---------------------------------------------------------------
© Copyright Hanoh Levin
© Copyright Mar'yan Belen'kij, perevod
Email: belenky13@hotmail.com
WWW: http://belenky.hypermart.net
Date: 20 Jun 2004
---------------------------------------------------------------
Marian Belenky
Writer, journalist
Jerusalem 97230, Ramot B, Aaron Eshkoli 125\25
Tel: 051-415301, 02 - 586 18 52
belenky13@mail.ru
marbelenky@yahoo.com
Hanoh Levin. Pakuem chemodany
Komediya v 8 pohoronah
Perevod s ivrita, kontakty po voprosu postanovki:
Mar'yan Belen'kij
Dejstvuyushchie lica:
SHabtaj SHuster
B'yanka, ego zhena
Nina, ih doch'
Bela, ih doch'
Genya Gelerneter
|l'hanan, ee syn
Cvi, ee pokojnyj muzh
Munya Globchik
Lola, ego zhena
Zigi, ih syn
Beba, mat' Muni
Bruno Hofshteter
Cilya, ego zhena
Amci, ih syn
Motke Cahori
Cipora, ego zhena
Avner Cahori, ego brat, gorbun
Anzhela Hopkins molodaya amerikanskaya turistka
Al'berto Pinkus
|lisha Huker
Al'fons Huzli
Prostitutka
Pervyj grobovshchik
Vtoroj grobovshchik
Uborshchik ulic
CHinovnik
Dva sanitara
Dva religioznyh ortodoksa
Prim. perev.
V Izraile zhivut ne evrei, a izrail'tyane, poetomu pedalirovat' evrejskij
akcent net neobhodimosti. Takzhe i imena tipa Munya, Beba, Cilya v Izraile ne
imeyut konnotacii s izvestnymi zritelyu stereotipami staryh evreev.
P'esa vpervye byla postavlena v Kamernom teatre (Tel' Aviv) v marte
1983 g.
Rezh. Majkl Al'freds
P'esa stavilas' takzhe v Avstrii, Germanii, Gollandii, CHehii, SSHA.
Kartina 1
Dom sem'i SHuster
SHabtaj medlenno idet po kvartire s gazetoj v rukah. Za nim - B'yanka,
Bela, Nina.
Bela: Bol'noj papa idet v tualet. Vot uzhe 4 dnya u nego zapor, mozhet na
etot raz u nego poluchitsya.
SHabtaj: YA tyazhelyj.
B'yanka: On tyazhelyj, oh kakoj on tyazhelyj!
SHabtaj: Vse menya obmanyvali.
B'yanka: SHabtaj, u tebya est' zhena i dvoe docherej.
SHabtaj: A ya govoryu - vse menya obmanyvali. YA tyazhelyj. YA zhertva obmana.
(SHabtak opuskaetsya na koleni, B'yanka brosaetsya podnimat' ego, on ee
otstranyaet)
Bela: Papa molitsya.
SHabtaj: Gospodi!
Pauza
SHabtaj: Daj Bog, chtoby poluchilos'.
Pauza.
SHabtaj: Amin'.
(Vstaet, povorachivaetsya k zhene i docheryam. B'yanka brosaetsya k nemu,
celuet):.
Ty- moj muzhchina.
Bela (celuya otca): Sil'nyj
Nina (obnimaya otca): Radost' nashej zhizni (Povisaet na nem).
Bela: Nina, papa tyazhelyj.
Nina otpuskaet otca. SHabtaj mashet im gazetoj: V molodosti u menya
poluchalos'. Vse vremya. Vsem privet. |h, molodost', molodost'. (Medlenno
uhodit)
B'yanka: V molodosti u nego poluchalos', da, ya znayu. Vy eshche malen'kie
byli, no u nego poluchalos'.
SHabtaj pokidaet scenu
Bela: My verim, papa. My byli malen'kimi, no my verim.
Golos Zigi: Nina! Ty gotova?
Nina: YA uhozhu s Zigi.
B'yanka: Ty ne budesh' zhdat', poka papa vyjdet?
Nina: No ved' my uzhe dogovorilis'.
Bela: V kino, da? V kino?
Nina: Na tyazhelyj fil'm, smeyat'sya ya segodnya ne namerena.
B'yanka: Ne vozvrashchajsya slishkom pozdno.
(Nina vyhodit. Bela plachet)
B'yanka: Bela, eto ne vremya.
(Bela prodolzhaet plakat')
B'yanka: Papa sejchas vyjdet, ty hochesh', chtoby on uvidel tebya plachushej?
Bela: Hochu, da.
B'yanka (vytiraet docheri lico): Budet prazdnik i na nashej ulice.
Bela: Hochu, da, hochu.
B'yanka: Vot i budet.
Vhodit SHabtaj. V ego ruke - gazeta, on idet medlenno, ostanavlivaetsya
vozle zheny i docheri. B'yanka smotrit na nego voprositel'no.
SHabtaj: Nichego netu.
B'yanka: Dazhe ne...?
SHabtaj: Dazhe ne. |to zhe dlya serdca vredno, vredno.
B'yanka: No ty hot' gazetu-to pochital?
SHabtaj ronyaet gazetu, prodolzhaet idti, vyhodit.
Bela: Papa prekratil chitat', on sosredotochen sejchas tol'ko na odnom
B'yanka: Kak on chital gazetu i ob®yasnyal mne pro politiku! CHasami. Ty ne
pomnish', no ya byla tomu svidetelem.
Vhodit SHabtaj, beret iz ruk zheny gazetu, napravlyaetsya v tualet.
B'yanka: Nu, est' chto nibud'?
SHabtaj: Ne obeshchayu. (Vyhodit)
B'yanka: Kakoj muzhchina byl, ya byla tomu svidetelem! (Bele) Ty glyan', on
pytaetsya, pytaetsya, a nichego ne vyhodit. (Bela plachet). Ne plach', durochka! U
nego vse poluchitsya, i u tebya tozhe vse budet horosho, vot uvidish'.
Kartina 2
Kuhnya v dome Gelerneterov. |l'hanan, krupnyj polnyj paren', vhodit v
pizhame, p'et vodu. Vhodit Genya.
Genya: S chego eto ty posredi nochi vodu hleshchesh' kak loshad'?
|l'hanan: Mne plohoj son prisnilsya.
Genya: A ty ne spi, ty zhenis' (uhodit).
|l'hanan (pro sebya): No ved' zhenshchiny-to mne i snyatsya. Serye takie sny,
no ochen' strastnye. Ochen'. Vot i pit' hochetsya. (P'et). A teper' zhivot
razdulsya.
Vhodit Genya.
Genya: Menya toshnit. YA opasayus' za serdce.
|l'hanan: Serdce sozdano, chtoby nam sluzhit'.
Genya: Tol'ko ne moe. (Vyhodit.
Nina i Zigi ostanavlivayutsya u doma Niny, celuyutsya.
Nina: U papy nichego ne bylo 4 dnya.
Zigi: U babushki vospalenie legkih.
Nina: Spokojnoj nochi.
Zigi (hvataet ee za grud'): YA zhdu otveta. Skazhi otcu, chto naschet
za...za.. zarabotka vse budet v poryadke.
Nina idet domoj, Zigi uhodit.
|l'hanan: V SHvejcariyu! (Upletaet kolbasu s bulkoj).
Vhodit Genya: Ty molodoj, u tebya appetit. A menya tol'ko toshnit.
|l'hanan: A na svad'be chto ty ela, staruha?
Genya: YA ela? YA spala? YA voobshche nikakogo udovol'stviya ot zhizni ne
poluchayu.
Genya vyhodit.
|l'hanan (prodolzhaya est'): V SHvejcariyu! (Uhodit).
Genya vhodit: Nu? Dazhe vyrvat' ne mogu. Horoshen'koe delo. Net, i chego ya,
sprashivaetsya proshu? A? Tancevat'? Kupit' villu? YA i prosila vsego-to
navsego, chtoby menya vyrvalo. Tak da? Tozhe net. (Est bulku). Vot tak. Tak emu
i nado. CHtob hot' bylo ot chego rvat'. I mnogo.
(Tut perevodchika prorvalo - nikakih intonacij staroj evrejki v
originale net, da eto i ne svojstvenno ivritu)
Vhodit |l'hanan. On odet, s chemodanom v ruke:
Genya: |to kuda zhe?
|l'hanan: V SHvejcariyu.
Genya: Noch'yu?
|l'hanan: Menya zhdut.
Genya: Molodost', molodost'! Krov' kipit. Menya odnu brosayut.
|l'hanan: YA budu pisat'.
Genya: Ne budesh'.
|l'hanan: Budu.
Genya: Nu hvatit. (Sobiraetsya uhodit')
|l'hanan: A poproshchat'sya?
Genya ostanavlivaetsya, |l'hanan ee obnimaet.
Genya: Sil'nej davaj, mozhet vyrvu.
|l'hanan napravlyaetsya k dveri.
Genya: Ladno, davaj, a ya tut poka umru.
|l'hanan: YA tozhe mogu umeret'.
Genya: Nu da - umresh' ty, kak zhe. Ty zdorov kak byk.
Rashodyatsya v raznye storony.
Kartina 3
Noch' . Avtobusnaya ostanovka. Podhodit |l'hanan s chemodanom. Zatem Amci
tozhe s chemodanom.
Amci: Privet, |l'hanan.
|l'hanan: Amci?
Amci: Aga.
|l'hanan: Tak ty ne v Amerike?
Amci: Priehal navestit' roditelej. Oni uzhe pozhilye, i ya hotel
predstavit' im svoyu amerikanskuyu nevestu.
|l'hanan: A gde ona?
Amci: Priedet cherez nedelyu. A ty kuda?
|l'hanan:YA?
Amci: Da. Ty kuda sobralsya?
|l'hanan: Prosto vyshel provetrit'sya.
Amci: Za granicu?
|l'hanan: A pochemu by i net? Kak naschet SHvejcarii?
Amci: Nu chto ya mogu skazat'? A ty zhenit'sya ne proboval? Na studentke?
|l'hanan: Ona uehala v SHvejcariyu.
Amci padaet v obmorok.
|l'hanan: Amci! Amci!
Amci (prihodit v sebya): Izvini. |ta poezdka menya prosto vyzhala. Mozhet,
ya prosto bolen. Ili chuvstvitelen chereschur.
Vhodit prostitutka. Stoit nepodaleku, smotrit na nih.
|l'hanan: Ty blednyj takoj.
Ona priblizhaetsya: Oba za 150.
Amci (podnimaet chemodan): Mne nado idti. Menya prestarelye roditeli
zhdut.
|l'hanan: Peredaj ot menya privet.
Amci: SHalom, |l'hanan. Dosvidaniya. Udachnoj poezdki.
|l'hanan: A tebe - horosho provesti otpusk.
Amci uhodit.
K |l'hananu priblizhaetsya prostitutka: Krasavchik.
|l'hanan: YA edu v SHvejcariyu.
Prostitutka: I takie byvayut (Pokazyvaet grud')
|l'hanan: I mne nuzhno hranit' svoyu silu.
(Prostitutka podnimaet yubku).
|l'hanan: I u menya vperedi - dlinnaya doroga.
(Prostitutka povodit bedrami. |l'hanan stanovitsya pered nej na koleni).
|l'hanan: I mne by ne hotelos' rastrachivat' na tebya vse svoi sily
(kasaetsya ee beder): SHlyuha.
Prostituta daet emu poshchechinu.
|l'hanan: Prostitutka.
Prostitutka: Poshli! SHvejcariya! Polizat' u menya. 100!
Ona uhodit. |l'hanan sleduet za nej.
Kartina 4
Rassvet na avtobusnoj ostanovke. Dva religioznyh ortodoksa vstali rano
utrom, chtoby pojti v sinagogu. Oni eshche so sna i bormochut chto-to.
Ortodoksy: Blagodaryu tebya, Gospod' miloserdnyj, chto ty vernul mne dushu
posle sna.
Vhodit staraya Beba Globchik v pal'to, nadetom na nochnuyu rubashku. V ruke
u nee chemodanchik. Za nej sleduet ee syn Monya, ego zhena Lola, i ih syn Zigi.
Lola: Babushka otpravlyaetsya v sanatoriya dlya slabovidyashchih . Ona budet tam
dyshat' svezhim vozduhom, i vernetsya zdorovoj i popravivshejsya.
Beba ostanavlivaetsya. Oborachivaetsya. Idet nazad. Monya pregrazhdaet ej
put'.
Monya: Net, mama. Ne tuda.
Beba ostanavlivaetsya i vnov' pytaetsya idti v prezhnem napravlenii. Monya
pregrazhdaet ej put'.
Monya: Net, mama. Net.
Lola: Babushka vyzdoroveet i vernetsya.
Zigi: B.. b.. babushka.
Monya: Nu, chto ty hochesh' skazat'?
Lola: Nichego. CHtob tebe bylo yasno, Zigi - my ee iz-za tebya otpravlyaem.
Nam nuzhna svobodnaya komnata, na sluchaj, esli ty zhenish'sya.
Zigi: B... b...
Lola: |to my uzhe slyshali. YA idu domoj gotovit' zavtrak. Poshli, Zigi.
Lola i Zigi uhodyat.
Monya: Mama, glavnoe - ne volnujsya. (SHCHekochet ee pod podborodkom) Horosho?
Nu chto, mama? Smeesh'sya, a? Smotri - utro, ptichki. Poedesh' otdyzat' v
sanatorij. YA vkalyvayu kak loshad', a ty budesh' otdyhat'. Za moj schet. Da,
mamochka? Smeshno? Zabavno? ZHizn' - eto sploshnaya shutka, da? No eto shutka
dorogaya, ochen' dorogaya. Vot avtobus prishel. (Sazhaet ee v avtobus). My v
subbotu priedem tebya navestit'. (Celuet ee v lob. Monya uhodit. Beba s
chemodanchikov vyhodit iz avtobusa i medlenno napravlyaetsya domoj. Monya tut zhe
pregrazhdaet ej put'.
Monya? Smyvaesh'sya, da? Mne v lico plyuesh'?
Mimo prohodit uborshchik s telezhkoj dlya musora.
Monya? |j, musorshchik! Zaberi eto!
Musorshchik sazhaet Bebu v telezhku.
Monya: V musor!
Musorshchik: |to vasha mama? (Vytaskivaet ee iz telezhki, stavit na mesto)
Poshutili i hvatit. Mne rabotat' nado. (Uhodit).
Monya: Vot eshche odin avtobus (provozhaet ee k avtobusu, obnimaet) Mama!
(plachet). Nu vot, avtobus otpravlyaetsya. Do svidaniya!
(Beba napravlyaetsya k avtobusu. Monya mashet ej. Razrazhaetsya rydaniyami)
Mama - ty - to edinstvennoe, chto stoit mezhdu mnoj i smert'yu. Mama,
mama!
Vhodyat Zigi i Lola.
Lola: YAichnica ostyvaet.
Zigi: U menya net ap.... ap... appetita.
Lola: |to my uzhe slyshali. Monya, poshli.
Monya: Vy budete svidetelyam, chto nado est'.
Lola: Nu, poshli uzhe pitat'sya, svin'i vonyuchie.
Monya: Lola, ty moya lyubov' navsegda.
Lola: Navsegda, poshli uzhe, nu.
Zigi: Net nichego yas... yasnee
Uhodyat.
Scena 5
Vecher. Vhodit mogil'shchik, volocha za soboj telezhku, na kotoroj - grob s
telom SHabtaya SHustera. Za nej idut B'yanka, Bela, Nina, Monya, Lola, Zigi,
Bruno i Cilya Hoffshtetter - roditeli Amci, |l'hanan, Genya, Al'berto Pinkus,
gorbun Avner Cahori, ego brat - tolsten'kij korotyshka Motke Cahori i ego
tolstaya zhena Cipora. Pohoronnaya processiya ostanavlivaetsya u doma SHusterov.
Pinkus vyhodit na perednij plan, sobirayas' proiznosit' rech'.
Lola (Mone, shepotom): Govoryat, u nego do poslednego dnya tak nichego i ne
poluchilos'. (Cile, shepotom) Tak, govoryat, u nego nichego i ne vyshlo do
poslednego dnya.
Cilya (shepotom Cipore): A skol'ko dnej on pytalsya? (shepotom Lole) U nego
ne poluchalos' do poslednego dnya.
Cipora (shepotom): Tak skol'ko dnej on pytalsya?
Lola (Cile i Cipore, shepotom): Bol'she nedeli.
Al'berto proiznosit rech': Segodnya my provozhaem v poslednij put' nashego
dorogogo SHabtaya SHustera.
Dlinnaya pauza
Monya: Prodolzhaj.
B'yanka: Pochemu on ne prodolzhaet?
Al'berto: YA zakonchil.
Mogil'shchik: Blagoslovenna pamyat' pokojnogo...(Tashchit za soboj telezhku,
skryvaetsya so sceny. Za nim idut vse, krome Avnera. On smotrit vsled
processii. Pospeshno vhodit Bela).
Bela: YA zhe tebya prosila ne taskat'sya za mnoj.
Avner: YA prishel na pohorony.
Bela: T'fu ty, gospodi! (Vyhodit)
Avner (pro sebya) : Nebol'shaya dobavka na spine slomala moyu zhizn'. Ne
nehvatka chego-nibud', a naoborot, dobavka. Vot chto obidno.
Motke (vhodya): CHto sluchilos'?
Avner: YA vozvrashchayus' domoj.
Motke: CHto tebya muchaet? CHego ty takoj nespokojnyj?
Avner: YA spokojnyj i blednyj.
Motke: Poostorozhnej. Ne spekuliruj svoej blednost'yu.
Vhodit Cipora. Ona beremenna.
Cipora: CHto tut stryaslos'? My zhe propustim vse pohorony.
Motke: On, vidite li, blednyj.
Cipora: Gospod' ne znaet, komu dat' zdorov'e.
Avner: A ya ne zdorovyj.
Cipora: Da ladno tebe. 40 let - i eshche zhiv.
Motke: Uspokojsya i vedi sebya normal'no. Ty zhe moj brat, posmotri na
menya i uspokojsya.
Avner: S toboj mozhno s glazu na glaz pogovorit'?
Motke: Moya zhena i ya - eto odno celoe. YA eto ona, a ona - eto ya.
Avner: Ladno
Pauza.
Avner: YA hochu najti komnatu i zhit' otdel'no.
Motke: Kak tebe budet ugodno.
Avner: Ved' u vas skoro roditsya...
Motke: Kak tebe budet ugodno.
Avner: Vot i vse.
Cipora: Motke, my propustim pohorony.
Motke i Cipora sobirayutsya uhodit'. Motke ostanavlivaetsya, oborachivaetsya
k Avneru: Posmotri na menya i uspokojsya.
Motke i Cipora uhodyat, obnyavshis'. S drugoj storony vhodit prostitutka,
smotrit izdali: Kto-to umer?
Avner: Sosed.
Prostitutka: CHervyachki emu segodnya noch'yu otsosut, carstvo emu nebesnoe.
A tebe?
Avner (dostaet kupyuru, zakryvaet glaza): Izvinite. Izvinite.
(Sleduet za nej. Uhodyat).
Scena 6
Dom Hoffshtetterov. Noch'. Vhodit Amci v pizhame, za nim Bruno.
Bruno: Nu gde ona, Amci? Proshla nedelya, dve.
Amci: Ona dolzhna prijti so dnya na den'.
Bruno: CHto ty u okna torchish'? Ona telegrammu prishlet, kogda priedet.
Amci: YA ya prosto vozduhom dyshu.
Bruno (kladet ruku emu na plecho): Amci, tebe nuzhno shodit' na analizy.
Amci: Esli golovokruzhenie ne projdet do konca nedeli, shozhu.
Bruno: My s mamoj podsobrali den'zhat. Reshili dat' vam na kvartiru.
Amci: U nee svoya est'. My budem zhit' v Amerike. YA zhe skazal vam - my
priehali tol'ko, chtoby vas navestit'.
Bruno: YA nadeyalsya, ty peredumaesh'.
Amci: Zdes' negde razvernut'sya, otec. V Amerike ya razvernu biznes.
Bruno: Kakoj?
Amci: Eshche ne znayu. YA hochu nemnogo pobyt' odin. Izvini.
Bruno: Spokojnoj nochi. (Vyhodit. Po ulice idet |l'hanan, vidit stoyashchego
u okna Amci)
|l'hanan: Ty sebya ploho chuvstvuesh' ili prosto bessonnica?
Amci: Bolen ya. Esli ne oshibayus'.
|l'hanan: Golovokruzhenie?
Amci: Nachalos', kogda ya syuda priehal.
|l'hanan: A gde tvoya amerikanka?
Amci: Zaderzhivaetsya nemnogo.
Pauza
|l'hanan: Ona krasivaya?
Amci: Da.
|l'hanan: Blondinka?
Amci: Da.
|l'hanan: I ustroennaya?
Amci: Da.
Pauza
|l'hanan: Skazhi, mne stoit ehat' v SHvejcariyu?
Amci: Pochemu by i net?
|l'hanan: Tam krasivo, naverno.
Amci: Da.
|l'hanan: Nu eto ponyatno, no mne-to stoit tuda?
Amci: Ty imeesh' v vidu zhit' tam?
|l'hanan: Mozhet.
Amci: Tvoya studentka tuda otpravilas', da? Tak ty ee i sprosi.
|l'hanan: Tak mne stoit k nej ehat'?
Amci: Pochemu by i net?
|l'hanan: A zachem?
Amci: Ne znayu.
|l'hanan: YA tozhe. Dumat' o zhenshchinah vsegda bylo moim hobbi. |to gorazdo
legche i bezopasnej, chem zanimat'sya etim na samom dele.
Amci: No esli ty ee lyubish'...
|l'hanan: Lyublyu No ya zhe dolzhen poyavit'sya u nee s novymi silami. A dlya
etogo ih nuzhno gde-to vzyat'. A ya ne delal nikakih usilij, ne potel, ne
ustaval, a chuvstvuyu, chto sil net. Nu net.
Pauza
|l'hanan: Poslushaj... poslushaj...Pauza... Spokojnoj nochi i bud' zdorov.
Amci: Spokojnoj nochi.
|l'hanan uhodit. Amci prodolzhaet stoyat' u okna i tihon'ko napevaet
grustnuyu amerikanskuyu pesenku. Vhodit Bruno v pizhame.
Bruno: Poshli spat', Amci.
Amci: Ne nado bespokoit'sya, papa.
Bruno: S chego by eto nam bespokoit'sya?
Amci: Vot i ne nado. YA sebe stoyu u okoshka.
Bruno: Ladno, my poshli spat', spokojnoj nochi.
Amci: Spokojnoj nochi.
Bruno sobiraetsya uhodit'. Ostanavlivaetsya: Ty - nasha nadezhda. Ty.
|l'hanan uhodit. Amci prodolzhaet stoyat' u okna i tihon'ko napevaet
grustnuyu amerikanskuyu pesenku . Iz sosednej komnaty donositsya muzyka.
Bruno v pizhame i Cilya v nochnoj rubashke tancuyut medlennyj tanec pod
muzyku i razgovarivayut.
Cilya: Amci, synok, segodnya - 30 let so dnya nashej svad'by.
Bruno: 30 let tomu bylo torzhestvo...
Cilya: Muzhchina i zhenshchina pozhenilis'...
Amci: A cherez god u nih rodilsya rebenok...
Cilya: Oni lyubili ego...
Bruno: Rebenok ros...
Cilya: Oni stareli...
Bruno: I etot rebenok ostalsya ih edinstvennoj nadezhdoj.
Cilya: Edinstvennoj...
Amci: Roditeli dorogie, pogodite, ona skoro priedet...
(Obnimaet ih, prisoedinyaetsya k tancu)
Cilya: A kogda ona priedet...
Bruno: A kogda ona priedet...
Amci: Budet torzhestvo...
Cilya: Muzhchina i zhenshchina zhenyatsya...
Vse troe pokidayut scenu, tancuya.
Kartina 7
Vecher v nochnom klube
Nina tancuet s |lishoj Hukerom, molodym parnem.
Nina: Vy legko tancuete.
|lisha: YA lyublyu tancevat', no i ot horoshej knigi ne otkazhus'.
(Vhodit Zigi, saditsya v storone, est fistashki i smotrit na tancuyushchih )
|lisha: A vy chem lyubite zanimat'sya?
Nina: A nichem osobennym. CHitayu, leplyu.
|lisha: I risuete?
Nina: Leplyu. Keramika.
|lisha: A -a..
Nina: YA ne speshu, kak drugie, mne speshit' nekuda. Ne gorit. K chemu eti
gonki? Pravda zhe?
|lisha: Razumeetsya!
Nina: A vy chem zanimaetes'?
|lisha: Nemnogo chitayu, nemnogo pishu.
Nina: Stihi?
|lisha: Dlya sebya, po nocham.
Nina: A po utram?
|lisha: YA vrach.
Nina: Vy tak unylo eto govorite. Strannyj vy kakoj-to.
|lisha: A chto vrach? Rabota kak rabota.
Nina: Vy ochen' strannyj.
Muzyka prekrashchaetsya. Nina i |lisha vozvrashchayutsya na svoi mesta. Nina
zamechaet Zigi.
Nina: Privet, Zigi.
Zigi: SHalom.
Nina: Znakom'sya, eto |lisha.
Zigi: Zigi
Nina: Ty odin?
Zigi: A? Da.
|lisha: Nam uzhe nado by uhodit'. U menya utrom operaciya.
Nina: Nu konechno. Zigi, do svidaniya.
Zigi: Do svidaniya.
Nina i |lisha uhodyat. Muzyka nachinaetsya snova. Zigi vstaet, idet k
vyhodu, smotrit na uhodyashchih |lishu i Ninu. Poyavlyaetsya Beba v pal'to , nadetom
na nochnuyu sorochku, v rukah u nee chemodan. Zigi udivlen.
Zigi: B... b... babushka.
Beba ostanavlivaetsya, glyadit na nego: Oj, Zigi!
Zigi ee obnimaet, beret u nee chemodan: Udrala iz sanatoriya, bb bbb...
babushka?
Oni stoyat , obnyavshis'. Muzyka igraet. Oni vyglyadyat kak para tancuyushchih.
Vyhodyat. S drugoj storony sceny poyavlyayutsya B'yanka i Al'berto. On
podderzhivaet ee pod lokot'. Oni ostanavlivayutsya u vhoda v klub.
B'yanka: Ne davite na menya, Pinkus, ya eshche ne v silah videt' tancuyushchih.
Al'berto: YA chto vashi chuvstva.
B'yanka: Dazhe nash uzhin v restorane - eto bylo slishkom dlya menya.
Al'berto: Kushat' - eto ne slishkom, gospozha SHuster.
B'yanka: Pochemu vy ne nazyvaete menya po imeni?
Al'berto: YA budu vas nazyvat' B'yanka, esli vy budete nazyvat' menya
Al'berto.
B'yanka: Al'berto.
Al'berto: B'yanka shalovnica.
B'yanka: Tak menya nazyval pokojnyj.
Al'berto: Izvinite, ya ne hotel zadet' vashi chuvstva.
B'yanka:Nichego, vam mozhno. YA vizhu, chto vy so mnoj schitaetes'.
Al'berto: YA uvazhayu vashi chuvstva.
B'yanka gladit ego po shcheke. Uhodyat.
Kartira 8
Rassvet. Ostanovka avtobusa. Beba medlenno idet k ostanovke. Na nej -
pal'to, nadetoe na nochnuyu rubashku, v ruke - chemodanchik. Za nej idut Monya,
Lola i Zigi.
Monya: Na etot raz, mama, ty ostanesh'sya tam. Tam horoshee pitanie, chistyj
vozduh. Ty budesh' tam, poka ne popravish'sya. Ponyatno?
Lola: Mama, tebe ne nado priezzhat', my sami za toboj priedem.
Monya: V subbotu, esli vse budet horosho.
Lola: YA poshla gotovit' zavtrak. Zigi, idem.
Ona obnimaet Bebu, Zigi celuet ee, Lola i Zigi uhodyat.
Monya: Ty nam, bol'she, mama, takogo ne ustraivaj. Ty zhe vidish', chto Lola
vkalyvaet kak loshad', begaet, ustraivaet vse i ty tut eshche so svoimi
shtuchkami. Eshe raz takoe ustrosh'- pojdesh' v zakrytuyu kliniku. A vot i
avtobus.
Obnimaet ee, celuet, sazhaet v avtobus. Mashet ej. Poyavlyaetsya Avner
Cahori s chemodanom. Monya sobiraetsya uhodit', zamechaet ego.
Monya: Privet, Cahori.
Avner: Zdravstvujte, gospodin Globchik.
Monya: V otpusk sobralsya?
Avner: Pereezzhayu.
Monya: Kuda?
Avner: Nedaleko.
Monya: S Motke i Ciporoj?
Avner: Odin.
Monya: Nu ladno, uspehov.
Avner: I vam tozhe.
Monya: Spasibo, u menya vse v poryadke.
Monya uhodit. Avner napravlyaetsya k ostanovke. S drugoj storony vhodit
Beba, prohodit mimo nego, oni smotryat drug na druga, Avner ostaetsya na
ostanovke, ona prodolzhaet idti. Ej napererez vyhodit Monya.
Monya: Ah tak? Zavtra utrom - v zakrytoe uchrezhdenie.
Uhodyat. Avner sidit na ostanovke. I voshodit solnce. Poyavlyaetsya
uborshchik. Sluzhashchij idet na rabotu . Den'. Vecher. Sluzhashchij vozvrashchaetsya s
raboty. Zakat. Cahori vse tak zhe sidit na ostanovke. Temneet. Mimo prohodit
Prostitutka, On ne obrashchaet na nee vnimaniya. Ona uhodit. Noch'. Poyavlyaetsya
Bela, zamechaet Avnera, sobiraetsya uhodit', ostanavlivaetsya, podhodit k nemu.
Avner vstaet.
Bela: Izvini, ya ne hotela tebya obidet'.
Pauza
Bela: YA tol'ko hotela, chtoby ty ponyal: tebe nadeyat'sya ne na chto.
Pauza
Bela: Tak ty ponyal?
Avner: A kak eto delaetsya?
Bela: Ne znayu. YA tebya ponimayu, no dazhe ne znayu, chto tebe posovetovat'.
Avner: Nu, a esli ya vse ravno budu mechtat' o tebe? CHto ty budesh'
delat'?
Bela: Obo mne? (plachet). Izvini. YA ne hotela tebya obidet'.
Pauza
Avner: Tak ty obidish'sya, esli ya budu mechtat' o tebe?
Pauza
Avner: Ladno, ya obeshchayu, chto bol'she ne budu.
Delaet shag ej navstrechu.
Avner: CHestnoe slovo...
Bela: Ne podhodi! (prekrashchaet plakat'). YA ne hotela tebya obidet'.
Avner: Ladno.
Bela: Durachok! Esli uzh mechtat', to o samoj-samoj.
Avner: Ty samaya.
Bela smeetsya.
Avner: Kak ty smeesh'sya! Ty i est' samaya-samaya.
Bela: A ty v kino kogda-nibud' byl?
Avner: Ah, eti, iz kino. Pro nih ya dazhe i mechtat' ne smeyu.
Bela: Znachit ya - predel tvoih mechtanij?
Avner: Nu da.
Bela (plachet): YA - predel ego mechtanij.
Avner: YA bol'she ne budu mechtat' o tebe.
Bela uhodit.
Avner: YA obeshchayu, bol'she ne budu...
Pauza. On podnimaet chemodan, kolebletsya, uhodit.
Scena 9
Dom Gellernetterov. Noch'. Vhodit Genya v nochnoj rubashke. Ona bledna,
ploho vyglyadit. Bormochet pro sebya: Na moej mogile napishut "Umerla v vozraste
8 let." YA ved', po suti, posle 8 i ne zhila. "Umerla v vozraste 8 let".
Vhodit Cvi, ee pokojnyj muzh. Emu let 30, odet kak turist. Genya zamechaet
ego, zamiraet v ispuge: Cvi?
Cvi: Da.
Oni chut' bylo ne bezhit emu navstrechu, no uderzhivaetsya. On protyagivaet k
nej ruki: Nu. Idi ko mne.
Genya: Cvi, Cvi!
Ona rasteryana, priglazhivaet volosy, opravlyaet rubashku, razglazhivaet
morshchiny: YA tak stesnyayus'.
Cvi: Razve ty ne moya zhena?
Genya: Tvoya, konechno tvoya. YA byla tebe verna vse eti gody, kogda tebya ne
bylo ryadom. A ty sovsem ne izmenilsya, a ya...(razvodit rukami zhestom otchayaniya
i toski) Mne nado bylo umeret' vmeste s toboj.
Cvi: A kto by pozabotilsya ob |l'hanane?
Genya: On menya ochen' volnuet. Ne zhenitsya, kvartiry u nego net.
Cvi: Poshli. Pogulyaem, i ty vse mne rasskazhesh'. YA hochu ugostit' tebya
amerikanskim vzbitym morozhenym.
Genya: Horoshego ty sebe nashel kompan'ona na morozhenoe. U menya serdce,
sahar, davlenie. A ty zdorov?
Cvi: Slava Bogu. Mertvye vse zdorovy.
Genya: YA tak tebe zaviduyu.
Cvi: Poshli, progulyaemsya. (Protyagivaet ej ruku. Ona delaet shag emu
navstrechu.
Genya: Cvi! Muzh moj. Ty takoj krasivyj. YA pogruzhayus' v temnotu, i lish'
tvoj obraz svetil mne iznutri vse eti gody (delaet eshche shag k nemu). Ty tak
krasiv.
(stanovitsya na cypochki, razvodit rukami) Cvi, ya tak toskovala po
tebe... vse vospominaniya... vsya moya lyubov' k tebe prosnulas' vnov'...vse
cveta... vsya svezhest'...
Cvi: Pojdem, Genya...
Genya: Posmotri, chto so mnoj sluchilos' (razrazhaetsya gor'kimi rydaniyami)
Mne tak stydno... mne tak stydno ... mne tak stydno....
Cvi: Pojdem, pogulyaem tol'ko. Morozhenogo poedim, pospletnichaem. Nichego
takogo, prosto pogulyaem.
Genya: Ty - kak moj syn.
Cvi: Na nebesah nachinaetsya subbota...(udalyaetsya, golos oslabevaet)
Pojdem poedim amerikanskogo morozhenogo...
Genya (prekrashchaet plakat'): Voz'mi i na menya, Cvi! (Cvi uhodit).
Vhodit |l'hanan v pizhame: Mama!
Genya (povorachivaetsya k nemu): Mne snilsya otec. On predlozhil mne pojti s
nim pogulyat' (lico ee priobretaet surovoe vyrazhenie). Da, tvoyu mamu
sobirayutsya zabrat'. A ty, vmesto togo, chtoby pozabotit'sya o ee zdorov'e,
pakuesh' chemodany. Nado by poostorozhnee byt'. (Sobiraetsya uhodit',
ostanavlivaetsya) I chtob mne ne pisali "Dozhila do blagorodnyh sedin"! Kakie
tam blagorodnye! Kakie tam sediny! "Umerla v vozraste 8 let" - i vse!
Genya uhodit. Snaruzhi pod oknom poyavlyaetsya Amci, v pizhame i halate, ego
vedut pod ruki Bruno i Cilya. U nego pristup golovokruzheniya, emu tyazhelo
stoyat'. On zamechaet v okne |l'hanana.
Amci: Privet, |l'hanan! Menya vedut v bol'nicu.
Cilya: |l'hanan, esli priedet devushka iz Ameriki i budet sprashivat'
Amci, tak my skoro vernemsya.
Amci izdaet gluhovatyj korotkij smeshok.
|l'hanan: Mozhet, vam pomoshch' nuzhna?
Bruno: Spasibo, my taksi voz'mem.
Cilya: Ty tol'ko skazhi ej, chto my vot-vot vernemsya.
Amci padaet iz ruk Bruno. Bruno plachet, zatem s trudom sderzhivaet
rydaniya.
Bruno: My vot-vot vernemsya.
Uhodyat.
Kartina 10
Ulica. Rassvet. Vhodit Beba - s chemodanchikom, v tom zhe vide, chto i
ran'she. Ryadom s nej - Monya, derzhit ee za ruku. Lola stoit na balkone.
Monya: A teper', mama -v zakrytoe uchrezhdenie. Na etot raz ya tebya dovezu
pryamo tuda, tebya zaprut i bol'she ty uzhe ne smozhesh' udrat'.
Beba ostanavlivaetsya, upiraetsya. Monya tyanet ee, ona soprotivlyaetsya. On
beret ee na ruki: Na etot raz - vse. Raz i navsegda.
Uhodit. I voshodit solnce. Vhodyat Cilya i Bruno. Cilya opiraetsya na ego
plecho. Plachet.
Lola: CHto sluchilos', gospozha Hoffshtetter?
Bruno: Amci dolzhny sdelat' operaciyu po izvlecheniyu opuholi mozga.
Lola: Oj, nu kogda uzhe vse eto konchitsya, kogda uzhe nastupit pokoj,
kogda uzhe nastupit schast'e?
Cilya (skvoz' rydaniya): A u vas, gospozha Globchik?
Bruno i Cilya uhodyat. Na ulice poyavlyaetsya Monya, pogruzhennyj v svoi
mysli.
Lola: Bystro ty spravilsya.
Pauza
Lola: Nu, zahodi, obed gotov.
Pauza.
Monya, eda ostynet.
Monya: I eto vse, chto ty mozhesh' mne skazat'? "Eda ostynet", "Arbuz
nagreetsya", "Hleb na stole", "YAichnica na skovorode". I eto vse?
Lola: Staruha uzhe uspela nastroit' tebya protiv menya. CHert poberi, kogda
zh ya uzhe umru kogda ? (Vyhodit. Na ulice poyavlyaetsya Avner s chemodanom. Monya
zamechaet ego i napravlyaetsya domoj. Za Avnerom vhodit Cipora).
Cipora: Net, tak delo ne pojdet. Zaberi vse svoi veshchi i privet. A ty
kazhdyj den' taskaesh'sya s chemodanami.
Avner: U menya netu deneg na gruzchikov. A u menya samogo silenok tozhe ne
mnogo. Za nedelyu ya zakonchu.
Cipora: Ty prosto voobshche ne hochesh' pereezzhat', vot vo chem delo.
Avner: Ty zhe vidish', chto ya sobirayus'.
Cipora: Nichego ya ne vizhu! Normal'nyj chelovek zabiraet vse srazu i
uhodit.
Motke (vhodit): Iz za chego syr-bor?
Cipora: Tvoj bratec! Vse iz-za nego! Konec prishel domu Cahori! Konec!
Net bol'she sem'i Cahori!
Motke: Uspokojsya, Avner! Nichego, pridet vremya! CHert by tebya pobral,
ubijca mladencev, kogda ty uzhe uspokoish'sya?
Lola vyhodit na balkon s zhutkimi stonami: Dazhe bul'onchik nedokushal!
Bul'onchik! Bul'onchik!
Zigi pytaetsya ee uspokoit': Ma... ma...
Lola: Bul'onchik! Nedokushal bul'onchik!
Zigi vystaskivaet ee na ulicu. Syuda vyhodyat Bruno, Cilya, B'yanka, Nina,
Bela, Genya, |l'hanan.
Bela: Kto? KTO?
Kartina 11
Rassvet. Avtobusnaya ostanovka. Vhodyat Nina i Bela. Nina v dorozhnom
kostyume, v rukah - bumazhnik, za nej - |lisha i Zigi, v rukah u nih chemodany.
Vyhodyat na ostanovku.
|lisha: Voz'mem taksi do aeroporta.
Bela: V Rime sejchas vesna.
Nina: My v Rime budem tol'ko cherez nedelyu. U |lishi est' dela v Vene.
(k Zigi) Mozhesh' postavit' chemodany,Zigi. Spasibo za pomoshch'. (Otvodit
ego v storonu) Zigi, ty znaesh', kak ya k tebe otnoshus'. Zapomni - nichego ne
izmenilos'.
Zigi: Kak.... kak eto?
Nina: Vot tak. My s toboj byli druz'yami i ostanemsya.
Bela: Nina, vam uzhe nado ehat'.
Nina: Da. Zigi, beregi moyu sestru.
Bela (grubo) :Spasibo za zabotu, Ninochka. (Priblizhaetsya k nej, govorit
tiho): Bog tebya otblagodarit za vse. On ne zabudet moih bessonnyh nochej.
Nina: A ty primi tabletki. Primi srazu polnuyu banku tabletok i zasnesh'.
Bela: V Evropu edete s radost'yu. V Aziyu vozvratites' v slezah. Nu da
ladno uzh.
Nina: Ne dozhdesh'sya.
Bela: S Bozh'ej pomoshch'yu. Gospod' vse pomnit.
Nina: Gospod', shmospod'.
Bela (plachet): Budet i na moej ulice prazdnik. Budet... budet...
Nina: CHto budet? A vot chto budet - my budem s moim muzhem - doktorom
kushat' raznye vskusnosti v venskih kafe, vot chto budet (vozvyshaet golos)
ladno, ne revi. Rasstavat'sya vsegda tyazhelo, no my eshche vstretimsya.
Bela (prodolzhaet plakat'): Ninochka! Mne budet tak tebya ne hvatat'!
|lisha: Taksi! (hvataet chemodany) Nu, vsem dosvidaniya! YA budu izuchat' v
Evrope anatomiyu na vysokom urovne, potomu chto tam bol'she delayut operacij.
Uhodit. Nina delaet vozdushnyj poceluj i uhodit vsled za nim.
Pauza
Bela: CHego zh vy ne pozhenilis'?
Zigi: Ne znayu. YA byl uveren chto vse budet v poryadke s do ... do..
stabil'nymi dohodami.
Bela: A vyyasnilos', chto net.
Zigi: Oka... oka... okazyvaetsya, chto dazhe esli est' dohod, tak najdutsya
takie, u kogo bo... bol'she...
Bela: I chto zhe ty nameren teper' delat' so svoimi do... dohodami?
Zigi: Ne budu otvechat'.
Uhodit. Bela ostaetsya sidet' na ostanovke. Rassvet. Poyavlyayutsya Al'berto
i Lola. U Al'berto v rukah polnaya korzina s pokupkami, drugoj on
podderzhivaet ee pod lokot'.
Al'berto: Nichego, nichego, gospozha Globchik, ya provozhu vas do domu, mne
eto sovsem ne trudno. (smotrit na Belu) Privet, Bela!
Bela prezritel'no otstranyaetsya.
Al'berto: Kak mama sebya chuvstvuet? Privet ej peredaj.
Bela demonstrativno povorachivaetsya k nemu spinoj i uhodit.
Lola (smeetsya): Vy prosto d'yavol, gospodin Pinkus. ZHenshchiny dolzhny vas
osteregat'sya.
Al'berto (dovol'no smeetsya): YA skorej rebenok. I zovite menya Al'berto.
Lola: Net, net, ya opasayus'.
Al'berto priblizhaetsya k nej, obnimaet. Ona smeetsya.
Lola: Nu, prishli. Spasibo, chto provodili i izvinite, chto ya ne predlagayu
vam podnyat'sya ko mne.
Al'berto: Razumeetsya. Mne by ne hotelos' zadevat' vashi chuvstva.
Lola: Spasibo.
Al'berto (peredaet ej korzinu): Tak na ishode subboty.
Lola: V 8.
Uhodyat. Vhodit Amci v pal'to , nakinutom na pizhamu. Ego vedut pod ruki
Bruno i Cilya. Golova Amci perevyazana, lico iskrivleno.
Al'berto: Dobryj den' , Amci. Nu chto, vse v poryadke? Vypisali? (Amci ne
uznaet ego). |to zhe ya, Al'berto!
Amci (bezrazlichno) A-a. (Pauza). "Dorogoj Amci Hoffshtetter, segodnya my
proshchaemsya s toboj, Dorogoj Amci Hoffshtetter, segodnya my proshchaemsya s toboj.
Dorogoj Amci...
Al'berto (pytaetsya zasmeyat'sya): Zabavno.
Vse uhodyat.
Kartina 12
Utro. Ulica. Poyavlyaetsya Cipora s detskoj kolyaskoj. Kachaet kolyasku.
Vhodit Avner s telezhkoj, na kotoroj stoit chemodan, ostanavlivaetsya
ryadom s Ciporoj.
Cipora: Vesna nastupila, a eshche holodno.
Avner delaet rebenku kozu.
Cipora: Ty pugaesh' moego syna, otojdi.
Avner: Esli by eto byl moj syn, u nego byla by dusha hudozhnika. YA by
posvyashchal ego vo vse svoi sny, vse svoi chuvstva.
Cipora: Naschet dusha hudozhnika- ne znayu, no gorb by u nego tochno byl.
(Oborachivaetsya nazad): Nu vot, pohoron tol'ko ne hvatalo. |to mozhet napugat'
rebenka. Otsyuda nado ubirat'sya v druguyu stranu. Zdes' vse ili bol'nye ili
mertvye. Na etot raz - Amci, opuhol' v mozgu. (Rebenku) eto ne papa, ne
papa, u-tyu tyu... Tsssss.
Uhodit. Mogil'shchik tashchit telezhku s grobom Amci, nakrytom prostynej. Za
nej sleduyut Bruno, rydayushchaya Cilya, B'yanka, Bela, Lola, Al'berto, Zigi, Genya,
|l'hanan, Motke. Processiya ostanavlivaetsya u doma Hoffshtetterov. Al'berto
vyhodit vpered, gotovyj proiznesti proshchal'nuyu rech'.
B'yanka (gromko): Mozhet, ne nado rechej?
Lola: Gospodin Pinkus - pisatel' i lektor.
B'yanka: Kakoj on pisatel' - ne znayu, no chto on - moshennik, tak eto
izvestno.
Mezhdu sobravshimisya voznikaee kakoj to shum.
Motke: Tiho! Imejte taki uvazhenie k pokojniku!
B'yanka: Moshennik i vse.
Lola: Ne kazhdyj, kto ne hochet na kom-nibud' zhenit'sya - moshennik.
B'yanka: A morochit' golovu neschastnoj zhenshchine, a potom perekinut'sya na
druguyu - eto, po-vashemu, poryadochno?
Al'berto: Dorogoj Amci Hoffshtetter!
Poyavlyaetsya Anzhdela, krasivaya inostranka v krasivoj odezhde, s ryukzakom i
kameroj. Lola: Amerikanka!
Vse oborachivayutsya v storonu inostranki. Ona delaet shag navstrechu im.
Andzhela: Izvinite...
Lola: Nu?
Andzhela: Is this the old quarter of the city?
Lola: Ty na pohorony popala. Kak raz vovremya. Ne upustila moment. Kam,
kam. On umer. Netu ego. Iz not.
Anzhela: What ceremony is going on here?
(Obshchee zameshatel'stvo)
Seems like funeral.
K nej podhodit Al'berto, sderzhanno-torzhestvennyj: I am so sorry. This
way, please.
Prisutstvuyushchie rasstupayutsya, davaya inostranke dorogu. Al'berto podvodit
ee k grobu.
Anzhdela: I was just passing by. I'm tourist. Excuse me.
Al'berto: Nevesta. The groom's father. The groom's mother.
Anzhela: Is it a funeral or a wedding? (pro sebya) I don't know what is
going on.
Al'berto: Dorogoj Amci Hoffshtetter!
B'yanka: I vse taki on - moshennik.
Al'berto: Segodnya my provozhaem v poslednij put'...
Mogil'shchik: Da budet emu zemlya puhom...(uvozit telezhku).
Lola (Anzhele): Come, come. You are in. Deep deep.
Al'berto kladet ruku na plecho Anzhdely. Ona otstranyaetsya: I'm sorry. I'm
just on vacation.
Lola: Vakejshn! CHto vy sebe dumaete tam v Amerike? Hir pipl daj! Not
Amerika hir! Ven tajm tu vip, tak vy nam tut rasskazyvaete pro vakejshn!
Vse uhodyat. Ostaetsya Anzhela. Avner zaderzhivaetsya, no zatem i on uhodit
so svoej telezhkoj. Anzhela sobiraetsya uhodit'. Pozadi nee poyavlyaetsya
|l'hanan.
|l'hanan: Are you leaving?
Anzhela: Why, of course.
|l'hanan: I was his friend, you know.
Anzhela: What do you want?
|l'hanan: We speak on his memory tonight.
Anzhela: Whose memory?
|l'hanan: Amtsy, your fianc .
Anzhela: Are you crazy or what? They warned me everyone is crazy in the
Middle East! (Uhodit)
|l'hanan: (pro sebya): YA podumal, esli dolgo na nee smotret', sluchitsya
chudo i ona stanet moej.
Kartina 13
Noch'. Ulica. Fonar'. |l'hzanan vse eshche pogruzhen v mysli ob Anzhele, s
drugoj storony vyhodit Prostitutka.
|l'hanan (pro sebya): I ona stanet moej...
Prostitutka: Tak ya tvoya...
|l'hanan (povorachivayas' k nej): Uzhe net.
Ona priblizhaetsya k nemu, pripodymaet yubku: Nu chto? (|l'hanana
ohvatyvaet strast'. On glyadit na ee bedra). Nu tak? (Povodit bedrami.
|l'hanan priblizhaetsya k nej, pri etom otricatel'no kachaet golovoj.
Stanovitsya k nej sovsem blizko.
Prostitutka: Nu tak chego my zhdem?
|l'hanan opuskaetsya na koleni, celuet ee bedra, ego zahvatyvaet
strast', on pytaetsya ee obnyat' za bedra, ona otstranyaetsya, opuskaet yubku. On
polzet za nej na kolenyah, ona ostanavlivaet ego: Den'gi!
|l'hanan: Vot , vse moi sberezheniya na poezdku.
Ona, hihikaya , podymaet yubku. On vynimaet den'gi, otdaet ej, obnimaet i
celuet ee bedra.
Prostitutka: Nu, ty budesh' so mnoj, poka ne umresh' ili ne konchish', chto
ran'she nastupit.
On obnimaet ee s narastayushchej strast'yu, no tut vhodit Genya. Na nej
dlinnyj balahon i chalma, na nogah - cepi.
Genya: |l'hanan, synok, menya pohitil tureckij sultan.
|l'hanan (v uzhase, ne otryvayas' ot beder prostitutki): Mama!
Prostitutka: Daj eshche 500! Poluchish' more udovol'stviya. Voobrazhaemaya igra
moimi nogami! Daj eshche 500!
Genya: Synok, menya uvezli v publichnyj dom v Stambule. Menya zhdut molodye
turki. YA tebya vse vremya preduprezhdala. Proshchaj.
Uhodit medlenno, budto pomimo voli.
|l'hanan (prizhimayas' k bedram Prostitutki): Mama! Net! Podozhdi!
Prostitutka: Daj eshche 500! Nu daj!
|l'hanan opustoshaet karmany, otdaet ej vse. Prizhimaetsya k ee bedram,
drozhit, pogruzhaet v nih golovu: Mama... mama...
Genya: Mesto vstrechi - Stambul.
Genya uhodit. |l'hanan otryvaetsya ot Prostitutki, proveryaet svoi
karmany. Oni pusty. Prostitutka smotri na nego ravnodushno:
Tvoe gryaznoe voobrazhenie portit mne nogi. (Uhodit)
Vhodit Zigi s chemodanom Beby.
|l'hanan: Uezzhaesh'?
Zigi: Ba... babushka nedelyu tomu udrala iz zakrytogo uchrezhdeniya. CHemodan
nashli z... za gorodom.
|l'hanan: A ona sama gde?
Zigi: V... vot to, chto nashli. CHemodan. (Uhodit).
V okne doma poyavlyaetsya Genya. K nej s ulicy zahodit |l'hanan:
|l'hanan: Mama.
Genya: Uzhe tri chasa nochi, bandit.
|l'hanan: Mama, mama!
Genya: CHemu eto ty tak raduesh'sya?
|l'hanan: Mne son prisnilsya...
Genya: CHto ya umerla, da? SHlyaesh'sya po nocham, ya dazhe ne hochu govorit',
gde! Styd i pozor! |to den'gi, kotorye nuzhno bylo otlozhit' na kvartiru! YA
tebya preduprezhdayu - poka ya eshche zhiva, no v sleduyushchij raz...(sklonyaet golovu)
Genya, Genya, na kogo ty nas pokinula! (plachet) Genya, Genya!
|l'hanan obnimaet mat', nachinaet tancevat' s nej: Mama, mama, kak ya
rad, chto ty zdes'!
Genya: Ty etogo sovershenno ne cenish'! A esli by tvoya mat' uehala by k
turkam v Stambul!
|l'hanan: V Stambul?! (pro sebya) ot staruhi nichego nel'zya skryt', dazhe
snov!
Kartina 14
Vecher v nochnom klube . Motke tancuet s Ciporoj.
Cipora: S uma soshel! Nenormal'nyj!
Motke: Podumaesh', shodili v nochnoj klub! Hotya by odin vecher provedem
kak lyudi.
Cipora: Nu i skotina ty!
Motke: CHego eto ya skotina?
Cipora: On eshche sprashivaet. Ty ne umeesh' vesti dom.
Motke : Mozhet, mozhno hot' na polchasa zabyt' pro vedenie doma?
Cipora: Horoshen'koe delo! Zabyt'! A ty znaesh', skol'ko stoit para
botinochek dlya mladenca? Erundu ty poresh'. Skotina!
Motke: Hochesh' domoj vernut'sya?
Cipora: Interesno, zachem togda my syuda prishli? Skol'ko stoit vhod?
Motke: 700.
Cipora: Gospodi! Nu tak ty ne skotina? Da za 700 my tut budem do samogo
konca. Za 700 ya tut budu do dvuh nochi tancevat', u menya budet vospalenie
matki i u tebya bol'she ne budet potomstva. Vse , zakonchilsya dom Cahori!
Tashchit ego tancevat'. Oni v tance uhodyat. Poyavlyayutsya tancuyushchie Bela i
Al'berto.
Bela: Pryamo ne znayu, i chto vy vo mne takogo nashli?
Al'berto: Vse, chto est' v tvoej materi, plyus molodost'.
Bela: Sdelajte odolzhenie, ne napominajte mne bol'she pro etu vdovu,
ladno?
Al'berto: Horosho. Tol'ko vy.
Bela: Vot ya smotryu na vas i dumayu - chem vy tak ocharovyvaete zhenshchin?
Al'berto : YA - iz YUzhnoj Ameriki.
Bela: Rasskazhite o sebe.
Al'berto: YA by svoyu zhizn' predstavil sebe neskol'ko ne tak, kakoj ona
est'. Predstav'te - narod tolpitsya vokrug menya, chtoby pozhat' mne ruku. I vot
ya oglyadyvayus' - a nikakoj tolpy net. Mnogo svobodnogo mesta.
Bela: Govoryat, u vas bol'shoj chlen.
Al'berto zagadochno ulybaetsya.
Bela: YA vas preduprezhdayu, ya zhe vam ne mama.
Al'berto prizhimaet ee k sebe i strastno celuet. Ona otstranyaet ego,
drozha ot strasti: Kak vy smeete! (Snova prizhimaetsya k nemu): Al'berto ,
zaberi menya na kakoj nibud' dalekij ostrov.
Al'berto: Horosho. No po doroge ostanovimsya u menya, ya zhivu zdes'
nepodaleku.
Uhodyat, tancuya. Vhodyat v tance Zigi i Al'fons Hozli, simpatichnyj
paren'.
Al'fons: Vse pytayutsya perekryt' tebe kislorod, zagnat' tebya v ramki. A
ya takoj, chto predpochitayu samovyrazhenie.
Zigi: YA chuvstvuyu, chto u menya tozhe est' samo... samovyrazhenie.
Al'fons: U menya sobachka est'. Est kak mladenec. Soset. Simpatichnyj -
uzhas. YA emu kupil kolpachok dlya hvosta.
Zigi: Pu... pudel'?
Al'fons: Mini pudel'. Hochesh' posmotret'?
Zigi: Pochemu by i net?
Uhodyat, tancuya. Na ulice poyavlyaetsya Beba v razorvannoj gryaznoj odezhde,
v ruke - kakie-to tryapki. Ona medlenno perehodit ulicu. Svetaet. Beba
uhodit. Vhodit mogil'shchik, tashchit telezhku s telom Al'berto Pinkusa, nakrytom
prostynej. Za nim idut B'yanka, Lola, Bela v chernom, Genya, |l'hanan, Zigi,
Al'fons, Bruno, Cilya, Motke, Cipora, Avner so svoej telezhkoj i chemodanom,
Processiya ostanavlivaetsya.
Mogil'shchik: Kto budet govorit'?
Lola (ukazyvaet na grob) Ty.
Mogil'shchik: Da budet emu zemlya puhom.
Tashchit telezhku s grobom, za nim idut vse, krome Avnera, Motke i Cipory.
Avner: |to - poslednij chemodan.
Cipora: Kto znaet?
Avner: Net, pravda.
Motke: Ladno. Znachit, my rashodimsya.
Avner: YA budu zhit' tut nepodaleku.
Cipora: Na uzhin u nas ne rasschityvaj.
Motke: Cipora, daj mne poproshchat'sya s bratom, kak polozheno.
Cipora: Poproshchat'sya im nado! Pocelujtes', brat'ya Cahori, pomashite drug
drugu platochkami.
Motke: Vechno ty, Cipora, vse obgadish'.
Cipora: YA eshche vinovata? A kto stiraet pelenki tvoego syna? Tolstyak i
gorbun Cahori proshchayutsya! A ya vinovata! (Vyhodit).
Motke hochet skazat' bratu na proshchan'e chto-to horoshee, no u nego ne
poluchaetsya.
Motke: Ladno, uspokojsya.
Avner: Esli zahochesh' menya navestit'...
Motke: Ponimaesh', ona vse taki zhena. Ona mnogo dlya menya delaet. Ona iz
menya cheloveka sdelala. YA mog by byt' polnym nichtozhestvom. YA ej mnogim
obyazan. YA lyublyu ee, ponimaesh'. Uspokojsya.
Uhodyat. Vhodit Bruno s chemodanom i buketom. Za nim - Cilya.
Cilya: Kuda eto ty sobralsya?
Bruno: YA edu navestit' nashego syna Amci.
Cilya: A chemodan zachem?
Bruno (dolgim vzglyadom glyadit na chemodan) ... no ya zhe edu navestit'
nashego syna... V dome tak pusto i ya... Pauza... hochu pobyt' s nim...
Cilya: Pogodi, ya edu s toboj. (Obnimaet ego. On kladet golovu ej na
plecho, sodrogaetsya v rydaniyah. Ona vstryahivaet ego, chtoby uspokoit', no tozhe
razrazhaetsya rydaniyami. Oni uhodyat, vstryahivaya drug druga v ritme, budto
tanccuya, podobno tomu, kak tancevali kogda-to vtroem, s Amci...
Bruno: 30 let tomu bylo torzhestvo...
Cilya: Muzhchina i zhenshchina pozhenilis'...
Bruno: A cherez god u nih rodilsya rebenok...
Cilya: Oni ego lyubili...
Bruno: Rebenok vyros...
Cilya: Oni sostarilis'...
Bruno: I ih syn ostalsya ih edinstvennoj nadezhdoj...
Cilya: Edinstvennoj nadezhdoj...
Bruno: Edinstvennoj nadezhdoj..
Uhodyat. Vhodyat B'yanka, Lola, Bela - vse oni v chernom, idut , vzyavshis'
pod ruki.
B'yanka: Luchshe vsego uchit'sya bridzhu.
Bela: Mne odnogo partnera ne hvataet.
Lola: A chto, Cilya Hoffshtetter idet kogo-to horonit'?
(Vyhodyat)
Kartina 15
Vecher. Avtobusnaya ostanovka. Vhodit Zigi s chemodanom, za nim -
|l'hanan.
|l'hanan: Ty reshil otpravit'sya osen'yu na ozero Kineret?
Zigi: YA vsegda lyubil Kineret. Potom mozhet, za granicu poedu.
|l'hanan ( prisvistyvaet ot udivleniya): A zachem? CHto tebe doma ne
siditsya?
Zigi: Zdes' mesta malo. Zamknutoe prostranstvo. Za granicej nikto ne
zaglyadyvaet tebe v ... v shtany.
Pauza.
YA ved' ne iz politicheskih prichin uezzhayu. Prosto ya nashel svoe schast'e.
Vot, k primeru, skol'ko ya sebya pomnyu, ya zaikalsya, a sejchas - vse proshlo.
Vhodit Al'fons Hozli s cvetnoj trubkoj i krasivym kozhanym portfelem, za
nim - sobachka na povodke.
Al'fons: V kasse skazali - tri chasa poleta.
Zigi: Znakom'sya, eto moj drug. |l'hanan. Al'fons.
|l'hanan i Al'fons pozhimayut ruki.
|l'hanan: Ochen' priyatno.
Al'fons: Mne tozhe (k Zigi): Avtobus, nam nado ehat'.
Zigi (pozhimaet ruku |l'hananu): Do svidaniya!
|l'hanan: Uspehov!
Al'fredo kladet ruku na plecho Zigi, obnimaet ego. Pered tem, kak ujti,
Zigi oborachivaetsya k |l'hananu, stoyashchemu ryadom i glyadyashchemu na nih. Lico Zigi
vyrazhaet smushchenie i bessilie. On uhodit s Al'fonsom. |l'hanan ostaetsya.
Pauza.
|l'hanan (pro sebya): Vse kuda-to edut. Mne by nado tozhe sobrat' chemodan
i poehat' k nej. Poyavit'sya tam na zakate, osen'yu, postuchat' v dver', ona
otkroet, izumitsya, obnimet menya...I my budem smeyat'sya i udivlyat'sya tomu, chto
tak dolgo ne byli vmeste (bezzvuchno plachet) Kogda nibud' pridet den' bez
toski, Den' bez toski. Net u menya bol'she sil. YA ved' vsego -navsego chelovek,
dolzhen zhe kogda-nibud' byt' i na moej ulice prazdnik. Dolzhen zhe u menya
nastupit' hot' chas pokoya.
Na balkon svoego novogo doma vyhodit Avner Cahori, v pizhame. |l'hana
prekrashchaet rydat', utiraet nos.
Avner: |l'hanan, chto sluchilos'?
|l'hanan: Kkak dela, Avner? Kak tebe v novoj kvartire?
Avner: Vse horosho.
Vhodit Prostitutka, ostanavlivaetsya vdaleke: A chto eto ty ne poyavlyalsya,
invalidik?
Avner (posmeivayas'): Blagodarya vozrastu ya uzhe mogu s®ekonomit' - mne
teper' dostatochno dvuh raz v mesyac.
Prostitutka: |, gospoda, mne zdes' ne zarabotat'.
|l'hanan: Ladno, ya pojdu s toboj. Mne poka eshche nuzhno 4 raza v mesyac.
Spokojnoj nochi, Avner.
Avner: Spokojnoj nochi! (pro sebya) ya dumayu, cherez paru let i mne budet
dostatochno raza v god. V pervuyu noch' vesny, op'yanenie chuvstv, ekonomiya.
Vhodyat B'yanka, Bela, Lola - vse v traure.
B'yanka: Dobryj vecher, gospodin Cahori, s novosel'em! My sobiraem
kompaniyu dlya igry v bridzh i u nas ne hvataet odnogo partnera.
Avner: YA chelovek svobodnyj i s udovol'stviem k vam prisoedinyus'.
Lola: Tak odevajtes', chto zhe vy stoite? Pojdem izuchat' pravila igry k
gospozhe SHuster.
Avner: Minutu, ya uzhe idu (uhodit).
Lola tiho poet neprilichnuyu pesenku:
Moj ogurchik uzh pospel,
Zasadi-ka mne, postrel.
Ty poglad' menya vezde -
YA ved' vzroslaya uzhe.
B'yanka (smeetsya): Ty chego takaya grustnaya, Bela?
Poyavlyaetsya Avner. On uzhe odet.
B'yanka: Nu, poshli?
Avner: YA v bridzhe - ni v zub nogoj.
Vse uhodyat, krome Bely.
B'yanka: Bela, chto sluchilos'?
Bela (vzvolnovanno): Vy uzhe vzyali ot zhizni vse, uspeli ovdovet', a ya
eshche dazhe ne... dazhe ne ...(pochti plachet, krichit) ya ne sobirayus' rastrachivat'
svoi nochi na bridzh s gorbunom!
Pauza.
Lola: Da, Al'berto - eto byl muzhchina!
Pauza. Avner podhodit k Bele. Tishina.
Avner: Bela, ya o tebe uzhe davno zabyl. YA o tebe uzhe dazhe ne mechtayu. YA
sovsem, sovsem o tebe zabyl.
Bela: Spasibo. ON tozhe.
Avner: Zachem zhe vy menya zvali? Mne bylo tak horosho u sebya na balkone.
Zachem zhe vy menya ottuda vyzvali? YA uzhe pochti ne mechtayu o francuzhenkah. CHto ya
vam takogo sdelal? (uhodit).
B'yanka: Bela... (Bela ubegaet). Bela! Pogodi! Uspokojsya! CHto ty
govorila pro Al'berto?
Lola: YA skazala, chto Al'berto byl nastoyashchim muzhchinoj.
B'yanka: Nu, tebe luchshe znat'. (vyhodit).
Kartina 16.
Pochti noch'. Ulica. Fonar'. Grobovshchik tashchit telezhku s telom Bruno
Hoffshtejna. Za nim idut rydayushchaya Cilya, B'yanka, Bela, Lola - vse v chernom,
|l'hanan, Genya, Motke, Cipora - snova beremennaya , Avner. Grobovshchik chto-to
napevaet.
Lola: |tot grobovshchik u nas uzhe kak u sebya doma.
Processiya ostanavlivaetsya u doma Hoffshtetterov. Dolgaya pauza. Vdrug
Motke vshlipyvaet i snova tishina .
Motke: Segodnya my provozhaem v poslednij put' nashego dorogogo Bruno
Hoffshtettera.
Pauza.
Motke: Proshchaj, drug!
Grobovshchik: CHto da, to da.
Motke: Sovsem nedavno my proshchalis' s tvoim synom...
Grobovshchik: Taki da.
Motke: Spi spokojno, dorogoj drug, my vse budem pomnit' tebya kak
chestnogo, poryadochnogo cheloveka, predannogo svoej sem'e, druz'yam i glavnoe -
svoemu narodu.
B'yanka: Bravo, gospodin Cahori!
Lola: Nu, slyshali?
B'yanka: Vot tak rozhdayutsya nacional'nye lidery. Vdrug, spontanno.
Motke (vzvolnovanno pozhimaet ruki sobravshimsya vokrug nego): Prosto dazhe
sam ne znayu, kak eto u menya poluchilos', kak-to vdrug...ya, sobstvenno... ya
mnogim, tovarishchi, obyazan svoej supruge.
Cipora: Da ne volnujsya ty tak, eto zhe vsego navsego sosed, dazhe ne
rodstvennik.
Lola: Nu prosto kak Al'berto! Nu prosto kak Al'berto!
Cipora: (vizglivo) Vot ya vam pokazhu Al'berto, gospozha Globchik , vy u
menya takogo Al'berto poluchite! (priblizhaetsya k Lole s ugrozhayushchim vidom).
Motke: Proshchaj, drug! Pamyat' o tebe...(daet grobovshchku znak prodolzhat'
processiyu)
Grobovshchik: Da budet emu zemlya puhom...(tashchit telezhku, uhodit, za nim -
vse ostal'nye. Vhodyat B'yanka, Bela, Cilya, Lola, vse v chernom, vzyavshis' pod
ruki).
B'yanka: Teper' nas chetvero.
Uhodyat. Nastupaet noch'. Beba medlenno perehodit ulicu. Na nej rvanaya
odezhda, lico i volosy vymazany gryaz'yu, v ruke - kakie -to tryapki i gazety.
Uhodit. Vhodit |l'hanan, stoit na ostanovke, vynimaet den'gi,
pereschityvavet, kladet v karman, zhdet. Vhodit Prostitutka v dorozhnom
kostyume, v pal'to, s chemodanom.
|l'hanan: I ty tozhe?
Prostitutka: V SHvejcariyu (proiznosit kak "picceriya")
|l'hanan: CHto?
Prostitutka: Ogloh? V SHvejcariyu. A chto? Tut odin klient raz v mesyac,
drugoj - raz v nedelyu, i vse moi talanty kotu pod hvost. A vremya -to idet. V
SHvejcarii, gospodin, narod seksual'nyj, ne to, chto zdes'. Tam vse rozovoe -
doma, kozha u lyudej, no oni tam seksual'nye. Bitte, bitte, ya puknu emu v uho,
a on gotov za eto platit' ujmu deneg. Tak-to vot.
|l'hanan: Otobrala u menya vse sberezheniya dlya poezdki v SHvejcariyu, a
teper' sama tuda otpravlyaesh'sya.
Prostitutka: U vas u vseh odno na ume, a u menya - daleko idushchie plany.
Privet. Esli popadesh' v SHvejcariyu, budesh' u menya v kioske torgovat'.
Uhodit. |l'hanan sidit na ostanovke. Rassvet. Vhodit Bela s chemodanom,
s nej - B'yanka.
Bela: Proshchaj, |l'hanan! YA uezzhayu.
|l'hanan: Vse krugom tol'ko i delayut, chto uezzhayut.
B'yanka: I kuda? V London! Izuchat' mezhdunarodnye otnosheniya. U nas tam
rodstvenniki. SHtiglic, mozhet pomnish', oni ee ustroyat bebisiterom na
polstavki.
Bela: Nu vse, mama. Dal'she menya ne provozhaj.
B'yanka: Net, ya poedu s toboj v aeroport. CHtoby ne govorili, chto mama
ne...
Bela: YA otsyuda ne ujdu, poka ty ne vernesh'sya domoj.
B'yanka: Nu chto ya tebe plohogo sdelala? CHto ya im vsem sdelala? Brosaete
menya odnu podyhat'! YA, mezhdu prochim, vdova. YA vsyu zhizn' vam otdala...Muzh!
Deti!" Sem'ya! Vy mne ne dali dazhe v bridzh igrat'! Vot i vse! Ubirajtes'!
Rastvorites' v vozduhe! (Uhodit)
Pauza.
Bela: Net u menya nikakih illyuzij naschet Londona. Nikto tam menya ne
zhdet. Tam ya tozhe budu odinoka. Mozhet eto u menya na vsyu zhizn'. No v Londone -
kino,, horoshaya muzyka, zamechatel'noe TV, lyudi vezhlivye, tam mne budet
stradat' ot odinochestva gorazdo komfortnej. Ponimaesh'? Est' uzh podyhat' kak
sobaka, to s horoshim TV. Privet. (Uhodit)
Pauza.
|l'hanan: Vse uehali.
Kartina 17
Noch'. Ulica. Fonar'. Beba medlenno perehodit dorogu. U vyhoda za kulisy
ona spotykaetsya, prohodit eshche dva shaga, padaet, polzet za kulisy. CHej-to
golos iz-za kulis: Gorbun povesilsya! Gorbun povesilsya!
V domah zazhigayut ogni. Muzhchiny i zhenshchiny v pizhamah vyhodyat na balkony,
stoyat u okon. Motke v pizhame vybegaet na ulicu, za nim - beremennaya Cipora,
s mladencem na rukah. Motke vspotevshij, nervnyj, on molcha smotrit na lyudej
na balkonah i v oknah. Cipora pytaetsya zatashchit' ego domoj, on ne reagiruet,
idet dal'she, vshlipyvaet, no do placha delo ne dohodit, chto to bormochet pro
sebya: Mladshij brat- gorbun... Mladshij brat- gorbun...
Vdrug on ostanavlivaetsya, rasslablyaetsya. Cipora uvodit ego domoj, on ne
soprotivlyaetsya. Lyudi postepenno uhodyat s balkonov, othodyat ot okon, ogni
gasnut. |l'hanan i Genya ostayutsya stoyat' u okon. |l'hanan p'et vodu iz
butylki.
Genya: Imej v vidu - ya taki tozhe mogu povesit'sya, eto dlya menya ne
bol'shoe delo, tak imej sebe v vidu.
|l'hanan (prekrashchaet pit'): Davaj, otkroj okno, prygaj - i tebe horosho,
i mne.
Genya: I chto ty dumaesh'? I prygnu. (Podhodit k oknu). Mozhno podumat',
mne est' chto teryat'. |to zhizn' eto? (Peregibaetsya cherez podokonnik) CHto u
menya vperedi, krome pristupa i pohoron? A? (Smotrit vniz)
Pauza.
|l'hanan: Ty slishkom sebya lyubish'.
Genya: Nepravda, ya sebya nenavizhu! YA nikomu ne nuzhna! Vsem na menya
nachhat'! Gospodi, kogda zh ya uzhe umru?! (smotrit vniz. Pauza. Othodit ot
okna). Net, ya taki da umru. Umru! (Uhodit. | l'hanan p'et, uhodit.
Vecher. Grobovshchik tashchit telezhku s telom Beby, pokrytom prostynej. Za
grobom ne idet nikto. Poyavlyaetsya Motke. On, vzvinchennyj vspotevshij, tyazhelo
dyshit)
Motke: Transport...(vytiraet pot, idet za grobom. Emu navstrechu vyhodit
vtoroj grobovshchik, tashcha telezhku s grobom s telom Avnera Cahori, nakrytym
prostynej. Za etim grobom tozhe nikogo. Motke kolebletsya, rasteryanno smotrit
na obe telezhki, posle kolebanij reshaet prodolzhat' idti za grobom Beby).
Motke: Izvinite, kto pokojnik?
Grobovshchik: Pokojnica. Madam Globchik.
Motke: Oj! (Bezhit k drugomu grobovshchiku): Zdes' sluchajno gorbuna netu?
Grobovshchik: Est'. U nas vse est'.
Motke idet za grobom. Uhodyat.
Temneet. Noch'. Vhodit Zigi. V rukah chemodan, podhodit k svoemu domu,
Zahodit. Emu navstrechu vyhodit Lola v nochnoj rubashke, na golove -
setka, lico namazano kremom.
Zigi: Ha... ha... ha...(Pauza) Ha... ha... ha...(u nego nachinayut
sudorozhno dergat'sya golova i plechi) Ha... ha... ha...
Lola: Horosho, Zigi, pogovorim zavtra.
Zigi (prodolzhaet dergat'sya): Ha... ha... ha...Pauza. Ha... ha... ha...
Lola: Zigi, zajdi, noch' ved'.
Zigi: Ha... ha... ha...
Lola: Zavtra mne vse rasskazhesh'.
Zigi: Segodnya. Ha... ha... ha...
(Lola gladit ego po golove, on otstranyaetsya, dergaetsya): Ha... ha...
ha...
(On vyhodit na seredinu ulicy, pytaetsya chto-to skazat' skvoz'
ohvativshie ego sudorogi): Ha... ha... ha...
Sosedi vyhodyat na balkon, pytayutsya razglyadet', chto proishodit.
Lola: Moj syn vernulsya, on hochet chto-to skazat'.
Zigi: Ha... ha... ha...
Sosedi pytayutsya emu pomoshch'.
Zigi: Ha... ha... ha... Ha... ha... ha...
Sosedi (horom): Ha... ha... ha...
Zigi (ego golos zvuchit gromche vseh, ego b'et sudoroga, lico krasneet):
Ha... ha... ha...(vykrikivaet v poslednej popytke): Ha... ha...
ha...hamy! Svin'i!
Narod bezmolstvuet. Pauza.
Zigi uhodit reshitel'nym shagom, s gordo podnyatoj golovoj.
Lola: Vot takoj u menya syn! Vsegda govorit, to chto dumaet!
Narod rashoditsya po domam. Gasnut ogni. Ostayutsya Lola i B'yanka.
B'yanka: Kak naschet vzyat' Zigi chetvertym partnerom?
Lola: Mne ne do togo. Nichego, najdem. My - dvizhushchaya sila vsego
mikrorajona.
My ne umrem, my budem igrat' v bridzh. My budem predstavlyat' ves' rajon,
nashih pokojnyh muzhej, detej, vsyu nashu zhizn'. My im eshche vsem pokazhem. V
bridzhe. (Uhodyat)
Kartina 18, poslednyaya
Noch'. Ulica. Fonar'. Vhodyat dva sanitara skoroj pomoshchi, s nosilkami, na
kotoryh lezhit Genya. Golova ee slegka pripodnyata. Ryadom idet |l'hanan.
|l'hanan: Vot tak, bezo vsyakogo preduprezhdeniya, raz - i vse.
Genya: A ya chto, ne govorila? YA zhe obeshchala, tak ya i sdelala.
|l'hanan: Nam nado eshche koe o chem pogovorit'.
Genya: Aj, ya byla dlya vseh vas kak prosto "apchhi". Skazali "bud' zdorov"
i poshli dal'she.
(Sanitary unosyat nosilki. |l'hanan ostaetsya. Govorit kak by pro sebya,
no i kak by vdogonku Gene): YA eshche ne vse vyyasnil! Na povestke dnya eshche
neskol'ko vazhnyh voprosov. My zhe eshche nichego drug drugu ne skazali. Nado
pogovorit', mama, nam nado pogovorit'. (Pauza). A ya sebya vel tak, budto
vperedi vechnost'.
Rassvet. Den'. Vecher. Grobovshchik tashchit telezhku s grobom, na kotorom telo
Geni, pokrytoe prostynej. Za grobom idut B'yanka, Lola, Zigi, Cilya, Motke,
Cipora. Processiya ostanavlivavetsya u doma Gellernetterov. Motke podhodit k
stoyaeshchmu nepodaleku |l'hananu kladet ruku emu na plecho, podvodit ego k
processii, stanovitsya naprotiv vseh, gotovyas' proiznosit' rech':
Motke: Segodnya my provozhaem v poslednij put' Genyu Gellernetter. CHto my
mozhem o nej skazat'? Ona byla skromnoj, poryadochnoj zhenshchinoj, CHto eshche? Byla
predana svoej sem'e i synu. Ona nikomu iz nas ne meshala, prozhila svoyu zhizn'
tiho i nezametno. Otnositel'no. Blizkim ona vechno zhalovalas' na boli i
bolezni. No esli etogo ne uchest', vo vsem ostal'nom ona prozhila tiho. Nichego
posle sebya ne ostavila. I ya sprashivayu sebya to, chto mozhet i vy sprashivaete.
Ved' krome vechnogo straha pered boleznyami dolzhno ved' bylo but' u nee v
zhizni chto-to eshche, o chem ona ne govorila. Kakaya- to drugaya zhizn'.
Ved' my ne prihodim v mir tol'ko dlya togo, chtoby zhalovat'sya na bolezni.
Ili chtoby schitat' den'gi. Ili igrat' v bridzh.
B'yanka: A my poka chto i ne igrali.
Motke: I vse taki, Glavnogo my ne govorim. I vot kogda my lezhim na etoj
telezhke, nakrytye prostynej, i skoro nas pokroet zemlya, tol'ko togda
stanovitsya ponyatno - chto bylo suetoj, i chto - glavnym, chto glavnogo-to my
tak i ne skazali, rastratili vremya po pustyakam, zhevali, plevalis', no
glavnogo tak i ne skazali. Gospod' dal nam pohorony, chtoby my napomnit' nam
o zhizni, chtoby my pomnili ob etoj telezhke i ob etoj prostyne i mezhdu
pohoronami.
Lola (tiho plachet): Kak eto trogatel'no... kak pravil'no...
B'yanka (tozhe plachet): SHabtaj, SHabtaj...
Cipora: Motke nachal chitat' pro filosofiyu i kazhdoe utro hodit v sinagogu
.
Motke: Cipora, tiho!
Cipora: Vy eshche uslyshite, chto on skazhet v sleduyushchij raz!
Grobovshchik: Da budet ej zemlya puhom...
Tashchit telezhku, uhodit. Za nim - ostal'nye. Temneet. Noch'.
( |l'hanan s chemodanom idet k ostanovke. Za nim idut ego otec Cvi i
mat' Genya, vzyavshis' pod ruki. Oni odety kak turisty, ulybayutsya)
Genya: |l'hanan.
(|l'hanan ostanavlivaetsya, oborachivaetsya): Mama!
Cvi: |l'hanan, poshli v kino, "Panorama v nebesah".
Genya: Papa, kak vsegda, deneg ne schitaet - Amerika, kino, morozhenoe. A
ved' chistyj vozduh, krasivye pejzazhi - vse eto besplatno. Poshli s nami
pogulyaem, |l'hanan.
|l'hanan: YA uezzhayu v SHvejcariyu.
Genya: My i tam pogulyaem. (|l'hanan plachet) A kogda i ya pobyvayu v
SHvejcarii?
|l'hanan glyadit v storonu ostanovki. Peredumyvaet. Saditsya na chemodan.
Temneet. Noch'. Utro. Dva ®asida speshat v sinagogu, bormocha na hodu:
Blagodaryu tebya, Gospod' miloserdnyj, chto ty mne vernul dushu posle sna.
Iz uglov vyhodyat Nina, |lisha, Bela, Zigi, Anzhela, Al'fons. Vse s
chemodanami. Stoyat v tishine ryadom s chemodanami.
Genya: Poshli, synok, pogulyaem s mamoj i papoj.
|l'hanan: Vse, kto stoyal mezhdu mnoj i smert'yu, uzhe umerli. Teper' mezhdu
mnoj i smert'yu - nikogo.
Genya: Poshli, |l'hanan!
|l'hanan: Pogodite chut' chut'.
Vhodit Avner s telezhkoj, na kotoroj chemodan. Za nim - Beba s
chemodanchikom. Oba odety kak turisty, oni vesely i schastlivy.
Avner: Poslednij chemodan.
|l'hanan: Pogodite chut' chut'.
Poslednyaya replika perevodchika:
Vse (v zal): Idemte s nami!
Konec
P'esa
Per. s ivrita - Mar'yan Belen'kij
Dejstvuyushchie lica:
Ops
N'ema, ego mat'
Oplya
Pshicva, ego mat'
CHernenko, zhenih Opli
Kartina 1
Komnata v holostyackoj kvartire Opsa.
Ops vzyvaet k potolku, pytayas' vyglyadet' krutym.
Ops: Segodnya noch'yu trahnul odnu dvazhdy, nekrasivaya popalas'. Srazu
posle etogo u menya sluchilos' odnovremenno neskol'ko vybrosov: chih, puk, ryg,
smeh, hrap. Takogo u menya eshche ne bylo. YA imeyu v vidu dva raza podryad plyus
vse ostal'noe. |to takoe zhe sovpadenie, kak chislovaya kombinaciya na zamke
sejfa. YA pryamo goryu zhelaniem rasskazat' obo vsem etom, no nekomu. YA odinok.
U menya est' tol'ko mamochka.
Kartina 2
Kuhnya v dome N'emy. Na N'eme "shchegol'skoe" plat'e, ee shcheki napudreny, v
ruke - koshelek. Ona razocharovanno kachaet golovoj.
Ops: Nu chto eshche stryaslos'?
N'ema: Synok, kazhdyj raz, kogda ya tebya vizhu, - a ya tebya vizhu kazhdyj
den' - ya kazhdyj raz porazhayus' - neuzheli eto tot mladenec, kotorogo ya rodila?
Ne mozhet byt'. Ego podmenili.
Ops: Mozhet, on prosto vyros?
N'ema: Net. Ego podmenili. Menya poprostu obmanuli.
Ops: Mozhet, ya prosto vyglyazhu vyzhatym. Ibo so mnoj noch'yu koe-chto
proishodit, ty ne dumaj, chto etogo ne sluchaetsya. Ty dumala, chto net? Tak
teper' tebe stoit dumat', chto da.
N'ema: U tebya izo rta vonyaet. S kakim der'mom ty uzhe celovalsya?
(Vstaet pered nim). Nu, kak ya tebe? Est' na chto posmotret'?
Ops: (budto zernyshki kurice sypet) Cyp-cip cip.
N'ema: Syplesh' nesushchestvuyushchuyu edu nesushchstvuyushchej kurice, lish' by mamochke
ne otvechat'!
Ops: Moya svyataya mamochka, ty ved' znaesh', chto mne omerzitel'no
predstavlyat' tebya v telesnom obraze, Ty dlya menya navsegda ostanesh'sya chistym
duhom vyslezhivaniya, vynyuhivaniya, kopaniya, zakalyvaniya i udusheniya!
N'ema: Ty vyglyadish' polnoj razvalinoj. Napudrennym trupom. (ZHdet
vozrazhenij). Da, napudrennym trupom! (ZHdet vozrazhenij). Napudrennym.
Ops: Kuda my idem?
N'ema: Kakoj ty lyubopytnyj! Ty dumal, tebya razvlekat'sya priglashayut?
Tebya priglasili k moej luchshej podruge Pshicve, kotoraya zhivet cherez dve ulicy
otsyuda. Dazhe na avtobuse ehat' ne pridetsya. I eto nazyvaetsya razvlechenie?
U Pshicvy horosho, bog ej dal. Vse svoi plat'ya ona sh'et u menya. Ee doch' -
krasavica Oplya vernulas' s ucheby, iz Ameriki, s akademstepen'yu i zhenihom i
vot oni priehali k ee mame i menya priglasili. Pomoch' po hozyajstvu. YA s soboj
v sumochke dazhe perednik beru. Drugie budut zagryaznyat' tualet, a ya - ubirat'.
Ops: Mamochka, ya tak boyus', chto mne tozhe pridetsya ubirat' za drugimi
tualety!
N'ema: Podumaesh', tozhe mne est' chego boyat'sya!
Ops: A chto zhe delat'?
N'ema: Boyat'sya. A esli takoe sluchitsya - stradat'. Tvoj otec umer i
zaryt tam, vnizu, a nad nim shurshat zhenskie plat'ya.
Ops: No on zhe etogo ne vidit!
N'ema: Vidit!
Ops: No nad nim - sloj neprozrachnoj zemli.
N'ema: YA nenavizhu mertvyh muzhchin i prostitutok. Poshli so mnoj - glyadet'
na menya, unizhennuyu, boyat'sya chto s toboj sluchitsya to zhe samoe. I Oplyu uvidish'
- govoryat , ona ochen' pohoroshela i razvilas', uvidish' i ee zheniha CHernenko.
On - ne takoj, kak ty, u nego est' Oplya. Govoryat, on genij, specialist po
podvodnoj inzhenerii. Ne to, chto ty. (Ukazyvaet na Opsa) I eto - tot samyj
mladenec? (Gnevno). Nu, poshli uzhe.
Vyhodyat.
Kartina 3
Ulica. N'ema ukazyvaet na Opsa.
N'ema: On uvyazalsya za mnoj k Pshicve, potomu chto emu prost' delat'
nechego.
Begaet po ulicam s prestareloj mamochkoj, i ne stydno emu. Stydno, no
vyhoda u nego net - on odinokij. (Primanivaet ego kak sobaku) Sibo, Sibo, za
mnoj!
Ops (pristyzhen, ved' eto zrelishche mogut uvidet' prohozhie, pytaetsya
sdelat' vid, chto ee ne znaet): Cyp, cyp, cyp.
N'ema (brosaetsya emu napererez, tut zhe othodit, razrazhaetsya plachem
straha i raskayaniya): Oj, ploho mne! Net u menya mesta v etom mire!
Ops (ne znaet kak reagirovat') : Aga, pobitye zhenshchiny, oni zhe -
plachushie! Staraya razvalina pod nazvanie moya mamochka ne daet mne vozmozhnosti
dejstvovat' po svoemu usmotreniyu.
N'ema vyhodit i Ops za nej
Kartina 4
Salon v dome Pshicvy. Prisutstvuyut vse.
Pshicva: Znakom'tes' - eto moya dochen'ka Oplya, a eto - moya luchshaya podruga
N'ema, nu , ty ee dolzhna pomnit', a Opsa ty pomnish'? Vy ne videlis' 10 let,
eshche s gimnazii. Ty ego pomnish'?
N'ema: Pomnish'?
Oplya (otvechat' ne speshit. Otvechaet, v konce koncov, Opsu): A ty
polysel!
Pshicva: Bravo! Vse ona pomnit! (Opsu) |to - CHernenko, ee zhenih. (k
CHernenko)
Vy znakomy s Opsom?
N'ema: Vy znakomy s moim synom Opsom?
Oplya: Teper' ili ran'she?
N'ema: Ran'she. Byli znakomy?
CHernenko: Net.
Pshicva: Da ne znakom on. Otkuda? Torchit na rabote vse vremya. Rabotaet
tyazhelo i ne otdyhaet.
N'ema: Vam vezet. Ne otdyhaet. Voobshche. A Oplya budet vesti prilichnyj
dom. On staratel'nyj i poryadochnyj - vot i ves' recept. A nam ne vezet. Ops
vsyu zhizn' valyaetsya na divane, pod odeyalom, spit ili chem drugim zanimaetsya.
A ya vsyu zhizn' stoyu u okna, i zhdu togo, chego nikak ne prihodit.
(PLachet). I vot my ego pohoronili.
Pshchicva: Kogo.
N'ema: Moego pokojnogo muzha.
Pshicva: Vgonyaete nashih detej v depressiyu? Ugoshchenie konchilos'. Mne nado
pojti prinesti kofe.
N'ema: YA prinesu. A vy posidite s vashej dochkoj i ee zhenihom. Prosto
zhal' kazhdoj minuty, v kotoruyu vy mozhete pobyt' s nimi.
Pshicva: Net, net, vy gosti.
N'ema (prezritel'no smeetsya pro sebya) "Gost'ya". Nichego sebe gost'ya.
(Ozhidaet vozrazhenij). Nichego sebe gost'ya (Net otveta). YA ej sh'yu i ya po
hozyajstvu i ya podayu. YA vot dazhe perednik prinesla.
N'ema pytaetsya otkryt' svoyu sumochku.
Pshicva (myagko ne pozvolyaet ej etogo): Upryamaya takaya. YA prinesu.
N'ema: Sama ty upryamaya! YA vse prigotovlyu, a ty otdyhaj i rasslab'sya.
ZHal' kazhdoj minuty, kogda ty ne poluchaesh' udovol'stvie.
Pshicva: Net, ty sidi, ya tebe govoryu! YA sama vse sdelayu.
N'ema (snova pytaetsya otkryt' svoyu sumochku, Pshicva ostanavlivaet ee
zhestom. Nachinaetsya nebol'shaya potasovka iz luchshih namerenij, v processe
kotoroj lomaetsya ruchka sumochki. N'ema grustno smotrit na polomannuyu sumku):
Sumka polomalas', podarok pokojnogo muzha, da budet emu zemlya puhom. Sumka
polomalas'. (Razrazhaetsya rydaniyami, brosaet sumku na pol). A poshlo ono vse k
chertu!
Oplya (stroit materi ugrozhayushchuyu minu): Nu pust' ona podast kofe. Nu
hochet ona - tak pust' podast. Ne meshaj ej osushchestvit' ee mechtu.
N'ema: A kak zhe mne eshche samorealizovat'sya, esli ne v kachestve prislugi?
(Ozhidaet vozrazhenij). Esli ne v kachestve prislugi? (Ozhidaet vozrazhenij). V
kachestve prislugi.
Pshicva: Nu, idi uzhe, gotov' kofe, idi nu! Davaj!
(Ops slabodushno posmeivaetsya)
N'ema: Im mozhno - tebe net!
Ops (Uhmylka tut zhe ischezaet s ego lica): Cyp-cyp-cyp!..
(Na lice CHernenko poyavlyaetsya edva zametnaya ulybka N'ema povorachivaetsya
k nemu, ne znaya, umestno li ej delat' emu zamechaniya, reshaet sderzhat'sya,
podnimaet svoyu sumku, dostaet perednik, demonstrativno povyazyvaet ego i
vyhodit).:
Kartinsha 5
Salon Pshicvy. CHernenko i Ops stoyat drug naprotiv druga, ne znaya, chto
skazat'. Oplya v veselom nastroenii, mat' glyadit na nee s obozhaniem.
Ops ( k CHernenko): YA slyshal, vy - specialist po inzhenernoj gidravlike.
Oplya: On prodaet igrushki dlya vannoj.
CHernenko (pristyzhenno ulybaetsya. Ops padaet na koleni v uglu v
indijskoj molitve): Gospodi! Ty sotvoril mir i Oplyu, no v neizrechennoj
milosti svoej sotvoril i CHernenko. Kak malo nuzhno cheloveku, chtoby
pochuvstvovat' sebya horosho!
(Povorachivaetsya k Ople. Ona stoit k nemu spinoj, listaya fotoal'bom. K
nej s ulybkoj priblizhaetsya Pshchicva)
Pshicva: Nichego u tebya ne poluchilos'. Oplya ne vidit tebya zdes', stoyashchim
na kolenyah Naprasno ty vytvoryaesh' strannye shtuki, pytayas' proizvesti na nee
vpechatlenie svoim vidom.
(Ops podnimaetsya, napravlyaetsya k Ople. Ona po-prezhnemu stoit k nemu
spinoj. On prohodit mimo CHernenko, tot nereshitel'no povorachivaetsya k nemu).
CHernenko: A vy?
(Ops ne otvechaet, podhodit k Ople, glyadit v ee al'bom cherez plecho):
Rassmatrivaete detskie fotografii? Vot vy v sadu, na dne rozhdeniya, s venkom
na golove. A vot i ya - s raskrytym rtom. S chego by eto, s chego? (Vdrug
priblizhaetsya k nej, shepchet na uho):
Proshloj noch'yu byl s odnoj, i kak tol'ko konchil, iz menya vyrvalos' 5
golosov, kak kombinaciya dlya otkrytiya...
Oplya: Idi za mnoj! (Zahlopyvaet al'bom i napravlyaetsya kuda-to s surovym
licom, Ops poslushno idet za nej.
CHernenko (ablyudaet za nimi s opaskoj i lyubopytstsvom): Kuda eto vy?
(Oplya i Ops vyhodyat.
N'ema (vhodit s pirozhnymi i kofe): Prigotovila i podala, polnoe
obsluzhivanie.
Kartina 6
Tualet v kvartire Pshicvy. Oplya obozrevaet sverkayushchij tualet. Ops glyadit
na tekushchuyu vodu v unitaze.
Oplya: I chto ty sebe dumaesh' - ty pozvolyaesh' sebe raspuskat' peredo mnoj
hvost, rasskazyvaya o tvoih golovokruzhitel'nyh pohozhdeniyah s zhenshchinoj i dazhe
ne zadumyvaesh'sya o tom, chto menya ty etim ne udivish'. Ty pytaesh'sya vyglyadet'
krutym parnem, a tvoya yunost' davno uzhe proshla. I vse eto plosko, banal'no,
nezrelo. Takogo ya ot tebya i ozhidala. Nichego ser'eznogo v tebe net. CHto eshche u
tebya est', krome deshevyh popytok ponravit'sya zhenshchinam?
(Ops pristyzhen, u nego guby drozhat, on gotov rasplakat'sya. On
neozhidanno beret ee rukoj za podborodok).
Oplya: Ty pytaesh'sya spasti svoyu chest' deshevymi zhestami, no po suti, vse
bol'she chuvstvuesh' sebya obizhennym? (On szhimaet guby i povtoryaet svoj zhest.
Ona kladet ruki na bedra vlastnym zhestom, gluboko vzdyhaet. S prezreniem):
Neschastnye lyudi, kotorye perehodyat ot detstva k starosti, minuya samuyu
vazhnuyu stadiyu zhizni - zrelost'. (Reshitel'no vyhodit iz tualeta).
Ops: A ya torchu tut poluchiv smachnyj plevok v lico. |to i est' velikaya
pravda zhizni. Mne nravyatsya spravedlivye zhenshchiny. YA zhdu, chto ona vernetsya i
prostit menya. I ya upadu v ee ob®yatiya, i eto budet moim spaseniem, po moim
raschetam, ot nichtozhnosti moej zhizni. Iz menya vylupitsya novyj chelovek i esli
emu kogda-nibud' skazhut, chto on byl Opsom - on rassmetsya tomu pryamo v lico!
(V pristupe otchayaniya) No ona ne pridet nikogda! (Vyhodit).
Kartina 7
Salon Pshicvy. N'ema, Pshicva, CHernenko p'yut kofe. Oplya listaet
fotoal'bom.
Pshicva: Oplechka, kofe s pirozhnymi.
N'ema: Kofe sovsem ostyl!
Pshicva: I chego eto ty vygovarivaesh' moej docheri s takim strogim vidom,
budto ty u nas sluzhish' vsyu zhizn' i tebe, mol, vse mozhno, ibo ty pechesh'sya
lish' o blage gospozhi? Ty takim obrazom hochesh' sebe cenu nabit', a?
Vhodit Ops. Prohodit mimo CHernenko, zamechaet listayushchuyu al'bom Oplyu,
raschuvstvovannyj, padaet v uglu na koleni.
Ops: Gospodi, ona zhdet menya! Inache - chego by ej ne sidet' so vsemi i
pit' kofe? Kak eto ya ran'she ne ponyal! Milye branyatsya - tol'ko teshatsya! Ona
lyubit menya. Menya - slozhnogo , problemnogo. Ee rech' v tualete ne byla ee
poslednim slovom v nashih otnosheniyah, a lish' nachalom. (Rezko vstaet i
napravlyaetsya k Ople). YA dolzhen tebe otvetit'. Pojdem so mnoj!
Oplya zahlopyvaet al'bom, napravlyaetsya k vyhodu. Ops - za nej.
CHernenko: Kuda?
(Oplya i Ops vyhodyat.
CHernenko (glyadit im vsled, zatem na Pshicvu): Kuda oni poshli?
Pshicva (serdito): Kuda nado, tuda i poshli.
(CHernenko obizhenno utknulsya v svoyu chashku)
Pshicva (pytaetsya vyglyadet' lyubeznoj): Oni vyrosli vmeste, u nih stol'ko
obshchih vospominanij, A kto zhe Ople popochku podtiral, esli ne Ops?
N'ema (vskakivaet so stula v pristupe gneva): Kak eto podtiral? Oni zhe
odnogo vozrasta!
Pshicva: Podtiral, podtiral!
N'ema: Odnogo vozrasta!
Pshicva: I vse ravno podtiral!
N'ema: No kak?
Pshicva: A vot tak! Vot tak mne hochetsya! Vse ravno podtiral! Odnogo
vozrasta - ne odnogo vozrasta - podtiral i vse! (Vstaet v v vozbuzhdenii
podprygivaet). YA tak hochu,
YA, Pshicva - podtiral i vse!
N'ema: Ty tak podprygivaesh', budto my ne znaem, v chem tut delo. Za
vsemi tvoimi uvertkami pryachetsya bol'noj vopros - tot, chto zadal CHernenko -
kuda oni poshli? Vot kuda?! Kuda oni vse vremya uhodyat? I chto oni tam delayut?
A? I pust' menya ub'yut, no ya vse ravno budu glashataem istiny o tom, chto im
tam est' chem zanyat'sya, ved' oni uhodyat i vozvrashchayutsya, uhodyat i
vozvrashchayutsya! A? A my-to vse vremya zdes'! Zdes'!
Pshicva: No my ved' p'em kofe!
N'ema: Net! |togo nedostatochno! Vy eshche hotite znat', chto oni tam
delayut! Pryamo u vas pod nosom chto-to takoe proishodit, a vy ne znaete! YA
vozveshchu istinu: CHernenko ozabochen, i ty tozhe! Vam ne udastsya proignorirovat'
moego syna Opsa! Ne udastsya!
Pshicva (ponikshi duhom, saditsya na svoe mesto. Vse troe prodolzhayut pit'
kofe kak ni v chem ni byvalo)
Pshicva (vykrikivaet N'eme): A ty tozhe horosha! Kak ty pryamo gordish'sya
etoj durackoj glupost'yu, a glavnogo to u tebya v zhizni net! Net! Net!
(Vnezapno uspokaivaetsya). Nu ladno, my prichinili tebe nemalo nepriyatnostej,
i teper' mne hochetsya tebya pozhalet'. Mnogo nepriyatnostej u tebya bylo iz-za
nas.
N'ema: Nu, ne tak uzh i mnogo.
Pshicva: Mnogo, mnogo.
N'ema: I sovsem dazhe ne mnogo.
Pshicva: Vse -taki.
N'ema: Nikakih nepriyatnostej.
Pshicva: Byli, byli.
N'ema: Nu, mozhet, i byli, no ne iz-za vas. Vy mnogo chego delali.
Naprimer, otkryvali kran, zastavlyaya vodu tech', a potom zakryvali, zastavlyaya
ee prekratit'. Mnogo chego.
Pshicva: A teper' ty zastavlyaesh' menya volnovat'sya!
N'ema: Vot vidish', ya zastavlyayu, ne ty zhe!
Pshicva (vkonec zaputavshis'): Tiho! Ubiraj so stola!
N'ema: Ladno, ubirayu (k CHernenko): Vy ne hotite tozhe na menya
prikriknut'?
CHernenko: (smushchen, ne znaet, kak reagirovat', p'et kofe, zadumavshis'):
Vo vsyakom sluchae, ne sejchas.
N'ema: Ostavlyaesh' sebe variant, kupec ty etakij.
Kartina 8
Tualet v dome Pshicvy. Ops strastno celuet i obnimaet Oplyu. Ona stoit
nepodvizhno. Vdrug vsya strast' Opsa propadaet. On pytaetsya podstegnut' sebya,
razminaya svoe telo, no ego ohvatyvaet holodnoe bezrazlichie. Oni vse eshche
prizhaty drug k drugu, no nikakoj strasti bol'she v etom net. Oplya stoit
prizhavshis' k nemu eshche mgnovenie, zatem othodit ot nego.
Oplya: YA uzhe tebe govorila, chto ty minoval stadiyu vzroslosti. Ty ot
detstva pereskochil srazu k starosti. Ty uzhe vyzhat. Ty - po suti, konchenyj
chelovek. Tvoya zhizn' - eto lish' poslednie sodroganiya.
Ops: No mne zhe vsego 29!
Oplya: Da, zhal'. U tebya vperedi eshche mnogo let poslednih sodroganij. Vse
ostatki tvoih sil i energii budut napravleny na to, chtoby zavidovat' tem,
kto uspel povzroslet', v otlichie ot tebya.
Ops: A, zrelost', zrelost'! YA ee kak-to sovsem propustil!
Oplya: Ne sovsem. V nash proshlyj vizit v tualet, 4 minuty tomu, u tebya
bylo mgnovenie zrelosti, kogda ty s opushchennoj golovoj glyadel v unitaz. V
tvoem vzglyade i poze bylo nechto ves'ma zreloe i razumnoe.
Ops: V tu minutu ya dumal o pokojnom otce.
Oplya: Da, v etom byla kakaya-to dejstvitel'no tragicheskaya nota. I zhal',
chto eto edinstvennoe svetloe mgnovenie ty rastratil na unitaz. Da, eto
mgnovenie proglyanulo mezhdu tvoimi detstvom i starost'yu. A srazu za etim
nastupilo ugasanie, i eto bylo zametno po tvoim slaben'kim "ob®yatiyam", i eto
ugasanie prodlitsya do samoj tvoej smerti.
Ops (v bessilii) : Lish' odno mgnovenie u menya bylo.
Oplya (podnimaet plat'e, so slaboj ulybkoj): U tualeta, esli tebe
izvestno, est' i drugoe prednaznachenie.
Ops vyhodit, zakryv za soboj dver'.
Kartina 9
Ops govorit s Oplej cherez dver' tualeta.
Ops: A ty lyubish' zhit', da? I vsegda tebe est' chto otvetit', vsegda v
tochku, ty vyglyadish' vsegda svezhej, prichesannoj; vsegda, kak posle vanny,
volosy vlazhnovaty, zapah horoshego myla, golovka stydlivo sklonena nabok, i
eta poza zatenyaet vashe uporstvo, chistoserdenie, pryamotu i rezkost' po
otnosheniyu k slabym. I vy , v konce koncov, vybrali CHernenko?! (Prohazhivaetsya
u dveri, nervno stuchit v nee) Zakanchivajte, mne tozhe nuzhno!
Oplya: No ya delayu vse v svoem sobstvennom ritme. YA ne sobirayus'
uskoryat'sya pod vliyaniem vneshnih faktorov.
Ops: YA - ne vneshij faktor, my znakomy s detstva. Odnazhdy, v detskom
sadu, my sobiralis' pozhenit'sya. Kogda-to my igrali vmeste, i ya videl i
proveryal vse tvoi uchastki tela, kotorye segodnya prednaznacheny eksklyuzivno
dlya CHernenko.
Oplya: |ti uchastki - v razvitii, ty ih teper' ne uznal by.
Ops: (sdavlennym ot strasti golosom): Mozhno podumat', ty dlya nih tam
universitet sozdala.
Oplya: Ty shutish' s otchayaniya. YA skazhu pryamo tebe v lico, v tvoe
raskarsnevsheesya ot strasti lico tam, za dver'yu - mezhdu nami nichego ne bylo,
nichego ne budet i nichego ne mozhet byt'.Tak zhe kak ne mozhet byt', chtoby
narushalis' zakony prirody. Nichego. Nichego!
Ops: YA eto prekrasno sam znayu. (Prohazhivaetsya vdol' dveri. Reshitel'no
rasstegivaet shirinku). Smertnyj holod rasprostranyaetsya po moemu telu iz za
sladkih sodroganij, v predvkushenii togo, chto ya sobirayus' sdelat'.Vot dver'.
Po dve ee storony - dva mira, dva obraza zhizni. Dva polyusa. S odnoj storony
- mir civilizacii, imperialisticheskaya zhenshchina, kotoraya opravlyaetsya v
polozhenno meste. Vse pravil'no, vse kul'turno. Koroche - normal'noe
povedenie. A po druguyu storonu -mir koshmarov, uzhasov, mir cheloveka -
ne-muzhchiny i ne rebenka, narushayushchego vse zakony prilichiya i gigieny,
podryvayushchego osnovy chelovecheskoj kul'tury.
(Pytaetsya popisat' na pol. Ne poluchaetsya, bednyj). Nichego ne
poluchaetsya. Priroda kak by govorit: ne hochu ya vypolnyat' zhelaniya Opsa.
(Zakryvaet glaza, pytaetsya sosredotochit'sya, snova otkryvaet). Nu vot, kaplya
vsego. I tut zhe eshche dvojnoj pozor: A narushil li ya ramki chelovecheskogo
obshchezhitiya ili vsego lish' okazalsya na ih grani? (Zastegivaet shirinku s
durackoj uhmylkoj. Dver' otkryvaetsya, Oplya sobiraetsya vyhodit'. Ops smotrit
na pol, zatem na Oplyu - vot, posmotri, mol)
Ops: Vot, smotri. My byli s toboj det'mi...
Oplya (naklonyaetsya, i nakonec, vidit sodeyannoe Opsom. Vypryamlyaetsya i s
nepronicaemym licom krichit): Mama! N'ema!
Kartina 10
Ta zhe dver' tualeta. Vbegayut Pshicva , N'ema, za nimi CHernenko.
Pshicva: CHto sluchilos'?
Oplya (pokazyvaet na pol): Vot!
Pshicva: CHto?
Oplya: Tam!
Pshicva: CHto?
Oplya: Mokro!
Pshicva: Gde?
Oplya: Vot!
Pshicva: Ne vidno.
N'ema: Gde? CHto?
Oplya: Vot! Vot!
Pshicva i N'ema vybegayut, vozvrashchayutsya kazhdaya s ochkami
Pshicva: Gde?
Oplya: Vot!
N'ema: Kaplya?
Oplya: ZHeltaya!
Pshicva: Kto?
Oplya: Kaplya!
Pshicva (nakonec, do nee dohodit, ona glyadit na prisutstvuyushchih, ona
pytaetsya razveselit' publiku):
Pshicva: Opochka, dochen'ka, chto, vozvrashchaemsya k prirode? Teper' u menya
vzroslaya doch',
kotoraya ves'ma aktivno reagiruet na bedstvennoe polozhenie cheloveka v
sovremennom industrial'nom obshchestve. Da?
Oplya (ukazyvaet na Opsa): |to on!
Pshicva (nabrasyvaetsya na Opsa): CHto? Infatil? Nervnobol'noj mladenec s
zaderzhkoj razvitiya, kotoryj ne mozhet spravit'sya s perehodom ko vzroslomu
sostoyaniyu, i sootvetstvovat' trebovaniyam sovremennogo industrial'nogo
obshchestva?
N'ema: Daj mne rasserdit'sya, eto zhe moj syn!
(Ottalkivaet Pshicvu, stanovitsya naprotiv Opsa, pytayas' pridat' sebe
ugrozhayushchij vid): CHto ty sdelal? (Pauza). CHto ty sdelal? (Pauza)
Ops (pro sebya): Propalo, propalo zhelannoe lono navek.
N'ema: CHto?
Ops (pro sebya): I vse eti zloklyucheniya byli lish' dlya togo, chtoby burno
pokonchit' primirenie na goryachem lone. (SHCHupaet N'emu). To, kuda vkladyvat',
poterto, iznosheno.
N'ema: CHto?
Ops (povorachivaetsya k Ople):A zdes' devushka s nakazuyushchej plot'yu i
ser'eznym proshchayushchim lonom.
N'ema: CHto?
Oplya: Skol'ko let ty budesh' zdes' stoyat' i tverdit' svoe "CHto, chto?"
Pshicva: Vot imenno. Voz'mi tryapku i vytri horoshen'ko proizvedenie
svoego synochka.
(N'ema vyhodit, vozvrashchaetsya s tryapkoj, vytiraet pol. Ops stoit ryadom).
Ops: Ty pryamo lopaesh'sya ot vazhnosti. Ty prodelala dolgij put' ot
hrupkoj devushki do krupnokalibernoj avtoritetnoj hozyajki doma . |to -
preduprezhdenie dlya CHerbarnenko, prodavca igrushek dlya vannoj.
CHernenko: Menya zovut CHernenko. A ne CHerbarnenko. Ot "cher" perehodim
srazu k "nenko" i nikakih "cherbar".
Pshicva: Bravo!
CHernenko (ponimayushche podmigivaet Ople): Ops pytalsya umnichat', no ya ego
odnim slovom srezal i isportil emu vsyu shutku! (Opsu) Vidal ya idiotov
pohleshche, chem ty. Na vse ostal'noe ya reagirovat' ne sobirayus'. (Ople, tiho,
pytayas' spasti svoyu chest')
A dver' vo vremya etogo byla otkryta ili zakryta?
Oplya: Mozhet byt' spokoen, CHernenko, za mnoj ty kak za kamennoj stenoj.
Mezh moim lonom i etim infantil'nym besstydnikom nahodilsya material molchashchij
i neprozrachnyj.
CHernenko (celuet ej ruku, chut' li ne plachet ot chuvstvstv) A ya i tak
spokoen, ya sovershenno spokoen. Da ya prosto simvol spokojstviya! (Pytaetsya
obnyat' Oplyu). Obnimi menya.
Oplya: Ne vremya. Mozhet, posle, noch'yu - togda da, konechno.
CHernenko: A ved' eto - glavnoe, bol'shego -to mne i ne nuzhno, voobshche
nichego ne nuzhno, tol'ko znat', chto u menya est', esli ya zahochu, i eto glavnoe
i bol'she mne nichego ne nuzhno.
Oplya (rezko povorachivaetsya k Opsu): A na vopros , stoyashchij v tvoih
glazah: "Pochemu CHernenko?" ya otvechu: "A vot tak!". CHernenko - i vse tut.
Hot' lopni. CHernenko, potomu chto CHernenko. Drugogo ob®yasneniya ne budet.
Pshicva: Takie argumenty i ya lyublyu: Vyteret' potomu chto vyteret'!
CHernenko: "CHernenko, potomu chto CHernenko" - eto luchshij argument,
kotoryj mne dovodilos' slyshat'. Bol'shego mne i ne nuzhno.
Oplya (Opsu): I ne dumaj, chto esli my otvleklis' na CHernenko, to zabyli
tvoyu luzhu.
CHernenko: A pochemu ty nazyvaesh' kaplyu luzhej? |tim ty lish' l'stish' emu.
On so strahu dazhe etogo ne mozhet sdelat' kak sleduet.
Pshicva (tiho, Ople): Oplechka, dochechka, no esli my nazovem eto kaplej,
to my takim obrazom, preumen'shim masshtaby etogo bezobraziya, a zhal'. My
krajne zainteresovany , chtoby nazyvat' eto luzhej.
Oplya (zadumyvaetsya)
Pshicva (shepchet ej) Luzha, luzha!
Oplya: Ty chto, mama, hochesh' na menya povliyat'? (Pauza. Zatem,
reshitel'no): Narekaetsya luzhej!
Pshicva: Bravo! Vostorzhestvovali chistyj razum i spravedlivost'! Luzha!
Ura!
Oplya: (Opsu): Tak ne dumaj, chto esli my otvleklis' na CHernenko, to
zabyli tvoyu luzhu. Sleduj za mnoj! (Vyhodit, za nej Ops).
CHernenko: Kuda! (Bezhit za nimi)
Pshicva (N'eme): A ty prodolzhaj vytirat' luzhu tvoego syna. Da smotri,
vytiraj horoshen'ko!
CHernenko (vhodit): Oni poshli na ulicu.
Pshicva: Begi na balkon, sprosi - kuda?
(On vyhodit)
N'ema (naklonyaetsya, vytiraet) A v konce koncov nas pohoronyat..
Pshicva: Ty dolzhna ponyat', N'ema, moya luchshaya podruga, chto luchshie minuty
tvoej zhizni - eto sejchas, kogda ty stoish', sognuvshis'. Vse dumayut, chto eto
prosto tak, chto ty nagibaesh'sya, chtoby nagnut'sya. I nikto ne znaet, chto ty
sognuta dazhe, kogda stoish' vypryamivshis'. Znachit , ves' mir obmanyvaem, a?
N'ema (namerevaetsya zakonchit'):
Pshicva: Net, net, horoshen'ko vytiraj! S bol'shim kolichestvom poroshka,
horoshen'ko vse otteret'!
N'ema: Dva raza "horoshen'ko" u vas poyavlyaetsya lish' v ukazaniyah ob
uborke.
Pshicva (primiritel'no) Vot, tozhe mne, nashla svojstvo. Ty ved' znaesh',
naskol'ko ya tshchatel'na v uborke. Poetomu menya tak udivilo sodeyannoe Opsom.
Voobshche to on menya ne udivlyaet. YA znala, chto on konchit chem-nibud' podobnym. A
ty ne znala. Ty ozhidala ot nego Bog vest' chego.
N'ema: Nu i ozhidala. On ved' moj syn. Da nichego ya takogo osobennogo ot
nego i ne ozhidala.
Pshicva: Eshche kak ozhidala.
N'ema: Ne ozhidala.
Pshicva: Ozhidala, ozhidala. Kogda ty stoyala, sognuvshis', nad luzhej, u
tebya dazhe lico na mgnovenie prosvetlelo.
N'ema: |to ya vspomnila o pokojnom muzhe.
Pshicva: Da, u tebya byla minuta prosvetleniya, i zhal', chto ona byla
popustu rastrachena na etu luzhu.
N'ema (plachet): Pochemu ya ne umerla vmeste s nim?
Pshicva: Ne sejchas!
N'ema: Togda by u menya spina ne bolela!
Pshicva:
CHernenko (vhodit): Oni skrylis' za uglom!
Pshicva: Pochemu zhe ty ne kriknul "Kuda vy?!"
CHernenko: Ona ne otvetila. Skol'ko raz mozhno sprashivat' "kuda?", chtoby
ne prevratit'sya v posmeshishche?
Pshicva: Ty uzhe posmeshishchem rodilsya. Karikaturoj.
N'ema: On, verno dumaet, chto on ne karikatura, a kartina maslom.
Pshicva: YA dolzhna spustit'sya, posmotret' kuda oni delis'. (Vyhodit.
N'ema - za nej).
CHernenko (pro sebya): YA tverdil sebe "uspokojsya!", i vse taki...(vyhodit
za nimi).
Kartina 11
Ulica. Ops idet na rasstoyani neskol'kih shagov za Oplej, glyadya na ee
nogi i zad, on govorit obizhennym tonom. Oplya k nemu ne oborachivaetsya.
Ops: U cheloveka - dva instinkta . Odin govorit: " V Moskvu, v Moskvu!",
a drugoj :
"V bezdnu, v bezdnu!". Menya tyanet v bezdnu.
Oplya: Ty slishkom sebe l'stish'. Est' i eshche odin, i on dejstvitel'no
vlastvuet toboj: instinkt bessmyslennogo morganiya ot udivleniya v pustom
prostranstve.
Ops: |to tebe ne pomozhet. YA smotryu na tebya szadi i vizhu strashnuyu
propast'. V tebe mnogo sil, mnogo otvetstvennosti, mnogo spravedlivosti.
Podcherkivayu - mnogo. Dazhe opisat' nevozmozhno. Cyp- cyp- cyp.
Oplya: CHto?
Ops: Gluposti YA tak vozbuzhden, chto slova sami vyletayut.
(Uhodyat)
Kartina 12
Pshicva, N'ema, CHernenko, idut po ulice.
CHernenko (ozabochenno): Nu kuda oni mogli pojti? Kuda?
Pshicva: Kto znaet i kto mozhet ohvatit' vsyu sferu interesov nashej
Opochki?
N'ema: Vy dejstvitel'no polagaete, chto mir eto mesto, sozdannoe dlya
togo, chtoby chernenkoidy begali za oplyami , sprashivaya kuda oni idut? |to
oshibka. Mir - eto mesto, gde lyudi spyat ili umirayut ili v bessoznatel'nom
sostoyanii otkidyvayut golovu nazad i sidyat tak, v polnoj bespomoshchnosti s
raskrytym rtom i te, kto vidit eti raskrytye rty - oni tozhe raskryvayut rty v
polnoj bespomoshchnosti. Vot takov on, mir.
Pshicva : |to ne samoe umnoe - napominat' o smerti posredi svad'by i
zastavlyat' veselyashchihsya gostej chuvstvovat' sebya idiotami. Razve tol'ko tvoj
muzh umer? A moj gde?
N'ema: V mogile!
Pshicva: Vot imenno!
N'ema: A dejstvitel'no, kto takoj voobshche etot CHernenko s ego vechnym
"Kuda oni poshli?" po sravneniyu s mogilami nashih muzhej?
CHernenko (zashchishchaetsya) : A chego eto vse vremya govoryat o CHernenko v
tret'em lice, budto menya zdes' netu vovse? YA - CHernenko.
N'ema: YA by na tvoem meste ne krichala ob etom.
CHerenko: Kstati, i ya ne odin zadayu etot vopros - "Kuda?" Tak pochemu
imenno menya privodyat v primer vechnoj suety zhizni? Esli po sravneniyu so
smert'yu vse erunda, tak pochemu vy sami sebya v primer ne privodite? Legche
vsego skazat' "CHernenko". Kak tol'ko skazhut "CHernenko" tak srazu
"hi-hi-hi".A s drugoj storony - a kak zhe zhit'? Ne sprashivat' "kuda?" Mozhet,
eshche i ne est', ne smeyat'sya, ne zevat'? Sidet' na odnom meste, ne dvigayas',
ibo vse ravno umresh', a po sravneniyu s etim ostal'noe - erunda?
Pshicva: To zhe samoe ya govoryu vse vremya N'eme. YA ved' byla na tvoej
storone, idiot ty etakij. (YA nazyvayu tebya tak, lish' potomu, chto vosprinimayu
tebya uzhe kak chlena nashej sem'i). Tak vot - ya govoryu N'eme - ya ne lyublyu,
kogda menya vynuzhdayut zadavat' vopros "Kuda" s navisshej nad nim dlinnoj ten'yu
smerti. (N'eme) Vse ipohondriki vizzhat: "Umrem, umrem!". Hotela by ya
uvidet', kak by ty govorila o smerti, esli by tvoj syn Ops byl by princom
Uel'skim. I vy by krasivo katalis' na loshadyah v Uel'se, ohotilis' na lisic,
snimali by s nih shkury na krasivuyu shubu, pili by viski, eli yaichnicu s
bekonom, i ne dumali by ni o kakoj smerti. No tvoj syn ne v Uellse - on
nadelal - dazhe ne luzhu, kaplyu pered dver'yu tualeta, a teper' on ushel za moej
docher'yu Opochkoj, i razumeetsya, vovse ne ohotit'sya na lisic. Vot poetomu-to
ty i ubegaesh' v storonu smerti. A ya ne ubegayu. Prezhde chem ty primesh' s
raskrytym rtom oskorblenie sobstvennoj smert'yu, bud' lyubezna, prinyat', ne
uklonyayas', so szhav zuby, oskorblenie sobstvennoj zhizn'yu . (Prodolzhaet idti).
Kartina 13
Oplya idet po ulice, za nej Ops.
Ops (pro sebya): Ochen' interesno - kuda ona menya vedet, i chto so mnoj
budet. Ochen' interesno. Takova zhizn' - napryazhenie, vse pokryto tumanom
neizvestnosti, vojna polov, CHikago.
(Oplya ostanavlivaetsya, oborachivaetsya k Opsu, i glyadit na nego
vyzyvayushche.
Ops (opuskaet glaza, podnimaet vzglyad i vdrug razrazhaetsya tiradoj):
Poslushaj,
pochemu by tebe i ne osmelit'sya razok, bezumstvo hrabryh, pochemu by tebe
ne reshit'sya na otchayannoe priklyuchenie, vyrvis' iz kletki, ostav' CHernenko i
voz'mi menya, a?
Oplya: Priklyuchenie? Pochemu by i net? No pochemu imenno s toboj?
Ops: A pochemu by i net? Postav' na menya. Absurd? Nu i chto?
Oplya: A kakoj smysl v takoj stavke, esli ya uverena, chto ya tebya ne lyublyu
i lyubit' ne budu?
Ops: |to drugoe delo. |to drugoe delo. CHto da, to da. (Pauza) A kak ty
dumaesh', mogli by my nazvat' nashu istoriyu "Grustnaya istoriya lyubvi Opsa i
Opli"?
Oplya: Net. Ne bylo nikakoj istorii i nikakoj lyubvi.
Ops: Poetomu ya i dobavil "grustnaya" .
Oplya: I grusti tozhe nikakoj ne bylo. Nichego ne bylo. Prosto nichego.
Ops: |to drugoe delo. CHto da , to da.
Oplya (otvorachivaetsya):
Ops (glyadit ej v spinu): Da, vse eto, po suti, spravedlivo.
Oplya uhodit.
Ops (stoit, razmyshlyaet): Esli vse tak, to pochemu togda CHernenko brosil
vse i stal nosit'sya za mnoj po ulicam...(idet za nej).
Kartina 14
Po ulice idut Pshicva, N'ema, CHernenko.
CHernenko (nereshitel'no): U menya holod v zhivote. U vas net takogo?
Pshicva: U nas v zhivote vse, kak obychno.
CHernenko: A u men ya- holod v zhivote i vnutrennyaya drozh'. |to osnovnoe
sostoyanie?
Pshicva: Gde?
CHernenko: Voobshche. Holod ili teplo? Mne kazhetsya, chto holod - eto
osnovnoe sostoyanie. K holodu dobavlyayut teplo i poluchayut zharu. Ili k teplu
dobavlyayut holod i poluchayut moroz? Ili iz tepla vychitayut teplo i poluchayut
holod, Ili iz holoda vychitayut holod i poluchayut teplo?
Pshicva (N'eme): Vot takoj on, CHernenko. (K CHernenko) |to ya kak raz
ponimayu. A moj muzh gde?
CHernenko: V mogile.
Pshicva: Tochno! (Prodolzhaet idti)
CHernenko (ostanavlivaetsya. Pro sebya): Ne znayu. Vsya eta pogonya, Oplya eshche
mozhet podumat', chto ya v nej somnevayus', ya pobaivayus', budut problemy, budet
delo, krizis, rasstavanie, otmena pomolvki...
Pshicva: CHto sluchilos'? Pochemu ty prekratil presledovanie?
CHernenko: YA vozvrashchayus' domoj. Podozhdu Oplyu, doem pirozhnoe.
(Uhodit. Pshicva i N'ema prodolzhayut idti).
Kartina 15
Oplya idet po ulice, Ops za nej. Ona ostanavlivaetsya, on tozhe.
Oplya: Vot i pribyli.
Ops (likuet ot sladkih predvkushenij). Pribyli, pribyli. V konce koncov.
Oplya: Zajdem v apteku naprotiv, i ty skazhesh' aptekaryu:
"YA Ops, ya promochilsya, mne nuzhen "Pampers" dlya sebya". YA preduprezhdayu - ya
budu vnutri i vse uslyshu.
Ops (pro sebya): |to mne snitsya, chto li? Vmeste s tem, eto ved' tak
logichno, tak prodvigaet. YA - chelovek s yasno vyrazhennoj sud'boj.
(Namerevaetsya idti za nej. V panike vbegayut Pshicva i N'ema).
Oplya: SHpionim, mamanya?
Pshicva: Opochka, nikakogo shpionazha, nikakoj slezhki. Ty zhe znaesh' - ya by
ne stala za toboj bezhat' iz poslednih sil, esli by ne vysshaya neobhodimost'.
Tvoya svad'ba v opasnosti. CHernenko plachet. On ne znaet, chto sluchilos', kuda
ty vse vremya begaesh' s Opsom, ego glozhet revnost', on chuvstvuet sebya
pokinutym. On grozitsya sobrat' chemodan i ujti v gostinicu.
Oplya: CHernenko?
Pshicva: CHernenko.
Oplya: CHernenko?
Pshicva: CHernenko. (N'eme) YA zhe tebe govorila, chto ona budet v shoke.
(Ople) CHernenko, CHernenko.
Oplya: |to ne tot CHernenko, kotorogo ya znayu.
Pshicva: Vot i ya emu skazala to zhe samoe.: "I eto CHernenko?- skazala ya
emu, - eto ne tot CHernenko, kotorogo ya znayu". U N'emy sprosi.
N'ema: A pri chem tut N'ema? N'ema ubiraet i prisluzhivaet.
Pshicva: Nu pravda, Opochka, ne serdis'. Raz my uzhe prishli, tak rasskazhi,
chto vy zdes' delaete? Ty, Ops i apteka - eto ya sovmestit' ne mogu.
Oplya: Znachit, vse-taki shpionazh?
Pshicva: |to nazyvaetsya shpionazh? |to nazyvaetsya mamochka!
(Oplya udalyaetsya v storonu, protivopolozhnuyu apteke, za nej - Pshicva,
N'ema i Ops).
Kartina 16
Te zhe.
Ops: CHert poberi, uzhe sobiralis' vystydit' menya kak sleduet, tak tut
CHernenko cherti nesut. I teper' vse vnimanie budet pereneseno na nego. A ya -
snova gde-to pozadi. S drugoj storony, CHernenko revnuet. On uznaet, chto my
byli v apteke i podumaet, chto my sobiralis' kupit' tam chto-to takoe dlya
dvoih, kakuyu-to upakovku chego-to na dvoih,
i pryamo lopnet ot revnosti. YA muzhchina, dostizheniyam kotorogo zaviduyut, i
nesmotrya na otsutstvie u menya dostizhenij, eto horosho, chto kto-to dumaet, chto
oni est'. . |to - samo po sebe dostizhenie. Pravda, ya ne uveren, chto eto
mozhno rassmatrivat' kak dostizhenie, no vo vsyakom sluchae ne kak nakazanie.
Idi znaj, chego ozhidat' ot zhizni.
N'ema (shepotom):Ops, pochemu ty ostanovilsya u apteki? Mne ty mozhesh'
skazat'. Govori, govori, mamochke mozhno skazat'. Ty menya pomnish'? YA zhe tvoya
mamochka, Opsik. Kogda-to ty sam ne hodil, synochka, ya hodila vmesto tebya , a
ty tanceval u mamochki v zhivotike.
(Ops ne reagiruet. Oplya, vozvlavlyayushchaya dvizhenie, nachinaet vdrug
bezzvuchno plakat'. Pshicva ustremlyaet na Opsa vzglyad, preispolnennyj
nenavisti, N'ema smotrit na Oplyu).
Pshchicva: Opochka, mozhet , ty progonish' rebenka s mater'yu domoj i my
vernemsya k iddilii?
Oplya (vytiraet slezy, reshitel'no): Ops idet za mnoj!
Pshicva (N'eme): Vam oboim povezlo.
N'ema (gluhovato posmeivaetsya) My v centre sobytij.
Kartina 17
Salon v kvartire Pshicvy. CHernenko spit v kresle. Vletaet Oplya, za nej -
vse ostal'nye.
Oplya (udivlenno): Spish'? (Oret) CHernenko!
CHernenko ( s perepugu) CHto? CHto sluchilos'?
Oplya: Spish', da? Nikakih tebe slez, nikakih trevog. Nikakogo chemodana
dlya gostinicy. (Pshicve) Ty menya obmanula, chtob u tebya byl povod za mnoj
shpionit'.
Pshicva: YA? Obmanula?
Oplya: YA ne vizhu v nem nikakogo straha, chto ya ego ostavlyu.
Pshicva (CHernenko): CHernenko, a gde zhe tvoj strah, chto ona tebya ostavit?
Ty zhe boyalsya , kogda Opochka ushla s Opsom. Boyalsya ili ne boyalsya?
CHernenko (v zameshatel'stve pro sebya): Ne znayu, chto dlya menya vygodnej.
Pshicva (uslyshala, shepotom): Skazhi, chto da.
CHernenko (Ople): Da. U menya byl takoj strah, chto menya srazil nervnyj
son.
Oplya: I ty sladko spal.
CHernenko: Tol'ko zadremal.
Oplya: Tak sladko.
CHernenko: S koshmarami.
Oplya: Ty uzhe nachal pakovat' chemodan, chtoby udrat' v gostinicu?
CHernenko: Mne takoe nikogda i v golovu ne prihodilo.
Oplya (Pshicve): Obmanula.
Pshicva: On nachal sobirat' chemodan, N'ema - svidetel'.
N'ema: N'ema - ne svidetel', N'ema ubiraet i podaet.
Oplya (b'et kopytom): Sobiral, ne sobiral - mne nuzhen okonchatel'nyj
otvet.
CHernenko: Dazhe esli nebo na menya upadet - ne sobiral!
Oplya (ugrozhayushche): Tak, znachit, ne sobiral? YA vyhozhu s muzhchinoj, s
Opsom, v neizvestnom napravlenii, a ty sebe rastyanulsya v kresle, kak budto
nichego osobennogo ne proishodit, i dazhe ne sobiral chemodan?
CHernenko: YA ne zasnul, ya tol'ko zadremal. Inogda chelovek pomimo voli
mozhet zadremat' i on v etom ne vinovat. A tem bolee esli etot chelovek
perezhil tyazhelye semejnye drami - bolezni, smert' rodstvennikov...
Oplya: Smert'?
CHernenko: Moya babushka zabolela i umerla, kogda ya byl eshche rebenkom...I
esli chelovek nechayanno zadremal, posle takih zhutkih sluchaev, to eto ne
znachit, chto u nego net strahov i opasenij otnositel'no tebya...I bylo vovse
ne tak uzh udobno, ya ves' skryuchilsya v etom kresle.
Oplya: Neudobno, a vse-taki zasnul!
CHernenko (chut' li ne placha): Tol'ko ot straha, ot straha!
Oplya: A chemodan?
CHernenko: Kakoj chemodan?
Oplya: CHemodan sobiral?
CHernenko: Esli by ya ot straha ne zadremal, to sobiral by.
Oplya: CHtoby udrat' otsyuda, a?
CHernenko: Net!!
Oplya: Togda zachem zhe chemodan?
CHernenko: Ne bylo nikakogo chemodana.
Oplya: No ty zhe sam skazal - esli by ne zasnul, sobiral by chemodan!
CHernenko: Nu, sobral by i stal zhdat'.
Oplya: Tak kakoj zhe smysl sobirat'?
CHernenko: YA ne sobiral!
Oplya: Pravda ne sobiral?
CHernenko: Ne sobiral.
Oplya: Potomu chto net smysla ili potomu chto zasnul?
CHernenko (pro sebya): Nu i vlyapalsya! (Ople) Potomu chto net smysla i
potomu chto zasnul.
Oplya: Dva raza "potomu chto" ne byvaet. Vyberi chto-nibud' odno.
CHernenko (pro sebya): Nu i vlyapalsya. (Ople) Sovsem zaputalsya, Oplya,
mozhet, dash' navodyashchij vopros?
Oplya: Privet (Napravlyaetsya k dveri).
CHernenko: Kuda?
Oplya: Pojdu iskat' novuyu zhizn' s kem-nibud', kto ne dremlet (dazhe ne
dumaya sobirat' chemodan), kogda ya uhozhu s drugim muzhchinoj v neizvestnom
napravlenii. (Vyhodit).
CHernenko: YA ne veryu svoim glazam. |togo ne mozhet byt'
Ops (hihikaet): Tebe konec. Tol'ko chto zavershilos' poslednee mgnovenie,
otdelyavshee tvoe detstvo ot tvoej starosti. Iy minoval stadiyu vzroslosti.
CHernenko (bormochet): |togo ne mozhet byt'.
Ops: Mozhet. Sluchayutsya veshchi, v kotorye my ne verim. (Vyhodit vsled za
Oplej).
N'ema: V konce koncov umirayut s otkrytym rtom, tak i ne poveriv.
Pshicva: Snova ty so svoim raskrytym rtom i so svoej smert'yu. Vse iz-za
vas nachalos'. Ty razrushila semejnuyu zhizn' moej docheri.
(Vse vyhodyat vsled za Oplej).
Kartina 18
Po ulice idet Oplya, za nej vse ostal'nye.
CHernenko: Oplya, ty menya uzhe dostatochno nakazala. Ty mne uzhe pokazala,
chto takoe dremat' v kresle i ne sobirat' chemodany i ne dumat' o tom, v kakoe
tainstvennoe mesto ty poshla s drugimi muzhchinami.
Ops (pro sebya, udovletvorenno): |to on menya imeet v vidu. Menya otmechayut
v kachyastve muzhchiny, svyazannogo s tainstvennym mestom.
CHernenko (Ople): Nu ladno uzhe. Ty mne vse uzhe dokazala pri svidetelyah,
a teper' davaj spokojno vernemsya k nashej svad'be.
Pshicva: CHem bol'she ee prosish', tem ona bystree ona ubegaet. |to u nee s
detstva.
N'ema: ZHal' tol'ko, chto ona ubegaet slishkom bystro. U menya koleni
bolyat...
CHernenko (Ople): Daj mne hot' tvoyu sumku ponesti.
Ops: Daj mne, daj mne. YA zdes' byl glavnym dejstvuyushchim licom.
Pshicva: Opochka, dorogaya, ne poteryaj svoe schast'e iz-za minutnoj oshibki!
(k CHernenko) Nu, prosi, umolyaj.
CHernenko: YA uzhe prosil.
Pshicva: Prosi eshche. Ty mozhet chto-to luchshee predlozhit'?
CHernenko: Oplya, nu, mozhet hvatit , a? Ty zhe tak doroga dlya menya...
Pshicva: Dal'she davaj!
CHernenko: Oplya, nu, mozhet hvatit , a? Ty zhe tak doroga dlya menya...Ty
mne uzhe vse dokazala. Nu skol'ko mozhno ubegat'?
N'ema: A est' takie, chto ubegayut na samom dele i ne vozvrashchayutsya.
Oplya (vnezapno oborachivaetsya): A s etoj skandalistskoj, s etoj yadovitoj
zmeej i s ee synkom s nederzhaniem - s nimi oboimi ya eshche svedu schety!
Pshicva (N'eme, s bol'shim kajfom): Vot, sejchas ty poluchish' za svoj
dlinnyj yazyk!
(Osuzhdayushche ukazyvaet na nee) Vot koren' vseh nashih problem.. Esli by ne
ona, nakakogo Opsa voobshche by ne bylo. Tvoi roditeli dolzhny byli rodit'sya
tatarami.I vse nashi problemy ob®yasnyalis' by vliyaniem mongolov.
N'ema: |to ne metod resheniya problem. Vy dumaete, esli vy menya vybrosite
v Mongoliyu, tak zdes' poyavitsya Kaliforniya?
Pshicva: Vot imenno!
N'ema: Kalifornii ne sozdayutsya blagodarya otsutstviyu N'emy. Naoborot,
N'emy sozdayut Kalifornii. Ne bud' N'emy, kuda by delsya tolstaya plenka zhira,
kotoroj pokryta tvoya zhizn'? CHto by togda proskal'zyvalo v gorlo CHernenko?
Pshicva?: Ty hocheshch' dokazat', chto my bez tebya obojtis' ne mozhem.
N'ema: Poslushajte, esli ya zhivu - znachit eto komu-nibud' nuzhno?
Pshicva: CHto ty est', chto tebya net - vse ravno.
N'ema: A zachem zhe ty menya vyzvala?
Pshicva: Idi domoj, vyzov otmenyaetsya.
N'ema: Lish' by skazat'. Na samom dele ty tak ne dumaesh' (Ehidno
uhmylyaetsya).Ne dumaesh'.
Oplya (oret) : YA s CHernenko ne rasstanus', ponyali? YA vam pomogat' ne
stanu! YA - ego!
(Demonstrativno obnimaet CHernenko, i siloj celuet ego v guby).
N'ema: Vy boretes' s nami, chtoby pod etim prikrytiem vosstanovit'
otnosheniya s CHernenko. Skazhite spasibo, chto my sushchestvuem.
Oplya: S CHernenko ya eshche svedu schety, ne volnujtes', on eshche dorogo
zaplatit, on eshche gor'ko pozhaleet - no vse eto budet vnuti nashej sem'i!
Vmeste! Vmeste! Ponyali?
CHernenko: (oret) : Ponyali?
Oplya: Ty ponyal, Opsyara? Ty menya ne poluchish'! So vsemi tvoimi hitrymi
tajnymi prodelkami - ne poluchish'! Mama, N'ema i CHernenko - marsh domoj! Ops -
za mnoj!
CHernenko: Kuda? Opyat' sekrety, opyat' mne trevozhit'sya i perezhivat'.A
esli ty mne ne otvechaesh', skazhi hotya by, chto mne delat', kak mne reagirovat'
na tvoi tainstvennye otluchki, chtoby ty ne podumala, chto mne eto
bezrazlichno?: Ne spat', eto ponyatno, no chto nuzhno delat'? Pakovat' chemodan
no ne (ya podcherkivayu - ne) ubegat' v gostinicu?
Oplya: CHernenko, pozhalujsta, prikrati zanimat'sya glupostyami i ne
prevrashchaj nashu lyubov' v razmennuyu monetu. "Spat' , ne spat', pakovat', ne
pakovat', stoyat' , sidat'". Delaj to, chto nuzhno, ya na tebya polagayus'.
CHernenko: Naschet menya bud' spokojna! Mozhesh' na menya polozhit'sya! Za
CHernenko - kak za kamennoj stenoj. (Pshicve, tiho) Obidno, zhizn' konkretnyh
ukazanij ne daet.
Ops (N'eme, chto sobiraetsya idti vsled za nimi):Nu chto, vozvrashchaesh'sya k
peredniku u Pshicvy?
N'ema: YA veryu, chto Oplya i CHernenko pozhenyatsya. U nih budet schast'e, a u
tebya - net. (SHepchet) Nemedlenno skazhi, zachem ty s Oplej hodil v apteku!
Ops: Cip - cip - cip. Takova zhizn', mama! Est' v zhizni takie veshchi,
polnyj smysl kotoryh tebe postich' ne dano.
(N'ema sleduet za Pshicvoj i CHernenko. Oplya sobiraetsya idti,
ostanavlivaetsya. smotrit vsled uhodyashchim, krichit) I snova on menya ostavil!
Vot tak - nikakogo straha rasstavaniya, nikakoj nastojchivosti.
Ops: I snova on zasnet, bud'te uvereny. Nikaogo ognya, nikakoj lichnosti,
nikakoj sily duha. (V golose ego poyavlyaetsya nastojchivost' i sila duha. Ople)
YA tebe otvechu. Idem so mnoj! (Uhodyat).
Kartina 19
Po ulice idut Pshicva, N'ema i CHernenko, CHernenko vdrug rzhet kak loshad'.
N'ema: CHego eto ty rzhesh' kak loshad'?
Pshicva: On nastol'ko schastliv i blagodaren, chto spasena ego predstoyashchaya
svad'ba s Oplej, chto pozvolyaet sebe durachit'sya posredi ulicy.
CHernenko (so slezami blagodarnosti na glazah): Net slov, net
slov...(rzhet kak loshad').
Pshicva: Priznanie, Nejma, priznanie. YA taki sdelala bol'shuyu glupost',
chto shpionila za Opochkoj
N'ema: Pochemu zhe glupost', zachem zhe muchit' sebya...
Pshicva: Ne meshaj, daj mne dogovorit', ya budu muchit'sya. YA takaya dura,
Zachem nado bylo za nej sledit'? Pochemu nel'zya bylo ej doverit'sya? Zachem nado
bylo hodit' za nej po pyatam vse vremya? CHto mne, delat' bol'she nechego? Kakaya
ya dura, kakaya ya prestupnica, sama ne zhila i drugim ne davala.
N'ema: Davala, davala.
Pshicva: Net, na davala! Ne spor' so mnoj. YA govoryu ne davala, znachit,
ne davala!
N'ema: Vot ty hochesh', chtoby ya skazala "davala", a cherez minutu, chto "ne
davala".
Pishcva: A ty tozhe horosha: Ty podtverzhdaesh', chto davala, a cherez mnutu
uzhe ne podtverzhdaesh'.
N'ema: Ne davala i ne ne davala, ty ne plohaya i ne horoshaya, ty - prosto
tak.
Pshicva: Ty sebe dazhe ne predstavlyaesh', naskol'ko ty prava. I vsya moya
zhizn' - eto prosto tak.
N'ema: Inogda dazhe byvaet priyatno v etom priznat'sya, a? Horoshee delo -
kak vyrvat' - oblegchenie nastupaet. A u menya v gorle stoit.
Pshicva: A ty ne perevodi strelki na sebya srazu, pobud' so mnoj nemnogo.
Hot' ty mne posochuvstvuj, ved' krome tebya u menya nikogo net.
N'ema: YA pytalas' tebe posochuvstvovat', no ty ne davala.
Pshicva: Vot vidish', ne davala. A ty govorish' - davala. Ne davala, ya zhe
govoryu ne davala, ya takaya zhutkaya.
N'ema: |h, Pshicva, ne ty zhutkaya - zhizn'. ZHizn' zastavlyaet, zhizn'
vinovata. My vse sognuty zhizn'yu.
Pshicva: Ty - edinstvennaya, kto ostalsya so mnoj,chtoby delat' raznye
gluposti i poplakat'. Byvayut minuty, kogda ya vizhu, chego ty stoish'.
N'ema: No ty ih ochen' bystro zabyvaesh'.
Pshicva: Net , ya kak budto zabyvayu, no v konce-koncov vspominayu.
(Prodolzhayut idti obnyavshis').
N'ema: A v konce koncov my umrem i budem lezhat' ryadom s nashimi muzh'yami.
Pshchicva: Da, u tebya vyrazhenie "lezhat' ryadom s muzhem" vsegda
associirovalos' s mogiloj. (Rydayut drug drugu v zhiletku, uspokaivayutsya).
CHto, chto skazhut o nas posle nashej smerti?
N'ema: I budem my s toboj staruhami...
CHernenko (vdrug ostanavlivaetsya i udivlenno glyadit na obeih. Pro sebya)
YA ob®yat trevogoj. CHto tut tvoritsya? Begali s nim v tualet, kapali pered nej
na pol, ona begala s nim v apteku - chto vse eto dolzhno oznachat'? |to ochen'
strannye sobytiya.
Vihri vrazhdebnye veyut nad nami, nad nashim mirom, pogruzhennym vo t'mu.
Temnye sily nas zlobno gnetut. VMenya ochen' zabotit sud'ba nashej svad'by.
(Vnimatel'nym vzglyadom issleduet vblizi Pshicvu i Nejmu). A mozhet, zdes'
planiruetsya strashnyj zagovor mezh ved'moj Pshicvoj i drakonom N'emoj? Menya
ved' mamochka Tolebrejna preduprezhdala - sploshnye ved'my krugom. A mozhet,
starye ved'by Pshicva i N'ema kak raz gotovyat przdnestvo posvyashcheniya v
professiyu molodoj ved'my Opli? I snova - mamochka Tolebrejna preduprezhdala -
iz menya sdelayut otbivnuyu. Ibo esli vdumat'sya, CHto eto za imya takoe Pshicva?
Ni ryba, ni myaso. Nichego ne ponyatno. Esli rassmotret' vse eto horoshen'ko,
vse eto kazhetsya ves'm i ves'ma strannym. Da, skol'ko zagadochnogo est' v
mire, a ya etogo ne znal. V etom zhutkom mire mozhno byt' uverennym lish' v
odnom- CHernenko boitsya. (Pshicve) YA vernus', posmotryu, chto tam s Oplej. YA ne
mogu zhit', ne znaya, chto so mnoyu budet.
(Vse vyhodyat)
Kartina 20
Ops i Oplya idut po ulice. Ops ostanavlivaetsya, Oplya tozhe
Ops: Vot my i vernulis' k apteke. |to krik SOS. Razumeetsya, vse eto
gluposti. CHto znachit "uvlazhnil"? YA eto sdelal v znak protesta i v kachestve
demonstracii lyubvi. Zdes' vovse ne shla rech' o nederzhanii, ya zhe ne mladenec.
Skazala by shalunishka, no pri chem tut " kak mladenec"? Koroche, muzhchina sdelal
svoe delo. YA mogu etim gordit'sya, a ne stydit'sya etogo (Glaza ego
uvlazhnyayutsya) . No ved' ty, ty tozhe neravnodushna. YA tebe skazhu otkrovenno: ya
vlyubilsya v tebya davno i s teh por ne zabyval. U menya ogromnoe zhelanie
sozdat' s toboj sem'yu, najti , v konce koncov, pokoj. (Beret ee za ruku).
Postarajsya menya ponyat'. Kogda v poslednij raz kto-nibud' pytalsya menya
ponyat', nauchit'? Kogda menya rassmatrivali ne v kachestve peredvizhnoj veshchi?
Devushki-studentki uchat kitajskij, a ya ved' legche chem kitajskij. Pochemu by im
ne zapisat'sya na fakul'tet izucheniya Opsa? Videl ya devushku, chto uglubilas' v
izuchenie istorii mongolov. Ona zazubrivala daty i slozhnye imena. Esli na to
poshlo, a ya gde zhe? Pochemu menya nikto ne izuchaet? V moej istorii net dat, u
menya prostoe odnoslozhno imya, vse tak prosto, i eto ved' okupitsya, ibo
nesmotrya ni na chto , ya ved' muzhchina, chelovek, mne est' chto dat', mnogo chego
- v silu togo, chto ya - zhivoj chelovek, ya umeyu byt' blagodarnym. Krome togo, ya
vozderzhivalsya vsyu zhizn', poetomu vo mne sohranilis' ogromnye rezervy lyubvi,
celye kar'ery nezhnosti, kotorye tol'ko i zhdut, chtoby ih nachali
razrabatyvat'. Davaj pozhenimsya i poedem v Ameriku - svad'ba, dom, deti,
vnuki, pohorony?... Izvini, ya zabegayu v budushchee, toroplyus'. I vot my sejchas
vhodim ruka ob ruku v apteku, i ya govoryu aptekaryu:
"YA Ops, a eto Oplya, nam nuzhna dyuzhina rezinok bez smazki, nemedlenno".
Oplya: Kogda ty poslednij raz smotrel v nebo? Ty znaesh', chto sushchestvuyut
i drugie zvezdy, pomimo grudej i rezinok?
Ops (smotrit v nebo): Da, dejstvitel'no zvezdy! (stanovitsya pered nej
na koleno): YA znal, chto my eshche vstretimsya. Ty v glubine dushi vsegda mechtala
obo mne! (Vbegaet CHernenko, za nim - Pshicva i N'ema).
CHernenko: Oplya! (Pro sebya): |to kak raz to, chego ya boyalsya. (Ople) Oplya,
chto sluchilos'?
Oplya: Nichego.
CHernenko (padaet na koleni) Daj mne solominku, za gotoruyu ya mog by
uhvatit'sya. YA - tvoj zhenih, CHernenko!
Pshicva: Kak im oboim idet stoyat' na kolenyah! Snachala odin, potom -
drugoj.
N'ema: Da, no kak ty mozhesh' sravnivat'?! |to - Ops, a eto - CHernenko!
Oplya (podhodit k CHernenko, prizhimaet ego golovu k svoemu zhivotu): CHego
CHernenko opasaetsya? On trevozhitsya vovse ne iz-za togo, chto chto-to sluchilos',
a prosto iz-za togo, chto on ochen' chuvstvitel'nyj. Tebe nel'zya dumat' obo mne
ploho, CHernenko, znaesh' pochemu?
CHernenko:Pochemu?
Oplya: Ibo ty slishkom slab i chuvstvitelen dlya etogo.
CHernenko: No...
Oplya: Ty slishkom slab, chtoby govorit' "no". Ty ved' ne hochesh' menya
razocharovat'?
CHernenko: Ne hochu.
Oplya: Ibo ty slishkom slab. Ty dumaesh' obo mne ploho?
CHernenko: (Sdavlennym golosom, chut' ne placha) Razumeetsya, net. No
pochemu ty poshla...
Oplya: YA polagayu, ty slishkom slab, chtoby zadavat' mne takie voprosy. YA
ves'ma razocharovana. YA vlyubilas' v tebya lish' iz -za tvoej slabosti i
chuvstvitel'nosti.
CHernenko: Esli tak, to ya nichego ne sprashival. YA ostayus' slabym?
Oplya: Konechno.
CHernenko (suho, pro sebya): YA chuvstvuyu, chto eta slabost' voobshche ne dast
mne nikogda rta raskryt'.
Oplya (podnimaet CHernenko): Za mnoj!
CHernenko: Kuda?
Oplya (sladko ): A tebe razve ne vse ravno? (Vyhodit, za nej - CHernenko,
Pshicva, N'ema).
Ops (sebe): I vse taki, ona obratila moe vnimanie k nebu, ya napolnil ee
romantikoj (krichit ushedshim): CHerbarnenko, kogda ty poslednij raz smotrel v
nebo?
CHernenko (vhodit, smushchenno):Kakoe nebo? (Pospeshno vyhodit).
Ops (pro sebya): CHerbarnenko drozhit, kolebletsya, on mozhet otpast' v
lyubuyu minutu. YA odin vojdu v apteku, daby dokazat' moyu lyubov' i predannost'.
Kartina 21
Salon v dome Pshicvy.
Oplya: A teper' ya pojdu otdohnu.
N'ema: A ya vymoyu posudu.
CHernenko (neozhidanno utrachivaet vsyu svoyu "slabost' i
chuvstvitel'nost'"): |to ochen' horosho - otdohnut'. Ot takogo otdyha stal'nye
krovati lomayutsya. Vy prekrasno znaete, o kakom "otdyhe" idet rech'. |to
"otdyh" pri kotorom otdyhayut golymi drug na druge, sovershaya pri etom sil'nye
dvizheniya, carapaya i kusaya drug druga, s krikami i vzdohami, da chto tam eshche.
Indejskij takoj otdyh. Posle takogo otdyha nado otdohnut' po-nastoyashchemu paru
let. Vot na kakoj otdyh my sobiraemsya. (Ukazyvaet Ople na spal'nuyu i oret):
Otdyhat'! (Hvataet ee za grud', ona s siloj ego ottalkivaet, on s udivlennym
vyrazheniem padaet na Pshicvu, otdavlivaya ej nogi. Pishcva s vizgom negodovaniya
ottalkivaet ego): Ah, vot ty kak?!
CHernenko: A vy? A vy kak? (K Ople, snova pytayas' vyglyadet' pokornym):
CHto sluchilos', Oplya? (Oplya uhodit). Kuda?
Oplya: CHto eto takoe? Tak vsyu zhizn' budet "kuda?".Kak budto na eto est'
otvet - "tuda". Begaesh' za mnoj bespreryvno, i vy vse - dyshite tyazhelo, ni
minuty pokoya, vse eto napominaet dolgij, beskonechnyj idiotskij zevok. YA
pojdu vzremnu chetvert' chasika, nu, ne bol'she chasu. (V gneve uhodit v
spal'nyu. CHernenko pytaetsya sledovat' za nej, tut zhe vozvrashchaetsya).
CHernenko: Zakryla shtory, i uleglas'. Vse, ee uzhe s nami net. Net, ne
umerla - prosto spit. Vse ej teper' ne nravitsya. Ona sushchestvuet v atmosfere
polnogo otsutstviya interesa k okruzhayushchemu. Ona shiroko zevaet, iz ee rta
vyhodit teplyj par, kak dym iz truby v holodnyj den'. Ponimaete? Okruzhayushchij
mir bol'she ne igraet dlya nee nikakoj roli. Vse cveta dlya nee poblekli, ves'
mir pokrylsya serym tumanom. Kogda ona spit, ona dazhe svoih yagodic ne
oshchushchaet. No my, bodrstvuyushchie, oshchushchaem. Ne svoi yagodicy, a ee. Inogda ona
spit, a oni povernuty k nam, to est' ko mne. I togda ty, to est' ya,
sprashivaesh' sebya:
"Kak zhe eto poluchaetsya? No eto fakt. I v etom est' stol'ko zhiznennoj
mudrosti i pokoya. V zadnice, ne v nas.
Pshicva: Vot chelovek, i dazhe rechi proiznosit' mozhet.
CHernenko: YA shozhu vzdremnu ryadom s Oplej. Esli my ne prosnemsya, ne
budite nas. A esli prosnemsya, to budit' net neobhodimosti.
Pshicva: Koroche, nikogda ne budit'.
CHernenko : Mozhem, by budem "otdyhat'", kto znaet. (Vyhodit).
N'ema: Pshicva, mezhdu nami, a kto takoj etot CHernenko? YA do sih por tak
i ne opredelilas' - on idiot ili net.
Pshicva (posmeivaetsya): Idiot, N'ema, konechno idiot. My ved' obe
prekrasno znaem, chto on zakonchennyj idiot.
N'ema: Tak kak zhe Oplya tak...Ona ved' tvoya doch'... i pri vsej tvoej
mudrosti...
Pshicva: A vot tak. Kazhdomu - svoego idiota. Oficial'no ona ob®yavlyaet,
chto v nem est' nechno takoe, chego na pervyj vzglyad ne vidno. No ya to znayu,
chto ona na samom dele znaet, chto on idiot. I ne to, chtoby v nem chego-to
takogo ne bylo, ty ved' sama slyshala ego rech' o spyashchej, o zadnice, trube i
t. d. Da, est' v nem chto-to - on udachnyj torgovec, dazhe umnyj, no - eto
trudno ob®yasnit' - u nego um idiota.. Ty ved' ponimaesh', chto ya imeyu v vidu.
Po suti dela on idiot. I esli uzh zashla rech' ob etom - polozha ruku na serdce
- a kem byli nashi muzh'ya, da budet im v rayu vechnoe upokoenie. Razve net?
N'ema (vzdyhaet): Da, v mogile. YA pojdu myt' posudu.
(V dver' stuchat)
Kartina 22
Vhodnaya dver' doma Pshicvy. S odnoj storony - lestnichnaya kletka, s
drugoj - koridor. Ops stoit na lestnichnoj kletke, v ruke - paket iz apteki.
Ops stuchit v dver'. V koridor vyhodyat Pshicva i N'ema.
Pshicva (N'eme): Ne otkryvaj!
Ops (stuchit. Pauza): Gospozha Pshicva! (Pauza) YA slyshu, chto vy tam!
N'ema (tiho) : Mozhno otvetit'?
Pshicva: YA otvechayu. (Gromko) Da!?
Ops: |to ya, Ops.
Pshicva: Mne eto izvestno.
Ops: Tak...?
Pshicva: Tak chto?
Ops: Otkrojte. (Pauza) Gospozha Pshicva!
Pshicva: Da.
Ops: Moya mama tam?
Pshicva: Da.
Ops: Mama!
N'ema: Da.
Ops: |to ya, Ops. Ty menya pomnish'? Ty kogda-to shla i ya tanceval u tebya v
zhivote.
N'ema: |to mne izvestno.
Ops: Pochemu ty ne otkryvaesh'? Zamok zaelo?
Pshicva: Zamok v poryadke.
Ops: Tam chto-to sluchilos'?
N'ema: YA nichego osobennogo vokrug ne vizhu.
Ops: Horosho vam tam, a? Esli ne otkryvat' dver' tomu, kto stuchit,
horosho? Pryamo Amerika. (Pauza) Oplya? (Pauza) CHernenko? (Pauza) Otkrojte!
(Pauza) Mama! Ty tam, s nimi!
N'ema: Mne ne dayut pokoya, dazhe chtoby oplakat' svoyu zhizn'! (Pshicve,
tiho) Mozhet, otkryt'? |to zhe moj syn, ya ego rodila. (L'stivo hihikaet) A kto
vytiral Ople, kogda oni byli malen'kimi?
Pshicva: Kak vytiral? Oni zhe odnogo vozrasta?
N'ema: Vytiral, vytiral. On tak etogo boitsya, tak stesnyaetsya. Vytiral.
Pshicva: Ladno, nadoeli. Otkroj.
N'ema (Opsu): Synochek, v rezul'tate ogromnyh usilij i uporstva mne
udalos' ustroit' tebe vhod. (Otkryvaet. Rassmatrivaet ego. S prezreniem)
Takoe zhe nichtozhestvo. Nichego v nem ne izmenilos' za poslednie polchasa. A
ya-to nadeyalas', ya tak nadeyalas', chto vdrug poyavitsya CHelovek, da chto tam
CHelovek - nachal'nik, v kostyume i galstuke, i s nim polnaya bogataya zhena i
troe polnyh detej, postoyanno krichashchih "Babushka, babushka!" I prinestu mne
podarok v chest' prosto tak, i budut sidet' tihon'ko i smotret' na menya i ne
pachkat' i ne shumet' i ne pozhirat' konfety, potomu chto nichego netu, i ne
dokuchat' mne i tol'ko budut schastlivo povtoryat' "Babushka, babushka!".I polnaya
zhena budet menya uvazhat' i lyubit' i predlozhit mne i vse napereboj budut mne
predlagat', i ya budu otkazyvat'sya, i smeyat'sya ot schast'ya i pojdu spat' i oni
ostanutsya i budut smotret' na menya i povtoryat' lyubovno "Babushka, babushka!" i
sluchitsya chudo i ya v to zhe vremya budu odna i oni mne ne budut meshat' sovsem i
ya budu vse vremya s nimi i oni budut povtoryat' lyubovno "Babushka, babushka!" i
ya zadremlyu i utrom vstanu a oni eshche zdes' nu pryamo angelochki, no oni mogutYU
esli zahotyat, sidet' vsyu noch' i ne dvigat'sya, i lish' schastlivo povtoryat'
"Babushka, babushka!" i tak- do konca ih dnej, vot na chto ya nadeyalas', i chto
zhe ya poluchila? A? Dura ya takaya! Nadeyalas'! Dura! (Smeetsya smehom otchayaniya) A
ty, durak, dumal, chto dejstvitel'no ot tebya chego-to ozhidala? (Plachet) A
posle nas pohoronyat. Vot tak. Byli i netu. I vse.
Pshicva (oret): Nu hvatit! Daj zhe emu vojti, i zakroj, v konce koncov,
kryshku... to est' dver' (Vtalkivaet N'emu vnutr', vtaskivaet Opsa, zakryvaet
dver'. Ops stoit ves' szhavshis')
Kartina 23
Korido v dome Pshicvy
Ops:YA hotel poproshchat'sya s Oplej.Pshicva:
Pshicva: Ona spit.
Ops: I s CHernenko.
Pshicva: On tozhe spit.
Ops: V toj zhe komnate?
N'ema: Konechno. I v toj zhe krovati. Ona zhe shirokaya, mesta hvatit i dlya
Opli i dlya CHernenko. No kto s kem? YA zhdu, chto oni k uzhinu prosnutsya. A tebya
i tvoyu mat' my ne priglashaem.
N'ema: Mozhet, i mne mozhno podozhdat'? Poproshchayus' so vsemi i pojdu.
Pshicva: Dumaesh', tebe stoit eto sdelat'?
Ops: Esli chestno, to net.
Pshicva: YA ne znayu. A gde ty budesh' zhdat'?
N'ema: Na kuhne? - No gospozha Pshchicva ne lyubit, kogda vertyatsya na kuhne.
V tualete? No gospozha Pshicva uzhe reshila, chto ty opasen.
Na balkone? No gospozha Pshicva uzhe zakryla balkon na noch' i ona ne lyubit
ego snova okryvat'.
Ops: Ty zabyla salon.
N'ema: Neuzheli ty dumaesh', chto posle togo, ubrala gospozhe Pshicve salon,
gospozha Pshicva pozvolit, chtoby...
Ops: Da net, naschet salona ya poshutil. Kak ty mogla podumat'....CHto ya,
sovsem idiot, budto ya ne znayu, chto gospozha Pshicva bol'she vsego ne lyubit,
kogda vertyatsya v salone i iznashivayut kresla? YA podozhdu u dveri spal'ni.
Pshicva: Stoya i bez sveta.
Ops: Nu konechno, ne stoit, i vse takoe, i dlya chego. Luchshe vsego zhdat' v
temnote. Kogda zhdesh' v temnote, to koncentriruesh'sya na ozhidanii, a ne na
glupostyah. (Vyhodit)
N'ema: A ya zakonchu s posudoj.
Pshicva: Pogodi, ya eshche ne zakonchila. Naschet CHernenko ya skazala, a teper'
ya hochu skazat' naschet tvoego syna Opsa.
N'ema: Konechno, skazhesh', chto i on idiot.
Pshicva: Naschet idiota - ne znayu. Idiot, ne idiot , problema v tom, chto
on nikomu ne nuzhen. Ty ponimaesh', v kakom on polozhenii? Nu komu on nuzhen v
celom mire, komu?
N'ema: Ty, kak vsegda, popala v samuyu tochku. Popala v to mesto, gde uzhe
est' rana. Kak ty ponimaesh' dushu drugogo cheloveka! Kak ot tebya nichego nel'zya
skryt'! Kak ty ne daesh' dyshat', kak ty vse vremya kopaesh'sya v melochah, ved'
tol'ko etim ty i zanimaesh'sya. U tebya v myslyah nichego drugogo net? Kak eto
mozhet byt'? I chego stoit vsya tvoya mudrost'?
Pshicva: Ty porazila menya v samoe serdce, a? YA pryamo poluchila
udovol'stvie ot tvoego zhonglirovaniya slovami, kak ty staratel'no derzhalas' v
ramkah, chtoby ne perejti granicy dozvolennogo. Vse ostal'noe menya ne tak
interesuet, da ya i ne slushala, chto ty tam boltala. A teper' - davaj k
posude.
Kartina 24
Dom Pshicvy. Koridor. Dver' v spal'nyu.
Ops (stoit u zakrytoj dveri): YA stoyu i zhdu u steny, za kotoroj -
bol'shaya spal'nya Opli, gde ryadom s nej spit parazit CHernenko. Esli v
istoricheskih knigah zadadut vopros - chto delala v nashem mire Oplya, otvet
budet takoj: ona zabyla Opsa! (Govorit v dver', tiho) YA by ochen' hotel
znat', chto so mnoj
proishodit. Paket iz apteki - so mnoj i ya zhdu.
Otkryvaetsya dver'. Stoit rashristannyj CHernenko v majke i shtanah bez
poyasa, zevaet. On vidit Oplyu, nabiraetsya sil i zevaet eshche raz.
Ops: Prosnulis'.
CHernenko: YA vstal s posteli s opredelennoj cel'yu. I tut zhe k nej
vozvrashchayus'. (Pytaetsya sladko zevnut')
Ops: Vy spali dolgo.
CHernenko: Spali ili chem drugim zanimalis' - ob etom ya ne govoryu. Est'
veshchi, kotorym luchshe ostavat'sya v tumane nevedeniya. Naprimer : pospali,
prosnulis', zanimalis' chem-to drugim, potom snova zasnuli - ob etom ya ne
govoryu.
Ops (grubo, pytayas' skryt' drozh' v golose): No Oplya-to ne prosypalas'.
CHernenko: Esli tebe udobnej dumat' tak - pust' budet tak. YA bol'she
nichego govorit' na etu temu ne sobirayus'. Est' veshchi, ne podlezhashchie oglasheniyu
iz skromnosti. Daj Bog, chtoby i ty ob etom znal.
Ops: A ty uzhe i moral' chitaesh'. Parazitiruesh' na spyashchej Ople. Ty uzhe
stal prorokom chelovechestva tol'ko iz-za togo, chto hrapel v odnoj krovati s
Oplej?
CHernenko: Zachem ty pedaliruesh', chto hrapel? Dopustim, hrapel, dopustim,
eshche koe-chem zanimalsya - etogo ya ne skazhu. A stanuli ya prorokom chelovechestva
ili net - kto tebya zastavlyaet slushat'?
Ops: Oplya zhe govorila, chto ty torguesh' igrushkami dlya vannoj.
CHernenko (sderzhanno zazhigaet trubku): Est' takoj pribor, mozhet. Slyshal?
Popter indikator. |to moj.
Ops: Kak tvoj? Tvoe izobretenie?
CHernenko: Moe rasprostranenie. YA - eksklyuzivnyj rasprostranitel' popter
-inidikatora po vsej strane.
Ops: Rasprostranitel', ne izobretatel'.
CHernenko: A ya i skazal - rasprostranitel'.
Ops: To est' ty hochesh' skazat': "YA - chelovek chestnyj, ya ne skazal
"izobretatel'".
CHernenko: CHego ty ot menya hochesh'? Do chego ty dokapyvaesh'sya?
Ops: Ty dumaesh', ty menya blagoslovish' propter indikatorom, i ya skazhu
amin'?
CHernenko: Esli dokopat'sya do suti tvoego kopaniya, to za nimi slyshen
ston: "YA takoj neschastnyj, odinokij, ya hotel Oplyu i ne poluchil!" Tak k chemu
vse tvoi pridirki k popter indikatoru, esli prichina vsego opletravma?
(Iz komnaty slyshen hriplyj golos - to li sproson'ya, to li net)
Ops (vzryvaetsya): Oplya, ya znayu, chto ty ne spish', chto ty slushaesh' i
zhdesh' menya.
CHernenko: |to tebe ne pomozhet, ona spit.
Ops: (ukazyvaet na paket iz apteki): Tak zachem zhe ya kupil...
CHernenko (tiho): U nee takie kaprizy byvayut! Kak muzhchina muzhchine: eti
zhenshchiny starayutsya byt' uzhasnymi. No skol'ko mozhno byt' uzhasnym v ramkah
sovremennoj civilizacii. (Pauza).
Ops: No ya vse-taki podozhdu. Poproshchayus'...
CHernenko: Oplya zasnet eshche glubzhe k nochi.
Ops: Bez uzhina?
CHernenko: V takih sluchayah my obychno prosypaemsya v chas ili dva nochi,
gotovim ubijstvennyj uzhin, yaichnicy, kolbasy, horoshie syry.
Ops: U vas uzhe i privychki est'. (Pauza. Protyagivaet CHernenko paket)
Vot. Voz'mi.
CHernenko: CHto eto?
Ops: Podarok.
CHernenko:Ne pytajsya zastavit' sebya vyjti za ramki svoego obychnogo
povedeniya i vyglyadet' gumannym.
Ops (nastaivaet): Podarok ot dyadi Opsa. Dlya muzhchiny ili dlya mladenca -
ob etom ya ne govoryu.
CHernenko (kolebletsya, uhmylyaetsya): Ladno, voz'mu. (Beret paket. Ops
protyagivaet emu ruku. CHernenko kolebletsya).
Ops: Pozhmi ruku, zamestitel' idiota. Ved' vse my lyudi.
CHernenko (v nereshitel'nosti): Ladno, pozhmu. Pozhmu, plyunu i pojdu
dal'she.
(Pozhimaet Opsu ruku. Pytaetsya byt' lyubeznym). A skazhi - vot takie kak
ty - dlya chego oni?
Ops: Nu, rodilsya uzhe, nichego ne podelaesh'. Ne ubivat' zhe.
CHernenko (zevaet, na etot raz po -nastoyashchemu): A voobshche to ty malen'kij
i lyubeznyj. (Ops udalyaetsya) Ne povredit, ne povredit.
Ops povorachivaetsya k nemu, delaet zhest "nichego ne podelaesh'" i uhodit.
Kartina 25
Poslednyaya
Temnaya ulica. Ops vyhodit iz doma Pshicvy. Kakoj to siluet otdelyaetsya ot
steny doma i napravlyaetsya k nemu. Ops ispugan.
Ops: Mama? Ty chto, vse vremya zdes' zhdala?
N'ema (nachinaet rydat'): Kak sobaka!
Ops: No zachem? (N'ema ne otvechaet. Pospeshn udalyaetsya, Ops za nej) Mama,
kuda? (N'ema prodolzhaet idti, on - za nej) I snova ya dolzhen gonyat'sya za
rasserzhennoj zhenshchinoj. Nu i zhizn'! ZHenshchiny, gonki, zhenshchiny, gonki.
(Vnezapno ostanavlivaetsya. N'ema uhodit). Cip- cip- cip!
(Gluboko dyshit, uspokaivaetsya, smeetsya, pytaetsya prijti v sebya)Nu
ladno, chto bylo, to bylo. Konec. (Idet, ostanavlivaetsya, govorit ravnodushno,
banal'nym tonom) Vremya dejstvitel'no ohlazhdaet, i samyj strashnyj pozor,
okazyvaetsya , mozhno perezhit', i nebo na zemlyu ne upadet i dusha ostaetsya v
svoem yajce. Tak mozhet, eto i est' zhelannaya vzroslost' i zrelost' - mir
strashnyh chudovishch i trevog ischezaet, rastvoryaetsya, i prihodit k spokojstviyu,
s stoyashchej vode, kotoraya i est' cel' nashej zhizni. (Smeetsya, vzyvaet k nebu,
zhelaya pokazat', chto on udovletvoren). I vse taki u menya segodnya bylo delo s
odnoj, pravda, bezo vsyakih rezul'tatov, i esli ya dobavlyu k etomu kombinaciyu
cifr v zamke sejfa, to est' pyat' golosov s etoj, so vchera, i podvedu itog,
to vyjdet, chto konechno, konechno (idet bodro, s gordo podnyatoj golovoj)
konechno
(pochti marshiruet, no tut somnenie vozvrashchaetsya k nemu) A hren ego znaet
Smeetsya i uhodit
Konec
Hanoh Levin. YUnost' Vardochki
Per. s ivrita, kontakty po povodu postanovki
Mar'yan Belen'kij (C) 2003
P'esa vpervye postavlena v Kamernom teatre (Tel' Aviv) v1974 g. v
postanovke Hanoha Levina.
Dejstvuyushchie lica
Vardochka
Otec
Mat'
Sadovnik
Povar
Nyanya
Voditel'
ZHena voditelya
Aguv
Mat' Aguva
Dejstvie pervoe
Dejstvie proishodit s vechera do utra
Kartina 1
Dvor v dome Vardochki
Povar: YA byl povarom.
Sadovnik: YA byl sadovnikom.
Povar: Vardochka byla krasivaya, zamechatel'naya, kogda prohodila mimo nas
- na kuhne i v sadu. Ee poyavlenie probuzhdalo v nas sil'nuyu tosku i chuvstvo
unizheniya. I tak vot my sideli vo dvore ves' den' do vechera i ne znali, chto
delat'.
Sadovnik: YA ved' ne mog ujti otsyuda, u menya ved' zdes' svoi dela, ne
tak li?
Povar: Net
Sadovnik: YA vsegda tebya sprashivayu, i vsegda ty govorish' "net".Nadoelo.
Vy mne vse nadoeli. Pochemu ya dolzhen pahat' radi vas? Pochemu Vardochka molodaya
i krasivaya? Pochemu ya zdes'? Pochemu cvety cvetut naverhu? Cvety, vnih!
(Vyhodit)
Povar: Vot i voditel' boltaetsya s chuvstvom unizheniya. On vsegda dokuchal
Vardochke vsyakoj erundoj, chtoby potom prosit' u nee proshcheniya i sogret' svoe
serdce ee proshcheniem.
Kartina 2
Dvor v dome Vardochki. Voditel'. Vhodit Varda. Voditel' brosaetsya k nej
i obnimaet ee.
Voditel': Vy menya proshchaete?
Vardochka: Za chto?
Voditel': Za to, chto ya sejchas sdelal (vhodit nyanya). A chto ya takogo
sdelal? Vy proshchaete?
Vardochka i nyanya uhodyat.
Voditel': Kogda ona odnazhdy menya prostit, ya srazu vskochu i zaroyu lico v
ee teplom myagkom zhivote.
Kartina 3
Dom voditelya.
Voditel': Polnoe otsutstvie krasoty. Ona ne sootvetstvuet trebovaniyam
moego voobrazheniya. ZHena, kuda opustilsya tvoj byust? Razve mne ne polozheno
chego nibud' bolee vypirayushchego? |to zagovor protiv menya! Pozor!
ZHena voditelya: Est' zhenshchiny, kotorye pitayut svoe telo konfetami i
podnimayut grud' pri pomoshchi tennisa. A u menya etogo netu. Tvoi trebovaniya ne
obosnovany.
Voditel': A esli oni budut obosnovany? Ty urodlivaya i bednaya.
ZHena: YA bednaya, potomu chto ya - tvoya zhena.
Voditel': A ya tebya ne obvinyayu. YA toboj brezguyu, no ya tebya ne obvinyayu.
ZHena: YA slushayu eti tvoi razgovory kazhdyj vecher i vse molcha proglatyvayu,
no v odin prekrasnyj den' etomu pridet konec. Ty pridesh' domoj, otkroesh'
dver', vklyuchish' svet i sprosish': a gde zhena? S kem ona boltaetsya? Mozhet, ona
sejchas smeetsya? Mozhet, ej horosho s kem-nibud' drugim? V kakom-nibud' drugom
meste? I ty vdrug pochuvstvuesh', chto etogo opushchennogo byusta tebe ochen'
nehvataet, chtoby polozhit' na nego golovu. No budet uzhe pozdno i tvoya golova
ostanetsya neprikayannoj.
Kartina 4
Uchitel': Nachnem nash urok francuzskogo.
Vardochka: Apportez-moi, s'il vous plait, une tranche de gateau et de la
limonade.
Uchitel': Daj mne kusok piroga i limonad. Pravil'no. A teper' - v
tret'em lice proshedshego.
Vardochka: Apportez-moi, s'il vous plait, une tranche de gateau et de la
limonade.
Uchitel': |to bylo povelitel'noe, a teper' - v tret'em lice proshedshego.
Vardochka: Apportez-moi, sil vous plait, une tranche de gateau et de la
limonade.
Uchitel': |to bylo povelitel'noe, a teper' - v tret'em lice proshedshego.
Nyanya (uchitelyu): Vy chto, ne slyshite, chto vam govoryat? Prinesite piroga i
limonad, chego vy zhdete?
Uchitel': CHtoby ya prines?
Vardochka: Oui.
Uchitel': No ya zhe uchitel' francuzskogo.
Nyanya: Vot poetomu ona i govorit tebe po -francuzski. Esli ty
dejstvitel'no hochesh', chtoby ona vyuchila yazyk, tak ty dolzhen delat' vse
francuzskoe, chto ona tebe govorit.
Uchitel': Izvinite, no ya predpodayu radi yazyka, a ne radi togo, chtoby
podavat' pirogi.
Nyanya: |to - oshibka, kotoruyu mnogie dopuskayut mne uzhe nadoelo kazhdyj raz
ob®yasnyat' no ya eto delayu potomu chto eto vhodit v moi obyazannosti kak nyani
Vardochki. Tvoya oshibka v tom, chto ty polagaesh', chto kto-to prepodaet
francuzskij radi francuzskogo. Voz'mi, k primeru, francuzov. Razve oni
govoryat po-francuzski lish' dlya togo, chtoby uvidet', chto oni govoryat po -
francuzski? Kstati, chtob vy znali - francuzskij yazyk ves'ma rasprostranen i
francuzy ego poetomu i ispol'zuyut. Tam dazhe rasstrelivayut po -francuzski,
kak eto ni stranno. I esli tebe govoryat prinesti gato i limonad, to i imeyut
v vidu, chtoby ty prines pirog i limonad. Ochen' dazhe prosto. A ty chto dumal?
Vardochka ochen' horosho znaet, chto ona delaet, kogda uchit francuzskij. A
poskol'ku ona horosho znaet, chto ona delaet, to mne ne nuzhno predstavlyat' ee
vam mel'kom, skomkanno. Ona v odin prekrasnyj den' mozhet vstat' i poehat' vo
Franciyu i tam ispol'zovat' svoj francuzskij i ispol'zovat' mnozhestvo
francuzov, a poka ona udovletvoryaetsya uchitelem francuzskogo. I chto zhe mozhet
sluchit'sya, esli ty ne prinesesh' ej pirog i limonad? Ona mozhet podumat' - ili
ee francuzskij u nee nepravil'nyj ili chto ot nego net nikakoj pol'zy i v
oboih etih sluchayah ona ne stanet prodolzhat' zanimat'sya i eto stavit pod
somnenie vsyu nasushchnuyu neobhodimost' v uchitele. Mne kazhetsya, eto ponyatno.
Uchitel': Odin vopros: Esli zhal' kazhdoj minuty Vardochknyh zanyatij,
pochemu by vam ne prinesti ej pirog i limonad, poka ya vedu urok?
Nyanya: Vardochka.
Vardochka: YA vas proshu, ne stav'te menya v nepriyatnoe polozhenie.
Apportez-moi, sil vous plait, une tranche de gateau et de la limonade.
Nyanya: Nu, ty slyshal?
Uchitel' (ispravlyaet akcent Vardochki): Une , une tranche de gateau et de
la limonade.
Kartina 5
Dvor v dome Vardochki.
Aguv : Vardochka, chto ya dolzhen sdelat', chtoby tebya zapoluchit'?
Vardochka: Ponyatiya ne imeyu, ya eshche nedostatochno vzroslaya, u menya eshche ne
bylo mnozhestva parnej, chtoby ya mogla vybirat'. Ty spokojnyj, i poka bol'she ya
skazat' nichego ne mogu.
Aguv : Nichego, ty eshche povzrosleesh', u tebya otkroyutsya glaza i ty eshche
uvidish', naskol'ko ya k tebe podhozhu. YA sdelayu vse, chtoby tebya zapoluchit'.
Ty mne ochen' nravish'sya. U menya est' vremya i terpenie, ya eshche molod i
zadevayu starikov. I ya ispol'zuyu vremya, chtoby podgotovit'sya k tebe. CHtoby
prygnut' v fontan v odezhde.
Vardochka: Zachem?
Aguv : Ot bol'shoj lyubvi.
Vardochka: No eto menya ne razvlechet.
Aguv : Mogu li ya istolkovat' kak tvoe zhelanie, chtoby ya ne prostudilsya.
A eto oznachaet, chto ty menya vse-taki nemnozhko lyubish'?
Vardochka: Idi uzhe spat', skakun ustalyj.
Aguv : Da, mne luchshe ujti. Obida ne takaya uzh bol'shaya, i ne stol'
dosadnaya. Spokojnoj nochi. Kogda ty naberesh'sya nemnogo opyta, ty pojmesh', kto
ya takoj.
Kartina 6
Komnata materi.
Mat': Vardochka, a chto sdelal tebe voditel', chto on prosil u tebya
proshcheniya?
(pauza). YA dumayu, vam ponyatno, chto proishodit: chem dol'she vy molchite,
tem istoriya stanovitsya vse dramatichnej. Dazhe esli eta istoriya vyedennogo
yajca ne stoit, teper' on uzhe vyros, i net nikakoj vozmozhnosti vernut' ego
nazad.YA prosto ne znayu, chto i podumat', u menya raznye uzhasnye mysli
poyavlyayutsya, nu, vrode togo, chto voditel' tebya ubil, no k moemu udivleniyu, ty
stoish' zdes' zhivaya i nevredimaya. A eto znachit, chto on tebya ne ubil.
Ponimaesh'? I ya ne znayu, chto i podumat'. CHto zhe on tebe sdelal, chto? Kakuyu
dramu vy nam gotovite etoj noch'yu?
Kartina 7
Kuhnya v dome Vardochki
Povar: Vardochka zanyata s mater'yu, oni razbirayutsya s voditelem, a ya im
podayu chaj.
Sadovnik: Podaj i mne.
Povar:Tebe ne mogu, ty ved' sadovnik.
Sadovnik: Nu i chto? Znachit, ya ne mogu vypit' chayu? YA predsedatel'
profkoma rabotayushchih v etom dome. Kogda-nibud' ty budesh' i moim povarom,
budesh' mne gotovit' i podavat'.
Povar: Ty tak ne govori, eto menya zadevaet.
Sadovnik: Povar, podaj kuricu.
Povar: Sadovnik, podaj cvetok.
Sadovnik: Poprosi proshcheniya.
Povar: Izvini.
Sadovnik: Na koleni!
Povar: YA ved' prosil, ne zadevat' menya.
Sadovnik: Priznajsya, chto ty hotel stat' na koleni.
Povar: No ty ved' takoj zhalkij, a ya privyk klanyat'sya lyudyam bogatym,
pozhilym, krasivym .YA poluchayu nastoyashchee udovol'stvie, vypolnyaya prikazy takih
lyudej. Dlya menya schast'e - eto svernut'sya kalachikom u nih pod kreslom. U menya
est' vkus. No ty - s tvoej skomkannoj odezhdoj, tvoim urodstvom, lysinoj, ty
prosto zhalkij sadovnik - s chego ya eto dolzhen tebe klanyat'sya? Naoborot.
Sadovnik: Prosi proshcheniya.
Povar: Izvini. No starajsya ne zadevat' menya, potomu chto ty vse ravno
zhalkij. Snova izvini. A teper' ya dolzhen prinesti im chaj. (Vyhodit)
Sadovnik: No ya zhe predsedatel' profkoma rabotayushchih v etom dome. Ko mne
dolzhny proyavlyat' nemnogo uvazheniya. U menya est' ambicii, dazhe esli net
dostizhenij. YA v detstve na skripke igral. Kogda ya vhozhu v komnatu, eto
oshchushchaetsya, a kogda ya s kem-nibud' razgovarivayu, u menya est' sklonnost'
slushat' sobesednika. Kto-to ved' dolzhen zahotet' mne klanyat'sya.
Kartina 8
Komnata materi.
YA v tysyachnyj raz sprashivayu - chto tebe sdelal voditel', chto on dolzhen
prosit' u tebya proshcheniya? A? (Vhodit na kuhnyu).
Povar: CHaj.
Voditel': I mne.
Povar: Kazhdyj vidit chaj i krichit "I mne". |to zhe proshche prostogo - pit'
chaj, prigotovlennyj kem-to. Net, tak delo ne pojdet.
Voditel': No ya hochu chayu.
Povar: Pust' gospozha reshaet.
Mat': Povar prav.
Povar: Spasibo za reshenie.
Mat': A vam - za chaj.
Povar vyhodit
Voditel': Vkusno?
Mat': Ochen'.
Voditel': ZHal', chto ya ne p'yu.
Mat': YA ne chuvstvuyu, chto zhal' .
Voditel': Potomu chto vam horosho, vy p'ete.
Mat': Tak ono i est'.
Vardochka: YA ustala (vyhodit).
Mat': YA tozhe. Prodolzhim zavtra. I ne dumaj, chto ya kogda nibud' zabudu
obo vsem etom. Dazhe esli ya ne budu napominat' ob etom 10 let, ya kogda-nibud'
vernus' k etomu delu s novymi silami, kak veselyj ohotnik. Koroche: budet
horosho.
Otec (Vhodit): Izvinite, ya uvidel svet i zashel. ZHena, chto sluchilos'? YA
zhe tozhe hochu znat'.
Mat': Voditel', spokojnoj nochi!
Voditel': Spokojnoj nochi! (Vyhodit).
Otec: CHego on hotel? (Pauza). CHego on hotel? (Pauza). YA uvidel svet i
zashel. Vot i vse. Spokojnoj nochi.
Mat': Spokojnoj nochi! (Otec vyhodit). Ruchki, moi malen'kie nezhnye
ruchki! Raznica mezhdu tem, kak vy vyglyadite i tem, chto vy delaete, dostavlyaet
mne segodnya takoe ostroe naslazhdenie.
Kartina 9
Dvor doma Vardochki
Aguv : |to snova ya. YA slyshal, chto zhenshchiny cenyat muzhskoe uporstvo i
poetomu ya dolzhen byt' nastojchivym, nesmotrya na to, chto ya sovsem ne takoj. Ne
serdites' na menya, pozhalujsta.
Vardochka: Vy ne dumaete, chto esli kogda nibud' poyavitsya muzhchina,
kotoryj zapoluchit menya voobshche bez uporstva, to vse vashe uporstvo budet
vyglyadet' prosto smeshnym?
Aguv : Da, etogo ya postoyanno opasayus'. No nesmotrya na eto, ya obyazan
verit' v silu svoego uporstva. Inache - vo chto zhe mne verit'? Vardochka, a ty
kak s chitaesh'?
Vardochka: O tebe ili voobshche?
Aguv : Obo mne. Voobshche mne neinteresno.
Vardochka: U menya ne poluchaetsya pro vas dumat'.
Aguv : Pochemu? Ved' vy vidite menya tak chasto, i u vas net obo mne
nikakih myslej?
Vardochka: Ne znayu, chto vam i skazat'. YA polagayu, chto vy kakim-to
obrazom ekspluatiruete moe terpenie i utonchennost'.
Aguv : Izvinite. No pojmite - ya bez vas ne mogu. Dobroj nochi.
Vardochka: Dobroj nochi.
(Aguv sobiraetsya uhodit', vhodit voditel'):
Aguv : CHego emu nado?
Vardochka: Idite spat'.
Aguv : Spasibo. YA mogu eto istolkovat' kak vashu zabotu o moem otdyhe?
Net? Da? A? Vam tak budet legche? Ili chtoby ya umer? Ili net? A? Umeret'?
Horosho, ya umru. Vse, ya bol'she nichego ne govoryu. YA idu domoj. Mozhet, moya
nastojchivost' sosluzhit mne sluzhbu, a mozhet net. Posmotrim. ZHal', chto sejchas
eto uznat' nevozmozhno. YA ne mogu. Spokojnoj nochi. Menya uzhe zdes' net.
(Sobiraetsya uhodit', ostanavlivaetsya). Eshche odno slovo: ya tebya lyublyu, chtob
tebe bylo yasno. Pochemu ty hochesh' ostat'sya bez menya? YA tebya lyublyu. Ladno,
spokojnoj nochi. Mne est' eshche mnogo chego skazat', no skazhu zavtra. Do zavtra
(Uhodit)
Voditel': Tak vy menya proshchaete ili nakazyvaete? Nel'zya zhe ostavlyat' eto
tak prosto, kak budto nichego ne sluchilos'.
Vardochka: No ved' dejstvitel'no nichego ne bylo.
Nyanya: (Vhodit): YA ne znayu, kak mozhno zastavit' Vardochku obratit'
vnimanie na veshchi, kotorye ee interesuyut.
Voditel': A chto ee da interesuet?
Nyanya: Kto znaet? (Vyhodit).
Voditel': Prostite menya i ne budem k etomu vozvrashchat'sya.
Vardochka: No ty zhe nichego ne sdelal. Vse normal'no. Tebya ne bylo voobshche
i net sejchas.
Voditel': Prostite menya.
Vardochka: Prostite menya, polyubite menya, polyubite menya, prostite menya -
nu chto eto takoe v samom dele? (Uhodit).
Aguv (vhodit): Tut govorili pro lyubov'? Da? (Voditel' sobiraetsya
uhodit'). Pogodi!
Voditel': YA ustal.
Aguv: Otvezi menya domoj.
Voditel': YA zhe ne tvoj voditel'.
Aguv: YA - vozlyublennyj Vardochki, my, ochevidno, pozhenimsya.
Voditel': Mne ob etom nichego ne izvestno.
Aguv: (krichit): Vardochka, mozhno, tvoj voditel' otvezet menya domoj?
Vardochka: Ladno! Ed' uzhe!
Aguv: Ponyal? YA lyublyu shik. Poetomu my voz'mem Vardochku i poedem vmeste.
Voditel': Ty daleko zhivesh'?
Aguv: K schast'yu, da. (Vyhodit).
Kartina 10
Komnata Vardochki
Otec: Vardochka, chto u tebya bylo s voditelem? (Pauza). Poprobuyu inache:
Mozhet, vy s mater'yu znaete chto-to, chego ne znayu ya? (Pauza). Ty ne otvechaesh'.
Vardochka (chmokaet ego v shcheku): Spokojnoj nochi! (Vyhodit).
Kartina 11
Koridor v dome Vardochki.
Povar: Sadovnik skazal, chto vy emu nadoeli. Mne net. YA sam sebe nadoel.
Razreshite? (Stanovitsya na koleno, celuet ej nogu. )
Vardochka: |to ne slishkom li?
Povar: Konechno net. YA vas obozhayu. Dajte mne dojti do vashej lodyzhki.
(Vhodit sadovnik, stanovitsya na koleno. Povar obnimaet nogi Vardochki).
Zdes' vse zanyato!
Sadovnik: YA schitayu svoim dolgom predupredit', chto u povara imeyutsya
seksual'nye namereniya.
Povar: Lozh'! Moya lest' chista, kak vesennee nebo.
Vardochka: Izvinite, no moi nogi mne sejchas ponadobyatsya. Obe. (Vyhodit).
Povar: Razreshite mne tol'ko napomnit', chto ya vas obozhayu. Kak vsegda. A
sebya voobshche terpet' ne mogu. (Sadovniku).Tvoj vzglyad obvinyaet menya, i
spravedlivo. A sejchas ya shozhu vypit' chayu, a tvoj obvinyayushchij vzglyad povisnet
v vozduhe.
Kartina 12
Komnata materi
ZHena voditelya: Izvinite, ya zhena vashego voditelya, ya by hotela s vami
pogovorit'.
Mat': Pochemu by i net? YA sejchas idu v vannuyu myt'sya, a vy mozhete
govorit' otsyuda vse, chto vy hotite.
ZHena voditelya: Ne znayu, uslyshite li vy menya ottuda.
Mat': Dopustim, chto da - ya sil'no krany otkryvat' ne budu. A esli net,
to vy smozhete povtorit' vse, kogda ya zajdu v komnatu.
ZHena voditelya: A esli vy uslyshite ne vse, kak ya uznayu, chto vy slyshali,a
chto net?
Mat': YA vam skazhu principial'nuyu veshch' - real'nost' pokazhet. (Vyhodityu.
Snaruzhi). Nachinajte.
ZHena voditelya: YA govoryu, tak kak krichat' eto mne nelegko. YA ostavila
muzha, on mne sovershenno chuzhoj chelovek. Posle stol'kih let predannosti i
poslushaniya. YA reshila sosredotochit'sya na sebe. U menya eshche ne poteryan interes
k zhizni, i sily eshche est', i mirovoj rynok menya vse eshche prityagivaet -
ispytat' vse, chto ya v zhizni upustila. Allo! Gospozha? Vy menya vytalkivaete iz
bol'shogo mira, tol'ko u vas - nastoyashchaya zhizn', i ya by hotela zanyat' skromnoe
mesto gde-nibud' sboku. Poetomu ya proshu prinyat' menya k vam gornichnoj. YA -
staratel'naya, i predannaya i mogu udovletvorit'sya suhim pechen'em, esli
ponadobitsya.
Gospozha? A kogda ya budu vytryahivat' kovry, vy smozhete smeyat'sya nad moim
muzhem iz okna. YA vam zaranee blagodarna. (Vhodit mat'). CHto vy na eto
skazhete?
Mat': Na chto?
ZHena voditelya: Na to, chto ya sprosila.
Mat': Ty chto-to sprashivala? YA ne slyshala. YA kupalas' i byla
sosredotochena na svoem tele. YA predlagayu naznachit' nam vstrechu na zavtra
posle obeda i ty smozhesh' vse povtorit', ya nadeyus', chto ty nichego nepriyatnogo
ne skazhesh'. Vmeste s tem, ya tebe nichego ne obeshchayu, dazhe togo, chto budu tebya
slushat'.
ZHena voditelya: Poka pozvol'te mne ostat'sya zdes'. Mne nekuda
vozvrashchat'sya.
Mat': A kto ty takaya voobshche?
ZHena voditelya: YA zhe vam skazala - ya zhena voditelya.
Mat': Ne nado menya sejchas gruzit' podrobnostyami, ya terpet' ne mogu,
kogda mne pered snom pihayut v mozgi raznye podrobnosti YA inogda prosypayus'
sredi nochi bezo vsyakoj prichiny i potom ne mogu zasnut', i togda ya beru
kakoj-nibud' roman.YA predlagayu tebe ostat'sya zdes' v komnate i esli ty
uvidish', chto ya prosnulas' i tyanus' k romanu, nachni chto-nibud' govorit'.
ZHena voditelya: |to znachit, chto ya sama ne imeyu prava zasnut' i dolzhna
byt' gotova v lyubuyu minutu. :
Mat': Milochka, ty mozhesh' delat' vse, chto hochesh'. Ty zhe vidish', chto ya
idu tebe navstrechu, dazhe ne znaya, kto ty takaya.
ZHena voditelya: YA - zhena voditelya.
Mat': S drugoj storony, poskol'ku ya ne terplyu, kogda postoronnie
boltayutsya v komnate, ya predlagayu tebe zalezt' vmeste so mnoj pod odeyalo,
esli tebya eto ne smushchaet. Soglasna?
ZHena voditelya: A chto delat'?
Mat': Nakonec popalsya chelovek, s kotorym mozhno razgovarivat'. YA
nadeyus', chto to, chto ty mne sobiraesh'sya rasskazat', budet tak zhe
uvlekatel'no, kak roman. Inache ya prekrashchu tebya slushat' i voz'mu roman.
ZHena voditelya: YA ne mogu vam obeshchat', chto to, chto menya ranit, budet vam
interesno. Okazyvaetsya, ya dolzhna pozabotit'sya o tom, chtoby neschastnaya
istoriya moej zhizni byla vam interesna!
Mat': Tebya ranit? Dosazhdaet? Otravlyaet tebe zhizn'? Ladno, hvatit! Davaj
spat'. (Ukladyvaetsya. ZHena voditelya zapolzaet pod krovat'). Nu kak tam, pod
krovat'yu?
ZHena voditelya: YA ne zhaluyus'.
Mat': Ty tam sluchajno kol'co ne nashla? Poteryala kol'co, ne znayu gde.
ZHena voditelya: YA noch'yu poishchu.
Mat': Tol'ko ne tolkaj mne krovat'. Spokojnoj nochi.
ZHena voditelya: Spokojnoj nochi.
Kartina 13
Koridor v dome Vardochki.
Uchitel': Vy ochen' simpatichnaya zhenshchina, mozhno mne snyat' shtany?
Nyanya: YA kazhus' vam simpatichnoj?
Uchitel': Ochen'. Tak snimat'?
Nyanya: Mozhet, prinesete stakan chayu?
Uchitel': Opyat'?
Nyanya: Kak v proshlyj raz. No mozhno pobesedovat' i bez chayu. Tak vy
govorite, ya kazhus' vam simpatichnoj?
Uchitel': Da. (Ruka tyanetsya k pugovice na bryukah).
Nyanya: Da ostav'te vy v pokoe vashi shtany! (Uchitel' sobiraetsya uhodit'.
Pauza). YA... (uchitel' ostanavlivaetsya) . YA - nyanya Vardy. YA uhazhivala za nej,
kogda ona eshche byla mladencem i tak s nej i ostalas'.
Uchitel': Da.
Nyanya: Vot. (Uchitel' tyanet ruku k shtanam). I eto nesmotrya na to, chto
odin muzhchina sobiralsya podarit' mne pianino.
Uchitel': Pianino.
Nyanya: A ya ne hotela. YA emu skazala, chto ne privykla, chtoby mne darili
pianino.
Uchitel': Gospozha, pozvol'te mne uzhe konchit' s etim i pojti spat' v
sladkoj ustalosti.
Nyanya: No vse -taki on hotel i ya etogo ne zabyla. YA voobshche nichego ne
zabyvayu.
Uchitel': YA vam otkrovenno skazhu: so vsem moim k vam uvazheniem, vy mne
ne kazhetes' zhenshchinoj, kotoruyu mozhno vyslushivat', ili ponimat', ili hotya by
dvazhdy na nee vzglyanut'. Vy - iz teh, kotorye prihodyat neozhidanno, kogda oni
ochen' nuzhny, bezo vsyakoj podgotovki, v temnote. Vy - iz teh, kotorye
bystren'ko delayut svoe delo i uhodyat, budto ih i ne bylo. Merci beaocoup.
Bonne nuit.
Nyanya: Budto ih i ne bylo.
Kartina 14
Koridor v dome Vardochki.
Sadovnik: Izvinite, chto pomeshal. Povar celuet Vardochke nogi. Mne
izvestno, chto u nego est' namerenie dojti do beder i dazhe bolee togo. YA
obrashchayus' k vam kak k nyane Vardochki. Vy dolzhny predupredit' roditelej.
Nyanya: Vam ne udastsya mobilizovat' menya protiv povara. On vovse ne
namerevaetsya i dazhe ne mozhet dojti do beder Vardochki. Vseh ego zhiznennyh sil
ne hvatit' podnyat'sya vyshe ee kolen . Koroche - nikto osobenno ne zazhegsya
vashim soobshcheniem i vashej zabotoj o Vardochke.
Vashi slova traktuyutsya kak uzhasnaya popytka predotvrashcheniya obozhaniya
Vardochki povarom. V luchshem sluchae nad vami posmeyutsya.
Sadovnik: YA prinimayu vash kommentarij, no nastaivayu na svoem. To, l chem
my govorili, ostanetsya, razumeetsya, mezhdu nami.
Nyanya: |to nevozmozhno. YA vse peredayu Vardochke i ee roditelyam.
Sadovnik: No ya zhe govoryu s vami isklyuchitel'no v chastnom poryadke.
Nyanya: U menya net chastnogo poryadka. YA vsyu sebya otdayu drugim. YA vse
rasskazhu.
Sadovnik: Proyavite na etot raz nemnogo gibkosti.
Nyanya: Otvet otricatel'nyj.
Sadovnik (stanovitsya na koleni): Vy znaete, chto ya davno vas obozhayu.
Nyanya: Izvinite?
Sadovnik: Obozhayu, obozhayu. (Nagibaetsya, pytaetsya obnyat' ee nogi, ona
soprotivlyaetsya. Pauza).
Nyanya: Ladno, no tol'ko dlya togo, chtoby u vas ostalos' vpechatlenie, chto
vy isprobovali vse puti. (Protyagivaet emu nogu, on pokryvaet ee poceluyami).
U Vardochki krasivee, pravda? A u menya - s samogo nachala zhizni takoe tihoe
urodstvo. Ladno, hvatit!
Sadovnik: Tak kakoj budet otvet sejchas?
Nyanya: Izvinite, no ya dolzhna obo vsem rasskazat'.
Sadovnik: |tim vy zastavlyaete menya bezhat' k materi i oprovergnut'
zaranee to, chto vy sobiraetes' ej rasskazat'.
Nyanya: YA znayu. Kstati, naschet celovaniya moej nogi ya tozhe rasskazhu. Oni
budut nad vami smeyat'sya eshche bol'she.
Sadovnik: Posle togo, chto vse, chto ya delayu ili govoryu, peredayut
Vardochke, ya prekrashchayu govorit'.
Nyanya: YA vynuzhdena budu dolozhit' i o vashem hitrom molchanii.
Sadovnik: Vam, nadeyus', yasno, chto ya upovayu na vashu smert'.
Nyanya: Do svidaniya. (Vyhodit).
Sadovnik: Zrya ya ej, vyhodit, nogi-to celoval, a ved' eto dazhe ne
vardochkiny.
Kartina 15
Dom Aguva. Aguv i ego mat'.
Mat' Aguva: Pochemu ty tak pozdno vernulsya? Nu kak tam, chto tam? Ty byl
s Vardochkoj? Ty ee beresh'? Nu, rasskazyvaj, rasskazyvaj.
Aguv: My budem govorit' pri nem?
Mat' Aguva: |to voditel'. Nu, tak kak razvivayutsya dela s Vardochkoj?
Kakie dostizheniya?
Aguv: Nikakih. Ona eshche ne znaet.
Mat' Aguva: Pochemu ty na nee ne okazyvaesh' davlenie?
Aguv: YA okazyvayu.
Mat' Aguva: Vy uzhe obnimalis'? Celovalis'?
Aguv: Net.
Mat' Aguva: Tak chego zhe ty zhdesh'?
Aguv: Mama, razve ty ne znaesh', kak ya hochu uzhe shvatit' ee obeimi
rukami i szhat' ee v ob®yat'yah - "moya, moya!". No ya eshche ne podnyalsya na tot
uroven', kogda eto vozmozhno.
Mat' Aguva: CHto zhe ona tebe na nervy dejstvuet? CHto ya, svoego syna ne
znayu? CHto ya, ne znayu, kak za nim begayut devushki i kak on ih otshivaet? YA znayu
kak minimum troih, kotorym moj synochek uspel slomat' zhizn'.
Aguv: Mamochka, inogda taki dazhe priyatno tebya slushat'.
Mat' Aguva: Tebya nado prosto za ushi tashchit'. Esli ty ne smozhesh'
ob®yasnit'sya s Vardochkoj, to ya eto sama sdelayu. Poedu s nej ob®yasnyat'sya.
Aguv: Ona budet smeyat'sya.
Mat' Aguva: Pust'. Tebe chto dorozhe - tvoya chest' ili Vardochka?
Aguv: Vardochka, konechno Vardochka. No mama, daj zhe mne nemnogo pobyt'
samostoyatel'nym.
Mat' Aguva: Kogda ya umru. My ved' oba znaem, chto ty iz sebya
predstavlyaesh' na samom dele. Idi spat' i ni o chem ne bespokojsya. YA tebe tem
vremenem obustroyu zhizn'. YA ne budu znat' ni sna, ni otdyha, poka moj syn ne
budet vpisan v prilichnoe obshchestvo. Do zavtra. Smotri za sobachkami i ne
zabud' ih utrom vyvesti pogulyat'. Spokojnoj nochi. Voditel', k Vardochke!
Aguv: A pochemu by i net? Udachi ej. Pust' vse bez menya ustroitsya. Pust'
kto-nibud' drugoj reshit vse moi problemy, poka ya splyu, a kogda prosnus', mne
uzhe podadut gotovoe schast'e na blyudechke s goluboj kaemochkoj, vmeste s
vystirannoj i vyglazhennoj odezhdoj.
Kartina 16
Komnata materi.
Mat' Aguva: Zdravstvujte, dorogaya kuzina! Kak vashe zdorov'e? Moe
horosho, spasibo. Izvinite, chto pomeshala v takoe pozdnee vremya.
Mat': Nichego, nichego. Svoi lyudi - sochtemsya. Osobenno sejchas, kogda mne
tak tyazhelo zasnut'.
Mat' Aguva: YA po srochnomu delu i ya rada, chto zastala vas odnu.
Mat': ZHenshchina, tut menya prosyat ostat'sya odnu. Vylezaj iz-pod krovati i
idi, pobegaj po ulice.
(ZHenshchina vylezaet iz pod krovati)
Mat' Aguva: Kto eto?
Mat': Ty ne znaesh'. (ZHenshchine) Vozvrashchajsya cherez chetvert' chasa.
Mat' Aguva: Dorogaya kuzina, vy mne vydelyaete vsego lish' chetvert' chasa?
(ZHenshchine). 20 minut.
ZHenshchina: Gospozha skazala chetvert' chasa. (Vyhodit).
Mat' Aguva: YA eshche ej otomshchu.
Mat': Pochemu by i net?
Mat' Aguva: A kto eto?
Mat': Ty ne znaesh'. Nu, teper' rasskazyvaj, v chem tam u tebya delo,
tol'ko chtob bylo zanimatel'no i uvlekatel'no.
Mat' Aguva: Vy znaete, chto moj syn - ochen' nervnyj, eto iz-za Vardochki.
On ved' ee lyubit i hochet na nej zhenit'sya, no poka on prosto vne sebya ot
nervnogo napryazheniya. On ne privyk k razocharovaniyam. A Vardochka, mozhet, eshche
cherez god soglasitsya, i togda u nee budet zhenih sovershenno slomannyj, tak
zachem ej eto nado? Ona ego lyubit? Ona vyjdet za nego?
Mat': Ne znayu. Skazat' po pravde, ya ot vashego syna ne v vostorge.
Mat' Aguva: Da chto vy govorite? On poslushnyj, on v polnom poryadke.
Mat': Da, no ya ot nego ne v vostorge.
Mat' Aguva: Mozhet, vse-taki pogovorite s Vardochkoj?
Mat': No kak zhe ya mogu s nej govorit', esli ya ot nego ne v vostorge?
Mat' Aguva:A esli ya sama s nej pogovoryu?
Mat': YA vam ne pozvolyu okazyvat' davlenie na Vardochku.
Mat' Aguva: Kakoe eshche davlenie? YA prosto zadam vopros.
Mat': Net.
Mat' Aguva: Nu, ya vas bol'she prosit' ne budu, v konce koncov, ya vas s
detstva znayu, esli uzh vy zaupryamilis', to nichego ne pomozhet. A chto, esli ya
pozhivu zdes' poka, na sluchaj, esli Vardochka dast otvet, tak ya srazu budu ob
etom znat' i s®ekonomlyu synu dolgie chasy ozhidaniya v napryazhenii?
Mat': Pochemu by i net? Problema v tom, chto u tebya kozhnaya bolezn' -
pellagra i mne budet nepriyatno, kogda ty budesh' vertet'sya u menya pod nogami.
Mat' Aguva: YA budu gladen'kaya sovsem. Najdite mne kakuyu-nibud'
dolzhnost' neopredelennuyu, chtoby ya mogla zdes' vam prisluzhivat' i v to zhe
vremya chtoby u menya ostavalos' nemnogo samouvazheniya, ved' my zhe vse-taki
dvoyurodnye. Pust' ya budu vashej soprovozhdayushchej. YA povsyudu budu s vami i vy
budete mnoyu dovol'ny. YA ved' vas znayu, i vashi vkusy. Dogovorilis'?
Prekrasno. A teper' mne nado tol'ko synu pozvonit', chto ya ostayus' zdes', v
centre sobytij. Kak zdes' priyatno, kak prostorno! Zdes', u vas proishodit
nastoyashchaya zhizn'.
Mat': Nichego ne podelaesh' - raz uzh nam vypalo zhit'.
Kartina 17
Koridor v dome Vardochki.
Uchitel': YA - uchitel' francuzskogo. Vy ochen' simpatichnaya. Mozhet, pojdem
v moyu komnatu, ya vam pokazhu moe francuzskoe takoe...
ZHenshchina: Gospozha poslala menya podyshat' vozduhom chetvert' chasa.
Uchitel': Pochemu by i net? |to zajmet ne bol'she treh minut, i v eto
vremya vy smozhete dyshat', skol'ko vam budet ugodno.
ZHenshchina: U menya tol'ko chto sluchilos' bol'shoe razocharovanie, a vy menya
tut prizyvaete k novomu.
Uchitel': Nu pochemu zhe razocharovanie? U menya est' takaya malen'kaya
francuzskaya shtuchka. YA - chelovek legkij, lyublyu zhizn'.
ZHenshchina: Vy zhe gotovy rasplakat'sya v lyubuyu minutu.
Uchitel': Gospozha, naskol'ko ya vezhliv, nastol'ko mogu byt' i grubym. |to
dlya menya ne problema, poskol'ko ya, po suti svoej, grub. Nu, pojdemte,
pojdemte so mnoj v ukromnoe mestechko, ya votknu v vas nechto malen'koe,
francuzskoe, tverdoe, tak chto vy budete krichat', a ya - hrapet' ot
naslazhdeniya, a potom stanu spokojnym i vezhlivym, gotovym k spokojnomu snu.
ZHenshchina: Vot moe telo, vidite? Myagkoe, teploe, gotovoe. Vy chuvstvuete
ego zapah? Tak vot - vy ego ne poluchite! Ni vy, ni kto-nibud' drugoj. Tol'ko
muhi. Ne poluchite, ne poluchite, ne poluchite. Vy budete mechtat' obo mne po
nocham s raskrytym rtom, vskrikivat' vo sne, no ne poluchite! Ne poluchite, ne
poluchite, ne poluchite! Spokojnoj nochi! Prinesite mne stakan chayu! (Vyhodit)
Uchitel': Opyat' chaj!? CHto vy vse ko mne pristali s etim chaem? U menya tam
vnizu vse vremya vypiraet zrya, mne uzhe nadoelo, A tem vremenem, vnutrennie
soki vysyhayut, i v konce koncov vse tam zaizvestkuetsya, kak v starom
chajnike. CHto zhe eto takoe, gospoda? A? CHto? Zrya, zrya ya ehal v Parizh.
Kartina 18
Komnata materi.
ZHenshchina: Mozhno mne uzhe zajti?
Mat': Pochemu by i net? |ta zakonchila, i kto-nibud' drugoj, konechno, tut
zhe nachnet.
ZHenshchina: Spokojnoj nochi! (Zapolzaet pod krovat').
Mat': Spokojnoj nochi!
Sadovnik (vhodit): Izvinite, chto pomeshal.
Nyanya (vnezapno poyavlyaetsya): Menya operedili. Vse uzhe skazano, vse
obgovoreno. Spokojnoj nochi!
Mat': Slyshal? Bol'she k etomu ne vozvrashchajsya.
Sadovnik: Mne est' chto skazat', ya rad, chto my odni.
Mat': ZHenshchina, eshche komu-to nuzhno byt' so mnoj naedine. Idi eshe pogulyaj.
(ZHenshchina vylezaet iz pod krovati). Eshche na 10 minut.
ZHenshchina: |tot, vidno, ne ochen' vazhnyj. Vsegod 10 minut emu dali.
Mat': |to sadovnik.
ZHenshchina: A, proletarii vseh stran. (Vyhodit)
Sadovnik: YA ne budu snova vse otricat', ya tol'ko proshu vas zabyt' vse
eto delo, budto i ne bylo.
Mat': A na menya eto nikakogo vpechatleniya ne proizvelo. Mimo ushej
proletelo.
Sadovnik: Spasibo.
Mat': Odnako eto ne znachit, chto ya vse zabyla. Esli u menya chto zaselo v
golove, tak uzh ne vyshibish'. A esli net - tak net.
Sadovnik: YA by ochen' prosil, chtoby net. YA by ne hotel ostavat'sya
pristyzhennym v vashem soznanii.
Mat': YA vas ponimayu. I vse zhe - esli zaselo, tak uzh zaselo. (Sadovnik
Stanovitsya na koleni i celuet ej nogu). Nu ladno, tvoi glaza glyadyat
snizu, sprashivayut, nadeyutsya, pytayutsya vypytat' moi zhelaniya. Znakomaya
kartina. Kogda-to u menya bylo bol'she radosti v takih delah, eto nazyvaetsya
radost' molodosti. A teper' ya sderzhana. Ah, moi nogi, moi malen'kie nezhnye
nogi.
Otec (vhodit): Izvinite, ya uvidel svet.
Mat': On prodolzhaet iskat' svet. Spokojnoj nochi, sadovnik.
Sadovnik: Spokojnoj nochi! (Pro sebya).YA razbrasyvayu pocelui po raznym
nogam...(Vyhodit).
Otec: CHto on zdes' delal? (Pauza). Nadeyus', ya ne pomeshal? (Pauza). My
davno uzhe ne vstrechalis' v vannoj.
Mat': Ibo u nas sejchas dvoe.
Otec: Da. U nas, bez somneniya, est' kakoj-to stil' zhizni. V lyubom
sluchae, u nas bylo neskol'ko priyatnyh minut tam, v vannoj, kogda ty
nagibalas', chistya zuby, a ya podhodil szadi i pel.
Mat'. Bylo, bylo. Spokojnoj nochi.
Otec: Spokojnoj nochi.
Kartina 19
Komnata otca.
Otec: Kogda ya eshche byl malen'kij, mne posovetovali obzavestis' kakim-
nibud' hobbi, a ya eto propustil mimo ushej. I tol'ko teper' ya vizhu, kak oni
byli pravy. U cheloveka dolzhno byt' hobbi, ibo zhizn' inogda tak iznuryaet, a u
cheloveka nechem ee zapolnit', i on motaetsya po komnate, i rvet na sebe
poslednie volosy, No esli u nego est' hobbi, on mozhet zhit' pokojno, i volosy
u nego ostanutsya na meste. I kogda on vidit, kak k nemu priblizhayutsya dolgie
, nichem ne zanyatye chasy, on nemedlenno nachinaet zanimat'sya svoim hobbi,
sidit sebe, malen'kij, skryuchennyj, staratel'nyj, i vdrug on uznayut, chto
iznuritel'nye chasy konchilis', i togda on vyhodit iz svoego hobbi,
potyagivaetsya, i vdrug uzhe vremya uzhina.
Kartina 20
Koridor v dome Vardochki
Uchitel': YA uchitel' francuzskogo. Vy lyubite zhit'?
Mat' Aguva: Lyublyu, no po-svoemu.
Uchitel': Zamechatel'nyj otvet simpatichnoj zhenshchiny.
Mat' Aguva: Vy znaete, kto ya?
Uchitel': Zamechatel'nyj vopros.
Mat' Aguva: YA - kuzina vardochkinoj materi i mat' ee vozlyublennogo.
Uchitel': Zamechatel'noe opredelenie.
Mat' Aguva: Tak chto so mnoj u vas nichego ne poluchitsya
Uchitel': Pardon
Mat' Aguva: Pardon -patefon.
Uchitel': Net, ya vse ravno vami ocharovan. (Pytaetsya ee obnyat', poluchaet
poshchechinu). No ya - uchitel' francuzskogo.
Mat' Aguva: A ya - kuzina materi Vardochki i mat' ee vozlyublennogo. Bonne
nuit. (Vyhodit)/
Uchitel': Ushla i ostavila v vozduhe dvizhenie svoej zadnicy. Utro
priblizhaetsya, a ya eshche nichego ne sdelal. YA ved' tak lyublyu zhenshchin, ya tak ne
mogu zhit' bez nih. V te redkie minuty, kogda ya ne mechtayu o zhenshchine, ya vizhu,
kak mozg moj pusteet, i kakim nichtozhestvom ya stanovlyus', i ya tut zhe pugayus',
i snova konopachu mozg myslyami o zhenshchine. Kto iz nih eshche ostalsya v etom dome?
Nikogo. Pojdu-ka ya polistayu zhurnaly s kartinkami, poka rassvet ne nastupil.
Kartina 21
ZHenshchina: Mne uzhe mozhno vernut'sya?
Mat': Pochemu by i net? Mne bez konca meshayut. YA tak i umru, ne vyslushav
vashej istorii.
ZHenshchina: YA by hotela eshche ostat'sya, esli vam eto ne tyazhelo (zalezaet pod
krovat'). Spokojnoj nochi.
Mat': Spokojnoj nochi.
Voditel' (vhodit): Izvinite, mozhno mne pojti domoj, zhena uzhe volnuetsya.
Mashina v garazhe.
Mat': YA slyshala, vy ochen' stradaete iz za sluchaya s moej docher'yu.
Voditel': Da.
Mat': I ya sprashivayu sebya - dostatochno li vy stojki, chtoby vyderzhat' eshche
odno ispytanie.
Voditel': Net.
Mat': Vasha zhena - u menya pod krovat'yu.
ZHenshchina ( vysovyvaet golovu): Da, eto ya. Tol'ko ne pinaj nogoj!
Mat': On ne budet tebya bit' bez moego soglasiya.
Voditel': CHto ty tam delaesh'?
Mat': Ne bojsya, otvechaj.
ZHenshchina: Zdes', pod krovat'yu ryadom s domashnimi tuflyami gospozhi, ya nashla
bol'she tepla, chem bylo vo vsej nashej semejnoj zhizni. YA ostayus' zdes'. Ty
ved' obo mne sovershenno ne dumal. Ah, tebe eto ne nravitsya? Tebe dosadno?
Pojti porydaj. (Zasovyvaetsya obratno).
Voditel': ZHena, idi domoj. YA tvoj muzh. (Pauza). YA tvoj muzh. (Pauza).
YA govoryu tebe - ya tvoj muzh.
Mat': Krovat' drozhit. Ty tam smeesh'sya ili plachesh'?
ZHenshchina: Smeyus'.
Voditel': No ya tvoj muzh.
Mat': |to ty uzhe govoril.
Voditel': I ya tebya lyublyu.
Mat': Vsya krovat' tryasetsya ot smeha. Ty vidish', kakoj ty
chuvstvitel'nyj? Eshche nichego okonchatel'no ne resheno. Dobroj nochi.
Voditel': Dobroj nochi. (Vyhodit).
Mat': YA znayu, chto ty plachesh'. Voobshche-to ty mozhesh' i dal'she kachat'
krovat', mozhet, eto pomozhet mne usnut'. Prodolzhaj, prodolzhaj. YA sejchas
vernus'. Prodolzhaj. (Vyhodit).
Kartina 22
ZHena voditelya vysovyvaet golovu iz pod krovati. Vhodit otec.
Otec: Mne poroj trudno zasnut' noch'yu, i togda ya podhozhu k oknu, smotryu
na svoj sadik, na cvety. Moe, vse moe. I vse zhe, nesmotrya na to, chto u menya
est' bol'shoj dom i biznesy, i obsluga, i mashiny, i ya zhivu stilem zhizni, tam,
gluboko vnutri, ya malen'kij, preispolnennyj somnenij - takoj, kakim byl v
yunosti, i eto - opredelyaet vse.
(ZHenshchina zasovyvaet golovu pod krovat'). Oj, malen'kaya nepriyatnost', u
menya sluchilas', u menya tam vnutri skachet, kak myachik, i sohranyaet moyu
dushevnuyu svezhest'.
Kartina 23
Komnata Vardochki.
Vardochka, nyanya, Aguv.
Aguv: YA prishel ne dlya togo, chtoby vam dokuchat' ili okazyvat' na vas
davlenie. Moya mat' reshila ostat'sya zdes', tak ya podumal, mozhet i mne stoit
prijti, ibo zdes' proishodit vsya zhizn', o chem govorit', vremya uhodit
bezvozvratno. A ya eshche hochu cvesti, razumeetsya, vmeste s vami. YA znayu, chto vy
zamechatel'naya, i dom vash zamechatel'nyj, i vse, chto vas okruzhaet, vyzyvaet
zavist' i zhelanie. Poetomu i ya budu zdes', chtoby raznyuhivat', chto
proishodit, budu zhdat', a vam dokuchat' ne budu. YA budu tihon'ko. Poceluj.
Izvinite. Stoit mne vas uvidet', i ya perehozhu vsyakie granicy. Vidite, chto vy
so mnoj delaete? I chto zhe budet? A esli ya vas vse zhe zapoluchu, skol'ko mne
vremeni ostanetsya poluchat' udovol'stvie? (Protyagivaet Vardochke korobku)
Ruchka.
Vardochka: U menya est'.
Aguv: Budet eshche.
Vardochka: Spasibo.
Pauza
Aguv: YA ostavil dom sobak na cepi. CHerez paru dnej oni razorvut drug
druga i sdohnut s golodu. Vam horosho? YA ne serzhus', spokojnoj nochi.
Vyhodit.
Kartina 24
Komnata Vardochki. Vardochka, nyanya, voditel'.
Voditel': YA znayu, chto esli vy menya ne prostite v blizhajshee vremya, mne
ne hvatit bol'she sil prosit' u vas proshcheniya. A zhal', potomu chto sil i
entuziazma na drugie veshchi u menya uzhe davno net. YA ne revolyucioner, ya
voditel', i zhivu ya zhizn'yu voditelya, i snyatsya mne voditel'skie sny. Kto my?
My - prostye lyudi, melkie sluzhashchie i rabotyagi, u nas melkie ustremleniya i
lyubov' u nas melkaya, usiliya nashi melkie, my v temnote sozdaem fon dlya vashej
udobnoj zhizni, my zhivem v real'nom mire radi vas, my ne vlastvuem nad svoej
zhizn'yu, my oslepleny svetom, kotoryj dohodit do nas sverhu, ot vas, vashej
siloj, bogatstvom, krasotoj vashej, tak chto nashi spiny sgibayutsya pod tyazhest'yu
vsego etogo, i my prosim vas: predstavlyajte nashi interesy tam, na vershine
vashego blazhenstva, chtoby my znali, chto gde-to tam, naverhu, sredi tepla,
sytosti i roskoshi, est' i nasha dolya. Predstav'te nashi interesy tam, na
vershine blazhenstva, kuda my nikogda ne
popadem. A teper', Vardochka, izvinite, mne nuzhno otdyhat'.
Nyanya: Vy dumaete, chto schastlivye ponaprasnu rastrachivayut svoe vremya na
mysli o vas. |to oshibka. Oni poprostu pogruzheny v svoe schast'e. Pravda,
Vardochka?
Vardochka skromno naklonyaet golovu.
Vtoroe dejstvie
Proshla nedelya.
Kartina 25
Dvor v dome Vardochki.
Povar (poet):
ZHizn' proshla bez schast'ya
Da vprochem i bez bed,
Ne prishlos' mne plakat',
Prichin smeyat'sya net.
Dlinnymi nochami
Sizhu, zevayu ya
Sny menya unosyat
V dal'nie kraya
Sadovnik: Vardochka edet v SHvejcariyu. Budet prepodavat' yazyki v Bazele.
Naprasny byli vse nashi usiliya podruzhit'sya s nej. My smeshny, my nichtozhny. My
rastratili zhizn' v popytkah horosho vyglyadet' v glazah drugih, proizvesti na
nih horoshee vpechatlenie, Horoshee vpechatlenie. Ty dumaesh', chto zamechatel'nye
shvejcarskie pejzazhi zaslonyat soboj ee vospominaniya o nas? YA by hotel
ostat'sya v ee pamyati v krasivoj ramochke.
Povar: Dazhe esli ona zabudet - ya ee ne zabudu. Kazhduyu minutu tvoj pozor
budet sverkat' u menya v soznanii. Drugih zanyatij u menya net.
Sadovnik: Kogo volnuet tvoe soznanie, povar? Ono pahnet chesnokom. YA,
esli mne pozvolyat, budut zanimat'sya soznaniem iz salona.
Povar: Sadovnik, moi glaza otkryty, i ya vizhu tebya malen'kim i mutnym
siluetom. (Sadovnik uhodit). A mne razve ne vse ravno, chto obo mne podumayut
v SHvejcarii? Idet sebe chelovek v sverkayushchih Al'pah, i dumaet obo mne gryazno.
No razve eto meshaet mne posizhivat' v kuhne i dozhevyvat' red'ku? |to slishkom
chuvstvitel'nye lyudi celymi dnyami zanimayutsya obrazom cheloveka. U menya net
nikakogo obraza. Net! YA lyublyu, kogda teplo i horosho - vot i vse! I inogda,
kogda ya lezhu v posteli pered tem, kak zasnut', ya pytayus' predstavit' sebe
kakuyu-nibud' SHvejcariyu ili Kanadu s ozerami, i rekami, s obiliem vody, v
kotoroj lyudi kupayutsya, katayutsya po snegu, chuvstvuyut sebya chistymi, svezhimi i
smeyutsya. Zatem ya zasypayu, zadyhayas'.
Kartina 26
Komnata Vardochki.
Uchitel': Postirajte i poglad'te mne plat'e. Laves et repasser ma robe.
Nyanya (vhodit): No Vardochka utrom uletaet v SHvejcariyu. Ona tam budet
prepodavat' yazyki. Samolet vyletaet rano utrom.
Uchitel': V SHvejcariyu? Utrom? No...
Nyanya: Kakie eshche "no"? |to uzhe fakt.
Uchitel': No my tol'ko pristupili k francuzskomu. YA dumal...
Nyanya: Kogo interesuet, chto vy dumali? Vy tut dumaete, a ona vstaet i
uletaet.
Uchitel': No pochemu ne v Parizh, esli uzh tak? Ved' tam zhivut nastoyashchie
francuzy sobstvennoj personoj. (Pauza).YA tak ponyal, chto ya mogu sobirat'
veshchi. ZHal'. A ya-to dumal, chto smogu zdes' obosnovat'sya na nekotoroe vremya.
Dumal, chto hot' eta problema reshena. Budto u menya drugih problem malo. A ya
tak ne lyublyu, kogda prihoditsya reshat' dve problemy odnovremenno. YA lyublyu,
kogda problemy idut odna za drugoj, po poryadku, i bol' ne rasprostranyaetsya
na neskol'ko oblastej odnovremenno, a sosredotochena v odnom meste. No v
dejstvitel'nosti - ne uspeesh' eshche kak sleduet pozhalet' o svoem odinochestve,
kak tut zhe prihodit problema zarabotka. A ved' izvestno, chto zaboty o
zarabotke meshayut chistoj pechali ob odinochestve. U menya mogla by byt' svetlaya
pechal'. No mir stol' nesovershenen. Nu dopustim, chto ya ostalsya i s problemoj
odinochestva, i s problemoj zarabotka, mozhno li rasschityvat', chto eto vse?
Net. Za uglom menya karaulit bolezn'. I tut vdrug kakoe-to kontorskoe delo. A
gde-to tam pritailas' smert'. I ona svyazana s kontorskimi delami. I vse eto
tak plosko, tak ne zhelatel'no, problemy melkie, melkie, eshche 5 minut tomu ya
byl nakazuemym muzhchinoj, s torchashchej muzhskoj siloj, i snova menya unosit
vetrom, ya ya lihoradochno ishchu, za chto zacepit'sya. (Pauza). Nu, ya poshel
sobirat'sya.
Nyanya: Mne by ne hotelos', chtoby vy rasstalis' s Vardochkoj ne uyasniv,
chto vsya vasha rabota zdes' byla naprasnoj. I ne to, chtoby ona ot vas vzyala
neskol'ko rashozhih francuzskih fraz, etomu ona kak raz nauchilas'. No kogda
ona popadet v Evropu, v kompaniyu evropejcev, vy tam budete vidny v ochem
slabom svete, esli voobshche budete vidny. Nervnyj, provincial, v sushchnosti,
kotoryj pobyval kogda-to v Parizhe, uhvatil tam neskol'ko vyrazhenij, i teper'
pytaetsya prodat' ih, v to vremya kak ego presleduyut zhenskie obrazy Vy
ponimaete? Vy ponimaete, chto nikak ne mozhete predstavlyat' francuzskuyu
kul'turu? I chto ona vas ne vklyuchaet? Vy otdaete sebe otchet, kto vy takoj?
Tak ya vyglyazhu v vashih glazah simpatichnoj, a?
Uchitel': Razreshite mne udovletvorit'sya tem, chto ya lyublyu zhizn'.
Vardochka: Odnako pozvol'te mne zametit', chto vy i ne zhivete.
Uchitel': YA znayu. Vse-taki... Spokojnoj nochi.
Kartina 27
Komnata materi
Mat' Aguva: Vy prosto ubivaete moego syna, vy ne daete nam prodolzhat'
nashe semejstvo..
Mat': Tsss. V mire mnogo devushek.
Mat' Aguva: No my hotim Vardochku.
Mat': Hoteli.
Mat' Aguva: Dorogaya kuzina, ne ostavlyajte menya, ya vam eshche prigozhus'.
Mat': Zabiraj svoego syna i vozvrashchajsya domoj.
Mat' Aguva: No ved' ya zhe vasha soprovozhdayushchaya.
Mat': Uzhe ne nuzhno.
Mat' Aguva: Dorogaya kuzina, a chto zhe mne delat'?
Mat': Mir kishit zhenshchinami, kotorye mogut prigodit'sya. Ih v mire, kak
gryazi. Prekratite izluchat' energiyu, prekratite vonyat' i potet'. Beri svoego
rebenka i idi domoj.
Mat' Aguva: Da, ne tak ya predstavlyala sebe zhizn' moego syna. YA
predstavlyala ee bogatoj i nasyshchennoj sobytiyami. YA pomnyu, v detstve my igrali
vmeste. A potom vyrosli i razoshlis' nashi puti. Vy preuspeli v zhizni, a ya
net. Dorogaya kuzina, ya vas lyublyu.
Mat': Da.
Mat' Aguva: YA dejstvitel'no vas lyublyu i obozhayu.
Mat': Da.
Mat' Aguva: YA nikogda s vami ne rasstanus'. YA strast' kak hochu
proglotit' vashi bol'shie i sladkie nogi.
Mat': Tam mozoli.
Mat' Aguva: YA progolochu vse. No ya hochu, chtoby moj syn poluchil Vardochku.
YA hochu, ya hochu, ya hochu! YA smeshnaya, da? YA malen'kaya smeshnaya zhenshchina. U menya v
golove stol'ko manevrov, stol'ko zhelanij. My s vami ves' mir perevernem. Vy
menya lyubite? Hot' nemnozhko? (Pauza) . YA mnogo let zhila odna - s synom i s
sobakami. U nas v dome nichego ne proishodilo, vse proishodilo zdes'.
Mat': Zdes' tozhe nichego ne proishodilo. |to tol'ko izdali kazhetsya, chto
zdes' lyudi obnimayutsya i veselyatsya, a v dejstvitel'nosti nichego takogo net.
CHeshutsya, zevayut i idut spat'. Spokojnoj nochi.
Mat' Aguva uhodit .
Kartina 28
Komnata materi.
Mat': ZHenshchina, proshlo uzhe neskol'ko nedel' s teh por, kak ty prishla,
nash razgovor vse vremya otkladyvaetsya, i ya tak i ne ponyala, chego tebe ot menya
nado. Moya dochka sobiraetsya uezzhat', ya zanyata, ya ustala, davaj krasivo
rasproshchaemsya i ty ujdesh'.
ZHenshchina: Vy menya zagonyali pod krovat' i vypuskali ottuda, zagonyali i
vypuskali. YA ne zhaluyus', ya tol'ko podvozhu itogi nedeli. |to bylo tak
utomitel'no.
Mat': Ty tam moego kol'ca ne nahodila?
ZHenshchina: Net.
Mat': ZHal', chto ya tebya ne poprosila zalezt' i pod shkaf. Spokojnoj nochi.
Voditel' (vhodit): Ty kuda? Gde ty eshche namerena menya pozorit'? Kakie
eshche rany ty mne namerena nanesti?
ZHenshchina vyhodit
Mat': Razumeetsya, sejchas, kogda Vardochka uezzhaet, menya uzhe ne
interesuet, chto tam mezhdu vami bylo. Da i chto tam moglo byt'? Gluposti. Vse
iz za skuki, razvlekalis', kak sytye koty.
Voditel': My s nashimi problemami nadoedaem ne tol'ko vam. Kogda my
stoim zdes' i snova i snova s nashimi pros'bami, a oni prohodyat mimo vas, kak
dunovenie vetra po podolu vashih plat'ev, my nachinaem nadoedat' i sami sebe.
Vnachale my dosaduem, i zhaleem sebya , chto nashi pros'by ostayutsya bez vnimaniya,
A potom nashi pros'by povtoryayutsya, izmenyayutsya, i my nachinaem chuvstvovat'
smushchenie, i zud vo vsem tele. Nashi obvineniya otyzvayutsya ehom v pustom
prostranstve, i kazhutsya nam samim takimi pustyachnymi, i my uzhe nachinaem
stesnyat'sya sami sebya, stydim sami sebya, i vot my uzhe gotovy postupit'sya,
ujti, ischeznut', provalit'sya skvoz' zemlyu, tol'ko by vy zabyli to, chto my
govorili.No vam -to nechego zabyvat', ibo vy nichego i ne pomnili, vy ved' nas
i ne slushali. . I my vyyasnyaem, chto nesmotrya na to, chto net nikakogo smysla .
prodolzhat', uzhe pozdno i prekratit', my uzhe tak gluboko pogruzheny v nash
styd, chto prosto boimsya toj tishiny, kotoraya vocaritsya, kogda my perestanem
govorit'. I kakaya-to sila pobuzhdaet nas prodolzhat' i my snova i snova
obrashchaemsya k vam s pros'bami, prekrasno ponimaya, chto my vam meshaem i vsemu
miru meshaem, i chto nam voobshche zhit' ne stoit, i chto my vinovny i chto my
zagryaznyaem i chto my ne ko vremeni i ne k mestu, no nesmotrya na vse eto my
prodolzhaem stoyat' i chto-to prosit' u vas, i prosit' i prosit', poka ne
issyaknut vse nashi sily i my umiraem i togda nashi synov'ya zanimayut nashi mesta
i vechnyj etot hor prodolzhaetsya. I vy vidite nas, stoyashchih pered vami,
pokolenie za pokoleniem, celaya istoriya prohodit pered vami, stoyashchaya na
kolenyah, gryzushchaya sebya na vashih glazah, hriplo trebuyushchaya chego-to i nichego ne
poluchayushchaya. Kak eto?
Mat': YA budu poslednej iz teh, kto skazhet tebe, chto dejstvitel'nost' ne
razocharovyvaet.
Voditel': Spokojnoj nochi! (Vyhodit).
Scena 29
Komnata materi
Uchitel': Izvinite, esli ya bol'she ne nuzhen v kachestve uchitelya, ya mogu
podavat' vam chaj.
Mat': No vy ved' ne oficiant
Uchitel': Poka ya byl prepodavatelem, vy pytalis' prevratit' menya v
oficianta, a teper', kogda ya predlagayu svoi uslugi v kachestve oficianta, vy
govorite, chto ya ne oficiant.
Mat': V etom prelest' nashego mira, ne pravda li? Mozhno nauchit' sobak
hodit' na dvuh nogah, a cheloveka - na 4 h. Iskrivit', iskrivit'.
Zamechatel'nyj mir, ne pravda li? CHto? To, chto snova dokazyvaet nam
nalichie Boga.
Uchitel': Razreshite zametit', vy eshche ne opozdali iskrivit' i menya. YA
gotov. YA ved' dostatochno gibok i lyublyu zhizn'. Voz'mite menya i vernite k
zhizni.
Mat': Boyus', v etom net neobhodimosti. Da i sil u menya net. Sobirajtes'
i uhodite.
Uchitel': Da. No esli vy vse zhe reshite, chto ya vam nuzhen - to ya mogu i
lyublyu ubirat' kvartiry - to vy najdete menya naverhu, ya budu sobirat'sya
medlenno i zhdat' vashego vyzova. (Pauza). YA ved' i muzhchina.
Mat': Spokojnoj nochi.
Uchitel': Spokojnoj nochi. (Vyhodit).
Kartina 30
Komnata materi
Mat': Ty uvidel svet i zashel?
Otec: Vardochka uezzhaet utrom. YA ostayus'. (Pauza). Kuki, Kuki...
Mat': Ne podhodi.
Otec: YA ne podhozhu.
Mat': Ne zhdi menya
Otec: YA ne zhdu.
Mat': Ne ver' mne.
Otec: YA ne veryu.
Mat':I ne smotri na menya. Ne govori so mnoj. To, chto ya kogda-to
skazala, ya ne imela v vidu, a to, chto imela - ne skazala. I ne skazhu. A esli
ya i toskuyu, to ne po tebe , a po tomu, chego u nas s toboj nikogda ne bylo. I
u menya net.
Otec: Koroche - nichego.(Bormochet) YA by hotel zabrat'sya pod ee krovat' i
ne vyhodit' ottuda bol'she. Nikogda nikogda bol'she ne vstavat'. YA by ej
pokazal. YA by zdes' valyalsya kak sobaka i skulil by do teh por, poka by mne
na rukah ne otnesli v mashinu skoroj pomoshchi. No etogo, k schast'yu, ya ne mogu
sebe pozvolit', ya ved' ne ee rebenok i nee ee sobaka. U menya est'
obyazannosti i ya dolzhen ostavat'sya na dvoih i zabotit'sya o svoem vide. Takim
obrazom, mne luchshe smotret' na zhizn' so storony, kak budto vse eto menya ne
kasaetsya. Tak, po-moemu, budet menee boleznenno. Igrat' svoyu igru, igrat' ee
horosho - vot chto mne ostalos'. A dlya etogo ya proshu u Boga pokoya snaruzhi
chtoby ne bylo katastrof i zloklyuchenij. Perevoroty - v YUzhnoj Amerike. Vojny -
v Afrike. Zabastovki - v Italii. Golod -v Indii, razumeetsya. |pidemii - v
Sirii i Irake. Zemletryaseniya - v Turcii. A zdes' , u nas - tishina i pokoj.
Tam, vnutri - tozhe. Vse zhelaniya pokryty pyl'yu. Ostorozhno - ne vytryahivat'!
Kogda to byli kakie-to ustremleniya - ne budit'! Pust' sebe otdyhayut. Vnuti -
tishina i pokoj. Ne kantovat'! Pust' ostatok zhizni stanet kak tihaya drema s
dvuh do chetyreh dnya, kogda vse otdyhayut v svoih postelyah i lish' s kuhni
donositsya priyatnoe bul'kan'e chajnika, a povar tiho i staratel'no truditsya
nad .chetyrehchasovym poludnikom.
Spokojnoj nochi. (Vyhodit).
Mat': Vot tak vy vse uhodite, unosya s soboj luchshie minuty moej zhizni,
kotorye ya vlozhila v vas. Moi malen'kie, moi nezhnye minutki. Kto mne vernet
ih? Kto? Tak mozhet, bylo oshibkoj vkladyvat' ih tak neraschetlivo? Mozhet,
luchshe bylo lezhat' v posteli vse 70 let, i vkladyvat' v okruzhayushchij mir lish'
sobstvennyj hrap?
Kartina 31
Koridor v dome Vardochki
Uchitel': YA tak razvnernichalsya iz-za togo, chto menya uvolili, chto dazhe ne
smog segodnya podnyat' svoj duh s pomoshch'yu zhurnalov. A poskol'ku ya ne mogu ujti
s pustymi rukami, ya zhdal v koridore, poka Vardochka pojdet v tualet, i poshel
za nej. I ya vse videl! Videl! Da! Ona podnyala plat'e, opustila trusy, zatem
uselas'. YA vse videl i speredi i szadi. Zamechatel'no sochetanie ee nevinnogo
lichika i polnen'kih beder - podnyalo moj duh tak, kak nichto drugoe iz
uvidennogo moj v zhizni. Moe serdce kolotilos' ot volneniya tak, chto ya dumal -
ono ne vyderzhit. Mne prishlos' dvazhdy osvobozhdat' svoj duh .A teper' mezhdu
nogami - vlazhno i lipko i u menya uzhe ne ostalos' sil na dush i smenu bel'ya. I
spina bolit - mne ved' dolgo prishlos' stoyat' sognuvshis' u zamochnoj skvazhiny.
K tomu zhe mne stydno iz-za sposoba, kotorym mne prishlos' osvobozhdat' svoj
duh - eto tak ne po- muzhski. No ya ved' vynuzhden byl eto sdelat' - kto menya
osudit? A teper', posle dvuh osvobozhdenij duha , ya ustavshij i opustoshennyj,
poetomu so storony ya vyglyazhu kak blednyj mechtatel'nyj poet. YA proizvozhu
obmanchivoe vpechatlenie - vsegda dumali, chto ya - tihij zadumchivyj paren', a ya
poprostu opustoshennyj posle osvobozhdeniya duha. Moj vid proizvodil obmanchivoe
vpechatlenie na uchitelej, na roditelej, na teh, kto pomogal mne dobrat'sya do
Parizha, na krugi prosveshchennyh lyudej, francuzskih poetov , ch'i knigi, mysli,
stihi ya dolzhen byl dostavit' raznym lyudyam zdes', kak chelovek, predannyj
kul'ture. Pod tonkim i smyatym pokrovom francuzskoj kul'tury vo mne
poyavlyalis' skotskie mysli i mne prihodilos' zhit' skotskoj zhizn'yu. Ot menya
ostalos' tol'ko lish' telo, no i ono ustalo, drozhit i norovit raspast'sya na
chasti. YA prodolzhayu medlenno sobirat' veshchi, ozhidaya, chto kto-nibud' pridet i
skazhet, chto ya nuzhen. "YA nuzhen? - sproshu ya udivlenno. No komu i zachem ya mogu
byt' nuzhen?"
" Ty budesh' udivlen, - otvetyat mne, - naskol'ko ty nuzhen - my sami ne
znaem - my prosto koe-chto ne mozhem sdelat' bez tebya".
Kartina 32
Dvor v dome Vardochki.
Aguv: Vardochka, ty edesh' uchit'sya.
Vardochka: Net, bol'she zhit'.
Aguv: Ty tam budesh' bez menya. Vstanesh' utrom, a menya ryadom ne budet.
Vyjdesh' vecherom pogulyat' po beregu ozera - i ne ya budu ryadom. Mozhet,
kto-nibud' drugoj. Ty ne reagiruesh' na moi slova. U tebya net nikakih myslej
obo mne. Kto tebya zhdet tam, za gorizontom. O, esli b ya mog peredat' tebe
hot' chast' etoj toski, chto svila gnezdo u menya v serdce.
Mozhet, togda ty by obratila na menya hot' kakoe-to vnimanie. Vardochka,
chto zhe eto takoe - ya govoryu i govoryu, a ty dazhe ne reagiruesh'. Dazhe ne
serdish'sya.
Vardochka: YA znayu. YA nichem ne mogu tebe pomoch'. Tvoya toska - eto tvoya
toska.
Aguv: No ya vse ravno budu tebya zhdat'. Vsemi fibrami dushi, so vsej moej
zhguchej toskoj, v etu zharu, v potu, v pyli i shume - ya budu zhdat' tebya. YA ne
smiryus' s mysl'yu, chto ty budesh' ne moej. YA hotel by, chtoby tam, v Evrope, ty
pomnila o cheloveke, u kotorogo zdes' trepyhaetsya serdce pri mysli o tebe.
Ser'ezno. No ty ved' ne budesh' tam obo mne vspominat'?
Vardochka: Konechno ne budu.
Aguv: Tak chto zhe ty mne predlagaesh' delat'?
Vardochka: Ne znayu. Spokojnoj nochi.
Aguv: Vot tak, bez poceluya na proshchan'e, bez proshchan'ya dazhe. Tak vot
suho. Kak budto ya ne ostavil zdes' svoih luchshih chuvstv. CHto zhe ty so mnoj
sdelala? (Celuet ee v sheyu).
Vardochka: Hvatit.
Aguv (prekrashchaet): YA budu tebe pisat'.
Vardochka: Otveta ne budet.
Aguv: No ya vse ravno budu zhdat', obizhat'sya, dosadovat', budu gryzt'
sebya kak cherv', i kazhdoe utro muchit'sya i nervno zhdat', poka pridet pochta, i
toska menya budet dushit' po nocham. (Vardochka uhodit. On krichit ej vsled) YA
budu pisat'! Kogda ty vernesh'sya? YA uzhe vizhu, kak ty spuskaesh'sya po trapu s
samoleta, zrelaya zhenshchina, i ya, staryj pen', zhdu tebya vnizu.
Kartina 33
Komnata Vardochki
Sadovnik: Vardochka, nakanune vashego ot®ezda my obrashchaemsya k vam s
poslednej pros'boj - zabyt' to, chto bylo. Nashi dejstviya stol' nichtozhny, chto
sklonny prosto rastvorit'sya v vozduhe. Odno vashe dvizhenie golovoj - i vse
vospominaniya uletuchilis'. I my ostanemsya v vashih vospominaniyah krasivymi, a
ne smeshnymi, daby nam ne prishlos' svorachivat'sya kalachikom ot styda kazhdyj
raz, kogda by dumaem o vas.
Povar: No esli vy vse zhe primete otricatel'noe reshenie otnositel'no nas
oboih, to togda ya poproshu vas zabyt' tol'ko o moih postupkah, ne schitayas' s
sadovnikom, ibo ya eshche bolee naiven, chem on, ne vstupayu v konflikty, i vy
sklonyaetes' k tomu, chtoby pojti mne navstrechu. (Sadovniku). Izvini.
Sadovnik: Tak kakov vash otvet?
Vardochka: Uspokojtes', ya uzhe davno zabyla o tom, chto vy sdelali, a
vskore ya voobshche zabudu o vashem sushchestvovanii.
Sadovnik: Kak? Voobshche?
Vardochka: Da.
Sadovnik: To est', my ischeznem iz vashej pamyati?
Vardochka: Da.
Sadovnik: No my ne hotim etogo. My hotim, chtoby vy o nas horosho
vspominali.
Vardochka: Izvinite.
Sadovnik: Esli vam ne trudno, vy mozhete vspominat' nas kak skvoz'
pelenu tumana. Nu, mozhet, inogda, vecherami, kogda tak uzh nechem zanyat'sya.
Povar: Mozhet, vy budete vspominat' tol'ko menya, ya mnogo mesta ne zajmu.
Vardochka: Spokojnoj nochi.
Sadovnik: Ne zabyvajte nas nasovsem!
Povar: A mne vse ravno. YA vas obozhayu. U sadovnika - ambicii, a u menya
net. Vspominajte moi smeshnye postupki, ili zabud'te menya sovsem, ya zhe nichego
ne trebuyu. Esli ya vam budu nuzhen preziraemyj, ya umeyu sebya prezirat', a esli
hotite menya zabyt', ya umeyu zabyvat'sya. YA - testo, Vardochka, ya - testo. Vy
mozhete menya mesit', kak hotite. (Sadovniku)
Izvini, chto ya tol'ko o sebe zabochus', no ty menya prosto ne interesuesh'.
ZHal', chto ty voobshche zhivesh'. (Uhodyat).
Kartina 34
Komnata Vardochki
Voditel': Vy krasivaya. YA ne somnevayus', chto vy rodilis', chtoby mne
dosazhdat'. Kazhdoe vashe dvizhenie menya oskorblyaet, i vashe prisutstvie krichit:
"Voditel', ty v otchayanii!" I dazhe beskonechno terpenie, s kotorym vy ko mne
otnosites', menya oskorblyaet do glubiny dushi. Poroj ya zaezzhayu vo dvor i vizhu
vas stoyashchej v okne naverhu vo vse vashej krase, kotoruyu ya tak i ne smog
zapoluchit', i vot ya dumayu, chto samoe zamechatel'noe i samoe oskorbitel'noe v
vas to, chto vy nas voobshche ne vidite. Ne proshchaete, ne otvechaete, ne vidite
menya. Tak bud'te zhe vy vechno takoj kak sejchas.
Kartina 35
Komnata Vardochki
Otec: Esli ya pojdu i obnimu ee i raskroyu pered nej serdce, tak mozhet u
nee ne hvatit terpeniya i ona sdelaet nebol'shoe ottalkivayushchee dvizhenie rukoj
ili plechom i eto menya obidit i togda zachem mne eto nuzhno. Ona vsegda byla
tak nezhna i terpeliva po otnosheniyu ko mne, tak stoit li podvergat' vse eto
ispytaniyu za dva chasa do ee otleta? Ne luchshe li poterpet' eshche nemnogo, ili
voobshche pojti k sebe v komnatu, nikogo ne videt', ni s kem ne razgovarivat' i
togda ya so vsemi budu v horoshih otnosheniyah, ne budet obid i moya chest' ne
budet zatronuta. A cherez dva chasa, kogda ona uedet, ya smogu s polnym pravom
skazat', chto moya dorogaya doch' Vardochka nikogda ne obizhala otca, nikogda. YA
vyjdu iz etoj situacii bez shramov. (Vyhodit).
Nyanya: U tebya, Vardochka, zamechatel'nye volosy. Evropa, Evropa. Ty znaesh'
- ya zdes' propadu bez tebya. CHto ya budu delat' odna posle stol'kih let,
provedennyh s toboj? Da, byla ya samostoyatel'nym chelovekom, no eto bylo mnogo
let tomu, i ya uzhe davno zabyla etot vkus.
Vardochka: Spasibo.
Kartina 36
Dom Aguva
Aguv: Mama, u menya nichego ne poluchilos'.
Mat' Aguva: Ty Vardochku ne zapoluchish', ee deti ne budut moimi vnukami,
i ya ne vpishus' v ih sem'yu. Synochka, poishchi sebe chto-nibud' drugoe, podeshevle.
Aguv: Ty menya uchila verit', chto ya dostoin samogo luchshego. Tak gde zhe
ono?!
Mat' Aguva: Esli by u tebya bylo hot' stolechko sily voli tvoej materi,
ty by ee poluchil, ona ved' ne na nebe. No u tebya nikakoj voli net. Ty -
blednaya ten' tvoej mamochki. Ty takoj molodoj i uzhe vysohshij.
Aguv: Pomogi mne, mamochka. YA ee hochu, nu chto ya mogu podelat'? Daj mne
pochuvstvovat', chto glavnoe eshche vperedi, i chto ya ee eshche zapoluchu.
Mat' Aguva: Do kakih por ya budu stoyat' za tvoej spinoj i nasheptyvat'
tebe, chto ty dolzhen delat'? A kogda ty budesh' zabotit'sya obo mne? Kogda? Da,
s synom u menya nichego ne poluchilos'. Nichego ne poluchilos'.
Aguv: CHto ty ot menya hochesh'? Kuda ty menya tolkaesh' vse eti gody?
Tolkaesh', tolkaesh', tolkaesh', na vidu u vseh, pozorish' menya, tak vot u menya
uzhe i net sily voli, ya uzhe ne znayu - kuda i zachem mne idti, ya hochu
otdohnut', ostanovit'sya, oglyanut'sya, ya hochu ulazhivat' svoyu zhizn' sam! A
teper' u menya iz-za tebya toshnota na vsyu zhizn'! Moya lyubimaya mamochka, esli ty
umerla, kogda ya eshche byl malen'kim, ty by ostalas' u menya v serdce samym
dorogim vospominaniem, ya by vspominal tebya s nezhnost'yu vsyu zhizn'.YA by iskal
tvoj obraz v kazhdoj zhenshchine, tvoj obraz v moej pamyati stanovilsya by vse
prekrasnej, i ya by vyzyval ego po mere nadobnosti, soglasno sobstvennoruchno
sostavlennomu raspisaniyu. No zato ya byl by svoboden, svoboden ot nastoyashchej,
zhivoj mamochki, kotoraya vymatyvaet menya, vsyudu hodit za mnoj po sej den',
stareet i sedeet na moih glazah, teryaet svoyu rozovuyu, nezhnuyu i myagkuyu plot',
i stanovitsya kriklivoj, vizzhashchej staruhoj, sedoj i toshchej, i mozolit mne
glaza svoim sushchestvovaniem, i davit na menya i ot ee vida menya v drozh'
brosaet i perebegaet mne dorogu povsyudu, gde by ya ni nahodilsya, i net mne ot
nee ni spaseniya, ni ukrytiya. Kogda ty uzhe pojmesh', chto nado umeret', chtoby
osvobodit' dorogu, kotoraya stala slishkom uzkoj dlya nas dvoih? Kogda ty dash'
mne illyuziyu, budto ya - samostoyatel'nyj chelovek, i sam opredelyayu svoyu zhizn'.
Kazhdyj tvoj vdoh vvodit menya v otchayanie. Poka ty zhiva - ya propashchij chelovek.
Umri, staruha, umri zhe, nu!
Mat' Aguva: Moj synochek razdosadovan tem, chto ego mamochka eshche zhiva. YA
zhiva! Dajte mne fanfary - ya zhiva! CHego ty hotel? Svobody? Ot menya? Smenyaj
menya na Vardochku - u nee i telo pomolozhe, i pomyagche i pahnet luchshe. Ty ved'
vyyasnil, chto tvoya mamochka - samaya luchshaya i samaya zhutkaya! Net drugoj zhenshchiny,
krome menya, chto sootvetstvovala by tvoej mechte. Kto eshche, krome menya, mozhet
tak slepo tebya prikryvat' ot vseh bed, prinimat' tebya takim, kak ty est', so
vsemi tvoimi merzkimi chertami haraktera, ne obrashchat' vnimaniya na tvoi
uzhasayushchie slabosti? CHego tebe iskat' v mire vne ob®yatij mamochki? Ty uzhe ved'
proboval - i proletel. Synochka, vernis' k mamochke, ya tebe prigotovlyu vkusnuyu
edu, i ty budesh' sytym i sonnym, budesh' boltat' so mnoj dlinnymi vechrami,
poka ne zasnesh' v kresle, i ya tebya zabotlivo ukroyu i poyavlyus' v tvoih snah.
Luchshe mamochki netu na svete.
Aguv: A kogda ty, nakonec, umresh' i zamolchish', i bol'she ne smozhesh' ni
na chto reagirovat', dazhe na moyu samuyu sud'bonosnuyu oshibku - lish' togda
nastupit mezhdu nami polnoe primirenie, vechnaya lyubov', kotoruyu nichto ne v
silah unichtozhit' - ni dosada, ni obida. Ne budet nichego, krome priyatnogo
shelesta dereva na tvoej mogile. Raz v god ya budu prihodit' k tebe so svoej
zhenoj - mozhet, eto vse zhe budet Vardochka, i s det'mi i ya skazhu im - zdes'
lezhit moya mamochka, ne nado smeyat'sya.
Mat' Aguva: YA by hotela uvidet' vnukov eshche pri zhizni.
Aguv: YA v etom ne uveren.
Mat' Aguva: Gospodi, daj mne sily vystoyat' i vyderzhat' vse eti
ispytaniya, kak ya vyderzhivala vse eto do sih por! (Vyhodit).
Aguv: Mamasha menya sejchas ne zanimaet. YA vspomnyu o nej, kogda ona umret.
Peredo mnoyu postepenno raskryvaetsya sleduyushchaya kartina:
ya stoyu v roshche, u dereva, Vardochka edet na velosipede po dorozhke mezhdu
derev'yami v letnem sportivnom plat'e, ee podol razvivaetsya po vetru. YA
podbegayu k dorozhke, glyazhu ej vsled, zhadno vpityvayu v sebya vid ee beder,
kolyshashchihsya nad siden'em, a kogda ona udalyaetsya, ya pytayus' vpitat' v sebya ee
celostnyj obraz - moyu putevodnuyu zvezdu, predmet moej toski, i ya krichu ej
vsled
Nu chto, ty k schast'yu edesh'? Igrat' v tennis? Pit' malinovyj sok?
Tancevat'? No s kem? S kem? YA leleyu svoyu uzhasnuyu bol' v zhivote i v grudi,
gonyayu ee po vsemu telu, perevorachivayu, kak vkusnye zhirnye blinchiki na
skovorode.
Kartina 37
Dom voditelya
Voditel' i ego zhena
ZHena voditelya: YA vozvrashchayus' k nemu. Bezo vsyakih uslovij, no i bezo
vsyakoj lyubvi i entuziazma. YA vozvrashchayus', ibo takova zhizn' i ty - lish'
chastica ee.
Voditel': YA prinimayu tebya s rasprostertymi ob®yat'yami, no bez radosti.
Nichego ne izmenilos'. YA vse tak zhe budu ih voditelem, a ty - moej urodlivoj
stareyushchej zhenoj na vsyu moyu ostavshuyusya zhizn'. Ty vozvrashchaesh'sya i eto horosho.
My vdvoem i eto - bol'shoe preimushchestvo. Drugogo u nas net.
Kartina 39
Poslednyaya
Aeroport.
Prisutstvuyut vse.
Vardochka: YA proshchayus' so vsemi. YA ni razu ne pytalas' vyskazat'sya,
samovyrazit'sya, v etom ne bylo neobhodimosti. Mne kazhetsya, moe sushchestvovanie
govorit samo za sebya. YA tak i ne vyyasnila - ya li sluzhila vashim mechtam ili vy
- moim. Razreshite mne videt' v vas vseh kratkoe vvedenie v istoriyu moej
zhizni, i sejchas ya uhozhu ee nachinat'.
Aguv: Davajte nachnem ee vmeste so mnoj!
Vardochka: Dlya vas tam net mesta. Iz vashej zhizni ya voz'mu sebe syuzhet,
voobrazhenie, priklyucheniya, instinkty, volyu k zhizni, vse libretto, vsyu
yarkost'. YA ostavlyayu zdes' lish' neskol'ko blednyh, bezzhiznennyh siluetov,
stoyashchih zdes' v predrassvetnom blednom svete, i mashushchih mne na proshchan'e (Vse
mashut). Na etom nasha obshchaya istoriya zakanchivaetsya. A moya v SHvejcarii tol'ko
nachinaetsya.
Connets
Per. s ivrita, kontakty po povodu postanovki
Mar'yan Belen'kij (C) 2003
Dejstvuyushchie lica:
Tejgaleh
Klamnasa, ego zhena
Fugra, ih doch'
Varshavyak, zhenih Fugry
Hefec, rodstvennik Tegaleha, i kvartirant v ih dome.
Adash Bardash
Hana CHarlich - oficiantka
SHukra
Primernoe znachenie imen: (prim. perev.)
Klamnasa - "vse" + "edet"
Hefec - veshch', predmet
Adash - pohozhe na "ravnodushnyj"
SHukra - zvuchit pohozhe na "spasibo" ili "sahar" po arabski.
P'esa byla postavlena vpervye v Hajfskom gorteatre v 1972 g. Rezh. A
Kotlyar.
Dejstvie 1
Kartina 1
Vecher v dome Tejgalehov. Hefec est pirog. Vhodit Tejgaleh, on v
vechernem kostyume, v ruke - shlyapa. Hodit vzad- vpered, chto to vysmatrivaya.
Hefec (cokaet yazykom. Pauza): Izvinite, chto ya izdayu takie zvuki, eto
prosto ot udovol'stviya. Ah, kakoj pirog! (cokaet. Tejgaleh ne reagiruet). Nu
ochen', ochen' vkusno! (Pauza) Prosto poluchayu ogromnoe udovol'stvie. Da.
Tegaleh: Net.
Hefec: CHto "net"? Pauza. CHto "net"?
Tejgaleh: Net.
Hefec: CHto "net"?
Tejgaleh: Vy ne poluchaete nikakogo udovol'stviya.
Hefec: Pochemu?
Tejgaleh: Potomu chto.
Hefec: Ochen' dazhe poluchayu.
Tejgaleh: Vy ne poluchaete udovol'stviya ni ot chego.
Hefec: Izvinite, no ya taki da kushayu pirog i taki da poluchayu
udovol'stvie.
Tejgaleh: Taki net.
Hefec: Kak eto net? Kogda vy kushaete pirog, tak vy poluchaete
udovol'stvie ili ne poluchaete?
Tejgaleh: YA - da.
Hefec: Tak ya tozhe.
Tejgaleh: Tak net.
Hefec: Pochemu vy tak govorite? YA ne imeyu prava poluchat' udovol'stvie,
kak vse ostal'nye? A? (Pauza). A? (Pauza). A? (Pauza). A? (Pauza).
Tejgaleh: Nu chto vy ko mne pristali?
Hefec: Skazhite, pochemu vy tak govorite?
Tejgaleh: A chtob vy ne dumali, chto esli vy inogda kushaete chego-to
sladkogo, tak vy imeete takoe zhe schast'e, kak my (vot svoloch', geroi
nachinayut govorit' s yavnym odesskim akcentom, hotya u avtora nichego podobnogo
net i byt' ne mozhet. I otkuda eta zaraza beretsya? - MB)
Hefec: A ya i ne pretenduyu na to, chtoby imet' takoe schast'e, kakoe vy
imeete. No naschet piroga - soglasites', chto ya prav.
Tejgaleh: Net, ne soglashus'. I ne tyanite menya za yazyk. Vy ne poluchaete
udovol'stviya ni ot etogo piroga, ni ot chego drugogo. Nikogda. Vse, zakonchili
diskussiyu.
Hefec: Vy vse vedete sebya tak, kak budto u vas est' monopoliya na
poluchenie udovol'stviya ot zhizni.
Tejgaleh: Ne hochu bol'she nichego slushat'! (Krichit) Klamnasa!
Klamnasa (iz za kulis): Obuvayus' i vyhozhu.
Hefec: Vy uhodite?
Tejgaleh: A chto? A esli my pojdem v kafe, a potom v nochnoj klub, tak
chto vy na eto skazhete?
Hefec: A chto vam delat' v nochnom klube?
Tejgaleh: Poluchat' udovol'stvie. Utka s orehami, francuzskoe
shampanskoe, smeh, vesel'e... vam dostatochno ili prodolzhit' spisok?
Hefec: Mozhet i ya vyjdu porazvlech'sya, kto znaet?
Tejgaleh: Aj, ne moroch'te golovu. Vy ostanetes' doma.
Hefec: Prosto ya lyublyu tishinu i pokoj.
Tejgaleh: Net.
Hefec: Vy zhe znaete, chto ya lyublyu tishinu i pokoj.
Tejgaleh: Nichego vy ne lyubite.
Hefec: YA zhivu sebe svoej zhizn'yu, chto vy ot menya hotite!? CHto vy hotite,
chtoby ya delal?
Tejgaleh: (Krichit) Klamnasa!
Klamnasa: (iz-za kulis): Obuvayus'!
Tejgaleh: Klamnasa dazhe tufli kupila special'no radi etogo vechera.
Hefec: To est' u vas segodnya torzhestvo.
Klamnasa (vyhodit): Bol'shoe torzhestvo
Tejgaleh (osmatrivaet zhenu i ostaetsya dovol'nym ee vidom): |to moya zhena
Klamnasa. (ukazyvaet pal'cem ej na shcheku) vot, eto moya zhena Klamnasa. Vot,
vot, vot moya dorogaya zhena Klamnasa.
Klamnasa (ukazyvaet na svoi tufli): A ob etom tebe nechego skazat'?
Tejgaleh: Ah , kakie tufli! A kakie nogi! Upast' i oblizyvat'! (Hefecu)
CHto vy dumaete? Ona perevernula vverh dnom vse obuvnye magaziny, ona
prevratila sotni prodavcov v okonchatel'no bol'nyh i izmuchennyh lyudej, ona
davila nogami popadavshiesya ej na puti korobki, nastupala na nogi i ruki, no
ona taki dostala to, chto hotela.
Klamnasa: Tak ya za svoi den'gi hochu imet' to, chto mne nado. CHto, net?
Tejgaleh: Kto sporit? Tol'ko blagodarya tvoemu uporstvu my dostigli vseh
nashih uspehov.
Klamnasa: Hefec, nu sho zh vy molchite za moih tuflej?!
(nu vot, opyat' Odessa poperla! Redaktor, perevodchik gonit otsebyatinu,
imejte sebe taki v vidu!)
Hefec: Tufli kak tufli.
Tejgaleh: Poostorozhnej v vyrazheniyah, umnik! (ZHene) Hefec eshche prosto ne
uspel sostavit' o nih svoego mneniya, no segodnya vecherom u nego budet
dostatochno vremeni, chtoby sostavit' o nih mnenie, i kogda my vernemsya, on
nam ego dolozhit .
Hefec: Klamnasa, vash muzh mne segodnya dokuchal.
Tejgaleh: Nu, nu, davaj, zhalujsya, ved' ty ni na chto drugoe ne sposoben.
Klamnasa: Tejgaleh, chto mezhdu vami proizoshlo?
Tejgaleh: U menya vse normal'no i Hefec ob etom znaet. Daj bog, chtoby u
nas vse strane byl takoj poryadok, kak u menya. Hotya by desyataya chast'.
Klamnasa: Hefec, ya vas preduprezhdayu.
Hefec: Vy zhe eshche menya ne vyslushali.
Klamnasa: |to menya ne interesuet. Tejgaleh dolzhen byt' segodnya vesel i
mne vazhno, chtoby on sohranil horoshee nastroenie na ves' vecher.
Hefec: Vy ego zashchishchaete, potomu chto on - vash muzh!
Klamnasa: Nu da! Kto sporit. On - moj suprug na vse dni moej zhizni -
plohie i horoshie. Esli b mne predlozhili vybor, tak ya by predpochla, chtob on
zhil, a vy umerli. Hotya mne nikakogo interesa net v vashej smerti. No
estestvenno, chto ya by predpochla zhizn' moego muzha. Ponyatno?
Hefec: |to osnovnoj princip supruzheskoj zhizni - zhena radi muzha gotova
narushit' vse zakony spravedlivosti! Kak horosho byt' zhenatym!
Klamnasa: Nu, nam pora, Fugra i Varshavyak uzhe nas zhdut.
Hefec: Tak vy idete k Fugre?
Klamnasa: My namereny provesti segodnyashnij vecher s Fugroj i ee zhenihom.
Hefec: S zhenihom?
Tejgaleh (zhene): My ne obyazany otchityvat'sya pered nim, kuda i zachem my
idem.
Hefec: Vy skazali - Fugra i ee zhenih?
Klamnasa: Konechno. Fugra vyhodit zamuzh cherez dve nedeli.
Hefec: Za kogo?
Tejgaleh: Za togo, za kogo ona hochet.
Hefec: YA ego znayu?
Klamnasa: Net.
Tejgaleh: Hvatit informacii. Mne ne nuzhen v dome chastnyj syshchik.
Hefec: Pogodite, vy ran'she ne govorili, chto ona zamuzh vyhodit.
Klamnasa: Nu tak sejchas vy uzhe znaete.
Hefec: Sluchajno. Vy mne ran'she ob etom ne rasskazyvali. YA sluchajno
uznal.
Klamnasa: Razumeetsya, vy budete priglasheny na svad'bu vmeste s drugimi.
Hefec: YA ne ob etom. YA o tom, chto vy dazhe ne potrudilis' mne ob etom
soobshchit'.
Tejgaleh: Vy slyshali, chto moya zhena skazala, ili vam sto raz
povtoryat'?Vy budete priglasheny! Vse, privet! Klamnasa, poshli!
Klamnasa: Idu.
Hefec: Vy dolzhny byli mne ran'she skazat'.
Tejgaleh (sobiraetsya vyhodit', bystrym shagom podhodit' k Hefecu): Razve
my vam chto-to dolzhny?
Hefec: YA zhe vse-taki rodstvennik.
Tejgaleh: 7 voda na kisele.
Hefec: |to ya-to? |to vy mne govorite posle togo, kak ya prozhil v vashem
dome 17 let? Kogda ya syuda vselilsya, Fugra byla eshche malyshkoj! A kto igral s
nej, i pomogal ej delat' uroki, i sposobstvoval ee razvitiyu bukval'no do
sego dnya? A teper' vy mne brosaete mimohodom "Fugra vyhodit zamuzh, vy budete
priglasheny". YA trebuyu ob®yasnenij!
Tejgaleh: On trebuet! Net, vy slyshali takoe? Vse, na segodnya hvatit! Ne
vyvodite menya iz sebya, dlya vas zhe luchshe budet.
Klamnasa: YA ne ponimayu, chto plohogo my sdelali? Preduprezhdenie o
svad'be za dve nedeli - eto obshcheprinyatyj srok.
Tejgaleh: Da pered kem ty izvinyaesh'sya? Poshli uzhe!
Hefec: Vy zhe znaete, chto vy nepravy. YA hochu znat', pochemu menya ne
informirovali o vashem semejnom torzhestve, kak chlena sem'i? Vy prosto iz
obyknovennoj vezhlivosti dolzhny byli prijti ko mne i skazat':
"Poslushajte, Hefec, Fugra zayavila, chto ona hochet vyjti zamuzh za
takogo-to,
chto vy dumaete po etomu povodu?"
Tejgaleh: Dumaete! Dazhe tak! Tozhe mne, chlen parlamenta! Net, kak on
uhitryaetsya vsyudu sovat' svoj nos!
Hefec: Da? A kak naschet tufel', tak vy bystren'ko soizvolili sprosit'
moego mneniya. Vy mne dali informaciyu k razmyshleniyu na ves' vecher! Vy dazhe ne
sprosili - mozhet, mne nuzhno kakuyu-to knigu prochest', mozhet , u menya svoi,
lichnye mysli est'. Net, vy mne v golovu vbili vashi tufli! No kogda zhenitsya
vasha doch' - tak srazu sekrety, vse za moej spinoj, Hefec, mol, tut ni pri
chem! A nikto ne dumaet, mozhet i Hefec mog by vyjti kuda-nibud' porazvlech'sya,
Tejgaleh? CHto? Vam vdrug chaya s pirogom stalo nedostatochno dlya
razvlecheniya? Klamnasa, my idem ili net?
Klamnasa: Idem, idem. Hefec, idite uzhe spat'. My speshim.
Hefec: Vy ot menya tak prosto ne izbavites'. YA hochu znat'.
Klamnasa: CHto vy hotite znat'?
Hefec (sderzhivaetsya, chtoby ne zaplakat'): YA hochu znat'! Vy ne imeete
prava! YA hochu znat' - kak eto vyshlo, chto Fugra vyhodit zamuzh, a menya ob etom
ne postavili v izvestnost'? YA hochu znat' - kak eto vyshlo, chto Fugra vyhodit
zamuzh, a menya ob etom ne postavili v izvestnost'..?
Tejgaleh: |to my uzhe slyshali, privet.
Hefec (povyshaet ton): YA hochu znat' - kak eto vyshlo, chto Fugra vyhodit
zamuzh, a menya ob etom ne postavili v izvestnost'..? YA hochu znat'...
Klamnasa: Nu hvatit uzhe. Hvatit nas izvodit'.
Tejgaleh: Poshli uzhe!
Hefec (povyshaet ton): Net, ne hvatit! Net, ne hvatit! YA hochu znat' -
kak eto vyshlo, chto Fugra vyhodit zamuzh, Fugra vyhodit zamuzh, Fugra, Fugra,
zamuzh, zamuzh.
Fugra (oret chto est' mochi): Fugra vyhodit zamuzh!!
Tejgaleh (krichit v lico Hefecu): I ne za vas!!
Hefec (tiho, ispuganno): YA-to zdes' pri chem? YA nikogda ne...nikogda
ne... kto-to podumal, chto ya... ya nikogda...vam ne udastsya menya etim zadet',
gospodin Tejgaleh, net, ne udastsya, slyshite?!
Klamnasa: Idite vzhe otdohnite, Hefec, vypejte vody.
Hefec: A vy ne bud'te takoj dobren'koj. Predlagaete mne vody, ya vam eshche
vystrigu volosy na zatylke!
Klamnasa (udivlenno): Oj!
Hefec: Vertitsya tut celyj den' u menya pered glazami s zavitushkami na
zatylke, kotorye tak i zovut menya: "Podojdi, mol, k nej, podojdi!" Ne
podojdu! YA kak nibud' shvachu vas i otrezhu eti zavitushki!
Tejgaleh: Da vy s uma soshli! Vy otdaete sebe otchet, chto govorite? Kakaya
naglost'!
Klamnasa: Net, kto by mog podumat'!
Hefec: CHto, ne ozhidali? (delaet v vozduhe dvizhenie pal'cami) chik-chik, i
otstrigu.
Tejgaleh: Tol'ko poprobuj podojti!
Klamnasa: I eto to, k chemu vy stremites'? Styd i pozor!
Hefec: YA otvergayu vash tezis naschet styda!
Klamnasa: Znachit, podumat' o moih tuflyah - eto dlya vas smeshno, odnako
eto bylo by gorazdo bolee zrelym postupkom s vashej storony, chem chik chik. Kak
zhe vy zhalko vyglyadite. Vse nashi zaboty o vas, vse nashi staraniya byli
naprasnymi. (Uhodit)
Hefec (krichit ej vsled): CHik chik! Otrezhu!
Tejgaleh: Tol'ko poprobuj podojti! Vy zatronuli chest' moej zheny. Vy
znaete, kak ya s vami razdelayus'?
Hefec: A teper' pust' nozhnici menya predstavlyayut i otvechayut vmesto menya:
chik chik chik.
Tejgaleh: Vy chto, menya ne boites'?
Hefec: CHik chik.
Tejgaleh: Nichego, byvali v nashej zhizni ispytaniya i potrudnee.
Hefec: CHik chik.
Tejgaleh (uhodit, zatem vozvrashchaetsya): Kstati, prezhde chem ya ujdu i
ostavlyu vas s vashim chik chik, ya podumal, kak Fugra i ee zhenih budut smeyat'sya
, kogda ya im ob etom rasskazhu. A vy znaete, kak Fugra smeetsya. Esli ona uzh
smeetsya, tak smeetsya. Kak horosho byt' zhenatym, i imet' doch', kotoraya vyhodit
zamuzh ne za vas. Ne za vas! (Podprygivaet)
Klamnasa (suet golovu v dver'): My opazdyvaem, prygat' budesh' v nochnom
klube!
Tejgaleh: |to - moya dorogaya zhena Klamnasa! (vyhodit)
Hefec (krichit im vsled): CHik chik! Otrezhu! (smeetsya) chik chik. YA poluchayu
udovol'stvie, da!
Kartina 2
(Tot zhe vecher. Balkon togo zhe doma, obrashchennyj na ulicu. Hefec na
balkone. Govorit pro sebya, uhmylyayas'): Ha-ha, Tejgaleh i Klamnasa
razvlekayutsya s Fugroj i ee zhenihom v nochnom klube, a menya ostavili zdes'
odnogo s mebel'yu. YA stoyu sebe na balkone v temnote, sredi stul'ev i stolov.
A pomnyu, Fugra eshche zhila zdes' i dom byl polon zhizni. Ploho mne, mne ochen'
ploho. Serdce kolotitsya, ne daet pokoya, ya vse vremya poteyu. YA by hotel
svernut'sya myachikom i zakatit'sya pod shkaf. CHto menya dejstvitel'no bespokoit,
tak eto pozvonochnik. On vrode by mne sluzhit, podderzhivaet telo, podderzhivaet
golovu, ne daet mne s®ezhitsya v myachik (s®ezhivaetsya), ha ha, myachik. YA proshu
pozvonochnik - daj golove upast' i skatit'sya, tuda, vniz (pytaetsya stryahnut'
golovu s plech).
Ne daet. On - moj vrag. YA taskayu na spine svoego vraga.
(Po ulice idet SHukra. Zamechaet Hefeca):
Hefec: Privet, SHukra!
SHukra: Privet, neschast'nyj!
Hefec (vypryamlyaetsya): Zdravstvujte, gospodin SHukra! S kakih eto por ya
neschastnyj?
SHukra: Nu uzh ne segodnya ty im stal.
Hefec:YA ne neschastnyj.
SHukra: A ya znayu, chto ty ochen' neschastnyj.
Hefec: V kakom smysle?
SHukra: Sam znaesh', ne nado mne proverki ustraivat'.
Hefec: Nu ya ne znayu. Mozhet, tebe pokazalos', chto ya segodnya neveselyj,
tak iz etogo ty delaesh' vyvod, chto ya neschastnyj. U kazhdogo byvayut takie
grustnye minuty v zhizni.
SHukra: Hefec, ya ne vchera rodilsya. CHto ya, ne vizhu? Ty neschastnyj - eto
srazu vidno vsem.
Hefec: Gluposti! YA prosto smeyus'!
SHukra (zhestko): Neschastnyj! Pochemu ty golovu ne opuskaesh'?
Hefec: CHto?
SHukra: Da, golovu! Pochemu ty ee ne opuskaesh'?
Hefec: Kuda?
SHukra: Vniz! Vniz, neschastnyj! CHto ty stoish' na balkone i delaesh' vid,
budto ty schastlivchik iz schastlivchikov? CHto vy vse delaete vid, budto u vas
vse v poryadke? Ved' eto vse nevozmozhno vynesti. Vashe hanzhestvo razbivaet mne
serdce! Vy, svora zhalkaya kalek i negodyaev, vy ne daete schastlivym
elementarnyh prav - v neschastnom ego neschast'e videt'! Kak mozhete vy byt'
schastlivymi, kogda neschastnyj kazhdyj i vyglyadit kak vy i tak zhe vedet sebya?!
Vy sterli vse granicy, narushili normal'nyj hod veshchej. I kak pravitel'stvo
vse eto razreshaet, hochu ya znat'. O, zhalkoe pravitel'stvo.
YA zayavlyayu - ya ne uspokoyus', prezhde chem ne vernu veshcham normal'nyj hod! I
vse neschast'ya tvoi i tebe podobnyh naruzhu vyjdut, vy ot styda opustites' na
zemlyu, chtob znali vse -i raz i navsegda - kto zdes' neschastnyj, nu a kto
schastlivyj! Davajte tak - vsya bol' otdel'no, vse udovol'stviya - otdel'no.
Otdel'no - vse ulybki, a otdel'no - kriki i skandaly. Ved' dolzhen
bespredelu byt' konec! YA obrashchayus' k vam, neschastnye, a k Hefecu otdel'no -
vy znajte svoe mesto! Nu- ka, sejchas zhe opustite golovu i plechi, i nos
poves'te, kak vam i podobaet! I ni slova, ni slova schastlivym! (Krichit)
Neschastnye podonki! Ruki proch' ot schast'ya! (perehodit na pochti shepot)
chtob mog ya spat' spokojno (snova oret) Pozor neschastnym! Pozor! Pozor!
(obychnym tonom) Spokojnoj nochi! (Bystro uhodit).
(Mezhdu prochim, nakakoj ritmiki v originale net. No ya uveren - byl by
zhiv avtor, on by eto prinyal. A komu ne nravitsya, perepishite etot kusok
prozoj).
Hefec: Spokojnoj nochi, gospodin SHukra! YA ne neschastnyj!
Kartina 3
Tot zhe vecher. Ulica. Tejgaleh i Klamnasa kogo-to zhdut.
Klamnasa: Oni opazdyvayut na polchasa. YA uzhe nachinayu volnovat'sya.
Tejgaleh: Tebe nechego volnovat'sya.
Klamnasa: Mozhet, chto to sluchilos'?
Tejgaleh: A mozhet, nichego ne sluchilos'?
Klamnasa: Mozhet, chto-to dejstvitel'no sluchilos'?
Tejgaleh: A mozhet, nichego ne sluchilos'?
Klamnasa: Ty prav. I vse taki, ya ne mogu uspokoit'sya. Mozhet, chto-to...
Poyavlyayutsya Fugra i Varshavyak v tennisnyh kostyumah
Klamnasa: A vot i Fugra!
Tejgaleh: Fugra i Varshavyak.
Fugra: Privet, mat', privet, otec.
Varshavyak: Dobryj den'.
Klamnasa: Slava Bogu, ya uzhe tak volnovalas'. Ty chto, hochesh' menya ubit'?
Fugra: Da.
Klamnasa: SHalovnica, ty kak vsegda v svoem repertuare.
Tejgaleh: A chego eto vy v tennisnom?
Fugra: A my v tennis igrali, i ne zametili, kak vremya proletelo.
Tejgaleh: A teper' my dolzhny stoyat' i zhdat', poka vy pomoetes' i
pereodenetes'.
Fugra: A my ostanemsya v etom.
Tejgaleh: Kak eto?
Klamansa: V kafe, v nochnoj klub v tennisnom? |togo ya sebe ne
predstavlyayu.
Fugra: Tak ya reshila.
Varshavyak: YA razdelyayu eto mnenie. V tennisnom ochen' udobno.
Tejgaleh: Vmesto togo, chtoby sporit' po pustyakam, uzhe by pereodelis'.
Fugra: Papa, ty zhe znaesh' - esli ya chto-to reshila - vse, konec.
Klamnasa: Fugra, ty zhe zamuzh vyhodish', ispl'zuj etot torzhestvennyj
moment, chtoby okazat' otcu uvazhenie.
Fugra: YA uverena, chto Varshavyaku est' chto na eto otvetit'.
Varshavyak: Da. Okazhite uvazhenie moej neveste, vot chto ya na eto otvechu.
Fugra: A pochemu, sobstvenno, mne nel'zya pojti v nochnoj klub v
tennisnom? Vy dumali ob etom?
A kto zhe takaya eta Fugra, o kotoroj vse vremya govoryat? Soglasites', chto
ona - devushka molodaya i krasivaya. Obratite vnimanie - molodaya i krasivaya, 24
vsego. Uspeshno delaet doktorat po fizike, da po fizike. Obruchena s parnem
bogatym i preuspevayushchim, zhizneradostnym, oni lyubyat horosho porazvlech'sya,
izvlech' udovol'stvie ot kazhdoj minuty. Vot kto takaya Fugra, gospoda! A
teper' ya by hotela vzglyanut' na cheloveka, kotoryj by zapretil ej pojti v
nochnoj klub v tennisnoj odezhde ili v lyubom vide, v kotorom ej zahochetsya. A
tot, kto polagaet, i spravedlivo, chto ee pyshnye zagorelye bedra meshayut emu
zhit', pust' b'etsya golovoj ob stenku, dlya nas eto budet dopolnitel'nym
razvlecheniem - Varshavyak svidetel'.
Varshavyak: Da, ya svidetel'.
Fugra (v horoshem nastroenii): Razreshite vam soobshchit', chto ya vyhozhu
zamuzh eshche i potomu, chto mne nuzhen chelovek, kotoryj budet svidetelem moih
razvlechenij utrom, dnem, vecherom i v luchshie chasy nochi. Schast'e Fugry ne
dolzhno sushchestvovat' bez svidetelej.
Varshavyak: Da, ya svidetel'.
Klamnasa: Fugrochka, ya soglasna s kazhdym tvoim slovom. Mne obidno tol'ko
odno: chto ty zastavlyaesh' nas vmeste so vsemi licezret' tvoi bedra. Kak eto
mozhno? Ved' my - roditeli. Ty ved' znaesh', kak my gordimsya tvoimi uspehami,
kak za tebya perezhivaem. CHego, v konce koncov, hochet otec? CHtoby ego
zamechatel'naya preuspevayushchaya doch' - s fizikoj, 24 mya godami, so vsem ee
velikolepiem i preuspevayushchim zhenihom - chtoby eta zamechatel'naya doch' hot'
inogda prislushivalas' k ego sovetam, togda vse ee uspehi i dostizheniya stanut
kak by i ego.
Fugra: Papa zhe menya znaet. On znaet, chto ya ne postuplyus' svoej svobodoj
radi ego pokoya. I ne nado bylo emu prosit'.
Klamansa Da. no teper' on chuvstvuet, chto s nim ne schitayutsya. CHuvstvuet
sebya unizhennym.
Tejgaleh: YA ne unizhennyj. Nikogda takim ne byl.
Klamansa: Net, ty unizhennyj.
Tejgaleh: YA ne unizhennyj! (glotaet obidu) u menya byla kul'turnaya
diskussiya s moej docher'yu, odnako ej ugodno postupat' po ee sobstvennomu
razumeniyu, i ya uvazhayu ee vybor. Segodnya dlya nas glavnoe - horosho provesti
vecher, poetomu budem drug k drugu snishoditel'ny i terpelivy, . My pojdem
ryadom s Fugroj i Varshavyakom, my budem idti pozadi ih tennisnyh kostyumov i
smeyat'sya na ves' mir - nam horosho! My - s Fugroj!
Fugra: Molodec, papochka. Ty sdelal pravil'nyj vybor.
Tejgaleh: Ostalsya edinstvennyj vopros - blagosklonnost' oficianta.
Fugra: Ha! Nashli s kem schitat'sya! Tozhe mne problema! Da esli on
pozvolit sebe hot' malejshee zamechanie, dazhe prosto podmignet, tak ya emu
ustroyu serdechnyj pripadok. On dazhe ne podozrevaet, kakie nepriyatnosti
navlechet na svoyu golovu. Vse, ya bol'she ne mogu sderzhivat'sya, poshli na
oficianta!
Kartina 4
Tot zhe vecher. Komnata Adasha. On lezhit na zhivote na divane u steny. U
izgolov'ya - otkrytoe okno. Stuchat v dver'. Adash ne dvigaetsya.
Pauza. Snova stuchat.
Hefec (za dver'yu): Adash! (Pauza) Adash Bardash! Pauza. Golova Hefeca
poyavlyaetsya v okne snaruzhi doma, nad golovoj Adasha: Adash.
Adash (v techenie vsego dialoga ne povorachivaet golovy): CHego?
Hefec: Otkroj. Ty chto, ne slyshish' chto ya stuchu?
Adash: Kto eto meshaet mne lezhat' ne dvigayas', kak kamen', i ozhidat'
zemletryaseniya?
Hefec: |to Hefec.
Adash: CHego eto ty vdrug vspomnil, chto ya eshche zhiv?
Hefec: YA prishel tebya navestit'. Ty spish'?
Adash: Kogda eto ya spal? Razve ya kogda-nibud' v zhizni spal? Kto-nibud'
kogda-nibud' videl menya spyashchim? Perevorachit'sya ya ochen' horosho umeyu.
Hefec: Tak ty otkryvaesh' ili net?
Adash: Ty uzhe dva mesyaca u menya ne byl.
Hefec: Da chto ty tam schitaesh' - byl, ne byl! Ty otkryvaesh' ili ya vlezu
cherez okno i naslezhu na divane!
Adash:Net!
Hefec: Tak otkryvaj.
Pauza. Hefec protyagivaet ruku i postukivaet po cherepu Adasha.
Adash: Ostav' v pokoe moyu golovu.
Hefec: A ty otkroj.
Adash: Dva mesyaca tebya ne bylo. Tebe bylo ne do menya. A ya ploho sebya
chuvstvuyu. YA sovershenno obessilennyj. Prohozhie dazhe ne podozrevayut, kak legko
menya svalit' na zemlyu.
Hefec: YA v poslednee vremya tozhe ne ochen' horosho sebya chuvstvuyu.
Adash: Ty - drugoe delo. Ty mozhesh' vyzdorovet'. A ya - net, u menya eto -
hronicheskoe. Kak ya , s moej chuvstvitel'nost'yu, smogu vynesti vse, chto vypalo
na moyu dolyu - pryamo ne znayu. Vrachi mne pomoch' ne mogut. Vse professora
govoryat odno i to zhe: "Povyshennaya chuvstvitel'nost' s detstva? Net, my nichem
pomoch' ne mozhem". Vystraivayutsya v ryad i podnimayut ruki.
Hefec snova stuchit po golove Adasha.
Adash: Ostav' v pokoe moyu golovu. U odna-edinstvennaya golova u menya, tak
i po toj nej stuchat.
Hefec: Otkroj!
Adash: Byl nedavno u vracha naschet serdca. On menya na smeh podnya s moimi
podozreniyami i pozval medsestru, chtoby smeyat'sya s nej vmeste. A ya zhe znayu -
esli vrach smeetsya, eto vernyj priznak togo, chto ya pri smerti. Inache oni by
ne smeyalis'. Golova i ruki Adasha vdrug bessil'no padayut na divan.
Hefec (s trevogoj ): Adash! Adash! Adash! Stavit nogu na podokonnik,
sobirayas' vlezt'
Adash (slabym golosom): Slez' s okna!
Hefec: Ty chto, soznanie poteryal?
Adash: Slez' s okna! YA tol'ko nedavno ubiral!
Hefec (ubiraet nogu. Pauza): Adash?
Adash: |to - lish' malen'kij primer moih pripadkov. Dnem i noch'yu. Po
vyhodnym i po prazdnikam.
Hefec: Hochesh' stakan vody?
Adash: Kak? Absurd. Vodu mne nel'zya. Vredno. YA eshche ne videl togo, chto by
mne ne vredilo.
Hefec: Perestan' nyt' i otkroj dver'.
Adash: Pogodi, ya eshche ne zakonchil. Ty zhe u menya dva mesyaca ne byl. Drug
nazyvaetsya! Voda iz-pod krana mne vredit. U menya na nee allergiya. Ot
vesennego cveteniya rastenij ya chihayu - tozhe allergiya. A ot persikov i bananov
u menya vospalenie kozhi -tozhe allergiya. A ved' eto vse - ot prirody, o
kotoroj poety pishut stihi.
Hefec: Tak ty ne otkroesh'?
Adash (neohotno podnimaetsya): Na menya postoyanno okazyvayut davlenie!
(Idet otkryvat'. Hefec tem vremenem vlezaet na podokonnik, pereprygivaet
cherez divan i okazyvaetsya v komnate. Adash zovet ego, vozvrashchaetsya v komnatu.
Vidit Hefeca. Brosaetsya k divanu, proveryat', est' li sledy).
Adash: Zachem ty eto sdelal?
Hefec: CHtob ty znal - so mnoj eti shtuki ne prohodyat.
Adash (tshchatel'no ochishchaet s divana sledy): Ty- plohoj drug i plohoj
chelovek.
Hefec: Horosho, ya mogu ujti, esli tak (sobiraetsya uhodit').
Adash: I zachem nado bylo toptat'sya po divanu kak slon? Ty dva mesyaca ne
udosuzhilsya dazhe uznat', zhiv li ya.
Hefec: Nu vot, zhiv zhe.
Adash: Eshche by! Ty prishel, ubedilsya, chto ya zhiv, tak teper' tebe legko
govorit'.
(Pauza) Mozhesh' sest'.
Hefec: Po pravde govorya, ya namerevalsya priglasit' tebya k sebe na chaj.
Adash: Tak ty ne mog etogo skazat' eshche tam, snaruzhi? I dlya etogo ty menya
podnyal, dlya etogo nado bylo ustraivat' u menya na divane tancploshchadku?
Hefec: Opyat' on zhaluetsya! Ego na chaj priglashayut, a on noet pro svoj
divan.
Adash: CHaj u menya u samogo est'.
Hefec: YA znayu.
Adash: A mozhet i netu!
Hefec: Tak ya zhe skazal, chto ya znayu. YA dumal, mozhet ty hochesh'
progulyat'sya nemnogo. |to ved' i dlya tvoego serdca polezno. A potom zajdem ko
mne, prijdut Tegaleh i Klamnasa. Posidim, poboltaem.
Adash: YA chuvstvuyu, chto Klamnasa ne ochen'-to menya lyubit.
Hefec: Gluposti! Ona dazhe domashine tapochki svoego muzha nazyvaet Adash i
. Bardash.
Adash: I chto eto znachit?
Hefec: |to znachit, chto ona ispol'zuet tvoe imya dlya laskatel'nogo
prozvishcha. YA by ne stal ignorirovat' etogo..
Adash (pogruzhaetsya v razmyshleniya): Ladno, ya pojdu s toboj. No tol'ko na
polchasa. Potomu chto mne nuzhno otdohnut' (podhodit k divanu, snova otryahivaet
ego, zadumyvaetsya, snimaet odeyalo, i tshchatel'no vytryazivaet.)
Hefec: Skazhi, a mozhno tebya poprosit', kogda oni pridut, postoyat' so
mnoj v koridore i poshchelkat' nozhnicami?
Adash: S chego vdrug nozhnicy?
Hefec: Prosto tak, radi zabavy.
Adash:YA ne ponyal. Stoyat' v koridore i shchelkat' nozhnicami? |to zabava?
Hefec: Razve eto ne kazhetsya tebe zabavnym?
Adash: Net! Ty nado mnoj smeesh'sya! (ukazyvaet na odeyalo) Smotri, chto ty
nadelal! (snova vytryahivaet odeyalo, nakryvaet divan pokryvalom).
Hefec: A tebya vrode by nichego v zhizni ne ustraivaet,. krome infarkta.
Vstan', vstryahnis', delaj chto-nibud'!
Adash: A chto, krome shchelkaniya nozhnicami, drugih razvlechenij net?
Hefec: Da ne bud' ty takim ser'eznym! Vstryahnis' raz v zhizni!
Adash: Takim uzh menya sotvoril gospod' . Ne shalun ya.
Hefec: Tam, vnutri, u tebya skryto mnogo shalosti.
Adash: Net.
Hefec: Da, da.
Adash: Ty chto, ser'ezno?
Hefec: YA tebya horosho znayu.
Adash (zadumyvaetsya): Da, inogda mne hochetsya poshalit'. No ya nedostatochno
uveren v sebe, chtoby sebe eto pozvolit'. I vneshnij vid moj etogo ne
pozvolyaet.
Hefec: Gluposti! Tebe shutovskoj kolpak - i ty gotovyj shalun. U menya kak
raz est' odin takoj doma. Ty budesh' vyglyadet', budto s nim rodilsya. Poshli.
Adash: Ty uveren...?
Hefec: Da, da. Budto s nim rodilsya. Poshli, nu.
Adash (pro sebya): Idiotizm. A mozhet, eto dlya volos vredno. (Vyhodit.
Stoit u okna, glyadya na divan). Vot divan, na kotorom ya stol'ko stradal. I
nikto ne posmeet topat' po nemu nogami.
Kartina 5
Ta zhe noch'. Posle polunochi. Komnata v dome Tejgaleha.
Adash: (Iz-za kulis) Nadoelo mne zhdat'. Vsyu zhizn' ya tol'ko i delayu, chto
zhdu. Kak budto komu to eshche ne yasno, chto sluchitsya s moim serdcem. (Vhodit. Na
golove - shutovskoj kolpak, v ruke - nozhnicy. Za nim - Hefec. Na nem - belyj
halat parikmahera, v rukah - dve chashki chayu. On stavit ih na stol).
Adash: YA uzhe vypil tri chashki chayu, prosto lopayus'.
Hefec: Hochesh' domoj? A chto ty tam budesh' delat'? V obmoroki padat'? Ty
mozhesh' i zdes' etim zanimat'sya, tut vse usloviya est'.
Adash: YA lyublyu moj divan. YA privyk padat' v obmorok obstoyatel'no. I
voobshche, chto-to ya ne vizhu, chtoby my razvlekalis'. (SHum za dver'yu).
Hefec: Vot oni idut. Nozhnicy naizgotovku!
(Vhodyat Klamnasa i Tejgaleh. Hefec podhodit k nim, podnimaet nozhnicy,
shchelkaet imi. Daet znaki Adashu podojti. Adash delaet shag vpered, popravlyaet
shapku, shchelkaet nozhnicami).
Tejgaleh: I ty, idiot, tuda zhe!
Adash smushchenno smotrit na Tejgaleha, nachinaet sebya ploho chuvstvovat',
sgibaetsya, snimaet shapku, valitsya na st ul: Vot tak konchayutsya moi
razvlecheniya.
Hefec: Smotrite, chto vy nadelali, vy ego chut' ne ubili. Gotov'tes',
budu otrezat' (shchelkaet nozhnicami).
Klamnasa: Poslushaj, Hefec. |to, s nozhnicami, u tebya ser'ezno?
Hefec: A esli da?
Klamnasa: Esli tak, to my s muzhem budem znat', kak reagirovat'. YA ne
vsegda pozvolyayu svoemu miloserdiyu vyrvat'sya naruzhu.
Tejgaleh: Tebe by nado vzyat' primer u odnogo oficianta v nochnom klube.
On tam sidit i plachet uzhe 4 chasa podryad, uvolennyj i neschastnyj. Emu uzhe
utirat'sya nechem, vse platki promokli naskvoz', rubashka i shtany tozhe. On
ryshchet po dvoram v poiskah tryapok, chtoby uteret' slezy.Tak-to vot.
Klamansa: A ya govoryu, chto segodnya noch'yu on pokonchit s soboj, utrom my
prochtem ob etom v gazetah.
Adash: Tut, mezhdu prochim, chelovek v obmoroke valyaetsya. CHto so mnoj, vas
sovershenno ne volnuet.
Klamnasa: S chego by nas volnovala sud'ba cheloveka, kotoryj posredi nochi
stoit v shutovskom kolpake i shchelkaet nozhnicami?
Adash: On garantiroval mne, chto eto vas razvlechet.
Tejgaleh: My ego sovershenno odnoznachno predupredili, chtoby on prekratil
nas dostavat' etimi svoimi shtukami.
Adash: |togo ya ne znal. On ne skazal, chto eto vam meshaet.
Tejgaleh: I on eshche nazyvaet sebya vashim drugom!
Adash: CHto zhe ty so mnoj sdelal, Hefec?
Hefec: A menya sovest' ne muchaet. YA ne delal nichego protiv svoego
zhelaniya.
Adash: Ty menya obmanul. Ty skazal, chto budet veselo. Soglasno tvoemu
planu, oni dolzhny sejchas katat'sya so smehu.
Klamnasa: Odna eta shapka durackaya chego stoit!
Adash: |to on mne dal. YA chto-to ne vizhu, chtoby on veselilsya.
Tejgaleh:Ty v etoj shapke vyglyadish' kak grib! Nichego, eto budet tebe
urokom. V sleduyushchij raz budesh' luchshe druzej vybirat'.
Klamnasa: Poslushajte, Adash! Do sih por my vas polagali chelovekom
utonchennym, vospitannym i vsegda govorili o vas s uvazheniem.
Adash: CHto vy govorite?! A teper'? Kak vy teper' stanete ko mne
otnosit'sya?
Klamnasa: Razumeetsya, vse nashe uvazhenie k vam podorovano posle etih
vashih glupostej.
Adash: Net! Umolyayu, net! |to on menya nadoumil!
Klamnasa: My by, razumeetsya, i hoteli by chtoby "net!" No kak my mozhem
ignorirovat' sluchivsheesya?
Adash: No vy zhe videli...
Klamnasa: A eta shapka... Net! My v vas razocharovalis' okonchatel'no!
Adash: CHto zhe ya nadelal? CHto zhe ya nadelal? U menya byla reputaciya
tonkogo, uvazhaemogo cheloveka v glazah etih uvazhaemyh lyudej, i ya etu
reputaciyu razrushil sobstvennymi rukami!
Klamnasa: Ot takogo cheloveka, kak vy,my ozhidali bol'shego.
Adash: Ah, kak uzhasno eto slyshat'!
Hefec: Adash, ty sam sebya na smeh podnyal!
Adash: A kak ty voobshche ko mne popal, Hefec? Kto voobshche nas poznakomil?
Hefec: Kak ty menya bystro i deshevo prodal! YA eto zapomnyu! (SHCHelkaet
nozhnicami). My eshche vstretimsya! (Uhodit).
Adash: Nu i pust' sebe uhodit! G-zha Klamnasa, ya dazhe ne znal, chto vy
menya tak vysoko cenili. (Pauza. Vstaet so stula, nachinaet sebya ploho
chuvstvovat', skryuchivaetsya, padaet na stul). Vy vidite, kak eto na menya
vliyaet? Skazhite, chto vashe mnenie obo mne ne izmenilos', chtoby ya mog vstat'.
(Pauza) . Gospozha, vas bol'noj chelovek prosit.
Klamnasa: Izvinite, no my ne mozhem krivit' dushoj.
Adash: Vy govorite o padenii. Nikto zdes' luchshe menya ne znaet, chto takoe
padenie. Videl by kto-nibud', za chto ya boryus' - za to, chtoby para chelovek
prodolzhala schitat' menya utonchennym i trezvomyslyashchim chelovekom. (Pauza).
Vashe reshenie okonchatel'noe?
Klamnasa: Da. (Pauza).
Adash: Ladno. Pridetsya s etim smirit'sya. A chto ya dolzhen sdelat', chtoby
izmenit' sozdavsheesya obo mne vpechatlenie?
Tejgaleh: Vot sejchas vy govorite kak razumnyj chelovek.
Klamnasa: Poslushajte, Adash! Nashe udivlenie vashim postupkom bylo stol'
veliko, chto dolzhno projti nemalo vremeni, prezhde chem vy smozhete vosstanovit'
utrachennuyu v nashih glazah reputaciyu.
Adash: Skol'ko?
Klamnasa: Mnogo. God, dva.
Adash: O, gospodi!
Klamnasa: Mozhet, 10 let. Vse ot vas zavisit.
Adash: A mozhno li skostit' mne tret' za primernoe povedenie?
Tejgaleh: Dlya etogo vam pridetsya prilozhit' nemalo usilij.
Adash: YA ne znayu, hvatit li mne sil dlya etogo.
Klamnasa: Starajtes', ya veryu v vashe dobroe nachalo.
Adash: Bud' proklyata ta minuta, kogda ya soglasilsya na eti gluposti,
isportivshie mne vsyu zhizn'. Prosto plakat' hochetsya.
Tejgaleh: Est' o chem. Vy uzhe plachete?
Adash: Potom, doma. Na moem divane. YA nadeyus', chto smogu naveshchat' vas
inogda.
Klamnasa: Konechno. My byli by zainteresovany nablyudat' vblizi za vashimi
popytkami ispravit' sozdannoe vami vpechatlenie o sebe.
Adash: Hefec skazal, chto Fugra vyhodit zamuzh, v dobryj chas. YA nadeyus',
chto vy ne otmenite moe priglashenie iz-za etogo priskorbnogo sluchaya.
Klamnasa (Tejgalehu): A razve my planirovali ego priglasit'? Adash, vy
mozhete ne volnovat'sya - esli vas ne priglasyat - a vas, po-vidimomu, ne
priglasyat - eto vovse ne iz-za etogo sluchaya. My ved' ne deti, v konce
koncov.
Adash: Spasibo, ya znayu, chto ne deti. YA vas ochen' uvazhayu, i dazhe vashi
poricaniya ya prinimayu s lyubov'yu, ibo ya polagayu, chto mogu mnogo chemu u vas
nauchit'sya.
Klamnasa: Eshche kak!
Adash: Tak ya idu domoj. Spasibo, spokojnoj nochi!
(Priblizhaetsya k nim, otveshivaet glubokij poklon).
Tejgaleh: Ispravlyajtes', Adash, no ne podlizyvajtes'! (Adash
vypryamlyaetsya).
Adash: Net, dejstvitel'no u vas mozhno mnogomu nauchit'sya
(sobiraetsya.uhodit', ostanavlivaetsya u vyhoda, krichit): Hefec!
Horosho, chto ty ne otvechaesh', potomu chto ya s toboj ne razgovarivayu.
(Uhodit).
Tejgaleh: On ugrozhal tvoim kudryashkam nozhnicami!
Klamnasa: Pust' ugrozhaet! YA svoj tovar znayu. Pust' ugrozhaet hot' vsyu
zhizn', komu eto meshaet?
Tejgaleh: No ya - tvoj muzhchina, i ya etogo tak ne ostavlyu
Klamnasa: Ty znaesh', ya vsegda cenila tvoe rycarstvo, no teper', vzglyani
na nas, ved' my uzhe ne tak uzh molody.
Tejgaleh: YA zdorov i prekrasno sebya chuvstvuyu.
Klamnasa: YA uzhe postepenno stanovlyus' babushkoj. Sejchas dlya menya vazhno
vydat' Fugru, uvidet' chto u nih est' normal'nyj dom, deti, chto my smozhem ih
naveshchat', i vozvrashchat'sya domoj dovol'nymi. YA hochu tihogo, spokojnogo
schast'ya. (Pauza). YA idu spat'. V moem vozraste takie razvlecheniya uzhe ne po
silam. (Vyhodit. Srazu zhe vozvrashchaetsya, tashcha za soboj Hefeca, vooruzhennogo
nozhnicami). Vot. Stoyal, podkaraulival menya v koridore. (Sobiraetsya uhodit').
Hefec (krichit ej vsled): Otrezhu! (Ona ostanavlivaetsya). Otrezhu!
Tejgaleh: Poostorozhnej!
Klamnasa (posle kratkogo kolebaniya): Davaj. Rezh'. (Podstavlyaet emu
zatylok).
Tejgaleh: Klamnasa!
Klamnasa: Pust' rezhet! Nadoelo! On stol'ko govorit - pust' sdelaet,
nakonec!
Hefec: A! Dumaete ne smogu?
Tejgaleh: CHerez moj trup!
Klamnasa: Pust' rezhet, esli eto ego udovletvorit! Nu, Hefec, davaj,
chego zhe ty zhdesh'? |to ved' vershina tvoih ustremlenij, a?
Hefec: U menya i drugie est', ne menee vysokie. ( S gorech'yu) Ty dumaesh',
mne bylo legko vlezt' v halat parikmahera, stoyat' pozadi tebya i shchelkat'
nozhnicami? CHto ya, idiot? No raz ya reshil otrezat', nado rezat'. Moe reshenie-
zakon. (Beret v ruki pryad' volos na zatylke Klamnasy) Rezhu! (Kolebletsya,
vypuskaet pryad'). A esli ya ne hochu rezat', to ne rezhu!
Klamnasa: Kak budto ya ne znala, chto etim konchitsya! On ne v sostoyanii
dazhe pryad' volos u zhenshchiny otrezat'.
Tejgaleh: Fugra prosto lopnet ot smeha, kogda uslyshit etu istoriyu. Ona
tak zhe smeyalas' posle togo, chto ya ej rasskazal v proshlyj raz.
Hefec: Nu i pust' sebe skalit zuby vmeste so svoim zhenihom.
Tejgaleh: Ty menya ne zli!
Klamnasa: Uspokojsya, Tejgaleh.
Tejgaleh (Hefecu): Stan' na koleni, kogda govorish' o Fugre!
Hefec: Fugra, Fugra, Fugra. Vy mne celymi dnyami i nochami suete pod nos
vashu Fugru! (Podprygivaet i odnim mahom otrezaet pryad' volos na zatylke
Klamnasy): Vot!
Dolgaya pauza, vse smotryat na otrezannuyu pryad'.
Klamnasa: Nu, pozdravlyayu. Mozhesh' otkryvat' parikmaherskuyu.
Tejgaleh (tol'ko sejchas vyrazhaet svoe udivlenie): O! (Brosaetsya
navstrechu Hefecu, no Klamnasa ego uderzhivaet): Tejgaleh, net! |ta pryad' mne
uzhe davno poprek gorla stoyala!
Tejgaleh: |to on menya ispytyvaet!
Klamnasa: Uspokojsya!
Tejgaleh: On hochet pomeryat'sya so mnoj silami! On dumaet, chto ya -
slabak! TY etogo zhdal dolgie gody - chtoby ya oslabel, sostarilsya, stal pered
toboj bessil'nym. CHtoby ty mog sidet' s nami na balkone i pit' chaj.?! No ty
brosil vyzov, i vidish', chto my sovsem eshche ne starye, i vovse ne bessil'nye!
Tejgaleh eshche v sile! Est' eshche poroh v shtanah u Klamnasy! Ogo! Sejchas mezhdu
nami i etim chelovekom vspyhnet strashnaya, krovoprolitnaya vojna! I pust' budet
chto budet! Ty nikogda ne sravnish'sya s nami! Nikogda ne stanesh' takim kak my!
Vsegda budesh' nizhe! Esli nas zaroyut v zemlyu po poyas, to tebya - po gorlo! A
esli nas - po gorlo, ty uzhe budesh' v zemle ves'. YA ves' drozhu ot neterpeniya!
Total'naya vojna! Bez kompromissov! Ty slyshish', Klamnasa!?
Vojna do pobednogo konca! YA prinesu tebe na shchite telo Hefeca v podarok
na svad'bu Fugry. Pauza. A teper' mne nado pojti otdohnut', chtoby sobrat'sya
s silami pered reshitel'noj bitvoj. Vrag budet razbit, pobeda budet za nami!
(Uhodit).
Klamnasa (pro sebya): Nu, vy videli, chto tvoritsya? Raz®yarilsya. YA ego
takim raz®yarennym nikogda ne videla. (Pauza). Hefec, idi syuda.
(Pauza).Hefec, nu idi ko mne. (Pauza). Hefec, idi syuda. (Pauza).Hefec, nu
idi ko mne.
(Hefec podhodit) Pojdi k Tejgalehu i poprosi u nego proshcheniya, poka eshche
ne pozdno.
Hefec: Net.
Klamnasa: Ty chto, hochesh' chtob on v samom dele poshel na tebya vojnoj?
Adash: Pust'! Pust' razrushaet! Pust' unichtozhaet!
Klamnasa: Mne prosto ne veritsya, chto eto - tot samyj Hefec, kotorogo ya
znala vse eti gody. Ob®yasnite - v chem vash bzik, ya dejstvitel'no hochu ponyat'.
Hefec: Gluposti! "Hochu ponyat'". |to vam nuzhno radi vashego dushevnogo
komforta. Nechego tut ponimat' i vse!
Klamnasa: YA chuvstvuyu, kak ostatki moej zhalosti k vam i lyubopytstva po
otnosheniyu k vam bessledno ischezayut.
Hefec: To est' vy tozhe prisoedinyaetes' k vojne protiv menya?
Klamnasa: Neschastnyj Hefec!
Hefec: Nu i chto vy mne mozhete sdelat'?
Klamnasa: Vam ochen' hochetsya eto uznat'?
Hefec: Mne budet bol'no?
Klamnasa: No vy ved' lyubite stradat', pravda?
(Hefec uhmylyaetsya, Klamnasa delaet poslednyuyu popytku)
Klamnasa: Hefec, u nas vperedi semejnoe torzhestvo. Ne dejstvujte nam na
nervy. Mne-to kak raz vojna ni k chemu...
Hefec: A chto, davajte, davajte vojnu. Okruzhite menya, atakujte menya.
Pochemu by i net, esli est' vozmozhnost'. Ved' s Hefecom mozhno ne
ceremonit'sya. Lyudi! Blizkie! - Kak vam ne stydno - vzyat' menya i tancevat',
tancevat', tancevat', vse eti gody tol'ko lish' tancevat', ne davat' dyshat',
ne dat' dazhe spokojno kusochka hleba proglotit'! Nu chto ya vam takogo sdelal?
Lyudi, pozhalujsta, dovedite do konca! Do konca! (Sobiraetsya vyhodit').
Klamnasa: Hefec!!!
Hefec: Net, do konca, moi geroi! Do konca! (Uhodit).
Klamnasa: Kto- nibud' mozhet mne ob®yasnit', chto zdes' proishodit? Gde by
voobshche zhivem? I zhivem li? K chemu eto my prishli - filosofiya. CHto by ni bylo,
moe mesto - ryadom s muzhem i bud', chto budet.
Kartina 6
Tot zhe vecher. Ploshchadka pered kafe. SHukra sidit za stolikom, za sosednim
- oficiantka Hana CHarlich.
SHukra: Vot, k primeru. Sejchas noch', a chto eto znachit? |to znachit, chto
lyudi spyat i ne znayut, chto s nimi proishodit i lyuboj mozhet podojti i
raskroit' im cherep toporom. Vot vam i noch'. |to trudno nazvat'
udovol'stviem. Razumeetsya, spyat ne vse! Nekotorye rabotayut - vot ty, k
primeru, a noch'yu rabotat' tyazhelo. Eshche huzhe, chem spat'!
Hana: YA tak ustala!
SHukra: Vot vidish'! A pomimo teh, kto spit ili rabotaet, koe-gde u nas
poroj
koe-kto sejchas sovokuplyaetsya v posteli. Nu da, eto izvestnaya problema,
nekotorye sovokuplya.tsya po nocham, no nichem horoshim eto ne konchitsya, bud'
uverena. A nekotorye v etu noch' zakanchivayut svoyu zhizn' i umirayut, a umirat'
nikto ne hochet, no kto-to ved' dolzhen etim zanimat'sya. Vot tebe noch', vot
tak ona vyglyadit. Da zachem daleko hodit'? Dazhe tot fakt, chto noch'yu temno,
daet ponyat', kakaya svoloch' eta noch'. No ot menya ne skroesh' vseh nochnyh
stradanij, ya vizhu vse!
(Vhodit Hefec v parikmaherskom halate): Dobryj vecher! (Saditsya za
stolik).
Hana: Dobryj vecher!
SHukra: Nu chto, tebya pojmal vladelec parikmaherskoj?
Hefec (Hane): Pozhalujsta, chashechku kofe.
Hana nehotya podnimaetsya i zahodit vnutr' zdaniya:
SHukra: Znachit, spat' ty ne sobiraesh'sya? I chto ty budesh' delat'?
Boltat'sya po ulicam do utra? Vernesh'sya domoj i budesh' stoyat' u okna kak
kandidat v samoubijcy? CHto ty budesh' delat' so vsemi svoimi dushevnymi
mucheniyami, a?
Hana prinosit kofe, stavit na stolik Hefeca. Vozvrashchaetsya na svoe
mesto.
Hefec (pomeshivaet kofe): A moloka mozhno poprosit'?
Hana: Pojdite i voz'mite sami, ladno?
Hefec: CHto?
Hana: Mne kazhetsya, tam eshche ostalos' moloko v holodil'nike. Pojdite i
voz'mite sami
Hefec: No eto zhe kafe s oficiantami!
Hana: YA s utra ne prisela dazhe. Hozyain zavedeniya uehal v Turciyu, a ya
tut ostalas' odna na hozyajstve.
SHukra: A chto on delaet v Turcii?
Hana: Poehal zhenu zabrat'.
SHukra: Ona chto, sbezhala ot nego? S turkom? Ni figa sebe!
Hana: Ona tam v otpuske, s det'mi.
SHakra: A deti hot' ot nego?
Hefec: Tak kak naschet moloka?
Hana: A vy by ne smogli kak nibud' obojtis' bez moloka, chtoby mne ne
begat'.. Vy by mne sdelali bol'shoe odolzhenie.
Hefec: Vse delo v tom, chto ya kofe bez moloka ne p'yu.
Hana: Nu razok poterpite.
Hefec: No kofe budet nevkusnym.
Hana: YA by vas ne prosila, pojmite, no ya chertovski ustala.
Hefec: YA ochen' sozhaleyu, no ya ot kofe bez moloka nikakogo udovol'stviya
ne poluchayu.
Hana: Znachit, vy vynuzhdaete menya vstat'?
Hefec: Nu da. A inache kak moloko popadet v moj kofe? (Pauza). A inache
kak zhe moloko popadet v moj kofe?
Hana: Esli by vy uvazhili moyu pros'bu, shodili by sami za molokom.
Hefec: Da, no ya zhe ne oficiant, pravil'no? YA sizhu v kafe kak raz dlya
togo, chtoby mne podavali, a vovse ne dlya togo, chtoby hodit' samomu. Ibo esli
mne pridetsya byt' samomu sebe oficiantom, tak mne nikakogo kofe voobshche ne
nuzhno.
Hana: A mozhet, dejstvitel'no.
Hefec: CHto?
Hana: Obojdetes' bez kofe.
Hefec: Tak zachem zhe ya togda prishel v kafe?
Hana: Otkuda ya znayu?
Hefec: (nastojchivo): Izvinite, moj kofe ostyvaet. Mozhno poprosit'
moloka?
(SHukre) YA by ej ustupil, simpatichnaya devushka...no s chego by mne ej
ustupat'? Ponimaesh'? YA ne pridira, no mozhet, ona budet smeyat'sya za moej
spinoj, ya mol, takoj slaboharakternyj, i iz menya mozhno verevki vit'. Ty
ponimaesh', v chem tut problema?
SHukra: Da, zhizn' nelegka. Nado byt' tverdym, chtob tebe na golovu ne
seli.
Hefec (reshitel'no): Oficiant! Moloka! Nemedlenno! Slyshali!
Hana: Slyshala, slyshala. (Podnimaetsya, podhodit k Hefecu). A pochemu,
Hefec, vy tak boites' vyglyadet' po otnosheniyu ko mne slabovol'nym? |to ved'
ne stydno. YA ved' ne stesnyayus' byt' slaboj po otnosheniyu k vam. Hefec,
posmotrite mne v glaza. YA znayu, chto vy, po suti, ochen' myagkij chelovek. Vy
uzhe sderzhivaete ulybku, adresovannuyu mne. Ulybochka, kivok - dlya zhenshchiny eto
vse. Esli my hotim, chtoby mezhdu nami sushchestvovalo nechto horoshee, nam ne
nuzhno boyat'sya nashih chuvstv. (Vyhodit).
Hefec (SHukre): Nechto horoshee. Ty ponyal, o chem ona?
SHukra: YA ponyal tol'ko odno. Oficiantka Hana CHarlich sejchas ochen'
stradaet, potomu chto ona vlyublena v tebya i ispytanie, kotoroe ona ustroila
tvoej lyubvi, provalilos'.
Hefec: Vlyublena? V menya?
SHukra YA prosto tak nikogda nichego ne govoryu.
Hefec: No po kakomu pravu?! Ona prosto s uma soshla, eta Hana CHarlich!
Hana (ej pokazalos', chto ee zovut): Idu!
Hefec (vstaet): Vy tut vse s uma poshodili! |ta oficiantka s raspuhshimi
nogami! I kuda my tak pridem? Prosto bespredel kakoj-to! ZHizn'
podsovyvaet mne kakuyu-to Hanu CHarlich! Dazhe dlya Hefeca est' predel!
(Uhodit). Net, no po kakomu pravu?
SHukra: Ona stradaet, a teper' i on.
Vhodit Hana s molokom: Gde on?
SHukra: Ushel stradat'.
Kartina 7
Tot zhe vecher. Dazhe noch'. Ulica. Fonar'. Hefec idet tyazhelym shagom,
ostanavlivaetsya, oglyadyvaetsya, manit kogo-to pal'cem.
Hefec: Idite, idite! ZHizn' doroga, vremya popustu rastrachivaetsya, idite.
Papa, mama , deti. Vospitatel'nicy, velosipedy, derev'ya, grabiteli i
vladel'cy magazinov, idite, knigi, gruzoviki, porty, vojny, devushki polnye i
hudye, nachal'niki, bumagi, bolezni i ustalost', idite vse, sobirajtes'
vokrug menya i ya proiznesu vam vsem rech': Dorogie gosti! YA malen'kij chelovek.
(Stanovitsya na koleni, s®ezhivaetsya). Kto menya najdet?! (Hihikaet,
ubegaet za kulisy na polusognutyh, nagnuv golovu).
Kartina 8
Tot zhe vecher. Ulica. Fonar'. Odinokij stul na trotuare. Fugra i
Varshavyak v tennisnyh kostyumah.
Fugra: Mne trudno eto ponyat'. Posle obeda my igrali v tennis poltora
chasa, Potom poshli v kafe. Ottuda - v nochnoj klub, a teper' my napravlyaemsya s
neozhidannym nochnym vizitom k moim roditelyam. Tak pochemu zhe ya vse vremya takaya
bodraya?
Varshavyak: Vot i ya sprashivayu.
Fugra: I chto udivitel'no - poluchaya postoyanno udovol'stvie, ya v to zhe
vremya progressiruyu i razvivayus'. Dazhe sejchas, kogda ya vrode by boltayu, vo
mne zarozhdayutsya raznye nauchnye fizicheskie idei. YA vosprinimayu veshchi postoyanno
i bezo vsyakogo usiliya, usvaivayu ih, obrabatyvayu. Kak eto vse u menya
zamechatel'no ustroeno! (Zamechaet stul). Oj, chto ya vizhu! Nu mne vezet bez
konca! Kak budto nedostatochno togo, chto ya uzhe poluchila! ZHizn' bez konca
podkidyvaet mne priyatnye syurprizy! Posredi ulicy - stul. Na sluchaj, esli ya
ustanu. S uma sojti! (Legon'ko pinaet stul nogoj). Stul podlizyvaetsya,
napryazhenno zhdet, kogda ya na nego syadu. No on etogo ne dostoin. Potomu chto ya,
slyshite, ya ne ustala! (Zaprygivaet na stul). I pust' sud'ba vidit, chto vse,
chto ona dlya menya delaet, ne proizvodit na menya nikakogo vpechatleniya!
Varshavyak (energichno priblizhaetsya k nej): Kakaya zhenshchina! Kakoe
mirovozzrenie! (Stanovitsya pered nej na koleni, govorit sdavlennym golosom):
Fugra! Fugra! (vozbuzhdenno celuet ee nogi i bedra) Fugra! Fugra!
Fugra: Da, Varshavyak, eto moi nogi, da. Nesomnenno!
Varshavyak: Fugra! Fugra!
Fugra: Ty ne oshibaesh'sya, eto dejstvitel'no moi nogi. Obe.
Varshavyak (vse bol'she vozbuzhdaetsya): Fugra! Fugra!
Fugra: Ty so mnoj poostorozhnej! Mne tak horosho, chto ya prosto ne znayu,
chto delat'. YA mogu tebe chto-to nehoroshee sdelat', prevratit' tebya v chert
znaet chto. Kak by rassudok ne poteryat' ot vsego etogo schast'ya!
Varshavyak (vostorzhenno): YA lyublyu Fugru!
Fugra (sprygivaet so stula, ostavlyaya ego perevernutym): Poshli, poka ya
lyagat'sya ne nachala!
Scena 9
Tot zhe vecher. Komnata Hefeca v dome Tejgaleha. Hefec v halate
parikmahera poverh pizhamy sidit na divane.
Hefec: YA ne dumayu, chto oni mne chto-to eshche sdelayut segodnya vecherom.
Ochevidno, oni chto-to na utro gotovyat. I s etim ya govoryu sebe "Spokojnoj
nochi!" i sobirayus' krichat' i plakat' vo sne. (Vhodit Klamnasa v nochnoj
rubashke, ignoriruet prisutstvie Hefeca, saditsya na ego divan nemnogo poodal'
ot hozyaina):
Hefec: CHto by eto znachilo? (Ona ne reagiruet. Dostaet iz rukava veer,
obmahivaetsya).
Hefec: YA voobshche-to uzhe spat' sobiralsya. (Ona ne reagiruet). Vy mne
spat' ne daete? |to vasha cel'? (Vhodit Tejgaleh, v pizhame, v rukah - buketik
cvetov. On podhodit k zhene, celuet ej ruku, saditsya mezhdu nej i Hefecom.
Pauza).
Klamnasa: ZHarko. YA poteyu.
Tejgaleh: (Ukazyvaet pal'cem ej na sheyu) Zdes'? (Ona kivaet, ulybaetsya,
on vynimaet platochek, vytiraet ej sheyu). Zdes'? Zdes' ((Ona kivaet,
ulybaetsya, on vynimaet platochek, vytiraet ej sheyu). Zdes'? (On dohodit do ee
grudi, ona vse tak zhe kivaet i smushchenno ulybaetsya).
Hefec: YA, mezhdu prochim, sizhu zdes' i vse vizhu.
Tejgaleh ne reagiruet, prodolzhaet svoe: Zdes'?
Hefec: Vas eto ne volnuet?
Ruka Tejgaleha opuskaetsya vse nizhe, zhena reagiruet vse tak zhe.
Tejgaleh: YA tak lyublyu etu nochnuyu tishinu. Nikakih zvukov i tol'ko my
vdvoem. Odni, odni.
Hefec: YA zhe zdes'!
Tejgaleh (prodolzhaet): My odni, odni. Bednyj Hefec lezhit tam, u sebya, s
otkrytymi glazami, i tak mne zaviduet.
Hefec: YA ponyal vashi namereniya. Tol'ko sejchas ya ustal. Prihodite utrom.
Tejgaleh (vdrug , k Hefecu): |to MY vybiraem vremya i mesto! (Prodolzhaet
laskat' grud' zheny).
Klamnasa: CHto eto bylo?
Tejgaleh: Ne znayu. Mozhet, koty. Mozhet, dver' hlopnula.
Klamnasa: Mozhet, vernemsya k nam?
Tejgaleh: Tebe zdes' neudobno? Stesnyaesh'sya?
Klamnasa: Nemnozhko.
Tejgaleh: No my ved' zdes' odni, kogo tebe stesnyat'sya?
Hefec: Menya.
Tejgaleh: Dejstvitel'no, kogo? Stola? Stul'ev?
Hefec: Menya.
Tejgaleh: SHkafa? Divana?
Klamnasa: Net... prosto...
Hefec: Ochen' horosho, u nee hot' ostalas' kaplya smushcheniya. Prodolzhaj
stesnyat'sya, Klamnasa.
Tejgaleh: Ty slyshala? On smeet polagat', chto ty na ego storone!
Hefec: Potomu chto ona eshche hot' nemnogo menya uvazhaet.
Tejgaleh: Ob®yasni emu ego oshibku, Klamnasa.
Hefec: Ona ne oshibaetsya, prodolzhaj menya stesnyat'sya.
Klamnasa (rezko, reshitel'no vstaet): Vot! Vot tak ya tebya stesnyayus'!
(Povorachivaetsya k Hefecu spinoj, naklonyaetsya i podnimaet rubashku pered
ego licom).
Hefec: Aga!
Klamnasa (povorachivaetsya k nemu licom): Esli uzh ya primus' za delo, to
Tejgaleh po sravneniyu so mnoj prosto mladenec!
Hefec: I chto vy oba sebe dumaete? Vy na sebya posmotrite! |tot buketik
na golove! Nad vami mozhno smeyat'sya dva goda podryad bez pereryva.
Tejgaleh: Poprobuj. (Beret zhenu pod ruku i oba stoyat pered nim): Nu,
davaj. Nachinaj smeyat'sya.
Hefec (delaet shag nazad, ukazyvaet na nih pal'cem, i pytaetsya nad nimi
smeyat'sya vo ves' golos) : Ha.... nochnaya rubashka i pizhama, ha....
Tejgaleh i Klamnasa glyadyat drug na druga i ulybayutsya)... ha... buket na
golove...den' rozhdeniya, den' rozhdeniya, buket... ha...(zastavlyaet sebya
smeyat'sya)
Ha...(smushchenno umolkaet).
Tejgaleh: Nu, davaj. (Pauza). Mozhet , snova prizovesh' Adasha? (Pauza).
Hefec: Vam mozhno skazat' paru slov, ne kasayushchihsya etoj igry?
Tejgaleh (zhene): M-da "smeyat'sya dva goda". (Hefecu) Nu, chto ty hotel?
Hefec: Vy dejstvitel'no reshili slomat' mne zhizn'?
Tejgaleh: Razumeetsya.
Hefec: YA hotel by znat' pochemu.
Tejgaleh: Ne pridavaj etomu bol'shogo znacheniya. Slomaem i vse.
Hefec: Togda k chemu vse eti igry? Skazhite otkrovenno, chto vy vse eti
gody iskali lish' udobnogo sluchaya.
Tejgaleh: Da! Konechno! YA ne stesnyayus' etogo skazat'! Ty, strannyj
iskrivlennyj Hefec, ty mne mnogie gody dejstvoval na nervy. S togo dnya, kak
ty stal s nami zhit', vo mne probudilos' zhelanie razrushit' tvoyu zhizn'.
Hefec: Pochemu?
Tejgaleh: A chert ego znaet. Vot uzhe 17 let ya vizhu, kak ty esh', spish',
p'esh', delaesh' vid , chto zhivesh'. U menya vse vrutri protestuet. Potomu chto
tebe nichego ne polozheno! Nichego! Nichego! Ty etogo ne dostoin! Kazhdyj tvoj
kusok hleba, kazhdaya chashka chaya - eto naglost' s tvoej storony, kazhdyj tvoj
vzdoh , tvoj sluh i zrenie - eto grabezh! CHto ty sebe pozvolyaesh'?!
Klamnasa: Tejgaleh, sosedi!
Tejgaleh: Po kakomu pravu ty sebe pozvolyaesh' na chto-to nadeyat'sya? Na
lyubov', na uspeh, na pokoj, na schast'e?! Kak ty osmelivaesh'sya hotet' zhit'
kak vse? Ty po 10 raz v den' dolzhen prosit' proshcheniya za to, chto ty zhivesh' na
svete.
Hefec: U kogo prosit' proshcheniya?
Tejgaleh: U menya, svoloch'! U menya, bandit!
Klamnasa: Tejgaleh!
Tejgaleh: Peredo mnoj, pered moej zhenoj i docher'yu, pered kazhdym
prohozhim na ulice! U tebya dolzhna byt' opushchennaya golova i glaza poteryavshejsya
sobaki!
Ty dolzhen postoyanno prosit' proshcheniya za to, chto ty zhivesh'!
Hefec: Pochemu vy vse vremya raschesyvaete moi rany?
Tejgaleh: Prekrati sporit', prosi proshcheniya!
Hefec: Ostav'te menya v pokoe, ya proshu vas! Vy slyshite? |to ya vam
govoryu! Ostav'te menya v pokoe!
Tejgaleh: Davaj, prosi proshcheniya skoree!
Hefec: Vy menya slyshite ili net?! Ostav'te menya v pokoe! Otstan'te ot
menya!
Tejgaleh: Prosi proshcheniya! Prosi proshcheniya! Prosi proshcheniya! Prosi
proshcheniya!
Hefec: Ostav'te menya v pokoe... ya ved' vse vremya proshu u vas proshcheniya,
vse vremya izvinyayus'. Utrom vstayu - izvinyayus', umyvayus' s izvineniyami, na
ulicu vyhozhu s izvineniyami, prohozhu mezhdu prohozhimi s izvineniyami i s
izvineniyami domoj vozvrashchayus'. I ne uspeesh' oglyanut'sya - vsya zhizn' proshla s
izvineniyami. Net zhizni. Dovol'ny? Teper' vy ostavite menya v pokoe? (Pauza).
Tejgaleh: Net, vse eto teper' menya uzhe ne ustraivaet. YA uzhe nachal
bitvu. Klamnasa, nachinaem.
Klamnasa: YA ne ponimayu, pochemu nel'zya lomat' lyudyam zhizn' pryamo s utra?
Tejgaleh: Pryamo sejchas! Poka nasha dobrota ne zastavila nas raskayat'sya.
Vstavaj, Klamnasa! Odna iz nashih lyubimyh s zhenoj igr , kogda my kuvyrkaemsya
v posteli, eto "Podglyadyvayushchij Hefec poluchaet po zaslugam".
(Klamnasa stanovitsya posredi komnaty). 10 chasov vechera. Tejgaleha net
doma. Klamnasa razdevaetsya v svoej komnate, gotovyas' ko snu. Hefec
nagibaetsya, podglyadyvaet v zamochnuyu skvazhinu.
Hefec: Kleveta! YA nikogda etogo ne delal!
Tejgaleh: Klamnasa, mozhesh' nachinat'. YA budu ispolnyat' rol' Hefeca.
Hefec: YA zapreshchayu vam ispol'zovat' moj obraz!
Tejgaleh: Nachali, Klamnasa, nachali!
(Klamnasa stanovitsya spinoj k muzhu. On nagibaetsya yakoby k zamochnoj
skvazhine, zakryvaet odin glaz, pritoptyvaet ot neterpeniya. Klamnasa, kosya v
ego storonu, podnimaet rubashku, obnazhaya nogi. Tejgaleh stanovitsya vse bolee
neterpelivym)
Hefec: |to ne ya, ne ya!
Klamnasa podnimaet rubashku, obnazhaya zadnicu, "vozbuzhdennyj" Tejgaleh
izdaet stony, kotorye dohodyat do sluha Klamnasy, ona pozvolyaet rubashke
upast', brosaetsya k "dveri", "otkryvaet" ee i "obnaruzhivaet" podglyadyvayushchego
i udovletvoryayushchego sebya rukoj. Tejgaleh "porazhen", pytaetsya vypryamit'sya, no
Klamnasa uderzhivaet ego golovu.
Klamnasa: CHto ya vizhu?! Hefec! Podglyadyvaesh'?
Tejgaleh: Net, net! |to oshibka!
Klamnasa: Net , ty podglyadyval!
Tejgaleh: Net! Net! Net!
Klamnasa: Ty za mnoj podglyadyval, hotel uvidet' moi ukromnye mesta!
Tejgaleh: Net! Net! Zachem oni mne nuzhny?
Klamnasa: A zachem ty togda nagnulsya u moej dveri?
Tejgaleh: YA.... ya....
Klamnasa nagibaet emu golovu i peredraznivaet ego : YA... ya..
Tejgaleh: YA delal gimnastiku.
Klamnasa: Gimnastiku u zamochnoj skvazhiny?! Vot ya tebe sejchas pokazhu
gimnastiku!
Tejgaleh: Pustite menya!
Klamnasa: Ni za chto!
Tejgaleh: YA proshu!
Klamnasa: A teper' tebe budet nakazanie, truslivyj podglyadyvatel'!
Tejgaleh:YA ne podglyadyval! Menya ne za chto nakazyvat'! YA horoshij!
Klamnasa: Posmotrim, chto ty skazhesh', kogda ya vse rasskazhu muzhu!
Tejgaleh: Ne nado!
Klamnasa: I Tejgalehu rasskazhu, i Fugre!
Tejgaleh: Net! Tol'ko ne Fugre!
Klamnasa: YA - zhenshchina chestnaya i poryadochnaya, menya v drozh' brosaet ot
vashego uzhasnogo postupka, i ya prosto obyazana posovetovat'sya s chlenami svoej
sem'i dlya prinyatiya nadlezhashchih mer.
Tejgaleh: YA bol'she ne budu! Klyanus' pamyat'yu pokojnoj mamochki!
Klamnasa: Svoyu mamochku mozhesh' ostavit' v pokoe.
Tejgaleh: Net! Radi pamyati pokojnoj mamochki, oj, mamochka, mamochka! YA
bol'she ne budu!
Klamnasa: To est' , vy priznaetes', chto podglyadyvali?( Tejgaleh skulit
kak pobitaya sobaka). Priznaetes'!
Tejgaleh: YA chelovek odinokij, zhivu bez zhenshchiny. YA prosto zavidoval
schast'yu Tejgaleha.
Klamnasa (ubiraet svoyu ruku s ego golovy, on pytaetsya vypryamit'sya): Ne
vypryamlyat'sya! (On prinimaet prezhnee polozhenie).
Tejgaleh: Spina bolit.
Klamnasa: U vseh podglyadyvatelej bolit spina.
Tejgaleh: No ne mogu zhe ya vse vremya tak stoyat'!
Klamnasa: A teper' ya pojdu spat' sladkim snom, a ty stoj, sognuvshis', u
okna, a kogda vzojdet solnce, zakrichi: "Svet! YA podglyadyvayu na svet!" I ne
daj Bog, esli ty osmelish'sya vypryamit'sya - ya vse rasskazhu Fugre!
Tejgaleh: Kakoe uzhasnoe nakazanie! No vy obeshchaete mne, po krajnej mere,
nikomu ne rasskazyvat'?
Klamnasa: YA ne zanimayus' sdelkami po nocham. YA ustala. (Rastyagivaetsya na
divane).
Tejgaleh: Oj, bednyj ya, neschastnyj!
Klamnasa (zakryvaet glaza): YA krepko splyu, dyhanie rovnoe.
Tejgaleh: YA sognutyj, kak kreslo-kachalka.
Klamnasa: YA hraplyu (hrapit), bezo vsyakogo stesneniya. Hraplyu.
Tejgaleh: U menya zhutkie boli v poyasnice.
Klamnasa: U menya pod nosom - kapli pota iz-za glubokogo sna.
Tejgaleh: YA nablyudayu za ee rovnym dyhaniem i delayu vyvod, chto u menya
net nikakih shansov.
Klamnasa: Poka ya splyu, mnozhestvo lyudej umerlo ili soshlo s uma, a ya
etogo dazhe ne chuvstvuyu.
Tejgaleh: Rassvet. (Smotrit v storonu rassveta, ochevidno, naprotiv
nego): Svet! YA podglyadyvayu! Svet! Svet!
Klamnasa (lenivo vstaet, potyagivaetsya, zevaet): Horoshen'ko vyspalas'!
Tejgaleh: Svet! YA podglyadyvayu na svet!
Klamnasa (delanno smeetsya): Ha-ha -ha! Podglyadyvateli vsegda boyatsya
sveta! Raspahni shtory! Raspahni, krysenysh!
Tejgaleh ("otkryvaet shtory", v strahe otstupaet nazad, prikryvaet rukoj
glaza, vpripryzhku dvizhetsya k Klamnase, prizhimaetsya k ee zhivotu): Vashe telo
takoe teploe!
Klamnasa (otstranyaetsya ot nego): A ty ne znal? |to priznak zdorov'ya.
Tejgaleh: Mne mozhno vypryamit'sya?
Klamnasa: Net. Ostavajsya sognutym. Idi v vannuyu, sognis' nad lohankoj i
postiraj mne bel'e.
Tejgaleh (kovylyaet sognuvshis', zatem vypryamlyaetsya): Konec pervogo
dejstviya! (Potiraet poyasnicu) Oh, poyasnica! (Priblizhaetsya k Hefecu) Ty eshche
budesh' u menya igrat', ty u menya eshche poprygaesh'. Ne stesnyajsya plakat', esli
eto tebe svojstvenno. Klamnasa, vtoroe dejstvie! (Stuk v dver'. Tejgaleh
otkryvaet. Ob®yavlyaet): Fugra i Varshavyak v tri chasa nochi!
Vhodyat Fugra i Varshavyak v tennisnyh kostyumah.
Klamnasa: CHto sluchilos'?
Fugra: Mne zahotelos' udivit' vas nochnym vizitom , i ya eto sdelala.
Varshavyak: I mne vdrug zahotelos', vot ya i prishel.
Klamnasa: Vot kak! Bravo molodym za tu energiyu, kotoruyu oni gotovy
tratit' na vsyakie gluposti!
Fugra: Mama, a pochemu u tebya cvety na golove?
Tejgaleh: Tak i nam inogda hochetsya koe-chego.
Fugra: V nochnoj rubashke? V takoe vremya? (Zamechaet Hefeca). A a vot i
Hefec!
Davno ego ne videla. (Priblizhaetsya k nemu).Fu, ty sostarilsya. Kak zhe ty
pozvolil etomu sluchit'sya?
(Hefec vdrug nagibaetsya i stanovitsya v pozu podglyadyvayushchego, kak
Tejgaleh).
Fugra: CHto ty delaesh'?
Hefec: Privet, Fugra! Tvoi otec i mat' utverzhdayut, chto ya podglyadyvayu.
Fugra: CHto? YA ne ponimayu.
Hefec: Tvoi otec i mat' utverzhdayut, chto ya podglyadyvayu.
Fugra: A chem vy zdes' zanimalis', do togo, kak my voshli? |tot
nagibaetsya v belom halate, u mamy cvety na golove, chto zdes' proishodit?
Tejgaleh: Vstavaj, Hefec, idi spat'.
Hefec: YA podglyadyvayu za Fugroj.
Fugra: Kto-to uzhe uspel obidet' mne Hefeca.
Tejgaleh (Fugre): Perejdem v gostinuyu.
Varshavyak: A ya - na kuhnyu. Pryamo ne znayu chto so mnoj - vse vremya em i
em. (Vyhodit).
Fugra: Vstavaj, Hefec, vypryamlyajsya, pojdem v gostinuyu .
Tejgaleh: Zachem on tebe nuzhen?
Fugra: On mne simpatichen. YA hochu, chtoby my seli i on rasskazal mne, chto
sluchilos'.
Hofec (prodolzhaet stoyat', sognuvshis'): Kak ya uzhe govoril, ya
podglyadyvayu. Poetomu ne mogu projti s vami v salon. YA budu stoyat',
sognuvshis', za dver'yu i podglyadyvat' v zamochnuyu skvazhinu.
Tejgaleh: |ti popytki probuzhdayut zhalost'!
Klamnasa (Fugre): Ty zhe eshche vsego ne slyshala.
Tejgaleh: A chto on govorit o tebe! Da, o tebe!
Fugra: Postesnyalis' by! |dakuyu tryapku legko obidet'.
Tejgaleh: Aga, i ty priznaesh', chto on - tryapka. Znachit, nasha sovest'
chista.
Fugra: Da vse znayut, chto etot Hefec iz sebya predstavlyaet. No ya mogu
pozvolit' sebe horosho k nemu otnosit'sya, a ty - net, ibo eto - tvoj princip.
Tejgaleh: Horosha blagodarnost' otcu za vse ego zhertvy. YA zhdu v
salone.(Uhodit)
Fugra: Poshli s nami, Hefec. Ty smozhesh' zhalovat'sya na nih, skol'ko
vlezet.
Hefec: Vash otec ne pozvolit.
Fugra: Idem, ty budesh' pod moim pokrovitel'stvom. (Pauza). Nu, ya bol'she
prosit' ne budu. YA mogu udelit' tebe lish' nemnogo iz moego vremeni. I tol'ko
odin raz. Ty idesh' ili net?
Hefec: YA zhe skazal, chto ne mogu, ya podglyadyvayu. A sejchas vyyasnyaetsya,
chto ya k tomu zhe i tryapka i podglyadyvayu s raskrytym rtom za vashim schast'em -
vashim i tvoego zheniha.
Fugra. YA ponyala. Mama, v salon.
Klamnasa: Vot teper' ya vizhu, chto i ty ubedilas' v nashej pravote.
(Sobiraetsya
uhodit').
Hefec (im vsled): Ved' podglyadyvayushchaya tryapka ne mozhet sidet' ryadom s
vami salone!
Fugra i Klamnasa uhodyat. Hefec ostaetsya v sognutom polozhenii. Iz kuhni
vhodit Varshavyak s buterbrodom v ruke: A gde vse? V salone? (Est). A chego eto
vy tak stoite? (Pauza). Menya zovut Varshavyak. (Pauza). Fugra vsegda o vas
horosho otzyvalas'. Vy - YAakobi?
Hefec: Net.
Varshavyak: Nu vse ravno, ona vas vysoko cenit. Ona govorit, chto vy ej
ochen' dorogi.
Hefec: Vy imeete v vidu YAakobi?
Varshavyak: Da.
Hefec: Tak ya ne YAakobi.
Varshavyak: |to nevazhno. Ona govorit, chto vy s nej igrali, kogda ona byla
malen'kaya. Pomogali ej gotovit' uroki i myt'sya.
Hefec: |to ne ya, eto YAakobi.
Varshavyak: |to nevazhno. YA tol'ko hotel skazat', chto vy videli ee
golen'koj, kogda ona byla eshche malen'koj devochkoj, a ya ee vizhu takoj sejchas,
uzhe vzrosloj zhenshchinoj. Tak kto iz nas, po vashemu, vyigral? YA! Mne horosho. A
gde ona, ya uzhe soskuchilsya. (Sobiraetsya vyhodit', ostanavlivaetsya). Izvinite,
kogda ya smotryu na vas, stoyashchim v takoj poze, vo mne probuzhdaetsya sportsmen.
(Udalyaetsya vpripryzhku).
Hefec: YA - malen'kij chelovek.
Kartina 10
Tot zhe vecher. Ploshchadka pered kafe. Hana CHarlich sidit za stolikom.
Vhodyat Adash, za nim - SHukra. Adash ostanavlivaetsya u vhoda.
Adash: (Oborachivaetsya k SHukre): CHto ty vse vremya hodish' za mnoj, kak
shakal?
SHukra: ZHdu, mozhet ty poteryaesh' soznanie i upadesh'.
Adash: I ty mne pomozhesh' vstat'?
SHukra: Eshche chego!
Adash: A chto zhe? Budesh' menya bit'? No za chto?
SHukra: On eshche sprashivaet!
Adash: |to ochen' grustno. Nekomu dazhe v obmorok upast'. (Napravlyaetsya k
kafe. SHukra - za nim). Mne nado otdohnut'. YA uzhe 5 minut idu bez otdyha.
(Saditsya za stolik, SHukra usazhivaetsya ryadom).
SHukra: A ty znaesh', chto vnimanie oficiantki Hany CHarlich po otnosheniyu k
Hefecu ischerpano. Tak chto ona sejchas svobodna v svoih chuvstvah.
Adash: A zachem ty mne eto govorish'?
SHukra: A kakoe tvoe delo, spletnik!
Adash: Ty dumaesh', mozhet... ya?
SHukra: Kommentariev ne budet.
Adash: Ona dejstvitel'no svobodna? Ty uveren? Skazhi.
SHukra: YA nichego ne govoril.
Adash: YA by k nej i sejchas podoshel, no ya nevazhno sebya chuvstvuyu.
SHukra: Ty vsegda najdesh' povod.
Adash: Ty chto hochesh', chtoby ya pered nej v obmorok svalilsya? |to budet
konec romana. Mozhet, ty ran'she pogovorish' s nej naschet menya?
SHukra: Net .
Adash: YA proshu.
SHukra: Mne nravitsya nablyudat' za lyud'mi, kotorye postoyanno prosyat o chem
-to bezo vsyakogo rezul'tata.
Adash: Tak zachem zhe ty mne ob etom skazal? CHtoby menya muchit'?
SHukra: Dlya menya kogo-nibud' muchit' - plevoe delo.
Adash: YA by i sam k nej podoshel, no ya upadu! I chto ya ej skazhu? CHto? Vot,
ya uzhe vspotel. CHto govoryat noch'yu oficiantkam? A esli ya ej ne ponravlyus'? A
esli ona budet smeyat'sya? Ty uveren, chto ona svobodna? Rano ili pozdno ona
uznaet, chto ya - iz teh, chto padayut v obmorok, i chto togda? |to vse ochen'
slozhno, pojdu-ka ya spat'.
SHukra: A cherez chas kto-nibud' k nej podojdet i vse ee chuvstva perejdut
k nemu.
Adash: Nu i pust'! YA v takom sostoyanii, chto ne mogu k nej sejchas
podojti. Zavtra utrom ya k nej podojdu, kogda budu chuvstvovat' sebya sil'nym i
bodrym i proizvedu na nee horoshee vpechatlenie. Ved' pervoe vpechatlenie -
opredelyayushchee.
SHukra: YA zhe tebya znayu, ty ot volneniya ne smozhesh' glaz somknut'. Zavtra
utrom ty predstanesh' pered nej ves' vymotannym, ele stoyashchim na nogah.
Adash: Ladno, ya podojdu k nej sejchas, zakroyu glaza i predstavlyus', i
bud' chto budet. YA urodlivyj?
SHukra: Eshche sprashivaesh'!
Adash: ZHal'. YA poshel domoj.
SHukra: S drugoj storony, ona nichut' ne krasivee tebya.
Adash: Ty prav. YA voobshche uzhe somnevayus', nravitsya li ona mne. YA poshel
domoj. (Prodolzhaet sidet'. Pauza. Nabiraetsya hrabrosti, podhodit k dremlyushchej
oficiantke): Izvinite. (Ona otkryvaet glaza) . Pozhalujsta, chashku chayu.
Hana: YA cherez 10 minut zakryvayu.
Adash: Ladno, togda...(sobiraetsya uhodit', vozvrashchaetsya, saditsya za
stolik):
No ya bystro vyp'yu.
Hana: Moloko? Limon?
Adash: Nichego, spasibo. (Hana zahodit vnutr', Adash govorit pro sebya): YA
ne znayu. YA ne uveren. YA - nekrasivyj, nekrasivyj. (Pauza). S drugoj storony
- u nee rot i goryachee dyhanie. (SHukre) Ty tverdo reshil, chto ne budesh' menya
ej predstavlyat'?
SHukra: CHto mne v sebe nravitsya? Esli ya govoryu "net", eto znachit "net".
(Vozvrashchaetsya Hana, stavit chashku chaya na stolik Adasha): Pozhalujsta.
Adash: Spasibo.
Hana vozvrashchaetsya na svoe mesto, Adash na nee smotrit. Pauza. Ona
vstaet, podhodit k nemu, tyazhelo dysha. Glyadit na nego. On podhodit k nej,
saditsya ryadom , smotrit na nee. Ona - na nego. Kazhetsya, chto on vot-vot
zagovorit, no ne reshaetsya.
Hana: Pirog?
Adash: Net. YA... (Vozvrashchaetsya na mesto, no i tam ne nahodit pokoya.
Vstaet, hodit tuda-syuda. Hana vstaet, chtoby ego podbodrit'. Pauza. Oba
usazhivayutsya na svoi mesta. Vstayut, sadyatsya, snova vstayut).
Adash (SHukre): Tebe vsego-navsego nado skazat': "Znakom'sya, eto Adash
Bardash".
SHukra (vstaet): Kak sneg na golovu uzh vskore
Potok gazet s utra obrushitsya na golovu moyu,
A tam - perevoroty, vojny, avarii i katastrofy,
Ubijstva i mnogo koe chego eshche.
Da, esli ne sluchitsya avarii s samim
Raznoschikom gazet. (Uhodit. Hana i Bardash smotryat drug na druga. Adash
obhodit aokrug nee.Pauza)
Hana (nakonec, sobiraetsya s silami): Itak, ya zakryvayu.
Adash (kladet den'gi na stol): Spasibo. (Sobiraetsya uhodit'.
Ostanavlivaetsya. Govorit pro sebya): Ona nekrasivaya, nekrasivaya. Poetomu ya i
ne pytalsya. Esli b ona mne nravilas', ona by uzhe davno byla moej. My by
poshli ko mne i ona by dyshala mne v sheyu. (Vyhodit).
Kartina 11
Utro sleduyushchego dnya. Komnata Hefeca. Tejgaleh v trusah i majke, na shee
polotence. On i Klamnasa vyglyadyat vkonec vyzhatymi, ih nervy natyanuty do
predela.
Tejgaleh (ob®yavlyaet): "YUnost' Hefeca" - chast' poslednyaya, 11-ya.
Podglyadyvatel' Hefec podglyadyvaet za smert'yu svoej materi! (Hefec
protestuyushche podnimaet ruku, no tut zhe smiryaetsya s proishodyashchim). Ty gotova?
Klamnasa: YA polnost'yu gotova igrat' umirayushchuyu mat' etogo negodyaya!
Tejgaleh: Staraya mat', lyubimaya mat' Hefeca - na smertnom odre. Ej uzhe
tyazhelo dyshat'. Ona hripit, zadyhaetsya. (Klamnasa hripit, zadyhaetsya).
Podglyadyvatel' Hefec podglyadyvaet cherez zamochnuyu skvazhinu - u nego net sil
predstat' pered umirayushchej otkryto. (Tejgaleh nagibaetsya i "podglyadyvaet" za
Klamnasoj, budto cherez zamochnuyu skvazhinu).
Klamnasa hripit: Ah! YA zadyhayus'! Vozduha!
Tejgaleh nervno dergaetsya, prichmokivaet ot udivleniya: Tak ved' est'
vozduh! Dyshi, mat', ty mozhesh'!
Klamnasa: Ne mogu! Zadyhayus'!(Hripit).
Tejgaleh: Skoro pridet vrach! On tebe oblegchit dyhanie! Mama!
Klamnasa: Hefec!
Tejgaleh nervno dergaetsya, prichmokivaet ot udivleniya: Mama!
Klamnasa: Hefec, mne ploho! Ploho! O! Gde ty?
Tejgaleh: YA zdes'! YA zdes'!
Klamnasa: Gde ty? Gde? Spasi menya! Idi ko mne!
Tejgaleh: YA ne mogu! YA ne umeyu!
Klamnasa: Tfy mozhesh'! Zachem zhe ya otpravila tebya v universitet?! Ne
ostavlyaj menya!
Tejgaleh: YA zdes'!
Klamnasa: Ah! YA umirayu! Ne daj mne umeret'!
Tejgaleh: No kak? Kak?
Klamnasa: Ne znayu. |to menya ne interesuet. YA - tvoya mat'. YA tebya
vyrastila. Spasi menya!
Tejgaleh: U menya sil net!
Klamnasa: A ya tak na tebya nadeyalas'!
Tejgaleh: YA slab!
Klamnasa: Hefec, mama ne hochet umirat'! Mama zadyhaetsya! Spasi svoyu
mat'!
Tejgaleh: Skoro vrach priedet.
Klamnasa: Net, ne vrach! Ty! Ty moj syn! YA tebe vsyu svoyu zhizn' otdala ,
spasi menya!
Tejgaleh: YA slabyj, ya - tvoj syn, ya ved' nadeyus', chto t y spasesh' m e n
ya !
Klamnasa: Ty menya brosaesh', kogda ya bol'she vsego v tebe nuzhdayus'! Ty
menya razochaloval! Ty - ne moj syn!
Tejgaleh: Ne govori tak, ya tvoj syn, no ya ne mogu!
Klamnasa (zadyhaetsya): Pomogi mne, inache vse eto budet na tvoej
sovesti!
Tejgaleh:No kak?! YA zhe ne znayu!
Klamnasa: Ty moj syn! Ty byl edinstvennoj moej nadezhdoj!
Tejgaleh (skulit): YA ne vinovat! YA ne vinovat!
Klamnasa: Ty vinovat, raz ty plachesh'! Syn moj! Ty ne dash' svoej materi
umeret'! (Zadyhaetsya, prizhimaet ladoni k licu, sudorozhno izvivaetsya):
Vozduha! Vozduha! Nechem dyshat'! Spasite! Umirayu! Serdce! Spasite!
(otkidyvaetsya nazad. Pauza).
Tejgaleh (ego b'et nervnaya drozh'): Mama... ? Mama...? (podhodit k nej.
Vdrug vypryamlyaetsya i krichit): Spasite moyu mat'! (brosaetsya k nej) YA predal
svoyu mat'! Svoyu doroguyu mamochku! Ona nadeyalas', chto ya ee spasu! YA ee predal!
Ona umerla iz-za razocharovaniya vo mne! Hefec, predatel', do kakih zhe por ty
budet razocharovyvat' teh, kto tebya lyubit?
Drozh' peredaetsya nastoyashchemu Hefecu, on bezuspeshno pytaetsya ee
ostanovit', on ves' tryasetsya. V popytke unyat' oznob on brosaetsya na pol,
zalezaet pod divan, Klamnasa i Tejgaleh stoyat i smotryat na nego, on
vypolzaet iz-pod divana sovershenno spokojnym.
Hefec: Kogda svad'ba?
Klamnasa: CHerez 2 nedeli, vo vtornik, v pyat'.
Hefec: Znachit, v etot zhe den' v 6 ya sprygnu s kryshi. Vy svideteli.
Tejgaleh (podnimaet ruku kak pobeditel'. Torzhestvenno): Klamnasa! Ty
zasluzhila podarok!
(Na ulice poyavlyaetsya SHukra s gazetoj podmyshkoj, on krichit): Slushajte,
slushajte! Snova utro prishlo! Tot, kto ne mozhet vstat', pust' zhdet, poka ego
zaberut v bol'nicu ili zaroyut! A teh, kto mozhet vstat', ya preduprezhdayu:
Ostorozhno! Novyj den' nachalsya!
Dejstvie 2
Kartina 12
CHerez 2 nedeli. Utro. Komnata Fugry i Varshavyaka. Fugra v korotkom
domashnem halate, na golove - letnyj shlem. Vhodit Varshavyak v domashnem halate,
s buterbrodom v ruke.
Varshavyak: Segodnya nasha svad'ba. Pochemu ty v etom shleme?
Fugra: Mozhet, ya nemnogo poletayu pered svad'boj. Hochetsya nad vami vsemi
pripodnyat'sya, prezhde chem ty menya obnimesh'.
Varshavyak: No ved' mozhno nadet' shlem pered posadkoj v samolet?
Fugra: Ty chto, pytaesh'sya mne logiku navyazat'? Nadela i nadela. Kogda ya
tebya uzhe priuchu?
Varshavyak: Ladno, ya sebe budu tiho spokojno est'. (Raskryvaet rot).
Fugra: A pocelovat'? (On priblizhaetsya k nej, celuet v shcheku, snova
raskryvaet rot, namerevayas' otkusit' ot buterbroda). I eshche raz. (On celuet i
snova raskryvaet rot). I eshche razik. (On smotrit na buterbrod s vozhdeleniem i
toskoj). Ty chto, koleblesh'sya?
Varshavyak: Net... prosto... progolodalsya.
Fugra legkim, no reshitel'nym zhestom vybivaet buterbrod u nego iz ruk,
vozhdelennyj buterbrod padaet, Varshavyak molcha glyadit na nego.
Varshavyak: Pochemu?
Fugra: Pochemu shlem, pochemu vybila buterbrod - kakoj ty nudnyj, paren'.
YA vyhozhu zamuzh za nudilu. .
Varshavyak: YA prosto hochu ponyat', pochemu ty eto sdelala, Fugra. V
poslednee vremya, kogda ya s toboj, ya dumayu tol'ko o bedrah, kotorye nado mnoj
smeyutsya, o plachushchih oficiantah, o stul'yah posredi ulicy, sogbennyh
rodstvennikah, a teper' eshche i ob upavshih buterbrodah. Pytayus' vse eto ponyat'
i ne mogu. Laj mne za chto zacepit'sya, Fugra.
Fugra: Svad'by ne budet.
Varshavyak: CHto?
Fugra: Svad'by ne budet.
Varshavyak: CHto ya takogo sdelal?
Fugra: Ty vse vremya vo mne somnevaesh'sya, ya tebya ne hochu ni k chemu
prinuzhdat'.
Varshavyak: YA somnevayus'? My zhe reshili, chto my drug druga lyubim, reshili,
chto pozhenimsya. YA prosto hotel tebya ponyat', ponyat' motivy tvoih postupkov,
potomu chto ya tebya lyublyu.
Fugra: Ponyat' menya neprosto. YA - slozhnaya natura. Tak chto prinimajte
menya takoj, kakaya ya est', ili davaj rasproshchaemsya. Razluka budet bez pechali.
Varshavyak: Ty ved' znaesh', chto ya ne smogu s toboj rasstat'sya. Nikogda.
Ty, naverno, dumaesh', chto ya pristal kak kleshch. (Pauza). Kak kleshch? (Pauza).
Kak kleshch? (Pauza). Ty ne otvechaesh', i ya ne znayu, schitaesh' li ty menya kleshchem
ili net. A prodolzhat' sprashivat' ya tozhe opasayus' - ty mozhesh' rasserdit'sya.
Pauza). YA idu na kuhnyu. (Sobiraetsya vyjti).
Fugra: Varshavyak! (On ostanavlivaetsya). Po sluchayu svad'by ya reshila pojti
tebe navstrechu v odnorazovom poryadke i ob®yasnit' pochemu ya vybila u tebya iz
ruk buterbrod. YA k nemu prirevnovala.
Varshavyak: K komu?
Fugra: K buterbrodu. YA hotela, chtoby ty menya poceloval, a buterbrod byl
mne konkurentom, zanimaya tvoj rot.
Varshavyak (vozbuzhdaetsya):Fugra... ya... potryasayushche... daj bog, chtob ya
smog do takogo dodumat'sya.
Fugra: Bolee togo (nastupaet na buterbrod) vot tak ya budu postupat' so
vsemi, kto budet na tebya pretendovat'. Nu, a teper', esli hochesh' otmenit'
svad'bu, tol'ko skazhi.
Varshavyak (razrazhaetsya plachem oblegcheniya): Otmenit' svad'bu! Skoree
mozhno otmenit' Solnce! Ptic! Kakaya zhenshchina! I figura, i myshlenie! Tennis i
fizika! I ya eshche ej dokuchal voprosami! I ya eshche sprashival - pochemu ona vybila
u menya iz ruk buterbrod!
Stuk v dver'. On idet otkryvat', prodolzhaya bormotat' i plakat'. Vhodit
Klamnasa.
Klamnasa: Dobroe utro, molodozheny! Ty pochemu plachesh'?
Varshavyak: Moya zamechatel'naya nevesta prirevnovala menya k buterbrodu.
Klamnasa: Vot takaya ona u menya. Dlya togo, chtoby ee ocenit', nado
poplakat'.
Varshavyak (plachet): Ladno, ya vse zhe shozhu, prigotovlyu sebe eshche
buterbrod. Golod - ne tetka. (Uhodit).
Klamnasa: Letnyj shlem, buterbrod - chto by eto znachilo? (Nagibaetsya,
rassmatrivaet chto-to na polu) Na polu - razdavlennoe yajco. CHto zdes' bylo?
Izvinite za vmeshatel'stvo, no mat' imeet pravo znat', chto sluchilos'.
Fugra: Ty zachem prishla?
Klamnasa: YA ved' skazala - ya mat'. YA dolzhna znat', chto proishodit. YA
prishla, chtoby uznat', kak sebya chuvstvuet moya doch' nakanune svad'by.
Fugra: Prishla:? Uvidela? Privet! Ty ploho vyglyadish'. Tebe nado
otdohnut'.
Klamnasa: Otdohnut'? Da razve tut otdohnesh'? Kuda ni glyan' - vezde igry
etogo Hefeca. Razumeetsya, tvoemu otcu nedostatochno togo, chto Hefec reshil
sprygnut' s kryshi. Net, tvoj otec reshil taki dokazat' emu, chto on zhivet ne
naprasno. Vot uzhe dve nedeli otec prygaet po vsemu domu, izobrazhaya pered
Hefecom istorii ego zhizni, a Hefec uhmylyaetsya i sgibaetsya, uhmylyaetsya i
sgibaetsya. Dazhe segodnya, v den' tvoej svad'by, on sobiraetsya razygryvat'
ceremoniyu pohoron Hefeca - pered tem, kak tot sprygnet s kryshi. Nu chto tebe
skazat', Fugra, ya teper' zhivu pryamo v adu. Tak ne udivitel'no, chto ya ploho
vyglyazhu.
Fugra: Voobshche-to menya eto vse malo volnuet, no mne obidno, chto vy
nahodite vremya izdevat'sya nad Hefecom, v to vremya, kogda vam nuzhno udelit'
nemnogo vnimaniya mne.
Klamnasa: |to kak raz to, chto ya hochu skazat', no ved' govorit'-to ne s
kem! VO vsyakom sluchae, ty mozhesh' byt' uverena, chto ya - prezhde vsego mat'. YA
tebe dazhe prinesla farshirovannoj ryby, kotoruyu ty tak lyubish', chtoby ty
chuvstvovala, chto u tebya est' dom. (Vynimaet iz sumochki banochku i potryasaet
eyu v vozduhe). Vot, smotri, chto takoe nastoyashchaya mat'! (Fugra legko vybivaet
banochku iz ruk materi, banka padaet na pol). CHto eto takoe?!! Za chto?
(Vhodit Varshavyak s sendvichem):
Varshavyak: CHto eto upalo?
Fugra (podbegaet k nemu i vybivaet sendvich u nego iz ruk): Teper' moego
zheniha i moyu mat' chto-to ob®edinyaet.
Varshavyak (razrazhaetsya rydaniyami): Kak ona menya lyubit! Kak ona menya
revnuet! Pojdu-ka sdelayu sebe eshche sendvich. Na etot raz ne vyjdu iz kuhni,
poka s nim ne razdelayus'. (Vyhodit).
Klamnasa: YA prosto vne sebya - kak mat', kak chelovek i kak zhenshchina s
farshirovannoj ryboj. (Sobiraetsya uhodit').
Fugra: YA - prestupnica? (Pauza).YA sprashivayu - ya - prestupnica?
Klamnasa: Net. Poroj ya slishkom nervnichayu. Ty na vse eto imeesh' pravo.
Fugra: I to, chto ya brosila rybu?
Klamnasa: U kogo-nibud' drugogo - konechno. No ne u mamochki. (Sobiraetsya
vyhodit').
Fugra: A esli ya tebe skazhu, mamochka, chto ya brosila rybu tol'ko potomu,
chto hotela tebe nemnozhno pokapriznichat' v den' svad'by?
Klamnasa (raschuvstvovanno): Fugrochka!
Fugra: Mamochka!
Klamnasa: Da, ya tebya balovala vse vremya, kapriznica ty moya! Ty molodaya,
krasivaya, zamechatel'naya, tebe mozhno. Kogda ya byla v svoem vozraste, ya vela
sebya tochno tak zhe. Esli ty hochesh', ya mogu podelit'sya s toboj svoim opytom.
Ustraivaem zagovor protiv vsego mira?
Fugra: Tebe eto budet nelegko. Mne prishlos' mnogim postupit'sya. Ty
budesh' stradat', papa budet stradat', i vsya tvoya energiya budet napravlena
lish' na menya.
Klamnasa: CHto zh, ya gotova. Tvoj otec vse bol'she rebyachitsya, a ya ot nego
vse bol'she udyalyayus'. |to ya govoryu tebe po sekretu, kak docheri. Iz vseh vidov
ambicii, kotorye u menya byli v zhizni, ty lish' odna ostalas'. YA gotova
posvyatit' tebe svoyu zhizn', v kachestve materi, sovetnicy i babushki tvoih
vnukov. YA tol'ko proshu tebya horosho ko mne otnosit'sya.
Fugra: Horosho-horosho, no ty dolzhna znat', chto deti horonyat roditelej.
Klamnasa: |to estestvenno, no tol'ko, pozhalujsta, ne v prisutstvii
postoronnih. (Stuk v dver'). Vot vidish', ya uzhe nachala rabotat' v novoj
dolzhnosti. (Idet otkryvat'. Vhodit Tejgaleh).
Tejgaleh: Klamnasa, ty uzhe zdes'? YA tebya iskal v lavke, v
parikmaherskoj, u myasnika, no tebya tam ne bylo. A kak zdorov'e nevesty?
Povsyudu na nas smotryat s zavist'yu - ved' my dozhili do takogo schast'ya! (Fugra
podbegaet k otcu, sryvaet s nego shlyapu, brosaet na pol, topchet. Tejgaleh
smotrit na shlyapu, porazhennyj) YA tak ponyal, chto takim obrazom ty namekaesh' na
to, chto kupila sebe v podarok novuyu shlyapu. (On tozhe topchet shlyapu).
Zamechatel'no! Tryapku iz menya delaem! (Fugre) I gde zhe ona? (Pauza) Gde zhe
novaya shlyapa? Fugra, ty ved' kupila mne novuyu shlyapu? U menya net drugogo
ob®yasneniya tvoemu postupku. Da? Ved' inache....(vdrug nachinaet plakat', sam
sebya odergivaet). Net, net. Ty kupila mne novuyu shlyapu. YA znayu. Da. YA svoyu
doch' znayu. Ty hotela sdelat' mne syurpriz. Kak net? Nu nichego, u tebya eshche
est' vremya. My s zhenoj dolzhny uzhe bezhat' domoj, nam nado doigrat' "Igru v
Hefeca".
Fugra: Mama, ob®yasni chto proishodit.
Klamnasa: On horosho znaet, chto ya nikogda ne byla polnost'yu soglasna s
ego igrami.
Tejgaleh: Ty ne byla soglasna?! |to chto-to novoe!
Klamnasa kolebletsya
Fugra: Nu, rasskazhi, chto tam proishodit!
Tejgaleh: S chego eto ona dolzhna tebe rasskazyvat'?
Klamnasa: Mne ot nego skryvat' nechego. YA uzhe govorila, chto
edinstvennoe, chego ya hochu - eto vydat' zamuzh edinstvennuyu doch' i vsyacheski ee
podderzhivat'.
Fugra: Net! Rasskazhi! Nu, chego zhe ty zhdesh'? Rasskazhi! Rasskazhi!
Klamnasa (vnezapno zazhigaetsya): Da, mne s toboj doma nadoelo! YA ostayus'
s
docher'yu! Ty pomog proizvesti ee na svet i vyrastit', ty dal nam dom,
mebel', edu, a my tebya obveli vokrug pal'ca! My prosto poglotili vse, chto ty
dal. A teper' ty nam ne nuzhen! Idi, idi igraj v svoi igry!
Tejgaleh: A ty?
Fugra: A ya zdes' nuzhna, poetomu ya ostayus'. Fugra lyubit menya. Ej nuzhna ya
i tol'ko ya. (Beret doch' pod ruku). Vot vidish'?
Tejgaleh (zastyvaet s raskrytym rtom): No ved' ona i moya doch'!
(Brosaetsya k Fugre i beret ee pod ruku s drugoj storony): Ona moya doch',
takaya zhe kak i tvoya!
Klamnasa: My s nej zagovor ustroili.
Tejgaleh: YA tozhe v nem sostoyu! YA eshche mnogo chego mogu dat'!
Klamnasa: Nichego ty dat' ne mozhesh'! Ty pust! Ty vse vlozhil v Fugru i v
dom! U tebya dazhe shlyapy ne ostalos'!
Tejgaleh: YA - otec! I kandidat v dedushki!
Klamnasa: Mat' ostanetsya mater'yu!
Tejgaleh: YA budu uchit' detej Fugry igrat'!
Klamnasa: Igra! U tebya vechno igry na ume! A ya, ya dayu ej znaniya i opyt v
gotovke, uborke,
Fugra: To est', ty zhaluesh'sya?
Tejgaleh: A ya i ih predstavlyayu.
Fugra: Vy zhaluetes'?
Varshavyak: YA ne zhaluyus'.
Klamnasa: I ya tozhe.
Tejgaleh: Tam, za dver'yu, vy govorili sovsem drugoe. Za svoi prava
nuzhno borot'sya!
Fugra: Dopustim, ya promu vashi zhaloby. Sbrosit' i emu shapku? (Ona
priblizhaetsya k Hefecu, on zhdet, chtoby ona sbrosila ego shapku. Ona
ostanavlivaetsya naprotiv nego): No razve vy ne zamechaete, chto ya prichinila
emu gorazdo bol'shij ushcherb?
Tejgaleh: (Glyadit po storonam): YA ne vizhu.
Klamnasa: (Glyadit po storonam): I ya ne vizhu.
Varshavyak: Glyadit po storonam): I ya ne vizhu.
Fugra: Net, vy v samom dele ne vidite? On ved' nadeyalsya, chto ya emu
skazhu : "Ne prygaj!" A ya vyslushala ego vnimatel'no, vse ego zhaloby i etogo
ne skazala! Ne skazala! A vy hotite, chtoby ya ego shapku brosila. Duraki! Da ya
ne shapku, ya ego samogo s kryshi sbrosila! CHtoby u vas, papa s mamoj, ne bylo
illyuzij, so vsemi staraniyami, kotorye vy vlozhili v "Olimpiadu Hefeca". On
ved' prygaet iz-za menya, a ne iz-za vas!
Tejgaleh: Ty oshibaesh'sya!
Klamnasa: Skazhi, Hefec, iz-za kogo ty segodnya pogibaesh'? Skazhi im!
Tejgaleh: |to ya, svoimi rukami organizoval ego gibel'!
Fugra: Skazhi im, Hefec, skazhi!
(Hefec zalivaetsya rydaniyami, na podkashivayushchihsya nogah uhodit).
Tejgaleh: YA - pobeditel'! |to ya ustroil ego gibel'! YA! (Bezhit za
Hefecom). Podozhdi, ya idu! |to ya, ya ustroil! (Skryvaetsya za kulisami).
Fugra: Pust' krichit. YA my pojdem ko mne v komnatu primeryat' svadebnoe
plat'e. (Napravlyayutsya k vyhodu). A kak ty dumaesh', iz-za kogo on prygaet s
kryshi?
Varshavyak: (pro sebya): YA ne dumal, chto dazhe ob etom mozhno vesti spory.
Esli tak, to i ya uchastvoval. YA zhe prygal sverhu, net? Da.
Kartina 13
To zhe utro. Ploshchad' pered kafe. Hefec i Tejgaleh idut vmeste, SHukra
kradetsya szadi. Podslushivaet.
Tejgaleh: A teper' skazhi - kto dovel tebya do gibeli. A? Kto tebya ubil?
Nu, govori, pust' vse znayu pravdu. (Ostanavlivayutsya u vhoda v kafe).
Hefec (krichit): Hana CHarlich!
Poyavlyaetsya Hana: YA zanyata.
Hefec: Segodnya v 6 vechera ya prygayu s kryshi. Prihodi.
Hana: Samoubijstvo?
Tejgaleh: Eshche kak!
Pauza.
Hana (myagko): Durachok. Posmotri mne v glaza. A esli ya tebya proshchu i
skazhu, chto bol'she na tebya ne serzhus'?
Hefec: Net, vy slyshali? Ona dumaet, chto ya eto delayu iz-za nee!
Tejgaleh: On delaet eto iz-za menya!
Hefec: A ty dazhe moloka mne v kofe pozhalela prinesti.
Hana: Pogibaj na zdorov'e. YA ne pridu.
Hefec: Net, vy slyshali? Ona dumaet, chto ya ee priglashayu v kachestve
gostya! YA podayu ugoshchenie i mne nuzhna oficiantka. Za platu, razumeetsya.
Hana (posle pauzy, s gor'koj ulybkoj): YA ponyala. Nu, chto zh , i eto
neploho. Znachit, ya vse-taki nuzhna. Podaj, unesi, podaj, unesi. Horosho, ya
podam. YA podam YA vse sdelayu kak nado, Hefec, ty mozhesh' prygat' spokojno.
Hefec: Pryzhok v 6. Prihodi k 4, chtoby vse prigotovit'.
Hana vhodit v kafe.
SHukra vyhodit napererez Hefecu: Hefec!
Hefec: CHego tebe?
SHukra: Ty menya ne priglasil.
Hefec: My s toboj ne takie uzh druz'ya.
SHukra: I vse taki. Znakomye kak nikak. Ty ved' znaesh', kak mne vazhno
videt' kak eto sovershish'.
Pauza.
Hefec: Horosho. Bud' v 6 u nas na kryshe.
SHukra: Vo dvore. YA budu vo dvore. Samo pereprygivanie cherez ograzhdenie
kryshi menya ne interesuet. Nastoyashchee udovol'stvie dlya teh, kto ponimaet - eto
udar o zemlyu. YA budu vo dvore.
Hefec uhodit.
Tejgaleh (SHukre): Takih kak ty, prosto net. (Sobiraetsya uhodit').
SHukra: YA tozhe na vas glaz polozhil.
Tejgaleh (ostanavlivaetsya): A chto, so mnoj chto-to ne v poryadke? Net, u
menya vse horosho. Umenya vse v polnom poryadke. (Uhodit).
SHukra (pro sebya): V 6 vechera. Pryzhok, on razob'etsya vdrebezki. Nakonec,
v etom mire nachinaet ustanavlivatsya poryadok.
Kartina 14
To zhe utro. Komnata Adasha. On lezhit navznich' na divane. Stuk v dver'.
Pauza. Eshche stuk.
Adash: Kto eto mne meshaet otdyhat' v 10 utra?
Pauza. V okne poyavlyaetsya golova Tejgaleha.
Tejgaleh: A potom ty budesh' umolyat', chtoby tebya prostili. Vstan' i
otkroj nemedlenno!
Adash (vskakivaet): Gospodin Tejgaleh! Izvinite, ya ne znal, chto eto vy.
Tejgaleh: Otkryvaj sejchas zhe!
Adash (bezhit k dveri, na begu): YA otkryvayu, zahodite pozhalujsta!
Golova Tejgaleha ischezaet, Adash otkryvaet dver', vhodit Hefec.
Adash (sleduet za nim): A tebe ya ne otkryval.
Sledom vhodit Tejgaleh.
Tejgaleh (poricatel'nym tonom): Valyaesh'sya v posteli v 10 utra, a eshche
hochesh' ispravit' sozdannoe o sebe vpechatlenie! (Podhodit k divanu). Kogo ty
imel naglost' videt' vo sne?! Smotri - chtoby eto ne byla moya zhena ili moya
doch'!
Adash: Net, net, chto vy! Mne snyatsya sny tol'ko o moem sobstvennom
zdorov'e.
Tejgaleh (zabiraetsya na divan i prygaet na nem): Aga, tebe zdes' myagko!
Tebe zdes' udobno!
Adash (s trudom vynosit eto zhutkoe zrelishche, no boitsya Tejgaleha, poetomu
nahodit obhodnoj put'): Gospodin Tejgaleh! Sadites', pozhalujsta, syuda!
Hotite chayu? Pozhalujsta, gospodin Tejgaleh, syuda!
Tejgaleh (prekrashchaet prygat') : CHto?
Adash: Sadites', pozhalujsta. Hotite chayu?
Tejgaleh: Net. (Prodolzhaet prygat'). Myagko, da? Udobno?
Adash: Gospodin Tejgaleh! Mozhet, arbuz? Gospodin Tejgaleh! Hotite arbuz?
Tejgaleh: (prekrashchaet prygat') : CHto?
Adash: Arbuz ili persik?
Tejgaleh (slezaet s divana): My speshim. Net vremeni.
Adash podhodit k divanu i smotrit na nego s glubokim sozhaleniem.
Tejgaleh (Hefecu): Priglasi ego i pojdem.
Adash (s nadezhdoj): Na svad'bu?
Hefec: Segodnya v 6 ya prygayu s kryshi. Prihodi.
Adash: YA s nim ne razgovarivayu. CHego on hochet?
Tejgaleh: On hochet priglasit' tebya na ceremoniyu pryzhka s k ryshi.
Adash: Krysha? S chego vdrug krysha? On zhe mozhet ubit'sya!
Tejgaleh: Doshlo.
Adash: (Hvataetsya za grud', plyuhaetsya na stul) Oj!
Hefec (brosaetsya k nemu): Adash! Adash!
Adash (slabym golosom): Dajte dozhit' spokojno, skol'ko mne ostalos'!
Hefec: No ty - moj edinstvennyj drug! Tam, na kryshe, tol'ko ty mne
budesh' nuzhen.
Adash: Bol'she ni slova o kryshe! U menya ot etogo sudorogi pishchevoda
nachinayutsya. Tam zhe 5 etazhej!
Hefec: YA reshil pokonchit'.
Adash: CHto pokonchit'? Slomat' nogu tebe uzhe ne dostatochno? Tebe nuzhno
vse? Oj, serdce!
Hefec: Tak ty pridesh'?
Adash: YA uzhe pristroilsya v posteli na dvoe sutok.
Hefec: A kto zhe togda budet soprovozhdat' menya na kryshu?
Adash: A chto budet s moim serdcem posle etogo izvestiya?
Hefec: Net, net! Kto budet menya soprovozhdat'? Menya, menya!?
Adash:' A kto menya budet lechit'? Menya, menya, menya!
Hefec: Net, menya, menya, menya, menya!
Adash: Menya! Menya!
Hefec i Adash (pytayutsya drug druga perekrichat') : Menya, menya, menya!
Hefec prekrashchaet orat', energichnym shakom podhodit k divanu i zalezaet
na nego: Da hvatit uzhe s tvoim serdcem! Poslushaj hot' raz ser'eznuyu veshchz'!
Adash: Slez'!
Hefec: Net.
Adash: Slez' s divana!
Oni smotryat drug na druga. Hefec topchetsya na divane, zalezaet na
podokonnik.
Hefec: Dver' est'!
Hefec vyprygivaet v okno i ischezaet. Tejgaleh napravlyaetsya k dveri.
Adash: Gospodin Tejgaleh!
Tejgaleh: U menya net vremeni.
Adash: On skazal eto lish' dlya togo, chtoby povredit' moemu serdcu, da?
(Tejgaleh uhodit). Gospodin Tejgaleh! A kak zhe vpechatlenie vashe obo mne?
Uluchshilos'?
Tejgaleh: Esli ty budesh' prodlozhat' valyat'sya v posteli v 10 utra,
nichego horoshego ne budet.
Adash: |to bylo sluchajno, etogo bol'she ne povtoritsya! (Tejgaleh uhodit).
Pogodite, gospodin Tejgaleh, izvinite, chto ya zadayu tak mnogo voprosov....
Naschet svad'by... G-zha Klamnasa skazala, chto esli...
Tejgaleh: My vas ne priglashaem.
Adash: Nu, net tak net, ya zhe tol'ko sprosil. (Tejgaleh uhodit. Adash
pletetsya sledom): I vse taki - moi luchshie pozhelaniya neveste.
V okne poyavlyaetsya golova SHukry. On vidit, chto v komnate nikogo net,
perelezaet cherez okno, stanovitsya na divan.
Adash (vozvrashchaetsya): |to eshche chto? SHukra! Slez' nemedlenno! Ty chto,
cherez dver' ne mozhesh' zajti? Est' zhe dver', gospoda! U menya est' svoya,
lichnaya zhizn', i etot divan mne nuzhen. Slezaj!
SHukra: Tebya priglasili na sprygivanie, a ty otkazalsya!
Adash: Slez' sejchas zhe!
SHukra: Hana CHarlich tam budet.
Adash: Menya ne volnuet, kto tam budet. Slezaj!
SHukra: A na takih meropriyatiyah legko zavyazat' znakomstvo.
Adash: Tak ee priglasili? Ee priglasili?
SHukra (Vzlezaet na podokonnik): Ty ne obratil vnimanie, chto ya zagonchil
govorit'? (Vyprigivaet v okno i ischezaet. Adash nervno hodit po komnate,
podhodit k divanu, smotrit na nego. Stavit na nego nogu. Pauza. Snimaet,
stavit vtoruyu. Pauza. Zalezaet na divan. Pauza. Prygaet. Pauza. Prygaet vse
sil'nee, pytayas' takim obrazom razveselit'sya, i prigovarivaet): I ya.... i
ya... i ya....
Kartina 15
Tot zhe den'. Komnata Fugry i Varshavyaka. Fugra v trusah, lifchike i
letnom shleme. Ona udiraet kak by v shutku ot Klamnasy, kotoraya gonyaetsya za
nej so svadebnym plat'em v rukah. Obe povizgivayut.
Fugra: Op.. op...
Klamnasa: Fugra, Fugra!
Fugra: Op.. .op...
Klamnasa: U nas net vremeni. Ty dolzhna primerit' plat'e.
Fugra: Op.. .op!
Vhodit Varshavyak s letnym shlemom na golove.
Varshavyak: Mozhet, ya ej podam plat'e. Menya ona slushaet.
Klamnasa: Net, eto moya doch'
Varshavyak: Ty ved' slushaesh' menya inogda, Fugra?
Fugra: Op.. .op...
Varshavyak. Inogda, inogda, kogda my odni, da?
Klamnasa:
Fugra: Op... op...
Klamnasa: Da chto ya, svoyu doch' ne znayu? Kogo ty bol'she slushaesh',
Fugrochka, menya ili Varshavyaka? (Protyagivaet ej plat'e).
Fugra: ( Ottalkivaet plat'e): Op.. op...
Klamnasa: YA tebya vynosila, muchalas' rodovymi shvatkami, ya tebya kormila,
odevala, tak ne pozor' zhe menya. Da zhe mne hot' namek, chto ya ne zrya staralas'
vsyu zhizn'. (Protyagivaet plat'e).
Fugra: (Ottalkivaet plat'e): Op.. op...
Varshavyak (vyhvatyvaet plat'e iz ruk budushchej teshchi, protyagivaet Fugre):
Fugra, eto ya, Varshavyak!
Fugra: (Ottalkivaet plat'e): Op.. op...
Varshavyak: YA - tvoj zhenih i vecherom stanu tvoim muzhem. My s toboj vsyu
zhizn' budem vmeste. Kto est' u tebya blizhe menya?
Fugra: (Ottalkivaet plat'e): Op.. op...
Klamnasa (vyhvatyvaet plat'e): Vremya idet, nel'zya zhe tak...Reshaj, kto
budet u tebya v zhizni glavnym - ya ili Varshavyak?
Fugra (vnazemno prekrashchaet igry): Otkuda ya znayu? Vy ved' boretes' za
eto zvanie - prodolzhajte!
Klamnasa: Net! YA hochu, chtoby ty sejchas eto reshila - ot kogo ty soglasna
poluchit' plat'e?
Fugra (razrazhaetsya plachem): Parazity! |goisty! Fashisty! Razve vy ne
vidite, chto ya vsego-navsego malen'kaya poteryavshayasya devochka, kotoraya pytaetsya
privlech' k sebe nemnogo vnimaniya!? Razve vy ne vidite, kakaya ya bespomoshchnaya,
chto vot vot nadelayu v shtany i dazhe ne budu znat', kak postupit' v etom
sluchae?! Kommunisty!
Varshavyak (raschuvstvovannyj ot ee placha, nabrasyvaetsya na Klamnasu):
Starkaya karga, vot do chego ty dovela moyu nevestu v den' svad'by! To, chto
zdes' proishodit - eto nashe lichnoe delo. Von otsyuda - cherez trubu!
(Vyhvatyvaet plat'e).
Klamnasa: Plevala ya na tebya, vremennyj zhenishok! ZHenihov mnogo, a mama
odna.
YA takih zhenihov v grobu pachkami vidala. Po dyuzhine na kazhduyu vdovu! I
tebya uvizhu! (Vyhvatyvaet u nego iz ruk plat'e i protyagivaet Fugre v
poslednej popytke).
Fugra (Rydaya): Net! Hefec!
Varshavyak: CHto?!
Fugra: Soprotivlyaetes'? Uzhe nachali menya ogranichivat'?
Klamnasa: Oh uzh mne eti kaprizy. YA vizhu, chto za vse moe
samopozhervtovanie ya nikakoj blagodarnosti ne poluchayu. Esli dlya tebya kakoj-to
Hefec vazhnej, chem mamochka, to pust' on i zanimaet moe mesto i vo vsem
ostal'nom! Pust' pokazhet tebe, kak postupit', esli nadelaesh' v shtany!
(SHvyryaet plat'e Varshavyaku). No ya dumayu, chto emu sejchas ne do plat'ev. On eshche
dolzhen sygrat' s nami scenu sobstvennyh pohoron. Da, ya vozvrashchayus' k muzhu!
Fugra (prekrashchaet rydat'): V etot ad?
Klamnasa: |to zdes' ad. (Pro sebya) Dajte dorogu, dajte dorogu, mne na
pohorony.
Vyhodit. Pauza. Varshavyak podhodit k Fugre s plat'em: CHego eto mne vse
dosazhdayut v den' moej svad'by? YA vsyu zhizn' mechtal o zhenit'be. Dajte, dajte
pozhenit'sya! Pauza. Fugra, ty ego mozhesh' vzyat', nikto ne vidit.
Fugra (vyhvatyvaet plat'e, shvyryaet na pol): Tol'ko Hefec! Moj lyubimyj
Hefec! Moj edinstvennyj!
Varshavyak (zatykaet ushi i vybegaet iz komnaty): Na kuhnyu!
Kartina 16
Tot zhe den'. Komnata v dome Tej galeha. Tejgaleh v nochnoj sorochke zheny
primeryaet ee shlyapku.
Vhodit Klamnasa: Idiot! Ty mne shlyapu rastyanesh'!
Tejgaleh: |to moya shlyapa, moya rubashka! Sejchas ya - Klamnasa! Prezhnyaya
predpochla dezertirovat' k Fugre, i pust' sebe idet, bez nee upravimsya,
Klamnas i bez nee hvataet. S segodnyashnego dnya ya sam Klamnasa! YA budu igrat'
s Hefecem vse roli sam!
Klamnasa (podkradyvaetsya k nemu v popytke sdernut' s nego svoyu shlyapu,
no on ochen' ostorozhen): Ty mne rastyanesh' shlyapu! |to moya shlyapa! (Oret)
Spasite! Mne rastyagivayut shlyapuuuuu!
Tejgaleh: Mne rastyanut' i ya zhe sozhmu obratno. YA teper' sama po sebe,
avtonomnaya Klamnasa!
Klamnasa (Gonitsya za nim): Otdaj shlyapu!
Tejgaleh (ubegaet) : YA - novaya Klamnasa! Neo-Klamnasa!
Klamnasa : Moya shlyapa!
Tejgaleh: Moya! Vse moe! YA Klamnasa!
Klamnasa: Vot ya tebe pokazhu Klamnasu! (Ubegaet za kulisy, vozvrashchaetsya
iz drugogo vhoda):
Tejgaleh (Krichit ej vsled): |to ne ya brosila vse ! |to ne ya izmenila
rodnomu domu! (Bezhit za nej).
Vhodit Hefec: Nu gde zhe oni! YA zhdu i zhdu. (Uhodit v druguyu dver').
Klamnasa (vybegaet, derzha v rukah shtany muzha. Krichit na begu): YA tebe
pokazhu Klamnasu!
Tejgaleh (bezhit za nej): Vse moe! Otdaj shtany!
Klamnasa vybegaet iz drugoj dveri.
Hefec (vhodit v pervuyu): A kak zhe naschet igry v moi pohorony?
Tejgaleh: Pohoroni sebya sam! (Prodolzhaet gonyat'sya za zhenoj,
skryvaetsya).
Hefec: Kak eto sam? (Bezhit za Tejgalehom vo vtoruyu dver', no Klamnasa
vypihivaet ego ottuda v komnatu. U nee v rukah shlyapa, kotoruyu ej udalos'
sorvat' s golovy muzha. Tejgaleh bezhit za nej, pytayas' otnyat' shlyapu. Hefec
bezhit za nimi).
Hefec: Vremeni malo! V 6 ya prygayu!
Tejgaleh (Podnimaet shlyapu): Ne boltajsya pod nogami u zanyatyh lyudej!
(Vyhodit vo vtoruyu dver').
Hefec (bezhit za nim): No ved' vy sami toropili menya vse vremya!
(Vbegaet vo vtoruyu dver'. Iz pervoj vyhodit Klamnasa v shtanah Hefeca,
derzha ego shlyapu i syurtuk. Tejgaleh bezhit za nej)
Tejgaleh: Moi shtany!
Klamnasa: YA tebe pokazhu Klamnasu! (Skryvaetsya vo vtoroj dveri. Iz
pervoj poyavlyaetsya Hefec, on gonitsya za Tejgalehom)
Hefec: Skoro 6...
Tejgaleh (oborachivaetsya k nemu): Poslushaj, prekrati za mnoj begat', o
tstan' ot menya so svoimi pohoronami. Esli ty mozhesh' umeret' tiho - tak
umiraj, a esli net - tak ne umiraj (Vbegaet vo vtoruyu dver').
Hefec: Kak eto ne umiraj?! Posle vsego, chto vy sdelali...(Ubegaet za
Tejgalehom vo vtoruyu. Tejgaleh vyhodit ottuda, dostaet iz komoda veer.
Vyhodit Hefec: Ved' ya uzhe lyudej priglasil...
Iz pervoj vyhodit Klamnasa v kostyume Tejgaleha i v ego shlyape. Tejgaleh
demonstrativno obmahivaetsya veerom. Smotryat drug na druga...:
Hefec: Dorogie mogil'shchiki!
Tejgaleh (podaet signal zatknut'sya. Klamnase) : Kogo ya vizhu?! |to ved'
moj pokojnyj dedushka A. B. Tejgaleh!
Klamnasa: Kak horosho prosnut'sya odnazhdy, posle 27 let zamuzhestva, i
uvidet' sebya samu.
Tejgaleh (peredraznivaet ee): Vot kak ya tebya stesnyayus'! (Podnimaet
rubashku i pokazyvavet ej zadnicu).
Klamnasa (peredraznivaet ego): Kakie tufli! Kakie nogi! Ostaetsya lish'
upast' i oblizat' ih!
Tejgaleh (peredraznivaet ee): Vremya idet, skoro ya stanu babushkoj.
Klamnasa (peredraznivaet ego): Vpered, k pobede!
Hefec: Vy, kak vidno, zabyli, chto...
Klamnasa: Nikto ne zabyt, nichto ne zabyto! Prosto nas eto ne
interesuet.
Tejgaleh: I tiho chtob mne bylo!
Hefec: Ne hochu, ne hochu, ne hochu! Klamnasa, Tejgaleh, dorogie moi
mogil'shchiki, bud'te snova schastlivy, ved' i ya umirayu dlya togo, chtoby vy byli
schastlivy. Davajte sbrosim Hefeca s kryshi, davajte omrachim moi poslednie
chasy, zasypajte menya zemlej, nu, sil'nee...(Vhodit Fugra v lifchike, trusah i
letnom shleme) Fugra, moj angel smerti, hot' ty prishla vovremya! Oni dolzhny
igrat' so mnoj moi pohorony, a oni ne hotyat!
Fugra: Tak chto, igra v Hefeca zakonchena? I snova ya v centre sobytij.
Tak i dolzhno byt'. A drugoe vse - protivoestestvenno.
Hefec: No ya hochu, chtoby oni menya zagruzili!.
Fugra: Oni uzhe ne mogut. Ty chto, ne vidish', oni uzhe sovsem legkie!.
Hefec: No mne nuzhno, chtoby menya zagruzili!
Fugra: Esli ty ne zagruzhen dostatochno, postav' sebe stol na golovu.
Hefec zadumyvaetsya. Zalazit pod stol, vstaet so stolom na golove).
Fugra: Nu, vy uzhe zakonchili prihorashivat'sya pered svad'boj? Smotrite
sami, kak pape idet nochnaya rubashka i kak mama ocharovatel'no vyglyadit v
shtanah. Esli by ya ne byla vashej docher'yu, ya by voobshche ne ponyala, kto zdes'
muzhchina, a kto naoborot. Horosho vy smeshalis'. Vas mozhno nazvat' Klamtejgaleh
i Tejgalesa. Prodolzhajte v tom zhe duhe.
Klamnasa: A ty chto sebe dumaesh', v odnih trusah? Dumaesh', u menya vsego
etogo ne bylo? Dumaesh' ya ne znayu, chto takoe belye uprugie bedra? Dumaesh',
tvoj otec, kotoryj sejchas stoit zdes' v nochnoj rubashke, ne prihodil ko mne v
beloj rubashke i obtyagivayushchih bryukah obnimat' menya? Ty nichego novogo v etom
smysle ne pridumala. Teper' ty razygryvaesh' svoyu molodost', teper' tvoya
ochered', no potom pridet drugaya Fugra, i votknet tebe nozh v zhivot, kak ty
mne votknula!
Fugra: Pryamo ne znayu, chto tebe otvetit'. Mne horosho, ty eto ponimaesh'?
Prosto horosho, gospozha!
Tejgaleh (zakryvaet glaza, pytayas' sam sebya ubedit'): I mne horosho, ya
ne stradayu i ne zhaluyus'. Mne horosho.
Klamnasa (plachet): Ty mozhesh' tut prygat' peredo mnoj,no ya znayu, chto mne
prishlo vremya nagnut'sya i vybirat' zernyshki udovol'stviya, kak kurice - cip,
cip, cip, a esli net drugogo vyhoda, pust' kto-nibud' proyavit ko mne nemnogo
sochuvstviya, i esli ya dolzhna lezhat' v zemle, tak ya gotova. YA gotova v zemlyu.
Ty budesh' krichat' "mamochka, mamochka!", no mamochka uzhe ne otvetit. (Rydaet).
Tejgaleh (prodolzhaet v tom zhe duhe): |to ne ya plachu! Obratite vnimanie,
ne sputajte, ya vovse ne plachu. U menya vse horosho. Mne tak horosho, kak tol'ko
mozhet byt'. (Fugra podhodit k otcu) Nu? Nu i chto? Budesh' menya bit'? (Ona
otveshivaet emu pobednuyu poshchechinu tyl'noj storonoj ladoni. Pauza). Tak. Menya
pobila sobstvennaya doch' v den' ee svad'by! Ee mat' - v shtanah. |to
neslyhanno! YA - pervyj primer, pervyj primer. (Razrazhaetsya gor'kim plachem).
Fugra: Teper' ty tozhe plachesh'. Hvatit, naplakalis', A teper' slushajte.
Bylo priyatno videt' vas, kogda vy s sinimi ot natugi licami pytalis' nagret'
vokrug menya atmosferu. No znajte - prinesenie Hefeca v zhertvu ne dast vam
togo, chego vy hoteli. On stoit sejchas so stolom na golove iz-za togo, chto
razocharovalsya v vas. Tak zachem nado bylo hodit' vokrug da okolo, chtoby etogo
dobit'sya? YA proshu vas - zanyat' raz i navsegda podobayushchie vam mesta.
(Torzhestvenno) Dorogie roditeli! Nastupila ochered' vashej docheri. Vy
dolzhny priznat'sya sami sebe - vashe vremya ushlo. Vashi staraniya byt' muzhchinoj i
zhenshchinoj uzhe naprasny , vy vstupili v poslednyuyu fazu vashej zhizni. Derevo i
opilki - sladkaya parochka!
Tejgaleh: Net! YA sebya chuvstvuyu horosho! YA eshche mogu!
Fugra: Ty mozhesh' tol'ko lyudej smeshit'! Ne upryam'sya! Soznajsya i
otstupis'!
Tejgaleh: Ne sejchas! Eshche net. Zavtra.
Fugra: Sejchas! Soznajsya i otstupis'! (Klamnase) I ty tozhe!
Klamnasa: YA ved' uzhe otstupilas'. Esli by ty byla bolee vnimatel'na ko
mne...
Tejgaleh: Zavtra... zavtra...
Fugra (Klamanse): Korova, sobaka, svin'ya! Ty ot menya nikakih ustupok ne
dozhdesh'sya! Priznajsya i otstupis'!
Klamnasa (vkonec slomana): Fugrochka, ya priznayu i otstupayus'. Beri menya
i delaj so mnoj, chto hochesh'.
Fugra: I sdelayu, mamochka! (Tejgalehu) Priznajsya i otstupis'!
Tejgaleh: Mozhet, kakoe-nibud' oblegchenie formulirovki... (Fugra lupit
ego po shcheke, kak v proshlyj raz. Pauza) Vtoroj udar - opredelyayushchij. Slava
Bogu, menya pobili i teper' ya mogu ustupit' i soznat'sya. YA ustupayu i priznayu,
chto otnyne u menya net nikakogo sobstvennogo bremeni. Na menya vdrug svalilos'
schast'e!
Fugra: Vy prishli k uspokoeniyu, ibo u vas byli sily najti sebya. I chtoby
mezhdu nami ne ostavalos' nikakih nedogovorennostej, povtoryajte za mnoj.
(Diktuet torzhestvenno): My, Klamnasa i Tejgaleh, roditeli Fugry,
Tejgaleh i Klamnasa povtoryayut kazhduyu frazu.
Fugra: Torzhestvenno klyanemsya., chto reshili ostatok svoih dnej ....
provesti v invalidnom kresle vmeste s invalidami i paralizovannymi...
Tejgaleh i Klamnasa povtoryayut kazhduyu frazu.
Fugra: I vo vseh nashih snah budem s bol'yu osoznavat'....chto nasha
schastlivaya zhizn' zakonchilas'... Skazala Fugra!
Tejgaleh i Klamnasa: Fugra!
Fugra: Fugra!
Tejgaleh i Klamnasa: Fugra!
Fugra: Fugra!
Tejgaleh i Klamnasa: Fugra! Fugra! Fugra!
Fugra: Teper' vy ponyali.
Klamnasa: Bravo Fugre ot imeni roditelej! Ot imeni lyudej!
Tejgaleh: Bravo Fugre s vysshim obrazovaniem! Bravo Fugre sportsmenke!
Fugra: YA syta vashej lest'yu po gorlo. Na etom ya vas ostavlyayu i idu
domoj. Menya tam zhdet svadebnoe plat'e. Hefec menya provodit i podast mne ego.
Hefec porazhen. Vhodit SHukra.
SHukra: Dver' byla otkryta. YA ne stuchal, ibo eto mne ne svojstvenno.
(Fugre)
Menya zovut SHukra. (Fugra issleduet ego) A vy - Fugra, esli ne oshibayus'.
.
Fugra: Davajte pokoroche, u vas vzglyad ochen' skuchnyj.
SHukra: YA videl kak vy bezhali syuda v trusah i lifchike. Menya udivilo, chto
nikto ne smeyalsya. Naoborot. Neskol'ko chelovek plakali ot zavisti.
Fugra: |to dlya menya ne novost'.
SHukra: Da , ya o takih veshchah davno slyshal. (Priblizhaetsya k nej. Pauza) .
I ya sebya sprashivayu - dejstvitel'no li vy schastlivy?
Fugra (igrivo): Esli vy pojdete so mnoj i podadite mne svadebnoe
plat'e, to ya uverena, chto vy uznaete bol'she o moem schast'e.
Tejgaleh:
SHukra: No vy zhe skazali....
Fugra: Dobav' emu stul.
SHukra ohotno stavit stul na stol, kotoryj do sih por derzhit na golove
Hefec. Fugra vyhodit. SHukra - za nej.
Hefec: A chto zhe so mnoj?
Kartina 17
Tot zhe den' posle poludnya. Komnata v dome Tejgaleha. Hefec sidit. Hana
CHarlich v forme oficiantki i povarskom kolpake, prohodit vdol' sceny s
podnosami i butylkami i demonstrativno vertit zadnicej pered Hefecom.
Hefec: Prekrati tancevat' zadom! YA ne smogu umeret', esli eta zadnica
budet vse vremya vertet'sya u menya pered glazami.
Hana: Pozhalujsya vysshim silam. Ty ostalsya melkim nichtozhestvom do
poslednej minuty. (Vyhodit).
Hefec (pro sebya): Kogda ya uzhe budu vyshe vsego etogo?
Poyavlyaetsya Adash. Hefec podprygivaet , uvidya ego.
Hefec: Eshche ne edyat!
Adash: YA ne goloden.
Hefec: CHego eto ty ran'she pripersya? Eshche poltora chasa, ne mog podozhdat'?
CHego eto ty tak speshish' uvidet' menya mertvym? Zachem ty prishel voobshche?
Adash: Ty ved' menya priglasil.
Hefec:Kogda ya tebya navestil segodnya utrom, ty menya dazhe slushat' ne
zahotel, plyuhnulsya na stul i krichal "Menya, menya!".
Adash: YA peredumal. Ty v lyubom sluchae byl moim drugom.
Hefec: Da? Luchshim drugom?
Adash: Da.
Hefec: Luchshim drugom?
Adash: Da. Drugih u menya ne bylo.
Hefec: Tak pochemu zhe ty pozvolyaesh' mne umeret'? Pochemu? Pochemu ty ne
pytaesh'sya povliyat' na menya, chtoby ya ne umiral?
Adash: Tak mozhet ty dejstvitel'no ne umresh'?
Hefec: Aga! Vspomnil! YA vizhu, naskol'ko tebya volnuet - budu ya zhit' ili
net.
Adash: Volnuet.
Hefec: Ugovori menya! Ugovori menya ne umirat'! |to, pravda, ne pomozhet.
Uzhe nichego ne pomozhet. No ty popytajsya, raz ty moj luchshij drug.
Adash: Ne umiraj.
Hefec: A vot i umru! A vot i umru!
Adash: Vot ty kakoj upryamyj. Ty nikogda ne byl sposoben vyslushat'
sobesednika. (SHepotom) Ty mozhesh' menya poznakomit' s oficiantkoj?
Hefec (shepotom) : Dlya chego?
Adash: Tak. Skuchno.
Hefec: Ty mozhesh' idti domoj i vernut'sya cherez poltora chasa.
Adash: Nu chto tebe stoit nas poznakomit'?
Hefec: Pochemu ty ne pytalsya ugovorit' menya ne umirat'?
Adash: Tol'ko chto pytalsya.
Hefec: Tvoe "ne umiraj" lish' usilivaet moe stremlenie eto sdelat'!
Adash: Tak chego zhe ty hochesh'?
Hefec: Razve ya ot tebya chego-to hochu? Ty voobshche ne tot chelovek, ot
kotorogo mozhno chto-to hotet'.
Adash: Tak ty mozhesh' menya poznakomit' s Hanoj CHarlich?
Hefec: Menya pytayutsya ispol'zovat' vplot' do moih poslednih minut! Ne
hochu!
Hana (vyslushav eto, podhodit k Hefecu): YA ne nashla ryumok. Ty mozhesh' ih
prinesti?
Hefec: Oni v shkafu na verhnej polke.
Hana: YA ne dostanu.
Hefec dolgo glyadit na nee, zatem s podozreniem na Adasha, i bystro
uhodit. Hana podhodit k Adashu: Nichego ne dvizhetsya. A vremya ne zhdet.
(Protyagivaet emu ruku): Hana CHarlich.
Adash (udivlenno, vzvolnovanno): Adash Bardash. YA v vas vlyublen. Vyjdete
za menya zamuzh?
Hana: S udovol'stviem.
On beret ee pod ruku. Hefec bystro vozvrashchaetsya.
Hefec: Ryumki na stole. (Zamechaet ih. Pro sebya): YA tak i znal! (K nim):
CHto eto oznachaet:
Adash: Ty mozhesh' nas pozdravit', my reshili pozhenit'sya.
Hefec: CHto? Vy zhe eshche ne znakomy?
Adash: Uzhe poznakomilis'. I dazhe uspeli obruchit'sya. Ee zovut Hana
CHarlich.
Hana: A ego - Adash Bardash.
Adash: Vot vidish'! YA lyublyu ee, a ona - menya.
Hefec: Vy sovsem obaldeli! CHto vy mne zdes' ustraivaete? Fugra zamuzh
vyhodit, vy zhenites' - chto eto takoe voobshche? YA budu tut umirat' a vse budut
zhenit'sya u menya pod nosom?
Adash: Takova zhizn'.
Hefec: Net, vy slyshali? Da tebya kondrashka hvatit ne segodnya - zavtra, a
tuda zhe! On mne tut budet pro zhizn' rasskazyvat'.
Adash (vizzhit): Daj nam zhit'!
Hefec: A samoe uzhasnoe, chto vy moyu prazdnichnuyu ceremoniyu moej gibeli
ispol'zovali kak kakuyu nibud' sluzhbu znakomstv. Net, tak delo ne pojdet!
Hana: No my uzhe reshili.
Hefec: Nikakih zhenit'b u menya na pohoronah! YA ob®yavlyayu vashe znakomstvo
nedejstvitel'nym!
Adash: No eto zhe nevozmozhno.
Hefec: |to moj dom, eto moj prazdnik, vy poznakomilis' lish' blagodarya
mne.
Raznimite ruki! Vy drug s drugom ne znakomy i nikogda drug druga ne
videli!
Adash: Videli i poznakomilis'! Ty ne mozhesh' otmenit' real'nosti. |to -
Hana CHarlich.
Hana: A eto - Adash Bardash.
Adash: Vot vidish'!
Hefec: Otmena! Zapret! Vse sterto!
Hana: Mozhesh' orat' hot' do zavtra. U nas demokratiya. A my uhodim.
Hefec: A ya i bez vas obojdus'! Umru bez gostej i bez ugoshcheniya. Odin
umru!
(Hana i Adash uhodyat). A u vas rodyatsya oficianty, postoyanno padayushchie v
obmorok.
Pauza.
Adash (vozvrashchaetsya): Izvini, Hefec.
Hefec: Idi, idi. Idi sebe zhenit'sya.
Adash: Ty neprav, chto ty menya obvinyaesh'. Ty ved' znaesh', naskol'ko mne
bylo vazhno, chtoby u menya poyavilsya sputnik zhizni. YA ved' vsyu zhizn' iskal
etogo, chtoby bylo s kem pogovorit', chtoby kto-nibud' mog menya vyslushat'.
ZHal' tol'ko, chto eto proizoshlo v stol' nepodhodyashchih obstoyatel'stvah. No ya
ved' dolzhen byl podumat' i o sebe. I teper', kogda ya nashel nevestu, ya vdrug
ponyal, chto rozhden byl dlya radosti, ponimaesh'? Mog by ty poverit', chto ya, po
suti - chelovek raduyushchijsya zhizni? |to - moya istinnaya priroda. Segodnya eto uzhe
stalo yasno. (Pauza).Tak chto ty menya prosti, esli ya ne budu vyglyadet'
pechal'nym na tvoih pohoronah. Tut uzh nichego ne podelaesh'. (Posmeivaetsya).
Budu zhizneradostnym. (Hihikaet). Ty menya ponimaesh'? Prosto budu
veselym.
(Uhodit).
Kartina 18
Tot zhe den' posle poludnya. Komnata Fugry. Ona v tom zhe naryade, chto i
ran'she. Naprotiv - SHukra, on derzhit shvabru,, kak drevko flaga, no vmesto
flaga - veshalka, na kotoroj visit svadebnoe plat'e. SHukra vymotan do
predela.
Fugra: Nu, a teper', kogda ty poblizhe so mnoj poznakomilsya, i uznal,
kak ya zhivu - chto ty mozhesh' skazat' o moem plat'e, prezhde, chem ty mne ego
podash'.
SHukra: Nu chto ya mogu skazat'? (Gnev perepolnyaet ego). Nu chto ya mogu
skazat'?
(Glyadit na plat'e). Govno. Tryapka, poslushno prikryvayushchaya to, chto
gospozha hochet prikryt'. Boltaetsya, ko gda gospozha tancuet, i mnetsya, kogda
gospozha valyaetsya na travke. Vpityvaet pot gospozhi iznutri i pyl' snaruzhi.
Der'movoe plat'e, vypolnyayushchee rol' vremennogo prikrytiya, poka ono ne
porvetsya ili ne iznositsya. I togda ego vybrosyat idi otdadut sirotam. A v
etom vremya telo gospozhi po -prezhnemu budet cvesti i obnovlyat'sya i sverkat'
beliznoj, i svezhest'yu, i zabudet ob etom plat'e , budto ego i ne bylo. A
plat'e eto budet vyglyadyvat' iz musornike vmeste s drugimi sluzhebnymi
veshchami, podglyadyvaya za postoyanno obnovlyayushchimsya schast'em gospozhi i budet eto
plat'e samo sebya proklinat': "CHtob ya sdohlo! CHtob ya sdohlo! T'fu na menya!"
(Oplevyvaet sebya). Vot - zheltaya slyuna! Obratite vnimanie, gospozha - ya na pol
ne plyuyu, tol'ko na sebya. Von otsyuda, paskuda! (|to ya pro sebya). Na pomojku!
Von! (On poddaet sebe nogami pod zad i uhodit vmeste s plat'em).
Fugra: Vidimo, mne velenie sud'by - vyhodit' zamuzh v trusah.
Kartina 19
Tot zhe den'.Ulica. Adash derzhitsya za serdce. Hana v povarskom kolpake
stoit naprotiv nego s ozabochennnym vidom.
Adash: Valer'yanki!
Hana: Zdes' net valer'yanki. Poblizosti - ni odnoj apteki
Adash: Valer'yanki!
Hana: Uspokojsya, eto projdet cherez paru minut. |to s toboj chasto
sluchaetsya?
Adash: Pochti kazhdyj den'. Luchshie mirovye specialisty razevayut rty, kogda
menya obsleduyut. Radost', podobnaya toj, chtob byla u menya segodnya, mozhet menya
poprostu ugrobit'. Valer'yanki!
Hana: YA zhe skazala - zdes' net valer'yanki.
Adash: CHego ty serdish'sya? YA ochen' chuvstvitel'nyj.
Hana: YA chuvstvuyu, chto mne i v lichnoj zhizni pridetsya ostavat'sya
oficiantkoj.
Adash: Mne nuzhno, chtoby za mnoj uhazhivali, nichego ne podelaesh'.
Hana: A ya-to, kak kazhdaya zhenshchina, dumala, chto vyhozhu zamuzh, chtoby
otdyhat', a ne dlya togo, chtoby lekarstva podavat'.
Adash: CHto ty hochesh' etim skazat'?
Hana: CHto svad'by ne budet.
Adash (hvataetsya za serdce, skryuchivaetsya): A!
Hana: Izvini. Kak by eto ni bylo bol'no, ya dolzhna byt' s toboj
otkrovenna. Hot' ya i Hana CHarlich, oficiantka i vse takoe, no i u menya est'
minimal'nye zaprosy. YA ved' ne sobiralas' zhenit'sya v poryadke okazaniya
medininskoj pomoshchi. YA snova budu odna i budu zhdat'. Ved' ne mozhet byt',
chtoby ty byl tem edinstvennym, chto sud'ba mne soizvolila podkinut'. YA
podozhdu eshche paru let, a esli ne... esli ya ne dostignu svoego minimuma,
ob®yavlyu o polnom otchayanii i pojdu tuda, kuda sud'ba povedet.
Adash (pauza. Sebe): Ona, v obshchem-to ne krasavica. Mne kazhetsya, menya
voobshche k nej ne tyanet. (Hane) Tak skol'ko, ty dumaesh', tebe nuzhno vremeni,
chtoby otchayat'sya?
Hana: Paru let.
Adash: Vot i mne vsegda govoryat pro paru let. Serdce bol'she ne vyderzhit,
govoryu ya im. A esli ya pridu cherez paru let, a tebe ponadobitsya eshche paru?
Hana: |to nevozmozhno. YA stareyu.
Adash: Paru let - eto v lyubom sluchae mnogo. (Delaet shag ej navstrechu i
padaet na zadnicu. Hana brosaetsya ego podnimat'). Nu vot, dazhe nogi
protestuyut protiv etogo braka. Net, ne nado! YA sam vstanu.
Hana: Ty mozhesh'?
Adash: Da. (Ona vypryamlyaetsya. On komanduet sebe ustalo). Vstat'. Nado
vstavat'. Podnyat' ves' korpus. Vse telo - vverh. ZHivot nad nogami, golova
nad zhivotom. Vse sobrat', kak bylo. Tyazhelaya rabota. Ladno, ostavim.
Hana: Pochemu ty ne vstaesh'?
Adash: Pust' tak ostaetsya.
Hana: CHto znachit "tak"?
Adash: YA ostanus' tak. Mne tak udobnej.
Hana: Da chto ty govorish'? Vstavaj!
Adash: Ladno, ostav'.
Hana: Vstavaj!
Adash: Net, net. Ladno. Zachem? Nu, dopustim, ya vstanu, nu i chto? Ladno,
ostav'.
Hana (Pauza): |to shantazh? CHego ty ot menya hochesh' dobit'sya?
Adash: Nichego. Do vstrechi cherez paru let.
Hana: Vy nikogda ne postupali poryadochno po otnosheniyu ko mne! (Uhodit).
Adash (myagko): Hana CHarlich. (Ona ostanavlivaetsya). Mozhno priglasit' tebya
nemnogo poplakat'?
Hana (oborachivaetsya k nemu): Pochemu by i net?
Ona podhodit k nemu, nagibaetsya, on kladet golovu ej na bedro. Oba
plachut.
Kartina 20
Vecher trudnogo dnya. Komnata Hefeca. Hefec v parikmaherskom halate sidit
v kresle. Vhodit Hana.
Hana: YA vernulas'. Zamuzhestvo otmenyaetsya. No nichego. Eshche nemnogo - i
tebe budet gorazdo huzhe, chem mne. (Hana vyhodit, vozvrashchaetsya s povarskim
kolpakom na golove i podnosom v rukah): Tvoya katastrofa budet dlya menya
utesheniem.
Vyhodit s drugoj storony. Poyavlyaetsya Adash. On na nizkoj gruzovoj
telezhke (dzhek), kakie upotreblyayutsya dlya perevozki holodil'nikov. On
ottalikivaetsya nogami ot pola, pod®ezzhaet k Hefecu:
Adash: Vse otmenyaetsya - brak, stoyanie na nogah, vse. Ona mne ne
nravitsya. Krome togo, ya uzhe nachal somnevat'sya - dejstvitel'no li ya rozhden
dlya radosti. V lyubom sluchae - tebe budet skoro eshche menee veselo, chem mne
sejchas. (Vhodit Hana). A vot i oficiantka vernulas'.
Hana: Da, vernulas'. Eshche nemnogo - i vse nashi problemy budut prosto
t'fu po sravneniyu s tem, chto predstoit Hefecu.
Adash (s entuziazmom): Tebe budet ochen' ploho, ochen'! Emu budet gorazdo
gorazdo gorazdo huzhe, chem nam!
Hana: Mne uzhe ne terpitsya nachat' ego zhalet'.
Adash: Kakim neschastnym stanet moj drug sovsem skoro. ZHal', chto ya bol'she
ne smogu uvidet' ego rydayushchim na moem pleche.
Vhodyat Tejgaleh i Klamnasa, ona - v ego odezhde, on - v ee.
Klamnasa: Svad'ba Fugry sostoyalas', slava Bogu! Sejchas ona pridet.
Tejgaleh (Hefecu): A kak sebya chuvstvuet tot, komu huzhe chem nam?
Klamnasa: Kak s otchayaniem? Kak s dosadoj?
Adash: Oh, kak on nachnet muchit'sya skoro! Mozhno prosto lopnut'! CHto vse
nashi mucheniya na divane po sravneniyu s tem, chto s nim skoro sluchitsya!
Hana: I chto ostaetsya oficiantam, krome kak podavat' i ulybat'sya!
Adash: YA ujdu otsyuda sovershenno schastlivym! YA eshche budu Boga blagodarit'!
Tejgaleh: O segodnyashnem vechere nikto ne pozhaleet, krome koe-kogo, kto
budet rasprostert vo dvore...
Adash: I slava Bogu, eto budu ne ya! Tysyachu raz ya blagodaryu Boga - utrom,
dnem i vecherom - eto ne ya budu lezhat' tam, vo dvore!
Vhodit SHukra. Na nem - perevyaz' znamenonosca, v kotoruyu vstavleno
drevko flaga, no vmesto flaga - plat'e Fugry.
SHukra: YA uzhe polchasa zhdu vnizu , a chelovek, po sravneniyu s kotorym ya
ob®ektivno dolzhen chuvstvovat' sebya schastlivym, vse nikak ne padaet. My ne
opazdyvaem?
Vhodit Fugra, v trusah, lifchike, letnom shleme. Za nej - Varshavyak v
vechernem kostyume, letnom shleme. V ruke - drevko, na kotorom fata.
Fugra (SHukre) : Po moim chasam, ostalas' eshche para minut. SHukra! (SHukra
delaet shag vpered). Varshavyak! (Delaet shag vpered). Fatu!
Varshavyak torzhestvenno peredaet SHukre drevko s fatoj. SHukra
ustanavlivaet ego s drugoj storony remnya. Teper' u nego na remne zakrepleny
oba drevka.
Varshavyak (gordo): Vy slyshali, tut est' odin, sobiraetsya prygnut' s
kryshi. YA hochu, chtoby vse znali - ya tozhe ego unizil, kogda prygal u nego na
golove.
Fugra: Zachem ty eto govorish'?
Varshavyak: Pust' znayut... net?
Fugra: "I ty tozhe", "ty tozhe" - vechno "i ty tozhe". Vechno ty vo vsem
menya kopiruesh'! Nadoelo! Ili ty hochesh' menya lyubit', ili ty hochesh' prygat' u
lyudej na golove? Reshaj, chto tebe vazhnee.
Varshavyak: Razumeetsya, tebya lyubit'! No inogda ya zhe mogu poprygat' u
kogo-nibud' na golove?
FUGRA: Esli ty menya lyubish', ty dolzhen znat', chto ya lyublyu, chtoby vse
bylo vsegda nagotove. (Ona bystrym dvizheniem rasstegivaet emu poyas i ego
bryuki padayut). A teper' posmtorim, kak ty budesh' prygat'! (Ukazyvaet na
Adasha). Vot, ty vybral sebe cheloveka rostom s derevo. Prygaj!
Varshavyak kolebletsya, podhodit so spushchennymi shtanami k Adashu, tot
zakryvaet golovu rukami. Varshavyak podprygivaet na 5 sm, pytaetsya eshche raz,
tretij. Pauza.
Varshavyak (stesnitel'no): Mozhno mne podnyat' shtany?
Fugra: Net, ostavajsya tak, v postoyannoj gotovnosti k lyubvi. Ty mozhesh'
prisoedinit'sya k tem, chto naprotiv tebya, oni primut tebya s radost'yu, ty ved'
prinadlezhish' k nim. I ne daj Bog, esli ya tebya zastukayu pretenduyushchim byt'
takoj kak ya! (Tejgalehu) Papochka, ty eshche hochesh' provesti zaklyuchitel'nuyu igru
s Hefecom do togo, kak my podnimemsya na kryshu?
Tejgaleh: Spasibo, ohotno. Ochen' milo s tvoej storony. Priyatnyj
syurpriz.
Fugra: V konce koncov ya nachnu tebya lyubit'. Posmotrim. Mozhesh' nachinat'.
Tejgaleh: Odna iz nashih s Klamnasoj lyubimyh igr, kogda my kuvyrkaemsya v
posteli...
Fugra (strogo): Kogda kuvyrkalis'!
Tejgaleh: ... Kogda kuvyrkalis'. A sejchas igra - "Kak my budem zhit',
kogda Hefec-podglyadyvatel' umret". (POkazyvaet). Itak, Hefec podglyadyvatel'
lezhit v temnoj yame v zemle, a ya sebe razvlekayus', hozhu po kafe. Poluchayu
udovol'stvie ot kazhdoj minuty zhizni. Begayu po kafe i razvlekayus'. YA -to
poluchayu udovol'stvie, a Hefec uzhe net, on - v zemle, a ya - v kafe, v nochnyh
klubah, i naslazhdayus' kazhdoj minutoj. A on - net...
Klamnasa (vstupaet v igru): Hefec podglyadyvatel' lezhit na spine bez
dvizheniya, a ya gulyayu s vnukami. Beru ih za ruki i vedu gulyat'. SHag za shagom,
idu sebe. Est' s kem, est' kuda. YA nad Hefecom prohozhu , a on dazhe
poshevelit'sya ne mozhet. A ya idu sebe - shag za shagom. Na kazhdoj noge - po
tufle. Vsego dve. Po odnoj na kazhdoj noge. A Hefec lezhit bosoj i ya idu po
nemu. Ryadom so mnoj - vnuki, a na nogah u menya tufli. Celyh dve shtuki. Odna
- na levoj noge, odna - na pravoj. Vot ya i idu. Pravoj, levoj...
Hana (vklyuchaetsya v igru): Hefec- podglyadyvatel' lezhit v zemle, ruki po
shvam, a ya - naverhu, protyagivayu ruki dlya ob®yatij. U menya eshche budet
vozmozhnost' obnimat'. A u Hefeca - nikogda. Kto-to ko mne podojdet i ya
protyanu emu ruki, svoi legkie ruki, a Hefec tam, vnizu, i ruki u nego
kamennye. A ya obnimayu...obnimayu...
Adash (vhodit v igru): Hefec-podglyadyvatel' lezhit v zemle, i serdce ego
ne b'etsya sovsem, a moe prodolzhaet bit'sya, i ya beru odnu ruku v druguyu i
chuvstvuyu bienie pul'sa, kak zamechatel'no, chto serdce b'etsya. 70 udarov
kazhduyu minutu, kazhduyu minutu - tuk-tuk, tuk-tuk, zamechatel'nyj mehanizm i
ochen' slozhnyj. I ya kladu ruku na lob, chtoby proverit', net li u menya
temperatury, i u menya dejstvitel'no temperatura, zato potom ya vyzdoravlivayu,
potomu chto mne est' ot chego vyzdoravlivat', i ya zhivu posle Hefeca polnoj
zhizi'yu - boleyu i vyzdoravlivayu, boleyu i vyzdoravlivayu, a serdce-to b'etsya!
Vse vremya! Tuk-tuk! Tuk-tuk!
Varshavyak (vhodit v igru): Hefec - podglyadyvatel' lezhit tam, vnizu, rot
polon peska, a ya zdes' , naverhu, na kuhne, rot polon edy, zhuyu chto-to,
probuyu chto-to, v zhivotike teplo, horosho, na stole - frukty, shokolad, a Hefec
neschastnyj dazhe rta ne mozhet raskryt', a ya vse vremya zhuyu chto-to,
peremalyvayu, a v holodil'nike menya zhdet eshche i eshche i ya em i kushayu i pitayus' i
zhuyu i prinimayu pishchu...
SHukra (vstupaet v igru): ZHalkij Hefec lezhit v zemle, okruzhennyj ryadami
lyudej , razlagayushchihsya, kak on sam, a ya - na fone etogo liricheskogo pejzazha i
shchebetaniya ptichek stoyu sebe i vosklicayu: "O, neschastnyj!" A ty dazhe i
vozrazit' ne mozhesh'. A ya stoyu sebe i obrashchayus' k tebe i ko vsem rediskam,
chto torchat v zemle - neschastnye, zhalkie! Dajte otvet! Ne dayut otveta!
Svolochi vy vse! Net otveta. Parazity! ZHalkie neschastnye svolochi! Molchat.
Fugra: Mozhet, i ya dolzhna pokazat' tebe, chto znachit dlya menya zhit'.
Dumayu, chto eto izlishne. Mne ne nuzhno demonstirovat' komu-to zhizn', chtoby
kto-to slyunki pustil. Oni pytayutsya tebya dostat' tem, chto rasskazyvayut, kak
oni edyat, hodyat, obnimayutsya, razvlekayutsya. My obo vsem etom uzhe slyshali,
gospoda, no vse eto ni kapel'ki ne sblizhaet vashu zhizn' s moej. (Vse
zapolkayut i zamirayut). Vse vy strashno daleki ot menya. YA smotryu na vas i
chuvstvuyu, chto
zhalost', ogromnuyu zhalost' po otnosheniyu k vam vsem, eta zhalost' prosto v
vozduhe razlita, ko vsem vam, vklyuchaya SHukru, kotoryj tak hotel uvidet' chuzhoe
neschast'e, chto ya reshila ego vpustit'. Podlec chelovek, no chestnyj. U nego
est' chemu pouchit'sya. U nego bol'shoe budushchee v kachestve sekretarya vsyakih
neschastnen'kih.
Tejgaleh: I on tozhe! Ni za chto by ne podumal!
SHukra (opravdyvaetsya): CHto podelaesh'! Vse krugom takie slabye.
Fugra: Nu, hvatit razgovorov! Uzhe 6. Sbejtes' vse v odnu kuchu, SHukra v
centre. Vse stali plotno drug k drugu, chtoby chuvstvovat' svoj styd. (Vse
obstupayut SHukru, stoyashchego s 2 drevkami). My gotovy, Hefec, idti na kryshu.
Pauza. Hefec (sidit na stule bez dvizheniya): Kto to uzhe zvonil v
policiyu, chtoby predotvratit' pryzhok? (Pauza) Nikto ne zvonil v policiyu,
chtoby predotvratit' pryzhok?
Pauza. On medlenno podnimaetsya, vyhodit.
Fugra: Gospoda iz gruppy styda, poplotnee! Na kryshu!
Vyhodit. Za nej vsya gruppa plotnoj kuchej.
Kartina 21
Poslednyaya
Vecher togo zhe dnya. Krysha doma Tejgaleha. Poyavlyaetsya Hefec, za nim
Fugra, zatem vsya gruppa. Pauza.
Hefec: Tak nikto ne zvonil v policiyu, chtoby predotvratit' pryzhok?
(Pauza). V pozharnuyu?
Pauza. On nachinaet delat' sogrevayushchie uprazhneniya nogami i rukami,
nagibaniya, prisedaniya, sgibaniya ruk i nog, naklony, beg na meste. Begaet po
kryshe, zatem podhodit k krayu kryshi, prygaet golovoj vniz s krikom "Policiya!"
Dolgaya pauza.
SHukra: On uzhe lezhit vnizu.
Fugra. Da. Spuskaemsya. On , kak minimum, zasluzhil, chtoby my vokrug nego
sobralis'.
Ona vyhodit, ostal'nye napravlyayutsya za nej, no tut s drugoj storony
poyavlyaetsya Hefec, on ves' skryuchennyj.
Hefec: Kuda vy?
Vse obrashchayutsya k nemu.
SHukra: My - vo dvor, sobrat'sya vozle tebya. A chto ty zdes' delaesh'?
Hefec (s trudom vorochaya yazykom): Nikogda ne dumal, chto eto tak
tyazhelo...dobralsya do parapeta, a tam... nikogda ne dumal, chto eto tak
tyazhelo...
...YA dejstvitel'no sozhaleyu, chto posle vseh razgovorov i
prigotovlenij...ne to, chtoby ya hotel zhit', no... prosto tyazhelo...
(Vse smotryat na nego) Vy ved' ne serdites', da? Skazhite, eto nichego,
chto ya ne umer v konce koncov? YA budu za vami nablyudat', smotrite, ya
namerevayus' prevratit'sya sejchas v tryapku, vam ponravitsya, mozhet, ya dazhe
bystren'ko i s uma sojdu. |to ved' tozhe koe-chto, da? (Zavoditsya). Da, da, ya
prosto uveren, chto sojdu s uma, vot uvidite! Vy so smehu prosto popadaete s
kryshi! YA zaboleyu redkoj i smeshnoj bolezn'yu! Vy ne pozhaleete! (Pro sebya).Mne
uzhe samomu interesno, chem vse eto konchitsya, mne nikogda ne bylo tak
interesno, a vam?
Varshavyak: A Fugra-to vnizu.
SHukra (podhodit k krayu kryshi, krichit): Gospozha Fugra! Gospozha Fugra!
Fugra: Nu, chego vy ne spuskaetes'?
SHukra: On ne prygnul!
Fugra: YA sejchas! (Vhodit).
Hefec (s®ezhivaetsya i zashchishchaetsya): YA zhe uzhe skazal - ya vam eto
kompensiruyu i stanu polnoj tryapkoj, a mozhet, dazhe...
Fugra (perebivaet): Pochemu imenno ya vsegda dolzhna byt' plohoj?
Hefec: (otstupaet, zashchishchaetsya): Mozhet, ya dazhe sojdu s uma, Fugra,
gospozha Fugra, ya dazhe uveren, chto sojdu. Vy budete smeyat'sya, oj, kak vy
budete smeyat'sya, i dazhe...
Fugra: YA povtoryayu - Pochemu imenno ya vsegda dolzhna byt' plohoj?
Hefec: Nu pochemu zhe plohoj? ! Vy horoshaya, gospozha Fugra...
Ona hvataet ego za shivorot, on s®ezhivaetsya, drozhit, slabo pytaetsya
vysvobodit'sya...
Fugra: Davaj!
Hefec: Vy horoshaya... Fugra horoshaya....horoshaya...(Ona tashchit ego za
shkirki, kak kota, k parapetu kryshi) Fugra horoshaya....horoshaya...Pozdravlyayu!
Pozdravlyayu, mnogo schastiya zhelayu!
Oni uhodyat. Pauza. Fugra vozvrashchaetsya s parikmaherskim halatom Hefeca.
Podbrasyvaet halat: Nu, v samom dele! Est' zhe predel moemu terpeniyu.
Quonets
Hanoh Levin. Kazhdyj hochet zhit'
Komediya
S ivrita - Mar'yan Belen'kij
Dejstvuyushchie lica:
Pozna, sel'skij baron
Poznabuha, ego zhena
Poznasmarki, dva ih syna
Ego prestarelaya mat'
Ego prestarelyj otec
Bamba, ego rab, negr.
Cici - stranstvuyushchaya aktrisa
YAh Maveckij - angel smerti
Gul'gelevich - zam. angela smerti
Gul'gale - rebenok, syn Gul'gulevicha
Softof Rahmaninov - angel Spaseniya
Plachushchaya devushka
Gorbun
Beznogij
Prokazhennyj
Umirayushchij starik
Starik - predskazatel'
Molodoj predskazatel'
Mogil'shchik
CHistil'shchik obuvi, rebenok
Slugi, invalidy, gosti na balu, stranstvuyushchij akter
Dejstvie proishodit v zabroshennoj derevne, gde to v gorah Apachi.
P'esa vpervye postavlena v Kamernom teatre, Tel' Aviv, 1985
Rezh. Hanoh Levin
Pervoe dejstvie
Kartina 1
Noch'. Spal'nya v dome Pozny. Pozna mechetsya v posteli. Ego toshnit.
Pozna: A teper' ya ne mogu zasnut', verchus' vsyu noch', toshnit, a vse
iz-za togo, chto vengerskaya kolbasa byla podana na uzhin bez dizhonskoj
gorchicy, a ya ved' sprosil etu skotinu, pyat' raz sprosil - ostalas' li eshche u
nas dizhonskaya, a eta svoloch' vystavila svoe puzo i zayavlyaet" "CHto znachit ne
ostalos', u nas polnyj dom dizhonskoj" i vot vyyasnyaetsya - gde dom, a gde
Dizhon, tebe gadyat pryamo na golovu a eta sterva, u nee hvatilo naglosti
skazat': "Nu tak budet odin raz bez dizhonskoj- benediktinskaya - tozhe
gorchica". Sravnila! Net vy slyshali? "Benediktinskaya, mol, tozhe gorchica", a
sama ona vsya v zhirovyh skladkah, a na nih volosy rastut, brrr, pryamo toshnit,
kak vspomnish', neuzheli tol'ko radi etogo , radi togo, chtoby vyrvalo, nuzhny
90 let zhizni, da ved' Dizhon - eto tol'ko dlya primeru, u nas zhe vse tak, vsya
eta sranaya vselennaya, vot i seledka, ya zhe ej, parazitke, govoryu - narezaj
poperek, suka, po pozvonochniku, ya zhe lyublyu obsasyvat' kostochki, a eta
merzavka taki narezala vdol', bez kostochek, hot' sobstvennyj yazyk obsasyvaj,
i s etim Dizhonom, smert' kak hochetsya dizhonskoj, ya zhit' ne mogu bez nee brrr.
Kartina 2
Vhodit Gulgulevich, za nim Gul'gale
Gulgulevich: Pocna? Baron Pocna?
Pozna: Pozna. A vy kto takie?
Gulgulevich: Gulgulevich. Zamestitel' u angela smerti. YA prishel spasti
tebya, kak govoritsya, iz glubin otchayaniya.
Pozna (pro sebya) Oh uzh eti slugi, nashli vremya dlya pereodevanij.
(Golgolovichu, nazidatel'no) Idi, idi. Nesi uzhe shnicel', da ne zabud' pro
solenyj ogurec.
(Golgolovich nachinaet ego dushit') Oj, bol'no zhe!
Gul'gale: Ha-ha, bol'no!
Gulgulevich: |to pacan moj, Gul'gale. Kogda u nego kanikuly, ya beru ego
s soboj na rabotu. Masterom budet. Po trupnoj sinyushnosti s uma shodit.
Gul'gale (s interesom nablyudaet): Ha-ha - i lico uzhe posinelo.
Pozna: Oj! Serdce! Dyshat' nechem!
Gulgulevich (obnimaet syna , lyubovno kusaet ego): Uhhh, etot rebenok,
pryamo by tak i s®el...
Pozna (skulit): Za chto? CHto ya sdelal?
Gulgulevich: Nu vot, eshche minutu tomu ty zdes' nadoedal vsem svoimi
ulybkami, i proklinal nebo i zemlyu iz-za kakoj-to dizhonskoj...
Pozna: Da kakaya tam dizhonskaya! Kto voobshche govoril o dizhonskoj? YA
roptal, tol'ko iz za togo, chto ne mog usnut'! Usnut', i videt' son.
Gulgulevich: Dizhon, dizhon. Ty govoril pro dizhon.
Pozna: Zaberite dizhonskuyu, zaberite benediktinskuyu, vse zaberite,
tol'ko vozduha nemnogo dajte! Bol'she nichego! YA zhe eshche ne... (plachet) YA
malen'kij... ya mladenec...
Gulgulevich: Tozhe mne mladenec - 54 !
Pozna: YUnosha. No pochemu ya?! V mire milliard kitajcev i vsyakih indijcev
- tak pochemu vy s menya nachali? Ih mnogo, a ya - odin!
Gulgulevich: Nu, poshlo poehalo. YA emu - "tvoya ochered'", a on mne - pro
kitajcev. Do kazhdogo ochered' dojdet. Segodnya ty, a zavtra ya. Nu, davaj uzhe
sudorogi predsmertnye.
Pozna: Ne budu! YA ne gotov! ZHit' hochu!
Gul'gale (s interesom): Posinel uzhe!
Pozna (iz poslednih sil): Vy skazali Pocna, a ya - Pozna! Oshibka! U vas
zapisano Pocna, eto ne ko mne! Poc.. na... eshche ne... poz... na...
Gulgulevich (Zaglyadyvaet v svoj bloknot): Da, dejstvitel'no. Zapisano
Pocna. No eto oshibka perepischika - u bukvy z hvostik ne tuda povernuli.
Pozna: A menya eto ne volnuet! U vas napisano Pocna, vot i ishchite ego. YA
-to zdes' pri chem? Esli vy ub®ete ne togo, kogo nado, Bog vas povesit. Vot i
budete sinij!
Gulgulevich: M-da. Zaputalis'. Pocna, Pozna. (Vserdcah pinaet syna) CHto
ty stoish' zdes'? Sbegaj za angelom smerti! (Gul'gale vyhodit) Da ty ne
volnujsya tak - ty vse ravno umresh', ne segodnya, tak zavtra. (Hvataet ego za
vorotnik, podnimaet) Raz - i netu barona, netu vladel'ca usad'by, netu otca
semejstva, dazhe imeni ne ostanetsya, tak, sheluha. Ostanetsya lish' gruda
drozhashchego myasa, i pod nim - luzhica. Vot i vse. Vot i vse. Ha-ha.
Pozna (skulit): YA horoshij.... pozhalejte menya...ya ne narochno... ya bol'she
ne budu...ya ne dumal, chto kogda-nibud'... u vas takoj mal'chik simpatichnyj...
Gulgulevich: Upisalsya! Prihodyat v mir - upisivayutsya, uhodyat ... a
posredine -
dizhonskaya gorchica... t'fu...
Kartina 3
Tam zhe. Vbegaet Maveckij, za nim Gul'gale .
Maveckij: Nu, kto tut ne hochet umirat', a? Vechno s etim problemy. I
vsegda - posredi nochi, k kazhdoj melkoj soshke tebya budyat, i vse, zaraza, zhit'
hotyat, kak sgovorilis'! I glavnoe -u kazhdogo otgovorki! Vot i rabotaj v
takih usloviyah! Prosto sdohnut' mozhno!
Gul'gulevich: Gospodin Maveckij, eto Pozna, a v vedomosti zapisano
Pocna.
Maveckij (smotrit v vedomost'):Da, dejstvitel'no. Pocna.
Pozna: No ya zhe Pozna! Gospodin glavnyj angel smerti, vashe
prevoshoditel'stvo - Pozna - z, a ne c.
Maveckij: Tiho! Slyshali uzhe! Poslushaj, vo vsej okruge est' tol'ko odin
baron. Znachit, eto ty!
Pozna. No u vas napisano cherez c, a ya cherez z.
Maveckij: Da slyshali uzhe! Opechatka!
Pozna: Net, ne opechatka! Oshibka! YA - Pozna, cherez z!
Maveckij: Redkaya oshibka, nado skazat'. Bol'shoj Boss, Gospod' Bog,
kollekcioniruet monety i marki s redkimi oshibkami, osobenno
avstro-vengerskie, tak on v takih sluchayah....
Pozna: Pomilovanie?
Maveckij: Tiho! Znachit tak, chto v takih sluchayah delayut? Ty dolzhen v
techenie 72 chasov najti sebe zamenu - kogo nibud', kto dobrovol'no soglasitsya
umeret' vmesto tebya. Ponyal? Umeret'!
Pozna: Odnogo?! Da ya tysyachu privedu! YA - baron Pozna, u menya lyubyashchie
rodstvenniki, sem'ya, druz'ya, roditeli, pomest'e s ujmoj krest'yan i slug, i
vse moe, moe!
Maveckij: Tiho! It'....CHego ty oresh'?! Vse orut! U nas zhe plan! Nam
odin nuzhen, a ne tysyacha! I ne kakoj-nibud' indiec ili kitaec, ty ponyal?
|togo dobra u menya navalom. Ty ponyal, Pozna? Do rassveta pyatnicy! Umeret'!
Ne spat' i ne mechtat', umeret'! Vprochem, v noch' pyatnicy ty spat' ne budesh',
it'....(uhodit. Ostanavlivaetsya) Gulgulevich!
Gul'gulevich: Slushayu, gospodin Maveckij!
Maveckij: Kto perepisyval vedomost'?
Gul'gulevich: Pacan moj. On mne pomogaet na kanikulah...
Maveckij: Kak tebya zvali, paren'?
Gul'gale (ispuganno) : Gul'gale.
Maveckij: Horoshee imya. Dlya korotkoj zhizni (dushit Gul'gale)
Gul'gulevich: Gospodin glavnyj angel, pozhalejte ... rebenok ved' eshche
sovsem...(plachet)
Maveckij: (brosaet trup Gul'gale, smotrit na svoi ruki): It'..
obslyunyavil vsego (uhodit, brosaya na hodu): Nu, kto tam eshche ne hochet
pomirat'? (uhodit).
Gul'gulevich (podnimaet trup) : A nas eshche zhdalo zemletryasenie v Turcii,
razvaliny domov, tysyachi lyudej, mnogo-mnogo posinevshih... ty ih tak lyubil...
(vyhodit s trupom na rukah)
Kartina 4
Pozna: Mne - umirat'? S chego vdrug? Erunda! Vo -pervyh, menya zhdut, u
menya planov - na dva goda. A vo-vtoryh - chto oni vse bez menya budut delat'?
Kak oni bez menya budut zhit'? Videli vy kogda-nibud' mir bez menya? Net net,
oni dolzhny eto ponyat', ya poshlyu im zamenu, lyudej u nas kak musora, umirayut
iz-za raznyh glupostej, tak pust' luchshe umrut radi menya, ot vsego serdca,
dobrovol'no, ne vse li im ravno, umrut, pust' umrut, a? (trogaet sebya, kak
budto vidit vpervye svoe telo) Pozna, ty moj Pozna, Poznochka (celuet sebya v
ruku i v plecho, vdrug oret) Bamba!
Bamba (iz-za kulis) : Bamba idet! (Vhodit s podnosom edy) Bamba zdes'!
SHincel', gospodin! Indyushchach'yu kolbasu? Telyachij yazyk?
(Pozna vyhvatyvaet podnos, vse padaet) Von!
Bamba (podbiraet vse): Bamba prishel, Bamba zdes', Bamba ushel (uhodit).
Kartina 5
Vbegaet Poznabuha v nochnoj sorochke.
Poznabuha: CHto za kriki? Opyat' gazy muchayut?
Pozna: Dorogaya moya zhena Poznabuha, moj spasatel'nyj krug, ya propal!
Prihodil angel smerti, hotel menya zabrat', na moe schast'e sluchilas' oshibka,
Pocna vmesto Pozna, Bog kollekcioniruet marki, skazal do pyatnicy najti
zamenu, a esli net - ya dolzhen umeret'! Skazhi, kogo mne vzyat'?
Poznabuha (pro sebya): YA tak privykla videt' ego zhrushchim i pukayushchim, chto
mogu uzhe ego i pozhalet' ya dolzhna sosredotochit'sya na minutu i predstavit' ego
sebe lezhashchim v mogile i gniyushchim (zakryvaet glaza, udaryaetsya v plach).
Kakim chelovekom ty byl! Kakaya lichnost', kakoe serdce...
Pozna: CHto znachit byl? U menya est' eshche shans do pyatnicy! Pomogi mne
vybrat' - kto vmesto menya umret.
Poznabuha: Umret vmesto tebya? Da kto radi tebya chihnut' gotov? Mnogie
gotovy doplatit', chtoby uvidet' tebya v mogile.
Pozna: Poznabuha, rech' idet o moej zhizni...
Poznabuha: A, vot ty kak zagovoril. Kogda u menya byli oslozhneniya s
pochkami, ty govoril "erunda". Kogda drugie umirali, ty govoril "erunda", no
kogda u Pozny zabolelo, eto uzhe ne erunda, a? Vdrug zabolelo, a?
Pozna v gneve hvataet ee za vorot, prityagivaet k sebe, kak by ishcha u nee
sochustviya i zhalosti. Ona glyadit emu v glaza.
Poznabuha: |to lico vdrug stalo takim chuzhim! Ty menya pugaesh'! Kto ty
takoj? (On otpuskaet ee v otchayanii).
Poznabuha (pro sebya) Smert' cheloveka s uma svodit.
Vhodyat Poznasmarki v nochnyh rubashkah i v uzhase glyadyat na proishodyashchee.
Roditeli obnaruzhivayut ih prisutstvie.
Poznabuha: Moi Poznasmarki! Vash otec, kak obychno, bezhit, na etot raz
navsegda, i ostavlyaet vas odnih ranenymi na zhiznennom pole boya !
Poznasmarki plachut, begut k otcu. On mashet im.
Pozna: Vy ponimaete, naskol'ko vy menya ne interesuete? Vmeste s vashimi
slezami, kotorye katyatsya po shchekam, s vashimi szhatymi v bessilii kulachkami,
Poznabuha: I vsya vasha deshevaya demagogiya nuzhna lish' dlya togo, chtoby
probudit zhalost' u drugih. Pleval ya na vas!! (Ottalkivaet ih) Sejchas ya zdes'
nuzhdayus' v pomoshchi, ya - rebenok, ya - Poznasmarki, ya, ya!
Poznabuha (prizhimaet detej k sebe): "YA, ya" Uh , kakimi oni stanovyatsya
chuvstvitel'nymi, kogda rech' idet ob ih smerti, kak baleriny vse ravno, oni
vse vnimanie fokusiruyut na svoih prirodnyh otverstiyah, budto by oni so
zloradstvom smotryat na svoih naslednikov, kotorye prosto vne sebya ot
napryazheniya. (Uhodit s det'mi)
Pozna: Brr, kak ya ne lyublyu detej. U nih est' budushchee, budushchee, budushchee.
Kartina 6
Utro. Sel'skaya ulica. Mimo Pozny prohodit plachushchaya devushka.
Pozna: O chem plachesh'? Byl paren', trahnul i ubezhal?
Devushka:On vernetsya?
Pozna: On ne vernetsya, a ty beremenna, oh, problemy, ya predlozhil by
tebe umeret'.
Devushka: On obeshchal vernut'sya! Skazal, chto lyubit (vyhodit).
Pozna: "Vernut'sya, lyubit" . Podumaesh' - schast'e - rydat' po pustyakam.
Da ona plachet, no ona znaet, chto budet zhit'! Sejchas ej 17, eshche paru let
poplachet po tom, kto ot nee udral, potom let 10 budet plakat' ot skuki pri
tom, kto ee vzyal, potom eshche 10 let - o nedostatke sredstv, stirke i
malen'kih zasrancah v kolyaske. Eshche 10 let, kogda ovdoveet, i eshche 1- kogda
vernetsya tot, chto ee brosil. I na zakusuk - eshche let pyat' iz za perelomov i
gemorroev i vot tak vot, tihon'ko, poplakivaya, dozhivet, svoloch' , do 82!
(Poyavlyaetsya gorbun. Pozna obrashchaetsya k nemu) Izvinite, mozhet vy idete
topit'sya iz-za vashego gorba?
Gorbun: YA uzhe privyk.
Pozna: Gluposti. K takomu nel'zya privyknut'. Vy imeete pravo umeret'.
(Gorbun prodolzhaet svoj put') YA dazhe gotov vam nemnozhechko doplatit'.
(Gorbun uhodit. Pozna krichit emu vsled) Izvinite, ne nemnozhechko!
(sebe) Kakaya krasota, kakaya garmoniya! V zdorovom tele zdorovyj gorb.
(Poyavlyaetsya odnonogij nishchij na kostylyah). Aga, vot eshche odin. Imenno
segodgnya, chtoby mne dosadit', zdes' ustraivayut parad schastlivyh! |tot bez
nogi budet do sta let krutit'sya, chem emu ploho, da eshche on zasluzhil, chtoby
ego spuskali s lestincy bez pinka. (so zlost'yu) |j, beznogij! (Beznogij
ostanavlivaetsya, povorachivaetsya k nemu) Ty chto, ne mozhesh' rezinku prikleit'
vnizu, chtoby ne stuchat' tak kostylyami?
Beznogij: Deneg net (uhodit)
Pozna: I deneg netu, i nogi. |to sploshnoe schast'e vokrug prosto menya
ubivaet.
Kartina 7
Utro . Sel'skaya ploshchad'. Pozna vzyvaet
Pozna: |j, zhalki lyudishki! Bednye ,bol'nye, kaleki, otbrosy obshchestva, ya
- baron Pozna! ( Bednye ,bol'nye, kaleki, otbrosy obshchestva sobirayutsya vokrug
nego) Kto hochet umeret' vmesto menya legkoj smert'yu v etu pyatnicu? YA zaplachu
emu i ego sem'e, otdam vse, chto u menya est'. (Pauza) Nu, chto zhe vy molchite?
Vy chto, sami ne vidite, kakoj musor vy taskaete na sebe? Zachem vam eta
zhizn'? Ono vam nado? Nu, kto hochet izbavit'sya vraz ot vsego musora, gospoda,
ya plachu takie den'gi, o kotoryh vy i ne mechtali! (Pauza. Rasserzhenno) Nu,
umrite za menya, meshki s musorom, otbrosy! Da kto vy takie, chtoby prodolzhat'
zhit', kogda ya, YA , YA dolzhen umeret'?!
(Pauza. Umolyayushche) YA otdam vse, chto imeyu.
Prokazhennyj: Vse?
Pozna: Mnogo.
Prokazhennyj: Tak vse ili mnogo? Est' zhe raznica.
Pozna: Mne nuzhno detej kormit', ne pridirajtes'! (pauza) Nu ladno, vse
tak vse. Ty gotov?
Prokazhennyj. Net, ya prosto tak sprosil, radi informacii. (Dva cheloveka
nesut krovat', na kotoroj lezhit starik, izdayushchij predsmertnye hripy)
Poprobujte s etim dogovorit'sya, on vse ravno umiraet.
Pozna: Ot chego?
Prokazhennyj: Zakuporka kishechnika.
Pozna: Ah, gospodin horoshij, kakaya tragediya, mne tut s glubokim
priskorbiem soobshchayut, chto vam ostalos' eshche neskol'ko minut muchit'sya v etom
der'me, vy uzhe konchenyj, vy uzhe mozhete spokojno rassmatrivat' sebya v
kachestve pokojnika, ne spor'te, a ya, u menya ponos kak u mladenca, chert ego
znaet ot chego, u menya tozhe ochered' umirat'. Tak vot ya vam predlagayu, v obmen
na shchedruyu podderzhku vashej sem'i...
Starik: Sem'ya - der'mo.
Pozna:|to estestvenno. Mozhet, kto nibud' drugoj?
Starik:Drugoj der'mo.
Pozna: Znachit, nikogo? Odinochestvo, a? Mozhet, zakazhem ezhednevnuyu
molitvu kakomu-nibud' pravedniku, ili shikarnyj mramornyj pamyatnik ?
Starik: Pamyatnik der'mo.
Pozna: Ponyal. Tot eshche tip popalsya. Nu esli uzh na to poshlo, kak muzhchina
muzhchine, sdelaj mne odolzhenie.
Starik: Ty der'mo.
Pozna: Nu tak ostav'te vse eto der'mo, gospodin horoshij, vam zhe teryat'
vse ravno nechego.
Starik: A s chego eto ty dolzhen zhit', kogda ya umru? CHego vy vse budete
zhit', kogda ya umru? Bez menya budete smeyat'sya. Bez menya celovat'sya. S chego
eto solnce budet svetit', kogda ya budu vo t'me? A? Razve etot mir sozdan ne
dlya menya? Bog tak krasivo dlya menya vse ukrasil, vy vse - eto i est' moe
ukrashenie, i teper', kogda ya uhozhu, kakoj smysl v vashem sushchestvovanii, vo
vsem etom?
(Manit Poznu pal'cem, tot priblizhaetsya k nemu, i starik plyuet emu v
lico, smeetsya i umiraet. Pozna i nesushchie krovat' pereglyadyvayutsya).
Pozna: Kakoe neschast'e - vse hotyat zhit'!
Kartina 8
Den'. Komnata Pozny.
Pozna: Bamba! (Vdrug stanovitsya lyubeznym) Bamba, Bambochka, Bambulechka,
mozhet, tebe hochetsya, v konce koncov, na svobodu? Net raboty, net gospodina,
net poboev.
Bamba: Net gospodin, net poboev - chto Bamba delat'?
Pozna: ZHit'. Otpravit'sya domoj.
Bamba: K derev'yam?
Pozna: Vyshe, vyshe derev'ev.
Bamba: Bamba ne ptichka.
Pozna: Vyshe ptic, vyshe oblakov, vse vyshe, i vyshe i vyshe, ty budesh'
angelom, angel krylyshkami byak byak byak byak , budesh' porhat' nad mirom...
Bamba: Bamba spasibo - Bamba privyk zemlya.
Pozna: Nu horosho - ty budesh' gluboko-gluboko v zemlya. A?
Bamba: Gospodin skazala nad oblakam.
Pozna: Dusha, dusha budet nado oblakam, a telo - v zemle. Nu kak? A?
Bamba: Bamba ne lyubit telo tam , dusha zdes'. Bamba lyubit vse vmeste.
Pozna (stanovitsya surovym, pytaetsya ee napugat'): Bamba, ya umirayu!
Bamba: Bamba uzhe plachet!
Pozna: Bamba hochet, chtoby gospodina zhila?
Bamba: Bamba hochet-hochet.
Pozna: Bamba mozhet.
Bamba: Bamba sdelat' vse-vse.
Pozna: Mne razreshili privesti zamenu. Bamba prineset sebya v zhertvu i
umret vmesto menya.
Bamba: Bamba ne ponimat'.
Pozna: Bamba horosho ponimat'.
Bamba: Bamba vonyuchij negr.
Pozna (surovo): Bamba!
Bamba: Bamba prishel, Bamba zdes', Bamba ushel!
Pozna: Bamba!
Bamba: Bamba prishel. SHnicel', gospodin. Indyushach'ej kolbaski? Telyach'ego
yazyka....
Pozna: Ty - moj rab i ya velyu tebe umeret' za menya po tvoemu
sobstvennomu svobodnomu zhelaniyu!
Bamba: Bamba umeret'? Hrena, gospodina! Bamba zhit', Bamba plakat'.
Pozna: Dlya togo, chtoby plakat', ty mne ne nuzhen. Mne nuzhen mertvyj.
Bamba: Bamba umeret'? Ni figa!
Pozna: Ty skazal, chto gotova radi menya na vse.
Bamba: Bamba plakat'.
Pozna: Ty negr, rab, da eshche i evnuh, u tebya net yaic, ty kak yajco bez
soli.
Bamba: Kak sol' bez yajca. Bamba umeret' - net! Bamba zhit', Bamba
plakat'!
Pozna (nabrasyvaetsya na nego s kulakami): YA tebya ub'yu, svoloch'!
Bamba: Bamba umeret' ot gospodina - da. Bamba umeret' ot Bamby - net!
Pozna (dostaet shchipcy): Daj ruku. YA tebe vyrvu nogti po odnomu, esli ty
dobrovol'no ne soglasish'sya umeret'.
Bamba (protyagivaet ruku s voem) : Pozhalejte Bamba vonyuchij negr.
Pozna (tashchit nogot' shchipcami. Bamba oret i izvivaetsya ot boli): Umresh'
zdes' na meste! Po sobstvennoj vole! Ty moj, moj!
Bamba: Aj, aj, nehorosho Bamba zhit'! Net yaic Bamba, net zhizn' Bamba.
Bamba ploho-ploho!
Pozna: Nu, soglashajsya!
Bamba: Bamba uzhe privyk! Bamba ne mozhet bez Bamba!
Pozna (prodolzhaet pytku): Vyryvayu!
Bamba (oret izo vseh sil) : Bamba bol'no! Bamba bol'she ne mozhet!
Pozna (glyadit na ruku Bamby, istekayushchuyu krov'yu, i vdrug ego ohvatyvaet
strah): Skol'ko krovi! I vse iz-za menya! Izvini! (sebe) Esli mne vse ravno
umirat', na koj mne lishnie grehi? (celuet Bambe ruku) Izvini.
Bamba: Aj, aj, Bamba proshchaet, Bamba laet, Bamba vse, tol'ko ne umeret'
(uhodit).
Kartina 9
V komnatu prokradyvaetsya Poznabuha. Pozna ee ne vidit. Ona lihoradochno
chto-to ishchet. Pozna ee obnaruzhivaet
Pozna: CHto ty zdes' vynyuhivaesh'?
Poznabuha (ispuganno): YA... ya ne vynyuhivayu.
Pozna: Ty eshche s vechera nepreryvno chto-to ishchesh'!
Poznabuha: Kto ishchet? Nichego ya ne ishchu. YA ishchu moj molitvennik, chtoby za
tebya pomolit'sya.A chto takoe voobshche? CHto ty mne zdes' vygovarivaesh'? CHto ya,
ukrala chto nibud'? YA v svoem dome, mezhdu prochim! Ty sam vse vremya za vsemi
vynyuhivaesh' kak ishchejka. Uhhh, vse tvoi zhutkie cherty haraktera pered smert'yu
obostryayutsya! Pfff!
Pozna (pro sebya): Zaveshchanie ona ishchet, aga. |h, Pozna , Pozna, zhizn'
tvoya visit na voloske, chto vot vot oborvetsya.
Poznabuha (pro sebya): Nu netu nigde zaveshchaniya! A bez zaveshchaniya vse i
tak perejdet ko mne i k Poznasmarkam i nechego togda bespokoit'sya. No esli on
ego spryatal, chert ego znaet gde, to on mozhet iz-za minutnogo pomeshatel'stva
ostavit' vse kakomu nibud' somnitel'nomu detskomu domu ili kakoj-nibud'
prostitutke, o kotoroj ya dazhe ne znayu, i potom pridetsya desyatki let
taskat'sya po sudam, ahhhhh, kak ya nenavizhu vseh sirot i prostitutok, vse oni
tak i norovyat vlezt' v zaveshchanie i otnyat' u menya vse! (Pozne, pytayas'
vyglyadet' myagkoj i uchastlivoj) Muzh moj Pozna, ya sidela u sebya v komnate,
masterila traurnoe plat'e, i so slezami na slezah predavalas' sladkim
vospominaniyam, ya vspominala nashu pervuyu noch' lyubvi, ty pomnish' ee? Esli tebe
suzhdeno s zavtrashnego dnya vechno spat' odnomu, voz'mi menya sejchas s soboj, i
my vmeste razduem ugolek nashej lyubvi, chtoby on gorel vechno!
Pozna:YA horosho pomnyu tu pervuyu noch'...
Poznabuha (pro sebya, likuya): On pomnit, zaveshchaniya net, vse nashe! Ura!
Pozna: YA uzhe togda ne mog vynosit' tvoej rozhi.
Poznabuha (v unynii): Est' zaveshchanie. 20 let sudov...
Pozna: YA togda voshel v tebya szadi.
Poznabuha (s nadezhdoj): On voshel, tak mozhet vse-taki net zaveshchaniya?
(Pozne)
Szadi? Dobro pozhalovat'. YA ne priviredlivaya. Vy, muzhchiny vsegda gotovy
zajti s chernogo hoda, tak kto ya takaya, chtoby zastavlyat' vas zahodit' s
paradnogo? (Vyzyvayushche podstavlyaet emu zad).
Pozna: ZHena moya, Poznabuha, tvoj zad napominaet...
Poznabuha (pro sebya, likuya) Napominaet, net zaveshchaniya!
Pozna: |tot zapah napominaet mne zapah kozhanyh sapog pehotinca v
Tridcatiletnej vojne.
Poznabuha (v otchayanii) Net zaveshchaniya! (Pozne) Zachem ty muchaesh' menya?
(Pozna smeetsya smehom otchayaniya)
Poznabuha (pro sebya): On uzhe utratil vsyakij styd. Ves' belok yaic emu v
golovu udaril. A ya eshche dolzhna pered nim na cypochkah hodit', sderzhivat'sya,
ved' on umiraet, on, vidite li, stradaet, svyatoj, zvezda, i vse tut obyazany
emu podygryvat', frrr (v gneve vyhodit).
Kartina 10
Vecher. Dvor doma prestarelyh roditelej Pozny. Roditeli, zakutannye v
pal'to i sharfy, stoyat na poroge doma. Vhodit Pozna.
Pozna: Papa, mama, dorogie roditeli, poskol'ku v rezul'tate vashej
iniciativy vy proizveli menya na svet, v silu chego ya stal chlenom vashej sem'i,
ya, Poznochka, vash mladenec, vernulsya v vashe lono...
(Oni stoyat bez dvizheniya. On nachinaet rydat') YA umirayu!
Mat'. Moj syn ochen' bolen, oj, emu ploho, ya teryayu soznanie, ya padayu, ya
zadyhayus', ya umerla, ya vsyu noch' ne somknula glaz, serdce materi, oj, serdce,
serdce stuchit, serdce razryvaetsya, ty ubil svoyu mamochku, na kogo ty menya
ostavlyaesh' v takie gody, horonit' sobstvennogo rebenka, ah zachem ya na svet
poyavilas', ah zachem ya za nego vyshla, vse iz-za nego, on ubil svoyu zhenu, vse
ubijcy, vse, nadoelo, ya byla mertvoj, ya byla tihoj, ya otdyhala, ya v konce
koncov usnula, serdce, uspokojsya, oj sercde, zheludok, vospalenie pridatkov,
zachem zhe eto vse prodolzhat', zachem menya muchayut, vse na vashej sovesti, pochemu
angel smerti ne zabiraet menya vmesto tebya...!
Pozna (brosaetsya na nee, obnimaet): Oj, mamochka rodnaya, ya znal, chto ty
ne brosish' lyubimogo synochka na proizvol sud'by (rydaet s chuvstvom radostnogo
oblegcheniya) Kak ya lyubil svoyu mamochku! Kak mne ee budet ne hvatat', starushki!
|ta slepaya predannost'! |to materinskoe serdce! Esli li eshche hot' odna
zhenshchina v mire, chto dvazhdy otdala zhizn' za svoego syna?
Mat' (prichitaet) Pochemu angel smerti ne zabiraet menya vmesto tebya...!
Pozna: Vse v poryadke, mamulya, on zaberet, ya dogovoryus'. On soglasen na
obmen. Do pyatnicy, esli kto nibud' soglasitsya umeret' vmesto menya - ya budu
zhit'!
(Roditeli zastyvayut).
Pozna: Mamochka? (pauza) Mamochka?
Otec (surovo): Dva goda tebya ne bylo, a teper' vdrug mamochka-papochka?
Pozna: Da, priznayus', ya vas nemnogo podzabyl, dela, zaboty, znaesh', tut
golovy podnyat' ne uspeesh', glyad' uzhe paru mesyacev proshlo.
Otec (grozno): Paru let!
Pozna: Sejchas ne vremya schitat'sya po melocham! YA - vash mladenec...
Otec: 60 let!
Pozna:54! (razrazhaetsya plachem) YA umirayu!I ya - vash syn.
Otec: Da, ty moj syn. Moe serdce razorvetsya, kogda ty umresh'.
Pozna: Papa, ty kogda -to govoril, chto...
Otec: Moe serdce razorvetsya, kogda ty umresh'.
Pozna: Kogda-to vy govorili...
Otec: YA znayu, chto my kogda-to govorili i ob otcovskih obyazannostyah ya
znayu i bez tvoih napominanij. My obyazalis' tebya rodit', vyrastit',
vospitat', i zabotit'sya o tebe v meru nashih sil. YA ne obyazyvalsya umeret'
vmesto tebya.
Pozna: Kak vam oboim ne stydno, tak derzhat'sya za zhizn', vam uzhe po 90.
Otec: 88!
Pozna: Vy uzhe vse ravno na krayu mogily. Skol'ko raz ty govoril mne: "U
menya uzhe net sil, net nikakogo smysla prodolzhat', my uzhe hotim umeret',
otdohnut'". CHto tebya zhdet, otec? Medicinskie banki? Gips, kastorka, svechi ot
gemorroya? Vash rebenok umiraet, a vy hotite vyigrat' za moj schet eshche odnu
klizmu? I kuda vstavlyayutsya vse eti klizmy? A?
Otec: Skazhi, moj stareyushchij rebenok, chem tvoya zhizn' cennej, chem nasha?
Pozna: I pochemu eto tvoya klizma - eto cel' zhelannaya, a nasha - prosto
tak?
Mne li nuzhno stydit'sya? Kazhdyj, komu suzhdeno umeret', znaet, chto eto
ego smert', lichnaya, i ne pytaetsya ee perelozhit' na drugogo. Tol'ko ty
delaesh' v shtany, begaesh', suetish'sya i pytaesh'sya perelozhit' svoyu smert' na
kogo-nibud' drugogo, kak goryachee yajco - v drugie ruki. CHto eto takoe? Na
osnovanii chego? |to tvoe yajco - ty i esh' ego!
Pozna (obrashchaetsya k materi): Kogda to ty, pomnish', rasskazyvala, chto
kogda mne bylo goda 4, ya vyshel iz tualeta v obdelannyh shtanah, podbezhal k
tebe i skazal (stanovitsya na koleni, chtoby vyglyadet' malen'kim, hvataet'sya
za mamen'kinu yubku) "Mama, a zachem zhenshchine dve grudi, esli u nee net
bliznecov" i ty ty tak smeyalas', i pozvala otca, i rasskazala emu, i vy menya
obnyali i pocelovali v lobik "kakoj umnen'kij mal'chik"
Mat' (ulybaetsya skvoz' slezy). Da, tak i skazala...
Pozna: "|to prosto genij, emu suzhdeny velikie dela"...
Mat': On budet velikim chelovekom.
Pozna: I ty menya obnyala i pocelovala pryamo tak, kogda ya byl v
obdelannyh shtanah, i smeyalas'. "A zachem zhenshchine dve grudi, esli u nee net
bliznecov?"
Mat'. |to bylo... bylo... "Zachem zhenshchine dve grudi"...
Pozna: (prizhimaetsya k ee bedram) YA - tot samyj rebenochek, mama, genij
so spushchennymi shtanishkami, eto ya, mama, genij 4 let, kotoromu suzhdeno stat'
velikim chelovekom, eto ya...
Mat' (rydaet): Mal'chik moj, mne tak stydno, no protiv smerti i ya
mladenec, i u menya byla mama, i kogda ya vyhozhu posle bessonnoj nochi na
ulicu, to i dlya menya, staruhi, eshche solnyshko svetit... mne tak stydno, no
svetit mne, svetit eshche poka... (vyhodit).
Otec: "Svetit, svetit...!" Pogrelas' uzhe, staruha, mozhesh' uzhe i
pomirat', tebe by eto ne povredilo. (Uhodit vsled za nej.
Pozna (vstaet, krichit im vsled): |j, stariki, komu vy nuzhny voobshche, Ot
vas von' kak ot mladenca, no nikakoj detskoj simpatichnosti, vy vytvoryaete
detskie shtuchki, no lisheny detskoj naivnosti, u vas sohranilis' vse
chelovecheskie appetity, no zubov-to vas netu! V mogilu, starye razvaliny , v
mogilu!
Kartina 11
Vecher Komnata Pozny.
Pozna: Itak, Pozna, vse! Smiris'. Tebya, Pozna, pohoronyat,. Nastupaet
vremya, kogda nikogo ryadom net, vse svyazi razorvany, ty ostalsya odin. Smert'?
Smert'?
(prislushivatesya k zvuchaniyu etogo slova, budto slyshit ego vpervye.
Hvataetsya rukami za golovu, pytaetsya uspokoit'sya). Net, net! YA ne veryu! |to
vse lish' illyuziya, bred, obman! Koshmarnyj son! YA zhe zdorovyj chelovek,
veselyj, aktivnyj, em, kolbasa vdovol', i vse eto - ischeznet v kakoe-to
mgnovenie navsegda? Ne mozhet etogo byt'! Net, net , eto protivoestestvenno,
eto nelogichno, eto prosto durnoj son! To, chto drugie umirayut, - eto fakt, no
moya, moya sobstvennaya lichnaya smert' - net, eto skazki. (oret) Bamba!
Bamba (iz-za kulis) Bamba idet! (vhodit s podnosom edy) Bamba zdes'!"
SHnicel', gospodin? Indyushchach'yu kolbasku? Telyachij yazyk?
Pozna: Bamba, ved' vse eto byl son, pravda? Gulgulevich , angel smerti.
Ty videl zdes' angela smerti?
Bamba: Bamba ne videl, Bamba ne slyshal, Bamba ne byl!
Pozna: Konechno, prosto son. A ty - dejstvitel'nost'. Ty sushchestvuesh',
Bamba, da? Ty - ne strashnyj son!
Bamba (ispuganno) : Son? S chego eto Bamba son? Pozhalejte vonyuchego
negra...
Pozna: S toboj, Bamba, vse kazhetsya vdrug prostym i legkim! YA budu zhit'!
Vklyuchajte svet! Nesite kolbasu, vino, zovite orkestr! YA budu zhit'! My
ustroim bal! YA budu zhit', zhit', zhit'!
Kartina 12
Noch'. Zal v zamke Pozny. Bal. Vina, orkestr, gosti, Pozna, Poznabuha,
Poznasmarki, Bamba, slugi. Vse edyat, p'yut, veselyatsya. V centr zala vryvaetsya
para stranstvuyushchih artistov - on i ona. Oni razygryvayut pantomimu. On -
klassicheskij obraz angela smerti, lico kak cherep, s kosoj. Ona vsya v belom.
Smert' gonitsya za nej, hvataet, zanosit kosu. V poslednyuyu minutu devushka
vysvobozhdaet ruku, hvataet smert' za chlen i nachinaet dvigat' po nemu nukoj.
Angel smerti reshaet nemnogo pokajfovat', konchaet so vzdohami - teper'
uzhe on ee plennik. On prosit vysvobodit'sya, chtoby otdohnut', odnako ona ne
otpuskaet, prodolzhaet ego "doit'", on prodolzhaet stonat', poka ne padaet,
ves' vyzhatyj, k ee nogam. Ona pobednym zhestom stavit svoyu nogu emu na gorlo.
Aktery klanyayutsya. Publika applodiruet. Podbodrennyj Pozna brosaet im
den'gi.
Pozna: A teper' pust' skazhet predskazatel' budushchego! (Vhodit pozhiloj
predskazatel'. Pozna daet emu monetu). YA o tebe mnogo slyshal. Pogadaj ka mne
po ruke - ona slegka drozhit. Pogodi , ne buyan' (ruke? -MB).(Daet
predskazatelyu vtiharya eshche monetu. SHepotom) YA na tebya ne hochu okazyvat'
davlenie, no predskazhi mne chto nibud' horoshee. Ladno, puskaj ne horoshee, no
hot' kakoe-nibud' budushchee pust' u menya budet. (Starik smotrit na ruku) Nu?
Nu?
Predskazatel': Vy ochen' chuvstvitel'ny, sem'ya, kakoe serdce...
Pozna: Net! Ne harakter! Budushchee!
Predskazatel': Kakoe blagorodstvo! Kakaya stojkost', umenie derzhat'
udar!..
Pozna: Budushchee!
Predskazatel': Da, bylo budushchee, ah, kakoe budushchee!
Pozna: CHto znachit bylo? A kak naschet budushchego budushchego?
Predskazatel': Kapital prineset bol'shuyu pribyl'. Kakoj kapital, kakaya
nedvizhimost'!
Pozna: A ya?
Predskazatel': Deti vyrastut, kakoe...
Pozna (hvataet ego za gorlo): Budet ili ne budet?
Predskazatel': Nu chto vy serdites'? Dejstvitel'no, vidno, chto vy
serdityj. Mozhet, i budet, kto znaet. Tol'ko vot liniya konchaetsya, vidite?
Liniya zhizni konchilas'. Mozhet, ruki ne hvatilo, ya znayu? Gospod' velik. Deti -
vashe glavnoe bogatstvo, eto tochno, zhena vasha tozhe zdorova kak byk, no liniya
konchilas'. Nichego ne podelaesh'. (okruzhayushchim, izviniyayushchimsya tonom) liniya
mogla by prodlit'sya, no ruka konchilas'...
Pozna: Slyshal, slyshal. |to chelovek neser'eznyj, starik, senil'nyj.
"ZHena zdorova". YA i bez nego vizhu, chto ona zdorova. Ego prosyat o budushchem, a
on zanimaetsya vospominaniyami. Von otsyuda, ya tebe pokazhu - ruki nedostatochno!
(Predskazatel' uhodit. Vhodit drugoj, molodoj. Pozna daet emu vse
den'gi, chto derzhit v ruke.
Pozna:Poslushaj, ty - molodoj chelovek, predskazhi mne budushchee - po
glazam, po nogtyam, po otverstiyam tela, po kafe, po der'mu - mne vse ravno -
ya hochu zhit'!
Predskazatel': Ulybnites'!
Pozna: CHego? YA budu zhit'?
Predskazatel': YA predskazyvayu budushchee po zubam. Ulybajtes'.
Pozna (shiroko raskryvaet rot v ulybke):
Predskazatel': CHto ya vizhu! Mne nepriyatno ob etom govorit', no vy,
gospodin, pohoronite svoih detej.
Pozna (v prilive schast'ya): Detej?!
Predskazatel': A mozhet, i vnuka.
Pozna (podprygivaet ot schast'ya, celuet predskazatelya): Gospodi! Nebesa
proyasnilis'! Pohoronyu detej, dazhe vnuka! (SHiroko ulybaetsya) Pohoronyu ,
pohoronyu! Smotrite - ya ulybayus' ne dlya proverki - ya ulybayus' ulybochno.
Pohoronyu! Ura!
Otkuda - to szadi poyavlyaetsya Gulgulevich. Pozna zastyvaet. Gulgulevich
priblizhaetsya k predskazatelyu szadi, kladet ruku emu na plecho
Pozna (vskipae, predskazatelyu): Molodoj chelovek, pogodite! A skol'ko vy
budete zhit'?
Predskazatel' (vynimaet zerkalo iz karmana, ulybaetsya svoemu
otrazheniyu):
Vidite shchel' mezhdu perednimi zubami? 85, minimum - 80.
(Gulgulevich dushit ego. Predskazatel' padaet uspev prosheptat'): No kak
zhe shchel'...(umiraet).
Gulgulevich: Do pyatnicy, Pozna, do pyatnicy. Ne Pocna, Pozna. Vspomni
Gul'gale. Do pyatnicy (Uhodit.
Pozna (padaet na koleni, blednyj kak mel):
Vse poteryano! YA umru! |to okonchatel'no. Dorogaya Poznabuha, ya umirayu!
Bamba, ya umirayu! Dorogoj otec, ya umirayu! Lyubimaya mama, ya umirayu! Aaaaa, ya
umirayu! Umirayu! Umirayu!
Poznabuha (pro sebya): Ne znayu, pochemu ya tak volnuyus', budto ya nahozhus'
vnutri velikoj tragedii, i u menya takoe serdcebienie, budto ya na scene
klanyayus' zritelyam. Pogodite, ya tut eshche nachnu po-francuzski razgovarivat'.
Kartina 13
Itak, eto proshchal'nyj vecher. Kak zhe nachat' proshchanie s zhizn'yu? To, chto ya
ostavlyayu, kazhetsya mne prekrasnym, mir prekrasen, i vse v nem zamechatel'no.
Kak ob®yasnit', kak voobshche mozhno pristupit' k ob®yasneniyu... Vot, k primeru
ty, moya chernaya tryapka, Bamba, ty teper' v moih glazah - kitajskij imperator,
a vshi na tebe - indijskie maharadzhi!
Bamba: Bamba ne znaet tak horosho chto dlya Bamby.
Pozna: Kak ty krasiv , Bamba! Menya tak i tyanet k tebe!
Bamba (pytaetsya snizit' samoocenku): Bamba negr..
Pozna: Negr dyshit!
Bamba : Bamba golodnyj.
Pozna: Horoshij appetit.
Bamba: Bambe bolit...
Pozna: Da, tebe eshche budet bolet'. Moe serdce razryvaetsya ot zavisti.
Kakoj ty krasivyj! (vdrug prihodit v sebya, energichno) Hvatit, Pozna , hvatit
nyt'!
Ty byl, a vot teper' tebya ne budet. K tvoej zhizni prikleitsya nebol'shoe
"ne"
. Nesi ego s chest'yu! (Vypryamlyaetsya, podhodit k Poznabuhe, romanticheskim
tonom) Da, ya pomnyu nashu pervuyu noch'. My vstretilis' na tancah, pomnish'?
Poznabuha: Kak ne pomnit'!
Pozna: I v tance rasstanemsya. (tancuyut) Nesmotrya ni na chto.u nas byli
horoshie vremena,
Poznabuha: Ah, Pozna, ty vnov' probuzhdaesh' vo mne takie chuvstva...
Pozna: Pomnish', ya odnazhdy pytalsya vsadit' tebe na skachushchej loshadi?
Poznabuha: Ah, eti vospominaniya...
Pozna: Ah, eti vospominaniya v rozovyh tonah...
Poznabuha: Ty -moj muzhchina, moj lyubimyj, moj mal'chik! CHto vsya moya zhizn'
bez tebya. O, mon d'e! (rydaet, gromko prichitaet) Lyudi! CHelovechestvo! CHerez
dva dnya, v pyatnicu, ya umru vmesto moego muzha Pozny!
(Padaet bez chuvstv na ruki Pozny, porazhennogo etim izvestiem kak
molniej)
Dejstvie 2
Kartina 14
Tam zhe.
Pozna: Net! Ni za chto!Nikogda! Pohoronit' zhenu vmesto sebya?! Ni za
chto!Esli est' v mire kto-to, kto dostoin zhit' - eto ona.(Pauza). Net, ne
umolyaj menya! Da, razumeetsya, eto besprimernoe blagorodstvo, no raz uzh ya
skazal net, znachit... znachit... YA znayu vse tvoi argumenty, mne bol'she est'
chego teryat' v zhizni, da menya zhal'che, nu i chto? (pauza) Hvatit, Pozna, ya zhe
skazal , chto ya otkazyvayus'. Ty pytaesh'sya menya vynudit' k etomu? Nu pochemu ty
tak na etom nastaivaesh'? A esli ya tebe poobeshchayu horoshen'ko vse vzvesit',
tebya eto ustroit? Net? Nu, togda delaj chto hochesh', umri vmesto menya, esli ty
tak na etom nastaivaesh'.(pauza) Nastaivaesh'? Takaya blagorodnaya? Ty
prodolzhaesh' nastaivat' na svoem blagorodnom postupke, posle kotorogo tebya
vechno budet pomnit' vse progressivnoe chelovechestvo? Nu, horosho. Znachit, ty
umresh' vmesto menya.Da? CHto? CHto zhe ty molchish'? Ty ved' zayavila, chto ty
umresh' vmesto menya, chuvstva, franczuskij, mon d'e, i vse takoe, i vse eto
slyshali! (pauza) Vse slyshali! Ona soglasilas' umeret' vmesto menya, a teper'
molchit!
Kartina 15
Poznabuha (pro sebya): Kakaya erunda, ufff! Iz za kakogo-to minutnogo
volneniya, zhelaniya proizvesti vpechatlenie, iz menya eto vyrvalos', i teper' ya
dolzhna umeret'! I radi kogo? Horoshen'koe delo! On vsyu zhizn' menya vysasyval,
kak mozgovuyu kost', a teper' voobshche menya peremolotit. Byla by ya, skazhem,
bol'naya ili depressivnaya, skazala by, k primeru "A poshlo ono vse k chertyam, ya
krasivo zakonchu zhizn'". No ya ved' zdorova kak slon, u menya segodnya, kak
nikogda, est' appetit k zhizni, I esli by eta svin'ya sdohla, peredo mnoj
otkryvalis' by ogromnye perspektivy, burya novyh chuvstv menya by obuyala,
lyubov', ya by dazhe etomu negru otsosala, a chto - zhivem odin raz. Tak chto
teper' vmesto etogo? A? Proshchaj Afrika, proshchajte negry, ya dolzhna valyat'sya v
zemle, a eta svin'ya budet po-prezhnemu trahat'sya i zhrat'? YA hrena emu umru!
(Pozne)
CHto ty oresh'? CHto ty na menya davish'? Slyshala eto ya vse uzhe. YA sdelayu
to, chto obeshchala, uspokojsya.
Pozna: Ty umresh' vmesto menya?
Poznabuha: YA vypolnyu svoe obeshchanie.
Pozna: To est' umresh'?
Poznabuha: YA vypolnyu svoe obeshchanie.
Pozna: Pochemu ty upryamo ne hochesh' vygovorit' "umru"?
Poznabuha : A tak! YA upryamaya! Ne nravitsya? Razvedis'! Segodnya zhe!
Pozhalujsta! I togda vse obyazatel'stva otmenyayutsya, i s moej storony tozhe!
Pozna: Kto govorit o razvode?
Poznabuha: Ty! Ty nado mnoj vse vremya izdevaesh'sya! "Skazhi tak, skazhi ne
tak". Obeshchaj mne. , chto ty ne budesh' vlazit' ni na kakih bab posle moej
smerti!
Pozna: Ah, Poznabuha, ya budu ot toski na stenku lezt', do zhenshchin li mne
budet? YA budu tebe veren vechno.
Poznabuha: Nu konechno! Znayu ya vashu vernost'. Razbryzgivaete klejkuyu
zhidkost' po lyubym shchelyam! Beregis'! YA tebya preduprezhdayu! Ne vyvodi menya iz
sebya! YA ved' mogu i peredumat'! Stoit sebe, budto emu chto-to polozheno! CHego
ty tak vypryamilsya? Sognis' nemnogo! Sognis' pered stol' velikim
samopozhertvovaniem! Nu, ty nagnesh'sya ili net? A?
Pozna: Nagibayus' (chut' chut' prigibaetsya).
Poznabuha :Nagibayus', chto?
Pozna: Nagibayus', dorogaya Poznabuha.
Poznabuha: Kakaya tebe Poznabuha? Gospozha Poznabuha!
Pozna: Da, gospozha Poznabuha.
Poznabuha: Poceluj ruku, kotoraya dala tebe zhizn'! (On celuet) I nogu,
chto dala tebe zhizn'.
Pozna (tiho): Ne unizhajte menya , pozhalujsta, Poz... gospozha Poznabuha.
Poznabuha: Vidali? On hochet i rybku s®est' i ne narushit' chest'. Celuj
nogu, bystro! (Protyagivaet nogu. On padaet i celuet nosok tufli)
Poznabuha: A teper' - zadnicu, chto dala tebe zhizn'!
Pozna (tiho): Mozhet, hvatit?
Poznabuha: Zadnicu! (Povorachivaetsya k nemu zadom. On stanovitsya na
koleni i korotko celuet) CHto zh ty tak bystro konchil? Unizhat'sya tak
unizhat'sya!
Pozna prizhimaetsya licom k ee zadnice, celuet prodolzhitel'no. Ona
oborachivaetsya, hvataet ego za mordu)
Poznabuha: Nu, kak zhe mne eshche poizdevat'sya nad etoj rozhej? (SHCHipaet ego,
b'et po licu, plyuet v nego): Nu, poplach', poplach' eshche! (Pozna skulit). Net,
mne etogo nedostatochno! (Ottalkivaet ego, sobiraetsya uhodit',
ostanavlivaetsya, oborachivaetsya k nemu): Preduprezhdayu: beregis'! Ochen'-ochen'
beregis'! (uhodit, ob®yataya gnevom)
Kartina 16
Opozorennyj Pozna ostaetsya stoyat' na kolenyah. Vdrug on vstaet, v
prilive radosti.
Pozna: I vse taki, nesmotrya i na chto, ya budu zhit'! ZHit'! ZHit'! (brosaet
okruzhayushchim s vyzovom) Nu, opozorili! Nu i chto? Pust' eshche opozoryat, menya eto
ne volnuet, ya vam vsem poceluyu, poceluyu ....
(Polzet na kolenyah za prisutstvuyushchimi, norovya pocelovat' i im. Oni
razbegayutsya). No eto - erunda! Glavnoe - ya budu zhit'! (vdrug preryvaetsya,
preispolnennyj nenavist'yu) A chto vy stoite i smotrite? Idite, idite domoj
spletnichat'! (Gosti nachinayut rashodit'sya) CHto vy rasskazhete detyam? "Pozna,
mol, trus, u Pozny net chesti"? Nu tak net! I ne nuzhno mne vashe uvazhenie! U
menya u samogo polno uvazheniya. A chto vy dumali, ya dlya vas zhivu? Net, dlya
sebya! Pleval ya na vas! A kto budet detej soderzhat'? A kto pozabotitsya o
prestarelyh roditelyah? A imenie? A moi memuary? CHto zhe, ya ostavlyu istoriyu
pustoj, bez sebya? Na mne - kucha zabot, zachem mne vse eto nuzhno, zaboty,
zaboty, proklyatye zaboty! A ona, Poznabuha, izbrala samyj legkij put' -
begstvo ot vseh zabot!
Horosho ej! (obrashchaetsya k poslednemu iz uhodyashchih gostej) Krome togo ,
ona bol'she zhila, ona starshe menya na polgoda (Ostaetsya odin, krichit vsled
ushedshim) I ona uzhe videla Parizh, a ya eshche net! T'fu, eta proklyataya zhizn'!
Kartina 17
Pozna:
Noch'. Dvor v zamke Pozny.
Pozna: Ufff, kak ya nenavizhu kazhdogo, kto ne ya , a pushche vsego - etih
dvuh suk - mat' i zhenu., kotorye vsyu zhizn' tol'ko i delali, chto razmahivali
etoj vonyuchej tryapkoj, nazyvaemoj zhizn'! Nesmotrya ni na chto, ya pohoronyu ih
oboih.
Dyshat'! Gospodi, kak horosho dyshat'. Vdoh-vydoh! Vdoh-vydoh! Zdorovo!
Tem ne menee, etogo nedostatochno. CHeloveku nuzhny ne tol'ko gazy, no i
chto-nibud' tverdoe. (Poyavlyaetsya povozka, kotoruyu vezet stranstvuyushchij akter.
Na povozke sidit aktrisa Cici, est kolbasu. Pozna ostanavlivaet ih). CHto
eto? Kolbasa? S gorchicej? Benediktinskaya? Ladno, pust' budet benediktinskaya.
Posle vstrechi s gospodinom po imeni Smert' stanesh' nepereborchivym.
(Est s appetitom. Cici stoit pered nim v skromnoj poze). I vse-taki
dizhonsaya - eto dizhonskaya. YA zhe sprosil etu svoloch' 50 raz, ostalas' li u nas
dizho....(k Cici) A chto, vy vot tak i hodite so svoim teatrom iz odnoj
derevni v druguyu? Deyateli iskusstva, a?
Cici: Ui, mes'e le kont! (Da, gospodin graf).
Pozna: A, francuzskij! Kva-kva! |to tam, gde Dizhon. Kak tebya zvat'?
Cici: Cici (udarenie na vtorom)
Pozna: Cici! |to napominaet mne nechto velikoe, istoricheskoe. (Pyalitsya
na ee bol'shie grudi, pytaetsya chto-to pripomnit') CHto eto mne napominaet:
Mozhet, Trafal'garskuyu bitvu?
Cici: Trafal'garskuyu bitvu?
Pozna: Da, anglijskij flot protiv francuzskogo. Franciya! Dizhon! Pri
odnoj mysli ob etom slyunki tekut! (ZHret i pyalitsya na nee. Pro sebya) Opuskaet
glaza, budto sushchestvuet opasnost', chto ya ee prilaskayu posle togo kak projdet
traurnaya prazndichnaya nedelya po Poznabuhe. (ZHret i pyalitsya na nee). Esli b
mne i sluchilos' kogo prilaskat' - tak kak raz etu. (Obhodit ee,
razglyadyvaet). Takaya skromnica. |to eshche bol'she vozbuzhdaet. (Stanovitsya pered
neyu na koleni) YA poprostu preklonyayus' pered svyatost'yu Poznabuhi. Ah,
Poznabuha, Poznabuha....(vzmahivaet rukoj mezh nog aktrisy) Vot iz takogo
mesta poyavilas' svyashchennaya zhizn' dvuh malen'kih Poznamarkov...!
Cici: Ui, mes'e le kont - svyashchennaya.
Pozna (kladet ruku ej na grud'): Vot otsyuda ona vykarmlivala ih so
svyatoj lyubov'yu...!
Cici: Ui, mes'e le kont - svyashchennaya, svyashchennaya .
Pozna (kladet ruku ej na zadnicu): A na etom svyashchennom meste ona tak
dolgo sidela i vyazala mne sherstyanye noski...!
Cici: Ui, mes'e le kont - svyashchennoe, svyashchennoe.
Pozna (vozbuzhdenno poglazhivaet ej zadnicu, zaglyadyvaet pod yubku):
Vyazala mne, vyazala mne, vyazala mne...aaa, ya skazal, chto cheloveku nuzhny ne
tol'ko gazy, no i chto-nibud' tverdoe, no ya ne predstavlyal sebe, naskol'ko
eto tverdoe (prizhimaetsya shchekoj k ee zadu, vozdev ochi gore) Gospodi, kak by ya
hotel ispytat' bol'she gorya po povodu utraty moej zheny! I ne to, chtoby ya
sovsem nichego ne chuvstvoval, no esli mozhno, kogda ya chut' okrepnu posle
utraty, ne pomeshaet podbavit' eshche nemnogo zhalosti. (v processe etoj tirady
on sdiraet s nee plat'e, kladet golovu ej mezhdu nog). I ya proshu proshcheniya za
to, chto vmesto togo, chtoby dumat' o svyatosti moej zheny, moya golova polna
zadnicej Cici , dve polovinki kotoroj obrazuyut rasshchelinu, ot kotoroj prosto
dyhanie ostanavlivaetsya . Esli pogruzit' tuda horoshen'ko lico, to mozhno
uvidet' s drugoj storony malen'kuyu luzhajku, pokrytuyu travkoj, vydelyayushchej
aromatnyj dizhonskij sous . |ta luzhajka tak i zovet pogruzit' tuda, vnutr',
nebol'shuyu rybku, kotoraya vhodit i vyhodit, vhodit i vyhodit. Zamechatel'no
vyhodit! Na chem ya ostanovilsya? Ah, da, Poznabuha. Opyat' eta Poznabuha.
Vsegda ona u menya poperek dorogi! |ti proklyatye starye ved'my s ih...
(vdrug zazhimaet sebe rot ) Gospodi, prosti menya, ya nazval etu svyatuyu
zhenshchinu staroj ved'moj, sorvalos', bol'she ne budu (i tut ego proryvaet)
ved'ma, ved'ma, ved'ma! (Zalezaet na Cici i ukladyvaet ee v nuzhnuyu
pozu)
Kartina 18
Prodolzhenie processa. On pyhtit nad nej, hripit ot natugi.
Cici (pro sebya): Slyuni u nego tekut, brrr, hot' by perevernulis', on by
podavilsya sobstvennoj slyunoj, (perevorachivaet ego i ezdit na nem, stonet ot
strasti) O, mon d'e, (pro sebya) Do chego zhe vse krugom zhalko i urodlivo, Tozhe
mne, fon-baron. (vsluh) O-ooo! O-o-o-o! (pro sebya) kak obodryaet, chto ne
tol'ko ty der'mo, a i vse vokrug. (vsluh) O-ooo (pro sebya) On pytaetsya
votknut', fu, kakaya u nego protivnaya mokraya tryapka, eto emu obojdetsya
minimum v shubu (vsluh) O, mon d'e, mon d'e! Op, on prosunul, a teper' snova
vyskochil. Kak vse eto protivno - dve shuby minimum. (vsluh) O-ooo! O-o-o-o!
(pro sebya) O , snova. On eshche popukivaet ot natugi. Pytaetsya zajti speredi s
pomoshch'yu vybrosa gaza szadi. Menya toshnit, sejchas vyrvet. (vsluh) O-ooo!
O-o-o-o! (pro sebya) Nu, slava bogu u nego tam chto-to ostanovilos', inache my
by nikogda ne zakonchili, na vot, voz'mi sosku (pihaet grud' emu v rot,
ukachivaet kak rebenka) Bayu baj, bayu baj, tete shubu pokupaj. On pytaetsya
sohrait' tverdost', tret , tret, op - i snova vyskol'znul, mal'chik prosto v
otchayanii (Vsluh) O-ooo! O-o-o-o! Mon d'e!
Pozna (razdrazhenno): "Mon D'e, mon d'e" Hot' by zatknulas' na minutu. YA
tut pytayus' zabyt' Poznabuhu, i kazhdoe "mon d'e" vpihivaet ee obratno.
Cici: Mes'e la kont, eto vse ot izbytka naslazhdeniya. Skazat' po pravde
- takogo u menya eshche ne bylo! (ee lico iskazhaetsya grimasoj toshnoty, ee chut'
li ne rvet).
Pozna: I chto eto?
Cici: On eshche sprashivaet! |to uzhe toshnota ot beremennosti.
Pozna (pro sebya): Nu vot, ona uzhe vlyublena, eta sterva francuzskaya!
Cici (sebe) : Opyat' voshel!
Pozna:
Pozna: Interesno, chto zhe vo mne takogo, chto ko mne palomnichestvo
poklonnic iz Parizha!
Vhodit Poznabuha kak prividenie i licezreet etu kartinu.
Poznabuha: O, mon d'e!
Cici: Hlop! Vyskol'znul
Pozna i Cici okameneli ot uzhasa.
Pozna: YA kak predchuvstvoval, chto ot vseh etih "mon d'e" budut tol'ko
nepriyatnosti.
Kartina 19
Pozna pytaetsya podnyat' shtany, no Poznabuha ne ostavlyaet ego v pokoe.
Poznabuha: Nu a teper', moj veselyj vdovec - vybiraj - zhizn' ili yajca.
Pozna: V smysle?
Poznabuha: V smysle, chto zhena ne sojdet v mogilu bez yaic muzha, vot tebe
i v smysle!
Pozna: Smilostiv'sya, svyataya!
Poznabuha: "Svyataya"! Obeshchal mne vechnuyu vernost', i dazhe odnoj nochi ne
proderzhalsya!
Pozna:O, svyataya! CHto znachit ne proderzhalsya? YA derzhalsya, derzhalsya, vse
eto uzhe spisano v arhiv, eto vse iz-za nee, eta potaskuha s Trafal'garskoj
bitvy, eta urodka, otkuda ona vzyalas', s ostrovov Grudej? Vdrug priperlas'
syuda so svoej kolbasoj, tryaset grudyami, ya ot nee otprygnul nazad, tut u menya
upali shtany, i ot straha u menya vskochil....
Poznabuha (rydaet): YA eshche ne uspela kak sleduet umeret', a u vsego mira
uzhe vskochil (vnezapno prekrashchaet nyt', reshitel'no) Bol'she ne vskochit,
dorogoj muzhenek! ZHizn' ili yajca?
Pozna: O, svyataya! Dlya menya ne sushchestvuet "ili", dlya menya eto vmeste,
nerazryvnoe edinstvo, my govorim zhizn', podrazumevaem yajca, my govorim yajca,
podrazumevaem zhizn'....
Poznabuha: A teper' budet tak -ili zhizn', ili yajca.
Pozna (tryasetsya ot straha): Oh, gore mne, zhizn' ili yajca?
Poznabuha: Tyazhelo vybirat', a? I ne dyshat' ploho, i kogda ne vskakivaet
- ploho, ploho, ploho, mir ploh.
Pozna (stanovitsya na koleni, umolyaet): Dorogaya Poznabuha, svyataya, ty
dala mne zhizn' (ona ulybaetsya ot udovol'stviya, on - pro sebya) Ona ulybaetsya
- vse poteryano! |h, francuzhenki, francuzhenki, vse iz Francii, mne by eshche
den' podozhdat', peredo mnoj rasstelilsya by ves' mir...
Poznabuha: Davaj, davaj poj. Mne tak nravitsya za nimi nablyudat', kogda
oni vozvrashchayutsya ot svoih glubokih vazhnyh baritonov k estestvennomu soprano.
Pozna (skryuchivaetsya, hvataetsya za p. organy) Mne otrezhut, a ona budet
smeyat'sya! I bol'no budet, kogda otrezhut! S drugoj storony, i umirat' bol'no.
A ona budet smeyat'sya! S tret'ej storony, esli ya umru, ona budet smeyat'sya
men'she, chem esli mne otrezhut. S 4 storony, esli otrezhut, to smeyat'sya ona
budet lish' do rassveta. S pyatoj storony... |h, Pozna, Pozna, sovsem ty
zaputalsya v podschetah. Razmer smehov Poznabuhi. I eto zhizn' po bol'shomu
schetu? Vse, hvatit s menya pozora - ya luchshe umru. (Poznabuhe)
YA u... u... u...(sebe) ne vygovorit' etogo slova, my s zhizn'yu uzhe tak
sdruzhilis',
(Poznabuhe) YA u... u... u...(sebe) net, ya ne mogu postupit'sya zhizn'yu,
eto yasno, nu, tak budet bez yaic, nu i chto, ya budu horosho i mnogo est',
horosho i mnogo kurit', i snova est' i snova mnogo, podcherkivayu -mnogo,
mnogo. Ah.. da, mnogo, no kak raz sejchas zhizn' predstavilaos' mne v vide
horoshego perepiha, mir perepolnen dvizhushchimisya zadnicami, i kazhdaya iz nih
namekaet:
Pozna, Pozna! (Poznabuhe) YA u... u... u...(sebe))
Poznabuha (peredraznivaet): U... u....
Pozna: Um.. um...
Poznabuha: Um.... um...
Pozna: Um....momental'no gotov k kastracii
Poznabuha: Slugi! (Poyavlyayutsya dva ambala) Gospodin Pozna prosit udalit'
emu yaichki v znak blagodarnosti ego lyubimoj supruge za ee zhertvu!
Pozna nervno kivaet.
Poznabuha (glyadit na ego polovoj organ, obrashchaetsya k nemu): Proshaj,
sliva sushenaya! Nabuh - vysoh, eshche vysohnesh' i na etom rasstanemsya.
Pozna (bormochet, kivaet golovoj, kak by ne verya): |to son...
Poznabuha (prizhimaetsya shchekoj k ego shcheke): Nikakoj car'-almaz, kotoryj
ty by mne podaril, ne predstavlyaet dlya menya takoj cennosti kak eti kapli
holodnogo pota ot uzhasa.
Pozna: |to son, son. Takogo ne byvaet, takogo ne mozhet byt'! Za sekundu
do togo, kak eto sluchitsya, ya prosnus'... (krichit) Bamba!
Bamba (iz-za kulis) Bamba idet (poyavlyaetsya) Bamba zdes'!
Pozna: U tebya yajca est'?
Bamba: Net yajca Bamba, net zhizn' Bamba.
Pozna: |to tol'ko son.
Bamba (ukazyvaet na svoi polovye organy): Tak gde yajca Bamba?
Pozna: Sejchas ya prosnus' s nimi!
Bamba (zavyvaet) Vot Bamba krepko spit, i vidit sladkij son, i tut
vdrug gospodin budit Bambu slovami "Nemedlenno prosypajsya!" i chto zhe eto ?
Son vo sne? Kak kapusta? Net zhizn' Bamba, net yajca Bamba, a teper' i netu
son Bamba!
Pozna (pytaetsya sebya uspokoit'): Son vo sne, ya splyu i snitsya mne, chto ya
splyu...(zakryvaet glaza, prodolzhaet bormotat', slugi unosyat ego. Bormotanie
prodolzhaetsya za scenoj, usilivaetsya, perehodit v krik)YA splyu! YA splyu! YA hochu
prosnut'sya! (ZHutkij krik vyryvaetsya iz nego, kogda ego kastriruyut ) |to ne
son! |to ne son! YA hochu zasnut'!
Kartina 20
Bamba (dovol'no ulybaetsya): Gospodin net yaic, Bamba net yaic, gospodin
-Bamba brat-brat.
Poznabuha: Ty prav. Nado eshche chto-nibud' tebe otrezat', chtoby sohranit'
preimushchestvo gospodina.
Bamba: CHto otrezat'? Gde otrezat'? Uzhe Bambu rezali -rezali, Bamby ne
budet!
Poznabuha: Slugi! (Vhodyat dva ambala)
Bamba: Pozhalejte bednogo Bambu!
Poznabuha (uhmylyaetsya): "Pozhalejte". Nashel komu zhalovat'sya. (Slugam)
Voz'mite etogo neschastnogo i ukorotite ego na tret'.
Sluga: Sverhu ili snizu?
Bamba: CHto znachit sverhu!? Konechno, snizu! Gospozha, skazhite im snizu,
snizu.
Poznabuha: Snizu. Pfff, kak vizzhit etot chernyj! Snizu!
Bamba: Nehorosho Bamba zhit'. Gospodit' umeret' - zabirayut nogti, gospozha
umeret' - zabirayut nogi. Gospoda smeyutsya sami, a kak neschast'e - Bamba
pervyj na ocheredi. (Slugi volokut ego k vyhodu)
Kartina 21
Poznabuha i Cici. Vhodit kastrirovannyj Pozna. On bez shtanov, na
chreslah povyazka. On vyglyadit malen'kim i smorshchennym, blednym i neschastnym.
Poznabuha: Stradaem, a? Razryvaemsya ot zhelaniya chto-nibud' v menya sunut'
i ne mozhem? (Pozna:rakryvaet rot, kak by zhelaya zevnut') Hochesh' plyunut'?
Razrazit'sya proklyatiyami? Poostorozhnej - odno tvoe slovo, i zhena ne umret, ne
umret. ( Pozna v bessilii opuskaet ochi dolu). Tak chto ostaetsya tebe lish'
opuskat' glaza. Skromnost'. Skromnost' sejchas stanet glavnym tvoim
kachestvom, posle togo, kak u tebya ubrali vystupayushchie detali. (Podhodit k
nemu, rassmatrivaet vblizi) Kakoj ty utonchennyj stal! Ischezli grubye linii,
poyavilsya obraz blednogo poeta. (K Cici, druzheskim intimnym tonom) Nu,
potaskushka, poglyadi na nego.
Cici: Ui, madam la konta! (veselo hihikaet) Oni ochen' smeshnye, kogda
prygayut na tebya, kak obez'yana s bananom, no bol'she vsego ya lopayus' so smehu,
kogda on naprotiv tebya bez shtanov, s etim vyalym bananom, kak rebenok, chto
upisalsya.
Poznabuha: No on zhe mladenc! Mozhet, banan eshche sozreet?
Pozna: Ui, madam la konte! Mladenec. Kak madam byla prava naschet
pampersov. Sozrel banan, ili uvyal - u nih eto vsegda konchaetsya uvlazhneniem.
(Obe smeyutsya)
Poznabuha: Mladenec goloden. Pokormi ego.
Cici (podhodit k Pozne, vytaskivaet grud') Mon peti! (Gladit grud',
igraet soskom)
Poznabuha: Tkni emu. (Cici podhodit k nemu, tychet soskom v lico) Sosi,
nu, a to zhena ne umret, ne umret! (Pozna soset). Glyan' na ego vlazhnye
pechal'nye glaza. Kogda ya nachinayu zhalet' cheloveka? Kogda on napominaet
pobituyu sobaku.
Cici: Ili starye shtany. Net nichego bolee trogatel'nogo. (Igraet soskom
pered nim) Kak simpatichno - kakoe otchayanie! (poet po francuzski).
Poznabuha (sil'no b'et ee po licu): Prekrati francuzskij, suka! Ty iz
Galicii, i zvat' tebya Pshyurchka!
Cici? CHi estem vinna, zhe mam take cicki? Co yuzh tak vychishnenta. Cicki
hcu odpochinech. Trudno z takimi cickami. Trudno bez cicek i trudno s cickami.
Oj, cicki, cicki. (Uhodit s opushchennoj golovoj)
Kartina 22
Pered rassvetom. Sad v zamke Pozny. Mogil'shchik kopaet mogilu. Pozna
priblizhaetsya.
Pozna (pro sebya): Eshche chetvert' chasa. Tam vzojdet solnce - syuda opustyat
moyu zhenu. Est' ravnovesie v prirode. (Zaglyadyvaet v mogilu. Mogil'shiku)
Kopaj gluboko. Moej zhene nuzhna glubina, dazhe esli ona budet lezhat'. Kopaj,
ne vozis'. My vozvrashchaem ves' komplekt. Dlya etoj zamechatel'noj zhenshchniy
nikakoj glubiny ne zhalko. Ty ved' s nej eshche ne znakom. Ona poverhnostnosti
smert' kak ne lyubila. Esli uzh ona vhodila vo chto-to, to staralas' uglubit'sya
v eto poglubzhe. Eshche glubzhe, eshche. YA budu pomnit' ee kak zhenshchinu, gluboko
pogruzhennuyu v istoriyu.
Kartina 23
Vhodyat Poznabuha v mantii, Poznamarki, slugi. Pozna pri vide ih
podprygivaet ot radosti.
Pozna: A, dorogaya pokojnica, lyubimaya, obeshchala i prishla! I osnovatel'no
- uzhe v savane. Kakoj pokroj! Klassika! Nikakoj naryad ej tak ne shel!
(podbegaet k nej, celuet) Ah, etogo tela mne budet tak ne hvatat'!
Poznabuha: YA koe-chto zabyla. Nado bylo emu chem nibud' i glaza
kolot'.Oh, on budet videt' drugie grudi, budet videt'! Pff! No uzhe pozdno!
(Obnimaet detej) Moi dorogie Poznamarki, skoro u vas ne budet mamy! Netu!
Konec! Mama stanet padal'yu, kakoj padal'yu stanet! I vy, Poznamarki,
vyrastete isporchennymi, proshchajte, pomnite mamochku, plach'te vsyu zhizn', chtoby
u vas v zhizni ne bylo radosti! (Deti razrazhayutsya gor'kim plachem, vsled za
nimi i mat') Poznamarki, Poznamarki! (Otryvaet ih ot sebya, podhodit k
mogile, pugaetsya) |to moya mogila? Zdes' ya budu lezhat'?
Pozna: Ty zdes' budesh' zhit'.
Poznabuha (zaglyadyvaet vnutr'): Kakaya bezdna! Pochemu tak gluboko? Net
ni matraca, ni prostyni, ni odeyala, tak ya budu lezhat' zdes' , vsemi
zabroshennaya, v gryazi...
Pozna: My prinesem odeyalo, prostynyu, my obo vsem pozabotimsya, tol'ko
umri uzhe spokojno, i ni o chem ne volnujsya!
Poznabuha:Polotenca netu...
Pozna: Budet, budet tebe polotence, budet tebe vse, ya sam, lichno
pozabochus', tol'ko umri uzhe nakonec, dorogaya!
Poznabuha: I ya bol'she otsyuda ne vyjdu?
Pozna: A zachem tebe vyhodit'? U tebya zhe tam vse budet.
Poznabuha: Nu, otdohnut' spokojno.
Pozna: Tak u tebya zhe budet vechnyj pokoj!
Poznabuha: No chervi budut gryzt'...
Pozna: Horosho, my sozhzhem tvoe telo.
Pozna: Menya? Szhech'?!
Pozna: Horosho, my tebya zakroem v svincovom germetichnom grobu!
Poznabuha: Tam zhe vozduha net!
Pozna: Zachem tebe tam vozduh?!
Pozna: Aga, ya uzhe vizhu - ya eshche ne umerla, a problemy uzhe nachalis'. |to
esli sejchas tak, tak chto zhe budet posle togo? YA budu lezhat' s serdcem,
perepolnennym trevog - chervi, net vozduha, ili mozhet, kakie nibud' turki
okkupiruyut nashu zemlyu, otkroyut mogilu i nassut na menya!
Pozna: Ty uzhe i okkupantov priplela! CHego tol'ko chelovek ne pridumaet,
chtoby ne umeret'! Pri chem zdes' turki! I pochemu oni budut mochit'sya imenno na
tvoyu mogilu?! U nih dlya etogo vse CHernoe more est'!
Poznabuha: Pust' im cherno v glazah stanet! Uuu, eti turki, ya i v mogile
ne uspokoyus', poka vse turki ne ischeznut s lica zemli!
Gul'gulevich(vbegaet) : U nas tam dejstvitel'no bylo zemletryasenie, no
umerli vsego lish' 5000. Ostal'nye turki, k sozhaleniyu, zhivy i zdorovy.
(Zovet) Gospodin Maveckij! (Ob®yavlyaet) Ostalas' minuta do voshoda!
Kartina 24
Vletaet YAh Maveckij
Maveckij: Nu, kto tut ne hochet umirat'? Ishshsh, uzhe vremya prishlo, davajte
bystren'ko umirajte, u menya eshche segodnya obval shahty v Brazilii i ogromnyj
pozhar v Kal'kutte, a ya tut s vami vozhus'. (Pozne) Nu, kto tut u vas umiraet?
Pozna: Moya blagorodnaya zhena iz®yavila zhelanie , ona reshila pozhertvovat'
svoej zhizn'yu radi menya.
Poznabuha: Oj, ya prosto dazhe poteryayu soznanie, ya dazhe ne znayu kak
umirat'. (sobiraetsya padat' v mogilu, mogil'shchik hvataet ee za ruku) CHto eto?
|to mogil'shchik Kakie u nego krepkie ruki, esli uzh uhodit' iz mira, to v
ob®yatiyah nastoyashchego muzhchiny.
Maveckij: ZHenshchina, ne moroch'te golovu. Vy taki umiraete ili chto?
Pozna: Umiraet, umiraet.
Maveckij: YA taki ne vizhu sil'nogo zhelaniya s ee storony.
Poznabuha (celuet mogil'shchika v guby): Kakoe u nego goryachee i svezhee
dyhanie.
Pozna: Oblegchaet ponimanie. Ty umiraesh' ili net? Lyudi zhdut, imej
sovest'.
Maveckij: Ishshshsh!
Pozna: Ne zaderzhivaj lyudej, Poznabuha, ty razve ne slyshish', chto o tebe
govoryat?
Poznabuha: Slyshu, slyshu. A ty menya ne podgonyaj. Umeret' ya vsegda uspeyu.
Pozna: Angel smerti zanyat, ty- ne edinstvennoe neschast'e, kotoroe u
nego est' na segodnya. Uzhe rassvet, a ty vse eshche zhiva. Ne tyani rezinu! Ty
dolzhna umeret'!
Poznabuha: Komu eto ya dolzhna?
Pozna: Dolzhna!
Poznabuha: Kto skazal, chto ya dolzhna umeret'?
Pozna: Ty! Ty obeshchala! Ty skazala!
Poznabuha: "Skazala, skazala". Nichego ya ne skazala.
Pozna: Skazala!
Poznabuha : A esli i skazala? Net, ne skazala.
Pozna (sebe): Peredo mnoyu razverzlas' bezdna. Opyat' vse snachala!
(Maveckij nachinaet ego dushit') Ona skazala! Vse slyshali! Ty ne otvertish'sya!
Vse svideteli!
Maveckij: Ona dolzhna skazat' eto sejchas, mne!
Pozna: Skazhi emu, nu! Skazhi, chto ty umiraesh' vmesto menya! Skazhi, nu
skazhi!
Poznabuha (kajfuet v ob®yatiyah mogil'shchika, celuet ego) Nachinaetsya novaya
zhizn'! V moih soskah techet novaya krov', oni probuzhdayutsya!
Gul'gulevich smotrit na chasy. Pokazyvaet vremya Maveckomu. Maveckij
dostyaet svoi, proveryaet, otpuskaet Poznu.
Maveckij (Pozne) : U tebya eshche paru minut ostalos'. Esli ona sejchas ne
brosit zanimat'sya svoimi soskami, tebe konec.
Pozna (nervno begaet tuda syuda): Skazhi! Nu skazhi uzhe! Ostav' v pokoe
soski i skazhi! (Maveckomu) Ona obeshchala! Ona obmanula! Vse slyshali, eto
narushenie vselenskogo suda, eto prosto neslyhanno. Zachem zhe mne otrezali, za
chto ya stradal? Tak? Prosto tak? Skazhi, skazhi, nu skazhi!
Poznabuha : Otkuda-to sverhu, s oblachkov, gde ya porhayu, slyshen zvon
kolokol'chikov: din' din' din'
Pozna: Skazhi, skazhi, skazhi!
Poznabuha: Din' din' din'
Kto to iz prisutstvuyushchih nachinaet tozhe din'kat'. Pozna povorachivaetsya
nazad, razozlennyj, kak zmeya pered napadeniem.
Pozna: Ah , tak! Vy vse?! Kak budto ya uzhe umer?! YA uzhe dlya vas meshok s
kostyami? Idioty! Vy vse sdohnete, obmanutye vashimi zhenami! Lyubovnyj sok,
vytegayushchij mezh razdvinutyh nog, chtob zalil vashi mogily! Vy vse budete
opozoreny! Smejtes', smejtes', my eshche vstretimsya tam, vnizu
Poznabuha (smeetsya) Dumaesh', mne budet stydno vzglyanut' tebe v glaza?
(Smotrit na nego)
Pozna: Tak ne dostavajsya zhe ty nikomu!(Pleshchet ej v lico soderzhimoe
butylki)
Poznabuha: Pozhar! Lico gorit! Glaza! YA ne vizhu!
Pozna: Posmotrim, chto ty teper' skazhesh'!
Maveckij dushit Poznu.
Kartina 25, poslednyaya.
Vbegaet angel Sofsof Rahmaninof (bukv. "V konce koncov Miloserdie"-
MB), hvataet Maveckogo za ruku.
Rahmaninof: YA - angel-spasitel' Sofsof Rahmaninof. Novosti s nebes:
Gospod' Bog poselilsya, nakonec, v Vene i stal artistom-lyubitelem v operette.
Posemu vyshlo reshenie pridat' tragedii, razvorachivayushchejsya pered nami, samyj
vpechatlyayushchij final: nashi geroi ne umrut!
Maveckij: No u menya plan!
Rahmaninof: Nashi geroi ne umrut!
Maveckij: Esli Gospodu miloserdnomu ugodno upravlyat' mirom, upletaya
venskij shnicel'* - eto ego problemy, no ya ne pozvolyu portit' prazdnik
smerti! Ili Pozna , ili ego zamena. YA ne sdvinus' s etoj pozicii, poka u
menya slyuna na perchatkah ne poyavitsya!
(Poyavlyaetsya bednyj mal'chik s yashchikom dlya chistki obuvi)
Mal'chik: Obuv' chistim, shik, blesk, krasota, budet blestet', kak glaza
ubijcy!
(Rahmaninof chto-to shepchet na uho Pozne)
Pozna: |j, mal'chik, idi syuda! CHist'! (Mal'chik chistit Pozne obuv') Ty
znaesh', kto ya?
Mal'chik: |to vse znayut, gospodin. Vy baron.
Pozna: U tebya roditeli est'?
Mal'chik: YA sirota.
Pozna: Ty by hotel byt' na moem meste?
Mal'chik (stesnitel'no ulybaetsya): Kto by ne hotel byt' vladel'cem
pomest'ya?
Pozna: Umnyj mal'chik (kidaet emu monetu. Ukazyvaet na Maveckogo) Vidish'
etogo dyadyu? |to angel nebesnyj. Idi skazhi emu: "YA hochu pomenyat'sya s
gospodinom baronom". On dolzhen tebya vyslushat'.
Mal'chik: No togda gospodin ne budet baronom!
Pozna: Pravil'no, ya prosto lyublyu detej. (Kidaet emu eshche monetu) Idi,
idi, ne serdi menya.
Mal'chik (stesnitel'no hihikaet, podhodit k angelu smerti): Gospodin
angel, ya hochu zamenit' gospodina barona.
Pozna: Vse slyshali! (Maveckomu) On gotov! CHego zhe ty zhdesh'!
Maveckij (pryamo taki lopaetsya ot zlosti, tonom do smerti nadoevshego
cheloveka): |to moshennichestvo, no mne do smerti vse eto nadoelo, ishshsh!
(Neterpelivym zhestom so zlost'yu hvataet mal'chika za gorlo i tashchit ego k
vyhodu, navstrechu novym problemam): Nu, kto tut ne hochet umirat'?
Konec
*SHnicel' po venski.
Telyach'yu vyrezku narezat' poperek volokon, otbit', posolit', poperchit',
panirovat' v muke i yajce, zharit' 10 min. na kazhdoj storone. Prim perev.
Last-modified: Wed, 23 Jun 2004 05:05:04 GMT