estor vsem korpusom povernulsya k Arbuzu,
takomu zhe tolstomu i potnomu ot poludennoj zhary.
-- |l, on ved' pro podushku i legkie tozhe ne zrya molotil. I Fant etot
kusok ne zrya ostavil. Pravil'no ya ponimayu, Dzhef? Gazovuyu ataku v
oboznachennoe vremya predlagaesh'?
-- Pohozhe, chto ne ya -- shef predlagaet... On, gm... v nas verit.
-- Da, ty ego pravil'no ponimaesh'. Dzhef, vot tebe planec ventilyacionnyh
trub po vsemu zdaniyu. Dal'she izlagaj...
-- Prihod i uhod predpolagaetsya podzemnyj, no popytka mozhet byt' tol'ko
odna. I navernyaka na territorii oni vse lyuki perekryli libo pasut. Otsyuda
problemy...
Gek toskoval. On uzhe tret'yu nedelyu skrupulezno "gonyal volny", kachal i
gotovil telo, myshcu za myshcej. On staralsya otrabatyvat' melkie gruppy myshc,
chtoby cherez datchiki na ekranah aktivnye vspleski ne privlekali osobogo
vnimaniya medpersonala. Po-prezhnemu otmechal on i zapominal momenty, sposobnye
emu prigodit'sya v blizhajshie dni... No vse eto on prodelyval bez dushi,
poluavtomaticheski.
"Zachem vse eto? Nu, vyvernus' vdrug, otvalyu ot nih... A dal'she? Opyat'
CHernyj Hod, strel'ba, tretejskie razborki... Opostylelo vlachit' svoe yarmo. S
kem by sud'boj pomenyat'sya?.. I opyat' zhe bespolezno: lyubaya biologicheskaya
osob' -- sut' melkoe koposhenie otkrytoj sistemy v diapazone pishchevaritel'nogo
trakta i polovyh instinktov. Ne hochu byt' rabom pishchevaritel'nogo trakta. Ne
hochu ezhesekundno zabotit'sya o ventilyacii legkih i poluchat' udovol'stvie,
perezhevyvaya budushchee der'mo. Ne zhelayu po neskol'ku raz v nedelyu za den'gi i v
rezine teret'sya o luchshuyu polovinu chelovechestva. I poznavat' cherez lyubye
proizvedeniya iskusstva to, kak vse eto prodelyvayut drugie osobi, -- tozhe ne
zhelayu. Otchego zhe v takom sluchae ya ne hochu umirat'? Ili hochu? Net, potomu kak
esli by zahotel -- ushel by. CHto menya derzhit v etom mire? Nado podumat' i
ponyat', mozhet -- vazhnoe chto?.. Na rebyat nadezhda est', no zhdat', poka oni
spravyatsya, -- roskosh'. Uspeyut v blizhajshie dvoe sutok -- horosho, net --
samomu nado kogti rvat'. Pridetsya vseh zadelat', kto v zdanii. Potom, esli
vse obrazuetsya, i Prezidenta ub'em, a to neudobno poluchaetsya: vrode kak
chuzhie lavry sebe prisvoil... No spihnem na specsluzhby.
Gek pochuvstvoval prohladu na sgibe loktya i otkryl glaza. Medsestra s
glazami bol'noj korovy vatkoj v spirtu protirala mesto dlya ocherednogo ukola.
Geku vnezapno ne ponravilos' eto, i on poproboval protestovat': de, mol, emu
gorazdo luchshe i on hochet pogovorit' s doproschikom... No instrukciya -- eto
shlagbaum, cherez kotoryj nikto zdes' svoevol'no pereskakivat' ne budet.
Ladno, kak raz vrachej segodnya ne budet do glubokogo vechera, sdelaem vam
pristup, chtoby prislushivalis' vpred'...
Gek privychno rasslabilsya, dal komandu serdechnoj myshce i stal schitat'
udary... Na etot raz vyhod v "pogranichnoe sostoyanie", kak on eto nazyval,
poshel porazitel'no legko: bukval'no sekundy -- i on v legkom zvenyashchem
tumane, gde razum kuvyrkaetsya lenivo sredi nemyatezhnyh emocij i tol'ko
kraeshkom sledit, chtoby ne poteryat'sya...
"CHto-to nepravil'noe proishodit, -- sonno otmetil "storozhevoj post", --
vse dolzhno vyglyadet' po-drugomu, o-o-oh..."
Gek s nechelovecheskim usiliem razlepil veki i oshchutil sebya paryashchim
posredi prostranstva. Bol'shogo ili malen'kogo -- trudno bylo skazat': steny,
esli oni voobshche byli, teryalis' v bleklom poluprozrachnom tumane, osveshchaemom
razmazannym svetom.
Nevesomost' byla ne polnaya, Gek oshchushchal primerno, gde pol, gde potolok,
no pod lozhechkoj razlivalsya ledyanoj strah, slovno by pri padenii s bol'shoj
vysoty, i etot strah nepostizhimo sosedstvoval s oduryayushchim bezrazlichiem ko
vsemu.
Ne bylo ni odnoj chetkoj detali vokrug, ni zvuka, ni dunoveniya, i vse zhe
Gek oshchushchal, chto on dvizhetsya... Dvizhetsya v storonu oval'nogo vhoda v nekuyu
peshcheru, istekayushchuyu pronzitel'no belym svetom... Gde-to ya uzhe videl takoj
svet... Stranno, chto ya ne boyus' ego... Kogda-to ya byl im napugan... Gek
vpustil v sebya umirotvorenie, i eto bylo slavno, potomu chto vse strahi,
somneniya, mysli i boli ischezli, rastvorilis' v belom vsepokoryayushchem potoke.
Interesno... A vot i net, mne neinteresno, mne prosto horosho... Net,
eto nevernoe slovo... Mne spokojno... Kazhetsya, chto proshli chasy, desyatki
chasov, armii chasov, a on vse plyvet i plyvet, net, on letit... V storonu
vhoda, otkuda stanovitsya svetlo... Gek ponyal, chto on tak i budet plyt' ili
letet' vsegda. Priblizhayas' k belomu grotu, no bez nadezhdy dostignut' ego...
YA i ne nadeyus'... Nadezhda mne bol'she ne nuzhna... I men'she ne nuzhna... I
opyat' mimo promarshirovali, chetko pechataya shag, otryady chasov, a vhod...
projden. Teper' svet moshchnymi struyami sypalsya na Geka so vseh storon, za
isklyucheniem odnogo temnogo pyatna, kotoroe otnyne stalo vhodom... ili
vyhodom... Kotoryj pul'siroval, no s kazhdym razom stanovilsya vse men'she...
YA ustal... CHto zhe vy molchite, skazhite mne slovo... CHasy... Esli vy
sob'etes' v bol'shuyu stayu, a iz nee v kom, iz vas poluchitsya... Varlak... I
kak ya ran'she ne dodumalsya... |to Varlak, rassredotochennyj na otryady chasov,
chto shagayut mimo menya. YA ih ne vizhu... i ne slyshu... Otchego zhe ya znayu, chto
oni idut? Varlak, a do nego Subbota proshel... I Patrik...
|j, Patrik, pogovori so mnoyu, ved' ya tak dolgo tebya iskal i nichemu ne
veril... poka... Da, poka, Patrik... No ya tebya tak i ne slyshal... Poka... YA
ne ponimayu smysla etogo slova... Ne ponimayu... Svet osypaetsya... Volnovaya
priroda sveta... A on diskreten, vot zhe on... Kvant... YA slyshal ego... kvant
svyazan so svetom... Svet mne znakom... My znakomy... Mysli kak kvanty...
raspadayutsya... Svet... YA videl ego... Na to on i svet, chtoby ego videt'... A
chasy slyshat'... A chasy -- eto vremya... Da, vremya... Vot otkuda svet... Tam
vremya sidit... Ono istekaet... kak svet... YA ego iskal... i... Vot ono
ryadom... YA poglyazhu sej... chas... chas... YA uvizhu... gde i kak.. ono...
sidit...
-- Net!!! Hozyain! Ne nado! Hozyain! Ne nado... Ono strashnoe, my
boimsya... Hozyain! Pyr' boitsya, nam strashno-o-o!
-- Va... Vakitoka... Gde ty, ya nichego ne vizhu... Pyr'!..
-- Ono tebya oslepilo... Zdes'... Zdes' my, hozyain! Pyr' drozhit...
A-a-a... Nam holodno... Uh, holodno... Gde ty, hozyain?..
Gek zavorochal glazami, pytayas' povernut'sya i vysmotret' golosa... Vrode
pyatnyshko temnoe... tam, gde vhod... ili vyhod...
-- Hozyain!!! Milen'kij, oj-oj-oj! Zdes' my, zde-e-es'...
Gek popytalsya razomknut' slozhennye na zhivote ruki... Slozhil zachem-to...
Ne poddalis' oni emu... Gek upryamo oskalilsya i razvel ih v storony... Vot
oni plyvut ryadom s nim... nevesomye... Holodno... nogam. Gek podtyanul bylo
koleni k grudi -- net. Net? Da. Eshche... Patrik... Gde-to byl Patrik... On ego
mnogomu uchil... Uchil, ob®yasnyal... Nado so...sredotochit'sya.
Gek kak vo sne napryagsya, chtoby spravit'sya s vatnymi rukami i nogami, i
emu pokazalos', chto on prinyal vertikal'noe polozhenie. Dyshalos' nevazhno.
Svetu vrode by i polno, a v glazah temnovato... On vyalo-vyalo barahtalsya v
mercayushchej... teper' ona mercaet... pustote. Gde-to vnizu nahoditsya pol...
poverhnost'... Na nee nuzhno vstat', operet'sya...
Dvizhenie prodolzhalos', no sovsem uzhe medlenno, po... sekunde... Ili
millimetru? Millimetr -- eto mera dliny.
-- Vakitoka, Pyr'! Gde vy, mordy, pokazhites'!
-- My zdes', hozyain, vot-vot ryadom. No my ne mordy, my sovsem drugie!
Vot my. Nam strashno... Ono do nas dobiraetsya... Hozyain, zashchiti!!!
Svet perestal osypat'sya, no vdrug zadul, podvyvaya, kak zapravskij
veter... Gek uzhe vybivalsya iz sil, dergayas', kak lyagushka na spice, no ego
sduvalo etim sverh®estestvennym vetrom vse blizhe i blizhe k...
-- Ko mne-e-e!!! -- Gek vzrevel, sudorozhno dergaya tyazhelennoj golovoj.
Krik ego udarnoj volnoj otbrosil mercanie po storonam, i on uvidel
perepugannyh Vakitoku i Pyrya, oni, vcepivshis' drug v druga, bespomoshchno
barahtalis' na vytyanutuyu ruku ot nego. Gek, prodolzhaya plyt' v pustote,
kotoraya uzhe i ne pustota vovse, a lipkij holod, protyanul levuyu ruku...
Eshche... Eshche chut'-chut'...
-- Vakitoka, zaraza besklyuvaya! Hvatajsya za palec, nu zhe!.. -- Golos
Geka grohotal, otrazhayas' ot nevidimyh sten, otgonyaya mercayushchuyu pelenu eshche
dal'she. Pyr' povernul k nemu raskosye glazki, vypuchennye ot uzhasa v kol'ca,
klacnul i vcepilsya svoimi pohozhimi na akul'i zubami za ukazatel'nyj palec.
Ruku pronzila ostraya bol', ot konchika pal'ca -- gluboko v grud'. Gek zarychal
i povolok ruku vmeste s gruzom k sebe. Pal'cy nog slovno by sharknuli po
chemu-to tam, vnizu...
-- Hozyain, a hozyain! Nam by poblizhe, a? Boyazno, holodno. Oj, holodno
nam s Pyrem!
-- Ladno, tol'ko ne kusat'sya. -- Gek podnes ruku k grudi, Pyr'
mgnovenno vypustil palec i skaknul na grud', Vakitoka za nim...
Veter sveta smenilsya uraganom holoda i mercayushchej polut'my. Gek
pochuvstvoval nogami tverduyu poverhnost' i odnovremenno bol' v grudi, na
meste serdca, kak raz tam, gde vcepilis' v Geka dva drozhashchih urodca. Bol'
rvanula tak, chto Gek ohnul i zakrichal.
-- Pyr', Toka! Nevynosimo tak, otorvites'... Da otlepites' zhe-e-e!
Toka-a-a!!!
-- Hozyain, milen'kij, my ne mozhem. Ne mozhem my, propadem togda... Ne
goni nas, a? Hozyain?..
Skvoz' nechelovecheskuyu, mozg razryvayushchuyu bol' Gek edva uslyshal drozhashchij
lepet Vakitoki... Nogi podgibalis', ne v silah derzhat' obezumevshee telo...
Nogi... On stoit.
-- Ladno! Vy ne mozhete, zato ya mogu! -- Golos Geka vnov' obrel pushechnuyu
silu, utrachennuyu bylo vzamen obretennoj boli. -- Derzhites', hren s vami! YA
na nogah, a bol' -- delo popravimoe!..
Serdce tryahnulo tak, chto Gek upal na koleni, a potom na chetveren'ki.
Zahotelos' prizhat'sya zhivotom k holodnoj tverdi vnizu, no kak by etih ne
razdavit'. Gek pochuvstvoval kak kazhdyj volosok ego tela vstal dybom, uzhas v
nem smeshalsya s bol'yu i gnevom, i on zavyl po-volch'i, pronzitel'no i
strashno...
-- Ne fig drozhat', ne na vas ya voyu! -- Gek gluboko vdohnul v sebya
skudnuyu kislorodom substanciyu i stal molcha podymat'sya s kolen. Golova
kruzhilas', potashnivalo...
Odnako voj ne ugas: nevedomyj veter prevratilsya v uragan, tolkayushchij
Geka v spinu po napravleniyu k oslepitel'nomu svetu... vperedi. Nado
razvernut'sya... Gek nachal bylo povorachivat'sya i chut' ne sorvalsya v belyj
proem pod beshenym naporom uragana.
-- Pyr', a nu -- sygraj! Ne sorvesh'sya, Vakitoka priderzhit!
Pyr' poslushno vydernul iz niotkuda svoi dudochki v ryad i sunul ih v
past'. No flejta tol'ko vzvizgnula zhalobno i zamolkla.
-- Ne mozhem my, hozyain! Nu vot -- nikak! Ne gnevajsya na Pyrya. On
staralsya, oh kak on hotel! Da vot ne mozhem my... -- Vakitoka vnezapno
smorshchilas' i stala fyrkat' nosom i kashlyat', vrode kak zaplakala.
-- Ladno, ne hnykat'. Ne serzhus'. A ya -- mogu. YA -- budu!
MOGU! Budu! BUDU!!! YA -- OTRICAYU -- VREMYA!
Stolknulis' v lob dve stihii: uragan i krik Geka. I stalo tiho. Bol'
yarostno drala kogtyami grudnuyu kletku, i vdobavok slovno kryuchok tam
vorochalsya, no kuda ej bylo do toj, nedavno perezhitoj... Pyr' i Toka vse eshche
melko tryaslis', no Pyr' uzhe pripodnyal krugluyu golovu, razzyavilsya, a Vakitoka
vrode i ne shmygaet...
-- Ne obmanesh'?..
-- NET!
-- Znachit, i my budem, hozyain! Kak ty, tak i my! Ura! My budem s
hozyainom! On budet -- i my za nim! Pyr', a my -- budem, budem, budem! Nash
hozyain, Pyr' i ya! Ura!
-- Cyc. Budete. Dolgo li, korotko, a budete, Zemlej klyanus'...
A vy, Sestrichki... Obeih rakom postavlyu...
Slysh', Toka, Pyr'? YA obeshchayu vam, chto vy budete byt' do teh por, poka...
sushchestvuet CHelovechestvo. POKA. V etom otnyne moi cel' i smysl!.. -- I Gek
rashohotalsya, chrezvychajno dovol'nyj shutkoj, odnomu emu ponyatnoj. Potom on
opustil glaza k grudi i vdrug uvidel chetyre schastlivejshih glaza, vzirayushchih
na nego... s lyubov'yu. Gek vse eshche hohotal, no v glazah vdrug zashchipalo, vse
vokrug utratilo rezkost', i chto-to zabytoe poteklo po shchekam... Svet pokorno
shipel za spinoj pod natiskom spasitel'nyh sumerek...
Vrachej ne bylo v gospitale. Ni odnogo specialista vdrug. Ohranniki na
etazhe, medbraty, sidelki -- vse stolpilis' v palate, nablyudaya serdechnyj
pristup i paroksizm. Rano ili pozdno eto dolzhno bylo proizojti... Zamerli
samopiscy...
Vdrug mertvye ekrany mignuli, dernulis' linii, tochki, plottery,
zabilis' v sudorogah, slovno bezumnye tancy nachalis' na elektronnoj Lysoj
Gore. Tol'ko neponyatno -- to li zhizn' tam Carica bala, to li smert'...
ZHutkoe lico Lareya vse eshche v polnom ob®eme hranilo sinij cvet, no iz-pod
plotno somknutyh vek vyskochili i pobezhali na podushku dve zdorovennye mutnye
kapli. CHernye guby razomknulis' i vytolknuli skvoz' oshcherennye protezy tri
nadsadnyh bul'kayushchih zvuka: Yh... yh... yh... Vsem bez isklyucheniya
nablyudayushchim etu scenu stalo holodno, ochen' holodno, do kostej zyabko...
A Gek velikanom stoyal posredi mgly i vse poglazhival dva teplyh drozhashchih
komochka u sebya na grudi, prodolzhaya plakat' i smeyat'sya, vpervye za mnozhestvo
let.
Glava poslednyaya
|j, Mart i Aprel'!
Izbav'te serdce moe
Ot snega i t'my.
On vyzhil.