Rej Bredberi. Nakazanie bez viny
-----------------------------------------------------------------------
ZHurnal "Himiya i zhizn'". Per. - YA.Berlin.
OCR & spellcheck by HarryFan, 10 August 2000
-----------------------------------------------------------------------
Aga, vot i tablichka: "Marionetki Inkorporejted".
- Vy hotite izbavit'sya ot zheny? - sprosil bryunet, sidevshij za
pis'mennym stolom.
- Da. To est'... ne sovsem tak. YA hotel by...
- Familiya, imya?
- Ee ili moi?
- Vashi.
- Dzhordzh Hill.
- Adres?
On nazval adres. CHelovek zapisyval.
- Imya vashej zheny?
- Ketrin.
- Vozrast?
- Tridcat' odin.
Voprosy sypalis' odin za drugim. Cvet volos, cvet glaz, rost, taliya,
razmer tufel', lyubimye duhi... Nuzhno bylo pred®yavit' stereofotosnimok, eshche
chto-to.
Proshel celyj chas. Dzhordzha Hilla davno proshib pot.
- Tak. - CHernovolosyj chelovek vstal i pristal'no posmotrel na Dzhordzha.
- Vy ne peredumali?
- Net.
- Vy znaete, chto eto protivozakonno?
- Da.
- I chto firma ne neset otvetstvennosti za vozmozhnye posledstviya?
- Radi boga, konchajte skorej, - vzmolilsya Dzhordzh. - Prosto dushu
vymotali s etim doprosom...
CHelovek ulybnulsya.
- Na izgotovlenie kopii potrebuetsya tri chasa. A vy poka vzdremnite -
eto vas uspokoit. Tret'ya zerkal'naya komnata sleva po koridoru.
Dzhordzh medlenno, pohodkoj lunatika, pobrel v zerkal'nuyu komnatu. Leg na
sinyuyu barhatnuyu kushetku. Totchas prishli v dvizhenie zerkala na potolke.
Nezhnyj golos zapel: "Spi... spi... spi..."
- Ketrin, ya etogo ne hotel. |to ty zastavila menya prijti syuda...
Gospodi, kak eto uzhasno. YA hochu domoj... Ne hochu tebya ubivat'... - sonno
bormotal Dzhordzh.
Zerkala sverkali, besshumno vrashchayas'. On spal.
Vo sne on videl sebya molodym: emu sorok odin god. On i Keti sbegayut
vniz po zelenomu sklonu holma, oni prileteli na piknik, vertolet stoit
nepodaleku. Veter vzdymaet zolotye volosy Ket. Oni celuyutsya i derzhat drug
druga za ruki i nichego ne edyat. Oni chitayut stihi; kazhetsya, oni tol'ko i
delayut, chto chitayut stihi. Potom drugie kartiny, eshche i eshche. Oni v samolete.
Letyat nad Greciej, SHvejcariej, - a osen', zvenyashchaya, yasnaya osen' tysyacha
devyat'sot devyanosto sed'mogo goda vse tyanetsya, tyanetsya, i oni letyat, ne
ostanavlivayas'!
I vdrug - chto eto? Ona i Leonard Felps. Kak eto sluchilos'? Dzhordzh
gromko zastonal. Otkuda vzyalsya etot Felps? Kto emu pozvolil?.. Neuzheli vse
eto iz-za raznicy v vozraste? Keti tak moloda, ej net eshche dvadcati vos'mi.
I vse-taki.
|to zloe videnie navsegda otpechatalos' v ego pamyati. Felps i ona v
parke za gorodom. Dzhordzh vyshel iz-za derev'ev kak raz v tu minutu, kogda
oni...
Draka i popytka ubit' Felpsa.
A potom - pustye, beskonechnye dni.
- Mister Hill, vse dlya vas prigotovleno.
On tyazhelo podnyalsya s kushetki. Oglyadel sebya v vysokih, nepodvizhnyh
teper' zerkalah. Da, vid u nego na vse pyat'desyat. Kakaya uzhasnaya oshibka.
Muzhchine ego vozrasta i ego komplekcii vzyat' sebe moloduyu zhenu - ved' eto
vse ravno chto pytat'sya uderzhat' v rukah solnechnyj zajchik. On s otvrashcheniem
razglyadyval sebya. ZHivot. Podborodok. Sedye volosy.
CHernovolosyj chelovek podvel ego k drugoj dveri.
U Dzhordzha perehvatilo dyhanie.
- No eto zhe komnata Ketrin!
- Firma staraetsya maksimal'no udovletvorit' zaprosy klientov.
Ee veshchi. Ee bezdelushki. Vse - toch'-v-toch'.
Dzhordzh Hill podpisal chek na desyat' tysyach dollarov. CHelovek udalilsya.
V komnate bylo uyutno, teplo.
On opustilsya na banketku. Slava bogu, deneg u nego mnogo. Takie, kak
on, mogut pozvolit' sebe roskosh' "ochishchayushchego ubijstva". Nasilie bez
nasiliya. Ubijstvo bez smerti. Dzhordzh Hill pochuvstvoval oblegchenie. Vdrug
prishlo spokojstvie. On smotrel ne otryvayas' na dver'. Nakonec-to. On zhdal
etoj minuty dolgie mesyacy. Sejchas, v sleduyushchee mgnovenie, v komnatu Ketrin
vojdet prekrasnyj robot, igrushka, upravlyaemaya nevidimymi nityami, i...
- Zdravstvuj, Dzhordzh.
- Ket?
On vskochil.
- Keti! - prosheptal on.
Ona stoyala v dveryah. Na nej struyashcheesya zelenoe plat'e, na nogah -
zolotye sandalii. Volosy svetlymi volnami oblegali sheyu, glaza siyali
radostnoj golubiznoj.
On ne mog vymolvit' ni sleva. Nakonec, proiznes:
- Ty prekrasna.
- Razve ya byla kogda-nibud' drugoj?
- Daj mne poglyadet' na tebya, - skazal on gluhim, chuzhim golosom.
I on proster k nej ruki, boyazlivo, ne verya samomu sebe. Serdce bilos',
kak babochka o steklo. On shagnul vpered, tochno v vodolaznom kostyume, pod
tolshchej vody. On oboshel ee vokrug, robko prikasayas' k ee telu.
- Ty kak budto vidish' menya vpervye. Malo naglyadelsya na menya za vse
gody?
- Malo. Malo... - skazal Dzhordzh, i glaza ego nalilis' slezami.
- O chem ty hotel govorit' so mnoj?
- Sejchas. Podozhdi nemnogo.
On sel, prizhimaya drozhashchie ruki k grudi. Krepko zazhmurilsya.
- |to nepostizhimo. Mozhet, i eto son? Kak oni sumeli tebya sdelat'?
- Nam zapreshcheno govorit' ob etom. Narushaetsya illyuziya.
- Kakoe-to koldovstvo.
- Net, nauka.
Ruki u nee byli teplye. Pokrytye lakom nogti - samo sovershenstvo. I
nikakih shvov, nichego iskusstvennogo. On smotrel na nee, i v ushah zvuchali
stroki iz "Pesni pesnej" - te, chto oni chitali vmeste v schastlivye i
dalekie dni. "O, ty prekrasna, vozlyublennaya moya, ty prekrasna! glaza tvoi
golubinye pod kudryami tvoimi... Kak lenta, alaya guby tvoi, i usta tvoi
lyubezny... Dva sosca tvoi, kak dvojni molodoj serny, pasushchiesya mezhdu
liliyami... Vsya ty prekrasna, vozlyublennaya moya, i pyatna net na tebe".
- Dzhordzh.
- CHto?
Emu zahotelos' pocelovat' ee.
"...med i moloko pod yazykom tvoim, i blagouhanie odezhdy tvoej podobno
blagouhaniyu Livana".
- Dzhordzh!
Oglushitel'nyj zvon v ushah. Komnata plyvet pered glazami.
- Da, da. Sejchas. Odnu minutu... - On zamotal golovoj, silyas' stryahnut'
navazhdenie.
"O, kak prekrasny nogi tvoi v sandaliyah, dshcher' imenitaya! Okruglenie
bedr tvoih, kak ozherel'e, delo ruk iskusnogo hudozhnika...".
Kak oni sumeli smasterit' vse eto? I tak bystro! Za tri chasa, poka on
spal... Tonchajshie chasovye pruzhinki, almazy, blestki. ZHidkoe serebro... A
ee volosy? Kakie kiberneticheskie nasekomye pryadut etu bledno-zolotuyu nit'?
- Esli ty budesh' tak pyalit'sya na menya, ujdu.
- Net. Ne uhodi.
- Togda blizhe k delu, - holodno skazala ona. - Ty hotel govorit' so
mnoj o Leonarde.
- Sejchas. Podozhdi minutu.
Ot ego yarosti nichego ne ostalos'. Vse rasseyalos', kogda on ee uvidel.
Dzhordzh Hill chuvstvoval sebya nashkodivshim mal'chishkoj.
- Zachem ty syuda prishel? - sprosila ona.
- Ket, proshu tebya...
- Net, otvechaj. Tebya interesuet Leonard? Ty znaesh': ya ego lyublyu.
- Ket, ne nado! - vzmolilsya on.
Ona prodolzhala:
- YA vse vremya s nim. My ob®ehali vse mesta, gde ya kogda-to lyubila
tebya... |to byla oshibka. A teper'... Pomnish' luzhajku na Monte-Verde? My
byli tam na dnyah. Mesyac nazad my letali v Afiny, vzyali s soboj yashchik
shampanskogo.
- Ty ne vinovata, net, ne vinovata! - On smotrel na nee v upor. - Ty
drugaya, ty... ne ona. |to ona vsemu vinoj. A ty - ty tut ni pri chem.
- Ty bredish', - rezko skazala zhenshchina. - YA i est' ona, i nikakoj drugoj
byt' ne mozhet. Vo mne net ni odnoj chastichki, kotoraya byla by chuzhda ej. My
s nej odno i to zhe.
- No ty ne vela sebya tak, kak ona.
- YA vela sebya imenno tak. YA celovala ego.
- Ty ne mogla. Ty tol'ko chto rodilas'!
- Dopustim. No ya rodilas' iz ee proshlogo. I iz tvoej pamyati!
- Poslushaj, - govoril on, - mozhet byt', kak-nibud'... nu, zaplatit'
pobol'she, chto li? I uvezti tebya otsyuda? My uletim k chertu na kulichki, v
Parizh, v Mel'burn, kuda hochesh'!
Ona rassmeyalas'.
- Kukly ne prodayutsya. Poglyadel - i hvatit s tebya.
- U menya mnogo deneg!
Ona pokachala golovoj.
- |to nichego ne znachit. Uzhe probovali. Ty znaesh', dazhe to, chto
delaetsya, - narushenie zakona. Vlasti terpyat nas do pory do vremeni.
- Keti, ya hochu odnogo - byt' s toboj.
- |to nevozmozhno, ved' ya ta zhe samaya Keti. A krome togo, konkurenciya -
sam ponimaesh'. Kukol nel'zya vyvozit' iz zdaniya firmy: nachnut kopat'sya,
raskroyut nashi sekrety. I voobshche hvatit ob etom. YA tebya preduprezhdala - ne
govorit' o takih veshchah. Propadet vsya illyuziya. Ostanesh'sya
neudovletvorennym. Ty den'gi zaplatil - delaj to, za chem prishel.
- Keti, ya ne hochu tebya ubivat'!
- Net, hochesh', hochesh'! Ty prosto podavlyaesh' v sebe eto zhelanie.
- Ne nado bylo mne prihodit' syuda. Ty tak horosha!
- Horosha, da ne dlya tebya.
- Zamolchi.
- Zavtra my vyletaem s Leonardom v Parizh.
- Ty slyshala, chto ya skazal?
- A ottuda v Stokgol'm, - ona veselo rassmeyalas' i potrepala ego po
shcheke. - Tak-to, moj tolstyachok.
Temnoe chuvstvo zashevelilos' v nem. On stisnul zuby. I v to zhe vremya on
otlichno ponimal, chto proishodit. Gorech' i nenavist', pul'siruyushchie v
glubinah mozga, posylali ottuda svoi signaly, i tonchajshie telepaticheskie
priemniki v fenomenal'nom mehanizme ee golovy ulavlivali ih. Marionetka!
|to on upravlyal ee telom, on podskazyval ej vse ee repliki.
- Starikashka. A ved' kogda-to byl nichego.
- Ostanovis', Ket.
- Ty star, a mne tol'ko tridcat' odin god. |h, ty. Dumal, ya s toboj vek
prozhivu? Da znaesh' li ty, skol'ko na svete muzhchin, kotorym ty v podmetki
ne godish'sya!
On vynul iz karmana pistolet, ne glyadya na nee.
- Ketrin.
- "Golova ego - chistoe zoloto..." - prosheptala ona.
- Ketrin, zamolchi!
- "...Na lozhe moem iskala ya togo, kotorogo lyubit dusha moya, iskala ego i
ne nashla. Vstanu zhe ya, pojdu po gorodu, po ulicam i ploshchadyam, i budu
iskat' togo, kotorogo lyubit dusha moya".
Otkuda ona znala eti slova? Oni zvuchali i nyli v ego mozgu, kak ona
mogla ih uslyshat'?
- Keti, - skazal Dzhordzh i s usiliem poter lob. - Ne zastavlyaj menya
vystrelit'. Ne zastavlyaj menya.
- "SHCHeki ego - cvetnik aromatnyj... - bormotala ona, zakryv glaza. -
ZHivot ego, kak izvayannyj iz slonovoj kosti... Goleni ego - mramornye
stolpy..."
- Keti! - yarostno kriknul on.
- "Usta ego - sladost'..."
Vystrel.
- "...vot kto moj vozlyublennyj!.."
Vtoroj vystrel.
Ona upala. Ee beschuvstvennyj rot byl priotkryt, i kakoj-to mehanizm,
uzhe beznadezhno izurodovannyj, vse eshche dejstvoval, zastavlyaya ee povtoryat':
"Vozlyublennyj, vozlyublennyj..."
Dzhordzh Hill opustilsya v kreslo.
Kto-to prilozhil holodnuyu vlazhnuyu tkan' k ego lbu, i on ochnulsya.
- Vse v poryadke, - skazal chernovolosyj chelovek.
- Koncheno? - prosheptal Dzhordzh.
CHelovek kivnul.
Dzhordzh vzglyanul na svoi botinki. On pomnil, chto oni byli ispachkany.
Sejchas oni blesteli, kak zerkalo. Vse bylo pribrano, nigde ni pyatnyshka.
- Mne nado idti, - skazal Hill.
- Esli vy chuvstvuete sebya v silah...
- Vpolne. - On vstal. - Uedu kuda-nibud'. Nachnu vse snachala. Zvonit'
Keti, navernoe, ne stoit, vstrechat'sya s nej - tem bolee.
- Vashej Keti net v zhivyh.
- Ah, da, konechno, ya zhe ubil ee. Gospodi. Krov' potekla sovsem kak
nastoyashchaya.
- My ochen' gordimsya etim nyuansom.
Dzhordzh Hill voshel v lift i cherez minutu byl uzhe na ulice. Nakrapyval
dozhdik. Emu zahotelos' projtis' po gorodu, brodit' dolgo-dolgo...
Revnost', zhazhda mesti - vse, chto tyagotilo ego, bylo nachisto smyto. Kak
budto v ego dushe proizveli takuyu zhe uborku, kak v komnate, gde tol'ko chto
sovershilos' ubijstvo. Esli by nastoyashchaya Keti poyavilas' sejchas pered nim,
on lish' molcha preklonil by pered nej koleni. Ona byla mertva - on sdelal
to, chto hotel. I ostalas' zhiva. V konce koncov, naznachenie etih kukol i
sostoit v tom, chtoby preduprezhdat' real'nye prestupleniya. Zahotelos' ubit'
kogo-nibud', vot i otygrajsya na manekene. Dozhd' stekal s polej ego shlyapy.
Dzhordzh Hill ostanovilsya u kraya trotuara i smotrel na pronosyashchiesya mimo
mashiny.
- Mister Hill? - skazal golos ryadom s nim.
On obernulsya.
- V chem delo?
Na ego ruke zamknulsya braslet naruchnikov.
- Izvinite, ser. Vy arestovany.
- No...
- Poproshu sledovat' za mnoj. Sem, stupajte vpered.
- Vy ne imeete prava.
- Mister Hill, zakon est' zakon. Vy podozrevaetes' v ubijstve.
Dozhd' lil celuyu nedelyu; on i sejchas struitsya za oknami. Dzhordzh prosunul
ruki cherez reshetku: emu hotelos' pojmat' kapli dozhdya.
Klyuch zaskrezhetal v zamochnoj skvazhine, no on ne poshevelilsya. Advokat
voshel v kameru.
- Nichego ne vyshlo. Pros'ba o pomilovanii otklonena.
- YA ne ubijca. |to byla prosto kukla, - skazal Hill, glyadya v okno.
- Da, no... Takov zakon, vy znaete. I oni tozhe, vsya eta kompaniya
"Marionetki Inkorporejted". Vse prigovoreny. Direktor uzhe togo. - Advokat
provel pal'cem po shee. - Boyus', chto vasha ochered' segodnya noch'yu.
- Blagodaryu vas, - skazal Hill. - Vy sdelali vse, chto mogli. Vyhodit,
eto vse-taki ubijstvo? Dazhe esli ya ubil ne zhivogo cheloveka, a ego maket.
Tak, chto li?
- Tut sygral rol' neudachnyj moment, - skazal advokat. - Neskol'ko let
nazad vam ne vynesli by smertnogo prigovora. A sejchas im nuzhen predmetnyj
urok - tak skazat', dlya ostrastki. Azhiotazh vokrug etih kukol prinyal
pryamo-taki fantasticheskie razmery... Nado pripugnut' publiku, inache bog
znaet do chego my dokatimsya. - Advokat vzdohnul. - Palata prinyala zakon o
zhivyh robotah. Pod dejstvie etogo zakona vy i podpali.
- CHto zhe, - skazal Hill, - mozhet, oni v chem-to i pravy.
- YA rad, chto vy ponimaete poziciyu pravosudiya.
- Vidite li, - prodolzhal Hill, - ya tut sizhu i dumayu... Nel'zya zhe, v
samom dele, pooshchryat' nasilie - dazhe uslovnoe. YA i sam chuvstvoval sebya
prestupnikom. Stranno, ne pravda li? Stranno chuvstvovat' sebya vinovnym,
kogda vrode by i net osnovanij dlya etogo...
- K sozhaleniyu, mne pora. Mozhet byt', u vas est' porucheniya?
- Spasibo, mne nichego ne nuzhno.
- Proshchajte, mister Hill.
Dver' zahlopnulas', Dzhordzh vse tak zhe stoyal na stule u okna, vysunuv
ruki za reshetku. Potom na stene vspyhnula krasnaya lampochka, i golos iz
reproduktora skazal:
- Mister Hill, zdes' vasha zhena. Ona prosit svidaniya s vami.
On shvatilsya za stal'nye prut'ya. "Ee net v zhivyh, - podumal on. - Dlya
menya ona mertva".
- Mister Hill, - okliknul golos.
- Ee net v zhivyh. YA ubil ee.
- Missis Hill ozhidaet zdes'. Vy hotite ee videt'?
- YA videl, kak ona upala. YA zastrelil ee.
- Mister Hill, vy slyshite menya?
- Da! - zakrichal on. - Slyshu, chert vas poderi! Ostav'te menya v pokoe! YA
ne hochu ee videt', ona mertva!
Pauza.
- Proshu proshcheniya, mister Hill, - progovoril golos.
Lampochka pogasla.
On stoyal na stule, a dozhd' lil i lil. Vnizu otkrylas' dver', i iz
kancelyarii vyshli dve figury v plashchah s kapyushonami. Oni pereshli ulicu i,
povernuvshis', stali razglyadyvat' fasad tyur'my. |to byla Keti. On uznal i
ee sputnika: Leonard Felps.
- Keti, - ele slyshno pozval Dzhordzh.
Ona otvernulas'. Neizvestno, slyshala li ona ego. Muzhchina vzyal ee pod
ruku. Oni pobezhali pod chernym dozhdem po trotuaru i na uglu seli v mashinu.
- Keti, Keti! - krichal on, tryas prut'ya reshetki i kolotil ladonyami po
betonnomu podokonniku. - Ona zhiva! YA nikogo ne ubival, eto vse shutka,
oshibka! |j, kto tam! Otkrojte!..
On begal po kamere, stuchal kulakami v dver', snova podbezhal k oknu,
vskochil na stul.
Avtomobil' eshche stoyal na uglu.
- Keti, vernis'! Keti! Ty ne ostavish' menya zdes'!
Vspyhnuli krasnye hvostovye ogni, i mashina ischezla, rastvorilas' za
mglistoj zavesoj dozhdya.
Voshli nadzirateli i shvatili ego, a on vse prodolzhal krichat'.
Last-modified: Mon, 12 Feb 2001 20:15:07 GMT