglyanula v otkrytyj prohod i pogrozila kulakom:
       - Moya snova stuchi! Vasha vpuskaj nasha k sebe!
       - Ladno. - provorchal kto-to.
       Bonya pritvorila lyuk i stuknula v nego tri raza. Ne zhelaya  dal'nejshih
nepriyatnostej  i  zaderzhek, Nik  krepko  derzhal  za  ruku  Zemfiru, kotoraya
korchilas' ot sderzhivaemogo smeha.
       Lyuk otvorilsya.
       - Tvoya vhodi. - nehotya razreshil strazh. I gromko dobavil:
       - Hotya tvoya stuchi ne pyat'!
       Bonya pokazala emu yazyk i s dostoinstvom prosledovala mimo. 
       - Tak vot eto i est' tvoya  groznaya  strazha? - usmehnulas' amazonka.
       Za lyukom ugryumo nasupilis' chetyre karlika s kop'yami, prichem dvoe  iz
nih vidno tol'ko prosnulis' i sonno oziralis' na strannyh "velikanov".
       - Deti neba pomogat'! - kriknula Bonya iz koridora, - Ajda syuda!
       - Idem, idem. - otvetil Nik, - Ty kuda nas vedesh'?
       - Svyashchennyj kniga. Idti kapitan.
       - K kapitanu? - udivilsya Nik i dobavil s ulybkoj, - On chto, eshche zhiv?
       - Kapitan vsegda zhit'! - nazidatel'no konstatirovala provodnica.
       - Tuda. - pokazala ona sovsem v druguyu storonu, - My  idti - kapitan 
zhdat'.
       - Nu da, konechno. CHert, a eshche rugayu Sintiyu za akcent.
       Na samom dele, kovcheg ne takoj uzh i bol'shoj korabl'. Minut  dvadcat'
poplutav po koridoram sredi pustyh kriogennyh otsekov (kolonistov perevozyat
v zamorozhennom sostoyanii) i ty popadaesh' na zhiloj uroven'. Zdes', vo  vremya
pereleta, zhivet i rabotaet  ekipazh  korablya. Posle  pyl'nyh  koridorov, Nik 
zametil tshchatel'no vymytye stupeni i buketiki dushistyh trav na stenah.
       - Kogda  vhodit' - ne  zabyt'  klanyat'sya.  - shepnula  Bonya,  - Nizko 
klanyat'sya - bol'shoj uvazhat'!
       - ZHdu-nedozhdus', kogda eto proizojdet. - takzhe prosheptala Zemfira.
       - A ya-to kak zhdu. - poddaknul Syn Neba.
       Dver' v rubku upravleniya byla zakryta. Takaya zhe steril'naya chistota i
vezde neizmennye buketiki. Teper' Nik ponyal ih  naznachenie. U  samoj  dveri
lezhala kucha darov, preimushchestvenno mestnyh s®edobnyh "delikatesov".  Lezhala
vidimo davno i poetomu nekotorye nachali, myagko govorya, popahivat'. Dushistye
travki svoim aromatom dolzhny byli perebivat'  zapah  portyashchihsya  produktov, 
chto, kstati govorya, s uspehom i delali.
       Bonya shvatilas' za zapornoe koleso i potyanula dver' na sebya.
       - O-o-op! Deti Neba pomogaj, klanyat'sya ne zabyvaj!
       Nik pomog otodvinut' stal'nuyu dver', i provodnica s hodu  grohnulas' 
na pol.
       - Blagosloven tot chas, kogda uvidela ya vas! - zagolosila  ona,  - Na 
koleni! - shiknula Bonya na proshedshih.
       Deti Neba nehotya opustilis' na koleni i predstavlenie nachalos'.
       Paluba v rubke byla otdelana  melkimi  kvadratnymi  plitkami, chem  i 
vospol'zovalis' hitrye karliki. Bonya, ne  stesnyayas', nazhala odin kvadratik, 
i vysokoe kreslo  pilota  povernulos'  k  nim. V  kresle  sidel  kapitan!!! 
Kapitan byl normal'nogo  rosta, to  est'  takoj, kak  Nik  i  Zemfira!  Nik
obeskurazheno ustavilsya na nego, ne v silah proiznesti ni slova. 
       - CHest'  imeyu  dolozhit', ser! - vnov'  kriknula  Bonya,  otsalyutovala 
kapitanu i nazhala eshche odin kvadratik.
       Kapitan podnyalsya, otdal chest' i opyat' sel!
       - Hvala nebesam, ser!
         Deti Neba prihodit',
         Svyashchennyj kniga chitat',
         Posle mnogo pomogat',
         Velikij Tupak spasat'!

       Kapitan snova podnyalsya, otdal chest' i sel.
       - Ser, nizhajshe prosit' svyashchennyj kniga!
       Kapitan kivnul, podnyal ruku, i iz podlokotnika vydvinulas' kniga.
       - Svyashchennyj kniga! - ahnula provodnica. - Vse padaj nic!
       - Vse. Koncert okonchen. - podnyalas' Zemfira. Ona smelo napravilas' k 
kreslu kapitana.
       - Nazad!!! - vzvizgnula Bonya.
       - Zema, ne nado! - kriknul Nik.
       No amazonka ne slushala ih. Ona podoshla  k  kapitanu, vzyala  knigu  i 
opustila emu ruku.
       - Smazat' nado. - obratilas' ona k provodnice, - A to zaelo.
       - Tak on chego? - obeskurazheno sprosil Nik. - Ne nastoyashchij chto li?
       - A ty srazu ne ponyal? - glyanula ona na nego, - CHuchelo.
       - Sama chuchelo. - proburchala Bonya. - Nikomu ne govorit'!  A to na vas
past' proklyat'e!
       - Vo dela. A ya pochti poveril. Ved' on, kak zhivoj!
       - U zhivyh dyrok vo lbu ne byvaet. - otvetila  Zemfira  i  pripodnyala
kapitanu furazhku. V pravom viske ziyalo pulevoe otverstie.
       - Ne trogat'! - povysila  golos  Bonya, - Knizhku  vzyala - otsyuda  von 
poshla!
       - Bonya. A  pochemu  vy  stihami  govorite  bez  akcenta? - rasteryanno 
sprosil Nik.
       - Gde zh ego vzyat'? Cement mesit' nado. Glina, navoz, pesok...
       - Nu da... - eshche bol'she rasteryalsya Nik, - Konechno...


       Kogda oni vyshli iz korablya, stolb chernogo dyma upiralsya v nebo.
       - A-a-a!!! - vozopila Bonya, - CHudovishch idti!!!
       - Nachalos'. - kislo  provorchal  Nik, - Zema, derzhi energik. Kazhetsya,
teper' on tebe prigoditsya.



       Bezumnaya noch':


       Bezhat' vniz po sklonu nesomnenno legche, nezheli naoborot. "Gravitaciya
planety na sluzhbe cheloveka" - pod takim lozungom Deti Neba mchalis' v gorod.
"CHto vam do glupyh korotyshek?" - sprosite vy. I oni ne smogut otvetit'. Net
-net, obeshchan'ya zdes' ne prichem, i dazhe klyatva. Navernoe ne  perevelos'  eshche
takoe chuvstvo, kak sovest' ili chest'?..
       - Zema, vperedi ovrag! - kriknul Nik.
       - Pomnyu! On glubokij, poteryaem vremya!
       - Antigravy?
       - Da!
       |to byl krasivyj pryzhok. Dva tela, budto raspahnuv kryl'ya, rvanulis'
vverh i vospariv nad zemlej, plavno pereleteli na druguyu storonu ovraga.
       - Uspevaem.
       - Da u nas zhe eshche sutki v zapase!
       - Ty tak dumaesh'?!
       - Nadeyus'. No nuzhno eshche podgotovit'sya.
       - Soobrazhaesh'.

       
       Gorod-polyana    napominal    potrevozhennyj    muravejnik.    Karliki 
besporyadochno nosilis' vzad i vpered usilivaya sumatohu sborov.
       - Davaj-davaj bystree! Davaj-davaj bystree! - vopil  Klop,  vossedaya
na  ogromnom  pne-trone, - Vse  brosaj, deti  zabiraj, nogi  vstavlyaj, gory 
udiraj!
       - Klop!  - kriknul  Nik  izdaleka,  - Klop,  my  videli  signal.  Vy 
vystavili ohranu?
       - Da. Voin ostavat'sya - my udirat' gory.
       V storone sobralas' kuchka  skuchayushchih  voinov. Bezuchastno  pozevyvaya, 
oni lyubovalis' scenoj koshmarno neorganizovannoj evakuacii.
       - Von te chto li voiny? - sprosila  Zemfira, - Da  tam  vsego  dyuzhina 
korotyshek! |to oni ostanovyat chudovishch?
       - CHudovishch  ostanovit'  nel'zya - chudovishch  mnogo-mnogo.  Poka  chudovishch 
lopat' voin - my zaberemsya gora. CHudovishch gora ne zalezt' - my brosat' most.
Propast' glubokij. CHudovishch nemnozhko upadut - ostal'nye ubegut.
       - I na sleduyushchij god opyat' pridut. - dobavila Zema.
       - Ne vsegda. - otvetil  Klop, - No my hitryj - opyat' pryatat'sya gory.
       - Tochno. Obaldennaya hitrost'.
       - Stop! - prikriknul  Nik, - Vy hot' ponimaete, chto nuzhno unichtozhit' 
chudovishch odin raz no navsegda, togda vam ne  nuzhno  budet  sryvat'sya  kazhdoe 
leto v gory i zanovo otstraivat' gorod?  Vam nikogda ne prihodilo v golovu, 
chto mozhno zhit' ne v zemlyankah, a v normal'nyh modulyah so vsemi udobstvami?
       - V svyashchennyj kniga skazano: zhivi  segodnyashnim! Znachit  zavtra  bud'
chto budet. Ty govorit' eres' Syn Neba! Bystro molchi!
       - Eres' govorish'?! Sejchas ya tebe skazhu eres'! 
       On stolknul Klopa s pnya i zaprygnul na nego sam.
       - A  nu  slushaj  menya  bestolkovye  karliki! - kriknul  on  gromovym 
golosom, - My, Deti Neba spustilis' k vam dlya togo, chto by  spasti  vas  ot
chudovishch!
       - Davaj-davaj! - razdalis'  vozglasy  so  vseh  storon. - Deti  Neba
bol'shoj. CHudovishch vas dolgo est' budut - my uspet' ubezhat'.
       - Nikto ne ujdet v gory! 
       Na polyane vocarilas' grobovaya tishina. Ona  nastupila  vnezapno, kak-
budto kto-to vyklyuchil zvuk. Karliki ispuganno zamerli  na  meste, osoznavaya
ves' uzhas skazannogo.
       - YA skazal, chto nikto ne  ujdet  v  gory! - povtoril  Nik, - Vernee,
pochti nikto. Stariki, deti i slabye zhenshchiny. I to, tol'ko  posle  togo, kak
pomogut nam organizovat' oboronu  goroda! Vy  ponyali  menya?! Te, kto  reshit
umotat' bez moego razresheniya, budut  podzhareny  moej  strashnoj  molniej  na 
meste i umrut v strashnyh mucheniyah!
       - U-u-u!!! - podnyalsya vseobshchij ston.
       - My  nauchim  vas,  kak  srazhat'sya  i  pobedit'  chudovishch! - kriknula 
Zemfira.
       - U-u-u!!! - vseobshchij ston usililsya.
       - A potom my ustroim bol'shoj prazdnik i budem pit'  mnogo  tripsa! -
dobavil Nik.
       - O-o-o!!! - odobritel'no zagudela tolpa.
       Amazonka neodobritel'no posmotrela na Nika, no vozrazit' bylo  nechem 
- glavnoe ubedit' tupakcev.
       - Deti Neba, a chto delat'  my? - sprosila  devchushka  neopredelennogo 
vozrasta.
       - Ty, solnyshko, soberi syuda vseh detishek, i ya dam vam  samoe  vazhnoe
delo, aga?
       Devchushka radostno vzvizgnula i ubezhala.
       - Tak, Klop - zhirnoe puzo, ty gde?!
       - Moya vse slyshat', Syn Neba. Moya zdes'.
       - Mne nuzhna karta mestnosti. I eshche: kogda chudovishcha budut zdes'?
       - Karta  syuda,  bystro!  - pisknul  predvoditel',  - CHudovishch  prijti
zavtra vecher, pochti noch'. Im gora vokrug obojti - eshche uspevat' udrat'!
       - Udrat' net! - garknula Zemfira emu pryamo v uho, - Srazhat'sya da!
       - Aj, zachem orat', Doch' Neba! Davaj srazhaj - ya ne umet', ya - vozhd'!
       - Zema, da bros' ty ego! Vot karta! Glyadi, chto skazhesh'?
       Gora vytyanulas' ellipsom daleko na sever, pohozhe do  konca  ostrova. 
Perpendikulyarno k nej primykaet vtoraya gora. Ona vyshe i  kruche  pervoj - na
nej i sobiralis' spryatat'sya karliki. S yuga ostrov opoyasyvayut  gustye  lesa.
Dal'she, pochti do poberezh'ya - nizmennost', bolota. S  zapada  uzkaya  poloska
peschanika, otdelyayushchaya les ot vzgor'ya.
       - Zdes' idti chudovishch! - pokazal  na  nee  Klop. - Tropa chudovishch! Aj,
ploho!
       Pered samym gorodom, tropa rasshiryalas' v forme kuvshina, potom  snova 
suzhenie i vyhod na polyanu.
       - Ty dumaesh' o tom zhe, o chem i ya? - sprosil Nik amazonku.
       Ona hitro prishchurilas' i kivnula.
       - CHelovek dvadcat' zdes' uderzhat tysyachi dve chudovishch, kakie by oni ne 
byli.
       - Kstati, Klop, a chto iz sebya predstavlyayut chudovishcha?
       - CHudovishch  uzhasnyj,  chudovishch  krovozhadnyj, vseh  sozhrat',  ostal'nyh 
razorvat'!
       - Potochnee pozhalujsta! Menya interesuet dlina, vysota, chem deretsya.
       - Dlina - Syn neba. Vysokij, kak ya. Past' ogromnyj - klyki tri ryada!
Kogti - vo! CHernyj ves', slyuna bryzgat', mnogo gromko krichat', glaza  ognem
goret'! Strashnyj chudovishch!
       - CHerti chto. - pozhal plechami Nik, - Mozhet  mutant  kakoj? Na  zapade 
fon povyshennyj.
       - Skoro uvidim. Davaj Nik, u tebya est' plan?
       - Velikij narod  Tupaka! - povysil  golos  Nik, - Mne  nuzhny  luchshie 
strelki iz luka i  luchshie  metateli  drotikov. |to  mogut  byt'  zhenshchiny  i 
podrostki, potomu kak srazhat'sya oni ne budut! 
       Vozle Detej Neba stali sobirat'sya ohotniki, molodye muzhchiny  i  dazhe
neskol'ko zhenshchin.
       - Slavnye strelki Tupaka! Na  vas  vozlagaetsya  osoboe  zadanie:  vy 
rassazhivaetes' na derev'yah vdol' tropy i strelyaete  v  chudovishch  sverhu. Oni 
vas  dostat'  ne  smogut,  poetomu  nikto  ne  pogibnet.   Tol'ko  pokrepche 
privyazhites' k stvolu i strelyajte potochnee. Idite, Doch' Neba vas raspredelit.  
Dajte im pobol'she strel i drotikov dobav'te!
       - Syn  Neba, my  vse  zdes'. Syn  Neba. - terebila  ego  za  shtaninu 
znakomaya devchushka.
       - Vot molodcy, detishki. - pohvalil  ee  Nik. - Rebyata, zovite  svoih
dedushek, babushek i tashchite iz lesu kolyuchie vetki i kol'ya. Vse kraya  von  toj
polyanki nuzhno zavalit' kolyuchkami i navtykat' ostryh  kol'ev, chtob  chudovishcha
obkololi sebe vse boka!
       - Vot zdorovo! - zavereshchali rebyatishki i brosilis' ispolnyat' prikaz.
       - Tak, vse ostal'nye - za mnoj! - mahnul rukoj Nik. - I voiny tozhe!
       Narod nehotya potashchilsya k krayu goroda. 
       - Poshevelivajtes'! Skoro stemneet!
       V  samoj  uzkoj  chasti  tropy, vedushchej  iz  goroda  vdol'  gory, Nik 
ostanovilsya. Vperedi nebol'shaya polyanka - otlichnoe mesto dlya oborony.
       - Zdes'.  Zdes'  budem  kopat'.  Slushajte  vse!  My  vykopaem  zdes' 
glubokij rov, zamaskiruem ego, a iz zemli sdelaem  stenu, s  kotoroj  budem
bit' chudovishch! Mnogie provalyatsya v  etot  rov, a  ostal'nym  budet  neudobno 
lezt' vverh, gde my ih i vstretim dlinnymi kop'yami!
       - Ur-r-ra! - obradovalis' tupakcy.
       - Tashchite lopaty - davajte kopat'!
       - U-u-u! - zavyli karliki.
       - ZHivo! - prikriknul Nik, - Kto  ne  budet  kopat', tot  ne  poluchit
tripsa na prazdnike pobedy!
       Narod, kak vetrom sdulo. I uzhe cherez minutu pervaya lopata votknulas' 
v zemlyu.
       

       K polunochi zazhgli fakely, i  polyanka  stala  pohozha  na  prazdnichnuyu 
ploshchad'. Zemfira vozvrashchalas' v gorod s gruppoj strelkov.
       - Kak dela, Zema? - sprosil zapyhavshijsya "polkovodec".
       - U nas  poryadok. Ustroili  sideniya  na  derev'yah. Prikrepili  zapas 
strel, vodu i edu. Po signalu oni zaberutsya v  svoi  gnezdyshki  i  podkinut 
gostyam paru soten syurprizov. A kak u vas?
       - Ne vazhno. |timi lopatkami tol'ko v pesochnice igrat'sya. K  tomu  zhe
kornej polno. Dumayu istratit'  odin  energik  ili  my  ne  uspeem  vykopat'
dostatochno glubokij rov.
       Amazonka podoshla k samomu krayu yamy. V  transhee,  glubinoj  ne  bolee 
polumetra, koposhilas' kuchka ustavshih korotyshek.
       - Pozhaluj ty prav - oni  uzhe  vydohlis'.  No  u  nas  tol'ko  chetyre 
energika, ty gotov risknut'?
       - Konechno. Inache u nas ne ostanetsya sil srazhat'sya  s  monstrami.  Ty 
kstati ne zabyla, zachem my vse eto delaem?
       - Ochen' smeshno, Nik. Tol'ko ya potom posmeyus', ladno?  A sejchas ya vam 
nemnozhko pomogu... |j, rebyata! A nu, vylaz' na perekur!
       Ona  vykrutila  iz  blastera  otsekatel'   impul'sa   i   ustanovila 
minimal'nuyu distanciyu porazheniya.
       - Vsem otvernut'sya!
      I yarkaya struya plazmy hlynula v transheyu. Neskol'ko  sekund  razdavalsya
negromkij gul, shipenie i vdrug stalo opyat' temno.
      - Vse, odin energik mozhno vybrasyvat'. Oj, kak stvol raskalilsya!
      Iz transhei valil gustoj dym i slabyj veter otnosil ego na vostok.
      - Vot i primanka dlya  chudovishch. - probormotal  Nik, - Uh  ty!  Da  tut
metra dva uzhe! I nikakih kornej! Rebyata, Doch'  Neba  nam  zdorovo  pomogla!
Zakanchivaj perekur! Sejchas ostynet i za rabotu!..


                           ...prodolzhenie sleduet
                     
              1997-2000

Last-modified: Thu, 05 Apr 2001 06:23:37 GMT

Ocenite etot tekst: