Karl0 Gol'doni. K'odzhinskie perepalki
---------------------------------------------------------------
OCR: Nikolaj SHkodin
---------------------------------------------------------------
DEJSTVUYUSHCHIE LICA
Padron Toni (Antonio) - hozyain rybach'ej tartany.
Madonna Paskua - zhena padrona Toni.
Luchetta - devushka, sestra padrona Toni.
Tita-Nane (Dzhambattista) - molodoj rybak.
Beppe (Dzhuzeppe) - molodoj rybak, brat padrona Toni.
Padron Fortunato - rybak. Madonna Libera - zhena patrona Fortunato.
Orsetta (Orselina)
devushki, sestry madonny Libery.
Kekka (Francheska)
Padron Vichenco - rybak.
Toffolo (Kristoforo) - lodochnik.
Isidoro - koad®yutor, zamestitel' ugolovnogo sud'i.
Komandor - pristav pri ugolovnom sude.
Kanokk'ya - molodoj paren', torguyushchij pechenoj tykvoj.
Sluga koad®yutora
|kipazh tartany padrona Toni.
Dejstvie proishodit v K'odzhe.
DEJSTVIE 1
SCENA 1
Ulica s raznogo vida domikami.
Paskua i Luchetta s odnoj storony, Libera, Orsetta i Kekka s drugoj. Vse
sidyat na skameechkah s solomennym perepletom i pletut kruzheva na podushkah,
polozhennyh na stanki.
Luchetta. Devushki, chto skazhete pro pogodu?
Orsetta. A veter kakoj?
Luchetta. Ne znayu. |j, nevestka! Kakoj sejchas veter?
Paskua (Orsette). Ne chuvstvuesh' razve? Sirokko i izryadnyj.
Orsetta. Horosho pod takim vetrom plyt' k beregu.
Paskua. Eshche by, eshche by! Esli nashi muzhchiny plyvut domoj, on budet
poputnym.
Libera. Segodnya ili zavtra oni dolzhny uzhe byt' tut.
Kekka. Vot kak! Znachit, nuzhno potoraplivat'sya s rabotoyu. K ih prihodu
hotelos' by konchit' eto kruzhevo.
Luchetta. Kekka, skazhi, mnogo tebe eshche ostalos'?
Kekka. O, eshche, pozhaluj, s lokot'.
Libera (Kekke). Ploho rabotaesh', dochka.
Kekka. Kak tak? Davno li eto kruzhevo u menya na podushke?
Libera. Da s nedelyu.
Kekka. CHto ty! Gde tam s nedelyu!
Libera. A ty ne zevaj, esli hochesh', chtoby u tebya byla yubka.
Luchetta. |j, Kekka! Kakuyu yubku ty sebe delaesh'?
Kekka. Kakuyu? Novuyu yubku, sherstyanuyu.
Luchetta. Da chto ty! Nikak, ty sebe pridanoe delaesh'?
Kekka. Pridanoe? YA sovsem ne znayu, chto eto takoe.
Orsetta. Glupen'kaya! Neuzheli ty ne znaesh', chto kogda devushka
podrastaet, ej delayut pridanoe? A kogda ej delayut pridanoe - znachit,
sobirayutsya vydat' ee zamuzh.
Kekka. Poslushaj, sestra!
Libera. CHto, malyutka?
Kekka. Vy hotite vydat' menya zamuzh?
Libera. Pogodi! Priedet moj muzh, uvidim.
Kekka. Donna Paskua, skazhite, zyat' moj Fortunato tozhe poshel v more
rybachit' vmeste s padronom Toni?
Paskua. Konechno! Razve ty ne znaesh', chto on na tartane vmeste s moim
muzhem i s Beppo, ego bratom?
Kekka. A Tita-Nane tozhe s nimi?
Luchetta (Kekke). Nu da! A tebe chto? CHto tebe nuzhno ot Tita-Nane?
Kekka. Mne? Da nichego.
Luchetta. Ty chto? Ne znaesh', chto u menya s nim uzh dva goda, kak
sgovoreno? On obeshchal, kak tol'ko vernetsya na bereg, dat' mne kolechko!
Kekka (pro sebya). |kaya dryan'! Vseh sebe zabrat' hochet!
Orsetta. Budet tebe, Luchetta! Ne bespokojsya. Prezhde chem Kekka,
sestrenka moya, soberetsya zamuzh, dolzhna vyjti zamuzh ya. Nu da, ya! Kogda
vernetsya Beppo, brat tvoj, on zhenitsya na mne; a esli Tita-Nane zahochet, to i
vy tozhe pozhenites'. A Kekke eshche rano!
Kekka. Kak zhe! Vy, sin'ora, rady byli by, esli by ya vek v devkah
prosidela.
Libera. Nu, hvatit! Znaj, rabotaj.
Kekka. Byla by zhiva mamen'ka...
Libera. Zamolchi, ne to tak trahnu tebya podushkoj...
Kekka (pro sebya). Ladno, ladno. Vse ravno vyjdu zamuzh, dazhe esli by
prishlos' idti za goloshtannika, chto rakov lovit.
SCENA 2
Te zhe, Toffolo, potom Kanokk'ya.
Luchetta. |j, Toffolo, zdravstvuj!
Toffolo. Dobryj den', Luchetta!
Orsetta. Ah ty, pavian! A s nami ne nado?
Toffolo. Poterpite, pozdorovayus' i s vami.
Kekka (pro sebya). I Toffolo, po mne, nichego sebe.
Paskua. Ty chto eto, paren'? Ne rabotaesh' segodnya?
Toffolo. Vse vremya rabotal. Gruzil u berega finiki v lodku, potom otvez
ih v Brondolo, k ferrarskoj pochte. Vot i zarabotal svoj den'.
Luchetta. Nu, tak ugostili by chem-nibud'.
Toffolo. Otchego zhe? Prikazyvajte.
Kekka (Orsette). Smotri-ka, do chego besstyzhaya!
Toffolo. Postojte. (Zovet.) |j, tykva! Tykva pechenaya!
Kanokk'ya (s lotkom, na kotorom lezhat kuski zheltoj pechenoj tykvy). CHem
usluzhu, hozyain?
Toffolo. Daj vzglyanut'.
Kanokk'ya. Pozhalujsta. Pryamo iz pechki!
Toffolo. Hotite, Luchetta? (Predlagaet ej kusok tykvy.)
Luchetta. CHto zh, davajte!
Toffolo. A vy, donna Paskua, ne hotite?
Paskua. Oh, i lyublyu zhe ya pechenuyu tykvu! Dajte kusochek.
Toffolo. Izvol'te! CHto zhe vy ne edite, Luchetta?
Luchetta. Goryachaya! ZHdu, poka ostynet.
Kekka. |j, Kanokk'ya!
Kanokk'ya. Vot on ya!
Kekka. Dajte i mne kusochek.
Toffolo. Kushajte - ya plachu.
Kekka. Net, sin'or, ne hochu.
Toffolo. Pochemu eto?
Kekka. A potomu chto ne zhelayu.
Toffolo. Luchetta zhe prinyala.
Kekka. Eshche by! Luchetta pokladistaya. Ona vse prinimaet.
Luchetta. CHto takoe, sin'ora? Vy, kazhetsya, obidelis', chto mne predlozhili
pervoj?
Kekka. YA k vam, sin'ora, kazhetsya, ne pristayu! I ni ot kogo nichego ne
prinimayu.
Luchetta. A chto prinimayu ya?
Kekka. A vy, sin'ora, prinimali dazhe morskie kashtany ot malogo, kotoryj
torguet ot Losko.
Luchetta. YA? Vot lgun'ya!
Paskua. Da nu vas!
Libera. Hvatit, hvatit uzh!
Kanokk'ya. Nikto bol'she ne zhelaet?
Toffolo. Stupaj sebe!
Kanokk'ya. Pechenaya tykva! Tykva goryachaya! (Uhodit, kricha.)
SCENA 3
Te zhe, bez Kanokk'ya.
Toffolo (tiho Kekke). Popomnite, Kekka, chto vy otkazalis' prinyat' ot
menya.
Kekka (tiho). Stupajte sebe. Mne do vas net dela.
Toffolo (tiho). ZHalko, chort voz'mi! U menya byli dobrye namereniya.
Kekka (tiho). Naschet chego?
Toffolo (tiho). Krestnyj obeshchal snaryadit' mne peotu. Kak nachnu na nej
narod vozit', tak zhenyus' i ya tozhe.
Kekka (tiho). Pravda?
Toffolo (tiho). A vy nichego ne hotite ot menya prinimat'.
Kekka (tiho). Nu, tak ved' eto ya pro tykvu, a pro vas ya nichego ne
govorila.
Libera. |j, .vy, chto tam za shushukan'e takoe?
Toffolo. A chto? Smotryu, kak rabotayut.
Libera. Provalivaj ottuda, govoryu.
Toffolo. A chem. ya vam meshayu? Nu, i ujdu! (Udalyaetsya i chinno perehodit
cherez ulicu.)
Kekka (pro sebya, na sestru). CHtob tebe pusto bylo!
Orsetta (Libere). Nu, chto vy, pravo, sestrica! Vy ved' znaete, chto on
za paren'. Esli by on posvatalsya, neuzheli ne otdali by za nego?
Luchetta (k Paskua). Kak po-vashemu, nevestka? Iz molodyh da rannyaya, a?
Paskua (Luchette). Oh, do chego ona menya zlit, esli by ty znala!
Luchetta (pro sebya). Smotrite, kakaya! Voobrazhaet o sebe mnogo! Pogodi,
ty u menya poprygaesh'!
Toffolo. Trudno rabotat', donna Paskua?
Paskua. Da net, synok, ne ochen'. Vidish', kakoj krupnyj uzor. |to ved'
kruzhevo na desyat' sol'do.
Toffolo. A u vas, Luchetta?
Luchetta. O, moe - na tridcat'.
Toffolo. Ochen' krasivoe.
Luchetta. Nravitsya vam?
Toffolo. CHisto srabotano! Nedarom pal'chiki takie horoshen'kie.
Luchetta. Idite syuda. Prisyad'te.
Toffolo (saditsya). Nu vot! Zdes' mne budet luchshe.
Kekka. (Orsette, ukazyvaya na Toffolo, sidyashchemu ryadom s Luchettoyu).
Poslushaj, kak eto tebe nravitsya?
Orsetta (Kekke). Bros', tebe-to chto? Pust' ih!
Toffolo (Luchette). Esli ya tut posizhu, menya ne pokolotyat?
Luchetta (k Toffolo). S uma soshli!
Orsetta (Libere, ukazyvaya na Luchettu). CHto skazhesh'?
Toffolo. Donna Paskua, hotite tabachku?
Paskua. A horoshij?
Toffolo. Pervyj sort, iz Malamokko!
Paskua. Nu, dajte ponyushku.
Toffolo. Vot, proshu!
Kekka (pro sebya). Beda ej, esli Tita-Nane uznaet.
Toffolo. A vam, Luchetta, ne ugodno?
Luchetta. CHto zhe, pozhaluj. Nazlo von toj. (Pokazyvaet na Kekku.)
Toffolo (tiho Luchette). Oh, kakie glazki bedovye!
Luchetta (tiho k Toffolo). Nu, chto vy! Ne takie, kak u Kekki, gde uzh!
Toffolo (tiho Luchette). A chto Kekka? YA o nej i ne dumayu.
Luchetta (tiho k Toffolo, nasmeshlivo ukazyvaya na Kekku). Posmotrite,
kakaya krasotka.
Toffolo (tiho Luchette). I smotret' ne na chto!
Kekka (pro sebya). Nikak, pro menya govoryat?
Luchetta (tiho k Toffolo). Znachit, ne nravitsya ona vam?
Toffolo (tiho Luchette). Ni kapel'ki!
Luchetta (k Toffolo, ulybayas'). Ee u nas tvorozhnicej nazvali.
Toffolo (ulybayas', smotrya na Kekku). Tvorozhnicej - vot kak!
Kekka (gromko, obrashchayas' k Luchette i Toffolo). |j, vy! YA ne slepaya,
nebos'. Perestanete vy ili net?
Toffolo (krichit, podrazhaya torgovcam tvorogom). Tvorog, svezhij tvorog!
Kekka (vskakivaet). CHego eto vy tak orete? Kakoj-takoj tvorog?
Orsetta (Kekke, tozhe vstavaya). Ne shodi s uma!
Libera (vstaet, Orsette i Kekke). Vy by luchshe rabotali.
Orsetta. A vy tam poostorozhnej, sin'or Toffolo-Balda!
Toffolo. CHto takoe? Kto eto Balda?
Orsetta. Kto? Vy, sin'or, dumaete, my ne znaem, chto vas Baldoj zovut?
Luchetta. Vot vy kakaya! A eshche hochet slyt' umnicej.
Orsetta. Otvyazhites', milejshaya sin'ora Luchetta-Trepachka.
Luchetta. Kak? Trepachka? Polyubujtes' luchshe na sebya, sin'ora
Orsetta-Galushka.
Libera. Ne smet' obizhat' moih sester, - ne to smotrite u menya!
Paskua (vstaet). A vy ne trogajte moyu zolovku!
Libera. Pomolchali by vy, donna Paskua-Skovorodka!
Paskua. Molchite sami, donna Libera-Zanoza!
Toffolo. Ne bud' vy baby, ya by vam takogo zadal...
Libera. Vot priedet moj muzh...
Kekka. I priedet Tita-Nane. Uzh ya emu rasskazhu, vse-vse rasskazhu.
Luchetta. Nu i rasskazyvaj! Mne naplevat'.
Orsetta. Pust' priedet padron Toni-Korzina.
Luchetta. Da, da! Pust' priedet padron Fortunato-Kefal'.
Orsetta. Nu i buchu podnyali!
Luchetta. Nu i razzhuzhzhalis'!
Paskua. Celyj uragan!
Orsetta. |kie neskladnye!
SCENA 4
Te zhe i padron Vichenco.
Vichenco. |j, vy tam! Tishe, baby! Kakogo chorta s vami priklyuchilos'!
Luchetta. A vot, idite-ka, padron Vichenco.
Orsetta. |j, poslushajte, padron Bichenco-Boltun!
Vichenco. Da ugomonites' vy, ved' tol'ko chto prichalila tartana padrona
Toni.
Paskua (Luchette). Tishe! Priehal muzh moj!
Luchetta. Oj! I Tita-Nane s nim!
Libera. Poslushajte, devushki, ne vzdumajte boltat' chto-nibud' svoemu
zyatyu.
Orsetta. Vot imenno, molchok! CHtoby Beppe tozhe ne uznal nichego.
Toffolo. Luchetta, ya zdes'. Ne bojtes' nichego.
Luchetta (k Toffolo). Ubirajsya ty!
Paskua (k Toffolo). Uhodi, uhodi!
Toffolo. |to vy mne? Ah, chort!
Paskua. Stupaj volchki puskat'.
Luchetta. Ili v babki igrat'.
Toffolo. |to chtoby ya, chort voz'mi?! Ladno, pojdu uzh; da tol'ko pojdu
pryamo k Kekkine. (Podhodit k Kekke.)
Libera. Provalivaj, chumazyj!
Orsetta. Ubirajsya von!
Kekka. Poshel k chortu!
Toffolo (serdito). YA - chumazyj? Menya - k chortu?
Vichenco. Stupaj v svoyu dyryavuyu posudinu.
Toffolo (goryachitsya). Nu, nu, legche, padron Vichenco!
Vichenco (daet emu po shee). Idi burlachit'!
Toffolo. Pozhaluj, i pravda pojdu. CHto s vami svyazyvat'sya? (Uhodit.)
Paskua (k Vichenco). Kuda oni prichalili s tartanoyu?
Vichenco. V kanale melko. Oni ne mogut projti. Oni prishvartovalis' okolo
Vigo. Koli ya vam ne nuzhen, pojdu vzglyanut', mnogo li u nih ryby, i esli ryba
est', skuplyu ee vsyu i otpravlyu na prodazhu v Poite Lungo.
Luchetta (k Bichenco). Slushajte, ne govorite im nichego.
Libera. Pravda, padron Vichenco, ne rasskazyvajte im nichego.
Vichenco. Ne bojtes'!
Orsetta. Ne govorite im, chto...
Vichenco. Da ne stanu zhe, govoryu! (Uhodit.)
Libera. Znaete, ne nado, chtoby nashi muzhchiny zastali nas v ssore.
Paskua. YA chto! YA skoro vspyhivayu, zato skoro i othozhu.
Luchetta. Kekka, ty serdish'sya?
Kekka. Ty tol'ko i znaesh', chto draznit'.
Orsetta. Nu, polno uzh, polno. Davajte mirit'sya.
Luchetta. Davaj, chto li!
Orsetta. Poceluemsya, Luchetta!
Luchetta. Idi syuda, dushka moya.
Celuyutsya.
Orsetta. Ty tozhe, Kekka.
Kekka (pro sebya). Vot uzh neohota.
Orsetta. Nu zhe, glupen'kaya!
Kekka. Tebya ne razberesh'. U tebya sloj na sloe, kak u lukovicy.
Luchetta. |to u menya-to? Ploho menya znaesh'... Podi syuda, poceluemsya!
Kekka. Davaj. Tol'ko smotri, chtoby bol'she ne draznit'.
Paskua (Luchette). Beri svoj stanok i pojdem domoj. A ottuda na tartanu.
(Beret svoj stanok s podushkoj i uhodit.)
Libera. Pojdem i my, devushki. I pryamo im navstrechu! (Uhodit so
stankom.)
Orsetta. Ne mogu dozhdat'sya, kogda uvizhu svoego milogo Beppo. (Uhodit so
stankom.)
Luchetta (zabiraet svoj stanok). Proshchaj, Kekka!
Kekka. Proshchaj. Znachit, druzhba? (Beret svoj stanok i uhodit.)
Luchetta. I eshche kakaya! (Uhodit.)
SCENA 5
Kanal, v kotorom tesnyatsya rybach'i barki; mezhdu nimi i tartana padrona
Toni.
Padron Fortunato, Beppo, Tita-Nane i drugie na tartane. Padron Toni uzhe
na beregu, potom padron Vichenco.
Toni. Nu, rebyata, zhivo! Davajte polegon'ku svalim rybu na bereg.
Vichenco. S priezdom, padron Toni!
Toni. Zdravstvujte, padron Vichenco!
Vichenco. Kak s®ezdilos'?
Toni. Da nichego. ZHalovat'sya nel'zya!
Vichenco. CHto u vas v tartane?
Toni. Vsego ponemnogu. Najdetsya vsego!
Vichenco. Nu, a najdetsya u vas dlya menya korziny chetyre?
Toni. Naberem kak budto.
Vichenco. Mozhet byt', i kefal' est'?
Toni. CHort voz'mi! Kefal' u nas takaya krupnaya, chto, kak vam skazat',
edva li ne s bychij yazyk velichinoyu. Vot kakaya!
Vichenco. I paltusy imeyutsya?
Toni. Est' shest' shtuk, da takie, chto kazhdyj - kak dnishche u bochki. Vo!
Vichenco. A mozhno mne vzglyanut' na vashu rybku?
Toni. Vzojdite na tartanu. Tam padron Fortunato. Pust' on vam pokazhet
rybu, poka ee eshche ne podelili.
Vichenco. Pojdu posmotryu. Mozhet byt', storguemsya.
Toni. Tol'ko ostorozhnee. |j, vy tam! Pomogite-ka padronu Vichenco.
Vichenco (pro sebya). Slavnyj narod, eti rybaki. (Vlezaet na tartanu.)
Toni. Vot, esli by udalos' prodat' vsyu rybu na bortu - zdorovo bylo by!
A to popadem v kogti etih perekupshchikov... Vyruchka budet plohaya: oni vse
norovyat sebe zagrabastat'. My, bednyaki, hodim v more, riskuem zhizn'yu, a eti
torgashi v barhatnyh beretah bogateyut ot nashih trudov.
Beppe (spuskaetsya s lodki s dvumya korzinami ryby v rukah). Poslushaj,
bratec!
Toni. CHto, Beppe? Tebe chto?
Beppe. Esli vy nichego ne imeete protiv, ya hotel by poslat' korzinu s
sultankami ego milosti v podarok.
Toni. S chego eto ty vzdumal delat' emu podarki?
Beppe. A razve vy ne znaete, chto on budet kumom u menya na svad'be?
Toni. Nu, chto zhe! Posylaj, koli hochesh'. Tol'ko ty chto dumaesh'? On
dvinet pal'cem, esli tebe chto ot nego ponadobitsya? Uvidit tebya, pohlopaet po
plechu, skazhet: "Spasibo, Beppe, molodchina, ya tvoj dolzhnik". A esli ty k nemu
obratish'sya: mne by, vasha milosti, nuzhno to-to i to-to, - on ne tol'ko o
sultanke tvoej ne vspomnit, a i sam-to ty iz pamyati ego vyletish'. Ty uzh emu
i ne kum, i ne znakomyj, a prosto - t'fu!
Beppe. Nu, chto zhe podelaesh'! A vse-taki, dajte uzh na etot raz poshlyu emu
rybki.
Toni. Da ya i ne govoryu, chtoby ty ne posylal.
Beppe. Na-ka, Menola. Snesi eti sultanki sin'oru kavaleru. Skazhi, chto
eto ya posylayu emu v podarok.
Mal'chik uhodit.
SCENA 6
Te zhe, Paskua i Luchetta.
Paskua. Hozyain!
Toni. A, zhena!
Luchetta (k Toni). Bratec!
Toni. Zdravstvuj, Luchetta.
Luchetta. Beppe, zdravstvuj.
Beppe. Kak pozhivaesh', sestra?
Luchetta. YA nichego. A kak ty?
Beppe. Horosho. A vy, nevestka, kak zhivete?
Paskua. Slavu bogu, synok. (k Toni.) Horosho s®ezdili?
Toni. Da chto teper' tolkovat', kak s®ezdili! Kogda my na beregu, my i
dumat' zabyvaem o tom, kak bylo na more. Ulov horosh - znachit hodili nedarom.
Esli polna tartana - my uzh ne pomnim, chto riskovali zhizn'yu. Privezli rybu -
vot my i vesely, vot my i dovol'ny.
Paskua. Nu, nu. Tem luchshe! V portu kakom-nibud' stoyali?
Toni. A kak zhe! Byli v Sinigal'e.
Luchetta. Nu, a mne nichego ne privezli?
Toni. Privez, konechno. Paru krasnyh chulok da platok na sheyu.
Luchetta. Vot eto nastoyashchij brat! Srazu vidno, chto lyubit sestru.
Paskua. Nu, a mne, sin'or, vy nichego ne privezli?
Toni. I vam tozhe privez: materiyu na yubku i koftochku.
Paskua. A materiya kakaya?
Toni. Sami uvidite.
Paskua. Da vy skazhite tol'ko, kakaya?
Toni. Uvidite, govoryu vam, uvidite!
Luchetta (k Beppe). A ty? Privez mne chto-nibud'?
Beppe. Eshche chego! CHto ya, po-tvoemu, dolzhen byl privezti tebe? Vot
neveste svoej ya kupil kolechko.
Luchetta. Krasivoe?
Beppe. A vot. Smotri. (Pokazyvaet ej kol'co.)
Luchetta. O, kakoe krasivoe! Nashel komu!
Beppe. Pochemu ty tak govorish' o nej?
Luchetta. Esli by ty tol'ko znal, chto ona tut delala! Sprosi vot u
nevestki. |ta vertushka Orsetta da eshche drugaya, pachkun'ya Kekka, - kak oni
tol'ko ee ne ponosili! Vot uzh yazyki chesali!
Paskua. A donna Libera malo trepalas', chto li? Huzhe rugat'sya, chem ona
rugalas', i ne pridumaesh'.
Toni. CHto takoe? V chem delo?
Beppe. CHto tam u vas vyshlo?
Luchetta. Da nichego. Zlyushchie yazyki! YAzyki, kotorye vyrvat' malo.
Paskua. Sidim, znachit, my u dverej so svoimi podushkami i rabotaem...
Luchetta. My s nimi i ne svyazyvalis'.
Paskua. Esli by ty tol'ko znal! I vse iz-za etogo moshennika
Toffolo-Baldy.
Beppe. CHto? Ona razgovarivala s Toffolo-Baldoyu?
Luchetta. I kak eshche!
Toni. Nu, polno vam! Nechego vam parnya nakruchivat' da ssory razvodit'!
Luchetta. Oh, esli by ty znal!
Paskua. Molchi, molchi, Luchetta. Skoro i na nashej ulice budet prazdnik.
Beppe. S kem zhe razgovarival Balda?
Luchetta. So vsemi.
Beppe. I s Orsettoyu tozhe?
Luchetta. Budto by da.
Beppe. Ah ty, chort!
Toni. Da budet! Ne hochu spleten.
Beppe. Nu, tak vot! Orsettu ya bol'she znat' ne hochu. A Balda menya eshche
popomnit!
Toni. Nu, zhivo! Idemte domoj.
Luchetta. A gde Tita-Nane?
Toni (serdito). Na tartane.
Luchetta. Hot' by pozdorovat'sya s nim.
Toni. Pojdem domoj, govoryat vam.
Luchetta. Nu, chto za speshka takaya?
Toni. Luchshe by sovsem syuda ne prihodili. A to prishli i tol'ko spletni
razveli.
Luchetta. Vot vidite, nevestka! Ved' ugovorilis' ne boltat'.
Paskua. A kto pervyj stal trepat'sya?
Luchetta. CHto zhe ya takogo skazala?
Paskua. A chto ya skazala?
Beppe. Da takogo obe nagovorili, chto bud' tut Orsetta, ya by ej opleuh
ne pozhalel. I voobshche znat' ee ne hochu. A kol'co voz'mu da prodam.
Luchetta. Daj ego luchshe mne. Nu, daj!
Beppe. Idi ty k chortu! (Uhodit.)
Luchetta. Oh, skot kakoj!
Toni. Sama vinovata. Ty eshche malo poluchila! Idi domoj, govoryu! Idi
sejchas zhe!
Luchetta. Posmotri, kak razoshelsya! Da kto ya vam takaya? Sluzhanka, chto li?
Da, da, bud'te pokojny! YA i zhit'-to s vami ne zhelayu. Vot uvizhu Tita-Nane i
skazhu emu. Ili pust' menya sejchas zhe zamuzh beret, ili vas vseh k chortu i
pojdu najmus' k komu-nibud'! (Uhodit.)
Paskua (k Toni). Ty chto, s uma, chto li, soshel?
Toni. Oh, doigraesh'sya ty u menya. Vot sejchas... (Delaet ugrozhayushchij
zhest.)
Paskua. Nu i zlyushchie zhe! A eshche muzhchiny! (Uhodit.)
Toni. Vot chortovy baby! Istoloch' by ih, kak rakov, rybe na primanku.
(Uhodit.)
SCENA 7
Padron Fortunato, Tita-Nane, padron Vichenco.
Spuskayutsya s tartany vmeste s lyud'mi, nesushchimi korziny s ryboj.
Tita. CHto za krik tut stoyal, chort poberi? Kto eto tut gorlo dral?
Vichenco. Nichego osobennogo, druzhishche. Razve vy ne znaete? Tut byla donna
Paskua-Skovorodka. A ona bez "krika ne mozhet.
Tita. Luchetta byla tut?
Vichenco. Kak budto byla i ona.
Tita. Ah, chort voz'mi! A ya vse vremya byl pod kormoyu i rybu razbiral. Ne
mog stupit' na bereg.
Vichenco. CHto, drug Tita-Nane? Ne terpitsya vam s nevestoj svidet'sya?
Tita. Esli b vy tol'ko znali! Umirayu, hochu ee videt'!
Fortunato (govorit bystro, zovet padrona Vichenco). Padron Vichenco!
Vichenco. Vam chto, padron Fortunato?
Fortunato. Vot ona - vsya ryba tut! CHetyre korziny kambaly, dve korziny
bychkov, shest'-shest'-shest' korzin kefali i odna sultanok.
Vichenco. CHego, chego?
Fortunato. I odna korzina sultanok.
Vichenco. Ni cherta ne ponimayu.
Tita. Ne ponimaete? CHetyre korziny kambaly, dve korziny bychkov, shest'
kefali i odna sultanok.
Vichenco (pro sebya). Nu i govorit zhe chelovek!
Fortunato. Otprav'te rybu k sebe, a ya potom pridu za den'gami.
Vichenco. Ochen' horosho. Prihodite kogda ugodno, den'gi budut gotovy.
Fortunato. Ponyushku tabachku...
Vichenco. CHto?
Fortunato. Tabaku!
Vichenco. A, ponyal! Milosti proshu. (Protyagivaet emu tabakerku.)
Fortunato. YA uronil svoyu tabakerku v more, i na tartane ni u kogo,
pochitaj, tabaku ne bylo. YA kupil nemnogo v Sinigal'e, a tol'ko on protiv
nashego, k'odzhinskogo, nichego ne stoit. Sinigalijskij tabak - tol'ko emu i
nazvanie, chto tabak. Ne tabak, a drob' ruzhejnaya!
Vichenco. Padron Fortunato, prostite menya, a tol'ko ya nichegoshen'ki ne
ponimayu iz togo, chto vy govorite.
Fortunato. Vot eto mne nravitsya! Vot eto tak! Ne ponimaete? Nebos', ne
na kakom-nibud' yazyke govoryu a po k'odzhinski!
Vichenco. Ponyal. Do svidan'ya, padron Fortunato!
Fortunato. Moe pochtenie, padron Vichenco!
Vichenco. Sluga vash, Tita-Nane!
Tita. Padron, moe pochten'e!
Vichenco. Nu, rebyata, pojdemte. Nesite rybu za mnoyu. (Pro sebya.) Nichego
sebe razgovarivaet padron Fortunato! I smeh, i greh!
SCENA 8
Fortunato i Tita-Nane.
Tita. Poshli, chto li, i my? A, padron Fortunato?
Fortunato. Obozhdi. (Govorit, koverkaya slova.)
Tita. CHego zhdat'-to?
Fortunato. Obozhdi.
Tita (peredraznivaet ego proiznoshenie). Obozhdi! CHego radi?
Fortunato. Nado, chtoby sgruzili vsyu rybu i muku. Obozhdi.
Tita peredraznivaet ego.
Ty chto? Draznit'? Nasmehat'sya? SHutki shutit'?
Tita. Tishe, tishe, padron Fortunato! Vot idet vasha zhena, a s neyu Orsetta
s Kekkinoj, ee sestry.
Fortunato (radostno). Ah, zhena! ZHenushka, milaya!
SCENA 9
Te zhe, Libera, Orsetta, Kekka.
Libera (k Fortunato). CHto vy tut delaete, padron? CHego domoj ne idete?
Fortunato. Rybu zhdu, rybu! Kak vy, zhenushka? Zdorovy li?
Libera. Zdorova, rodnoj. A vy zdorovy?
Fortunato (Orsette.) Zolovushka, pochten'e! (Kekke) Pochten'e, Kekka! A ya
zdorov, zdorov ya!
Orsetta. Zdravstvujte, zyatek!
Kekka. Zyatek, zdravstvujte!
Orsetta. A vy chto zhe, Tita-Nane, dazhe zdorovat'sya ne hotite?
Tita. Zdorovo!
Kekka. CHto eto vy v storonku otoshli? Boites', chto li? Dumaete, ot
Luchetty popadet?
Tita. A kak Luchetta? Zdorova?
Orsetta. A chto ej delaetsya, takomu sokrovishchu!
Tita. CHto eto? Nikak u vas uzhe druzhba vroz'!
Orsetta (s ironiej). CHto vy! Vodoj ne razol'esh'.
Kekka (s ironiej). Ona nas tak obozhaet!
Libera. Nu, devushki, zamolchite. Hvatit! Ved' reshili staroe ne pominat',
reshili ne boltat' I ya ne hochu, chtoby vsyakij, komu ne len', govoril, chto my
spletnyami zanimaemsya.
Fortunato. |j, zhena! A ya pod shumok muchicy privez, kukuruznoj muchicy.
Budesh' polentu varit', varit' polentu, govoryu!
Libera. Vot eto tak! Privez kukuruznoj muki? Ochen' priyatno! Ochen'!
Fortunato. I eshche privez...
Tita (k Fortunato). Mne by hotelos', chtoby vy skazali...
Fortunato (k Tita). Daj muzhu s zhenoj pogovorit', daj pogovorit'!
Libera (k Fortunato). Ne volnujtes', milyj muzh!
Tita. A vy mne vse-taki skazhite, chto s Luchettoj!
Libera (s lukavym vidom). Nichego!
Tita. Nichego?
Orsetta (tolkaya Liberu). Nichego, govoryat. Nichego!
Kekka (tolkaya Orsettu). Tak luchshe budet. Nichego!
Fortunato (k tartane). |j, rebyata! Snesite-ka na bereg syuda meshok s
mukoyu.
Tita. Nu, milye devushki, skazhite mne, esli chto bylo. Mne by ne
hotelos', chtoby mezhdu vami koshka probezhala. Vy takie slavnye. A Luchetta -
zhemchuzhina!
Libera. Oh, milyj!
Orsetta. Vot tak zhemchuzhina!
Kekka. Redkostnaya!
Tita. A chto vy mozhete pro nee skazat'?
Orsetta. Nichego.
Kekka. Sprosite ob etom u Baldy.
Tita. U kakogo-takogo Baldy?
Libera. Da budet vam, devushki, zamolchite! I kto eto vas za yazyk
dergaet, chto pomolchat' ne mozhete?
Orsetta. Vy ne znaete Toffolo-Baldu?
Kekka. Lodochnika. Neuzheli ne znaete?
S tartany spuskayutsya lyudi, nesushchie korziny s ryboj i meshok s mukoyu.
Fortunato (k Tita). Idem, idem! Vot i ry-ryba, i mu-mu-muka!
Tita (k Fortunato). A nu ee k chortu! Tak chto zhe u nego s Luchettoj?
Kekka. Norovit podsest' k nej poblizhe.
Orsetta. Dolzhno byt', hochet nauchit'sya, kak kruzheva pletut.
Kekka. Pokupaet ej pechenuyu tykvu.
Orsetta. I eshche naglec kakoj! Iz-za nee nas oblayal!
Tita. Horoshen'kie veshchi vy mne rasskazyvaete.
Fortunato (zhenshchinam). Domoj, domoj, domoj!
Libera (k Tita). Znal by ty, kak on nas rugal!
Kekka. Menya tvorozhnicej obozval.
Orsetta. Vse iz-za vashej zhemchuzhiny!
Tita (v volnenii). Gde on? Gde zhivet? Gde byvaet? Kak mne ego najti?
Orsetta. ZHivet on na ulice Korony, pod portikami, v svodah, u spuska k
kanalu.
Libera. A kvartiruet vmeste s dyadej Trigolo.
Kekka. A lodka ego stoit na Dvorcovom kanale, protiv rybnogo rynka,
ryadom s lodkoj Kekko-Bodolo.
Tita. Nu, teper' ya sam upravlyus'! Esli najdu ego - narezhu na lomti, kak
akulu.
Kekka. Esli hotite ego najti, najdete ego u Luchetty.
Tita. U Luchetty?
Orsetta. Nu da, u vashej nevesty.
Tita. Net! Ne nevesta ona mne bol'she! Znat' ee ne hochu. Ne nuzhna ona
mne. A etomu katorzhniku Balde, - chort ego deri! - ya vse kishki vypushchu!
(Uhodit.)
Fortunato. Nu, idem zhe do-do-domoj, govoryu. Domoj idem, domoj! Nu?!
Libera. Idem, idem, lepetun, idem.
Fortunato. CHego vy tut naboltali? CHego vy tut natvorili? CHego vy tut
naspletnichali? Gubit' cheloveka nauchili, gubit'? CHort by vas pobral! Tol'ko
smotrite u menya: esli chto vyjdet iz etogo, ya tak vam po shee nakostylyayu, tak
vam po shee... chto vy u menya dolgo s posteli ne vstanete! V postel' lyazhete,
paskudy vy edakie, v postel'! (Uhodit.)
Libera. Nu vot! Ne ugodno li? Ko vsemu eshche i ot muzha mne popalo! A vse
iz-za vas, dryannye devchonki! Iz-za vas mne vsyakij raz prihoditsya otduvat'sya!
I kakoj chort tyanul vas za yazyk? Ved' obeshchali ne boltat', a potom yavilis' i
davaj strekotat', davaj naus'kivat'. CHtob vam pusto bylo! Izvedete vy menya
vkonec. (Uhodit.)
Orsetta. Slyhala?
Kekka. A chto, tebe strashno?
Orsetta. Mne? Ni kapel'ki.
Kekka. Luchetta ostanetsya bez zheniha, podumaesh'! Ej zhe huzhe!
Orsetta. Moj ot menya ne ujdet.
Kekka. A ya sebe sumeyu najti.
Orsetta. A skol'ko razgovorov!
Kekka. I kakie uzhimki!
Orsetta. Vot uzhe ne dumala.
Kekka. I v golovu ne prihodilo.
Uhodyat.
SCENA 10
Ulica, kak v pervoj scene.
Toffolo, potom Beppe.
Toffolo. CHto i govorit', vyshlo nehorosho. Ne nado mne bylo tak delat',
ne nado! Nechego bylo svyazyvat'sya s Luchettoj. Ona - nevesta. CHego mne bylo k
nej lezt'? Vot Kekka - devushka. Ej uzh ne segodnya zavtra pridanoe budut
gotovit'. S neyu, znachit, mozhno lyubov' krutit'. A ee ya obidel. I ona za delo
obidelas'. A raz obidelas' - znachit ya ej lyub. Vot by uvidet' ee! Mne by
tol'ko chutochku pogovorit' s nej, - ya by ee uspokoil. Padron Fortunato
priehal. I hotya pridanoe eshche ne gotovo, vse ravno ya mog by za nee
posvatat'sya. Dver' zatvorena. Ne znayu, est' li kto doma, ili nikogo tam net.
(Podhodit k domu.)
Beppe (vyhodit iz svoego doma). Smotri-ka, on tut kak tut, etot
moshennik!
Toffolo (podhodit blizhe k domu). Horosho by, esli by udalos' podglyadet'
chto-nibud'.
Beppe. |j ty, sin'or Balda!
Toffolo. Kto eto Balda?
Beppe. A nu-ka, ubirajsya otsyuda!
Toffolo. Smotri pozhalujsta! Ubirajsya! CHto eto znachit - ubirajsya?
Beppe. Hochesh', pob'emsya ob zaklad, chto ya pokolochu tebya tak, chto kostej
ne soberesh'?
Toffolo. A ya meshayu vam?
Beppe. Ty chto tut delaesh'?
Toffolo. CHto hochu, to i delayu. Vot i vse.
Beppe. A ya vot ne hochu, chtoby ty tut okolachivalsya.
Toffolo. A ya hochu byt' tut. Hochu - i budu.
Beppe. Provalivaj, govoryu tebe!
Toffolo. CHorta s dva!
Beppe. Provalivaj, esli ne hochesh' poluchit' po shee.
Toffolo. Ah, chort voz'mi! Tak ya tebya kamnem. (Sobiraet kamni.)
Beppe. Menya? Katorzhnik! (Hvataetsya za nozh.)
Toffolo. Otstan' ot menya! Otstan'!
Beppe. Uhodi, govoryu!
Toffolo. Nikuda ya ne ujdu. Ne ujdu, i vse!
Beppe. Ne ujdesh' - kishki vypushchu.
Toffolo (s kamnem v ruke). Ne podhodi - golovu prolomlyu!
Beppe. A nu-ka bros', poprobuj!
Toffolo brosaet v nego kamnyami, a Beppe norovit dobrat'sya do nego s
nozhom.
SCENA 11
Te zhe, padron Toni, kotoryj vyhodit iz svoego doma, potom Paskua i
Luchetta.
Toni. CHto tut za laj sobachij?
Toffolo brosaet v nego kamnem.
Karaul! On shvyrnul v menya kamnem! Pogodi, katorzhnik, ya s toboj sejchas
razdelayus'! (Uhodit v dom.)
Toffolo. YA nikogo ne trogal, nikogo. CHego lezut ko mne? (Podbiraet
kamni.)
Beppe. Bros' kamni!
Toffolo. A ty bros' nozh!
Toni (vyhodit iz domu s kinzhalom). Pogodi, ya tebya na kuski iskroshu!
Paskua (uderzhivaya Toni). Postoj zhe, hozyain!
Luchetta (uderzhivaya Toni). Bratec, stojte zhe!
Beppe. Vot my ego prikonchim sejchas!
Luchetta (uderzhivaya Beppe). Stoj hot' ty, poloumnyj!
Toffolo (zamahivaetsya kamnyami). Ne podhodite, rasshibu!
Luchetta (krichit). |j, lyudi!
Paskua (krichit). Pomogite!
SCENA 12
Te zhe, padron Fortunato, Libera, Orsetta, Kekka i lyudi, nesushchie rybu i
meshok s mukoyu.
Fortunato. CHto tut ta-ta-takoe? CHto takoe? Pogodite! V chem de-de-delo?
Orsetta. |ge, da tut draka!
Kekka. Draka? Beda mne! (Uhodit v dom.)
Libera. Perestan'te, vy s uma soshli!
Beppe (zhenshchinam). Vse iz-za vas!
Orsetta. Kto eto? CHto takoe?
Libera. Slushat' stranno takie razgovory!
Luchetta. Da, da, iz-za vas ves' syr-bor zagorelsya.
Paskua. Da, da, vse vy ogoltelye!
Orsetta. Slyshish', kakuyu ponesla okolesicu?
Libera. Slyshish'? Nu i yazychki!
Beppe. YA ego prikonchu u vashih dverej.
Orsetta. Kogo eto?
Beppe. |togo merzavca Baldu.
Toffolo (brosaet kamni). Vot ya tebe pokazhu, kakoj ya Balda.
Paskua (tolkaet k domu Toni). V dom, v dom, hozyain!
Luchetta (tolkaet v dom Beppe). Bratec, skoree v dom!
Toni (k Paskua). Otstan'!
Paskua. V dom, govoryu, v dom! (Vtaskivaet ego v dom za soboyu.),
Beppe (Luchette). Pusti menya!
Luchetta. Vhodi zhe, govoryu, poloumnyj, vhodi (Vtalkivaet ego i uhodit za
nim.)
Dveri zapirayutsya.
Toffolo. Svolochi! Razbojniki! Vyhodite! Strusili, nebos'!
Orsetta (k Toffolo). Idi k chortu! (Tolkaet ego.)
Libera. Idi, chtob tebe sdohnut'!
Toffolo. CHego vy tolkaetes'? CHego vy rugaetes'?
Fortunato. Ubirajsya, ubirajsya! Ne to, kak ya primus' za tebya, tank u
tebya kishki cherez gorlo naruzhu polezut.
Toffolo. Vas ya uvazhayu, potomu chto vy chelovek staryj i Kekke zyatem
prihodites'. (Grozya padronu Toni.) A eti svolochi, eti sobaki, sto chertej im
v zuby, eshche menya popomnyat!
SCENA 13
Te zhe i Tita-Nane s kinzhalom v ruke.
Tita (b'et kinzhalom ob zemlyu). Beregis', rasporyu tebe sejchas bryuho!
Toffolo. Karaul! (Otstupaet k dveri padrona Toni.)
Fortunato (uderzhivaya Tita). Stoj! Pogodi!
Libera. Ne smej!
Orsetta. Derzhite ego!
Tita (rvetsya k Toffolo). Pustite menya, pustite!
Toffolo. Pomogite! (Tolkaet dver', kotoraya otvoryaetsya, i on padaet
vnutr'.)
Fortunato (derzhit i tyanet Tita). Tita-Nane! Tita-Nane! Tita-Nane!
Libera (k Fortunato). Tashchi ego v dom, tashchi!
Tita (hochet vyrvat'sya). Ne hochu ya, ne pojdu.
Fortunato. Nu, bratec, kak hochesh', a pridetsya. (Tashchit ego silkom v
dom.)
Libera. U menya vse podzhilki tryasutsya!
Orsetta. U menya dazhe serdce kolotitsya.
Paskua (vytalkivaet Toffolo iz domu). Poshel von otsyuda!
Luchetta (vytalkivaet Toffolo). Poshel k chortu!
Paskua. Zabuldyga! (Uhodit.)
Luchetta. Darmoed! (Uhodit i zapiraet za soboyu dver'.)
Toffolo (Libere i Orsette). Nu, chto vy skazhete, lyudi dobrye?
Libera. Sam vinovat! (Uhodit.)
Orsetta. Tak tebe i nado! (Uhodit.)
Toffolo. YA budu ne ya, chort voz'mi, esli ne podam na nih v sud!
DEJSTVIE II
SCENA 1
Kamera ugolovnogo sud'i.
Isidoro sidit za stolom i pishet; potom Toffolo, potom sudebnyj pristav.
Toffolo. Vasha milost', sin'or sud'ya!
Isidoro. YA ne sud'ya, a pomoshchnik.
Toffolo. Vasha milost', sin'or pomoshchnik!
Isidoro. CHego tebe?
Toffolo. Uvedomlyayu vas, chto tut odin negodyaj, vasha milost', prichinil
mne oskorblenie, grozilsya nozhom i dazhe pyrnut' menya hotel, a potom prishel
eshche odin podlec, vasha milost'...
Isidoro. O, chtob tebya! Bros' ty etu "vashu milost'"!
Toffolo. Net, ya nichego, sin'or sud'ya. Vy tol'ko vyslushajte menya. Tak
vot, kak ya govoryu vam, ya-to emu nichego ne sdelal, a on zaladil: ub'yu da
ub'yu...
Isidoro. Podojdi syuda. Podozhdi. (Beret list bumagi, chtoby zapisyvat'.)
Toffolo. Slushayu, vasha milost'. (Pro sebya.) Vy u menya poplatites',
bud'te vy proklyaty!
Isidoro. Ty kto takoj?
Toffolo. Lodochnik, vasha milost'.
Isidoro. Kak zovut?
Toffolo. Toffolo.
Isidoro. A prozvishche?
Toffolo. Tuflya.
Isidoro. Znachit, ty ne Bashmak, a Tuflya?
Toffolo. Tuflya, vasha milost'.
Isidoro. Otkuda rodom?
Toffolo. K'odzhinec, ya iz K'odzhi.
Isidoro. Otec est'?
Toffolo. Otec, vasha milost', pogib v more.
Isidoro. Kak ego zvali?
Toffolo. Toni Tuflya, on zhe Ptichnik.
Isidoro. A u tebya net nikakoj klichki?
Toffolo. Netu, vasha milost'.
Isidoro. Byt' etogo ne mozhet, chtoby u tebya ne bylo klichki.
Toffolo. Kakaya zhe u menya mozhet byt' klichka?
Isidoro. A skazhi-ka, golubchik moj: sdaetsya mne, budto ty ne v pervyj
raz v kamere sud'i? Byval uzhe, skazhi?
Toffolo. Byl raz. Prihodil na dopros.
Isidoro. I, esli ya ne oshibayus', ya vyzval tebya kak budto pod imenem
Toffolo-Baldy.
Toffolo. YA Tuflya, ne Balda! A kto vydumal etu klichku, tot podlec, vasha
milost'.
Isidoro. A vot ya tebe za takuyu "vashu milost'" dam po zatylku.
Toffolo. Prostite, bud'te miloserdny!
Isidoro. Kto zhe tebe ugrozhal?
Toffolo. Padron Toni-Korzina, brat ego Beppe-Hvastun, a potom Tita-Nane
- Treska.
Isidoro. A oruzhie u nih bylo?
Toffolo. A to net, chort voz'mi?! U Beppe-Hvastuna byl rybachij nozh,
padron Toni vyskochil s takim palashom, chto vporu byku golovu snesti, a
Tita-Nane byl s sableyu, kakie na tartanah pod kormoyu pryachut.
Isidoro. I chto zhe, oni udarili tebya? Ranili?
Toffolo. Ranit' ne ranili, a strahu ya naterpelsya!
Isidoro. Iz-za chego oni tebe grozili? Iz-za chego hoteli nabrosit'sya na
tebya?
Toffolo. Ni s togo ni s sego.
Isidoro. Possorilis', chto li? Porugalis'?
Toffolo. YA im nichego ne govoril.
Isidoro. CHto zhe ty, ubezhal? Ili zashchishchalsya? Kak voobshche vse u vas
konchilos'?
Toffolo. YA vot stoyal... vot tak... Bratcy, govoryu, hotite, govoryu,
ubit' menya, ubivajte.
Isidoro. Da chem konchilos'-to
Toffolo. Prishli dobrye lyudi, utihomirili ih, a mne zhizn' spasli.
Isidoro. Kakie zhe takie byli dobrye lyudi?
Toffolo. Padron Fortunato-Kefal', ego zhena donna Libera-Zanoza, ego
zolovka Orsetta-Galushka, i drugaya tozhe zolovka - Kekka-Tvorozhnica.
Isidoro (pishet, pro sebya). Tak, tak. Vseh ih znayu. Kekka sredi nih -
samyj lakomyj kusochek. (Gromko.) A kto-nibud' eshche byl pri etom?
Toffolo. Byla donna Paskua-Skovorodka i Luchetta-Trepachka.
Isidoro (pishet, pro sebya). I etih tozhe znayu. (Gromko.) Imeesh' skazat'
eshche chto-nibud'?
Toffolo. Net, vasha milost'.
Isidoro. Est' u tebya kakoe hodatajstvo k sudu?
Toffolo. O chem, vasha milost'?
Isidoro. Nu, prosit', skazhem, chtoby sud prigovoril ih k chemu-nibud'?
Toffolo. Obyazatel'no, vasha milost'!
Isidoro. K chemu zhe, naprimer?
Toffolo. Na galery by ih horosho, vasha milost'!
Isidoro. Durak! Togda tebya nuzhno na viselicu.
Toffolo. Menya, vasha milost'? Za chto?
Isidoro. Ladno uzh, ladno, prostofilya! Hvatit! Vse yasno. (Pishet na
listke.)
Toffolo (pro sebya). Kak by ne vzdumali oni tozhe na menya podat'. Kamnyami
ya vse-taki brosal v nih. |, da pust' prihodyat! YA byl zdes' pervym; a kto
prihodit pervym, tomu i priz dostaetsya.
Isidoro zvonit. Vhodit sudebnyj pristav.
Sudebnyj pristav. Vasha milost'?
Isidoro (vstaet, peredaet emu listok). Vyzovi vot etih svidetelej.
Sudebnyj pristav. Slushayu, vasha milost'.
Toffolo. Uzh ya budu nadeyat'sya, vasha milost'.
Isidoro. Proshchaj, Balda.
Toffolo. Tuflya - k uslugam vashim.
Isidoro. Da. Tuflya bez podoshvy, bez noska, ne po merke i ne po forme.
(Uhodit.)
Toffolo (pristavu, so smehom). Lyubit menya, vidno, sin'or pomoshchnik.
Sudebnyj pristav. YA uzh i sam primetil. Dlya vas, chto li, eti svideteli?
Toffolo. Dlya menya, sin'or pristav.
Sudebnyj pristav. Vy hotite, chtoby oni byli vyzvany poskoree?
Toffolo. Vot imenno, poskoree, sin'or pristav.
Sudebnyj pristav. Na vypivku budet?
Toffolo. Budet obyazatel'no, sin'or pristav.
Sudebnyj pristav. YA dazhe ne znayu, gde oni zhivut.
Toffolo. YA vam vse rasskazhu, sin'or pristav.
Sudebnyj pristav. Togda vse v poryadke, sin'or Balda!
Toffolo. CHtob vam sdohnut', sin'or pristav!
SCENA 2
Ulica, kak v pervom dejstvii.
Paskua i Luchetta vyhodyat iz svoego doma, nesya s soboyu stul'ya, stanki,
podushki s kruzhevami, i sadyatsya rabotat'.
Luchetta. Kakuyu svin'yu podlozhili mne eti boltushki: vzyat' da rasskazat'
Tita-Nane, chto Balda lyubeznichal so mnoyu!
Paskua. A ty sama horoshuyu shtuku vykinula. Nagovorila bratu nivest'
chego!
Luchetta. A vy, sin'ora! Razve nichego ne govorili?
Paskua. Nu i chto zhe! Govorila, i tozhe v etom net nichego horoshego.
Luchetta. Poputal nechistyj! Ved' klyalas' ya, chto nichego ne skazhu.
Paskua. Tak-to, zolovushka. Vse my, baby, takovy: ne poboltaem -
sdohnem!
Luchetta. Ved' vot ne hotela govorit', a uderzhat'sya - sil ne bylo. Slova
tak v rot i lezli; ya probovala ih glotat', chut' ne podavilas'. V odno uho
slyshu: molchi, v drugoe slyshu: govori. YA zatknula uho s molchkom i otkryla uho
s govorkom, i tut uzh dosyta i nagovorilas'.
Paskua. Nehorosho tol'ko, chto nashi muzhchiny vlopalis' v istoriyu.
Luchetta. Pustyaki! Toffolo trusishka. Vse obojdetsya.
Paskua. Beppe hochet otkazat'sya ot Orsetty.
Luchetta. Podumaesh', beda kakaya! V K'odzhe devok - prud prudi!
Paskua. Eshche by! Iz soroka tysyach dush, ya dumayu, ne men'she tridcati tysyach
zhenshchin.
Luchetta. I skol'ko takih, kotorye hotyat zamuzh.
Paskua. To-to i delo. Nehorosho budet, esli Tita-Nane tozhe otkazhetsya ot
tebya. Drugogo najti tebe budet trudno.
Luchetta. A chto takoe sdelala ya Tita-Nane, chtoby on ot menya otkazalsya?
Paskua. Ty-to, mozhet byt', nichego emu ne sdelala, a tol'ko treshchotki
podnyali ego na dyby.
Luchetta. Esli on menya po-nastoyashchemu lyubit, to ne poverit im.
Paskua. A razve ty ne znaesh', kakoj on revnivyj?
Luchetta. A s chego emu revnovat'? Neuzheli nel'zya dazhe pogovorit'? I
nel'zya posmeyat'sya? Ili pozabavit'sya nemnogo? Muzhchiny desyat' mesyacev v godu
nahodyatsya v more, a my sidi tut za etimi proklyatymi koklyushkami i s toski
pomiraj.
Paskua. |j, pomolchi! Tita-Nane idet.
Luchetta. Oj, kakoj zlyushchij! Srazu vizhu, chto zlyushchij.
Paskua. Tol'ko, smotri, ne dujsya.
Luchetta. On budet, i ya budu.
Paskua. A ty lyubish' ego?
Luchetta. Lyublyu.
Paskua. A koli lyubish', bud' s nim polaskovee.
Luchetta. I ne podumayu!
Paskua. Ne lez' na rozhon, ujmi sebya!
Luchetta. Skoree sdohnu!
Paskua. |kaya stroptivaya devka!
SCENA 3
Te zhe i Tita-Nane.
Tita (pro sebya). Hochu s nej razvyazat'sya, da ne znayu kak.
Paskua (Luchette). Da vzglyani ty na nego hot' razok.
Luchetta (k Paskua). Mne nuzhno ne na nego glyadet' a na svoi kruzheva, vot
kuda!
Paskua (pro sebya). Tak by i stuknula ee po golove etim stankom.
Tita (pro sebya). Dazhe i ne smotrit na menya. I dumat' obo mne zabyla.
Paskua. Zdravstvujte, Tita-Nane!
Tita. Zdravstvujte!
Paskua (Luchette). Pozdorovajsya s nim.
Luchetta (k Paskua). S chego ty vzyala, chto ya pervaya budu s nim
zdorovat'sya?
Tita. Kak vy staratel'no rabotaete.
Paskua. A kak vy dumaete? Slozha ruki sidet' ne prihoditsya, synok.
Tita. Tak, tak! Nuzhno, konechno, podnazhat' s rabotoyu, poka ne meshayut. A
to, smotrish', podojdut parni da podsyadut ryadyshkom. Tut uzh budet ne do
raboty.
Luchetta pritvorno kashlyaet,
Paskua (tiho Luchette). Bud' s nim polaskovee.
Luchetta (tiho k Paskua). Vot eshche!
Tita. Donna Paskua, a pechenaya tykva vam nravitsya?
Paskua. |to eshche chto? Pochemu ty sprashivaesh'?
Tita. Potomu chto yazyk est'.
Luchetta gromko kashlyaet.
Prostudilas', chto li, hozyajka?
Luchetta (rabotaet, ne podnimaya glaz). Ot pechenoj tykvy otplevyvayus'.
Tita (serdito). ZHalko, chto ne podavilas'.
Luchetta (kak prezhde). Pust' sdohnet, kto mne zla zhelaet.
Tita (pro sebya). Nu, raz reshil, tak nado delat'. (Gromko.) Donna
Paskua, ya budu govorit' s vami, potomu chto vy v dome hozyajka, U vas ya prosil
v zheny vashu zolovku Luchettu i vam teper' zayavlyayu, chto otkazyvayus' ot nee.
Paskua. Vot zdorovo! Pochemu eto?
Tita. Pochemu, pochemu...
Luchetta, vstaet, sobirayas' ujti.
Paskua. Ty kuda?
Luchetta. Kuda hochu. (Idet v dom, chtoby pozdnee vernut'sya.)
Paskua (k Tita). Vy by men'she spletni slushali!
Tita. YA vse znayu i udivlyayus' kak vam, tak i ej.
Paskua. A ona vas ochen' lyubit.
Tita. Lyubila by, ne povorachivalas' by ko mne spinoyu.
Paskua. Da ved' ona, bednyazhka, nebos' plakat' poshla. Navernoe.
Tita. Po kom plakat'-to? Po Balde?
Paskua. Da net zhe, Tita-Nane! Ona vas tak lyubit! Kogda vy uhodite v
more, ona ne znaet, kuda devat'sya ot toski. A podnimaetsya burya, ona chut' s
uma ne shodit: vse za vas boitsya. Sredi nochi vstaet, vyskakivaet na balkon,
chtoby posmotret', kakaya pogoda. Pryamo kak poteryannaya: na vse vashimi glazami
smotrit, ne inache!
Tita. A pochemu zhe ona dazhe slova laskovogo mne ne skazala?
Paskua. Ne mozhet. Boitsya! V polnom rasstrojstve.
Tita. CHto zhe, ya, skazhete, bez prichiny serzhus' na nee?
Paskua. YA vam rasskazhu, kak bylo delo.
Tita. Nu, uzh net, sin'ora! Pust' rasskazhet sama, pust' vo vsem
priznaetsya da eshche proshcheniya poprosit.
Paskua. A vy ej prostite?
Tita. Kak znat'! Mozhet byt', i proshchu. Kuda ona poshla?
Paskua. Da vot ona, vot. Syuda idet.
Luchetta (podhodit). Vot vam, poluchajte! Vashi bashmaki, vashi lenty i vash
sharf - vse, chto vy mne podarili. (SHvyryaet vse na zemlyu.)
Paskua. Oh, gore moe! Ty chto? Rehnulas', chto li? (Sobiraet veshchi s zemli
i kladet na stul.)
Tita. Tak vy menya eshche i oskorblyaete?
Luchetta. Vy zhe ot menya otkazalis'? Tak zabirajte vashi veshchi n delajte s
nimi chto hotite!
Tita. Esli budete razgovarivat' s Baldoyu, ub'yu ego.
Luchetta. Smotrite, kakoj! Sam ot menya otkazalsya i eshche komanduet.
Tita. Iz-za nego i otkazalsya, iz-za nego!
Paskua. Mne dazhe udivitel'no, chto vy vsemu etomu poverili. Kak mogla
Luchetta vodit'sya s takim prohodimcem?
Luchetta. Puskaj ya urodina, puskaj bednaya, puskaj vse chto hotite! No
chtoby ya stala yakshat'sya s kakim-nibud' lodochnikom? Nu uzh net!
Tita. Tak zachem vy ego ryadom s soboyu sazhali? Zachem pechenuyu tykvu
prinimali ot nego?
Luchetta. A chto tut takogo?
Paskua. Podumaesh', kakoe prestuplenie!
Tita. Esli ya kogo lyublyu, tak ne zhelayu, chtoby byli razgovory. Ne hochu, i
vse tut! Tita-Nane nikomu eshche spusku ne daval. I ne sobiraetsya davat',
Luchetta (vytiraya glaza). Podumaesh', kakoj vazhnyj!
Tita. YA muzhchina. Ponimaete? Muzhchina - ne mal'chishka kakoj! Ponimaete?
Luchetta plachet, delaya vid, chto ne hochet plakat'.
Paskua. CHto s toboj?
Luchetta. Nichego. (Placha, tolkaet donnu Paskua.)
Paskua. Ty zhe plachesh'?
Luchetta. Ot zlosti, ot zlosti! Tak by i zadushila ego svoimi rukami.
Tita (podhodit k Luchette). Nu, hvatit! Nechego revesh'!
Luchetta. Stupajte k chortu!
Tita (k. Paskua). Slyshite?
Paskua. A razve ne prava ona? Esli vy huzhe sobaki...
Tita. Nu, tak vy uvidite sejchas. Pojdu i broshus' v kanal.
Paskua. Budet tebe, sumasshedshij!
Luchetta (placha, kak ran'she). Puskaj idet, puskaj!
Paskua. Perestan', glupen'kaya!
Tita (perehodya na nezhnye tona). A ved' kak lyubil ya ee! Kak lyubil!
Paskua (k Tita). A teper' uzh net?
Tita. Da chto zh? Koli ona menya ne hochet.
Paskua. Luchetta, chto skazhesh', a?
Luchetta. Ostav'te menya, ostav'te!
Paskua (Luchette). Beri svoi bashmaki, beri svoi lenty, beri svoj sharf.
Luchetta. Nichego ne hochu, nichego!
Paskua (Luchette). Podi syuda. Slushaj!
Luchetta. Ostav'te menya v pokoe.
Paskua (Luchette.). Skazhi hot' slovo. (K Tita.) Podi syuda, Tita-Nane!
Tita. Ne zhelayu.
Paskua. Togda idite oba ko vsem chertyam!
SCENA 4
Te zhe i sudebnyj pristav.
Sudebnyj pristav (k Paskua). Ne vy budete donna Paskua, supruga padrona
Toni-Korziny?
Paskua. YA samaya. CHto ugodno?
Sudebnyj pristav. A eto budet Luchetta, sestra padrona Toni?
Paskua. Ona. Da chto vam ot nee nuzhno?
Luchetta (pro sebya). Beda mne! CHego emu nado?
Sudebnyj pristav. Vyzyvayu vas po prikazaniyu nachal'stva. Vy dolzhny
nemedlenno yavit'sya v sud, v kameru sud'i, dlya doprosa.
Paskua. Zachem?
Sudebnyj pristav. |togo ya ne znayu. Podchinyajtes' prikazu i idite. Esli
ne yavites' - shtraf v desyat' dukatov.
Paskua (Luchette). |to iz-za draki
Luchetta (tiho k Paskua). Ne pojdu ni za chto!
Paskua (tiho Luchette). Net uzh, pridetsya.
Sudebnyj pristav. |to dom padrona Vichenco?
Paskua. |tot samyj.
Sudebnyj pristav. Bol'she nichego. Dver' otvorena. YA vojdu. (Vhodit v
dom.)
SCENA 5
Paskua, Luchetta i Tita-Nane.
Paskua. Slyhali, Tita-Nane?
Tita. Slyhal. Dolzhno byt', etot negodyaj Balda podal na menya. Pridetsya
mne udirat'.
Paskua. A moj muzh?
Luchetta. A moi brat'ya?
Paskua. Beda nam! Stupaj tuda, stupaj na bereg, poishchi ih - mozhet byt',
najdesh'. Predupredi ih! A ya pojdu iskat' padrona Vichenco, pojdu k doktoru,
kumu moemu, pojdu k ego milosti, sin'oru kavaleru. Bednaya ya bednaya! Vse
dobro, vse den'gi, dom moj neschastnyj - pishi propalo! (Uhodit.)
SCENA 6
Luchetta i Tita-Nane.
Tita. Vidite, sin'ora? Vse iz-za vas!
Luchetta. Iz-za menya? A chto ya sdelala? Prichem tut ya?
Tita. Potomu chto v golove u vas veter, potomu chto vy bezrassudnaya!
Luchetta. Poshel von, chortov syn!
Tita. Vot soshlyut menya kuda-nibud', budesh' radovat'sya.
Luchetta. Soshlyut? Tebya? Podi syuda! Za chto soshlyut-to?
Tita. Nu da. Esli ya ne sbegu, a oni menya soshlyut, togda Balda zhivym iz
moih ruk ne ujdet.
Luchetta. Ty s uma soshel!
Tita (Luchette ugrozhayushche). I ty, i ty, i ty tozhe mne poplatish'sya.
Luchetta. YA? A chem ya vinovata?
Tita. Beregis', uzh mne teryat' budet nechego! Beregis'!
Luchetta. Oj, oj, idet sudebnyj pristav!
Tita. Beda! Skoree, poka on ne uvidel menya da ne zasadil. (Uhodit.)
Luchetta. Pes, dushegub! Udral. A eshche grozilsya! I eto nazyvaetsya lyubit.
Horoshi muzhchiny! CHto za narod! Net, net, ne hochu bol'she zamuzh. Luchshe uzh pojdu
utoplyus'. (Uhodit.)
SCENA 7
Sudebnyj pristav i padron Fortunato vyhodyat iz domu.
Sudebnyj pristav. Da chto vy, lyubeznyj padron Fortunato! Vy zhe vzroslyj
chelovek, vy zhe znaete, chto eto takoe.
Fortunato. Nu, ne byl ya tam u nih nikogda, nikogda ne byl. V kamere ne
byl, v kamere.
Sudebnyj pristav. Tak-taki nikogda ne byli v kamere?
Fortunato. Da net zhe, nikogda, govoryu vam, nikogda!
Sudebnyj pristav. Nu, chto zhe, v drugoj raz uzh ne skazhete etogo.
Fortunato. A zachem dolzhna itti tuda moya zhena?
Sudebnyj pristav. Dlya doprosa.
Fortunato. I zolovkam tozhe?
Sudebnyj pristav. A kak zhe? Im tozhe.
Fortunato. Znachit, i devushkam itti? I devushkam?
Sudebnyj pristav. Da ved' oni s zamuzhnej sestroj pojdut tuda. CHego im
boyat'sya?
Fortunato. A oni vot revut, boyatsya i ne hotyat ntti.
Sudebnyj pristav. Ne pojdut - im zhe budet huzhe. YA ispolnil svoj dolg. YA
dolozhu, chto vse vyzvany. A tam uzh delo vashe. (Uhodit.)
Fortunato. Pridetsya itti. Pridetsya. Pridetsya itti, zhena. Naden' beluyu
nakidku, zhena! I vy, zolovushki, Orsetta i Kekka, - belye nakidki! (Gromko,
za scenu.) Nado, nado itti. Bud' oni proklyaty eti ssory! Podlecy, svolochi!
Nu, vy tam, zhivo u menya! CHego meshkaete? ZHenshchiny, devki! Bud'te vy vse
proklyaty! Vot sejchas pridu, shuknu vas, kak sleduet!
SCENA 8
Kamera ugolovnogo sud'i.
Isidoro i padron Vichenco.
Vichenco. Sami izvolite videt', vasha milost', delo vyedennogo yajca ne
stoit.
Isidoro. Da ya i ne govoril, chto delo vazhnoe. No raz imeyutsya zhaloby, raz
vyzvany svideteli i uchinen process, pravosudie ne mozhet byt' ostanovleno.
Vichenco. Neuzheli vy dumaete, vasha milost', chto ne vinovat tot, kto
podal zhalobu? On tozhe kidalsya kamnyami.
Isidoro. Tem luchshe. V hode processa istina i obnaruzhitsya.
Vichenco. A skazhite, vasha milost', mozhno delo mirom pokonchit'?
Isidoro. CHto zhe, esli obizhennaya storona pojdet na mirovuyu da budut
uplacheny sudebnye izderzhki, - pozhaluj, mozhno budet konchit' i mirom.
Vichenco. Tak vot, vasha milost'. Vy menya znaete. YA tut pered vami. Gotov
sdelat' vse, chto ponadobitsya.
Isidoro. Vot chto, padron Vichenco! YA uzhe skazal vam. Iz soderzhaniya
zhaloby vidno, chto delo pustyakovoe, i uladit' ego mozhno - poka chto vo vsyakom
sluchae. No ya ne znayu, chto budut pokazyvat' svideteli, i koe-kogo iz nih po
krajnej mere doprosit' ya dolzhen. Esli ne obnaruzhitsya nichego drugogo, esli
tut ne raskroyutsya starye schety, esli draka ne okazhetsya prednamerennoj, esli
v nej ne vyyavyatsya dejstviya grubo nasil'stvennye, esli pri drake ne poterpeli
ushcherba tret'i lica ili voobshche chto-nibud' v etom rode, - ya sam povedu delo na
mirovuyu. A s drugoj storony, ya ne mogu vzyat' na sebya resheniya. YA ne sud'ya, ya
tol'ko ego pomoshchnik i dolzhen davat' otchet svoemu neposredstvennomu
nachal'stvu. Sud'ya v Venecii. My zhdem ego s minuty na minutu. On oznakomitsya
s etim del'cem. Pogovorite s nim vy, pogovoryu s nim i ya. Dlya menya v etom
dele net nikakoj vygody. Da mne nichego i ne nado. YA chelovek poryadochnyj, rad
pomoch' vsem. Esli smogu byt' vam poleznym, ohotno sdelayu vse.
Vichenco. Vy govorite, kak podobaet takomu cheloveku, kak vy. A ya znayu,
chto mne nuzhno delat'.
Isidoro. YA zhe govoryu, chto mne nichego ne nado.
Vichenco. No odnu-edinstsennuyu rybu. Horoshuyu rybu!
Isidoro. Odnu rybu - pozhaluj, mozhno! YA derzhu stol i lyublyu horosho poest'
v priyatnoj kompanii.
Vichenco. Da ya uzh znayu, chto u vashej milosti vkus otmennyj, vasha milost'.
Isidoro. Nichego ne podelaesh'. Nel'zya zhit' odnoj rabotoj. Zahochetsya i
razvlech'sya inoj raz.
Vichenco. I naschet yubochek, tozhe, dumayu, u vashej milosti guba ne dura.
Isidoro. Mne tut nuzhno sprovadit' odnogo cheloveka. Pobud'te zdes'. Esli
soberutsya te, kogo vyzyvali, skazhite, chto ya sejchas pridu. A zhenshchinam,
kotorye yavyatsya na dopros, peredajte, chto im boyat'sya nechego. YA so vsemi dobr,
a uzh chto kasaetsya zhenshchin, ya - chto tvoe marcipanovoe pirozhnoe!
SCENA 9
Vichenco odin.
Vichenco. Da, da! CHelovek on poryadochnyj. No k sebe ya ego na porog ne
pushchu. Ne dam emu so svoimi babami balyasy tochit'. Kogda eti gospoda v parikah
nachinayut yakshat'sya s nashim bratom, rybakom, - dobra ne byvaet. Ah, chort
voz'mi! Oni uzhe yavilis' na dopros. A ya boyalsya, chto ne pridut. Kakoj-to
muzhchina s nimi. Ah, eto padron Fortunato. Idite, idite syuda, zhenshchiny! Tut
nikogo net.
SCENA 10
Vichenco, potom Paskua, Luchetta, Libera, Orsetta, Kekka (vse v belyh
nakidkah) i padron Fortunato.
Kekka. Gde eto my?
Orsetta. Kuda eto my prishli?
Libera. Bednaya ya! Nikogda ya v takih mestah ne byvala.
Fortunato (zdorovaetsya s padronom Vichenco). Moe pochten'e, padron
Vichenco, moe pochten'e!
Vichenco. Padronu Fortunato!
Luchetta. U menya kolenki tak i tryasutsya! Tak i tryasutsya!
Paskua. A ya? Pod lozhechkoj davit chto-to, - vot tut!
Fortunato (k Vichenco). A gde sin'or sud'ya?
Vichenco. Ego net. On v Venecii, sin'or sud'ya. Vas budet doprashivat'
sin'or pomoshchnik.
Libera (tolkaet Orsettu, davaya ponyat', chto horosho ego znaet). |ge,
pomoshchnik! Tot samyj!
Orsetta (Kekke, tolkaya se i smeyas'). |ge, etot ogoltelyj!
Paskua (Luchette radostno). Slyhala? Nas budet doprashivat' pomoshchnik.
Libera (k Paskua). |to priyatno. Po krajnej mere znakomyj.
Paskua (Luchette). Eshche by! On dobryj.
Luchetta (k Paskua). Pomnite, on kupil u nas shest' loktej kruzhev po
tridcat' sol'do, a zaplatil tri liry.
SCENA 11
Te zhe i Isidoro.
Isidoro. CHto vy tut delaete? Vse zhenshchiny. Vasha milost', vasha milost'!
Isidoro. CHego vam nuzhno? CHto ya, srazu vas vseh budu doprashivat', chto
li? Idite v zal i zhdite. YA budu vyzyvat' vas po odnoj.
Paskua. Snachala nas.
Luchetta. Snachala nas.
Orsetta. My prishli ran'she.
Isidoro. Nikto v obide u menya ne ostanetsya. YA budu vyzyvat' vas po
poryadku: kak stoyat imena v dele. Tut pervaya Kekka. Pust' Kekka ostanetsya.
Ostal'nye uhodite.
Paskua. Nu, eshche by! Ona moloden'kaya. (Uhodit.)
Luchetta. I vdobavok ej vezet. (Uhodit.)
Isidoro (pro sebya). Baby kak baby! Govorit' oni budut i naboltayut
nemalo. A tol'ko skazhut li pravdu?
Fortunato. Nu, nu, pojdemte otsyuda, pojdemte otsyuda, pojdemte! (Uhodit.
)
Orsetta. Poslushajte, sin'or pomoshchnik, ne derzhite tol'ko nas tut tri
chasa. U nas ved' rabota est', rabota! (Uhodit.)
Isidoro. Ladno, ladno. Otpushchu vas skoro.
Libera (k Isidoro). Poslushajte, uzh ya proshu vas za nee. Znaete, ona,
bednyazhka, u nas sovsem ved' eshche nevinnaya.
Isidoro. Da vy chto! Zdes' mesto prisutstvennoe, Mozhete takih veshchej ne
opasat'sya.
Libera (pro sebya). Ish' kak raskrasnelsya! Net u menya k nemu doveriya.
(Uhodyat.)
SCENA 12
Isidoro i Kekka, potom sudebnyj pristav.
Isidoro. Podojdite syuda. Syad'te vot zdes'. (Saditsya.)
Kekka. Da net, sin'or, ya luchshe postoyu.
Isidoro. Sadites' zhe. YA ne hochu, chtoby vy stoyali.
Kekka. Kak prikazhete. (Saditsya.)
Isidoro. Vashe imya?
Kekka. Menya zovut Kekkoj.
Isidoro. A prozvishche?
Kekka. Iskra.
Isidoro. A klichki u vas nikakoj net?
Kekka. Kakaya tam eshche klichka?
Isidoro. Vas razve ne zovut Tvorozhnicej?
Kekka (nadulas'). Nu vot, vy eshche tozhe budete draznit' menya!
Isidoro. Polno, polno! Takoj horoshen'koj, kak vy, nuzhno byt' dobroj.
Otvechajte mne: znaete li vy, iz-za chego vas vyzvali na dopros?
Kekka. Nu da, znayu; iz-za togo, chto tam byla ssora.
Isidoro. Rasskazhite, kak bylo delo.
Kekka. A ya ne znayu nichego. Menya tam ne bylo. YA shla domoj s sestroj
Liberoj i s sestroj Orsettoj, da eshche s zyatem moim, Fortunato. A tam uzhe byli
padron Toni, Beppe-Hvastun i Tita-Nane. Oni hoteli pokolotit' Toffolo-Baldu,
a on shvyryal v nih kamnyami.
Isidoro. A za chto oni hoteli bit' Toffolo-Baldu?
Kekka. Potomu chto Tita-Nane zhenihaetsya s Luchettoj-Trepachkoj, a Balda
pristaval k nej s razgovorami i ugoshchal ee pechenoj tykvoj,
Isidoro. Horosho! Mne vse ponyatno. Hvatit! Skol'ko vam let?
Kekka. Vam nuzhno znat' i pro eto?
Isidoro. Znachit, nuzhno. Vse, kto podvergaetsya doprosu, dolzhny skazat',
skol'ko im let. V konce doprosa prostavlyaetsya vozrast. Nu, tak skol'ko vam?
Kekka. A ya vovse i ne skryvayu svoih let. Ispolnilos' semnadcat'.
Isidoro. Poklyanites', chto vy govorite pravdu!
Kekka. O chem pravdu?
Isidoro. Poklyanites', chto vse, chto vy pokazali na doprose, pravda.
Kekka. Horosho. Klyanus', chto ya govorila pravdu!
Isidoro. Vash dopros okonchen.
Kekka. Znachit, mne mozhno ujti?
Isidoro. Pogodite nemnogo. Kak u vas naschet uhazhivatelej?
Kekka. O, u menya net nikakih uhazhivatelej.
Isidoro. Zachem govorit' nepravdu?
Kekka. Mozhet byt', i tut nuzhno klyast'sya?
Isidoro. Net, tut klyast'sya uzh ne nuzhno. No i nepravdu govorit'
nehorosho. Skol'ko u vas uhazhivatelej?
Kekka. U menya? Da ya nikomu ne nuzhna. Ved' ya bednaya.
Isidoro. Hotite, ya vam razdobudu pridanoe?
Kekka. Eshche by!
Isidoro. Esli by u vas bylo pridanoe, vy by vyshli zamuzh?
Kekka. Nu, konechno by vyshla, vasha milost'.
Isidoro. A u vas nikogo net na primete?
Kekka. A kto, po-vashemu, dolzhen byt'?
Isidoro. Neuzheli net nikogo, kto byl by vam po serdcu?
Kekka. Mne sovestno!
Isidoro. A vy ne stydites'. My tut odni. Govorite nachistotu.
Kekka. Tita-Nane, vot za kogo ya poshla by, esli by mozhno.
Isidoro. Da ved' on zhe uhazhivaet za Luchettoj!
Kekka. On ot nee otkazalsya.
Isidoro. Nu, raz on otkazalsya ot nee, mozhno razuznat', ne zahochet li on
vas.
Kekka. A kak veliko budet pridanoe?
Isidoro. Pyat'desyat dukatov.
Kekka. Oj, kak horosho! Sto mne daet zyat' da pyat'desyat ya sama skopila:
nedarom nad kruzhevami spinu ved' gnu. Pozhaluj, u Luchetty stol'ko ne
naberetsya.
Isidoro. Hotite, ya pogovoryu s Tita-Nane?
Kekka. Eshche by ne hotet', vasha milost'!
Isidoro. A gde on?
Kekka. On skryvaetsya.
Isidoro. Gde?
Kekka. YA vam skazhu na uho, chtoby nikto ne uslyhal. (Govorit emu na
uho.)
Isidoro. Ponyal. YA poshlyu za nim i pogovoryu s nim. A vy uzh polozhites' na
menya. Nu, idite teper', golubushka, idite. Ne to budut boltat' zrya,
ponimaete? (Zvonit.)
Kekka. O vasha milost', kakoj vy horoshij! Daj vam bog!
Vhodit sudebnyj pristav,
Sudebnyj pristav. CHto prikazhete?
Isidoro. Zovite Orsettu.
Sudebnyj pristav. Siyu minutu! (Uhodit.)
Isidoro. YA dam vam znat'. I sam zajdu.
Kekka. Da, vasha milost'. (Vstaet; pro sebya.) Oh, i horosho bylo by
Luchette svin'yu podlozhit'. Esli b tol'ko...
SCENA 13
Te zhe i Orsetta, potom sudebnyj pristav.
Orsetta (tiho Kekke). Ty chto tak dolgo? O chem on tebya doprashival?
Kekka (tiho Orsette). Oh, sestra, kakoj byl dopros zamechatel'nyj! YA
rasskazhu tebe vse. (Uhodit.)
Isidoro. Podojdite syuda. Sadites'.
Orsetta. Sela. (Saditsya neprinuzhdenno.)
Isidoro (pro sebya). Ogo, eta budet poshustree. (Gromko.) Vashe imya?
Orsetta. Orsetta-Iskra.
Isidoro. A klichka?
Orsetta. CHto znachit klichka?
Isidoro. U vas est' klichka?
Orsetta. Kakuyu-takuyu vy hotite klichku?
Isidoro. Razve vas ne nazyvayut Galushkoj?
Orsetta. Pravo, vasha milost', esli by ne mesto, gde ya sejchas nahozhus',
- ya by vam zdorovo parik raschesala.
Isidoro. |j-ej, proshu vas govorit' pochtitel'nee.
Orsetta. CHto eto za Galushka takaya? Galushki v K'odzhe gotovyatsya iz
otrubej da zheltoj muki. A ya vovse ne zheltaya i po cvetu na galushku nepohozha.
Isidoro. A vy, golubushka, ne goryachites'. I ne ustraivajte mne
predstavlenij. Zdes' ne mesto dlya etogo. Otvechajte mne na voprosy. Vy
znaete, zachem vy vyzvany na dopros?
Orsetta. Net, ne znayu.
Isidoro. I ne dogadyvaetes'?
Orsetta. I ne dogadyvayus'.
Isidoro. Vy nichego ne znaete o tom, chto byla svalka?
Orsetta. Znayu i ne znayu.
Isidoro. Nu, tak rasskazhite mne to, chto vy znaete.
Orsetta. Sprashivajte. YA budu otvechat'.
Isidoro (pro sebya). Nu, eta iz takih, chto sposobna dovesti do beshenstva
lyubogo sledovatelya. (Gromko.) Vy znaete Toffolo-Tuflyu?
Orsetta. Net, ne znayu.
Isidoro. A Toffolo-Baldu?
Orsetta. Znayu.
Isidoro. A vy ne znaete, nikto ne sobiralsya ego bit'?
Orsetta. Otkuda ya mogu znat', chto lyudi sobirayutsya delat'?
Isidoro (pro sebya). Nu, i shel'ma! (Gromko.) Vy ne videli, nikto ne
nastupal na nego s oruzhiem v rukah?
Orsetta. Kak budto.
Isidoro. A kto imenno?
Orsetta. Ne pomnyu.
Isidoro. Esli ya ih nazovu, mozhet byt' vspomnite?
Orsetta. Nazovite, - budu otvechat'.
Isidoro (pro sebya). Vot proklyataya! YA s nej tut do vechera prokanitelyus'.
(Gromko.) Byl tam Tita-Nane-Treska?
Orsetta. Byl.
Isidoro. Byl padron Toni-Korzina?
Orsetta. Byl.
Isidoro. A Beppe-Hvastun?
Orsetta. Tozhe byl.
Isidoro. Molodec, sin'ora Galushka.
Orsetta. Skazhite, a u vas net nikakoj klichki?
Isidoro (pishet). Nu, nu, boltajte pomen'she.
Orsetta (pro sebya). Tak ya vam pridumayu klichku, sin'or
pomoshchnik-Golodranec!
Isidoro. Toffolo-Balda brosalsya kamnyami?
Orsetta. Brosalsya. (Pro sebya.) ZHal', chto ne popal v tvoyu golovu.
Isidoro. CHto vy tam govorite?
Orsetta. Nichego. |to ya pro sebya. Uzh i pogovorit' nel'zya?
Isidoro. Iz-za chego ssora razgorelas'?
Orsetta. A ya pochem znayu!
Isidoro (pro sebya). Izvedus' s nej sovsem. (Gromko.) Vam izvestno
chto-nibud' o tom, chto Tita-Nane revnoval kogo-nibud' k Toffolo-Balde?
Orsetta. Nu da. Luchettu-Trepachku.
Isidoro. A to, chto on otkazalsya ot Luchetty, vam izvestno?
Orsetta. Da, ya slyhala, chto on ot nee otkazalsya.
Isidoro (pro sebya). Znachit, Kekka skazala pravdu. Postarayus' sdelat'
chto-nibud' dlya nee. (Gromko.) Nu, ya sejchas vas otpushchu. Skol'ko vam let?
Orsetta. Ish' ty, napast' kakaya! Vam i gody nuzhno znat'?
Isidoro. Da, sin'ora, i gody tozhe.
Orsetta. I zapisyvat' budete?
Isidoro. I zapishu.
Orsetta. Nu, tak pishite... Devyatnadcat'.
Isidoro. Poklyanites', chto skazali pravdu.
Orsetta. Nuzhno poklyast'sya?
Isidoro. CHto skazali pravdu? Nuzhno.
Orsetta. Nu, esli nuzhno klyast'sya, to mne, po-nastoyashchemu, dvadcat'
chetyre.
Isidoro. Da ya vovse ne trebuyu, chtoby vy klyalis' naschet vozrasta. Kakaya
zhenshchina mozhet dat' takuyu klyatvu? YA trebuyu klyatvy, chto vse skazannoe vami na
doprose - pravda,
Orsetta. Ah, vot chto! Nu, klyanus'.
Isidoro zvonit. Vhodit sudebnyj pristav.
Sudebnyj pristav. Kogo vyzvat'?
Isidoro. Donnu Liberu.
Sudebnyj pristav Slushayu. (Uhodit.)
Orsetta (pro sebya). Smotri pozhalujsta! I pro gody emu nepremenno nuzhno
znat', (Vstaet.)
SCENA 14
Te zhe i donna Libera, potom sudebnyj pristav.
Libera (tiho Orsette). Otdelalas'?
Orsetta (tiho Libere). Net, ty poslushaj. I skol'ko komu let emu
obyazatel'no skazat' nuzhno.
Libera (tiho Orsette). Smeesh'sya?
Orsetta (tiho Libere). Da eshche izvol' poklyast'sya! (Uhodit.)
Libera (pro sebya). Vot tak shtuka! I gody emu skazhi, da eshche i poklyanis'!
Nu, tak ya znayu, kak mne byt': i gody svoi emu ne vydam, i klyatvy ne dam
nikakoj.
Isidoro. Podojdite syuda. Sadites'.
Libera ne otvechaet.
|j, podojdite, govoryu, sadites'. (Pokazyvaet znakami, chtoby ona sela.)
Libera saditsya.
Vy kto?
Libera molchit. On ee tolkaet,
Otvechajte, kto vy?
Libera. Sin'or?
Isidoro. Kto vy takaya?
Libera. CHto vy govorite?
Isidoro (govorit gromche). Vy gluhaya, chto li?
Libera. Plohovato slyshu.
Isidoro (pro sebya). Nu i vlopalsya! (Gromko.) Kak vashe imya?
Libera. CHego?
Isidoro. Vashe imya?
Libera. Govorite nemnogo gromche.
Isidoro (zvonit v kolokol'chik). Ne zhelayu s uma shodit' s nimi.
Vhodit sudebnyj pristav,
Sudebnyj pristav. CHto prikazhete?
Isidoro. Zovite muzhchinu.
Sudebnyj pristav. Siyu minutu. (Uhodit.)
Isidoro (Libere). Nu, idite sebe.
Libera. Sudar'?
Isidoro (vytalkivaet ee). Ubirajtes' von!
Libera (pro sebya). Zdorovo vyvernulas'. Nechego emu sovat'sya v moi dela.
(Uhodit.)
SCENA 15
Isidoro, padron Fortunato, potom sudebnyj pristav.
Isidoro. Da, dolzhnost' moya, chto i govorit', horoshaya, dostojnaya,
pochetnaya, dazhe vygodnaya. No inoj raz s nej takogo naterpish'sya, chto oshalet'
mozhno.
Fortunato. Vasha milost', sin'or pomoshchnik, vasha milost'...
Isidoro. Vy kto?
Fortunato. Fortunato-Kefal'.
Isidoro. Govorite yasnee, esli hotite, chtoby vas ponimali. Nuzhno bylo
dogadat'sya, chto vy Fortunato-Kefal'. Znaete vy, zachem vas vyzvali na dopros?
Fortunato. Znayu, sin'or pomoshchnik, znayu.
Isidoro. Nu, tak rasskazyvajte, iz-za chego vy syuda prishli?
Fortunato. Potomu chto mne sudebnyj pristav velel.
Isidoro. Nedurno, chort voz'mi! YA sam znayu, chto vy prishli po vyzovu
sudebnogo pristav'. A chto vy znaete o nekoem stolknovenii?
Fortunato. Znayu, sin'or, znayu.
Isidoro. Tak rasskazhite, kak eto proishodilo.
Fortunato. Dolzhen vam skazat', chto segodnya ya vernulsya s morya i prichalil
k naberezhnoj s tartanoyu. I prishla moya zhena, i prishli moya zolovka Orsetta, i
moya zolovka Kekka...
Isidoro. Esli ne budete govorit' yasnee, ya ne pojmu ni slova.
Fortunato. Slushayu, sin'or, slushayu. Vot my, znachit, idem domoj s zhenoyu i
zolovkami. Smotryu - padron Toni, smotryu - nash matros Beppe i eshche Tita-Nane i
Toffolo-Balda. A padron Toni - zhik-zhik kinzhalom. A Beppe - raz-raz nozhom. A
Balda - pum-pum kamnyami. A Tita-Nane - bac-bac palashom. Bej, koli, hvataj!
Balda tut upal, a bol'she nichego ne znayu. Ponyali vy menya?
Isidoro. Ni odnogo slova.
Fortunato. A ya ved' govoryu po-k'odzhinski, vasha milost'. A vy sami
otkuda budete?
Isidoro. YA venecianec, no iz vashego razgovora nichego ne ponimayu.
Fortunato. Prikazhete rasskazat' snova?
Isidoro. CHto?
Fortunato. Prikazhete snova rasskazat'? Rasskazat', govoryu, rasskazat'!
(Staraetsya govorit' yasnee.)
Isidoro. Ubirajtes' k chertovoj materi!
Fortunato (uhodya). Vasha milost'.
Isidoro. Popugaj proklyatyj!
Fortunato (udalyayas'). Vasha milost'...
Isidoro. Esli by delo bylo speshnoe, horosh by ya byl!
Fortunato (v dveryah). Sin'or pomoshchnik, vasha milost'.
Isidoro. CHtob chort tebya pobral! (Zvonit.)
Vhodit sudebnyj pristav.
Sudebnyj pristav. CHto prikazhete?
Isidoro. Otpustite zhenshchin! Gonite ih! Pust' ubirayutsya! Nikogo ne nado.
Sudebnyj pristav. Slushayu. (Uhodit.)
SCENA 16
Isidoro, potom Paskua i Luchetta, potom sudebnyj pristav.
Isidoro. Ponevole tut iz sebya vyjdesh'.
Paskua (s zharom). Pochemu eto vy nas vyprovazhivaete?
Luchetta. Pochemu vy ne hotite nas doprashivat'?
Isidoro. Potomu chto mne nadoelo!
Paskua. Tak, tak, milejshij! Nam vse izvestno.
Luchetta. Kogo vam bylo priyatno, vyslushali, a my - zaval' kakaya-to?
Isidoro. Nu, skoro konec?
Luchetta. Tvorozhnicu bol'she chasu derzhali.
Paskua. A Galushka skol'ko u vas probyla?
Luchetta. A tol'ko my pojdem kuda nuzhno.
Paskua. I najdem na vas upravu.
Isidoro. Da vy zhe nichego znat' ne hotite. Slushajte!
Paskua. CHto vy hotite skazat'?
Luchetta. CHem eto eshche vy nas provesti hotite?
Isidoro. Vy - zainteresovannaya storona i ne mozhete byt'
svidetel'nicami.
Luchetta. Nepravda, nepravda! Vovse my ne zainteresovannye. Nepravda!
Paskua. I my tozhe hotim dat' pokazaniya.
Isidoro. Perestanete vy nakonec?!
Paskua. My zastavim sebya vyslushat'.
Luchetta. I sumeem pogovorit'.
Isidoro. Bud'te proklyaty!
Sudebnyj pristav (vhodit). Vasha milost'.
Isidoro. CHto tam eshche?
Sudebnyj pristav. Ego milost' sud'ya izvolil priehat'. (Uhodit.)
Paskua. Vot ego nam i nuzhno.
Luchetta. Idem k nemu.
Isidoro. Idite hot' k samomu d'yavolu. Skoty, chertovki, satanihi!
(Uhodit.)
Paskua. Pogodi ty, chortovo otrod'e! My tebe eshche pokazhem! (Uhodit.).
Luchetta. Ty nas popomnish', chortov syn! (Uhodit.)
DEJSTVIE III
Ulica s domami, kak v prezhnih scenah.
SCENA 1
Beppe odin.
Beppe. Mne teper' vse ravno. Hoteli menya pojmat' - pust' lovyat. Pojdu v
tyur'mu. Naplevat'! A skryvat'sya bol'she ne zhelayu. No ya ne umru spokojno, esli
ne othlopayu Orsettu po shchekam. I u Baldy ushi obkornayu. A tam puskaj za eto
otpravyat menya na galeru, puskaj! Dver' u nih zaperta. Da i u nas tozhe.
Luchetta i moya nevestka poshli, verno, hlopotat' za menya i za brata Toni; a
te, dolzhno byt', po toj zhe okazii - za Baldu. Kto-to, slyshno, poet. Mne vse
chuditsya, chto za mnoj po pyatam policiya tak i hodit. No tss... Idet Orsetta.
Idi, idi! Rasprava budet korotka.
SCENA 2
Beppe, Libera, Orsetta i Kekka, vse tri v belyh nakidkah.
Libera (laskovo). Beppe!
Orsetta. Beppe, milyj moj!
Beppe. K chortu!
Orsetta. Kogo eto ty?
Libera. Kogo k chortu?
Beppe. Vseh vas k chortu!
Kekka. Sam idi ko vsem chertyam!
Orsetta (Kekke). Molchi! (k Beppe) CHto my tebe sdelali?
Beppe. Budet, dovol'no! Menya v tyur'mu posadit'? No prezhde, chem ya tuda
popadu...
Orsetta. Da net zhe, ne bojsya. Nichego tebe ne budet.
Libera. Padron Vichenco skazal, chto my mozhem ne bespokoit'sya. Delo budet
ulazheno.
Kekka. A eshche i pomoshchnik sud'i budet za nas.
Orsetta. Nu, a mozhno hot' uznat', na kogo ty tak serdit?
Beppe. Na tebya serdit.
Orsetta. Na menya?
Beppe. Nu da, na tebya.
Orsetta. A za chto?
Beppe. Zachem s Baldoj vodish'sya? Zachem s nim razgovarivaesh'? CHego on za
toboyu begaet?
Orsetta. Kto eto tebe nagovoril?
Beppe. Sestra i nevestka skazali.
Orsetta. Vrun'i!
Libera. Vot vrun'i!
Kekka. Oj, kakie vrun'i!
Orsetta. On vse k Kekke lez s razgovorami.
Libera. A potom podsel k tvoej sestre.
Orsetta. I kupil ej pechenoj tykvy.
Kekka. Da chego tam razgovarivat'! Tita-Nane ved' nedarom otkazalsya ot
Luchetty.
Beppe. Otkazalsya ot moej sestry? Iz-za chego?
Kekka. Za to, chto ona krutila s Baldoj.
Orsetta. A prichem tut ya?
Beppe (Orsette). Znachit, Balda s toboj ne razgovarival? On govoril s
Luchettoj? A Tita-Nane ej otkazal?
Orsetta. Nu da, pes ty edakij! A ty ne verish', negodnyj? Ne verish'
svoej bednoj Orsette, kotoraya tak tebya lyubit? Kotoraya stol'ko slez iz-za
tebya prolila, istomilas' vsya?
Beppe. CHego zhe mne naboltali eti spletnicy?
Orsetta. CHtoby sebya vygorodit', napleli na nas.
Kekka. My ih ne trogaem, a oni nas terpet' ne mogut.
Beppe (ugrozhayushche.) Nu, horosho, pust' tol'ko oni pridut domoj. Pust'
pridut!
Orsetta. Tss... Vot oni.
Libera. Molchite!
Kekka. Ni slova im!
SCENA 3
Te zhe, Paskua, Luchetta, obe v belyh nakidkah.
Luchetta (k Beppe). CHto eto znachit?
Paskua. CHto ty tut delaesh'?
Beppe (serdito). Vy chego eto mne nagovorili?
Luchetta. Poslushaj!
Paskua. Podi syuda. Poslushaj!
Beppe. CHego vy eshche hotite vydumat'?
Luchetta (v volnenii). Da idi zhe syuda, skoree!
Paskua. Skoree zhe, neschastnyj!
Beppe. CHto tam eshche? CHto eshche za novosti? (Podhodit k nim, i oni berut
ego v seredinu.)
Luchetta. Begi!
Paskua. Uhodi skoree i skrojsya!
Drugie tri zhenshchiny snimayut v eto vremya nakidki.
Beppe. A te govoryat, chto nichego ne budet.
Luchetta. Ne ver' im!
Paskua. Oni hotyat tvoej gibeli.
Luchetta. My byli v sude, a nas dazhe vyslushat' ne hoteli.
Paskua. Ih on prinyal, a nas vygnal von.
Luchetta. A Orsetta bol'she chasu sidela u pomoshchnika v komnate.
Paskua. Tebya sudit' budut.
Luchetta. I v tyur'mu zasadyat.
Beppe (Orsette). Vot ono chto! Vot kak vy lyudej gubite!
Orsetta. V chem delo?
Beppe. Provalandali menya tut, chtoby pogubit'?
Orsetta. Kto eto skazal?
Luchetta. YA skazala. YA!
Paskua. My vse znaem, vse!
Luchetta (k Beppe). Begi!
Paskua (k Beppe). Begi!
Beppe (Orsette). Idu. No s vami ya rasplachus'!
SCENA 4
Te zhe i padron Toni.
Paskua. A vot i muzh!
Luchetta. Brat!
Paskua. Begite!
Luchetta. Ne davajtes' im v ruki!
Toni. Tishe, tishe! Boyat'sya nechego. Budet vam! Ko mne prihodil padron
Vichenco. On skazal, chto govoril s sud'eyu, chto vse ulazheno i chto mozhno
spokojno hodit' po gorodu.
Orsetta. Slyshali?
Libera. CHto my govorili!
Kekka. Vyhodit, chto ne my navrali!
Orsetta. I ne my hotim vas gubit'!
Beppe (k Paskua i Luchette). CHto, vam vo sne, chto li, prisnilos'? CHego
vy navydumyvali?
SCENA 5
Te zhe i padron Vichenco.
Orsetta. Da vot i padron Vichenco. Vse ved' uladilos', padron Vichenco?
Vichenco. Nichego ne uladilos'!
Orsetta. Kak tak ne uladilos'!
Vichenco. Nevozmozhno zastavit' etogo upryamogo osla Baldu pojti na
mirovuyu. A bez mirovoj nichego uladit'sya ne mozhet.
Paskua. Slyshali?
Luchetta. CHto ya govorila!
Paskua. A vy ne verite!
Luchetta. Tak-taki nichego i ne ulazheno.
Paskua. Ne ochen'-to razgulivajte, vyhodit!
Luchetta. Begite i skryvajtes' skoree.
SCENA 6
Te zhe i Tita-Nane.
Paskua. Oj, Tita-Nane! CHto vy tut delaete?
Tita. CHto hochu, to i delayu.
Paskua (pro sebya). Ish' ty, ved' ne otoshel eshche.
Luchetta (k Tita). Neuzheli vy ne boites' policii?
Tita (Luchette serdito). Nichego ne boyus'. (Padronu Vichenco) YA byl u
pomoshchnika. On vyzval menya i skazal, chto ya mogu gulyat' skol'ko hochu i chto
boyat'sya uzhe nechego.
Orsetta (Luchette). Nu-ka, pogovorite teper', esli u vas hvatit duhu.
Razve ya ne skazala vam, chto pomoshchnik za nas!
SCENA 7
Te zhe i sudebnyj pristav.
Sudebnyj pristav. Padron Toni-Korzina, Beppe-Hvastun i
Tita-Nane-Treska, sejchas zhe idite so mnoyu v kameru k sud'e.
Paskua. Oj, beda mne!
Luchetta. Propali nashi golovushki!
Paskua (Orsette). Kakaya cena vashim slovam!
Luchetta (Orsette). Vot i polagajsya na etogo boltuna pomoshchnika!
SCENA 8
Te zhe i Isidoro.
Luchetta (uvidev Isidoro, pro sebya). Oj!
Isidoro. Kto eto menya tak chestit?
Orsetta (ukazyvaya na Luchettu). |to ona, vasha milost'. YA tut ni pri chem.
Luchetta. CHto vam nado ot nashih muzhchin? CHto vy hotite s nimi sdelat'?
Isidoro. Nichego! Pust' oni idut so mnoyu i nichego ne boyatsya. YA chelovek
poryadochnyj. YA vzyalsya uladit' delo, i sud'ya polagaetsya na menya. A vy, padron
Vichenco, podite otyshchite Baldu i postarajtes' privesti ego ko mne. Esli zhe on
ne pojdet po-horoshemu, skazhite emu, chto prikazhu privesti ego siloyu.
Vichenco. Slushayu, sin'or! Esli delo dobroe, ya vsegda k uslugam. Idu
sejchas. Beppe, padron Toni, pojdemte so mnoyu. Mne nuzhno pogovorit' s vami.
Toni. Gde vy, tam i ya, kumanek. Kogda ya s vami, ya spokoen.
Tita (pro sebya). Nu, a ya tak ot pomoshchnika ne otstanu.
Beppe. Orsetta, do svidan'ya!
Orsetta (k Beppe). Ty vse serdish'sya?
Beppe. |, chego tam! Hvatit! Pogovorim potom!
Uhodyat vmeste s padronom Toni i padronom Vichenco.
SCENA 9
Isidoro, Tita-Nane i pyat' zhenshchin.
Kekka (tiho k Isidoro). Nichego ne skazhete, vasha milost'?
Isidoro (Kekke, tiho). CHto, dochka?
Kekka (tak zhe). Govorili s nim?
Isidoro (tak zhe). Govoril.
Kekka (tak zhe). A on chto?
Isidoro (tak zhe). Da ni to ni se, esli skazat' pravdu. A tol'ko mne
sdaetsya, chto ot dvuhsot dukatov on ne otkazhetsya.
Kekka (tak zhe). Ne zabyvajte menya.
Isidoro (tak zhe). Bud'te pokojny, (k Tita.) Nu, idem, Tita-Nane.
Tita (hochet idti). Idem, idem. YA gotov!
Luchetta (k Tita). Tak vot, znachit, kak, sudar'! Mne i kivka ne nado?
Paskua (k Tita). Horoshi manery!
Tita (prenebrezhitel'no). Moe vam pochten'e!
Isidoro (k Tita). Poklonites' Kekkine. Nu-ka!
Tita (lyubezno). Krasavice poklon moj.
Kekka. Do svidan'ya, Tita-Nane!
Luchetta vne sebya.
Tita (pro sebya). Oh, do chego ya rad, chto Luchetta zlitsya. Vot rad! Tak ej
i nado. (Uhodit).
Isidoro (pro sebya). Nu, chto zhe! Dlya menya i eto razvlechenie!
SCENA 10
Luchetta, Orsetta, Kekka, Paskua, Libera.
Luchetta (k Paskua). Slyhali, chto on ej skazal? Krasavicej nazval.
Paskua (Luchette). Plyun'! Stoit li ob etom dumat'!
Luchetta (gromko peredraznivaya, tak, chtoby ee uslyshali). A ona-to "Do
svidan'ya, Tita-Nane, do svidan'ya, Tita-Nane!"
Kekka. Vy eto chto, sin'ora? Smeyat'sya nado mnoj vzdumali?
Orsetta. Skazhi ej, chtoby ona polegche.
Libera. Pust' ona luchshe za soboyu smotrit kak sleduet.
Luchetta. YA? Obo mne mnogo ne nagovorish'. Za mnoj nichego durnogo ne
voditsya.
Paskua (Luchette). Molchi i ne svyazyvajsya. Kak budto ne znaesh', kto oni
takie. Molchi!
Kekka. A kakie eto my takie?
Orsetta (Libere). CHto ona hochet skazat', po-tvoemu?
Libera (Orsette). Bros'! Kto umnee, tot ne v naklade...
Luchetta. Ish' ty, kakaya Sivilla premudraya! Umnye devushki ne trogayut
nevest i zhenihov u nih ne kradut.
Orsetta. A kogo eto my u vas ukrali?
Luchetta. Tita-Nane - moj zhenih.
Kekka. On ot vas otkazalsya.
Paskua. Nichego podobnogo!
Libera. Vsya ulica slyshala.
Paskua. Zadira vy, tol'ko i vsego!
Orsetta. Molchala by, paskuda!
Luchetta. Slyhali ogolteluyu?
Libera (nasmeshlivo i serdito). Podumaesh', kakaya krasotka!
Luchetta. Da, pokrasivee tvoej sestry.
Kekka. Rylom ne vyshla zadirat' menya.
Luchetta. Gryaznuha neschastnaya!
Orsetta. Vot ya tebya za takie slova!
Shodyatsya, chtoby shvatit'sya.
Paskua. A ne hochesh' li, ya tebe sejchas vsyplyu kak sleduet.
Libera. |to ty-to!
Orsetta. Ah ty, chertovka! Vsyu tebya rasshibu!
Luchetta. Sterva ty!
Orsetta (udaryaet ee po ruke). Pogovori eshche u menya, pogovori!
Luchetta (zamahivaetsya, chtoby udarit' ee). Tak ty vot kak!
Libera (tolkaet Paskua). |j, otojdi, ne lez'!
Paskua (tolkaet Liberu). Tak ty eshche i tolkat'sya!
Orsetta. A vot tebe! Vot tebe! (B'et kogo popalo.)
Nachinaetsya obshchaya svalka.
Vse (krichat). Vot tebe! Vot tebe!
SCENA 11
Te zhe i padron Fortunato.
Fortunato. Vy eto chto? Ujmites', baby, ujmites'! Baby, stojte. Stojte
zhe!
ZHenshchiny prodolzhayut drat'sya, ne prekrashchaya krika. Fortunato brosaetsya
mezhdu nimi, poka emu ne udaetsya ih raznyat'. Svoih on gonit v dom.
Libera. Poluchila?! (Uhodit).
Kekka. Pogodi eshche u menya! (Uhodit).
Orsetta. YA tebe vse volosy vyderu, posmotrish'! (Uhodit. )
Paskua. Proklyataya! Esli by ty mne ne ushibla ruku, ya tebya tak by na
zemlyu i shvyrnula! (Vhodit v svoj dom.)
Libera. A vy, tuhlyj chort, esli vy svoih bab ne obrazumite, ya vam takuyu
posudinu na golovu oprokinu, chto voni ne oberetes'. (Vhodit v dom.)
Fortunato. Otstan'te vy! Uh, proklyatye! Vot baby! Gde baby, tam vechno
draka i vizg. Nedarom govoritsya: baba v dom, vse vverh dnom. (Uhodit k
sebe.)
SCENA 12
Komnata v chastnom dome. Isidoro i Tita-Nane.
Isidoro. Idite so mnoj. Ne smushchajtes'. My ne v sude, ne v
prisutstvennom meste. My v dome pochtennogo cheloveka, venecianca, kotoryj
byvaet v K'odzhe dva raza v god, a na ostal'noe vremya ostavlyaet klyuchi mne.
Teper' ya hozyain etogo doma. Zdes' my ustroim mirovuyu i uladim vse, chto vyshlo
u vas iz-za spleten. YA svoim druz'yam drug i vas, k'odzhincev, ochen' lyublyu.
Tita. Spasibo za milost', sin'or pomoshchnik.
Isidoro. Idite syuda. A raz uzh my budem odni...
Tita. A gde zhe ostal'nye?
Isidoro. Padron Vichenco poshel iskat' Baldu. On pridet syuda. On znaet,
kuda emu nuzhno itti. Padrona Toni ya poslal v kameru, chtoby on pozval moego
slugu. YA hochu, chtoby mirovaya byla skreplena neskol'kimi butylkami vina. A
Beppe, esli uzh govorit' pravdu, poshel za donnoj Liberoj i padronom
Fortunato.
Tita. A vdrug Balda ne zahochet prijti?
Isidoro. Ne zahochet, - zastavlyu pritashchit' ego silkom. A teper', poka my
odni, davajte pogovorim o predlozhenii, kotoroe ya vam sdelal. Nravitsya vam
Kekkina? Voz'mete vy ee?
Tita. Esli govorit' polozha ruku na serdce, ne ochen' ona mne nravitsya,
i, dumaetsya mne, ne voz'mu ya ee.
Isidoro. Kak tak? A utrom vy mne govorili sovsem ne to.
Tita. A chto ya govoril vam?
Isidoro. Vy govorili: "Ne znayu; ya ne sovsem svoboden". Eshche sprashivali,
skol'ko za nej pridanogo. YA skazal vam, chto u nee dvesti s lishkom dukatov.
Mne pokazalos', chto pridanoe vam podhodit i chto devushka vam po serdcu. CHego
zhe vy teper' peredergivaete karty?
Tita. Vasha milost'! YA nichego ne peredergivayu, vasha milost'. Dolzhen
skazat' vam, chto s Luchettoyu uzhe dva goda ya lyubov' kruchu, vasha milost'. A
obozlilsya ya i nadelal vse to, chto vy znaete, ot revnosti i ot lyubvi. I
otkazalsya ot nee. No dolzhen skazat' vam, vasha milost', chto Luchettu ya ochen'
lyublyu, - da, lyublyu! Nu, a kogda chelovek vyjdet iz sebya, on ved' sam ne
znaet, chto govorit. Utrom segodnya ya Luchettu gotov byl ubit'. Eshche nemnogo, i
tak by ee, kazhetsya, i pristuknul! A kak podumayu, chort poberi, - ne mogu ya ee
brosit'! Lyublyu ee, i vse tut! Ona menya obidela, i ya ot nee otkazalsya, no u
menya serdce tak i razryvaetsya!
Isidoro. Nedurno, chestnoe slovo! A ya-to poslal za donnoj Liberoj i za
padronom Fortunato, chtoby pogovorit' ob etom del'ce i prosit' ih otdat' za
vas Kekku.
Tita (nedovol'nym tonom). Pokorno blagodaryu, vasha milost'.
Isidoro. Vyhodit, ne hotite ee, chto li?
Tita (tak zhe). Spasibo za milost'.
Isidoro. Tak da ili net?
Tita. S vashego razresheniya - net, vasha milost'!
Isidoro. Nu, tak chort s vami! Naplevat' mne na vas vseh!
Tita. Kak eto vy razgovarivaete, vasha milost'? YA bednyj chelovek, bednyj
rybak; no ya chelovek poryadochnyj, vasha milost'.
Isidoro. Mne nepriyatno, potomu chto ochen' hotelos' pristroit' zamuzh etu
devushku.
Tita. Vasha milost', vy mne prostite i ne primite za obidu. YA hotel by
skazat' vam dva slova, vasha milost'.
Isidoro. Govorite. CHto vy hoteli skazat'?
Tita. Vasha milost', tol'ko, proshu vas, ne obizhajtes'.
Isidoro. Da net, ne obizhus'. (Pro sebya.) Lyubopytno, chto on nadumal mne
skazat'.
Tita. YA govoryu so vsem uvazheniem. Gotov sluzhit' vam po-vsyakomu. No esli
by mne prishlos' zhenit'sya, mne by ne hotelos', chtoby kakoj-nibud' vazhnyj
sin'or tak uzh o moej zhene hlopotal!
Isidoro. Nu, chto ty, milyj Tita-Nane! Nasmeshil ty menya, chestnoe slovo!
Iz-za chego, dumaesh', ya hlopochu ob etoj devushke?
Tita (ironicheski). Iz-za chego? Da uzh, konechno, ne iz-za chego durnogo,
ne iz-za chego durnogo! CHego uzh tam!
Isidoro. YA chestnyj chelovek i ne sposoben...
Tita. Da budet uzh! CHego tam?
Isidoro (pro sebya). Vot razbojnik!
SCENA 13
Te zhe i padron Vichenco, potom Toffolo.
Vichenco. Nu, vot i ya, vasha milost'. Nasilu ugovoril ego prijti.
Isidoro. Gde zhe on?
Vichenco. Na ulice. Pozvat'?
Isidoro. Pozovite.
Vichenco. Toffolo, idite syuda.
Toffolo. Idu, dyaden'ka. (K Isidoro, privetstvuya ego.) Vasha milost'!
Isidoro. Podojdi syuda.
Toffolo (snova klanyaetsya). Vasha milost', sin'or pomoshchnik!
Isidoro. Skazhi, pozhalujsta, pochemu ty ne hochesh' idti na mirovuyu s temi
tremya, s kotorymi u tebya vyshlo stolknovenie segodnya utrom?
Toffolo. Potomu chto oni ubit' menya hotyat, vasha milost'.
Isidoro. Raz oni predlagayut tebe mirovuyu, znachit uzh ne hotyat ubivat'.
Toffolo. Katorzhniki oni, vasha milost'.
Tita (k Toffolo, grozya emu i trebuya, chtoby on govoril s uvazheniem). Nu,
ty!
Isidoro (k Tita). Uspokojtes'. (k Toffolo.) A ty govori kak sleduet, ne
to zasazhu tebya v temnuyu.
Toffolo. Kak vam budet ugodno, vasha milost'.
Isidoro. Ty znaesh', chto za shvyryanie kamnyami tebya mozhno k sudu
prityanut'. A za to, chto nepravil'no zabezhal vpered s zhaloboj, budesh'
prisuzhden k uplate sudebnyh izderzhek.
Toffolo. YA bednyj chelovek, vasha milost'. Mne nechem platit'. (Padronu
Vichenco i Tita.) Nu, idite, ubivajte menya. YA bednyj chelovek. Ubivajte menya.
Isidoro (pro sebya). S vidu etot kak budto i prost, a na samom dele
hiter chertovski.
Vichenco. Pomirites', i delu konec.
Toffolo. YA hochu byt' uveren, chto menya ne ub'yut.
Isidoro. Horosho, ya tebe ruchayus' za tvoyu zhizn'. Tita-Nane, daete mne
slovo, chto ne tronete ego?
Tita. Ohotno, vasha milost'. Pust' tol'ko ne lezet k Luchette i ne
shlyaetsya po nashemu okolotku.
Toffolo. Mne, brat, do Luchetty dela net. A hozhu ya v teh mestah ne iz-za
nee, vovse ne iz-za nee!
Isidoro. Iz-za kogo zhe ty tam hodish'?
Toffolo. Vasha milost', ya ved' tozhe neproch' zhenit'sya.
Isidoro. Vot ono chto! Kogo zhe nametil sebe?
Toffolo. Vasha milost'...
Isidoro. Orsettu?
Toffolo. Vot eshche!
Isidoro. Kekku, mozhet byt'?
Toffolo (smeyas'). Ha-ha! Zdorovo, vasha milost', zdorovo! Pryamo v tochku!
Isidoro. Vresh' ty.
Toffolo. Kak tak vru?
Isidoro. Ved' Kekka mne skazala, i donna Libera, i Orsetta tozhe, chto ty
sidel ryadyshkom s Luchettoyu i chto pokupal ej vsyakie sladosti.
Toffolo. Tak ved' eto ya nazlo...
Tita. Komu nazlo?
Isidoro (k Tita). Spokojno! (k Toffolo.) Pravdu ty govorish', chto Kekka
tebe nravitsya?
Toffolo. Nu da, chestnoe slovo!
Isidoro. I zhenilsya by na nej?
Toffolo. Eshche by ne zhenit'sya, chort voz'mi!
Isidoro. A ona pojdet za tebya?
Toffolo. Vot tebe raz! A pochemu eto ona ne pojdet? Ona mne takie slova
govorila, takie slova, chto dazhe i skazat' nel'zya. Sestra ee, pravda,
prognala menya. No dajte srok, snaryazhu peotu v Vigo, i nam s nej budet na chto
zhit'.
Isidoro (pro sebya). A ved' on kak raz dlya Kekki podhodit.
SCENA 14
Te zhe, padron Toni i sluga s butylkami.
Toni. Vot i vash sluga, vasha milost'.
Isidoro. Ochen' horosho. Postav' butylki, shodi na kuhnyu i dostan' tam v
bufete stakany.
Sluga uhodit.
Toni (tiho k Vichenco). Nu kak, padron Vichenco?
Vichenco (tiho k Toni). Horosho, horosho. Tut takoe raskrylos'... vse
budet horosho.
Isidoro. Nu, Toffolo, radujsya, ya ustroyu tebe etu svad'bu.
Toffolo. Horosho by, vasha milost'.
Toni. Postoj-ka, Toffolo, - s kem eto?
Isidoro. S Kekkinoyu.
Toni. A brat moj Beppe zhenitsya na Orsette.
Isidoro. Velikolepno! A Tita-Nane na Luchette...
Tita. Esli podobreet, mozhet byt' i zhenyus'.
Isidoro. K chortu! Nechego shchepetil'nichat'! Ustroim vse eti svad'by.
Prihodite syuda, i zdes' zhe na meste otprazdnuem. YA pozabochus', chtoby bylo
ugoshchenie. Pouzhinaem, popiruem, poveselimsya!
Toffolo. Poveselimsya, padron Toni.
Toni. Poveselimsya, padron Vichenco.
Vichenco. Poveselimsya.
Isidoro. Nu, Tita-Nane, bud'te i vy tozhe veselee.
Tita. YA gotov, ya gotov. Otlynivat' ne stanu.
Isidoro. Nu, a teper' mir!
Toffolo. Mir! (Obnimaet Toni.)
Toni. Mir! (Obnimaet Toffolo.)
Toffolo. Znachit, druzhba! (Obnimaet Tita.)
Tita. Druzhba! (Obnimaet Toffolo.)
Toffolo. Padron Vichenco! (Obnimaet Vichenco.)
Vichenco. Druz'ya, vse druz'ya!
SCENA 15
Te zhe i Beppe.
Toffolo (prygaet i obnimaet Beppe). Drug! Mir u nas. My rodstvenniki.
Drug!
Beppe. Pogodite vy! Rasshumelis', raskrichalis'! Brat! Skazat' mne nuzhno,
a ne mogu.
Isidoro. CHto sluchilos'?
Beppe (govorit o zhenshchinah). Kriku tam bylo! Draka! Kolotili drug
druzhku. Isidor o. Kto eto?
Beppe. Moya nevestka Paskua, i Luchetta, i donna Libera, Orsetta, Kekka.
YA poshel za nimi, kak mne skazal pomoshchnik. A menya dazhe v dom ne pustili. Nu
da, dazhe v dom. Orsetta dver' pered moim nosom zahlopnula. Luchetta slyshat'
ne hochet o Tita-Nane, Orut vse, kak nedorezannye. Boyus', opyat' perederutsya.
Tita. Ah ty, chortova mat'! CHto ona, rehnulas'? CHortova mat'! (Uhodit.)
Toni. Pojdu zastuplyus' za zhenu. (Uhodit.)
Beppe. Pozhaluj, opyat' drat'sya pridetsya. Oh, byt' drake! (Uhodit.)
Vichenco. Da stojte vy! Stojte! Nezachem vmeshivat'sya! (Uhodit.)
Toffolo. Tol'ko Kekku chtoby u menya ne trogat', - slyshite?! Ne smejte
trogat' Kekku! (Uhodyat.)
Isidoro. Bud'te vy proklyaty, bud'te proklyaty, proklyaty! (Uhodit.)
SCENA 16
Ulica, kak ran'she.
Luchetta i Orsetta u svoih okon. Paskua v dome.
Luchetta. Tak kak zhe? Vyhodit, brat moj ot tebya otkazyvaetsya? I pravda,
ty ne stoish' togo, chtoby on na tebe zhenilsya.
Orsetta. Podumaesh'! Najdu poluchshe! Nichego net legche.
Luchetta. Kogo zhe eto ty najdesh'?
Orsetta. |fiopa.
Luchetta. Da, da! V rifmu sebe.
Orsetta. Ty pohabnica izvestnaya!
Luchetta. Da uzh ne takaya, kak ty!
Orsetta. Molchi! YA devushka prilichnaya.
Luchetta. Byla by prilichnaya, vela by sebya po-drugomu.
Orsetta. Otvyazhis', taratora vonyuchaya!
Luchetta. Koshka beshenaya!
Paskua (za scenoj). Luchetta, podi syuda! Luchetta!
Luchetta. Pridetsya tebe smyt'sya s etoj ulicy.
Orsetta, Komu eto?
Luchetta. Tebe!
Paskua (za scenoj). Luchetta!
Orsetta. Na vot! Vidish'? (Stuchit sebe po loktyu.)
Luchetta. Idi k chortu! (Skryvaetsya.)
Orsetta. Gryaznuha poganaya! Kto ya, po-tvoemu, a? YA-to vot vyjdu zamuzh. A
ty? Da kto tebya voz'met? Horosh budet tot neschastnyj, kto tebya zahochet.
Propadet ni za grosh! I ne voz'met tebya nikto. I Tita-Nane ne vidat' tebe,
kak svoih ushej. Ne voz'met on tebya, ni za chto ne voz'met!
Luchetta (vozvrashchaetsya na balkon). A mne naplevat'! I zahotel by on, ya
za nego ne pojdu.
Orsetta. Eshche by! Zelen vinograd!
Luchetta. Vot i puskaj on zhenitsya na tvoej sestre, zamarashke.
Orsetta. Nu, nu! Polegche!
Paskua (za scenoj). Luchetta!
Luchetta. A esli by ya zahotela vyjti zamuzh - zhenihi najdutsya.
Orsetta, Konechno! YA znayu, chto u tebya est' pokrovitel'.
Luchetta. Zamolchi, esli ne hochesh', chtoby ya te6e rot zatknula.
Paskua (za scenoj). Luchetta!
Orsetta (nasmeshlivo). Oj, kak perepugala!
Luchetta. A vot i pugnu!
Orsetta. Der'mo sobach'e.
Luchetta. Luchshe ujdu, chtoby ne marat'sya. (Uhodit.)
Orsetta. Idi, idi, ne sramis'! (Uhodit.)
Luchetta (vozvrashchaetsya). Galushka!
Orsetta (vozvrashchaetsya). Trepachka!
Luchetta. Vonyuchka! (Skryvaetsya.)
Orsetta. Poganka! (Skryvaetsya.)
Luchetta (vozvrashchaetsya, ironicheski-prezritel'no). Kakoe sokrovishche!
Orsetta (vozvrashchaetsya, ironicheskie-prezritel'no). Nastoyashchij rozovyj
butonchik!
SCENA 17
Te zhe, Tita-Nane, potom padron Toni i Beppe.
Tita (Luchette). Ty eto chto? CHego ty tut pro menya trepalas'?
Luchetta. Poshel k chortu! Idi k Kekke, s nej lyubeznichaj. (Uhodit.)
Orsetta (k Tita). Ne trogaj ee. Ona sovsem poloumnaya!
Toni (Orsette). A ty chego tut laesh'sya?
Orsetta (k Toni). Vy vse svolochi!
Beppe. Orsetta, Orsetta!
Orsetta. CHtob tebe provalit'sya! (Uhodit.)
Toni (k Tita). A ty, chtoby ko mne v dom bol'she ni nogoj! Slyhal?
Beppe. I chtoby ne okolachivalsya bol'she zdes'! Slyhal?
Tita. Slyhal! Vot potomu-to i budu hodit'.
Beppe. Balde ya tol'ko prigrezilsya, a uzh tebya pokolochu, chort tebya deri,
kak pit' dat'! (Uhodit v dom.)
Tita (delaet zhest prezreniya). Na vot vykusi!
Toni. I na tartanu moyu ne pokazyvajsya bol'she. Ishchi sebe hozyaina, a ya
budu iskat' matrosa. (Uhodit v dom.)
SCENA 18
Tita-Nane, padron Vichenco, potom Toffolo, potom Isidoro.
Tita. CHtob vas d'yavol vzyal! Poplatitsya mne kto-nibud' za eto.
Vichenco. CHto tut u vas, Tita-Nane?
Tita. K chertyam! K chertyam! Nozhi nagolo! Nozhi!
Vichenco. Postoj, sumasshedshij! Ne lez' na rozhon!
Tita. Pust' menya povesyat, a tol'ko ran'she, chort vseh voz'mi, ya protknu
treh ili chetyreh.
Toffolo. Vot i ya. Kak dela?
Tita. Nozhi! Nozhi nagolo!
Toffolo. YA ni pri chem! (Bezhit, naletaet so vsego razmaha na Isidoro.)
Isidoro (daet emu pinok i valit ego na zemlyu). Ah ty, skotina!
Toffolo. Pomogite!
Isidoro (k Toffolo). Kto eto tebya?
Toffolo (podnimayas'). Menya bit' hotyat.
Isidoro. Kto tebya bit' hochet?
Toffolo. Tita-Nane.
Isidoro (k Tita). Uhodi otsyuda sejchas zhe!
Vichenco. Da on ego ne trogal, vasha milost'. On possorilsya s Beppe i
padronom Toni.
Isidoro (k Tita). Uhodi otsyuda, govoryu tebe!
Vichenco (k Tita). Nu, pojdem. Nado slushat'sya. Pojdem. Nado!
Isidoro (k Vichenco). Uvedite ego, padron Vichenco, i sostav'te emu
kompaniyu. Pobud'te s nim pod arkadami na ploshchadi okolo ciryul'nika ili u
lar'ka. Esli ponadobitsya, ya poshlyu za vami.
Vichenco (k Isidoro). Budet ispolneno, vasha milost'. (K Tita.) Nu,
pojdem.
Tita. Ne pojdu.
Vichenco. Pojdem so mnoj, chego ty? YA zhe poryadochnyj chelovek. Pojdem! Ne
bespokojsya!
Isidoro. Idi, idi s padronom Vichenco. I slushajsya ego. Naberis' terpen'ya
i zhdi. Mozhet sluchit'sya, chto ty ostanesh'sya dovolen i ya sumeyu sdelat', chtoby
vse ustroilos' tak, kak ty hochesh'.
Tita. YA polagayus' na vas, vasha milost'. YA bednyj chelovek, ya poryadochnyj
chelovek, vasha milost'. YA polagayus' na vas, vasha milost', sin'or pomoshchnik.
Uhodyat s padronom Vichenco.
SCENA 19
Isidoro i Toffolo.
Isidoro (pro sebya). YA znayu, chto nuzhno, chtoby uladit' vsyu etu kuter'mu.
Dubinku horoshuyu - vot chto! No togda ya lishilsya by razvlechen'ya. (Gromko.)
Podi-ka syuda, Toffolo!
Toffolo. Vasha milost'.
Isidoro. Hochesh', davaj pogovorim s toj devushkoj i posmotrim, vyjdet u
nas chto-nibud' s tvoej zhenit'boj ili net?
Toffolo. Konechno, hochu, vasha milost'. Tol'ko govorit' nuzhno s donnoj
Liberoj i s zyatem devushki, padronom Fortunato.
Isidoro. Oni sejchas, veroyatno, doma?
Toffolo. Ne znayu, vasha milost'. Esli ugodno, ya pozovu ih.
Isidoro. Luchshe prosto pojdem k nim.
Toffolo. Mne k nim vhodit' nel'zya.
Isidoro. |to pochemu?
Toffolo. V K'odzhe, vasha milost', holostomu parnyu ne polagaetsya vhodit'
v dom, gde est' devushki na vydan'e.
Isidoro. No ya zhe znayu, chto u vas tut vechnye shury-mury.
Toffolo. Na ulice, vasha milost', mozhno pouhazhivat', a potom nuzhno
svatat'sya. Kak posvatal - togda mozhno i v dom.
Isidoro. Togda davaj pozovem ih syuda.
Toffolo. |j, padron Fortunato, vy doma? Donna Libera, ej!
SCENA 20
Te zhe i donna Libera, potom padron Fortunato.
Isidoro (pro sebya). Oj, opyat' eta gluhaya teterya! CHto ya budu delat' s
neyu?
Libera. V chem delo? CHto tebe?
Toffolo. Vot tut sin'or pomoshchnik.
Libera. CHto prikazhete, vasha milost'.
Isidoro. |to chto zhe? Vy uzhe, kak ya vizhu, ne gluhaya?
Libera. Net, vasha milost'. |to u menya bylo ot prostudy. Teper' proshlo!
Isidoro. Tak skoro?
Libera. Vot tol'ko chto.
Isidoro. Rasskazyvajte! Prosto oglohli togda, chtoby ne otvechat'.
Fortunato (k Isidoro). Vasha milost'.
Isidoro. A ya ochen' rad, chto i kum-lopotun yavilsya. Tak vot, ya prishel,
chtoby sprosit' vas, ne hotite li vydat' zamuzh Kekkinu?
Libera. Kak ne hotet', vasha milost'? S udovol'stviem sbyli by ee s ruk.
Fortunato. YA, vasha milost', obeshchal dat' za nej sto dukatov.
Libera. I eshche pyat'desyat est' nakoplennyh.
Isidoro. A eshche pyat'desyat ya ej vyhlopochu.
Libera. Blagoslovi vas bog! Est' u vas kto-nibud' na primete?
Isidoro (ukazyvaya na Toffolo). A vot poglyadite. Nravitsya vam takoj
zhenishok?
Fortunato. Toffolo? Toffolo? Kot-drachun? Kot-drachun?
Toffolo. YA nikogo ne trogayu, esli ko mne ne lezut.
Libera. S odnoj malen'koj lodkoj; kak oni zhit' budut?
Toffolo. A razve ya ne stavlyu peotu? Razve ne stavlyu?
Libera. Da kuda ty ee povedesh', kogda u tebya ni kola, ni dvora?
Fortunato. CHto zh, v lodku, chto li, pojdesh' spat' s molodoj zhenoj?
Toffolo. A vy ostav'te sebe vashi sto dukatov, a za nih davajte nam
harchi - mne s zhenoj.
Isidoro. Pravil'no. On delo govorit. On umnee, chem ya dumal. Otchego by
vam ne vzyat' ego v dom na nekotoroe vremya.
Libera. Na skol'ko zhe vremeni, vasha milost'?
Isidoro (k Toffolo). Skol'ko vremeni ty dumaesh' prozhit' u nih na hlebah
za schet etih sta dukatov?
Toffolo. Ne znayu. Let shest' po krajnej mere.
Fortunato. Podumat' tol'ko! SHest' let! Net, podumat' tol'ko!
Isidoro (k Toffolo). Ty, ya vizhu, po deshevke hochesh' ustroit'sya.
Toffolo. Tak reshajte vy sami, vasha milost'.
Isidoro (Libere). Nu, a esli na god, - chto togda?
Libera (k Fortunato). CHto skazhete, hozyain?
Fortunato. Delajte, kak znaete, hozyajka. Delajte, kak znaete.
Toffolo. YA na vse soglasen, vasha milost'.
Isidoro (Libere). Pozovite devushku. Posmotrim, chto skazhet ona.
Libera. |j, Kekka!
Fortunato (zovet gromko). Kekka, Kekka!
SCENA 21
Te zhe i Kekka,
Kekka. Vot ya! V chem delo?
Libera. A ty ne znaesh'?
Kekka. Kak tak ne znayu? YA vse slyshala.
Fortunato. Zdorovo, a? Podslushivala, a?
Isidoro (Kekke). Nu, tak chto zhe vy skazhete po etomu povodu?
Kekka (k Isidoro). Mozhno mne odno slovo?
Isidoro. Govorite.
Kekka (tiho Isidoro). Na Tita-Nane nadezhdy net?
Isidoro (tiho Kekke). Reshitel'no otkazyvaetsya.
Toffolo (pro sebya, nedovol'no). CHego eto on shepchet ej na uho?
Kekka (tiho Isidoro). A pochemu zhe tak?
Isidoro (tiho Kekke). Vlyublen v Luchettu.
Toffolo. Vasha milost', sin'or pomoshchnik!
Isidoro. CHto tebe?
Toffolo. Hotel by i ya poslushat', o chem vy tam govorite?
Isidoro (Kekke). Nu, reshajte. Pojdete vy za nego ili net?
Kekka (Libere). CHto skazhete, sestra? (K Fortunato.) CHto skazhete,
zyatyushka?
Libera. A chto skazhesh' ty sama? Hochesh' ili net?
Kekka. Pochemu by i net.
Toffolo (likuya). Ah, milaya! Ona soglasna. Ah, milaya!
Isidoro. Nu, deti moi, kogda ya berus' za delo, ya ne lyublyu otkladyvat'
ego v dolgij yashchik. ZHivo konchim - i za svad'bu.
SCENA 22
Te zhe i Orsetta, potom Beppe.
Orsetta. To est' kak eto tak? Kekka vyjdet zamuzh ran'she menya? U menya
uzhe tri goda pridanoe gotovo, a ya budu sidet' v devkah? A ona, mladshaya,
vyskochit zamuzh ran'she starshej?
Fortunato. Nu da, nu da! Ona pravil'no govorit! Nu da!
Kekka. A tebe chto? Zavidno? CHto zhe ty ne vyhodish'? Vyhodi, pozhalujsta!
Kto tebya derzhit?
Fortunato. Konechno, konechno. Vyhodi, koli hochesh'.
Libera (Orsette). Byl zhe u tebya zhenih. Zachem ty ego obidela?
Fortunato. Nu da, zachem?
Isidoro (Libere). Kazhetsya, ee zhenih byl Beppe?
Libera. Beppe, vasha milost'.
Fortunato. Nu da, Beppe.
Isidoro. Pogodite. (K domu Beppe.) CHto, Beppe doma?
Vhodit Beppe
Beppe. YA zdes', vasha milost'.
Isidoro. Iz-za chego vy possorilis' s Orsettoj?
Beppe. YA, vasha milost'? |to ona menya izrugala, ona menya proch' gnala.
Isidoro (Orsette). Slyshite, sin'ora?
Orsetta. A razve vy ne znali? Ozlish'sya - v glazah pomutitsya. I uzh
nagovorish' takogo, chto potom i sama ne rada.
Isidoro (k Beppe). Slyshite? Ona bol'she ne serditsya.
Beppe. Da ya i sam tozhe vrode kak by othodchiv.
Isidoro. Nu, znachit delo ulazheno? (Orsette.) Esli vy ne hotite, chtoby
Kekka vyshla zamuzh ran'she vas, podajte ruku Beppe prezhde nee.
Orsetta (Libere). CHto skazhete, sestrica?
Libera. CHego ty menya sprashivaesh'?
Fortunato (veselo ugovarivaet Orsettu). A nu, zhivo.
Orsetta. ZHivo! ZHivo!
SCENA 23
Te zhe i Luchetta.
Luchetta (k Beppe). Kak eto tak, dryan' ty edakaya? Bessovestnyj! Ty
posmeesh' zhenit'sya na devke, kotoraya ponosila menya poslednimi slovami?
Isidoro (pro sebya). Tol'ko ee tut ne hvatalo, chestnoe slovo!
Orsetta (Luchette razdrazhenno). CHto eto za "devka" takaya?
Libera. |j ty, ne zadiraj nas!
Fortunato. Nu vy! Nu vy! Nu vy!
Beppe. Ne znayu, chto i skazat'. Ne znayu, chto i delat'. A tol'ko hochu
zhenit'sya, i vse!
Luchetta. Snachala dolzhna vyjti zamuzh ya. Poka ya v dome, vtoraya nevestka v
dom ne vojdet.
Isidoro (k Beppe). Da chego vy ee ne vydadite zamuzh?
Beppe. Tita-Nane otkazalsya ot nee.
Isidoro. Toffolo, na minutku! Shodi na ploshchad'. Tam pod arkadami, u
cyryul'nika, najdi padrona Vichenco, skazhi emu, chtoby shel syuda i privel s
soboyu Tita-Nane. Da chtoby zhivo!
Toffolo. Idu, vasha milost'! Kekka, ya sejchas vernus', sejchas! (Uhodit.)
Luchetta (pro sebya). Raz Kekka vyhodit za Baldu, ya bol'she ne revnuyu k
nej Tita-Nane.
Isidoro. Nu, milye zhenshchiny, vot vam prekrasnyj sluchaj pomirit'sya i
snova stat' druz'yami. Delo vam govoryu!
Luchetta. Esli oni na menya ne budut zlit'sya, ya tozhe na nih ne budu.
Isidoro (Libere, Orsette i Kekke). Nu, a vy kak?
Orsetta. U menya uzhe vse proshlo.
Libera. YA-to? Esli menya za kosy ne tyanut, ya tishe vody nizhe travy.
Isidoro. A vy, Kekka?
Kekka. Da chto uzh tam! YA lyublyu so vsemi v mire zhit'.
Isidoro. Nu, tak mirites' zhe. I pocelujtes', Orsetta. Davajte. Luchetta.
Davajte, chego tam!
SCENA 24
Te zhe i Paskua.
Paskua. |to eshche chto? CHego eto ty vydumala? Ty hochesh' mirit'sya? S
etimi-to? S podobnymi babami?
Isidoro. Nu vot! Teper' eshche vy prishli portit' delo.
Paskua. Mne ochen' udivitel'no. Oni menya tak chestili!
Isidoro. Uspokojtes'! Utihomir'tes'!
Paskua. Kak eto tak ya mogu uspokoit'sya? U menya do sih por ruka vot tut
bolit. Ne zhelayu ya uspokaivat'sya.
Orsetta (pro sebya). ZHalko, chto ya tebe sovsem ee ne isklyuchila.
SCENA 25
Te zhe i padron Toni.
Isidoro. |j, padron Toni!
Toni. Vasha milost'.
Isidoro. Esli vy ne obrazumite vashu zhenu...
Toni. Slyshal uzh, slyshal, vasha milost', slyshal! (k Paskua.) A nu, zhivo -
mirit'sya.
Paskua. Ne zhelayu!
Toni (ugrozhayushche). Miris', govoryu!
Paskua. A vot ya ne zhelayu.
Toni (berya palku). Miris', govoryu. Slyhala?
Paskua (podhodit, skonfuzhennaya). Nu, horosho, horosho. Budu mirit'sya.
Isidoro. Vot eto ya ponimayu, zdorovo! Molodchina!
Libera. Idi syuda, Paskua.
Paskua. Idu.
Obnimayutsya.
Libera. Nu, a vy, devushki! Vse obnimayutsya i celuyutsya.
Isidoro. Vot tak! Velikolepno! I pust' soglas'e procvetaet do pervoj
ssory!
SCENA 26
Te zhe, padron Vichenco, Tita-Nane, Toffolo, potom sluga.
Vichenco. Vot i my, vasha milost'.
Isidoro. A! Idite syuda! Nu, Tita-Nane, prishla pora mne dokazat' vam moe
dobroe otnoshenie, a vam dokazat' - chto vy muzhchina.
Vichenco. Vot eto samoe i ya staralsya vtolkovat' Tita-Nane i, kazhetsya,
napolovinu vrazumil ego. YA nadeyus' teper', chto on sdelaet vse, chto vy
zahotite, vasha milost'.
Isidoro. Nu, tak zabud'te vse. Bud'te opyat' drugom vsem i zhenites' na
Luchette.
Tita. CHtoby ya, vasha milost'? Poves'te menya, a ya na nej ne zhenyus'.
Isidoro. Vot tebe i raz!
Luchetta (pro sebya). Ego nuzhno by kak sleduet vykolotit', kak vyalenuyu
tresku.
Paskua (k Tita). |j ty, poslushaj! Esli ty mechtal, chto tebe dostanetsya
Kekka, to vot ona, poglyadi: ona vyhodit za Toffolo.
Fortunato. A ya dayu za nee sto dukatov.
Tita. Kak budto mne ne vse ravno! Pust' vyhodit za kogo hochet.
Isidoro (k Tita). Pochemu vy razdumali zhenit'sya na Luchette?
Tita. Potomu chto ona skazala mne: "Idi k chortu". Tak i skazala!
Luchetta. Ah, podumaesh'! A ty mne chego nagovoril?
Isidoro. Nu, chto zh! Kto hochet - horosho, a ne hochet - emu zhe huzhe.
Odna-to para u nas est'. Kekka i Toffolo, dajte ruku drug drugu.
Toffolo. YA gotov.
Kekka. I ya soglasna.
Orsetta. |, net! Pogodite, vasha milost'. YA - pervaya.
Isidoro. Kogda tak, Beppe, vali kozyrem.
Beppe. YA sebya prosit' ne zastavlyu.
Luchetta (k Beppe). Net, sin'or, esli ya ne vyjdu, tak i tebe ne
zhenit'sya.
Paskua. Luchetta delo govorit.
Toni. A ya tut chto? Ili ya ni pri chem? Menya ne nuzhno dazhe sprosit'?
Isidoro. Znaete, chto ya vam skazhu? Idite vy vse k d'yavolu, skol'ko tut
vas est'! Obaldel ya ot vas. (Hochet ujti.)
Kekka (k Isidoro). Ne uhodite...
Fortunato. Vasha milost'...
Orsetta (k Isidoro). Pogodite, kuda vy?
Fortunato (ostanavlivaet Isidoro). Vasha milost'.
Luchetta (k Isidoro). Nu, poterpite nemnogo.
Isidoro (Luchette). Iz-za vas vse ostayutsya ni s chem.
Luchetta. Net, vasha milost', ne nado korit' menya bol'she. YA ne hochu,
chtoby iz-za menya vse u vas rasstroilos'. Esli ya takaya skvernaya, puskaj ya i
budu stradat'. Tita-Nane ne hochet menya brat'? Nu, chto zhe delat'! A chem ya
provinilas'? Esli ya emu chto-to skazala, tak i on mne skazal eshche bol'she. No ya
ego lyublyu, i ya ego prostila. Esli on ne hochet menya prostit', znachit on menya
ne lyubit. (Plachet.)
Paskua (s chuvstvom). Luchetta!
Orsetta (k Tita). Smotri, ona plachet.
Libera (k Tita). Ved' plachet!
Kekka (k Tita). Mne ee zhalko.
Tita (pro sebya). CHort voz'mi! Esli by tol'ko mne ne stydno bylo.
Libera (k Tita). Da chto eto? Serdca, chto li u vas net? Bednyazhka! Kamen'
- i tot by rastrogalsya!
Tita (Luchette grubovato). Ty chego?
Luchetta (placha). Nichego!
Tita. Nu, polno uzh!
Luchetta. CHego tebe?
Tita. CHego raznyunilas'?
Luchetta (s chuvstvom). Pes, dushegub!
Tita (vlastno). Molchi!
Luchetta. Ty zhe menya brosit' hochesh'.
Tita. A ty budesh' izvodit' menya?
Luchetta. Net.
Tita. Lyubit' menya budesh'?
Luchetta. Budu.
Tita. Padron Toni, donna Paskua, vasha milost'! S vashego razresheniya.
(Luchette.) Daj mne ruku.
Luchetta (daet emu ruku). Vot, na!..
Tita (po prezhnemu grubovato). Ty - moya zhena.
Isidoro. CHudesno! (Sluge.) |j, Piyavka!
Sluga. Vasha milost'!
Isidoro. Begi odnim duhom i sdelaj, chto ya tebe prikazal.
Sluga. Migom?
Isidoro. Nu, Beppe, teper' vash chered.
Beppe. Moj? Glyadite, kak eto prosto. Padron Fortunato, donna Libera,
vasha milost'! S vashego razresheniya! (Podaet ruku Orsette.) Muzh i zhena!
Orsetta (Kekke). Teper' mozhesh' i ty. Mne uzh vse ravno.
Isidoro. Toffolo, komu teper'?
Toffolo. Mne. Moya lodka pervaya. Padron Fortunato, donna Libera, vasha
milost'! S vashego razresheniya! (Daet ruku Kekke.)
Kekka (k Isidoro). Nu, a kak naschet pridanogo?
Isidoro. YA chelovek chesti. Bud'te pokojny.
Toffolo. ZHena!
Kekka. Muzh!
Toffolo. Ura!
Fortunato. Ura! Hodi veselee! ZHena, ya tozhe razoshelsya.
Sluga (k Isidoro). Vse gotovo, kak prikazyvali.
Isidoro. Nu, molodye, davajte veselit'sya! YA prigotovil dlya vas
koe-kakoe ugoshchenie i priglasil muzykantov. Idemte. Poveselimsya nemnogo. I
splyashem chetyre furlany.
Orsetta. Net, luchshe zdes'. Davajte luchshe budem zdes' tancevat'.
Isidoro. Zdes' tak zdes'. Kak hotite. Nu, zhivo, tashchite naruzhu stul'ya!
Zovite syuda muzykantov! A ty, Piyavka, sletaj v kazino i prinesi ottuda
ugoshchenie.
Luchetta. Da, vasha milost', potancuem i poveselimsya, raz stol'ko tut nas
molodyh. No ya hotela by, s vashego pozvoleniya, skazat' dva slovechka. YA vam
ochen' blagodarna za to, chto vy sdelali dlya menya. I obe drugie nevesty tozhe
vam ochen' priznatel'ny. No mne nepriyatno odno. Vot vy ne k'odzhinskij
chelovek, a priezzhij. I mne by ne hotelos', chtoby vy, kogda uedete otsyuda,
stali pro nas rasskazyvat' vsyakoe-takoe i chtoby poshla po svetu molva, chto
my, k'odzhinki, lyubim capat'sya. Skazat' pravdu, to, chto vy videli i slyshali,
- chistaya sluchajnost'. My zhenshchiny horoshie, chestnye. No veselye. Lyubim
veselit'sya. I sejchas hotim poprygat' i poplyasat'. I hotim, chtoby vse mogli
skazat': da zdravstvuyut k'odzhinki, da zdravstvuyut k'odzhinki!
KONEC
Last-modified: Thu, 24 Nov 2005 11:29:13 GMT