vzhe zgaduvav, j do c'ogo dodav Istoriyu Suchasnogo Amerikans'kogo ZHivopisu; meni chomus' davalo divne zadovolennya buvati z ¿¿ roverom, tobto buti bliz'kim do ne¿ cherez n'ogo j tomu podibne; ta mo¿ sprobi vshlyahetniti ¿¿ hudozhnij smak skinchilis' nevdacheyu: vona hotila znati, chi treba ¿j vvazhati fermera, kunyayuchogo opivdni na sini (penzlya Doridi Li), bat'kom vidverto¿ lasolyubki na peredn'omu plani, j ne mogla zbagnuti, chomu ya stverdzhuyu, shcho Grant Vud i Piter Gurd º talanoviti, a Redzhinal'd Marsh i Frederik CHo bezdarni. 13. Na toj chas, koli vesna zabarvila vulicyu Teºra zhovtimi, zelenimi j rozhevimi mazkami, Lolita vzhe nezvorotno zakohalas' v eatr. Mis Pratt, kotru ya raz yakos' u nedilyu pomitiv za snidankom z yakimis' damami u Val'tona, vlovila zdalya mij poglyad i - poki Lolita ne divilas' - serdechno j strimano nagorodila mene bezzvuchnimi opleskami. YA ne znoshu eatr, bachu v n'omu v istorichnij perspektivi, primitivnu j pidgnilu formu mistectva, yaka vidlunyuº obryadami kam'yanogo viku j usyakim komunal'nim glupottyam, popri individual'ni in'ºkci¿ geniya, yak, skazhimo, poeziya SHekspira chi Ben Dzhonsona, yaku, v sebe zamknuvshis' i ne potrebuyuchi aktoriv, chitach avtomatichno viluchaº z dramaturgi¿. Buduchi na toj chas nadto zajnyatim vlasnimi literaturnimi trudami, ya ne znajshov mozhlivim oznajomitis' iz povnim tekstom "Zacharovanih Mislivciv" - tiº¿ p'ºsi, v yakij Dolores Gejz otrimala rol' dochki fermera, yaka v'yavila sebe chi to lisovoyu charivniceyu, chi to Dianoyu: cya driada, yakims' chinom distavshi pidruchnik z gipnozu, piddaº zablukanih mislivciv riznim zabavnim transam, ta vreshti-resht pidpadaº sama pid charuvannya brodyagi-poeta (Mona Dal'). Ot suttyu vse, shcho ya vichitav z zim'yatih urivkiv nehlyujno nastukanogo tekstu, yaki Lolita rozsipala po vs'omu domu. Meni bulo i priºmno i sumno, shcho zagolovok p'ºsi vipadkom zbigaºt'sya z nazvoyu nezabutn'ogo gotelyu, ta ya vtomleno skazav sobi, shcho nema chogo nagaduvati pro ce mo¿j vlasnij charivnici, vid ostrahu, shcho bezstidnij dokir u sentimental'nosti prinese meni shche bil'she strazhdannya, nizh ¿¿ znevazhliva zabud'kuvatist'. Meni zdalosya, shcho p'ºsa - odin z bagat'oh anonimnih perekaziv yako¿s' banal'no¿ legendi. Tak samo dobre, zvichajno, ya mig bi podumati, shcho zhadayuchi gozho¿ nazvi, zasnovnik gotelyu pidpav, bezposeredn'o j vinyatkovo, pid vpliv slipo¿ fantazi¿ nim najnyatogo drugosortnogo malyara j shcho v podal'shomu shil'd gotelyu pidkazav nazvu p'ºsi. Ta ya zi svo¿m dovirlivim, prostim i dobrozichnim rozumom nezhdano povernuv use ce v inshij bik i mashinal'no pripustiv, shcho freski, viviski j zagolovok pishli vid spil'nogo dzherela, z miscevogo chi to perekazu, yakij ya, chuzhij novoanglijs'komu fol'kloru, mig i ne znati. Vnaslidok c'ogo v mene sklalas' dumka (taka zh vipadkova j pozbavlena vsyakogo znachennya), shcho klyata p'ºsa nalezhit' do tipu primhlivih pustoshchiv dlya dityacho¿ auditori¿, pristosovanih i pereroblenih tisyachu raziv, yak, primirom, "Genzel' i Gretel'" takogos' abo "Splyacha Krasunya" tako¿s' abo "Nove vbrannya korolya" kotrihos' Morisa Vermonta j Marioni Rumpel'meºr (vse ce mozhna znajti v bud'-yakij zbirci, podibnij do "SHkil'no¿ Sceni" abo "Zigrajmo p'ºsu!"). Inshimi slovami, ya ne znav, - a yakbi znav, to bulo b meni v ti dni odnakovo - shcho naspravdi p'ºsa "Zacharovani Mislivci" - neshchodavno napisanij i v tehnichnomu sensi samobutnij tvir, vpershe postavlenij lishe tri-chotiri misyaci tomu v fasonchastij novo-jorks'kij studi¿. Naskil'ki ya mig suditi z roli moº¿ privabnici, deshchicya bula gnityuche mudrovana, z vidzvukami vid Lenormana j Metterlinka j rozma¿tih bezbarvnih anglijs'kih himernikiv. Mislivci buli v p'ºsi, yak to treba v Americi, zodyagneni vsi odnakovo, v odnakovi chervoni kepki, j til'ki viriznyalis' yakistyu ozbroºnnya. Odin buv bankir, drugij vodoprovidnik, tretij policiyant, chetvertij trunar, p'yatij strahuval'nik, a shostij - zbiglij v'yazen' (dramatichni efekti tut samoochevidni); vsi voni vnutrishn'o pereminilis', potrapivshi v Dol'chin Dil, i vzhe pam'yatali spravzhnº svoº zhittya til'ki yak pevne vidinnya abo durnij son, vid yakogo ¿h probudila malen'ka moya Diana; ta s'omij mislivec' (ne v chervonij, a v zelenij kepci - yakij vin ´ava!) buv molodij Poet, i vin pochav tverditi, na veliku dosadu Dianiti, shcho i vona sama, j inshi uchasniki divertismentu (tancyuyuchi nimfi, el'fi, lisoviki), lishen' jogo, poetove, stvorennya. Naskil'ki ya zrozumiv, skinchalos' tim, shcho, oburena jogo samovpevnenistyu, bosa Dolores privodila svogo poeta, tobto Monu, zodyagnenu v klitchasti shtanci zi shtripkami, na bat'kivs'ku fermu, shchob dovesti hval'kovi, shcho vona-bo zovsim ne jogo vimisel, a selyans'ka, micno vperta v chornozem divchina; j cilunok pid zavisu zakriplyuvav gliboku ideyu p'ºsi, yaka povchala nas, shcho mriya j dijsnist' zlivayut'sya v kohanni. Pomirkovanist' radila meni oblishiti kritiku v rozmovah z Lolitoyu: vona tak garno zahopilas' "kunshtami obrazotvorchosti", tak chudovno skladala v odne svo¿ vuz'ki florentijs'ki doloni, hlyapayuchi viyami j zaklinayuchi mene ne buti prisutnim na repeticiyah u shkoli, yak robili ce dekotri dovoli smishni bat'ki! ¯j htilos', kazala vona, zaslipiti mene cilkom gladkoyu pershoyu vistavoyu, a krim togo ya, bachte, yakos' zavshe vtruchayus' ne v svoyu spravu, abo kazhu j sutuzhu ¿¿ v prisutnosti ¿¿ znajomih. Sered repeticij trapilas' odna nadzvichajna... o serce, serce!... buv u travni odin nadzvichajnij den', ves' iz radisno¿ metushni - ta vse ce yakos' projshlo povz, poza mo¿m sprijnyattyam, ne zatrimuyuchis' u mene v pam'yati, i koli vzhe pislya, nadvechir, ya znovu pobachiv Lolitu (vona sidila na roveri, balansuyuchi, pritisnuvshi ruku do vogko¿ kori molodo¿ berezi na krayu nasho¿ galyavki), mene tak ogolomshila syayucha nizhnist' ¿¿ usmihu, shcho ya na mit' privitav sebe z zakinchennyam usih svo¿h zhurbot. "Skazhi", spitala vona, "ti, mozhe, pam'yataºsh, yak zvet'sya gotel' - ah, ti znaºsh, yakij gotel' (nis v ne¿ zmorshchivsya), nu, skazhi - ti znaºsh, - tam, de buli ci bili koloni j marmurovij lebid' u holi? Nu, yak ce ti ne znaºsh (vona shumno vidihnula) - toj gotel', de ti mene z´valtuvav? Garazd, ne v tomu rich, get'. YA prosto hochu spitati, chi ne nazivavsya vin (majzhe poshepki) - "Zacharovani Mislivci"? Ah, tak (mrijlivo), naspravdi?" I raptom, z dribnim zvizgom zakohanogo vesnyanogo smihu, vona shl'opnula doloneyu ob glyansovij stovbur i pomchala vgoru, do kincya vulici, j za tim pokotila nazad, u pozi cilkovitogo supokoyu, trimayuchi stupni, odnu vishche, drugu nizhche, na neruhomih pedalyah j zabuvshi odnu ruku na kolini neprikritomu sitcevoyu spidniceyu. 14. Oskil'ki jshlosya, shcho muzika pov'yazana z ¿¿ zahoplennyam baletom i scenoyu, ya dozvoliv Loliti brati uroki royalya z mis Lamperer (yak mi, znavci Flobera, mozhemo ¿¿ dlya zruchnosti nazivati), do bilogo z blakitnimi vikonnicyami budinochka yako¿, za dvi mili vid Berdsleya, Lolita kotila dvichi na tizhden'. YAkos', u p'yatnicyu vechorom, v ostannih chislah travnya (j bliz'ko tizhnya pislya tiº¿ osoblivo¿ repetici¿, na yaku, yak i na inshi, ya ne buv dopushchenij), zadzvoniv telefon u kabineti, de ya skinchav pidchishchati korolivs'kij flang Gastona, j golos mis Lamperer spitav, chi pri¿de moya Emma - tobto Lolita - nastupnogo vivtorka: vona propustila dva uroki pospil' - minulij vivtorok i teper. YA skazav: "tak, zvichajno, pri¿de -" j viv dali gru. YAk legko povirit' chitach, mo¿ zdibnosti teper pohitnulis' i cherez dva-tri hodi ya raptom pomitiv, kriz' mulyavu pozashahovogo strazhdannya, shcho Gaston - hid buv jogo - mozhe zavoloditi mo¿m ferzem; vin ce pomitiv takozh, ta prochuvayuchi pastku z boku koverzyastogo protivnika, dovgo vagavsya, j pruzhivsya, j navit' zirkav na mene tishkom, nepevno pidsuvayuchi j znov pribirayuchi puhli, zibrani v zhmutik pal'ci - bezumno hotiv uzyati cyu sokovitu shtuku, ale ne smiv - i znenac'ka vhopiv ¿¿ (chi ne navchiv jogo cej vipadok tiº¿ grizno¿ smilivosti, yaku vin potim stav vikazuvati v inshij galuzi?), i ya proviv marudnu godinu, poki dobivsya nichiº¿. Vin dopiv svij kon'yak i, trohi zgodom, pishov perehil'cem, zadovolenij rezul'tatom (mon pauvre ami, je ne vous ai jamais revu et quoiqui'il y ait bien peu de chance que vous voyiez mon livre, permettez-moi de vous dire que vous serre la main bien cordialement, et que toutes mes fillettes vous saluent). YA znajshov Dolores Gejz za kuhonnim stolom, yaka ligala klin torta j ne vidrivala ochej vid arkusha z rollyu. Vona pidnyala ¿h na zustrich moºmu poglyadu, - v nih bula yakas' nebesna porozhnecha. Koli ya zayaviv ¿j pro svoº vidkrittya, vona zostalas' naprochud spokijnoyu j til'ki skazala d'un petit air faussement contrit, shcho vona, zvichajno, duzhe kaposna divchinka, ta bulo cilkom nemozhlivo protivitisya spokusi, j os' vona vitratila ci godini muziki - o chitachu! - na te, shchobi rozuchuvati z Monoyu v mis'komu parku charivno-lisovi sceni p'ºsi. YA skazav: "Prechudovo", j pokrokuvav do telefonu. Matir Moni vidpovila: "tak, vona vdoma" i, z materins'kim nejtral'nim vvichlivo-radisnim smishkom viddalilas', gorlayuchi vzhe za scenoyu: "Tebe prosit' Roj", i za hvilinu pidshelesnula Mona j odrazu zh, niz'kim, monotonnim, ta ne pozbavlenim lukavstva golosom, vzyalas' torochiti Royu pro yakus'-tam nim zroblenu abo skazanu kapost', i ya urvav ¿¿, i os' uzhe Mona, spokijno pereklyuchivshis', govorila svo¿m smirennishim, najseksual'nishim kontral'to: "tak, ser", "zvisno, ser", "YA odna vinna, ser, v cij neshchasnij istori¿" (yaka plavnist'! yaka svits'kist'!), "pravda, ya duzhe shkoduyu" - j tak dali j tomu podibne, yak govoryat' ci povijki. YA znovu spustivsya na pershij poverh, kahikayuchi j trimayuchis' za serce. Lolita sidila teper u vital'ni, v svoºmu najmilishomu shkiryanomu krisli. Vona sidila rozligshis', vikushuyuchi zadirku, stezhachi za mnoyu gluzlivim poglyadom bezserdechnih, dimchastih ochej i ne pripinyayuchi gojdati taburet, na yakij postavila p'yatku vityagnuto¿, v odnij shkarpetci, nogi, i z napadom gidlivogo bolyu ya pobachiv yasno, yak vona pereminilas' z tih pir, yak ya poznajomivsya z neyu dva roki tomu. CHi peremina vidbulas' v ostanni dva tizhni? De bula moya nizhnist' do ne¿? Zrujnovanij mi! Vona bula same v fokusi mogo rozpalenogo dobila gnivu. Mla zhadannya rozviyalas', nichogo ne zalishivshi krim ciº¿ strashno¿ svitlosyajnosti. O tak, vona pereminilas'! SHkira oblichchya nichim ne vidriznyalas' teper vid shkiri vsyako¿ vul'garno¿ brudnuhi-gimnazistki, yaka podilyaº z inshimi kosmetichnu mast', nakladayuchi ¿¿ brudnimi pal'cyami na nemite oblichchya, i yakij bajduzhe, chij brudnij pidzhachnij rukav, chiya prishchami vkrita shchoka torkaºt'sya ¿¿ licya. A mizh tim za bulih dniv ¿¿ oblichchya bulo spovite takim nizhnim pushkom, tak yaskrilo rosoyu sliz, koli buvalo grayuchi, ya katav ¿¿ rozchuhranu golovu v sebe na zhivoti! Grubuvata chervin' zaminila teper svichennya nevinnosti. Vesnyana nezhit' z miscevoyu nazvoyu "krolyacho¿ zastudi" zabarvila vognyanorozhevim kol'orom prugi ¿¿ prezirlivih nizdriv. Pojnyatij yakims' zhahom, ya opustiv oko, j vono mashinal'no kovznulo po spidnij storoni ¿¿ viprostano¿, od spidnichki, napruzheno vityagnuto¿ lyazhki - ah, yakimi vidpolirovanimi j muskulyastimi stali teper ¿¿ molodi nogi! ¯¿ shiroko postavleni, siri yak matove sklo ochi, z trisnutoyu na bilku chervonoyu zhilkoyu, divilis' prosto meni v ochi, j meni zdavalos', ya rozriznyayu v ¿¿ poglyadi taºmnu dumku, shcho, mozhe, Mona prava, i ¿j, siritci Dolores vdalosya b mene vidati polici¿ bez togo, shchob samij ponesti karu. YAk ya pomilivsya! YAkim bezumcem ya sebe podav! Vse v nij bulo rivno neprozorim - mic' ¿¿ strunkih nig, zabrudnena pidoshva ¿¿ bilo¿ shkarpetki, tovste svetro, yakogo vona ne znyala, popri zaduhu, ¿¿ novij cibul'nij zapashok i zokrema - tupec' ¿¿ licya z jogo divnim rum'yancem i dopiru farbovanimi gubami. Cya farba zostavila slid na ¿¿ perednih zubah, i mene protnuv odin spomin - o, ne obraz voskreslo¿ Moniki, a obraz insho¿, duzhe molodo¿ povijki v bordeli, bagato rokiv tomu, kotru htos' ustig perehopiti, poki ya misliv, chi varta ¿¿ ºdina zvaba - yunist' - zhahno¿ mozhlivosti zarazitis' bozna chim, i v yako¿ buli taki zh sami zhahni maslaki, j pomerla mama, j veliki peredni zubi, j obrivok temno-chervono¿ strichechki v prostonarodno-rusomu volossi. "Nu shcho, kazhi vzhe", skazala Lolita, "Pidtverdzhennya º prijnyatnim?" "O tak", skazav ya. "Absolyutno prijnyatnim. Tak. YA j ne mayu sumnivu ni na mit', shcho vi ce razom vigadali. Bil'she skazhu - ya ne mayu sumnivu, shcho ti ¿j prokazala vse, shcho stosuºt'sya nas". "On yak?" YA podolav zadishku j skazav: "Dolores, vse ce maº pripinitis' negajno. YA gotovij vismiknuti tebe z Berdsleya j zapechatati sama vidaºsh de, abo ce maº pripinitis', bo inakshe stanet'sya nepopravne". "Nepopravne? Proshu pana!" YA vidshtovhnuv taburet, yakij vona vse rozgojduvala p'yatkoyu, j noga ¿¿ gluho vdarilas' ob pidlogu. "Gej", skriknula vona, "legshe na zakrutah!" "Nasampered, rush nagoru!" kriknuv ya v svoyu chergu j vodnochas shopiv i vityag ¿¿ z krisla. Z ciº¿ hvilini ya pripiniv strimuvati golos, i mi prodovzhuvali grimkati odne na odne, prichomu vona promovlyala nedrukovani rechi. Vona krichala, shcho lyuto nenavidit' mene. Vona robila meni strashni grimasi, naduvayuchi shchoki j produkuyuchi diyavol's'kij gepanij zvuk. Vona skazala, shcho ya dekil'ka raziv pragnuv rozbestiti ¿¿ buduchi pozhil'cem v ¿¿ materi. Vona viyavila vpevnenist', shcho ya zarizav ¿¿ matir. Vona zayavila, shcho sya viddast' pershomu hlopchis'kovi, yakij c'ogo zapragne, i shcho ya nichogo ne mozhu proti c'ogo. YA zveliv ¿j pidnyatis' do sebe j pokazati meni vsi ti miscya, de vona prihovuº groshi. Ce bula ogidliva, nesterpno-guchna scena. YA trimav ¿¿ za kistlyaven'ku p'yast', i vona krutila neyu tak i syak, nishkom starayuchis' znajti slabke misce, shchob virvatis' u spriyatlivu mit', ta ya trimav ¿¿ vkraj micno j navit' robiv ¿j ukraj bolyache, za shcho, spodiyus', zgniº serce v mene v grudyah, i raziv zo dva vona sipnulas' tak lyuto, shcho ya zlyakavsya, chi ne trisnula v ne¿ p'yast', i ves' chas vona pil'no divilas' na mene cimi svo¿mi nezabutnimi vichmi, v kotrih l'odyanij gniv borovsya z garyachoyu sl'ozoyu, j nashi golosi zatoplyali dzvenyachij nagori telefon, i v cyu samu mit', yak ya usvidomiv cej dzvin, vona vivil'nilas' i - vzhe nema ¿¿. Z personazhami v kinofil'mah ya, vochevid', podilyayu zalezhnist' vid vsesil'no¿ machina telephonica i ¿¿ raptovih vtorgnen' v lyuds'ki spravi. Shidne vikno vital'ni zostavalos' shiroko vidkritim, - z laskavosti doli shtora bula opushchena; j za cim viknom sira chorna nich kislo¿ novo-anglijs'ko¿ vesni zacha¿vshi podih, pidsluhovuvala nashu zvadu. YA zavzhdi sobi dumav, shcho tip vnutrishn'o paskudno¿ staro¿ divi, zovnishn'o shozho¿ na solyanu pikshu, chisto literaturnij produkt shreshchennya sporidnenih osib v suchasnomu amerikans'komu romani; ale teper ya perekonanij, shcho pedantichna j bludliva mis Shid - abo po-spravzhn'omu (rozkriºmo ce inkognito) mis Finton Lebon - mabut' na tri chverti visunulas' iz vikna svoº¿ spal'ni, silyachis' vloviti sut' nasho¿ svarki. "YAkij bezlad... yakij galas", kvakala sluhavka. "Mi zhivemo tut v emigrants'komu kvartali. C'ogo niyak ne mozhna -" YA vibachivsya za shum, zdijnyatij dochchinimi gist'mi ("Znaºte - molod'...") i na piv-kvaku poklav sluhavku. Vnizu hlyapnuli dveri. Lolita? Vtekla z domu? V shodove vikonce ya pobachiv, yak strimkij malen'kij privid sliznuv mizh sadovih kushchiv; sriblyasta cyatka v pit'mi - suputnicya roverovogo kolesa - mignula, zrushilas' i shchezla. Tak stalos', shcho avto provodilo nich v remontnij majsterni na inshomu kinci mista. Meni dovelos' pishki peresliduvati krilatu vtikachku. Navit' teper, koli zrinulo v vichnist' bil'she tr'oh rokiv z tiº¿ pori, ya ne v zmozi uyaviti cyu vulicyu, cyu vesnyanu nich bez panichnogo podrogu. Pered osvitlenim ´ankom ¿h budinku, mis Lester vigulyuvala staru, zbichavilu taksu mis Fabian. YAk nelyud v stivensonivs'kij kazci, ya ladnij buv usih potroshchiti na svoºmu shlyahu. Treba pozminno: tri kroki jti povil'no, tri - bigti. Tepluvatij doshch zakalatav po listyam kashtaniv. Na blizhchomu rozi, tulyachi Lolitu do chavunnogo poruchchya, zmazanij temryavoyu yunak tiskav i ciluvav ¿¿ - ni ne ¿¿, pomilka. Z nevitrachenim sverbinnyam u kigtyah, ya poletiv dali. Za piv-mili vid nashogo chotirnadcyatogo nomera, Teºrivs'ka vulicya splitaºt'sya z privatnim provulkom i poperechnim bul'varom; bul'var vede do torgovo¿ chastini mista; pri pershomu zh molochnomu bari ya pobachiv - z yakoyu melodiºyu polegshennya! - lolitchin garnen'kij rover, shcho dozhidav ¿¿. YA shtovhnuv, zamist' togo shchob potyagnuti j uvijshov. Divis' pil'no! Za desyat' krokiv vid mene, kriz' sklyanu stinku telefonno¿ budki (bog membrani buv use shche z nami), Lolita, trimayuchi sluhavku v zhmen'ci j konfidencijno zgorbivshis' nad neyu, poglyanula na mene zishchulenimi ochima j vidvernulas' zi svo¿m skarbom, pislya chogo kvaplivo poklala sluhavku j vijshla z budki z hvac'kim vidom. "Probuvala tobi podzvoniti dodomu", nedbalo skazala vona. "Prijnyato velike rishennya. Ta spershu prigosti-no mene koka-koloyu, tatusyu". Sidyachi bilya baru, vona uvazhno stezhila za tim, yak v'yala divchina-sifonnicya nakladala lid u visokij bokal, napuskala brunatnu ridinu, dodavala vishnevogo siropu - j moº serce rozrivalos' vid lyubovi j zhurbi. Cya dityacha p'yast'! Moya chudovna divchinka... U vas chudovna divchinka, mistere Gumbert. Mi z Biankoyu zavzhdi vid ne¿ u zahvati. Mister Pim (shcho prohodiv mimo v vidomij tragikomedi¿) divivsya yak Pippa (shcho prohodila mimo v Braunin´a) vsmoktuº svoyu nesterpnu sumish. J'ai toujours admir l'oeuvre ormonde du sublime Dublinois. I tim chasom doshch stav buremnoyu j solodkoyu zlivoyu. "Ot shcho", skazala vona, tiho prosuvayuchis' na svoºmu roveri bilya mene, odnoyu nogoyu skrebuchi po temno-liskuchij paneli. "Ot shcho ya virishila. Hochu zminiti shkolu. Mi po¿demo zavtra zh. Mi znovu porobimo dovgij marshrut. Til'ki c'ogo razu mi po¿demo kudi ya hochu, garazd?" YA kivnuv. Moya Lolita. "Marshrut obirayu ya? C'est entendu?", pitala vona, vihlyayuchi poruch zi mnoyu. Koristuvalas' francuz'koyu movoyu til'ki, koli bula sluhnyanoyu divchinon'koyu. "Garazd. Entendu. A zaraz gop-gop-gop, Lenoro, bo zmoknesh" (burya ridan' rozpirala meni grudi). Vona vishchirila zubi j z charivlivim vibrikom shkolyarki shililas' vpered, i zlinula. Ptah mij! Plekana ruka mis Lester trimala dveri ´anku prividchinenimi dlya vajluvatogo starogo sobaki qui prenait sontemps. Lolita chekala mene bilya primarno¿ berezi. "YA zmokla naskriz'", zayavila vona guchnim golosom. "A ti - zadovolenij? Do bisa p'ºsu! Rozumiºsh?" Des' nagori lapa nevidko¿ vid'mi z grohotom zakrila vikno. Mi vvijshli u svij dim; peredpokij syayav vital'nimi ognyami; Lolita styagnula svetro, trusnula biserom vsipanim volossyam i, pripidnyavshi kolino, prostyagla do mene ogoleni ruki. "Ponesi mene nagoru, bud' laska. YA shchos' u romantichnomu nastro¿". Fiziologam, do rechi, mabut' cikavo-taki diznatisya, shcho ya mayu zdatnist' - vel'mi, ya mislyu, nezvichnu - liti potoki sliz protyagom usiº¿ drugo¿ buri. 15. Gal'ma pidtyagli, trubi vichistili, klapani vidshlifuvali, j deyaki inshi vidnovi j napravi splativ ne azh yak vel'mi obiznanij v mehanici pan Gumbert, po chomu viz pokijno¿ pani Gumbert nabuv dosit' pristojnogo viglyadu, shchob stati na novu podorozh. Mi obicyali Berdslejs'kij gimnazi¿, shcho vernemosya yak til'ki zakinchit'sya mij gollivuds'kij angazhement (vinahidlivij Gumbert natyaknuv, shcho jogo zaproshuyut' konsul'tantom na zjomku fil'mu, shcho zobrazhaº "ekzistencializm" - kotrij 1949 roku vvazhavsya prudkim tovarom). Naspravdi zh ya zamisliv tihen'ko pereplyuhnutis' cherez kordon u Meksiku - ya znahabniv z minulogo roku - j tam virishiti, shcho meni robiti dali z moºyu maloyu nalozhniceyu, rist yako¿ teper dorivnyuvav shistdesyat'om dyujmam, a vaga - dev'yatdesyat'om anglijs'kim funtam. Mi vikopali nashi turistichni knizhki j dorozhni mapi. Z velikim smakom vona nakreslila marshrut. Spitati b, chi ne vnaslidok tih scenichnih irreal'nih zanyat' vona pererosla svoº dityache pozirne peresichennya j teper z priskiplivoyu uvagoyu stremila doslidzhuvati rozkishnu dijsnist'? YA vidchuvav divnu legkist', vlastivu snovidinnyam, togo blidogo nedil'nogo ranku, koli mi zalishili oselyu profesora Hima j pokotili golovnoyu vuliceyu mista, pryamuyuchi do chotiristrichkovogo shose. Litnya, bila v chornu smuzhku suknya moº¿ kohano¿, hvac'ka blakitna kapelyushka, bili shkarpetki j korichnevi mokasini ne zovsim garmoniyuvali z velikim, krasivim kamenem - granchastim akvamarinom - na sribnomu lancyuzhku, shcho prikrivav ¿¿ shiyu: darunok ¿j vid mene - j vid vesnyano¿ zlivi. Koli mi porivnyalis' z Novim Gotelem, vona znagla vsmihnulas'. "SHCHo take?" spitav ya. "Dam tobi grish, yak vse rozpovish", - i vona tutozh prostyagla do mene dolon'ku, ta v tu mit' meni dovelosya dovoli rizko prigal'muvati proti chervonogo svitlofora. Til'ki mi prizupinilis', pid'¿hala zliva j plavno zupinilas' insha mashina, i hudorlyava nadto sportivnogo vidu molodicya (de ya bachiv ¿¿?) z yaskravim kol'orom oblichchya j bliskuchimi midyano-chervonimi kucheryami do plechej, privitala Lolitu dzvinkim vibuhom, a za tim, zvernuvshis' do mene, nadzvichajno zharko, "zhannodarkovo" (aga, zgadav!), kriknula: "YAk vam ne soromno vidrivati Dolli vid spektaklyu, vi b posluhali, yak avtor vihvalyav ¿¿ na repetici¿ -" "Zelene svitlo, bevzyu", progovorila Lolita stiha, i vodnochas, barvisto zhestikulyuyuchi na proshchannya velebrasletnoyu rukoyu ZHanna d'Ark (mi bachili ¿¿ v cij roli na vistavi v mis'komu eatri) energijno peregnala nas i v odin vimah povernula na Universitets'kij Prospekt. "Hto same - Vermont chi Rumpel'meºr?" "Ni, cya Eduza Gol'd - nasha rezhiserka". "YA kazhu ne pro ne¿. Hto same zlupcyuvav p'ºsu pro tvo¿h Zacharovanih Mislivciv?" "A, os' ti pro shcho. Hto same? Ta yakas' stara, Kler shchos' take, nachebto. ¯h bula cila kupa tam". "I vona, znachit', pohvalila tebe?" "Ne til'ki pohvalila - shche j pocholomkala mogo lobika - mogo chistogo lobika", j kurka moya vidala toj novij malen'kij zvizg smihu, yakim - pevno, v zv'yazku z inshimi eatral'nimi vihvatkami - vona vidnedavna lyubila shchigolyati. "Ti presmishne stvorinnya, Lolito", skazav ya (perepovidayu priblizno). "Avzhezh, mene strashenno tishit' tvoya vidmova vid lajdac'kogo spektaklyu. Ta til'ki divno, shcho ti jogo kinula lishen' za tizhden' do jogo prirodnogo zavershennya. Ah, Lolito, divis', ne zdavajsya tak legko! Prigaduyu, ti vidmovilas' vid Ramzdelya zadlya litn'ogo taboru, a vid taboru - zadlya rozvazhal'no¿ po¿zdki, - i ya mig bi navesti shche dekil'ka rizkih peremin v tvoºmu nastro¿. Ti divis' u mene. ª rechi, vid yakih nikoli ne slid vidmovlyatis'. Bud' trohi nizhnishoyu zi mnoyu, Lolito. Krim togo, ti nadto bagato ¿si. Ob'ºm tvoº¿ lyazhki ne povinen, znaºsh, perevishchuvati simnadcyati z polovinoyu dyujmiv. Trishechki nadbavish, - i vse skincheno mizh nami (ya, zvisno, zhartuvav). Mi teper puskaºmos' v dovgu, shchaslivu podorozh. YA pam'yatayu -" 16. YA pam'yatayu, shcho ditinoyu, v ªvropi, ya mariv nad kartoyu Pivnichno¿ Ameriki, na yakij "palac" tobto serednya chastina "Appalac'kih Gir", velikim shriftom roztyagnuvsya vid Alabami do Mena, tozh vsya dosyazhna oblast' (vklyuchayuchi Pensil'vaniyu ta Novij Jork) stavala v mo¿j uyavi yak veletens'ka SHvejcariya j navit' Tibet, sami lishe gori, cherguvannya divnih diamantovih shpichakiv, veliki hvojni dereva, Le montagnard migr v prechudovij svo¿j vedmezhij dosi j Felis tigris Goldsmithi, j chervonoshkiri indejci pid katal'pami. YAk zhahlivo, shcho vse ce zvelos' do mizernogo primis'kogo sadochka j dimlivogo zaliznichnogo koshika dlya spalennya smittya... Proshchaj, Appalachchº! Zalishivshi jogo, mi peretnuli Ogajo, tri shtati, shcho pochinalis' na "I", j Nebrasku - ah, cej pershij podmuh Zahodu! Mi vid'¿hali nespishno, adzhe v nas buv cilij tizhden', shchob dosyagti Uejsa, mistechka v Skelyastih Gorah, de ¿j shparko zabaglos' proglyanuti Obryadovi Tanci na den' shchorichnogo vidkrittya Magichno¿ Pecheri, j majzhe tri tizhni, shchob distatis' El'finstona, perlini odnogo z zahidnih shtativ, de ¿j mriyalos' zabratis' na CHervonij Beskid, z yakogo odna nemoloda zirka ekranu ne tak davno kinulas' i zabilas' do smerti, pislya p'yanogo skandalu zi svo¿m sutenerom. Znov nas vitali obachlivi moteli takimi zvorotami, pribitimi v prostinkah, yak napriklad: "Mi hochemo, shchob vi pochuvalisya v nas yak udoma. Pered vashim pributtyam buv zroblenij povnij (pidkresleno) inventar. Nomer vashogo avto v nas zanotovanij. Koristujtes' garyachoyu vodoyu pomirno. Mi zberigaºmo sobi pravo viseliti bez poperedzhennya vsyaku nebazhanu osobu. Ne kladit' zhodnogo (pidkresleno) nepotrebu v unitaz. Krasno dyakuºmo. Pri¿zhdzhajte znov. Direkciya. Postskriptum: Mi vvazhaºmo nashih kliºntiv Najkrashchimi Lyud'mi v Sviti". V cih strashnih miscyah dva lizhka koshtuvali nam desyat' dolariv za nich. Muhi stavali v chergu na zovnishn'omu boci dverej i vdalo probiralis' vseredinu, til'ki-no dveri vidchinyalis'. Poroh nashih poperednikiv dotlivav u popil'nicyah, zhinocha volosina bula na perini, v susidn'omu nomeri htos' usechutno vishav pidzhak v lunku stinnu shafu, vishaki buli hitruvato prikrucheni do poperechin drotom proti kradijstva, j - ostannya znevaga - kartini nad druzhnim postillyam buli identichnimi bliznyukami. YA pomitiv, mizh inshim, pereminu v komercijnij modi. Namichalas' tendenciya v kotedzhiv poºdnuvatisya j utvoryuvati postupovo cil'nij karavan-saraj, ta shche narostav i drugen'kij poverh, mizh tim yak vnizu vidovbuvavsya hol, i vashe avto vzhe ne stoyalo pri dveryah vashogo nomera, a vidpravlyalos' v komunal'nij garazh, i motel' prespokijno vertavsya do obrazu j podobi dobrogo starogo gotelyu tret'ogo rozryadu. Teper hochu ´runtovno poprositi chitacha ne znushchatisya z mene ta z zat'marennya mogo rozumu. I jomu i meni duzhe legko zadnim chislom rozshifruvati zdijsnenu dolyu; ta poki vona skladaºt'sya, zhodna fortuna, povirte meni, ne shozha z timi chesnimi detektivnimi romanchikami, pri chitanni yakih treba lishen' ne propustiti toj chi inshij putivnij natyak. V yunosti ya navit' nadibav francuz'ke opovidannyachko c'ogo shtibu, v yakomu navidni detali buli nadrukovani kursivom; ta ne tak diº Mak-Fatum - navit' yakshcho j rozumiºsh iz lyakom deyaki temni natyaki j znaki. Napriklad: ya ne mig bi prisyagnutis', shcho v odnomu vipadku, nezadovgo do seredn'ozahidno¿ chastini nasho¿ po¿zdki abo nasampochatku c'ogo etapu, ¿j ne vdalos' povidomiti deshcho nevidomomu choloviku abo nevidomim lyudyam, abo zh yakos' spoluchitisya z nim abo z nimi. Mi shchojno zupinilis' pri benzinovij stanci¿ pid znakom Pegasa, j visliznuvshi z mashini vona znikla des' za garazhem, adzhe pidnyatij kapot, pid yakij ya zazirnuv, stezhachi za manipulyaciyami mehanika, shovav ¿¿ na mit' vid mogo poglyadu. Ne bachachi ¿¿, ta buduchi v pogidnomu nastro¿, ya til'ki pohitav dobroyu golovoyu, hoch, strogo kazhuchi, vidvidini publichnih ubornih buli cilkom zaboroneni, adzhe ya instinktivno vidchuvav, shcho uborni - yak i telefoni - yavlyali soboyu z neprozoro¿ dlya mene prichini ti gostri punkti, za yaki tkanina moº¿ doli mala shil'nist' chiplyatis'. V kozhnogo º taki rokovi predmeti abo yavishcha, - v odnomu razi povtoryuvanij landshaft, v inshomu - cifri, yaki bogi retel'no pidbirayut' dlya tebe, shchob sprichiniti znachni podi¿: tut Dzhon zavzhdi spotiknet'sya; tam zavzhdi rozib'ºt'sya serce Dzhenni. Otzhe, mashinu moyu obsluzhili, i ya vid'¿hav vid benzokolonok, shchob dati misce rozviznij vantazhivci - j tut zrostayuchij ob'ºm ¿¿ vidsutnosti pochav gnititi mene v siromu bezlyuddi vitryanogo dnya. Ne v pershij raz i ne v ostannij zoriv ya z takim blyaklim nespokoºm na neruhomi dribnici, yaki nibi divuyut'sya (podibno dozvil'nim selyukam), shcho potrapili v pole zoru zaklopotanogo mandrivnika: ce temno-zelene vidro dlya vikidiv, ci gusto-chorni z bilim bokom shini na prodazh, ci zhovti blyashanki z mashinnim mastilom, cej rum'yanij holodil'nik z riznimi napoyami, ci chotiri, p'yat'... sim porozhnih plyashok v derev'yanih klitkah yashchikiv, viglyad yakih nagaduvav zovsim zapovnenu hrestoslovicyu, cya komaha terplyache lizucha po vnutrishnij storoni vikna v remontnij kontori... Radiomuzika lunala z ¿¿ vidkritih dverej, i cherez te, shcho rim ne buv sinhronizovanij z kolihannyam ta inshimi ruhami vitrom pozhvavleno¿ roslinnosti, - skladalos' vrazhennya starogo vidovogo fil'mu, yakij zhive vlasnim zhittyam, mizh tim yak pianino abo skripka jde vslid za muzichnoyu liniºyu, yaka º poza sferoyu trepitko¿ kvitki abo hitlivo¿ gilki. Vidzvuk ostannih ridan' SHarlotti bezgluzdim chinom protnuv mene, koli, v sukni, kolihanij ne v lad z muzikoyu, Lolita vibigla z zovsim nezhdanogo boku. Viyavilos', shcho klozet buv zajnyatij, i vona perejshla za poperechnu vulicyu do nastupnogo garazha - pid znakom Mushli. Tam nadpis kazav: "Mi pishaºmos' nashimi tualetnimi kimnatami, tak samo chistimi, yak u vas vdoma. Kartki z uzhe nakleºnimi markami prigotovani dlya vashih komentariv". Ale uborna bula bez kartok, bez mila, bez bud'-chogo. Bez komentariv. Togo dnya chi nastupnogo, pislya dovoli keps'kogo prosuvannya povz dilyanki shchil'no zasiyano¿ zemli, mi dokotilis' do charivlivogo mistechka Kasbim i pri v'¿zhdzhanni v n'ogo zupinilis' na nich v moteli "Kashtanovij Dvir": garni budinochki, barvnij gazon, kashtani, yablunya, stara gojdalka - j divovizhnij vechir, na yakij zmorene ditya navit' ne glyanulo. ¯j htilos' pro¿hati cherez Kasbim, tomu shcho vin buv lishe za tridcyat' mil' na pivnich vid ¿¿ ridnogo mista, ta nastupnogo ranku, vona nibito vtratila vsyaku cikavist' do togo, shchob poglyanuti na trotuar, de grala v klasi p'yat' rokiv tomu. Z ochevidnih prichin ya poboyuvavsya ciº¿ po¿zdki, hoch mi i domovilis' ne zvertati na sebe uvagu - ne vihoditi z mashini j ne vidviduvati starih ¿¿ druziv. A tomu mene potishilo, shcho vona skasuvala svij proekt, ta moº polegshennya yatrila dumka, shcho yakbi vona vidchuvala, shcho ya dosi perebuvayu v togorichnomu zhahu vid nostal'gichnih spromog Piski, to tak legko b vid n'ogo ne vidmovilas'. Koli ya zgadav pro ce z zithannyam, vona zithnula takozh, i tuzhlivo skazala, shcho "kislo" sya pochuvaº - a tomu zaznachila, shcho zostanet'sya v lizhku z kupoyu ilyustrovanih zhurnaliv, a shcho pislya lenchu, yakshcho ¿j bude krashche, po¿demo dali, pryamo na zahid. Mayu skazati, shcho vona bula duzhe nizhnoyu j mlosnoyu ta shcho ¿j "nestyamno baglosya" svizhih fruktiv, otzhe ya virishiv piti v centr Kasbima za yakoyus' smachnoyu piknikovoyu pozhivoyu. Nash krihitnij kotedzh stoyav na lisistij vershini pagorba: z vikoncya vidnila doroga, shcho zvivisto jshla vniz i za tim tyagnulas' pryamoyu, yak prodil, risoyu mizh dvoma ryadami kashtaniv do chudovnogo mistechka, yake zdavalos' navdivovizhu chitkim ta lyal'kovim v chistij vranishnij dalini; mozhna bulo pobachiti el'fopodibnu divchinku na baºchnomu velosipedi j poryad neproporcijno velikogo psa - vse ce tak yasno-yasno, yak ti prochani j muli, chiº prosuvannya vgoru po zvivistim, blidim yak visk, dorogam bachish na starih kartinah z sinyuvatimi gorbami j chervonimi lyudcyami. Mayu ºvropejs'kij poklik do pishogo prosuvannya, koli º mozhlivist' zabuti avto, j tomu ya ne pospishayuchi stav spuskatis' po dorozi j za deyakij chas strinuv obicyanu roveristku - yaka, vtim, postala negarnoyu, puhlyaven'koyu divchinkoyu z kosicyami, v suprovodi velichnogo senbernara z ochnicyami mov primarni barhatni fialki. V Kasbimi duzhe starij perukar duzhe pogano pidstrig mene: vin vse torochiv pro yakogos' svogo sina-bejsbolista j na kozhnu gubnu prigolosnu plyuvav meni v shiyu. CHas vid chasu vin vitirav okulyari ob moº pokrivalo abo pererivav robotu dryahlo-skregitlivih nozhiciv, shchob demonstruvati pozhovkli gazetni virizki; ya zvertav na ce tak malo uvagi, shcho buv prosto prigolomshenij, koli vin nareshti vkazav na obramovanu fotografiyu posered starih pot'myanilih plyashechok, i ya zrozumiv, shcho zobrazhenij na nij vusatij molodij sportsmen os' uzhe tridcyat' rokiv yak mertvij. YA vipiv chashku kavi, garyacho¿ ta nesmachno¿, kupiv ketyag bananiv dlya moº¿ mavpochki j proviv shche hvilin desyat' u harchovij kramnici. Zbiglo lish pivtori des' godini, - j os' krihitnij piligrim Gum-Gum z'yavivsya znov na dorozi, shcho vela znov do Kashtanovogo Dvoru. Divchinka, bachena mnoyu na shlyahu do mista, teper znikla za gromaddyam bilizni, pomagayuchi pribirati kabinki krivomu telepnyu, chiya velika golova j bril'ni risi nagaduvali meni tak zvanogo "bertol'da", odnogo z tipiv italijs'kogo balagana. Bulo na nashomu Kashtanovomu Kryazhi z dyuzhinu cih budinochkiv, rozpadisto j zglyadno roztashovanih sered ryasno¿ zeleni. Zaraz, opivdni, bil'shist' z nih, pid final'nij gryuk svo¿h pruzhnih, samozahlyaplivih dverej, vzhe zbulas' pozhil'civ. Drevnya, zovsim visohla vid starosti, para v avto zovsim novo¿ konstrukci¿ oberezhno vipovzla z odnogo z sumizhnih z kozhnim kotedzhem garazhiv; z inshogo takogo zh garazhika dovoli nepristojno stirchav chervonij pered sportivno¿ mashini; a blizhche do nashogo kotedzhu, krasivij, micno zbudovanij molodik z chornim kokom i sinimi ochima skladav u sharabannij avtomobil' portativnij holodil'nik. CHomus' vin podivivsya na mene z nepevnim posmihom. Nasuproti, posered gazonu, pid gillyastoyu tinnyu pishnih derev, vzhe znajomij meni senbernar storozhiv rover svoº¿ gospodini, a poryad molodicya, vagitna, vsadivshi zacipenile vid blazhenstva nemovlya na gojdalku, pokolihuvala jogo, natomist' revnivij malyuk rokiv dvoh abo tr'oh vse zavazhav ¿j, pragnuchi shtovhnuti abo potyagnuti doshku gojdalki; skinchilos' tim, shcho doshka zbila jogo z nig, i vin zareviv, vpavshi krizhem na travichku, a mati j dali nizhno vsmihalas' ni tomu ni inshomu z narodzhenih uzhe ditej. YA prigaduyu tak yasno ci dribni detali tomu, jmovirno, shcho meni dovelos' tak ´runtovno pereviriti svo¿ vrazhennya za deyaku vzhe mit'; ta j krim togo, shchos' u meni zalishalos' napogotovi z samogo togo zhahlivogo vechora v Berdsle¿. YA teper ne davav rozraditi sebe dobromu nastroºvi, prizvedenomu progulyankoyu, - vitercyu rann'ogo lita, obvivayuchomu meni potilicyu, pruzhinistomu skripu siro¿ zhorstvi pid nogoyu, lasomu shmatochku, vismoktanomu nareshti z duplyastogo zuba j navit' komfortabel'nij vazhkosti pokupok, yaki, vtim, meni ne godilosya b nositi cherez sercevu nedugu; ta navit' neshchasnij cej nasos mij orudiv zdavalos' rivno, i ya vidchuv sebe adolori d'amoureuse langueur, koli nareshti dobriv do kotedzhu, de zalishiv moyu Dolores. Na mij podiv ya znajshov ¿¿ vdyagnenoyu. Vona sidila na krayu lizhka v sinih polotnyanih shtancyah i vchorashnij majci j divilas' na mene, nibi ne zovsim upiznavala. M'yakij obris ¿¿ malen'kih grudej buv vidverto pidkreslenij, anizh prihovanij, bganistyu trikotazhno¿ tkanini, j cya vidvertist' odrazu zburila mene. Vona shche ne kupalas', odnache, vstigla pofarbiti gubi, zamazavshi yakims' chinom svo¿ veliki peredni zubi - voni lisnili yak vinom oblita slonova kistka abo rozhevati pokerni fishki. I os', vona tak sidila, zronivshi na kolina spleteni ruki, vsya nachinena chimos' yaskravim i diyavol's'kim, ne mayuchim get' niyakogo vidnoshennya do mene. YA poklav na stil svij tyazhkij paperovij torbec' i kil'ka sekund stoyav, prosuvayuchi poglyad z ¿¿ sandaliv i golih shchikolotok do blazhenno-golubogo ¿¿ oblichchya i znovu na ci grishni nizhki. "Ti vihodila", skazav ya (sandali brudno oblipila zhorstva). "YA shchojno pidnyalas'", vidpovila vona (perehopivshi mij uniz spryamovanij poglyad): "YA na hvilinochku vijshla - hotila podivitis', chi jdesh ti". Vidchula banani j rozkrutila tilo po napryamku do stolu. CHi mig ya pidozryuvati shchos' napevno? YA, zvichajno, ne mig, ta ci mutni, mrijlivi ochi, ce divne jduche z ne¿ teplo... YA nichogo ne skazav, til'ki podivivsya na stezhku, shcho tak chitko v'yunchilas' v rami vikna: vsyakij, hto zahotiv bi skoristatis' moºyu doviroyu, znajshov bi v c'omu vikni prechudovij punkt sposterezhennya. Z rozburhanim apetitom, Lolita vzyalasya za frukti. Raptom meni zgadalas' dogidliva posmishka tipa z susidn'ogo kotedzhu. YA viskochiv na dvir. Usi avto vidbuli, krim jogo sharabanu, tudi vlizala jogo vagitna moloda druzhina zi svo¿m malyukom ta inshoyu bil'sh abo mensh yakisnoyu ditinoyu. "V chomu rich, de ti pishov?" zakrichala Lolita z-vid ´anku. YA nichogo ne skazav. YA vshtovhnuv ¿¿, taku m'yaken'ku, znovu v kimnatu, j pishov za neyu. YA zirvav z ne¿ majku. Pid trisk zastibki-bliskavki ya zidrav reshtu. YA vmit' rozzuv ¿¿. Nestyamno ya stav peresliduvati tin' ¿¿ zradi; ta slid, po kotromu ya mchav, nadto buv slabkij, shchob mozhna bulo jogo vidrizniti vid fantazi¿ navizhenogo. 17. Gladij Gaston, hoch ukraj himerizovanij, prote lyubiv robiti podarunki - darunki takozh trishki nadzvichajni abo prinajmni nezvichni, na jogo primhlivij smak. Pomitivshi yakos', shcho zlamalas' moya skrinya dlya shahiv, vin nastupnogo zh ranku prislav meni, z odnim zi svo¿h katamitikiv, midnij larec': po vs'omu dashku jogo jshov skladnij shidnij vizerunok, i vin vel'mi nadijno zamikavsya na klyuch. Meni bulo dosit' odnogo poglyadu, shchob upiznati v n'omu deshevu shkatulku dlya groshej, shcho zvet'sya "lu¿zetta", kotru mimohid' kupuºsh de-nebud' v Malazi chi v Alzhiri ta z kotroyu potim ne znaºsh potim, shcho robiti. SHkatulka viyavilas' nadto plaskoyu dlya mo¿h gromizdkih shahiv, ta ya ¿¿ zberig - dlya zovsim insho¿ potrebi. Bazhayuchi rozirvati merezhivo doli, yake, yak ya smutno vidchuvav, obplutuvalo mene, ya virishiv (popri vsyu neprihovanu dosadu Loliti) provesti zajvu nich u Kashtanovih Kotedzhah. Ostatochno vzhe prokinuvshis' na chetvertu godinu ranku, ya vpevnivsya, shcho divchinka shche spit' (rozkrivshi rota, nenache sumlivo vdivlyayuchis' u beztyamne divac'ke zhittya, yake mi vse zh tak-syak zbuduvali dlya ne¿), i shcho dorogocinnij vmist "lu¿zetti" v bezpeci. Tam, dbajlivo zagornutij v bilij vovnyanij sharf, perebuvav kishen'kovij pistolet: kalibr - nul' tridcyat' dva, vmist - visim nabo¿v, dovzhina - bliz'ko odno¿ dev'yato¿ rostu Loliti, derzhicya - gorihova v klitinu, staleva viddilka - cilkom voronovana. YA jogo uspadkuvav vid pokijnogo Garol'da Gejza razom z katalogom, de v odnomu misci, zi spokijnim neviglastvom, zaznachalos': "tak same dobre korisnij po vidnoshennyu do budinku j avtomobilya, yak i do osobi". Vin buv u shuhlyadi, gotovij do negajnogo zastosuvannya shchodo osobi chi osib; kurok buv cilkom zvedenij, ta "ruhomij zapir" buv na zapobizhniku zadlya protidi¿ nenavmisnomu spusku. Ne slid zabuvati, shcho pistolet º frejdistichnij simvol central'no¿ pravitcivs'ko¿ kincivki. Mene teper tishilo, shcho vin u mene z soboyu, - j osoblivo tishilo te, shcho ya navchivsya nim koristuvatis' dva roki tomu, v sosnyaku bilya mogo j sharlottinogo, shozhogo na piskovij godinnik, ozera. Farlo, z yakim ya hodiv po c'omu gluhomu lisu, strilyav doskonalo i jomu vdalos' pociliti z kol'ta v kolibri, hoch treba skazati, shcho v sensi trofeya zalishilos' vid ptashki nebagato - lishen' kupka rajduzhnogo puhu. Ogryadnij eks-policiyant, na prizvishche Krestovs'kij, kotrij v dvadcyatih rokah spritno zastreliv dvoh zbiglih areshtantiv, raz yakos' priºdnavsya do nas i napovniv yagdtash miniatyurnim dyatlom - vbitim, do rechi, v taku poru roku, koli polyuvannya bulo cilkom zaboronene. V porivnyanni z cimi zavzyatimi stril'cyami ya, zvichajno, buv novachok i vse hibiv, ba zate inshogo razu, koli ya hodiv odin, meni poshchastilo poraniti bilku. "Lezhi, lezhi", shepnuv ya moºmu portativnomu kompaktnomu druzhkovi, j vipiv za jogo zdorov'ya glinok dzhinanasa. 18. CHitach teper maº zabuti Kashtani j Kol'ti, shchob prosliduvati za nami dali na zahid. Najblizhchi dni buli poznacheni ryadom sil'nih groz - abo, mozhlivo, odna j ta sama groza prosuvalas' cherez usyu kra¿nu vazhkimi zhab'yachimi skachkami, j mi tak samo ne zdatni buli ¿¿ struhnuti, yak sishchika Trappa: adzhe same v ci dni peredi mnoyu postala zagadka Actekovo-CHervonogo YAka z vidkidnim verhom, yaka cilkom zatulila soboyu temu lolitchinih kohanciv. Cikavo! YA, kotrij revnuvav ¿¿ do kozhnogo strichnogo hlopchaka, - divno, yak ya nepravil'no tlumachiv ukazivki roka! Mozhlivo, za cyu zimu moyu obachnist' prispala skromna povedinka Loliti; ta v usyakomu razi navit' bozhevil'nij ledve buv bi takim durnim, shchob pripustiti, shcho yakijs' Gumbert Drugij shparko zhenet'sya za Gumbertom Pershim ta jogo nimfetkoyu, pid akompanement zavisovih potishnih vogniv, cherez veliki j vel'mi nezglyadni rivnini. V mene tomu j z'yavilasya zdogadka, shcho vishnevij YAk, shcho buv milya za mileyu na diskretnij vidstani vid nas, kerovanij buv sishchikom, kotrogo yakijs' dozvil'nij klopotun najnyav z metoyu vstanoviti, shcho same robit' Gumbert Gumbert zi svoºyu malolitn'oyu paserbiceyu. YAk buva zi mnoyu v periodi elektrichnih kolivan' v atmosferi j potrisku