Robert SHekli. Speczakaz zolotoiskatelya
-----------------------------------------------------------------------
Robert Sheckly. Prospector's Special.
OCR & spellcheck by HarryFan, 18 August 2000
-----------------------------------------------------------------------
Vezdehod plavno dvigalsya vpered, myagko perevalivayas' cherez volnistye
peschanye dyuny. SHest' ego tolstennyh koles poocheredno podnimalis' i
opuskalis' na nerovnostyah pochvy, slovno tyazhelovesnye slonov'i nogi. Nebo
bylo zatyanuto mertvenno-blednoj pelenoj. Skrytoe eyu solnce posylalo vniz
vsepronikayushchie nevidimye luchi, kotorye raskalyali siden'e voditelya. Ne
pomogal dazhe polotnyanyj tent nad golovoj. Pustynya dyshala obzhigayushchim znoem.
- Ne spat'! - prikazal sam sebe Morrison.
Vezdehod sbilsya s kursa, prishlos' ego utochnyat' po kompasu. Segodnya
dvadcat' pervyj den' s togo momenta, kak on otpravilsya v Pustynyu Skorpiona
na Venere. I dvadcat' pervyj den' on borolsya so snom. Vezdehod tem
vremenem perepolzal cherez dyuny, podminaya pod sebya ih volnistuyu
poverhnost'. Noch'yu bylo by legche peredvigat'sya, no na puti popadalos'
slishkom mnogo ushchelij s otvesnymi stenami, kotorye trebovali obŽezda, i
ogromnyh valunov, o kotorye mozhno bylo razbit' vezdehod. Teper' Morrison
ponimal, pochemu lyudi otpravlyayutsya v pustynyu gruppami. Odin iz nih
upravlyaet mashinoj, a ostal'nye sledyat za tem, kak by on ne zasnul.
- No luchshe v odinochku, - vsluh skazal on. - Trebuetsya vdvoe men'she
pripasov, i snizhaetsya risk prezhdevremennoj smerti.
Golova ego sklonilas' na grud'. On vypryamilsya ryvkom. Skvoz' lobovoe
steklo s firmennym znakom "Polyaroid" on uvidel pered soboj oslepitel'nyj
plyashushchij landshaft. Vezdehod predatel'ski myagko raskachivalsya i krenilsya.
Morrison proter glaza i vklyuchil radio.
So storony on vyglyadel krupnym, zagorelym, muskulistym molodym
chelovekom s kopnoj chernyh volos i serymi glazami. On pribyl na Veneru s
solidnym kushem v dvadcat' tysyach dollarov v karmane i voznamerilsya najti
svoe schast'e v Pustyne Skorpiona. Prezhde eto koe-komu udavalos'.
Snaryazhenie dlya ekspedicii on priobrel v Presto - poslednem gorodke na krayu
obzhityh mest. Na pokupku vezdehoda i neobhodimogo snaryazheniya on istratil
vse privezennye den'gi. Ostavalas' odna desyatka.
Desyat' dollarov stoila ryumka spirtnogo v edinstvennom gorodskom
restoranchike Presto. Poetomu Morrison zakazal sebe ris i vodu. Vmeste s
shahterami i staratelyami on ot dushi smeyalsya nad starymi bajkami pro volkov
i pro stai prozhorlivyh ptic, kotorye yakoby obitali vo vnutrennej chasti
pustyni. On znal, chto ot solnechnogo peregreva mozhet nastupit' slepota,
teplovoj udar, a takzhe vyjti iz stroya telefon. No on byl v polnoj
uverennosti, chto ni odna iz etih bed s nim ne priklyuchitsya.
Odnako sejchas, na dvadcat' pervyj den' puteshestviya, kogda pozadi
ostalis' tysyacha vosem'sot mil', on uzhe s bol'shim uvazheniem otnosilsya k
etim bezzhiznennym, lishennym vlagi peskam. Pustynya Skorpiona po ploshchadi
vtroe prevyshala razmery Sahary. Zdes' dejstvitel'no mozhno bylo rasstat'sya
s zhizn'yu!
No tut byla vozmozhnost' i razbogatet'. Imenno eto vhodilo v plany
Morrisona.
V priemnike razdalsya tresk. On povernul regulyator na polnuyu gromkost'.
SHla peredacha iz Venusborga - do nego donosilis' edva razlichimye melodii
tanceval'noj muzyki. Potom muzyka kuda-to ischezla, ostalsya tol'ko tresk.
Morrison vyklyuchil radio i obeimi rukami uhvatilsya za rulevoe koleso.
Potom otnyal odnu ruku - s chasami - i vzglyanul na ciferblat. Devyat'
pyatnadcat' utra. V polovine odinnadcatogo nuzhno budet ostanovit'sya i
nemnogo vzdremnut'. V takuyu zharu sleduet peredohnut'. No tol'ko s
polchasika. Gde-to tam, vperedi, ego zhdet bogatstvo. Ego nuzhno najti, poka
ne issyakli pripasy.
Tam dolzhny byt' bescennye rossypi zolotogo kamnya! Vot uzhe v techenie
dvuh dnej on vidit ochevidnye priznaki etih rossypej. Mozhet, emu, kak i
drugim, privalit nastoyashchaya udacha. Kirk, naprimer, nashel zoloto v 89 godu,
a |dmonson i Arsler - v 93-m. Esli emu povezet, on postupit tochno tak zhe,
kak i oni. On sdelaet Speczakaz Zolotoiskatelya. CHert s nim, skol'ko by eto
ni stoilo!
Vezdehod katilsya vpered, delaya stabil'no tridcat' mil' v chas. Morrison
staralsya sosredotochit' vnimanie na raskalennom zhelto-korichnevom landshafte.
Vot tam, v storone, pokazalsya uchastok peschanika ryzhevato-kirpichnogo cveta.
Toch'-v-toch' takogo cveta volosy u Dzheni.
Kogda on razbogateet, oni s Dzheni pozhenyatsya. On vozvratitsya na Zemlyu i
kupit podvodnuyu fermu u okeanskih beregov. I nikakogo tebe bol'she
staratel'stva! Tol'ko by najti sejchas zoloto dlya pokupki dostatochno
glubokogo uchastka v goluboj Atlantike. Mozhet byt', nekotorye dumayut, chto
razvedenie ryby - skuchnoe zanyatie, no emu ono kak raz podhodit.
On myslenno predstavil sebe takuyu fermu. Stai makreli rezvyatsya v
zagonah i nasyshchayutsya planktonom. Sam zhe on s pomoshch'yu obuchennogo del'fina
vnimatel'no sledit, ne sverknet li gde-nibud' serebristaya cheshuya zubastoj
barrakudy ili serovato-stal'noe telo akuly, kotoraya podkradyvaetsya k
ferme, pryachas' za raskidistymi kustami korallov...
Morrison vdrug pochuvstvoval, chto vezdehod nakrenilsya. On stryahnul s
sebya son, krepko uhvatilsya za rulevoe koleso i s usiliem ego povernul.
Zabylsya on na kakoe-to mgnovenie, i v eto vremya mashina vpolzla na kraj
dyuny, grozivshij osypat'sya. Dvigatel' nadsadno zavyl, iz-pod tolstyh koles
vezdehoda v storony poleteli pesok i kamni. Mashina nachala ugrozhayushche
raskachivat'sya. Kolesa s voem vrezalis' v pesok. Nakonec oni poluchili
sceplenie s pochvoj, i mashina nachala medlenno podnimat'sya vverh po sklonu.
I tut neozhidanno ves' sklon obrushilsya.
Vezdehod upal nabok i nachal bezuderzhno katit'sya po sklonu. Morrisonu
zasypalo peskom rot i glaza, no on cepko szhimal rul', kashlyaya i
otplevyvayas'. Mashina tem vremenem snova perevernulas' i provalilas'
kuda-to v pustotu.
V techenie neskol'kih sekund on chuvstvoval, chto letit v vozduhe.
Vezdehod svalilsya v rasshchelinu, vstav pryamo na kolesa. S grohotom lopnuli
dva zadnih ballona. Morrisona oglushilo, da eshche on udarilsya golovoj o
lobovoe steklo.
Kogda on prishel v sebya, to pervym delom vzglyanul na chasy. Oni
pokazyvali desyat' tridcat' pyat' utra.
- Vot sejchas by i vzdremnut', - skazal on sam sebe. - No kazhetsya,
vnachale nuzhno oglyadet'sya.
On obnaruzhil, chto nahoditsya na dne neglubokoj rasshcheliny, usypannom
ostrymi, slovno britva, kamnyami. Pri udare o zemlyu dva kolesa lopnuli,
lobovoe steklo kuda-to uneslo i odna iz dverej deformirovalas'. Vse
imushchestvo Morrisona bylo razbrosano krugom, no vrode by vse bylo celo.
- Moglo byt' i huzhe, - uspokoil on sebya.
Morrison nagnulsya, chtoby vnimatel'nee osmotret' kolesa.
- Uzhe huzhe, - konstatiroval on.
Dva kolesa razneslo v kuski, tak chto ih bylo ne pochinit'. Reziny i nih
ostalos' stol'ko, chto ne hvatilo by dazhe na detskij myach. Zapasnye kolesa
Morrison ispol'zoval desyat' dnej nazad, kogda ochutilsya v mestnosti,
nazyvaemoj CHertovoj Skovorodkoj. Starye pokryshki on vybrosil. A teper' ne
mog bez nih dvinut'sya dal'she.
Morrison raspakoval videotelefon. Vyter pyl' s chernoj plastikovoj
paneli, zatem nabral nomer garazha Ola v Presto. Mgnovenie spustya
zasvetilsya nebol'shoj ekran. Na nem poyavilos' ugryumoe, sil'no vytyanutoe
lico cheloveka, perepachkannogo mazutom.
- Garazh Ola. U telefona |ddi.
- Privet, |ddi! |to Tom Morrison. Primerno mesyac nazad ya kupil u vas
vezdehod. Pomnish' menya?
- Konechno, ya vas pomnyu, - podtverdil |ddi. - Vy tot paren', kotoryj
otpravilsya v odinochku po YUgo-zapadnomu puti. Kak bezhit nasha telezhka?
- Velikolepno! Prekrasnyj kompaktnyj avtomobil'. YA zvonyu po povodu...
- Poslushajte, - vdrug perebil ego |ddi, - chto u vas s licom?
Morrison dotronulsya rukoj do lba i pochuvstvoval, chto tam krov'.
- Nichego osobennogo, - skazal on. - YA skatilsya s dyuny, i u menya lopnuli
dva ballona.
On povernul telefon tak, chtoby |ddi mog uvidet' vdryzg izorvannye
pokryshki.
- Remontu ne podlezhat, - konstatiroval |ddi.
- I ya tak dumayu. Zapasnye kolesa ya uzhe ispol'zoval, kogda popal na etu
CHertovu Skovorodku. Poslushaj, |ddi, ya hochu prosit' tebya, chtoby ty
teleportiroval mne dve zapaski. Pust' dazhe s vosstanovlennym protektorom.
Bez nih ya ne stronu vezdehod s mesta.
- Konechno, - skazal |ddi, - no delo v tom, chto u menya net pokryshek s
vosstanovlennym protektorom. Pridetsya teleportirovat' vam novye po cene
pyat'sot dollarov za shtuku. Pribav'te syuda chetyresta dollarov za
teleportaciyu. Itak, mister Morrison, s vas odna tysyacha chetyresta dollarov!
- Soglasen.
- Da, ser! YA tut zhe ih vam perepravlyu, esli vy predŽyavite mne nalichnye
den'gi ili podpisannyj vami chek, kotoryj vy otpravite obratno vmeste s
raspiskoj.
- V dannyj moment, - skazal Morrison, - u menya pri sebe net ni centa.
- Bankovskij schet?
- Sovershenno pust.
- Obligacii? Imushchestvo? Vse chto ugodno, chto mozhet byt' prodano...
- Nichego, krome etogo vezdehoda, kotoryj ya kupil u vas za vosem' tysyach
dollarov. Kogda vernus', ya prodam mashinu i rasplachus' po schetam.
- Esli vy vernetes'... Izvinite, mister Morrison. Sdelka ne sostoitsya.
- CHto vy hotite etim skazat'? - sprosil Morrison. - Vy zhe znaete, ya
zaplachu za pokryshki.
- No vam zhe izvestno, kakie na Venere pravila, - vozrazil |ddi, pri
etom na ego ugryumom lice oboznachilis' upryamye skladki. - Nikakih kreditov!
Den'gi nalichnymi - togda izvol'te!
- YA ne mogu ehat' bez koles, - pytalsya vtolkovat' emu Morrison. - Vy
hotite, chtoby ya zastryal v etoj pustyne?
- Kto vas tam, k chertu, derzhit? - sprosil |ddi. - Takie proisshestviya
sluchayutsya s zolotoiskatelyami ezhednevno. Vy sami znaete, mister Morrison,
chto vam nadlezhit sejchas sdelat'. Svyazhites' po telefonu so Sluzhboj
social'nogo servisa i obŽyavite sebya bankrotom. Peredajte v ih ruki ostatki
vashego vezdehoda, staratel'skoe snaryazhenie i vse to, chto vy nashli po puti.
Oni vas ottuda vytashchat.
- YA ne povernu nazad! - tverdo skazal Morrison. - Poslushaj! - On
opustil telefonnyj apparat tak, chto edva ne kosnulsya im zemli. - Vot sledy
zolotogo kamnya, |ddi. Vidish' ih? |ti krasnye, pochti purpurnye krapinki?
Oni priznak togo, chto nepodaleku nastoyashchee bogatstvo!
- Kazhdomu staratelyu mereshchatsya eti krapinki! - provorchal |ddi. -
Proklyataya pustynya polna vsyakih sledov.
- |to besspornye priznaki, - vozrazil Morrison. - Oni privedut menya k
bol'shomu bogatstvu, k cennejshemu mestorozhdeniyu. |ddi, ya znayu, chto proshu
slishkom mnogo, no esli by ty mog ustroit' mne dva kolesa...
- YA ne mogu etogo sdelat'! - otrezal |ddi. - YA zdes' vsego lish' ryadovoj
rabotnik. YA ne mogu teleportirovat' vam kolesa do teh por, poka vy ne
predŽyavite mne den'gi. V protivnom sluchae menya uvolyat. Vozmozhno, posadyat v
tyur'mu. Vy znaete zakon.
- Den'gi nalichnymi - togda izvol'te! - hmuro povtoril Morrison.
- Vot imenno. A potomu bud'te blagorazumny i sejchas zhe povernite
obratno. Mozhet byt', vam udastsya popytat' schast'e eshche razok.
- YA potratil dvenadcat' let na to, chtoby dobyt' vse neobhodimoe i
popast' syuda, - skazal Morrison. - Nazad ya ne povernu.
On vyklyuchil telefon i prinyalsya razmyshlyat'. Komu eshche on mog pozvonit' na
Venere? Tol'ko svoemu makleru Maksu Krendellu. On yuvelir i promyshlyaet
ocenkoj dragocennostej. No Maks vryad li smozhet sobrat' nuzhnye tysyachu
chetyresta dollarov. On yutitsya v tesnoj, dva na chetyre yarda, komnatushke,
ryadom s yuvelirnoj birzhej Venusborga. Maks edva sposoben zarabotat' sebe na
skromnoe sushchestvovanie, i ego malo zabotyat popavshie v bedu zolotoiskateli.
- Prosit' Maksa o pomoshchi bespolezno, - reshil Morrison. - Vo vsyakom
sluchae, do teh por, poka ya ne nashel zolotoj kamen'. Nastoyashchee zoloto, a ne
ego zapah. Tak chto pridetsya vyputyvat'sya samomu.
On otkryl zadnij bagazhnik vezdehoda i nachal vygruzhat' snaryazhenie,
skladyvaya ego pryamo na peske. Morrison tshchatel'no obdumyval, chto on voz'met
s soboj. Ved' vsyu poklazhu emu pridetsya tashchit' na sobstvennoj spine.
Bez telefona emu ne obojtis'. Bez komplekta dlya proizvodstva analizov -
tozhe. Pishchevye koncentraty, revol'ver, kompas. I konechno zhe voda - stol'ko,
skol'ko on smozhet unesti. Ostal'noe pridetsya brosit'.
Pered nastupleniem temnoty Morrison byl gotov k pohodu. S sozhaleniem
ostavlyal on dvadcat' kanistr s sodoj. Ved' v pustyne voda - samaya bol'shaya
cennost'. S nej mozhet sravnit'sya lish' telefon. No delat' nechego.
Naposledok on napilsya vslast', podnyal svoyu noshu i otpravilsya cherez peski
na yugo-zapad.
Tri dnya bez pereryva on dvigalsya v etom napravlenii, na chetvertyj den'
povernul na yug. Po vsem priznakam zolotoj kamen' sledovalo iskat' tam.
Solnce, skrytoe za beloj pelenoj, obrushivalo na nego vsyu svoyu moshch'. |to
mertvenno-blednoe nebo nad golovoj napominalo emu raskalennyj list zheleza.
Morrison shel po sledu zolotogo kamnya. V to zhe vremya kto-to presledoval ego
samogo.
Na shestoj den' bokovym zreniem on zametil v pustyne kakoe-to dvizhenie.
Na sed'moj den' on nakonec uvidel, kto shel za nim.
Na Venere sushchestvovala osobaya raznovidnost' volka - peschanyj. On byl
nebol'shoj, podzharyj, s zheltoj shkuroj i dlinnymi chelyustyami. Oskal etih
chelyustej sozdaval vpechatlenie, budto volk smeetsya. |to bylo odno iz
nemnogih mlekopitayushchih, kotorye obitali v Pustyne Skorpiona. Poka Morrison
razglyadyval volka, ryadom poyavilis' eshche dva.
On rasstegnul koburu revol'vera. Volki ne delali popytok priblizit'sya k
nemu. U nih bylo dostatochno vremeni.
Morrison prodolzhal shagat' po pustyne, dosaduya, chto ne vzyal s soboj
ruzh'e. No togda emu by prishlos' nesti lishnih vosem' funtov. A znachit, na
vosem' funtov men'she vody.
Na vos'moj den' v sumerkah on uzhe nachal raspolagat'sya na nochevku, kak
vdrug uslyshal kakoj-to tresk. Morrison obernulsya i zamer. Futah v desyati
ot nego v vozduhe voznikla nebol'shaya serebristaya voronka napodobie
miniatyurnogo smercha, kakie obychno poyavlyayutsya nad morem. Voronka vrashchalas'
i izdavala harakternyj tresk, kotorym soprovozhdaetsya teleportaciya
razlichnyh predmetov.
- Interesno, kto eto vzdumal mne chto-to prislat'? - udivilsya Morrison i
stal zhdat'.
Voronka postepenno stanovilas' shire.
Nuzhno poyasnit', chto na Venere perebroska gruzov na znachitel'nye
rasstoyaniya ot bazovogo peredayushchego ustrojstva v lyubuyu tochku na mestnosti
obychno osushchestvlyalas' putem teleportacii - mgnovennogo peremeshcheniya
predmetov v prostranstve. Na rasstoyanie mozhno bylo peredat' lyuboj gruz.
ZHivye sushchestva ne podlezhali teleportacii, poskol'ku eto vyzyvalo
nezhelatel'nye izmeneniya v protoplazme na molekulyarnom urovne. Kogda opyty
s teleportaciej tol'ko nachinalis', nekotorye lyudi zhestoko postradali ot
etogo, podvergnuvshis' procedure, kotoraya okazalas' dlya nih muchitel'noj.
Morrison zhdal. Vozdushnaya voronka dostigla uzhe treh futov v diametre.
Togda iz nee vyshel stal'noj hromirovannyj robot, derzhavshij v metallicheskih
rukah bol'shoj firmennyj meshok.
- A, - dogadalsya Morrison, - eto pochta.
- Da, ser, - otvechal robot, kotoryj byl uzhe za predelami
teleportiruyushchego ustrojstva. - Pered vami Uil'yams CHetvertyj, sluzhashchij
Venerianskoj Pochty.
Robot byl srednego rosta, s tonkimi metallicheskimi nogami i ploskimi
stupnyami. Po vneshnemu vidu - gumanoid. Nrava on byl druzhelyubnogo. V
techenie dvadcati treh let on byl na Venere edinstvennym pochtal'onom,
otvetstvennym za sortirovku, dostavku i hranenie pochtovyh otpravlenij.
Konstrukciya ego byla nadezhnaya i dolgovechnaya, tak chto na protyazhenii
dvadcati treh let pochta vsegda popadala po naznacheniyu.
- Imeetsya koe-chto dlya vas, mister Morrison, - skazal Uil'yams CHetvertyj.
- Ochen' zhal', chto pochta dostavlyaetsya v pustynyu lish' dvazhdy v mesyac, no
zato bystro, i v etom nashe spasenie. Vot eto vam... I eto. Kazhetsya, est'
chto-to eshche. YA slyshal, vezdehod slomalsya?
- K sozhaleniyu, da, - otvetil Morrison, prinimaya ot robota pis'ma.
Uil'yams CHetvertyj prodolzhal ryt'sya v firmennom meshke. |tot staryj robot
trudilsya, konechno, bezuprechno, no byl izvesten na treh obitaemyh planetah
kak samyj uzhasnyj spletnik.
- Gde-to tut eshche odno zateryalos', - skazal Uil'yame CHetvertyj. - Kak vam
ne povezlo s vezdehodom! Prosto ih perestali delat' stol' zhe tshchatel'no,
kak v moi molodye gody. Poslushajte moj sovet, molodoj chelovek! Esli u vas
est' eshche vozmozhnost' vybrat'sya otsyuda, povorachivajte obratno!
Morrison pokachal golovoj.
- Glupo, prosto glupo! - ne unimalsya staryj robot. - ZHal', chto vy ne
videli vse to, chto dovelos' mne. Mnogo raz ya nahodil v pustyne takih, kak
vy. Oni lezhali na peske, pohozhie na vysohshie mumii. Popadalis' i odni
kosti, izglodannye volkami i proklyatymi chernymi yastrebami. V techenie
dvadcati treh let ya dostavlyal pochtu takim simpatichnym molodcam, kak vy, i
kazhdyj iz nih byl uveren, chto on osobennyj i ne pohozh na drugih.
Glaznye yachejki robota zatumanilis' - on predalsya vospominaniyam.
- No oni nichem ne otlichayutsya ot drugih, - prodolzhal Uil'yams CHetvertyj.
- Takie zhe odinakovye, kak roboty, kotorye shodyat s konvejera. Osobenno
posle togo, kak do nih doberutsya volki. A potom mne prihoditsya otpravlyat'
obratno na Zemlyu ih pis'ma i lichnye veshchi - tem, kto ih lyubil.
- Znayu, - skazal Morrison. - No nekotorye vse zhe dobivayutsya svoego,
pravda?
- Konechno, - podtverdil robot. - Mne vstrechalis' rebyata, kotorye
nahodili odno, dva i tri mestorozhdeniya. A potom oni pogibali v peskah,
pytayas' najti chetvertoe.
- Mne eto ne grozit, - skazal Morrison. - Najti by odno mestorozhdenie!
Togda ya kuplyu na Zemle podvodnuyu fermu v okeane.
Robota peredernulo.
- Do uzhasa boyus' solenoj vody! No kazhdomu svoe. ZHelayu udachi, molodoj
chelovek!
Robot vnimatel'no osmotrel Morrisona, vozmozhno, zhelal opredelit' dlya
sebya, kakie u togo est' lichnye veshchi. Zatem Uil'yams CHetvertyj snova voshel v
vozdushnuyu voronku. CHerez mgnovenie on propal. Vsled za etim ischezla i
voronka.
Morrison opustilsya na pesok i prinyalsya chitat' pis'ma. Pervoe bylo ot
yuvelirnogo maklera Maksa Krendella. V nem govorilos' o depressii, kotoraya
obrushilas' na Venusborg. Makler namekal dazhe na to, chto esli nekotorye
zolotoiskateli ne obnaruzhat horoshie mestorozhdeniya, to firma Krendella
mozhet obankrotit'sya.
Vo vtorom konverte bylo izveshchenie ot Telefonnoj kompanii na Venere.
Morrison zadolzhal kompanii dvesti desyat' dollarov i vosem' centov za
dvuhmesyachnoe pol'zovanie telefonnoj svyaz'yu. Soobshchalos' takzhe, chto, esli
abonent nemedlenno ne pogasit etu zadolzhennost', ego telefon otklyuchat.
Poslednee pis'mo bylo izdaleka - s samoj Zemli - ot Dzheni. V nem bylo
mnozhestvo novostej o ego dvoyurodnyh brat'yah i sestrah, o tetushkah i
dyadyushkah. Dzheni rasskazyvala emu o prigodnyh dlya ustrojstva fermy uchastkah
na beregu Atlantiki, kotorye ona osmotrela. V Karibskom more, nepodaleku
ot ostrova Martinika, ona nashla nebol'shoe uyutnoe mestechko. Dzheni umolyala
ego brosit' zateyu s zolotoiskatel'stvom, esli ono okazhetsya opasnym delom.
Oni pridumayut, kak razdobyt' den'gi dlya pokupki fermy. Dzheni pisala, chto
lyubit ego, i - zaranee - pozdravlyala s dnem rozhdeniya.
- Den' rozhdeniya? - izumilsya Morrison. - Postoj-ka, segodnya dvadcat'
tret'e iyulya... Net, uzhe dvadcat' chetvertoe, a den' moego rozhdeniya - pervoe
avgusta. Spasibo za to, chto ty ob etom pomnit', Dzheni!
Noch'yu emu snilas' Zemlya i golubye prostory Atlanticheskogo okeana. Blizhe
k rassvetu, kogda snova on oshchutil znoj venerianskih peskov, emu nachali
grezit'sya beskonechnye rossypi zolotogo kamnya, stai smeyushchihsya volkov i
Speczakaz Zolotoiskatelya.
Kamenistaya pochva smenilas' peskom. Morrison shel, uvyazaya po shchikolotku,
po dnu davno ischeznuvshego ozera. Potom snova nachalis' kamni - melkie
rossypi prichudlivyh konfiguracij. Pered glazami mel'kali krasnye, zheltye i
korichnevye pyatna. I vo vsej etoj pustyne ne bylo ni edinogo zelenogo
pyatnyshka.
Potom prishla ochered' besporyadochnyh kamennyh labirintov vnutrennej
pustyni. Volki presledovali ego, derzhas' s obeih storon na pochtitel'nom
rasstoyanii.
Morrison ne obrashchal na nih vnimaniya. On lomal sebe golovu, kak emu
odolet' otvesnye skaly i celye polya bitogo kamnya, kotorye pregrazhdali emu
put' na yug.
Na odinnadcatyj den' posle togo, kak on brosil vezdehod, priznaki
zolotyh rossypej stali nastol'ko yavstvennymi, chto v poru bylo zanyat'sya
analizami. Volki po-prezhnemu ne otstavali ot nego. Voda byla na ishode.
Eshche den' - i emu pridet konec.
Morrison na mgnovenie zadumalsya, zatem dostal telefon i nabral nomer
Sluzhby social'nogo servisa v Venusborge.
Na ekrane poyavilos' neprivetlivoe zhenskoe lico. Volosy u nee byli
stal'nogo cveta. Odeta zhenshchina byla ochen' strogo.
- Sluzhba servisa, - skazala ona. - Kakaya trebuetsya pomoshch'?
- Dobroe utro, - privetlivo proiznes Morrison. - Kakaya pogoda v
Venusborge?
- ZHara, - otvetila zhenshchina. - A kak tam u vas, v pustyne?
- YA dazhe ne zametil, - so smeshkom skazal Morrison. - Slishkom zanyat -
podschityvayu najdennoe sokrovishche!
- Vy nashli zolotoj kamen'? - ozhivilas' zhenshchina. Vyrazhenie ee lica
sdelalos' chutochku myagche.
- Bez somneniya, - podtverdil Morrison. - No poka nikomu ni slova.
Opredelyayu razmery mestorozhdeniya. Mne kazhetsya, vy mogli by napolnit' moi
kanistry...
S nevinnoj ulybkoj on pripodnyal kanistru dlya vody. Inogda takoj tryuk
udavalsya - v teh sluchayah, kogda prositel' derzhalsya dostatochno uverenno.
Sluzhba servisa mogla snabdit' vodoj, dazhe ne proveriv sostoyanie
bankovskogo scheta. Konechno, eto smahivalo na zhul'nichestvo, no v trudnyh
obstoyatel'stvah ne rassuzhdayut o poryadochnosti.
- Nadeyus', vash schet v poryadke? - pointeresovalas' zhenshchina.
- Konechno, - zaveril ee Morrison, chuvstvuya, chto ulybka emu bol'she ne
udaetsya. - Menya zovut Tom Morrison. Mozhete proverit'...
- |to ne moya obyazannost', - zametila zhenshchina. - Derzhite krepche vashu
kanistru. Nalivayu.
Morrison shvatil kanistru obeimi rukami. Voda, teleportiruemaya za
chetyre tysyachi mil' iz Venusborga, poyavilas' v vide tonkoj kristal'noj
strujki. Voda nachala napolnyat' kanistru, izdavaya pri etom chudesnyj
bul'kayushchij zvuk. Morrison vdrug pochuvstvoval, kak u nego so rtu nachala
vydelyat'sya slyuna.
Zatem vdrug struya vody issyakla.
- CHto sluchilos'? - sprosil Morrison.
|kran videotelefona pogas. Potom snova zasvetilsya, i Morrison uvidel
pered soboj cheloveka s uzkim loshadinym licom. CHelovek etot sidel za
bol'shim pis'mennym stolom. Pered nim byla tablichka s nadpis'yu:
MILTON P.RID
VICE-PREZIDENT
RASCHETNAYA CHASTX
- Mister Morrison, - obratilsya k nemu Rid, - na vashem schetu nichego net.
Vy pytalis' poluchit' vodu obmannym putem. |to ugolovnoe prestuplenie.
- YA zaplachu za vodu, - zaveril ego Morrison.
- Kogda?
- Kak tol'ko vernus' v Venusborg.
- CHem vy sobiraetes' platit'? - pointeresovalsya mister Rid.
- Zolotom, - skazal Morrison. - Posmotrite vokrug, mister Rid. Vy
vidite priznaki ochen' bogatogo mestorozhdeniya. U znamenitogo Kirka oni byli
namnogo skromnee. Eshche den' - i ya najdu eti rossypi...
- Tak dumaet kazhdyj zolotoiskatel', - vozrazil mister Rid. - Kazhdyj
staratel', popavshij na Veneru, uveren, chto on na sleduyushchij zhe den' najdet
zolotoj kamen'. I vse oni zhazhdut poluchit' kredit ot Sluzhby servisa.
- No v moem sluchae...
- Sluzhba servisa, - neumolimo prodolzhal mister Rid, - ne
filantropicheskaya organizaciya. Ee ustav kategoricheski zapreshchaet prodlenie
kredita. Venera - granica obitaemogo mira, mister Morrison, prichem granica
dal'nyaya. Dostavka lyubogo tovara s Zemli, kotoryj prodaetsya na Venere,
stoit beshenyh deneg. U nas est' svoya voda, no najti ee, ochistit', a zatem
kuda-to teleportirovat' - udovol'stvie dorogostoyashchee. Nasha kompaniya, kak i
vse drugie, osushchestvlyayushchie svoyu deyatel'nost' na Venere, po neobhodimosti
dovol'stvuetsya minimal'noj pribyl'yu. Ona neizbezhno idet na dal'nejshee
rasshirenie proizvodstva. Po etoj prichine na Venere rech' o kredite ne mozhet
idti.
- Mne vse eto izvestno, - skazal Morrison. - No ya zhe vam govoryu, chto
mne eshche nuzhny den'-dva...
- |to absolyutno isklyucheno. Soglasno nashim pravilam my ne obyazany dazhe
pomogat' vam vybrat'sya iz pustyni. Vy dolzhny byli obŽyavit' o svoem
bankrotstve eshche nedelyu nazad, kogda slomalsya vash vezdehod. Ob etom v
sootvetstvii s zakonom nam soobshchili iz garazha Ola, gde vy priobreli etu
mashinu. No vy ne obŽyavili o bankrotstve. My sohranyaem za soboj pravo
ostavit' vas tam, gde vy est'. Vam eto ponyatno?
- Da, konechno, - ustalym golosom proiznes Morrison.
- Odnako nasha kompaniya reshila pojti vam navstrechu. Esli vy nemedlenno
povernete obratno, my budem snabzhat' vas vodoj na protyazhenii vsego
obratnogo puti.
- No ya ne dumayu vozvrashchat'sya. YA pochti u celi!
- Vy dolzhny vernut'sya! Bud'te blagorazumny, Morrison! CHto stanetsya s
nashej kompaniej, esli my pozvolim kazhdomu staratelyu brodit' po pustyne i
budem pri etom besplatno snabzhat' ego vodoj? Da tam, veroyatno, brodit
tysyach desyat'! I goda by ne proshlo, kak my by obankrotilis'! V dannyj
moment my delaem dlya vas isklyuchenie iz pravil. Povorachivajte obratno!
- Net! - otrezal Morrison.
- Podumajte horoshen'ko. Esli vy sejchas zhe ne povernete obratno, Sluzhba
servisa ne beret na sebya dal'nejshuyu otvetstvennost' za snabzhenie vas
podoi.
Morrison kivnul. Esli on pojdet dal'she, u nego budut real'nye shansy
umeret' v pustyne. A esli on povernet obratno? On okazhetsya v Venusborge
bez edinogo centa v karmane, v dolgu, kak v shelku, i budet iskat' rabotu v
etom perenaselennom gorode. Pridetsya spat' v nochlezhke i pitat'sya supom iz
kuhni dlya bezrabotnyh vmeste s drugimi staratelyami, kotorye povernuli
obratno. I kakimi sud'bami togda on zarabotaet sebe na obratnyj bilet do
Zemli? Uvidit li on kogda-nibud' Dzheni?
- YA reshil, chto pojdu dal'she, - upryamo skazal Morrison.
- V takom sluchae Sluzhba servisa ne neset bol'she za vas nikakoj
otvetstvennosti, - povtoril Rid i dal otboj.
Morrison upakoval telefon i sdelal glotok iz polupustoj kanistry. Zatem
snova pustilsya v put'.
Volki prodolzhali ego soprovozhdat'. Oni bezhali s obeih storon i
postepenno priblizhalis' k nemu. Nad golovoj poyavilsya yastreb s
del'tovidnymi kryl'yami. On balansiroval na voshodyashchih vozdushnyh potokah,
den' i noch' ozhidaya, kogda volki prikonchat cheloveka. Potom poyavilas' staya
nebol'shih krylatyh skorpionov, kotorye nabrosilis' na yastreba. Krupnyj
hishchnik ustremilsya vverh i ischez v oblakah. Krylatye chlenistonogie
podzhidali dobychu v techenie celogo dnya. Potom v svoyu ochered' ih prognala
staya chernyh yastrebov.
Priznaki blizkih rossypej byli teper' osobenno yavstvenny. SHel
pyatnadcatyj den' s togo momenta, kak on pokinul vezdehod. Po vsem raschetam
on uzhe dolzhen byl shagat' no zolotomu kamnyu. Zoloto dolzhno bylo byt'
krugom. I vse zhe on eshche nichego ne nashel.
Morrison prisel otdohnut' i vstryahnul kanistru. Nikakih priznakov vody.
On otvintil kryshku i perevernul kanistru vverh dnom. V ego peresohshij rot
stekli dve kapli. So vremeni razgovora so Sluzhboj servisa proshlo primerno
chetyre dnya. Voda, po vsej vidimosti, konchilas' eshche vchera. A mozhet byt',
pozavchera?
On zavintil pustuyu kanistru i oglyadelsya po storonam. Pesok i kamni
raskalilis' ot znoya. Bystrym dvizheniem Morrison izvlek iz poklazhi
telefonnyj apparat i nabral nomer Maksa Krendella v Venusborge.
Na ekrane chetko prostupilo krugloe ozabochennoe lico maklera.
- Tommi, - izumilsya on, - ty uzhasno vyglyadish'!
- U menya vse v poryadke, - zaveril ego Morrison. - Prosto pit' hochetsya,
pot i vse. Maks, ya pochti u celi.
- Ty uveren? - sprosil Krendell.
- Sam posmotri, - predlozhil Morrison, opisyvaya dugu s pomoshch'yu
telefonnogo apparata. - Obrati vnimanie na stroenie etogo kamnya! Vidish' na
nem krasnye i zolotistye otmetiny?
- Da, vizhu, - ne sovsem uverenno otvetil Krendell.
- |to znachit, chto zoloto ryadom, - skazal Morrison. - Ono dolzhno byt'
zdes'! Poslushaj, Maks, ya znayu, chto u tebya nevazhno s den'gami, no ya vse zhe
proshu tebya koe-chto dlya menya sdelat'. Prishli mne pintu vody. Vsego odnu
pintu, i eto dast mne vozmozhnost' proderzhat'sya den' ili dva. My oba mozhem
razbogatet', potrativshis' vsego na odnu pintu vody!
- K sozhaleniyu, - s mrachnym vidom skazal Krendell, - ya ne mogu eto
sdelat'.
- Ne mozhesh'?
- Imenno ne mogu, Tommi. YA poslal by tebe vodu, dazhe esli by vokrug
tebya byli tol'ko peschanik i granit. Neuzheli ty dumaesh', chto ya pozvolil by
tebe umeret' ot zhazhdy, esli by byl v sostoyanii pomoch'? No ya nichego ne mogu
sdelat'. Posmotri sam.
Krendell povernul apparat tak, chto stal viden inter'er komnaty.
Morrison uvidel, chto iz nee ischezli stul'ya, stol, kontorka, shkaf dlya dos'e
i sejf. Ostalsya tol'ko telefon.
- Ne mogu ponyat', pochemu oni ostavili telefon, - priznalsya Krendell. -
YA zadolzhal im za dva mesyaca.
- YA tozhe, - skazal Morrison.
- Teper' ya nishchij, - prodolzhal Krendell. - U menya net i desyati centov.
Pojmi menya pravil'no. Za sebya ya ne bespokoyus'. Sup dlya bezrabotnyh nikuda
ot menya ne denetsya. No ya ne mogu teleportirovat' tebe vodu. Ni tebe, ni
Remstaateru.
- Ty govorish' pro Dzhima Remstaatera?
- Da. On otpravilsya v severnom napravlenii iskat' zolotoj kamen' za
Zabytoj Rekoj. Na proshloj nedele u ego vezdehoda slomalas' os', no on tozhe
ne zahotel vozvrashchat'sya. Vchera u nego konchilas' voda...
- YA pomog by emu, esli by mog, - skazal Morrison.
- I on by tebe pomog, esli by mog, - podhvatil Krendell. - No on ne
mozhet, i ty ne mozhesh', i ya ne mogu. Tommi, u tebya tol'ko odin vyhod.
- Kakoj zhe?
- Najti zolotoj kamen'. Ne priznaki mestorozhdeniya, a nastoyashchee zoloto,
za kotoroe platyat zvonkoj monetoj. Potom pozvonit' mne. Esli u tebya v
rukah okazhetsya nastoyashchij zolotoj kamen', ya voz'mu za grudki Uilkesa iz
kompanii "SHahty treh planet" i zastavlyu ego vydat' nam avans. No on,
veroyatnee vsego, potrebuet svoi pyat'desyat procentov.
- No eto zhe grabezh!
- Net, eto prosto vysokaya stoimost' kredita na Venere, - otvetil
Krendell. - Ne bespokojsya, tebe dostanetsya znachitel'no bol'she. No vnachale
nuzhno najti zolotoj kamen'.
- Dogovorilis', - skazal Morrison. - Rossypi dolzhny byt' poblizosti.
Maks, kakoe segodnya chislo?
- Tridcat' pervoe iyulya. A chto?
- Da prosto tak. YA pozvonyu tebe, kogda chto-nibud' obnaruzhu.
Morrison polozhil trubku i uselsya na nebol'shoj kamen'. Vid u nego byl
mrachnyj. Tridcat' pervoe iyulya. Zavtra u nego den' rozhdeniya. Rodnye budut o
nem vspominat'. Tetushka Bess v Pasadene, bliznecy v Laose, dyadyushka Ted v
Durango. I konechno zhe Dzheni, kotoraya zhdet ego v Tampe.
Morrison vdrug podumal, chto zavtra, mozhet byt', ego poslednij den'
rozhdeniya. Esli on ne otyshchet zolotoj kamen'...
On podnyalsya na nogi, upakoval telefon, pomestiv ego ryadom s pustymi
kanistrami, i dvinulsya na yug.
On byl ne odin. Pticy i zveri pustyni po-prezhnemu soprovozhdali ego. Nad
golovoj neutomimo i bezzvuchno kruzhili chernye yastreby. Volki vse bol'she
priblizhalis' k nemu s dvuh storon. Oni bezhali, vysunuv krasnye yazyki, v
ozhidanii, kogda on upadet.
- YA eshche ne umer! - kriknul im Morrison.
On vyhvatil revol'ver i vystrelil v blizhajshego k nemu zverya. Na
rasstoyanii dvadcati shagov on promahnulsya. Togda Morrison vstal na odno
koleno, krepko szhal revol'ver dvumya rukami i snova vystrelil. Volk vzvyl
ot boli. Vsya staya tut zhe nabrosilas' na ranenogo sobrata, a yastreby
splanirovali vniz, chtoby urvat' svoyu dolyu.
Morrison sunul revol'ver obratno v koburu i poshel dal'she. Vsem svoim
sushchestvom on oshchushchal, chto poteryal slishkom mnogo vlagi. Okruzhayushchij landshaft
plyasal i prygal u nego pered glazami. Pohodka ego sdelalas' neuverennoj.
On vybrosil pustye kanistry, izbavilsya ot vsego, krome nabora dlya
proizvodstva analizov, telefona i revol'vera. Libo on vyjdet iz pustyni s
vysoko podnyatoj golovoj, libo ne vyjdet sovsem.
Priznaki blizkogo mestorozhdeniya byli ochevidny. I vse zhe on do sih por
ne nashel zhelannogo bogatstva.
V tot vecher v osnovanii odnoj iz skal Morrison obnaruzhil neglubokuyu
peshcheru. On zabralsya vnutr' i zabarrikadiroval kamnyami vhod. Potom dostal
revol'ver i otkinulsya na protivopolozhnuyu ot vhoda stenu.
Volki byli snaruzhi, oni nyuhali vozduh i shchelkali zubami. Morrison sel i
prigotovilsya k nochnomu bdeniyu.
On ne spal, no v to zhe vremya ne mog postoyanno bodrstvovat'. Ego muchili
sny i videniya. Budto by on snova na Zemle, i Dzheni govorit emu:
- |to tunec. Vidimo, my ih nepravil'no kormim. Vsya ryba bol'na.
- CHert by ih vseh pobral! - rugnulsya Morrison. - Stoit tol'ko
odomashnit' kakuyu-to rybu, kak ona tut zhe prevrashchaetsya v nezhenku.
- Ty chto sobiraesh'sya delat'? - sprosila ego Dzheni. - Filosofstvovat'
ili rybu lechit'?
- Vyzovi veterinara.
- Uzhe pytalas'. No ego net na meste, on uehal k Blejkam osmotret' ih
molochnogo kita.
- Ladno, ya poka nyrnu i vzglyanu na nih. - Morrison nadel na lico masku.
- Ne uspevayu dazhe obsohnut', kak snova prihoditsya lezt' v vodu.
Golova i grud' u nego byli mokrye.
...Morrison otkryl glaza. Golova i grud' u nego byli mokrye - on ves'
vspotel. Vyglyanul naruzhu poverh barrikady iz kamnej i uvidel skvoz'
prosvet zelenye volch'i glaza - ih bylo dva... chetyre... shest'... vosem'!
On vystrelil v nih, no oni ne ushli. On snova vystrelil, no pulya poshla
rikoshetom, i melkie oskolki kamnya vpilis' emu v lico. On vystrelil eshche
neskol'ko raz, i emu udalos' ranit' odnogo iz volkov. Staya ushla.
No ego revol'ver byl razryazhen. Morrison porylsya v karmanah i obnaruzhil
eshche pyat' patronov. On akkuratno zaryadil revol'ver. Do rassveta bylo uzhe
nedaleko.
I snova on vpal v dremu. Na etot raz emu prigrezilsya Speczakaz
Zolotoiskatelya. O nem mozhno bylo uslyshat' v lyuboj pivnushke na granice s
Pustynej Skorpiona. Zarosshie kolyuchej shchetinoj nemolodye starateli
rasskazyvali ob etom sotni nebylic, a naglye bufetchiki vstrevali so svoimi
kommentariyami. V 89 godu Speczakaz Zolotoiskatelya sdelal Kirk i poluchil
ogromnyj i ni na chto ne pohozhij. V 93-m ego obladatelyami stali |dmonson i
Arsler. I eto ne vraki. Drugie tozhe delali takoj zakaz, kogda nabredali na
mestorozhdenie zolotogo kamnya. Vo vsyakom sluchae, tak govoryat lyudi.
No tak li ono bylo na samom dele? Sushchestvoval li voobshche etot Speczakaz
Zolotoiskatelya? Stoilo, navernoe, zhit', chtoby uvidet' ego raduzhnoe chudo
vysotoj s cerkovnuyu kolokol'nyu, shirokoe, slovno kamennoe zdanie, i bolee
cennoe i dorogoe, chem sam po sebe zolotoj kamen'?
Konechno, stoilo! Da ved' on pochti u celi...
Morrison vzdrognul i prosnulsya. Utro uzhe nastupilo. On s trudom
vybralsya iz peshchery navstrechu novomu dnyu.
Morrison to shel spotykayas', to polz, neizmenno na yug. Teper' so vseh
storon ego okruzhali volki, a vverhu parili krylatye hishchniki. Ego pal'cy
oshchushchali to pesok, to kamen'. A priznaki zolotogo kamnya byli vse
yavstvennee!
No gde v etoj okayannoj pustyne bylo zoloto?
Gde? Emu bylo uzhe pochti vse ravno. Morrison s trudom peredvigal s mesta
na mesto svoe obozhzhennoe solncem, vysohshee telo, ostanavlivayas' tol'ko dlya
togo, chtoby vystrelit', kogda volki podbiralis' slishkom uzh blizko.
Ostalos' chetyre patrona.
Emu prishlos' snova vystrelit', kogda yastreby, proyavlyaya neterpenie,
nachali pikirovat', celyas' emu v golovu. Udachnym vystrelom on podstrelil
srazu dvoih. Volki peregryzlis' iz-za dobychi. Morrison teper' polz vpered,
ne razbiraya dorogi.
Nakonec on spotknulsya o vystup skaly i upal.
Padenie bylo pustyakovym, no u nego vypal iz ruk revol'ver. Volki tut zhe
osedlali ego. Morrisona spasla tol'ko ih zhadnost'. Oni nachali drat'sya
iz-za nego, i on uspel otpolzti v storonu i shvatit' revol'ver. Dva
vystrela razognali stayu. Ostalsya odin patron.
On reshil ostavit' ego dlya sebya, poskol'ku uzhe slishkom ustal, chtoby
prodolzhat' bor'bu. Morrison vstal na koleni. Priznaki sokrovishcha sovershenno
nesomnennye. Prosto fantasticheskie. Ono gde-to ryadom...
- Nu, chert menya poberi... - probormotal Morrison.
Nebol'shaya rasshchelina, v kotoruyu on svalilsya, byla iz chistogo zolotogo
kamnya.
On podnyal nebol'shoj oskolok i podnes ego k glazam. Dazhe v
neobrabotannom vide byl yavstvenno zameten zolotistyj blesk.
Ognenno-krasnye i volosistye blestki snyali v glubine kamnya.
- Prover', - skazal sam sebe Morrison. - Ne nuzhno lozhnyh trevog,
fantasticheskih videnij, nesbytochnyh nadezhd. Sdelaj analiz.
On razbil oskolok s pomoshch'yu rukoyatki revol'vera. Na izlome bylo
otchetlivo vidno, chto eto zolotoj kamen'. Morrison dostal nabor dlya
proizvodstva analiza i neskol'ko raz kapnul na kamen' belym rastvorom. Na
poverhnosti kamnya vystupila zelenaya pena.
- Zolotoj kamen' - net somneniya! - konstatiroval Morrison, razglyadyvaya
okruzhavshie ego, sverkavshie zolotym bleskom steny rasshcheliny. - Nakonec-to ya
bogat!
On vzyal v ruki telefon. Drozhashchimi pal'cami nabral nomer Krendella.
- Maks! - kriknul Morrison. - YA nashel zoloto! YA razbogatel!
- Menya zovut ne Maks, - prozvuchal v telefonnoj trubke neznakomyj golos.
- CHto?
- Moya familiya Bojard, - skazal muzhskoj golos.
Izobrazhenie na ekrane stalo otchetlivym, i Morrison uvidel pered soboj
shchuplogo chelovechka s ploskim licom, na kotorom krasovalis' tonen'kie usiki.
- Izvinite, mister Bojard, - skazal Morrison. - Veroyatno, ya nabral ne
tot nomer. YA zvonyu...
- Komu vy zvonite, ne imeet znacheniya, - perebil ego mister Bojard. - YA
rajonnyj inspektor Telefonnoj kompanii na Venere. Vy prosrochili platezh po
schetu uzhe na dva mesyaca.
- YA mogu oplatit' ego hot' siyu minutu, - s ulybkoj proiznes Morrison.
- Prekrasno, - skazal mister Bojard. - Kak tol'ko vy eto sdelaete, my
vozobnovim obsluzhivanie.
|kran nachal blednet'.
- Pogodite! - kriknul Morrison. - V dannyj moment ya ne mogu yavit'sya v
vashu kontoru. A mne nuzhno obyazatel'no sejchas pozvonit'. Vsego odin zvonok,
s tem chtoby ya...
- Nevozmozhno! - reshitel'nym tonom proiznes mister Bojard. - Tol'ko
posle togo, kak vy oplatite schet. Togda vas nemedlenno podklyuchat snova.
- U menya den'gi s soboj! - skazal Morrison. - Vot oni, v ruke!
Bojard pomedlil.
- Situaciya dovol'no neobychnaya, no ya dumayu, chto po takomu sluchayu my
mogli by napravit' k vam special'nogo robota. Esli vy zhelaete oplatit'
rashody...
- Da, ya hochu zaplatit'!
- Hm, eto protiv pravil, no osmelyus' zametit', my... Gde den'gi?
- Vot oni, - skazal Morrison. - Vy ih uznaete, ne pravda li? |to
zolotoj kamen'!
- YA ustal ot vashih tryukov. Vy, starateli, pochemu-to dumaete, chto vam
udastsya nas provesti. Naberete v ruku neskol'ko kameshkov...
- |to nastoyashchij zolotoj kamen'! Neuzheli vy ne vidite?
- YA biznesmen, - zayavil mister Bojard, - a ne yuvelir. YA ne otlichu
zolotoj kamen' ot zolotarnika... [travyanistoe rastenie semejstva
slozhnocvetnyh s zheltymi socvetiyami]
|kran pogas.
Morrison predprinimal otchayannye popytki svyazat'sya s telefonistom.
Trubka molchala, v nej ne slyshno bylo dazhe signala. Ego telefon byl
otklyuchen.
Morrison polozhil apparat k nogam i prinyalsya obdumyvat' situaciyu. Uzkaya
rasshchelina, v kotoruyu on svalilsya, primerno yardov dvadcat' shla pryamo, zatem
delala povorot nalevo. V ee otvesnyh stenah ne bylo uglublenij ili drugih
podhodyashchih mest, gde by on mog soorudit' barrikadu protiv volkov.
Szadi poslyshalsya shum. Morrison povernulsya vsem telom i uvidel, chto na
nego vo vsyu pryt' nesetsya ogromnyj materyj volk. Ne koleblyas' ni sekundy,
Morrison vyhvatil revol'ver i vystrelil v upor. Zveryu sneslo verhnyuyu chast'
cherepa.
- Bud' ty proklyat! - vyrugalsya Morrison. - YA bereg etu pulyu dlya sebya.
No emu udalos' vyigrat' neskol'ko sekund. Morrison pobezhal po
rasshcheline, ishcha kakoe-nibud' uglublenie v stene. Ona sverkala u nego pered
glazami krasnymi i zolotistymi iskrami. Volki ustremilis' za chelovekom.
Morrison ostanovilsya. Vperedi, za povorotom, rasshchelina zakanchivalas'
otvesnoj stenoj.
On prizhalsya k nej spinoj, shvativ revol'ver za stvol. Volki
ostanovilis' v pyati shagah ot nego, izgotavlivayas' k brosku. Ih bylo desyat'
ili dvenadcat', tak chto v uzkoj rasshcheline oni sgrudilis' po troe v ryad.
Nad golovoj, v ozhidanii svoego chasa, kruzhilis' yastreby.
V etot moment Morrison uslyshal harakternye shchelchki, kotorymi obychno
soprovozhdalas' teleportaciya. Nad golovami volkov voznikla serebristaya
voronka, i oni pospeshili retirovat'sya.
- Kak raz vovremya! - skazal Morrison.
- Pochemu vovremya? - sprosil pochtovyj robot Uil'yame CHetvertyj, ibo eto
byl on.
On vybralsya iz voronki i osmotrelsya.
- Nu, molodoj chelovek, - skazal Uil'yams CHetvertyj, - v horoshen'kuyu
istoriyu vy vlyapalis'. Razve ya nas ne preduprezhdal? Razve ne sovetoval
vernut'sya? A teper' not polyubujtes'!
- Vy byli absolyutno pravy, - soglasilsya Morrison. - CHto mne prislal
Maks Krendell?
- Maks Krendell nichego ne prislal, da i ne mog.
- Tak s chem vy pribyli?
- YA pribyl po povodu vashego dnya rozhdeniya, - utochnil Uil'yams CHetvertyj.
- My v Pochtovom departamente special'no obsluzhivaem teh, u kogo den'
rozhdeniya. Vot, derzhite!
Uil'yams CHetvertyj vruchil Morrisonu celuyu pachku pochtovyh otpravlenij,
vklyuchaya pozdravleniya ot Dzheni, ot tetushek, dyadyushek i dvoyurodnyh brat'ev i
sester so vseh koncov Zemli.
- A vot tut chto-to eshche, - vspomnil Uil'yams CHetvertyj, royas' v firmennom
meshke. - Mne pomnitsya, chto-to dolzhno byt'. Pogodi-ka... Da vot ona.
I on vruchil Morrisonu nebol'shuyu banderol'.
Morrison toroplivo razorval obertku. |to byl podarok ko dnyu rozhdeniya ot
tetushki Miny iz N'yu-Dzhersi. On otkryl banderol'. V nej byla korobka
pritorno-sladkih tyanuchek, dostavlennyh pryamo iz Atlantik-siti.
- Izyskannyj delikates, kak mne govorili, - zametil Uil'yams CHetvertyj,
zaglyadyvaya cherez plecho Morrisona. - No ne ochen' k mestu v dannyh
obstoyatel'stvah. Pover'te, molodoj chelovek, mne bol'no videt', kak kto-to
umiraet v svoj den' rozhdeniya. Samoe luchshee, chto ya mogu vam pozhelat', tak
eto chtoby smert' nastupila bystro i bezboleznenno.
Robot napravilsya k vozdushnomu konusu.
- Podozhdite! - kriknul Morrison. - Vy ne mozhete prosto tak menya
ostavit'! Vot uzhe neskol'ko dnej u menya kapli ne bylo vo rtu! A eti
volki...
- Znayu, - skazal Uil'yams CHetvertyj. - Neuzheli vy dumaete, chto mne vse
bezrazlichno? Dazhe roboty ne lisheny emocij!
- V takom sluchae pomogite mne!
- Ne mogu. Pravila Pochtovogo departamenta kategoricheski i
nedvusmyslenno eto zapreshchayut. Pomnitsya, v 97-m godu menya o tom zhe prosil
|bner Lejz. Zatem pohoronnaya komanda iskala ego tri goda...
- U vas est' telefon dlya ekstrennoj svyazi, verno? - sprosil Morrison.
- Da. Po ya imeyu pravo im pol'zovat'sya tol'ko v chrezvychajnyh
obstoyatel'stvah, kasayushchihsya lichno menya.
- A mozhete vy hotya by vzyat' u menya pis'mo? Zakaznoe...
- Konechno, mogu, - podtverdil metallicheskij pochtal'on. - Dlya togo ya
zdes'. YA mogu dazhe snabdit' vas karandashom i bumagoj.
Morrison vzyal bumagu i karandash i poproboval sosredotochit'sya. Esli on
sejchas napishet Maksu pis'mo, kotoroe budet srochno dostavleno, tot poluchit
ego cherez neskol'ko chasov. No skol'ko vremeni ponadobitsya Maksu dlya togo,
chtoby razdobyt' den'gi i otpravit' emu vodu i boepripasy? Den', dva? Kak
emu proderzhat'sya vse eto vremya?
- U vas, navernoe, est' pri sebe pochtovaya marka? - sprosil robot.
- Net, - otvetil Morrison. - No ya kuplyu ee u vas. Special'nuyu, dlya
teleportacii.
- Prekrasno, - skazal robot. - My tol'ko chto vypustili novuyu seriyu pod
nazvaniem "Treugol'niki Venusborga". Ih esteticheskoe oformlenie
bezuprechno! Kazhdaya takaya marka stoit tri dollara.
- Horosho. Normal'naya cena. Prodajte mne odnu.
- CHem vy budete platit'?
- Vot etim, - skazal Morrison i protyanul robotu kusok zolotogo kamnya
stoimost'yu po men'shej mere pyat' tysyach dollarov.
Pochtal'on osmotrel kamen' i vernul ego staratelyu.
- Izvinite, ya mogu prinyat' tol'ko nalichnye.
- No eto stoit bol'she, chem tysyacha takih pochtovyh marok! - vozrazil
Morrison. - |to zolotoj kamen'!
- Vse mozhet byt', - skazal Uil'yams CHetvertyj. - No v menya nikogda ne
vvodili analiticheskih dannyh. K tomu zhe oplata pochtovyh uslug na Venere ne
predusmatrivaet tovaroobmen. Mne nuzhno poluchit' ot vas tri dollara -
bumazhnyh ili v vide metallicheskih monet.
- U menya net takih deneg.
- Ochen' sozhaleyu, - skazal Uil'yams CHetvertyj i povernulsya, chtoby ujti.
- Vy ne mozhete ujti prosto tak i obrech' menya na smert'!
- Mogu i dolzhen, - grustno proiznes Uil'yams CHetvertyj. - YA ved' tol'ko
robot, mister Morrison. Menya sdelali lyudi, i, estestvenno, v menya zalozhena
chastica ih intellekta. Tak ono i dolzhno byt'. YA podchinyayus' zapretam,
kotorye po svoej prirode analogichny zapretam, obyazatel'nym dlya bol'shinstva
lyudej na etoj negostepriimnoj planete. I v otlichie ot lyudej ya ne mogu
perestupat' zaprety.
S etimi slovami robot nachal zabirat'sya v vozdushnuyu voronku. Morrison
bezdumno nablyudal za nim. Ot nego ne ukrylos' to, chto pozadi voronki
dozhidaetsya volch'ya staya. On videl i myagkoe, zolotistoe svechenie sten
rasshcheliny. Zolotogo kamnya zdes' bylo na neskol'ko millionov dollarov.
I vdrug vnutri u Morrisona slovno srabotal kakoj-to mehanizm.
On izdal nechlenorazdel'nyj zvuk, rvanulsya vpered i shvatil robota za
lodyzhki. Uil'yams CHetvertyj, kotoryj tol'ko napolovinu pogruzilsya v
voronku, nachal otbivat'sya. On otchayanno mahal rukami i edva ne osvobodilsya
ot hvatki Morrisona. No tot derzhal ego s uporstvom man'yaka. Dyujm za dyujmom
on vytaskival robota iz voronki, zatem brosil ego na zemlyu i prizhal
rukami.
- Vy narushaete pochtovuyu svyaz'! - zaprotestoval Uil'yams CHetvertyj.
- YA narushu ne tol'ko svyaz'! - poobeshchal Morrison gromovym golosom. - YA
ne boyus' umeret'. Uzh takovy usloviya igry. No chert by menya pobral, esli ya
zahochu umeret' teper', cherez pyatnadcat' minut posle togo, kak stal bogat!
- U vas net vybora.
- Vybor est'. YA vospol'zuyus' vashim telefonom dlya ekstrennoj svyazi.
- Ne imeete prava! - skazal Uil'yams CHetvertyj. - YA otkazyvayus' ego
otkryvat'. A sami vy nikogda do nego ne doberetes' bez special'nyh
prisposoblenij. Oni imeyutsya tol'ko v masterskoj.
- Mozhet byt', - soglasilsya Morrison. - Proverim!
On vytashchil iz karmana nezaryazhennyj revol'ver.
- CHto vy sobiraetes' delat'? - ispugalsya Uil'yams CHetvertyj.
- Hochu poprobovat' prevratit' tebya v metallicheskij lom bez pomoshchi
special'nyh prisposoblenij. Dumaetsya, chto tvoi glaznye yachejki - samoe
podhodyashchee mesto, otkuda logichnee vsego bylo by nachat'.
- Vse pravil'no, - skazal robot. - Konechno, u menya net instinkta
samosohraneniya. No razreshite obratit' vashe vnimanie na to, chto vsya Venera
ostanetsya bez pochtal'ona. Mnogie lyudi postradayut v rezul'tate vashego
antiobshchestvennogo postupka.
- Veroyatno, - otozvalsya Morrison i zanes revol'ver nad golovoj robota.
- Krome togo, - pospeshno skazal robot, - vy posyagaete na sobstvennost'
pravitel'stva. |to tyazhkoe prestuplenie!
Morrison rassmeyalsya i zanes revol'ver dlya udara. Robot bystro
uvernulsya. Pri etom on popytalsya osvobodit'sya, no Morrison krepko prizhimal
ego k zemle. On davil na grudnuyu kletku robota vsej tyazhest'yu svoih dvuhsot
funtov.
- Na etot raz ya ne promahnus', - poobeshchal Morrison, snova podnimaya
revol'ver.
- Stojte! - vskrichal Uil'yams CHetvertyj. - YA obyazan oberegat'
sobstvennost' pravitel'stva, esli dazhe eta sobstvennost' - ya sam. Mozhete
vospol'zovat'sya moim telefonom, mister Morrison! No imejte v vidu, chto vy
sovershaete nasilie, kotoroe karaetsya zaklyucheniem v ispravitel'nom dome
"Solnechnye Bolota" na srok ot pyati do desyati let.
- Davaj-ka syuda telefon! - prikazal Morrison.
Na grudi robota otkrylas' kryshka, i iz nee vydvinulsya miniatyurnyj
telefonnyj apparat. Morrison pozvonil Maksu Krendellu i obŽyasnil situaciyu.
- Ponimayu, - otvetil Krendell. - Horosho, ya postarayus' razyskat'
Uilkesa. No, Tom, ya ne uveren, chto mne udastsya vse sdelat'. Prisutstvennye
chasy uzhe zakonchilis'. Bol'shinstvo kontor zakryto...
- Sdelaj tak, chtoby oni otkrylis', - predlozhil Morrison. - YA im vsem
zaplachu. I postarajsya takzhe pomoch' Dzhimu Remstaateru.
- |to prosto tak ne delaetsya. Ty eshche ne zayavil svoi prava na eto
zoloto. Ty dazhe ne dokazal, chto najdennoe toboyu mestorozhdenie imeet
real'nuyu cennost'.
- Vzglyani-ka syuda, - predlozhil Morrison i povernul telefon tak, chtoby
Krendell mog uvidet' sverkayushchie steny rasshcheliny.
- Vyglyadit natural'no, - podtverdil Krendell. - No, k sozhaleniyu, ves'
etot blesk ne zamenit zolotoj kamen'.
- CHto my mozhem sdelat'? - sprosil Morrison.
- Davaj vse po poryadku. YA teleportiruyu k tebe Obshchestvennogo inspektora.
On proverit tvoyu zayavku, opredelit razmery mestorozhdeniya i utochnit, ne
pretenduet li na nego kto-nibud' eshche. Ty peredash' emu kusok zolotogo kamnya
dlya otpravki v Venusborg. Vyberi kusok pokrupnee.
- Kak mne ego otkolot'? U menya net nikakih instrumentov...
- Pridumaj chto-nibud'! On dolzhen privezti s soboj kusok porody dlya
proizvodstva analizov. Esli ona okazhetsya dostatochno bogatoj, to delo
sdelano.
- A esli net?
- Davaj ne budem ob etom govorit', - predlozhil Krendell. - Nachinayu
dejstvovat' nemedlenno. Bud' zdorov, Tommi!
Morrison polozhil trubku. On vstal i pomog robotu podnyat'sya na nogi.
- Vpervye za dvadcat' tri goda, - nachal Uil'yams CHetvertyj, - pod ugrozu
byla postavlena zhizn' gosudarstvennogo pochtovogo sluzhashchego. Mister
Morrison! YA obyazan zayavit' ob etom policejskim vlastyam Venusborga. U menya
net drugogo vyhoda.
- Ponimayu, - skazal Morrison. - No mne kazhetsya, chto luchshe provesti pyat'
ili desyat' let v ispravitel'nom dome, chem rasstat'sya s zhizn'yu.
- Somnevayus'. Tuda ya tozhe dostavlyayu pochtu, tak chto mesyacev cherez shest'
vy mne rasskazhete o svoih vpechatleniyah.
- Kogda? - udivlenno sprosil Morrison.
- Mesyacev cherez shest' posle togo, kak ya zakonchu razvozit' pochtu po vsej
planete i vernus' v Venusborg. O takih proisshestviyah prinyato dokladyvat'
lichno. Naibolee vazhnaya i pervoocherednaya zadacha - dostavka pochty po
naznacheniyu.
- Spasibo, Uil'yams. YA prosto ne znayu, kak tebya...
- YA vsego lish' ispolnyayu svoj dolg, - skazal robot i zabralsya v
vozdushnuyu voronku. - Esli cherez shest' mesyacev vy vse eshche budete torchat' na
Venere, mne pridetsya dostavlyat' vam pis'ma v ispravitel'nyj dom.
- Moej nogi zdes' ne budet! - zaveril ego Morrison. - Poka, Uil'yams!
Robot skrylsya v vozdushnom konuse. Vsled za etim malen'kij smerch ischez.
Morrison ostalsya odin v nastupayushchih sumerkah.
Emu udalos' obnaruzhit' vystup zolotogo kamnya, kotoryj byl krupnee
chelovecheskoj golovy. Morrison prinyalsya bit' po nemu rukoyatkoj revol'vera.
V vozduhe iskorkami vspyhivali otletayushchie chasticy zolotogo kamnya. CHerez
chas raboty na rukoyatke obrazovalis' chetyre glubokih vmyatiny, a Morrisonu
udalos' lish' slegka pocarapat' neobyknovenno tverduyu poverhnost' vystupa.
Volki snova nachali nadvigat'sya na nego. Morrison shvyryal v nih kamnyami,
staralsya otpugnut' svoim nadtresnutym golosom. Volki retirovalis'.
On povtorno osmotrel vystup i s odnogo kraya obnaruzhil topkuyu treshchinu.
Morrison vozobnovil rabotu, stremyas' popast' rukoyatkoj poblizhe k treshchine.
Zolotoj kamen' ne poddavalsya.
Morrison oter pot so lba i zadumalsya. Emu by zubilo...
On snyal poyasnoj remen'. Vstavil v treshchinu kraj stal'noj pryazhki i nachal
bit' po nej rukoyatkoj. Emu udalos' vognat' pryazhku v kamen' na kakuyu-to
dolyu dyujma. Eshche tri sil'nyh udara - i pryazhka krepko zasela v treshchine.
Morrison udaril eshche raz - i kamen' raskololsya, obnazhiv rovnuyu poverhnost'.
Ot vystupa otkololsya kusok primerno funtov dvadcat'. Pri cene pyat'desyat
dollarov za odnu trojskuyu unciyu [31,1035 gramma] etot oskolok stoil
primerno dvenadcat' tysyach. No eshche trebovalsya analiz na soderzhanie v nem
zolota.
Vechernij sumrak zametno sgustilsya, kogda pribyl Obshchestvennyj inspektor.
|to byl nevysokij korenastyj robot s issinya-chernym zashchitnym pokrytiem.
- Dobryj den', ser, - privetstvoval inspektor Morrisona. - Hotite
sdelat' standartnuyu zayavku? Na pravo nichem ne ogranichennoj razrabotki?
- Tochno, - podtverdil Morrison.
- A gde centr mestorozhdeniya, kotoroe vy zayavlyaete?
- CHto? Centr? Dumayu, chto ya stoyu v samom ego centre.
- Prekrasno, - skazal robot.
On izvlek otkuda-to ruletku so stal'noj lentoj i bystro poshel proch' ot
Morrisona. Otschitav dvesti yardov, on ostanovilsya. Zatem s pomoshch'yu stal'noj
lenty oboznachil kvadrat, v centre kotorogo nahodilsya Morrison. Zakonchiv
izmereniya, robot nadolgo zastyl v nepodvizhnosti.
- CHto vy sejchas delaete? - pointeresovalsya Morrison.
- Fotografiruyu mestnost' v glubinu, - otvetil inspektor. - No pri takom
osveshchenii, kak sejchas, eto dovol'no trudno. Nel'zya li podozhdat' do utra?
- Net!
- Togda mne pridetsya porabotat' teper', - okazal robot.
Neskol'ko raz on peredvigalsya s mesta na mesto i zastyval. Po mere togo
kak sgushchalis' sumerki, vremya ekspozicii uvelichivalos'. Obshchestvennyj
inspektor rabotal s takim napryazheniem, chto, ne bud' on metallicheskim,
navernyaka by vspotel.
- Nu vot, - skazal on nakonec, - vse formal'nosti soblyudeny. U vas
najdetsya obrazec porody, kotoryj ya mog by zahvatit' s soboj?
- Vot on. - Morrison podnyal kusok zolotogo kamnya i podal ego
inspektoru. - |to vse?
- Absolyutno vse, - zaveril ego robot. - Tol'ko vy ne predŽyavili Akt na
pravo staratel'stva.
Morrison zahlopal glazami.
- CHto takoe ya vam ne predŽyavil?
- Akt na pravo staratel'stva. Ego vydaet pravitel'stvo. |tot dokument
udostoveryaet, chto v zayavlyaemom vami mestorozhdenii, kak to predusmotreno
ukazom pravitel'stva, rasshcheplyayushchihsya materialov soderzhitsya ne bolee
pyatidesyati procentov ot obshchej massy porody na glubinu do shestidesyati
futov. |to vsego lish' formal'nost', no bez nee ne obojtis'.
- Slyshu ob etom v pervyj raz, - priznalsya Morrison.
- |to pravilo vveli tol'ko na proshloj nedele, - poyasnil inspektor. - U
vas net takogo dokumenta? V takom sluchae, kak vy ponimaete, vasha
standartnaya zayavka na pravo neogranichennoj razrabotki ne imeet zakonnoj
sily.
- A mozhno chto-nibud' sdelat'?
- Nu, - skazal robot, - u vas est' vozmozhnost' zamenit' standartnuyu
zayavku na pravo neogranichennoj razrabotki na special'nuyu zayavku s
ogranichennymi pravami. V takom sluchae Akt na pravo staratel'stva ne
trebuetsya.
- CHto oznachaet special'naya zayavka s ogranichennymi pravami?
- Ona predusmatrivaet, chto cherez pyat'sot let vse Prava na razrabotku
perehodyat k pravitel'stvu Venery.
- Prekrasno! - voskliknul Morrison. - Velikolepno! Horosho! I eto vse?
- Absolyutno vse, - podtverdil inspektor. - YA zahvachu s soboj etot
obrazec dlya analizov i nemedlennoj ocenki. Na ih osnovanii i ishodya iz
dannyh glubinnoj fotografii my smozhem sdelat' ocenku i opredelit' razmery
zayavlyaemogo vami mestorozhdeniya.
- Prishlite mne chto-nibud' dlya bor'by s volkami, - poprosil Morrison. -
Nemnogo edy. I, poslushajte, ya hochu poluchit' Speczakaz Zolotoiskatelya.
- Da, ser. Vse eto budet vam teleportirovano, esli vasha zayavka togo
stoit i mozhno budet pokryt' rashody.
Robot zabralsya v vozdushnuyu voronku i ischez.
Vremya shlo, i volki snova nachali nadvigat'sya na Morrisona. Staratel'
otbivalsya ot nih kamnyami, oni ogryzalis', no okonchatel'no ne otstupali.
Pasti ih byli razinuty, yazyki vyvaleny naruzhu. Oni potihon'ku podpolzali k
Morrisonu.
Vdrug ih vozhak otprygnul v storonu i zavyl. Nad volch'ej staej vnov'
poyavilas' serebristaya voronka. Iz nee vypalo ruzh'e, kotoroe ugodilo pryamo
v perednyuyu lapu vozhaka.
Volki popyatilis'. Vtoroe ruzh'e upalo na pesok. Potom svalilsya bol'shoj
yashchik s nadpis'yu: "Ruchnye granaty. Obrashchat'sya s ostorozhnost'yu". Za nim
posledoval eshche yashchik, na kotorom znachilos': "Racion dlya pustyni. Tip K".
Morrison zastyl v ozhidanii, poglyadyvaya na sverkayushchij konus voronki. Ona
udalilas' ot nego na rasstoyanie s chetvert' mili i zamerla. Zatem iz
voronki pokazalas' ogromnaya mednaya podstavka okrugloj formy. Voronka eshche
bolee rasshirilas', i iz nee poyavilsya mednyj sosud eshche bolee znachitel'nyh
razmerov. Vmeste s podstavkoj sosud opustilsya na zemlyu. Razmery ego byli
ogromny: on protyanulsya ot gorizonta do gorizonta. |to byla gigantskaya
mednaya chasha, ukrashennaya zamyslovatym ornamentom. Voronka podnyalas' povyshe
i snova zamerla, kak raz nad chashej.
Morrison zhdal - sadnilo ego peresohshee gorlo. Vnezapno iz voronki -
pryamo v chashu - polilas' tonkaya strujka vody. Morrison vse eshche stoyal
nepodvizhno.
Potom nachalos' glavnoe. Tonen'kaya strujka prevratilas' v burnyj potok.
Volki v strahe razbezhalis', yastreby uleteli. Iz voronki v ogromnuyu chashu
nizvergalsya celyj vodopad...
Morrison pokachivayas' poshel po napravleniyu k chashe. "YA mog by zakazat'
odnu kanistru vody", - podumal on, iznemogaya ot zhazhdy i s trudom odolevaya
poslednie chetvert' mili po raskalennomu pesku. Nakonec on ostanovilsya pod
gigantskim sooruzheniem. |to i byl Speczakaz Zolotoiskatelya - vyshe
cerkovnoj kolokol'ni, shire, chem solidnoe kamennoe zdanie, napolnennyj
vodoj, bolee dragocennoj, chem sam zolotoj kamen'. Vnizu byl kran, i
Morrison otvernul ego. Voda pobezhala ruchejkami vniz po dyune, vpityvayas' v
zheltyj pesok.
"Nuzhno bylo zakazat' stakan ili kruzhku vody", - podumal Morrison, lezha
na spine s otkrytym rtom.
Last-modified: Sun, 04 Mar 2001 20:42:52 GMT