in uzhe vidchuv u meni. YA  shche  z  nim  malo
rozmovlyala na cyu temu, ale vzhe odin toj  fakt,  shcho  ya  z  pershoż  zustrichi
pochala aktivno j cilkom shchiro pidtrimuvati jogo zahoplennya novimi ideyami, -
odin cej fakt ne mig ne polozhiti glibokogo vidbitku na jogo vrazlivu dushu,
i vin zakohavsya v mene. Zakohavsya yak u novogo pastirya. Vin tak  zakohavsya,
yak mozhe zakohatis' til'ki nestrimanij romantik.  YA  ce  vzhe  provirila  na
tr'oh dnyah rozluki. Otzhe, staroż hvorobi nema, ş nova hvoroba, ale ce  vzhe
hvoroba ostatochnogo viduzhannya.
   - Ti vzhe skinchila? - zithnuv iz polegshennyam tovarish Vovchik.
   - Skinchila.
   - I vse-taki ya skazhu, shcho j ti bagato mudruşsh i trohi podibna do togo  zh
Dmitriya.
   - Vidkilya zh ce vidno? - vsmihnulas' Aglaya.
   - A hoch bi vidtilya, shcho ti nadto vzhe prosto govorish  pro  kohannya,  nibi
sprava jde pro yakus' kupivlyu chi to prodazh. YAkos' chi  to  nadumano,  chi  to
navit' merkantil'no vse ce...
   - A ti zh dumav, shcho maşsh spravu z kisejnoyu barishneyu? Ni,  druzhe,  v  nash
vik  mozhna  kohati  spravzhnim  kohannyam  til'ki  todi,  koli  ce   kohannya
pidigrivaşt'sya polum'yam social'noż ideż.
   - Todi meni bukval'no nezrozumile, yak  ti,  moskovka,  mozhesh  zrobitis'
yakimos' tam pastirem.
   - A chomu ne pripustiti, shcho meni dushno na svożj  vitchizni?  -  zagadkovo
posmihnulas' Aglaya. - V takih vipadkah  mozhna  zrobitis'  navit'  kirgizom
toshcho... koli v Kirgiziż ş oddushina.
   Tovarish Vovchik raptom pozihnuv i, rozkinuvshi ruki, lig na travu.
   - A vse-taki, koli pravdu  govoriti,  -  skazav  vin,  -  nichogo  ya  ne
zrozumiv iz tvożh balachok. YAkos' duzhe plutano, majzhe tak,  yak  u  Dmitriya.
Politika, politika j politika, i vidsutnist' usyakoż yasnosti... Ti chasom ne
komunistka?
   Aglaya zasmiyalas'. Żj vse-taki Vovchik, żj-bogu,  podobaşt'sya:  poruch  iz
bezprimirnoyu nażvnistyu takij tonkij  sarkazm.  Koli  b  vona  nalezhala  do
kompartiż, żj bi vid takoż repliki, bezperechno,  ne  pozdorovilos'.  Teper
vona rozumiş Karamazova j rozumiş, chomu vin  ne  hoche  pokinchiti  z  svoşyu
KP(b)U.
   - Ti, bud' laska, ne pripisuj meni togo, shcho ya j ne  dumav  govoriti,  -
strivozhenim golosom skazav lingvist.
   - Ti odmovlyaşshsya? - usmihnulas' Aglaya. - Todi ya proshu probachennya:  meni
zdalosya chomus', shcho ti bagato vidvazhnish samogo sebe.
   Tovarish Vovchik shiroko pozihnuv.  Vin  pidsvisnuv  svoşmu  loverakovi  j
skazav:
   - Nu, dobre. Postanovimo, shcho  rozmovu  skincheno.  Teper  zapitannya:  ti
s'ogodni vijdesh do Dmitriya?
   - A ti duzhe hochesh, shchob ya vijshla?
   - Zvichajno.
   - A chomu tobi tak hochet'sya, shchob ya vijshla?
   - Tomu, shcho koli j dali Dmitrij bude z takim zhe nastroşm,  to  z  nashogo
polyuvannya nichogo ne vijde... I potim, meni duzhe obridli ci fokusi.
   - Slovom, ti hochesh, shchob ya obov'yazkovo vijshla?
   - Zvichajno.
   - Hv todi ya obov'yazkovo ne vijdu.
   - A ya todi z toboyu j govoriti ne shochu, - oburivsya tovarish Vovchik. -  I
vzagali ya strashenno shkoduyu, SHCHo progayav stil'ki chasu.
   Aglaya zaregotala. Ah,  yakij  vin  smishnij,  cej  Vovchik!  Vin  "progayav
stil'ki chasu"! Hiba vse jogo zhittya ne e porozhnş misce v svitovomu  ruhovi?
Vidkilya ce vin uzyav, shcho jomu dano yakos' tam "gayati chi ne gayati chas"?
   - Prote ti na mene ne gnivajsya, druzhe. Ce ya zhartuyu, - skazala vona.
   Ale Vovchik i bez  probachennya  ne  obrazhaşt'sya;  vin  nemalo  chuv  takih
komplimentiv hoch bi vid togo zh Dmitriya. Voni jogo zovsim ne obhodyat'. Jogo
til'ki divuş, chomu ce "pastir" (vin taki zironizuvav) ne hoche jti do svoşż
vivci... Slovom, do pobachennya!
   Vovchik pidvivsya vzhe i jde do parkanu. Todi z-za povitki viskakuş  t'otya
Klava j bere jogo pid ruku.  Vona  zapevnyaş  lingvista,  shcho  j  ne  dumala
pidsluhati jogo rozmovu, ale vona stavit' taki dvi vimogi: persha -  Vovchik
daş chesne slovo, shcho Dmitrij nichogo ne znaş pro  te,  yak  dumaş  pro  n'ogo
Aglaya ("moya pleminnicya, bachish, z odnogo boku, visokokul'turna lyudina, a  z
drugogo - yakas' duzhe neoberezhna i odverta do bezumstva").
   - Take slovo ya vzhe dav Aglaż, - nezadovoleno skazav lingvist.
   - A druga, - prodovzhuvala t'otya Klava, - ya tebe proshu  pociluvati  mene
po sekretu v oce prave vushko j piti  zi  mnoyu  do  Şvgeniya  Valentinovicha.
Teper tobi nichogo turbuvatis': ZHenya vzhe znaş, shcho ti sidish z Aglaşyu, i hoche
zigrati z toboyu v shahi.
   Vovchik zaraz ne maş bazhannya grati v shahi: jomu treba piti  do  Dmitriya.
Ale vin ne mozhe vidmovitis', bo t'otya Klava vse odno postanovit' na svoşmu
i vse odno jomu dovedet'sya grati v shahi.  Vin  povertaşt'sya  do  gamaka  j
raptom bachit' u n'omu Aglayu. Vona zaraz mayachit' tam neyasnim siluetom.  "SHCHo
dumaş cya chudna divchina?" - prihodit' jomu v golovu. Ale pitannya c'ogo  vin
i ne dumaş rozv'yazuvati,.. ta j prijshlo vono zovsim vipadkovo.
   T'otya Klava, yak i treba bulo chekati, spershu vlashtuvala z nim podorozh  u
glibinu abrikosovogo sadu j tam, pid pishnoyu buzinoyu,  pritisnula  jogo  do
svożh grudej. I til'ki koli vse bulo zrobleno, vona vzyala jogo pid ruku j,
trohi pohituyuchis' vid zadovolennya, pishla z dim do Şvgeniya Valentinovicha.
   - O bayaderka!.. - naspivuvala vona, nablizhayuchis' do dverej.
   Na porozi żh zustriv muzhchina v zolotomu pensne i  prostyagnuv  Vovchikovi
obidvi ruki:
   - A... ya duzhe radij! - skazav  vin  i  dav  dorogu  trohi  zbentezhenomu
lingvistovi.


   [1] Poroda mislivs'kih sobak.
   [2] Spirt amiachnij kaustichnij dlya bidnih (latin; ironichne).
   [3] Davajte zmiryayu vash pul's? (Fr.)
   [4] Mij druzhe (fr.).
   [5] YAk zle buti pogano vihovanim (fr.).
   [6] Nichogo... Ne zavzhdi pobachish takogo hvorogo, yak vi (fr.).
   [7] Tut u rozuminni "neviglas".
   [8] O Bozhe! SHCHo take vi govorite (fr.).
   [9] Vi taki lyub'yazni, shcho svożm vizitom prinesli prişmnij syurpriz.
   [10] Spodivayus', vi povecheryaşte zi mnoyu (fr.).
   [11] Nad cişyu problemoyu varto pomizkuvati (fr.).
   [12] Trishki nabliz'tes' (fr.).
   [13] Pereproshuyu... panove, dozvol'te hoch prisisti (fr.).
   [14] O Gospodi, ya zadihayus'. Vidchinit', bud' laska, vikno,  haj  trishki
provitrit'sya (fr.).
   [15] Dante buv pravij, shcho doroga do pekla vistelena  blagimi  namirami.
(Fr.)