Karl0 Gol'doni. K'odzhinskie perepalki
---------------------------------------------------------------
OCR: Nikolaj SHkodin
---------------------------------------------------------------
DEJSTVUYUSHCHIE LICA
Padron Toni (Antonio) - hozyain rybach'ej tartany.
Madonna Paskua - zhena padrona Toni.
Luchetta - devushka, sestra padrona Toni.
Tita-Nane (Dzhambattista) - molodoj rybak.
Beppe (Dzhuzeppe) - molodoj rybak, brat padrona Toni.
Padron Fortunato - rybak. Madonna Libera - zhena patrona Fortunato.
Orsetta (Orselina)
devushki, sestry madonny Libery.
Kekka (Francheska)
Padron Vichenco - rybak.
Toffolo (Kristoforo) - lodochnik.
Isidoro - koad®yutor, zamestitel' ugolovnogo sud'i.
Komandor - pristav pri ugolovnom sude.
Kanokk'ya - molodoj paren', torguyushchij pechenoj tykvoj.
Sluga koad®yutora
|kipazh tartany padrona Toni.
Dejstvie proishodit v K'odzhe.
DEJSTVIE 1
SCENA 1
Ulica s raznogo vida domikami.
Paskua i Luchetta s odnoj storony, Libera, Orsetta i Kekka s drugoj. Vse
sidyat na skameechkah s solomennym perepletom i pletut kruzheva na podushkah,
polozhennyh na stanki.
Luchetta. Devushki, chto skazhete pro pogodu?
Orsetta. A veter kakoj?
Luchetta. Ne znayu. |j, nevestka! Kakoj sejchas veter?
Paskua (Orsette). Ne chuvstvuesh' razve? Sirokko i izryadnyj.
Orsetta. Horosho pod takim vetrom plyt' k beregu.
Paskua. Eshche by, eshche by! Esli nashi muzhchiny plyvut domoj, on budet
poputnym.
Libera. Segodnya ili zavtra oni dolzhny uzhe byt' tut.
Kekka. Vot kak! Znachit, nuzhno potoraplivat'sya s rabotoyu. K ih prihodu
hotelos' by konchit' eto kruzhevo.
Luchetta. Kekka, skazhi, mnogo tebe eshche ostalos'?
Kekka. O, eshche, pozhaluj, s lokot'.
Libera (Kekke). Ploho rabotaesh', dochka.
Kekka. Kak tak? Davno li eto kruzhevo u menya na podushke?
Libera. Da s nedelyu.
Kekka. CHto ty! Gde tam s nedelyu!
Libera. A ty ne zevaj, esli hochesh', chtoby u tebya byla yubka.
Luchetta. |j, Kekka! Kakuyu yubku ty sebe delaesh'?
Kekka. Kakuyu? Novuyu yubku, sherstyanuyu.
Luchetta. Da chto ty! Nikak, ty sebe pridanoe delaesh'?
Kekka. Pridanoe? YA sovsem ne znayu, chto eto takoe.
Orsetta. Glupen'kaya! Neuzheli ty ne znaesh', chto kogda devushka
podrastaet, ej delayut pridanoe? A kogda ej delayut pridanoe - znachit,
sobirayutsya vydat' ee zamuzh.
Kekka. Poslushaj, sestra!
Libera. CHto, malyutka?
Kekka. Vy hotite vydat' menya zamuzh?
Libera. Pogodi! Priedet moj muzh, uvidim.
Kekka. Donna Paskua, skazhite, zyat' moj Fortunato tozhe poshel v more
rybachit' vmeste s padronom Toni?
Paskua. Konechno! Razve ty ne znaesh', chto on na tartane vmeste s moim
muzhem i s Beppo, ego bratom?
Kekka. A Tita-Nane tozhe s nimi?
Luchetta (Kekke). Nu da! A tebe chto? CHto tebe nuzhno ot Tita-Nane?
Kekka. Mne? Da nichego.
Luchetta. Ty chto? Ne znaesh', chto u menya s nim uzh dva goda, kak
sgovoreno? On obeshchal, kak tol'ko vernetsya na bereg, dat' mne kolechko!
Kekka (pro sebya). |kaya dryan'! Vseh sebe zabrat' hochet!
Orsetta. Budet tebe, Luchetta! Ne bespokojsya. Prezhde chem Kekka,
sestrenka moya, soberetsya zamuzh, dolzhna vyjti zamuzh ya. Nu da, ya! Kogda
vernetsya Beppo, brat tvoj, on zhenitsya na mne; a esli Tita-Nane zahochet, to i
vy tozhe pozhenites'. A Kekke eshche rano!
Kekka. Kak zhe! Vy, sin'ora, rady byli by, esli by ya vek v devkah
prosidela.
Libera. Nu, hvatit! Znaj, rabotaj.
Kekka. Byla by zhiva mamen'ka...
Libera. Zamolchi, ne to tak trahnu tebya podushkoj...
Kekka (pro sebya). Ladno, ladno. Vse ravno vyjdu zamuzh, dazhe esli by
prishlos' idti za goloshtannika, chto rakov lovit.
SCENA 2
Te zhe, Toffolo, potom Kanokk'ya.
Luchetta. |j, Toffolo, zdravstvuj!
Toffolo. Dobryj den', Luchetta!
Orsetta. Ah ty, pavian! A s nami ne nado?
Toffolo. Poterpite, pozdorovayus' i s vami.
Kekka (pro sebya). I Toffolo, po mne, nichego sebe.
Paskua. Ty chto eto, paren'? Ne rabotaesh' segodnya?
Toffolo. Vse vremya rabotal. Gruzil u berega finiki v lodku, potom otvez
ih v Brondolo, k ferrarskoj pochte. Vot i zarabotal svoj den'.
Luchetta. Nu, tak ugostili by chem-nibud'.
Toffolo. Otchego zhe? Prikazyvajte.
Kekka (Orsette). Smotri-ka, do chego besstyzhaya!
Toffolo. Postojte. (Zovet.) |j, tykva! Tykva pechenaya!
Kanokk'ya (s lotkom, na kotorom lezhat kuski zheltoj pechenoj tykvy). CHem
usluzhu, hozyain?
Toffolo. Daj vzglyanut'.
Kanokk'ya. Pozhalujsta. Pryamo iz pechki!
Toffolo. Hotite, Luchetta? (Predlagaet ej kusok tykvy.)
Luchetta. CHto zh, davajte!
Toffolo. A vy, donna Paskua, ne hotite?
Paskua. Oh, i lyublyu zhe ya pechenuyu tykvu! Dajte kusochek.
Toffolo. Izvol'te! CHto zhe vy ne edite, Luchetta?
Luchetta. Goryachaya! ZHdu, poka ostynet.
Kekka. |j, Kanokk'ya!
Kanokk'ya. Vot on ya!
Kekka. Dajte i mne kusochek.
Toffolo. Kushajte - ya plachu.
Kekka. Net, sin'or, ne hochu.
Toffolo. Pochemu eto?
Kekka. A potomu chto ne zhelayu.
Toffolo. Luchetta zhe prinyala.
Kekka. Eshche by! Luchetta pokladistaya. Ona vse prinimaet.
Luchetta. CHto takoe, sin'ora? Vy, kazhetsya, obidelis', chto mne predlozhili
pervoj?
Kekka. YA k vam, sin'ora, kazhetsya, ne pristayu! I ni ot kogo nichego ne
prinimayu.
Luchetta. A chto prinimayu ya?
Kekka. A vy, sin'ora, prinimali dazhe morskie kashtany ot malogo, kotoryj
torguet ot Losko.
Luchetta. YA? Vot lgun'ya!
Paskua. Da nu vas!
Libera. Hvatit, hvatit uzh!
Kanokk'ya. Nikto bol'she ne zhelaet?
Toffolo. Stupaj sebe!
Kanokk'ya. Pechenaya tykva! Tykva goryachaya! (Uhodit, kricha.)
SCENA 3
Te zhe, bez Kanokk'ya.
Toffolo (tiho Kekke). Popomnite, Kekka, chto vy otkazalis' prinyat' ot
menya.
Kekka (tiho). Stupajte sebe. Mne do vas net dela.
Toffolo (tiho). ZHalko, chort voz'mi! U menya byli dobrye namereniya.
Kekka (tiho). Naschet chego?
Toffolo (tiho). Krestnyj obeshchal snaryadit' mne peotu. Kak nachnu na nej
narod vozit', tak zhenyus' i ya tozhe.
Kekka (tiho). Pravda?
Toffolo (tiho). A vy nichego ne hotite ot menya prinimat'.
Kekka (tiho). Nu, tak ved' eto ya pro tykvu, a pro vas ya nichego ne
govorila.
Libera. |j, .vy, chto tam za shushukan'e takoe?
Toffolo. A chto? Smotryu, kak rabotayut.
Libera. Provalivaj ottuda, govoryu.
Toffolo. A chem. ya vam meshayu? Nu, i ujdu! (Udalyaetsya i chinno perehodit
cherez ulicu.)
Kekka (pro sebya, na sestru). CHtob tebe pusto bylo!
Orsetta (Libere). Nu, chto vy, pravo, sestrica! Vy ved' znaete, chto on
za paren'. Esli by on posvatalsya, neuzheli ne otdali by za nego?
Luchetta (k Paskua). Kak po-vashemu, nevestka? Iz molodyh da rannyaya, a?
Paskua (Luchette). Oh, do chego ona menya zlit, esli by ty znala!
Luchetta (pro sebya). Smotrite, kakaya! Voobrazhaet o sebe mnogo! Pogodi,
ty u menya poprygaesh'!
Toffolo. Trudno rabotat', donna Paskua?
Paskua. Da net, synok, ne ochen'. Vidish', kakoj krupnyj uzor. |to ved'
kruzhevo na desyat' sol'do.
Toffolo. A u vas, Luchetta?
Luchetta. O, moe - na tridcat'.
Toffolo. Ochen' krasivoe.
Luchetta. Nravitsya vam?
Toffolo. CHisto srabotano! Nedarom pal'chiki takie horoshen'kie.
Luchetta. Idite syuda. Prisyad'te.
Toffolo (saditsya). Nu vot! Zdes' mne budet luchshe.
Kekka. (Orsette, ukazyvaya na Toffolo, sidyashchemu ryadom s Luchettoyu).
Poslushaj, kak eto tebe nravitsya?
Orsetta (Kekke). Bros', tebe-to chto? Pust' ih!
Toffolo (Luchette). Esli ya tut posizhu, menya ne pokolotyat?
Luchetta (k Toffolo). S uma soshli!
Orsetta (Libere, ukazyvaya na Luchettu). CHto skazhesh'?
Toffolo. Donna Paskua, hotite tabachku?
Paskua. A horoshij?
Toffolo. Pervyj sort, iz Malamokko!
Paskua. Nu, dajte ponyushku.
Toffolo. Vot, proshu!
Kekka (pro sebya). Beda ej, esli Tita-Nane uznaet.
Toffolo. A vam, Luchetta, ne ugodno?
Luchetta. CHto zhe, pozhaluj. Nazlo von toj. (Pokazyvaet na Kekku.)
Toffolo (tiho Luchette). Oh, kakie glazki bedovye!
Luchetta (tiho k Toffolo). Nu, chto vy! Ne takie, kak u Kekki, gde uzh!
Toffolo (tiho Luchette). A chto Kekka? YA o nej i ne dumayu.
Luchetta (tiho k Toffolo, nasmeshlivo ukazyvaya na Kekku). Posmotrite,
kakaya krasotka.
Toffolo (tiho Luchette). I smotret' ne na chto!
Kekka (pro sebya). Nikak, pro menya govoryat?
Luchetta (tiho k Toffolo). Znachit, ne nravitsya ona vam?
Toffolo (tiho Luchette). Ni kapel'ki!
Luchetta (k Toffolo, ulybayas'). Ee u nas tvorozhnicej nazvali.
Toffolo (ulybayas', smotrya na Kekku). Tvorozhnicej - vot kak!
Kekka (gromko, obrashchayas' k Luchette i Toffolo). |j, vy! YA ne slepaya,
nebos'. Perestanete vy ili net?
Toffolo (krichit, podrazhaya torgovcam tvorogom). Tvorog, svezhij tvorog!
Kekka (vskakivaet). CHego eto vy tak orete? Kakoj-takoj tvorog?
Orsetta (Kekke, tozhe vstavaya). Ne shodi s uma!
Libera (vstaet, Orsette i Kekke). Vy by luchshe rabotali.
Orsetta. A vy tam poostorozhnej, sin'or Toffolo-Balda!
Toffolo. CHto takoe? Kto eto Balda?
Orsetta. Kto? Vy, sin'or, dumaete, my ne znaem, chto vas Baldoj zovut?
Luchetta. Vot vy kakaya! A eshche hochet slyt' umnicej.
Orsetta. Otvyazhites', milejshaya sin'ora Luchetta-Trepachka.
Luchetta. Kak? Trepachka? Polyubujtes' luchshe na sebya, sin'ora
Orsetta-Galushka.
Libera. Ne smet' obizhat' moih sester, - ne to smotrite u menya!
Paskua (vstaet). A vy ne trogajte moyu zolovku!
Libera. Pomolchali by vy, donna Paskua-Skovorodka!
Paskua. Molchite sami, donna Libera-Zanoza!
Toffolo. Ne bud' vy baby, ya by vam takogo zadal...
Libera. Vot priedet moj muzh...
Kekka. I priedet Tita-Nane. Uzh ya emu rasskazhu, vse-vse rasskazhu.
Luchetta. Nu i rasskazyvaj! Mne naplevat'.
Orsetta. Pust' priedet padron Toni-Korzina.
Luchetta. Da, da! Pust' priedet padron Fortunato-Kefal'.
Orsetta. Nu i buchu podnyali!
Luchetta. Nu i razzhuzhzhalis'!
Paskua. Celyj uragan!
Orsetta. |kie neskladnye!
SCENA 4
Te zhe i padron Vichenco.
Vichenco. |j, vy tam! Tishe, baby! Kakogo chorta s vami priklyuchilos'!
Luchetta. A vot, idite-ka, padron Vichenco.
Orsetta. |j, poslushajte, padron Bichenco-Boltun!
Vichenco. Da ugomonites' vy, ved' tol'ko chto prichalila tartana padrona
Toni.
Paskua (Luchette). Tishe! Priehal muzh moj!
Luchetta. Oj! I Tita-Nane s nim!
Libera. Poslushajte, devushki, ne vzdumajte boltat' chto-nibud' svoemu
zyatyu.
Orsetta. Vot imenno, molchok! CHtoby Beppe tozhe ne uznal nichego.
Toffolo. Luchetta, ya zdes'. Ne bojtes' nichego.
Luchetta (k Toffolo). Ubirajsya ty!
Paskua (k Toffolo). Uhodi, uhodi!
Toffolo. |to vy mne? Ah, chort!
Paskua. Stupaj volchki puskat'.
Luchetta. Ili v babki igrat'.
Toffolo. |to chtoby ya, chort voz'mi?! Ladno, pojdu uzh; da tol'ko pojdu
pryamo k Kekkine. (Podhodit k Kekke.)
Libera. Provalivaj, chumazyj!
Orsetta. Ubirajsya von!
Kekka. Poshel k chortu!
Toffolo (serdito). YA - chumazyj? Menya - k chortu?
Vichenco. Stupaj v svoyu dyryavuyu posudinu.
Toffolo (goryachitsya). Nu, nu, legche, padron Vichenco!
Vichenco (daet emu po shee). Idi burlachit'!
Toffolo. Pozhaluj, i pravda pojdu. CHto s vami svyazyvat'sya? (Uhodit.)
Paskua (k Vichenco). Kuda oni prichalili s tartanoyu?
Vichenco. V kanale melko. Oni ne mogut projti. Oni prishvartovalis' okolo
Vigo. Koli ya vam ne nuzhen, pojdu vzglyanut', mnogo li u nih ryby, i esli ryba
est', skuplyu ee vsyu i otpravlyu na prodazhu v Poite Lungo.
Luchetta (k Bichenco). Slushajte, ne govorite im nichego.
Libera. Pravda, padron Vichenco, ne rasskazyvajte im nichego.
Vichenco. Ne bojtes'!
Orsetta. Ne govorite im, chto...
Vichenco. Da ne stanu zhe, govoryu! (Uhodit.)
Libera. Znaete, ne nado, chtoby nashi muzhchiny zastali nas v ssore.
Paskua. YA chto! YA skoro vspyhivayu, zato skoro i othozhu.
Luchetta. Kekka, ty serdish'sya?
Kekka. Ty tol'ko i znaesh', chto draznit'.
Orsetta. Nu, polno uzh, polno. Davajte mirit'sya.
Luchetta. Davaj, chto li!
Orsetta. Poceluemsya, Luchetta!
Luchetta. Idi syuda, dushka moya.
Celuyutsya.
Orsetta. Ty tozhe, Kekka.
Kekka (pro sebya). Vot uzh neohota.
Orsetta. Nu zhe, glupen'kaya!
Kekka. Tebya ne razberesh'. U tebya sloj na sloe, kak u lukovicy.
Luchetta. |to u menya-to? Ploho menya znaesh'... Podi syuda, poceluemsya!
Kekka. Davaj. Tol'ko smotri, chtoby bol'she ne draznit'.
Paskua (Luchette). Beri svoj stanok i pojdem domoj. A ottuda na tartanu.
(Beret svoj stanok s podushkoj i uhodit.)
Libera. Pojdem i my, devushki. I pryamo im navstrechu! (Uhodit so
stankom.)
Orsetta. Ne mogu dozhdat'sya, kogda uvizhu svoego milogo Beppo. (Uhodit so
stankom.)
Luchetta (zabiraet svoj stanok). Proshchaj, Kekka!
Kekka. Proshchaj. Znachit, druzhba? (Beret svoj stanok i uhodit.)
Luchetta. I eshche kakaya! (Uhodit.)
SCENA 5
Kanal, v kotorom tesnyatsya rybach'i barki; mezhdu nimi i tartana padrona
Toni.
Padron Fortunato, Beppo, Tita-Nane i drugie na tartane. Padron Toni uzhe
na beregu, potom padron Vichenco.
Toni. Nu, rebyata, zhivo! Davajte polegon'ku svalim rybu na bereg.
Vichenco. S priezdom, padron Toni!
Toni. Zdravstvujte, padron Vichenco!
Vichenco. Kak s®ezdilos'?
Toni. Da nichego. ZHalovat'sya nel'zya!
Vichenco. CHto u vas v tartane?
Toni. Vsego ponemnogu. Najdetsya vsego!
Vichenco. Nu, a najdetsya u vas dlya menya korziny chetyre?
Toni. Naberem kak budto.
Vichenco. Mozhet byt', i kefal' est'?
Toni. CHort voz'mi! Kefal' u nas takaya krupnaya, chto, kak vam skazat',
edva li ne s bychij yazyk velichinoyu. Vot kakaya!
Vichenco. I paltusy imeyutsya?
Toni. Est' shest' shtuk, da takie, chto kazhdyj - kak dnishche u bochki. Vo!
Vichenco. A mozhno mne vzglyanut' na vashu rybku?
Toni. Vzojdite na tartanu. Tam padron Fortunato. Pust' on vam pokazhet
rybu, poka ee eshche ne podelili.
Vichenco. Pojdu posmotryu. Mozhet byt', storguemsya.
Toni. Tol'ko ostorozhnee. |j, vy tam! Pomogite-ka padronu Vichenco.
Vichenco (pro sebya). Slavnyj narod, eti rybaki. (Vlezaet na tartanu.)
Toni. Vot, esli by udalos' prodat' vsyu rybu na bortu - zdorovo bylo by!
A to popadem v kogti etih perekupshchikov... Vyruchka budet plohaya: oni vse
norovyat sebe zagrabastat'. My, bednyaki, hodim v more, riskuem zhizn'yu, a eti
torgashi v barhatnyh beretah bogateyut ot nashih trudov.
Beppe (spuskaetsya s lodki s dvumya korzinami ryby v rukah). Poslushaj,
bratec!
Toni. CHto, Beppe? Tebe chto?
Beppe. Esli vy nichego ne imeete protiv, ya hotel by poslat' korzinu s
sultankami ego milosti v podarok.
Toni. S chego eto ty vzdumal delat' emu podarki?
Beppe. A razve vy ne znaete, chto on budet kumom u menya na svad'be?
Toni. Nu, chto zhe! Posylaj, koli hochesh'. Tol'ko ty chto dumaesh'? On
dvinet pal'cem, esli tebe chto ot nego ponadobitsya? Uvidit tebya, pohlopaet po
plechu, skazhet: "Spasibo, Beppe, molodchina, ya tvoj dolzhnik". A esli ty k nemu
obratish'sya: mne by, vasha milosti, nuzhno to-to i to-to, - on ne tol'ko o
sultanke tvoej ne vspomnit, a i sam-to ty iz pamyati ego vyletish'. Ty uzh emu
i ne kum, i ne znakomyj, a prosto - t'fu!
Beppe. Nu, chto zhe podelaesh'! A vse-taki, dajte uzh na etot raz poshlyu emu
rybki.
Toni. Da ya i ne govoryu, chtoby ty ne posylal.
Beppe. Na-ka, Menola. Snesi eti sultanki sin'oru kavaleru. Skazhi, chto
eto ya posylayu emu v podarok.
Mal'chik uhodit.
SCENA 6
Te zhe, Paskua i Luchetta.
Paskua. Hozyain!
Toni. A, zhena!
Luchetta (k Toni). Bratec!
Toni. Zdravstvuj, Luchetta.
Luchetta. Beppe, zdravstvuj.
Beppe. Kak pozhivaesh', sestra?
Luchetta. YA nichego. A kak ty?
Beppe. Horosho. A vy, nevestka, kak zhivete?
Paskua. Slavu bogu, synok. (k Toni.) Horosho s®ezdili?
Toni. Da chto teper' tolkovat', kak s®ezdili! Kogda my na beregu, my i
dumat' zabyvaem o tom, kak bylo na more. Ulov horosh - znachit hodili nedarom.
Esli polna tartana - my uzh ne pomnim, chto riskovali zhizn'yu. Privezli rybu -
vot my i vesely, vot my i dovol'ny.
Paskua. Nu, nu. Tem luchshe! V portu kakom-nibud' stoyali?
Toni. A kak zhe! Byli v Sinigal'e.
Luchetta. Nu, a mne nichego ne privezli?
Toni. Privez, konechno. Paru krasnyh chulok da platok na sheyu.
Luchetta. Vot eto nastoyashchij brat! Srazu vidno, chto lyubit sestru.
Paskua. Nu, a mne, sin'or, vy nichego ne privezli?
Toni. I vam tozhe privez: materiyu na yubku i koftochku.
Paskua. A materiya kakaya?
Toni. Sami uvidite.
Paskua. Da vy skazhite tol'ko, kakaya?
Toni. Uvidite, govoryu vam, uvidite!
Luchetta (k Beppe). A ty? Privez mne chto-nibud'?
Beppe. Eshche chego! CHto ya, po-tvoemu, dolzhen byl privezti tebe? Vot
neveste svoej ya kupil kolechko.
Luchetta. Krasivoe?
Beppe. A vot. Smotri. (Pokazyvaet ej kol'co.)
Luchetta. O, kakoe krasivoe! Nashel komu!
Beppe. Pochemu ty tak govorish' o nej?
Luchetta. Esli by ty tol'ko znal, chto ona tut delala! Sprosi vot u
nevestki. |ta vertushka Orsetta da eshche drugaya, pachkun'ya Kekka, - kak oni
tol'ko ee ne ponosili! Vot uzh yazyki chesali!
Paskua. A donna Libera malo trepalas', chto li? Huzhe rugat'sya, chem ona
rugalas', i ne pridumaesh'.
Toni. CHto takoe? V chem delo?
Beppe. CHto tam u vas vyshlo?
Luchetta. Da nichego. Zlyushchie yazyki! YAzyki, kotorye vyrvat' malo.
Paskua. Sidim, znachit, my u dverej so svoimi podushkami i rabotaem...
Luchetta. My s nimi i ne svyazyvalis'.
Paskua. Esli by ty tol'ko znal! I vse iz-za etogo moshennika
Toffolo-Baldy.
Beppe. CHto? Ona razgovarivala s Toffolo-Baldoyu?
Luchetta. I kak eshche!
Toni. Nu, polno vam! Nechego vam parnya nakruchivat' da ssory razvodit'!
Luchetta. Oh, esli by ty znal!
Paskua. Molchi, molchi, Luchetta. Skoro i na nashej ulice budet prazdnik.
Beppe. S kem zhe razgovarival Balda?
Luchetta. So vsemi.
Beppe. I s Orsettoyu tozhe?
Luchetta. Budto by da.
Beppe. Ah ty, chort!
Toni. Da budet! Ne hochu spleten.
Beppe. Nu, tak vot! Orsettu ya bol'she znat' ne hochu. A Balda menya eshche
popomnit!
Toni. Nu, zhivo! Idemte domoj.
Luchetta. A gde Tita-Nane?
Toni (serdito). Na tartane.
Luchetta. Hot' by pozdorovat'sya s nim.
Toni. Pojdem domoj, govoryat vam.
Luchetta. Nu, chto za speshka takaya?
Toni. Luchshe by sovsem syuda ne prihodili. A to prishli i tol'ko spletni
razveli.
Luchetta. Vot vidite, nevestka! Ved' ugovorilis' ne boltat'.
Paskua. A kto pervyj stal trepat'sya?
Luchetta. CHto zhe ya takogo skazala?
Paskua. A chto ya skazala?
Beppe. Da takogo obe nagovorili, chto bud' tut Orsetta, ya by ej opleuh
ne pozhalel. I voobshche znat' ee ne hochu. A kol'co voz'mu da prodam.
Luchetta. Daj ego luchshe mne. Nu, daj!
Beppe. Idi ty k chortu! (Uhodit.)
Luchetta. Oh, skot kakoj!
Toni. Sama vinovata. Ty eshche malo poluchila! Idi domoj, govoryu! Idi
sejchas zhe!
Luchetta. Posmotri, kak razoshelsya! Da kto ya vam takaya? Sluzhanka, chto li?
Da, da, bud'te pokojny! YA i zhit'-to s vami ne zhelayu. Vot uvizhu Tita-Nane i
skazhu emu. Ili pust' menya sejchas zhe zamuzh beret, ili vas vseh k chortu i
pojdu najmus' k komu-nibud'! (Uhodit.)
Paskua (k Toni). Ty chto, s uma, chto li, soshel?
Toni. Oh, doigraesh'sya ty u menya. Vot sejchas... (Delaet ugrozhayushchij
zhest.)
Paskua. Nu i zlyushchie zhe! A eshche muzhchiny! (Uhodit.)
Toni. Vot chortovy baby! Istoloch' by ih, kak rakov, rybe na primanku.
(Uhodit.)
SCENA 7
Padron Fortunato, Tita-Nane, padron Vichenco.
Spuskayutsya s tartany vmeste s lyud'mi, nesushchimi korziny s ryboj.
Tita. CHto za krik tut stoyal, chort poberi? Kto eto tut gorlo dral?
Vichenco. Nichego osobennogo, druzhishche. Razve vy ne znaete? Tut byla donna
Paskua-Skovorodka. A ona bez "krika ne mozhet.
Tita. Luchetta byla tut?
Vichenco. Kak budto byla i ona.
Tita. Ah, chort voz'mi! A ya vse vremya byl pod kormoyu i rybu razbiral. Ne
mog stupit' na bereg.
Vichenco. CHto, drug Tita-Nane? Ne terpitsya vam s nevestoj svidet'sya?
Tita. Esli b vy tol'ko znali! Umirayu, hochu ee videt'!
Fortunato (govorit bystro, zovet padrona Vichenco). Padron Vichenco!
Vichenco. Vam chto, padron Fortunato?
Fortunato. Vot ona - vsya ryba tut! CHetyre korziny kambaly, dve korziny
bychkov, shest'-shest'-shest' korzin kefali i odna sultanok.
Vichenco. CHego, chego?
Fortunato. I odna korzina sultanok.
Vichenco. Ni cherta ne ponimayu.
Tita. Ne ponimaete? CHetyre korziny kambaly, dve korziny bychkov, shest'
kefali i odna sultanok.
Vichenco (pro sebya). Nu i govorit zhe chelovek!
Fortunato. Otprav'te rybu k sebe, a ya potom pridu za den'gami.
Vichenco. Ochen' horosho. Prihodite kogda ugodno, den'gi budut gotovy.
Fortunato. Ponyushku tabachku...
Vichenco. CHto?
Fortunato. Tabaku!
Vichenco. A, ponyal! Milosti proshu. (Protyagivaet emu tabakerku.)
Fortunato. YA uronil svoyu tabakerku v more, i na tartane ni u kogo,
pochitaj, tabaku ne bylo. YA kupil nemnogo v Sinigal'e, a tol'ko on protiv
nashego, k'odzhinskogo, nichego ne stoit. Sinigalijskij tabak - tol'ko emu i
nazvanie, chto tabak. Ne tabak, a drob' ruzhejnaya!
Vichenco. Padron Fortunato, prostite menya, a tol'ko ya nichegoshen'ki ne
ponimayu iz togo, chto vy govorite.
Fortunato. Vot eto mne nravitsya! Vot eto tak! Ne ponimaete? Nebos', ne
na kakom-nibud' yazyke govoryu a po k'odzhinski!
Vichenco. Ponyal. Do svidan'ya, padron Fortunato!
Fortunato. Moe pochtenie, padron Vichenco!
Vichenco. Sluga vash, Tita-Nane!
Tita. Padron, moe pochten'e!
Vichenco. Nu, rebyata, pojdemte. Nesite rybu za mnoyu. (Pro sebya.) Nichego
sebe razgovarivaet padron Fortunato! I smeh, i greh!
SCENA 8
Fortunato i Tita-Nane.
Tita. Poshli, chto li, i my? A, padron Fortunato?
Fortunato. Obozhdi. (Govorit, koverkaya slova.)
Tita. CHego zhdat'-to?
Fortunato. Obozhdi.
Tita (peredraznivaet ego proiznoshenie). Obozhdi! CHego radi?
Fortunato. Nado, chtoby sgruzili vsyu rybu i muku. Obozhdi.
Tita peredraznivaet ego.
Ty chto? Draznit'? Nasmehat'sya? SHutki shutit'?
Tita. Tishe, tishe, padron Fortunato! Vot idet vasha zhena, a s neyu Orsetta
s Kekkinoj, ee sestry.
Fortunato (radostno). Ah, zhena! ZHenushka, milaya!
SCENA 9
Te zhe, Libera, Orsetta, Kekka.
Libera (k Fortunato). CHto vy tut delaete, padron? CHego domoj ne idete?
Fortunato. Rybu zhdu, rybu! Kak vy, zhenushka? Zdorovy li?
Libera. Zdorova, rodnoj. A vy zdorovy?
Fortunato (Orsette.) Zolovushka, pochten'e! (Kekke) Pochten'e, Kekka! A ya
zdorov, zdorov ya!
Orsetta. Zdravstvujte, zyatek!
Kekka. Zyatek, zdravstvujte!
Orsetta. A vy chto zhe, Tita-Nane, dazhe zdorovat'sya ne hotite?
Tita. Zdorovo!
Kekka. CHto eto vy v storonku otoshli? Boites', chto li? Dumaete, ot
Luchetty popadet?
Tita. A kak Luchetta? Zdorova?
Orsetta. A chto ej delaetsya, takomu sokrovishchu!
Tita. CHto eto? Nikak u vas uzhe druzhba vroz'!
Orsetta (s ironiej). CHto vy! Vodoj ne razol'esh'.
Kekka (s ironiej). Ona nas tak obozhaet!
Libera. Nu, devushki, zamolchite. Hvatit! Ved' reshili staroe ne pominat',
reshili ne boltat' I ya ne hochu, chtoby vsyakij, komu ne len', govoril, chto my
spletnyami zanimaemsya.
Fortunato. |j, zhena! A ya pod shumok muchicy privez, kukuruznoj muchicy.
Budesh' polentu varit', varit' polentu, govoryu!
Libera. Vot eto tak! Privez kukuruznoj muki? Ochen' priyatno! Ochen'!
Fortunato. I eshche privez...
Tita (k Fortunato). Mne by hotelos', chtoby vy skazali...
Fortunato (k Tita). Daj muzhu s zhenoj pogovorit', daj pogovorit'!
Libera (k Fortunato). Ne volnujtes', milyj muzh!
Tita. A vy mne vse-taki skazhite, chto s Luchettoj!
Libera (s lukavym vidom). Nichego!
Tita. Nichego?
Orsetta (tolkaya Liberu). Nichego, govoryat. Nichego!
Kekka (tolkaya Orsettu). Tak luchshe budet. Nichego!
Fortunato (k tartane). |j, rebyata! Snesite-ka na bereg syuda meshok s
mukoyu.
Tita. Nu, milye devushki, skazhite mne, esli chto bylo. Mne by ne
hotelos', chtoby mezhdu vami koshka probezhala. Vy takie slavnye. A Luchetta -
zhemchuzhina!
Libera. Oh, milyj!
Orsetta. Vot tak zhemchuzhina!
Kekka. Redkostnaya!
Tita. A chto vy mozhete pro nee skazat'?
Orsetta. Nichego.
Kekka. Sprosite ob etom u Baldy.
Tita. U kakogo-takogo Baldy?
Libera. Da budet vam, devushki, zamolchite! I kto eto vas za yazyk
dergaet, chto pomolchat' ne mozhete?
Orsetta. Vy ne znaete Toffolo-Baldu?
Kekka. Lodochnika. Neuzheli ne znaete?
S tartany spuskayutsya lyudi, nesushchie korziny s ryboj i meshok s mukoyu.
Fortunato (k Tita). Idem, idem! Vot i ry-ryba, i mu-mu-muka!
Tita (k Fortunato). A nu ee k chortu! Tak chto zhe u nego s Luchettoj?
Kekka. Norovit podsest' k nej poblizhe.
Orsetta. Dolzhno byt', hochet nauchit'sya, kak kruzheva pletut.
Kekka. Pokupaet ej pechenuyu tykvu.
Orsetta. I eshche naglec kakoj! Iz-za nee nas oblayal!
Tita. Horoshen'kie veshchi vy mne rasskazyvaete.
Fortunato (zhenshchinam). Domoj, domoj, domoj!
Libera (k Tita). Znal by ty, kak on nas rugal!
Kekka. Menya tvorozhnicej obozval.
Orsetta. Vse iz-za vashej zhemchuzhiny!
Tita (v volnenii). Gde on? Gde zhivet? Gde byvaet? Kak mne ego najti?
Orsetta. ZHivet on na ulice Korony, pod portikami, v svodah, u spuska k
kanalu.
Libera. A kvartiruet vmeste s dyadej Trigolo.
Kekka. A lodka ego stoit na Dvorcovom kanale, protiv rybnogo rynka,
ryadom s lodkoj Kekko-Bodolo.
Tita. Nu, teper' ya sam upravlyus'! Esli najdu ego - narezhu na lomti, kak
akulu.
Kekka. Esli hotite ego najti, najdete ego u Luchetty.
Tita. U Luchetty?
Orsetta. Nu da, u vashej nevesty.
Tita. Net! Ne nevesta ona mne bol'she! Znat' ee ne hochu. Ne nuzhna ona
mne. A etomu katorzhniku Balde, - chort ego deri! - ya vse kishki vypushchu!
(Uhodit.)
Fortunato. Nu, idem zhe do-do-domoj, govoryu. Domoj idem, domoj! Nu?!
Libera. Idem, idem, lepetun, idem.
Fortunato. CHego vy tut naboltali? CHego vy tut natvorili? CHego vy tut
naspletnichali? Gubit' cheloveka nauchili, gubit'? CHort by vas pobral! Tol'ko
smotrite u menya: esli chto vyjdet iz etogo, ya tak vam po shee nakostylyayu, tak
vam po shee... chto vy u menya dolgo s posteli ne vstanete! V postel' lyazhete,
paskudy vy edakie, v postel'! (Uhodit.)
Libera. Nu vot! Ne ugodno li? Ko vsemu eshche i ot muzha mne popalo! A vse
iz-za vas, dryannye devchonki! Iz-za vas mne vsyakij raz prihoditsya otduvat'sya!
I kakoj chort tyanul vas za yazyk? Ved' obeshchali ne boltat', a potom yavilis' i
davaj strekotat', davaj naus'kivat'. CHtob vam pusto bylo! Izvedete vy menya
vkonec. (Uhodit.)
Orsetta. Slyhala?
Kekka. A chto, tebe strashno?
Orsetta. Mne? Ni kapel'ki.
Kekka. Luchetta ostanetsya bez zheniha, podumaesh'! Ej zhe huzhe!
Orsetta. Moj ot menya ne ujdet.
Kekka. A ya sebe sumeyu najti.
Orsetta. A skol'ko razgovorov!
Kekka. I kakie uzhimki!
Orsetta. Vot uzhe ne dumala.
Kekka. I v golovu ne prihodilo.
Uhodyat.
SCENA 10
Ulica, kak v pervoj scene.
Toffolo, potom Beppe.
Toffolo. CHto i govorit', vyshlo nehorosho. Ne nado mne bylo tak delat',
ne nado! Nechego bylo svyazyvat'sya s Luchettoj. Ona - nevesta. CHego mne bylo k
nej lezt'? Vot Kekka - devushka. Ej uzh ne segodnya zavtra pridanoe budut
gotovit'. S neyu, znachit, mozhno lyubov' krutit'. A ee ya obidel. I ona za delo
obidelas'. A raz obidelas' - znachit ya ej lyub. Vot by uvidet' ee! Mne by
tol'ko chutochku pogovorit' s nej, - ya by ee uspokoil. Padron Fortunato
priehal. I hotya pridanoe eshche ne gotovo, vse ravno ya mog by za nee
posvatat'sya. Dver' zatvorena. Ne znayu, est' li kto doma, ili nikogo tam net.
(Podhodit k domu.)
Beppe (vyhodit iz svoego doma). Smotri-ka, on tut kak tut, etot
moshennik!
Toffolo (podhodit blizhe k domu). Horosho by, esli by udalos' podglyadet'
chto-nibud'.
Beppe. |j ty, sin'or Balda!
Toffolo. Kto eto Balda?
Beppe. A nu-ka, ubirajsya otsyuda!
Toffolo. Smotri pozhalujsta! Ubirajsya! CHto eto znachit - ubirajsya?
Beppe. Hochesh', pob'emsya ob zaklad, chto ya pokolochu tebya tak, chto kostej
ne soberesh'?
Toffolo. A ya meshayu vam?
Beppe. Ty chto tut delaesh'?
Toffolo. CHto hochu, to i delayu. Vot i vse.
Beppe. A ya vot ne hochu, chtoby ty tut okolachivalsya.
Toffolo. A ya hochu byt' tut. Hochu - i budu.
Beppe. Provalivaj, govoryu tebe!
Toffolo. CHorta s dva!
Beppe. Provalivaj, esli ne hochesh' poluchit' po shee.
Toffolo. Ah, chort voz'mi! Tak ya tebya kamnem. (Sobiraet kamni.)
Beppe. Menya? Katorzhnik! (Hvataetsya za nozh.)
Toffolo. Otstan' ot menya! Otstan'!
Beppe. Uhodi, govoryu!
Toffolo. Nikuda ya ne ujdu. Ne ujdu, i vse!
Beppe. Ne ujdesh' - kishki vypushchu.
Toffolo (s kamnem v ruke). Ne podhodi - golovu prolomlyu!
Beppe. A nu-ka bros', poprobuj!
Toffolo brosaet v nego kamnyami, a Beppe norovit dobrat'sya do nego s
nozhom.
SCENA 11
Te zhe, padron Toni, kotoryj vyhodit iz svoego doma, potom Paskua i
Luchetta.
Toni. CHto tut za laj sobachij?
Toffolo brosaet v nego kamnem.
Karaul! On shvyrnul v menya kamnem! Pogodi, katorzhnik, ya s toboj sejchas
razdelayus'! (Uhodit v dom.)
Toffolo. YA nikogo ne trogal, nikogo. CHego lezut ko mne? (Podbiraet
kamni.)
Beppe. Bros' kamni!
Toffolo. A ty bros' nozh!
Toni (vyhodit iz domu s kinzhalom). Pogodi, ya tebya na kuski iskroshu!
Paskua (uderzhivaya Toni). Postoj zhe, hozyain!
Luchetta (uderzhivaya Toni). Bratec, stojte zhe!
Beppe. Vot my ego prikonchim sejchas!
Luchetta (uderzhivaya Beppe). Stoj hot' ty, poloumnyj!
Toffolo (zamahivaetsya kamnyami). Ne podhodite, rasshibu!
Luchetta (krichit). |j, lyudi!
Paskua (krichit). Pomogite!
SCENA 12
Te zhe, padron Fortunato, Libera, Orsetta, Kekka i lyudi, nesushchie rybu i
meshok s mukoyu.
Fortunato. CHto tut ta-ta-takoe? CHto takoe? Pogodite! V chem de-de-delo?
Orsetta. |ge, da tut draka!
Kekka. Draka? Beda mne! (Uhodit v dom.)
Libera. Perestan'te, vy s uma soshli!
Beppe (zhenshchinam). Vse iz-za vas!
Orsetta. Kto eto? CHto takoe?
Libera. Slushat' stranno takie razgovory!
Luchetta. Da, da, iz-za vas ves' syr-bor zagorelsya.
Paskua. Da, da, vse vy ogoltelye!
Orsetta. Slyshish', kakuyu ponesla okolesicu?
Libera. Slyshish'? Nu i yazychki!
Beppe. YA ego prikonchu u vashih dverej.
Orsetta. Kogo eto?
Beppe. |togo merzavca Baldu.
Toffolo (brosaet kamni). Vot ya tebe pokazhu, kakoj ya Balda.
Paskua (tolkaet k domu Toni). V dom, v dom, hozyain!
Luchetta (tolkaet v dom Beppe). Bratec, skoree v dom!
Toni (k Paskua). Otstan'!
Paskua. V dom, govoryu, v dom! (Vtaskivaet ego v dom za soboyu.),
Beppe (Luchette). Pusti menya!
Luchetta. Vhodi zhe, govoryu, poloumnyj, vhodi (Vtalkivaet ego i uhodit za
nim.)
Dveri zapirayutsya.
Toffolo. Svolochi! Razbojniki! Vyhodite! Strusili, nebos'!
Orsetta (k Toffolo). Idi k chortu! (Tolkaet ego.)
Libera. Idi, chtob tebe sdohnut'!
Toffolo. CHego vy tolkaetes'? CHego vy rugaetes'?
Fortunato. Ubirajsya, ubirajsya! Ne to, kak ya primus' za tebya, tank u
tebya kishki cherez gorlo naruzhu polezut.
Toffolo. Vas ya uvazhayu, potomu chto vy chelovek staryj i Kekke zyatem
prihodites'. (Grozya padronu Toni.) A eti svolochi, eti sobaki, sto chertej im
v zuby, eshche menya popomnyat!
SCENA 13
Te zhe i Tita-Nane s kinzhalom v ruke.
Tita (b'et kinzhalom ob zemlyu). Beregis', rasporyu tebe sejchas bryuho!
Toffolo. Karaul! (Otstupaet k dveri padrona Toni.)
Fortunato (uderzhivaya Tita). Stoj! Pogodi!
Libera. Ne smej!
Orsetta. Derzhite ego!
Tita (rvetsya k Toffolo). Pustite menya, pustite!
Toffolo. Pomogite! (Tolkaet dver', kotoraya otvoryaetsya, i on padaet
vnutr'.)
Fortunato (derzhit i tyanet Tita). Tita-Nane! Tita-Nane! Tita-Nane!
Libera (k Fortunato). Tashchi ego v dom, tashchi!
Tita (hochet vyrvat'sya). Ne hochu ya, ne pojdu.
Fortunato. Nu, bratec, kak hochesh', a pridetsya. (Tashchit ego silkom v
dom.)
Libera. U menya vse podzhilki tryasutsya!
Orsetta. U menya dazhe serdce kolotitsya.
Paskua (vytalkivaet Toffolo iz domu). Poshel von otsyuda!
Luchetta (vytalkivaet Toffolo). Poshel k chortu!
Paskua. Zabuldyga! (Uhodit.)
Luchetta. Darmoed! (Uhodit i zapiraet za soboyu dver'.)
Toffolo (Libere i Orsette). Nu, chto vy skazhete, lyudi dobrye?
Libera. Sam vinovat! (Uhodit.)
Orsetta. Tak tebe i nado! (Uhodit.)
Toffolo. YA budu ne ya, chort voz'mi, esli ne podam na nih v sud!
DEJSTVIE II
SCENA 1
Kamera ugolovnogo sud'i.
Isidoro sidit za stolom i pishet; potom Toffolo, potom sudebnyj pristav.
Toffolo. Vasha milost', sin'or sud'ya!
Isidoro. YA ne sud'ya, a pomoshchnik.
Toffolo. Vasha milost', sin'or pomoshchnik!
Isidoro. CHego tebe?
Toffolo. Uvedomlyayu vas, chto tut odin negodyaj, vasha milost', prichinil
mne oskorblenie, grozilsya nozhom i dazhe pyrnut' menya hotel, a potom prishel
eshche odin podlec, vasha milost'...
Isidoro. O, chtob tebya! Bros' ty etu "vashu milost'"!
Toffolo. Net, ya nichego, sin'or sud'ya. Vy tol'ko vyslushajte menya. Tak
vot, kak ya govoryu vam, ya-to emu nichego ne sdelal, a on zaladil: ub'yu da
ub'yu...
Isidoro. Podojdi syuda. Podozhdi. (Beret list bumagi, chtoby zapisyvat'.)
Toffolo. Slushayu, vasha milost'. (Pro sebya.) Vy u menya poplatites',
bud'te vy proklyaty!
Isidoro. Ty kto takoj?
Toffolo. Lodochnik, vasha milost'.
Isidoro. Kak zovut?
Toffolo. Toffolo.
Isidoro. A prozvishche?
Toffolo. Tuflya.
Isidoro. Znachit, ty ne Bashmak, a Tuflya?
Toffolo. Tuflya, vasha milost'.
Isidoro. Otkuda rodom?
Toffolo. K'odzhinec, ya iz K'odzhi.
Isidoro. Otec est'?
Toffolo. Otec, vasha milost', pogib v more.
Isidoro. Kak ego zvali?
Toffolo. Toni Tuflya, on zhe Ptichnik.
Isidoro. A u tebya net nikakoj klichki?
Toffolo. Netu, vasha milost'.
Isidoro. Byt' etogo ne mozhet, chtoby u tebya ne bylo klichki.
Toffolo. Kakaya zhe u menya mozhet byt' klichka?
Isidoro. A skazhi-ka, golubchik moj: sdaetsya mne, budto ty ne v pervyj
raz v kamere sud'i? Byval uzhe, skazhi?
Toffolo. Byl raz. Prihodil na dopros.
Isidoro. I, esli ya ne oshibayus', ya vyzval tebya kak budto pod imenem
Toffolo-Baldy.
Toffolo. YA Tuflya, ne Balda! A kto vydumal etu klichku, tot podlec, vasha
milost'.
Isidoro. A vot ya tebe za takuyu "vashu milost'" dam po zatylku.
Toffolo. Prostite, bud'te miloserdny!
Isidoro. Kto zhe tebe ugrozhal?
Toffolo. Padron Toni-Korzina, brat ego Beppe-Hvastun, a potom Tita-Nane
- Treska.
Isidoro. A oruzhie u nih bylo?
Toffolo. A to net, chort voz'mi?! U Beppe-Hvastuna byl rybachij nozh,
padron Toni vyskochil s takim palashom, chto vporu byku golovu snesti, a
Tita-Nane byl s sableyu, kakie na tartanah pod kormoyu pryachut.
Isidoro. I chto zhe, oni udarili tebya? Ranili?
Toffolo. Ranit' ne ranili, a strahu ya naterpelsya!
Isidoro. Iz-za chego oni tebe grozili? Iz-za chego hoteli nabrosit'sya na
tebya?
Toffolo. Ni s togo ni s sego.
Isidoro. Possorilis', chto li? Porugalis'?
Toffolo. YA im nichego ne govoril.
Isidoro. CHto zhe ty, ubezhal? Ili zashchishchalsya? Kak voobshche vse u vas
konchilos'?
Toffolo. YA vot stoyal... vot tak... Bratcy, govoryu, hotite, govoryu,
ubit' menya, ubivajte.
Isidoro. Da chem konchilos'-to
Toffolo. Prishli dobrye lyudi, utihomirili ih, a mne zhizn' spasli.
Isidoro. Kakie zhe takie byli dobrye lyudi?
Toffolo. Padron Fortunato-Kefal', ego zhena donna Libera-Zanoza, ego
zolovka Orsetta-Galushka, i drugaya tozhe zolovka - Kekka-Tvorozhnica.
Isidoro (pishet, pro sebya). Tak, tak. Vseh ih znayu. Kekka sredi nih -
samyj lakomyj kusochek. (Gromko.) A kto-nibud' eshche byl pri etom?
Toffolo. Byla don