Ocenite etot tekst:




                             Kir Bulychev
                           Aleksandr Volodin
                            Georgij Daneliya











     Vysoko  v  nebe,  podnimayas'  nad  oblakami, letyat ucheniki Trollya -
Seroglazyj,  Gorbun  i  YUnyj.  Oni  derzhat  bol'shoe zerkalo v gromozdkoj
zolochenoj rame.
     -  Kogda-to  zloj  volshebnik  Troll'  smasteril  zerkalo,  - slyshen
golos.  -  V  kotorom  vse  dobroe  i  horoshee  ischezalo,  a vse plohoe,
naprotiv, brosalos'  v glaza  i vyglyadelo  eshche otvratitel'nee.  Troll' i
ego ucheniki  byli v  vostorge ot  zerkala. -  Tol'ko teper',  - govorili
oni, -  mozhno uvidet'  lyudej, da  i ves'  mir takim,  kakie oni  est' na
samom dele. I  nachali ucheniki zlogo  volshebnika taskat' zerkalo  po vsej
zemle i nemalo natvorili etim zla. A potom im zahotelos' dobrat'sya i  do
neba, chtoby posmeyat'sya i tam.
     Seroglazyj,  Gorbun  i  YUnyj  letet  s zerkalom navstrechu solncu. I
vdrug chenota. Grohot. Zvon.
     Golos: No zerkalo vypalo u nih iz ruk upalo na zemlyu i razbilos'.





     Kopyta rycarskogo  v bogatom  ubore konya  prostuchali po  spushchennomu
mostu pered  zamkom. Rycar'  ehal ponuro  i dazhe  ne oglyanulsya,  kogda v
okoshke odnoj iz bashen poyavilas' zhenskaya figurka.
     Rycar' ostanovilsya pered moguchim  dubom, prilozhil k stvolu  tyazheloe
kop'e, dostal toporik, obrubil i  zaostril zadnij konec kop'ya i  s siloj
vognal kop'e na urovne grudi v uzkoe duplo duba nakonechnikom naruzhu.
     Zatem ot容hal,  otstegnul i  snyal nagrudnik.  Ottuda vypal  obshityj
kruzhevami  platok.  Pycar'  otbrosil  ego  v  storonu.  Poter   zheleznoj
perchatkoj glaznuyu  shchel' v  shleme. Vonzil  shpory v  boka konya  i raskinuv
ruki poskakal  na kop'e.  No v  poslednij moment  kon' rezko zatormozil.
Rycar'  vyletel  iz  sedla.  S  zheleznym  grohotom  udarilsya  o  stvol i
okazalsya verhom na kop'e.





     V  beskonechnoj  seroj  pustyne,  pod  serym  nebom,  v kresle sidit
staryj  Troll'.  Ryadom,  prisev  na  kortochki,  tihon'ko  napevayut   ego
ucheniki:  Seroglazyj, Gorbun i YUnyj.
     Pered Trollem  lezhit pozolochennaya  rama. V  rame mel'chajshie oskolki
zerkala, slozhennye, slovno detskaya mozaika.
     Golos:  Zerkalo  razbilos'  na  beschislennoe  mnozhestvo oskolkov. I
oskolki razletelis'  po belu  svetu. Tot  komu takoj  oskolok popadal  v
glaz,  nachinal  videt'  vo  vsem  tol'ko  durnoe. I zhit' emu stanovilos'
toshno..
     Vdrug staryj Troll' uvidel chto-to i ukazal pal'cem.
     Ucheniki vstali i, priplyasyvaya, zapeli svoyu pesnyu.





     Rycar' snyal shlem i  okazalsya zlatokudrym yunoshej pechal'nogo  oblika.
Platkom on zavyazal konyu glaza.
     Kinul poslednij vzglyad na dalekij zamok i poskakal k dubu.
     Udar o kop'e...





     ...I rycar' voznik v seroj pustyne.
     Ucheniki, napevaya, pokazyvali emu zhestom, chto nado tancevat'.
     I rycar' zaplyasal pod ih  pesnyu, nelovko i nehotya, stucha  zheleznymi
kablukami.
     No vot staryj Troll' podnya palec.
     Ucheniki zamolkli.
     I rycar' ischez. Isparilsya. Tol'ko zvyaknulo steklyshko.
     YUnyj podobral  oskolok i  otnes staromu  Trollyu. A  Troll' priladil
ego v mozaiku.
     Seroglazyj podnes k oskolku uvelichitel'noe steklo...





     ...V nem byl viden dub i rycar', protknutyj kop'em.







     Pavel Ivanovich  Vasin, raspolnevshij  pozhiloj chelovek  s dobrodushnym
licom ehal osennim vecherom v trollejbuse. On sidel u okna,  prosmatrival
sluzhebnye bumagi v papke.
     Trollejbus vstryahnulo na uhabe, Vasin poglyadel v okno...
     Tut-to emu i popal v glaz oskolok zerkala.
     Vasin  poter  glaz   pomorgal,  glyadya  pered   soboj  v   nekotorom
nedoumenii. Ego  lico strannym  obrazom izmenilos',  slovno obrelo masku
vysokomernogo stradal'ca.
     Vasin podnyalsya na sidenii, s trudom, razdrazhenno zakryl okno.  Sel,
vzglyanul na sosedku. Ta glyadelas' v zerkal'ce i krasilas'. Sosedka  byla
nemoloda, nehorosha soboj i process ukrasheniya takoj razvaliny Vasinu  byl
nepriyaten. On otvernulsya, podumal o chem-to, snova vzglyanul na sosedku.
     - CHego? - pochuvstvovav ego vzglyad, sprosila sosedka.
     Vasin  ne  otvetil.  On  zahlopnul  papku,  spryatal ee v portfel' i
vstal.   ZHenshchina otodvinula  polnye koleni  i Vasin  vybralsya v  prohod.
Narodu v trollejbuse bylo nemnogo. On posmotrel, kuda by emu peresest'.
     Szadi sidel molodoj chelovek  let dvenadcati, chavkaya, el  morozhennoe
iz stakanchika.  Eshche na  odnoj skamejke,  kuda mozhno  bylo sest', dremal,
pohrapyvaya, zdorovyak, prizhimaya k zhivotu avos'ku s apel'sinami.
     Byvshaya  sosedka  teper'  pudrilas'.  Ona  vnimatel'no  poglyadela na
Vasina.   Vasin otvernulsya  k oknu.  Za oknom  morosil dozhdik.  U stolba
spravlyala nuzhdu sobaka. Navstrechu proehala polivochnaya mashina.
     Vasin stal smotret' v potolok.



     Temnelo. Morosil dozhdik. Veter  gnal po asfal'tu mokrye  list'ya. Vo
dvore  bylo  pusto.  Na  bel'evoj  ploshchadke  zhenshchina v nakinutom vatnike
snimala bel'e.
     Vasin  shel  nahohlivshis'.  U  skamejki  na  dorozhke valyalas' kepka.
Vasin podnyal ee, brosil v urnu. Voshel v pod容zd.





     Voshel v  lift nazhal  knopku. Vzglyad  ego upal  na stenku,  gde byli
vycarapany slova:  "DURAK". Vasin  poter nadpis'  ladon'yu. Ne stiraetsya.
Polez v karman za platkom, tol'ko  vynul - lift dernulsya i zamer.  Vasin
vyshel  na  ploshchadku.  I  tut  uvidel  chto  po beloj stene napisano: "SAM
DURAK!". Poglyadel na nadpis'. Ponyal chto ne steret'.
     Podoshel k dveri, otkryl ee klyuchom.



     (Po  nej  mozhno  sudit',  chto  hozyaeva  ne  gonyatsya  za modoj - tri
komnaty obzhity davno i udobno.)
     ZHena sidela v prihozhej s listkom bumagi i karandashom vozle telefona.
     - Horosho... Togda s etogo  mozhno nachat', - ozhivlenno govorila  ona.
- "Sud'ba byvaet  k nam surova,  davajte zhe v  proshchal'nyj chas my  druzhno
skazhem Kovalevu, chto ploho budet nam bez vas..."
     Vasin  postavil  portfel',  snyal  plashch,  povesil,  no  v komnatu ne
poshel, ostalsya v prihozhej.
     - "CHto ploho budet - eto  uzhe horom", - poyasnila zhena. -  Prostite,
muzh prishel. Sekundochku. Pavel, tam vse nakryto, sup na podokonnike. -  I
snova v trubku. - CHitayu  dal'she, Gennadij YAkovlevich. - "Vy  yarkij nedrug
podhalimov..."  Kak?..  YArkij  vrag?  Da,  eto  luchshe.  "Vy  yarkij  vrag
podhalimazha, no vas obidet' ne  boyas', o chem molchali, nyne  skazhem... my
lyubim vas... "My lyubim vas" - eto uzhe horom.
     Vasin proshel na kuhnyu. Za  stolom sidela ego nevestka Lyusya.  Kurila
i chitala knigu.
     - Zdraste, papa, -  pomahala ona sigaretoj. -  CHto tak pozdno? -  I
ona snova utknulas' v knigu.
     Vasin  kinul  vzglyad  na  stol  Tam  stoyala  tarelka, ryadom lozhka i
vilka. Salat v salatnice. Hleb narezan. on vzyal s podokonnika  kastryulyu,
postavil na plitu, zazheg gaz.
     "My lyubim vas, my lyubim vas. My vam podarim unitaz", -  probormotal
Vasin.
     - CHto? - podnyala golovu Lyusya.
     Vasin  ne  otvetil,  no  vyrazitel'no  pomahal pered nosom ladon'yu,
razgonyaya dym.
     - Tol'ko tret'ya za den', - skazala Lyusya - Progress nalico.
     Sest' Vasinu bylo  ne na chto.  On dazhe vzglyanul  pod stol. Prishlos'
idti za taburetkoj.
     V koridore zhena prodolzhala:
     - Vot zdes' prisutstvuet  Teterin... Pochemu ne nado?  Net, Gennadij
YAkovlevich, vas obyazatel'no nado, prosto neobhodimo!
     Vasin proshel v stolovuyu.
     V  bol'shoj  komnate  chetyrehletnyaya  vnuchka  Mashen'ka  sidela  pered
televizorom, uvlechenno smotrela peredachu "V mire biznesa".
     - Privet,  Pasha, -  skazala vnuchka,  ne otryvayas'  ot ekrana. - Kak
zhizn'?
     Vasin  molcha  pereklyuchil  televizor  na  druguyu programmu - tam shel
mul'tfil'm.
     Poshel k synu v komnatu.
     Masha vsled emu skazala:
     - Pasha, ty nevospitannyj.
     Gera  lezhal  na  divane  i  smotrel  v potolok. Oglushitel'no gremel
magnitofon na stole.  Doska s proektom  lezhala na dvuh  taburetkah. Gera
ne uslyshal,  kak voshel  otec. Tot  pervym delom  protyanul ruku, vyklyuchil
magnitofon. Syn ochnulsya.
     - Batya, ya myslyu... Verni muzyku.
     Vasin poglyadel na ego rabotu. Proekt byl v samoj nachal'noj  stadii.
Podnyal  dosku,  prislonil  ee  k  shkafu,  vzyal  taburetku. Syn skazal so
slabym vozmushcheniem:
     - Ty chego, batya? Stul'ev, chto li, doma ne hvataet?
     Vasin vyshel iz komnaty.
     Mashen'ka snova glyadela "V  mire biznesa". Vdogonku Vasina  grohnula
muzyka iz komnaty syna.
     ZHena vse taldychila v telefon:
     "Vot  zdes'  prisutstvuet  Teterin,  teper'  on nam zamenit vas. No
pervym skazhet on, poterya, chto pokidaete vy nas...
     Vasin  postavil  taburetku,  voshel  v  vannuyu. Snyal pidzhak, zasuchil
rukava, otkryl kran, vzyal mylo... Skvoz' shum vody slyshalsya golos zheny.
     -   Kak?...   Nevospolnimaya   poterya?   V   razmer   chut'-chut'   ne
ukladyvaetsya, Gennadij YAkovlevich...
     Vasin shvyrnul mylo, vyshel v prihozhuyu.
     - DAJ-KA!  - on  skazal eto  tak, chto  zhena poslushno  protyanula emu
trubku.
     - Zdravstvujte, Gennadij YAkovlevich, eto muzh. Est' variant.  Slushaj!
"Teper' naznachen nam Teterya! I kazhdyj zdes' konechno rad! Davajte  druzhno
my teperya! Teteryu poceluem v zad!"
     Podumaj i otraportuj Teterinu. Poka.
     Nazhal na rychag, vernul trubku zhene.
     Ta tak i sidela, protyanuv ruku.
     - Zapishesh' ili tak zapomnila?
     - Ty... Ty chto nadelal?! |to zhe on! Sam Teterin!
     - Tem luchshe.
     Vasin vernulsya k umyval'niku, stal myt' ruki.
     V vannuyu voshla zhena.
     -  Pavel,  chto  za  glupaya  shutka?  YA  sejchas  naberu  nomer,  a ty
izvinis'.
     Vasin molchal.
     - Pavel, ty soobrazhaesh' v kakoe polozhenie ty menya postavil?
     Molchal.
     - Pavel, chto s toboj? CHto-nibud' sluchilos'?
     Molchal.
     - Homyachok, nado otvechat', kogda k tebe obrashchayutsya.
     Vasin vyter ruki o polotence, povernulsya k zhene.
     - Ona  tam, -  on pokazal  na stolovuyu.  - Razlagaetsya.  A vam vsem
naplevat'.  Sadisty.
     Podhvativ taburetku, ushel na kuhnyu. Zakryl za soboj dver'.
     ZHena  zaglyanula  v  stolovuyu.  Mashen'ka  sidela  pered televizorom,
smotrela, kak dva imperialista igrayut v gol'f.
     Lyusya chitala.
     Vasin  vzyal  polovnik,  nalili  sebe  v  tarelku, sel za stol, vzyal
lozhku...
     - Papa! |to zhe kisel'! - nevestka shvatila ego za ruku.
     Vasin vzglyanul, v tarelke na samom dele byl kisel'.
     - Nu, vy, papa, sovsem zarabotalis'.
     Lyusya vstala, smenila tarelku.
     - Vam brusnichnyj list nado pit', v nem zhelezo.
     Ona vzyala s podokonnika takuyu zhe kastryul'ku, postavila na plitu.
     - Papa, vot v etoj, vsegda sup. A eto Mashen'kina. Vidite,  cvetochek
Gera narisoval? |tu ne trogajte.
     Lyusya sela, pododvinula svekru salat.
     Snova utknulas' v knizhku.
     - Rebenku pora spat', - skazal Vasin.
     - Ee mama ukladyvaet. Ee ochered', - postuchala pal'cem po knizhke.  -
Ochen' umnaya knizhka. Tol'ko  na odnu noch' dali.  U nas v bol'nice  za nej
ochered'.  A voobshche-to, papa,  chto vam stoit zvyaknut' direktoru  knizhnogo
magazina, chtoby i nam prodavali so sklada deficitnuyu literaturu.
     - Lyusya, - skazal Vasin. - Ne nazyvaj menya papoj, pozhalujsta.
     - Pochemu?
     - YA proshu.
     - Ladno... A pochemu vse-taki? YA zhe vas tak s samogo nachala zovu.
     - Ne budem utochnyat'.
     Vzglyad u Vasina byl nedobryj.
     - A kak zhe mne vas nazyvat'? Tovarishch Vasin?
     - Menya zovut Pavlom Ivanovichem.
     -  Nu,  eto  dlya  blizkih.  A  ya  uzh  luchshe  k  vam budu obrashchat'sya
oficial'no.  Kak  vy  spali,  tovarishch  Vasin?  Kushajte  salat,   tovarishch
Vasin...
     - Von otsyuda, - tiho skazal Vasin.
     - CHto? - guby u nee drognuli.
     - Von.
     Vasin vstal i vyshel.
     ZHena byla snova u telefona.
     - Net, Gennadij YAkovlevich. Nu, kak vam takoe moglo priti v  golovu!
Vy zhe znaete, kak  ya k vam otnoshus'!  YA i sama v  polnom nedoumenii. |to
sovershenno na nego ne pohozhe.
     Iz  komnaty  syna  po-prezhnemu  donosilsya  rok.  Televizor  rabotal
vovsyu.
     Vasin voshel v spal'nyu. Zahlopnul za soboj dver'. Na krovati  lezhali
plat'ya zheny. On sbrosil ih na pol. Sel.
     Voshla zhena.
     Uvidela svoi plat'ya na polu.
     - Pavel, chto proishodit?
     Muzh molchal.
     - U tebya nepriyatnosti na rabote?
     On molchal.
     Togda ona vskrichala:
     - Gladila zhe plat'ya! Snova vse gladit'? CHto takoe v konce koncov!
     Glaza ee napolnilis' zlymi slezami.
     - Mne protiven tvoj podhalimazh, - skazal Vasin.
     -  Kakoj  podhalimazh?  Prichem  tut  podhalimazh?  CHelovek  uhodit na
pensiyu.  Ego   provozhayut,  govoryat   teplye  slova.   |to   elementarnoe
proyavlenie vezhlivosti!
     - Kto uhodit? Teterin?
     - Ne  Teterin, a  Kovalev! A  Teterina, naoborot,  naznachili vmesto
nego!
     - Imenno.
     - Nu znaesh' li!
     Voshel Gera.
     - Batya, Lyusya plachet.
     -  CHto  sluchilos'?  -  rasteryanno  sprosila  zhena.  -  CHto  on  eshche
natvoril?
     - YA etih devic raschetlivyh terpet' ne mogu!
     - Batya, podbiraj vyrazheniya, - sderzhivayas', posovetoval syn.
     - Gera, ne obrashchaj vnimaniya. U papy nepriyatnosti. Idi, idi...
     - Pogodi, mat'.  Batya, kto raschetlivaya?  Lyus'ka? V chem!  V tom, chto
vyshla zamuzh za studenta bez stipendii? Smeshno.
     - Smeshno? Smejsya, - sumrachno skazal  Vasin. - Ne za tebya ona  zamuzh
vyhodila.
     - A za kogo?
     - Za menya.
     - Vot eto novost', - udivilas' zhena.
     - Da. Dumala, otec etogo hlyupika - vzyatochnik. Budet u nee i  dacha i
mashina.
     - CHush' sobach'ya! - vozmutilsya syn.
     - A kto menya prosil ustroit' dvuhkomnatnuyu kvartiru?
     - Da, prosila! -  v dveryah poyavilas' Lyusya  s Mashen'koj na rukah.  -
Nu i chto tut takogo? Kazhdoj zhenshchine hochetsya byt' hozyajkoj v svoem dome.
     - U tebya est' svoya zhilploshchad'. Hozyajnichaj tam.
     -  Tovarishch  Vasin,  a  vy  videli  etu,  izvinyayus'  za   vyrazhenie,
zhilploshchad'? - sprosila Lyusya.
     - Tovarishch Vasin, pochini, - Mashen'ka protyanula dedu kuklu.
     - U tebya est' otec. Pust' on chinit.
     - U Gery diplom. Emu nel'zya meshat', - ne soglasilas' vnuchka.
     - YA vsyakuyu  zhilploshchad' videl, -  ovetil Lyuse Vasin.  - A zdes'  - ya
hozyain.  Ne nravitsya - skatert'yu doroga!
     - Batya, Lyusya moya zhena, i ya tebe zapreshchayu s nej govorit' v takom tone.
     - A vot zapreshchat' ty mne ne imeesh' prava. Ty eshche poka absolyutnyj nul'!
     - Pavel, mozhet ty dostatochno uzhe nagovoril! - oborvala ego zhena.  -
|to uzhe nevynosimo!
     - Tak, - Vasin podnyalsya vo ves' svoj nebol'shoj rost. - Vsem ya tut meshayu.
     Poshel v vannuyu. Odel pidzhak, sunul v karman pidzhaka zubnuyu shchetku  i
britvu.  Postoyal.  Kovyrnul  pal'cem  kafel'nuyu  plitku na stene. Plitka
otletela, razbilas'. Stuknul kulakom - otletelo srazu tri.
     Na grohot v vannuyu zaglyanula zhena:
     - Sovsem ochumel?
     - Tri goda! Tri goda  taldychu etomu myslitelyu, chto plitka  otletit!
Net. Ne udosuzhilsya pal'cem shevel'nut'.
     Vyshel v prihozhuyu, nadel shlyapu, vzyal plashch.
     - Pasha, kuda ty? - sprosila Mashen'ka.
     - Vot! Vot kogo mne zhalko! Sovsem iskalechite! Bednaya devochka.
     Vasin vzyal portfel' i ushel.




     V  holle  gostinicy   za  stolikami  mirno   dremali  inturisty   i
komandirovochnye.
     Administrator, ne podnimaya golovy, skazal:
     - Mest net.
     -  Est',  -  uverenno  skazal  Vasin,  i  protyanul  svoe  sluzhebnoe
udostoverenie.  - Bud'te lyubezny, nomer s vannoj.
     Administrator posmotrel v udostoverenie, vernul:
     - Sozhaleyu, tovarishch  Vasin, no nichem  ne mogu pomoch'.  Svoih gorozhan
my voobshche ne poselyaem.
     - |to pochemu zhe?
     - Svoi doma spyat.
     - Nu, a esli ya desyatku v pasport sunu?
     - Idite domoj, Pavel Ivanovich. A to ya miliciyu pozovu.
     - Tak. Rost blagosostoyaniya...  Skol'ko zhe vam nado?  Dvadcat' pyat'?
Vot tebe dvadcat' pyat'! Ne vyjdet!
     I s etimi slovami Vasin poshel k vyhodu. No ostanovilsya i dobavil:
     - Vot tak-to!
     U dverej Vasin uvidel sidevshego na stule pozhilogo cheloveka v  sinem
pidzhake s blestyashchimi pugovicami.
     -  CHto  vy  zdes'  rasselis'!  -  skazal  on  surovo.  - Vstan'te i
otkrojte dver'.
     CHelovek udivilsya.
     - CHto on skazal? (angl.)
     Devushka,  kotoraya  stoyala  ryadom,   o  chem-to  boltala  s   molodym
chelovekom, otvetila:
     - On prosit otkryt' dver', Dzhordzh.
     - O, konechno, Proshu (angl.)
     On vstal otkryl  dver'. Vasin nemnogo  rasteryalsya ponachalu, no  vse
zhe skazal:
     - Mersi.




     A kogda dver'  za nim zakrylas',  shvejcar, kotoryj kuril  po druguyu
storonu, skazal inostrancu:
     - Vot narod, len' samomu dver' otkryt'.
     Vasin vyshel na ulicu.  Temno, syro, morosit dozhdik.  Vasin otstupil
pod naves, dostal potrepannuyu  zapisnuyu knizhku, perelistal. S  somneniem
pokachal  golovoj.  Polistal  snova.  Nashel.  Voshel  v  avtomatnuyu budku,
nabral nomer.  Korotkie gudki. Povesil trubku. Nabral drugoj nomer.
     - Da? - sprosil zhenskij golos.
     - Lobova, pozhalujsta. Filimona Petrovicha.
     - Vspomnili... On zdes' pri care Gorohe zhil.
     Gudki.
     Vyshel  iz  avtomata  s  otkrytoj  knizhkoj  pod  fonar'.  No  tut iz
gostinichnogo   restorana   gryanula   muzyka.   Neskol'ko   sekund  Vasin
kolebalsya, no golod peresilil.





     Orkestr.  Pevica.  Tancy.  SHar  pod  potolkom,  osveshchenie  nervnoe,
mercayushchee.
     - Vy odin? - sprosil metrdotel'.
     Vasin kivnul.
     - Pozhalujsta.
     Metrdotel' -  sama lyubeznost'.  Dva shaga  i oni  ostanovilis' pered
stolom.  Na stole butylka s shampanskim. Nebol'shoj magnitofon.
     - Zdes' uzhe sidyat, - soobshchil metrdotelyu Vasin.
     - Nichego, - ulybnuls' tot, - vy ne pomeshaete.
     On protyanul Vasinu menyu. I isparilsya.
     Vasin sel. Obvel vzglyadom zal.
     Tancevali tak - budto zavtra potop.
     Azartnee drugih dlinnyj paren' v shlyape i ego partnersha.
     Vasin otkryl menyu. Provel pal'cem po stranice.
     Muzyka perestala igrat'.
     K stoliku podoshel imenno paren' v shlyape s devushkoj.
     - Zdravstvujte, - skazala devushka Vasinu.
     Seli.  Paren'  snyal  shlyapu,  polozhil  na  stol.  Potom nazhal knopku
magnitofona, otmotal. Nazhal druguyu knopku. Prozvuchal konec muzyki.
     - Pishet, - skazal on devushke.
     Ta radostno kivnula.
     - Pri restorane sushchestvuet garderob, - skazal Vasin parnyu.
     - Obyazatel'no, - soglasilsya paren' i snova nadel shlyapu.
     - |to ya Sashe  podarila, - ob座asnila devushka  Vasinu. - On teper'  v
nej i spat' budet.
     Paren', ne  robeya pod  unichtozhayushchim vzglyadom,  razlil shampanskoe na
tri bokala.
     -  Nu,  -  Sasha  podnyal  bokal,  choknulsya  s  devushkoj i zvyaknul po
stakanu Vasina. - Za Anastasiyu! - Vypil.
     - Molodoj chelovek, prezhde chem... - nachal Vasin.
     No tut snova zagrohotal orkestr i zapela pevica.
     Sasha  vklyuchil  magnitofon,  vskochil,  protyanul  ruki  Naste  i  oni
skrylis' v tolpe.
     Iz polumraka voznik oficiant. Raskryl knizhechku.
     Vasin tyazhelo podnyalsya iz-za  stola. Ukazal pal'cem na  polnyj bokal
shampanskogo, skazal:
     - Poluchite s menya za bokal etih puzyrej.




     - Kakoj dom? - sprosil voditel'.
     - SHest', - otvetil Vasin, zaglyanuv v zapisnuyu knizhku.
     Mashina ostanovilas'.
     Vasin vynul dva rublya.
     Taksist vzyal den'gi, protyanul ruku, chtoby vyklyuchit' schetchik.
     - Vosemnadcat' kopeek, - skazal Vasin.
     - CHego? - iskrenne udivilsya voditel'.
     - Sdachu, - skazal Vasin.
     Taksist posharil v karmane, dostal dve kopejki.
     - Vot, - skazal on. - net melochi, vse razdal.
     Poehali, - skazal Vasin, zabrav dve kopejki.
     - Kuda? Von on - dom shest'.
     - Poehali, vpered.
     SHofer vyrazitel'no  poglyadel na  Vasina. No  poehal. Vasin  smotrel
kak  vyskakivayut  cifry  na  schetchike.  Kogda  tam nabezhalo 96 kopeek on
skazal:
     - Stop!
     -  Na  dve  kopejki  ne  doehal,  -  skazal  shofer. No ostanovilsya,
povernul ruchku,  vyklyuchaya schetchik.  - Mozhet  rvanem dal'she,  na vse  dve
kopejki?
     - Dve kopejki ostav'te sebe, - skazal Vasin.
     Dozhdik  vse  morosil.  Vasin  podnyal  vorotnik  plashcha.  Mesto  bylo
temnoe,  ryadom  tyanulsya  kakoj-to  park  za  nevysokim  zaborom.  Fonari
svetili redko  i vdali  v polukilometre  vidnelis' doma,  kuda nado bylo
vozvrashchat'sya.
     Vasin shel bystro  i ne srazu  zametil uchenikov Trollya.  Seroglazyj,
Gorbun  i  YUnyj,  tihon'ko  napevaya  i  priplyasyvaya,  shli  po   mostovoj
navstrechu Vasinu.
     Temnaya ulica, pustota, zloveshchie figury. Vasin zamedlil shagi.
     Trolli   priblizilis',   ostanovilis'   pered   nim.   Vasin   tozhe
ostanovilsya. I ponyal  - budut grabit'.  Sejchas sprosyat, skol'ko  vremeni
ili poprosyat zakurit'..
     Vasin  sdelal   dvizhenie,  stoby   obojti  ih.   Trolli   nezametno
peremestilis'  v  tu  zhe  storonu.  Vasin  popytalsya  obojti ih s drugoj
storony.  Tozhe  ne  udalos'.   Togda  on  snyal  s  ruki  chasy i protyanul
Gorbunu. Tot  prilozhil chasy  k uhu,  poslushal, protyanul  YUnomu, tot tozhe
poslushal... i otdal Seroglazomu. Tot uronil chasy.
     V to zhe mgnovenie Trolli ischezli.
     Vasin  obernulsya.  Trolli  stoyali   szadi,  oni  pomahali   rukami,
proshchayas' s nim.
     Kogda Vasin  naklonilsya, chtoby  otyskat' chasy  na zemle,  ih tam ne
bylo.  CHasy obnaruzhilis' u nego na ruke.




     Promokshij,  zapyhavshijsya  Vasin,  pozvonil  Bobylevu. Razdalsya laj.
Bobylev otkryl dver'. On derzhal za oshejnik molodogo n'yufaunlenda.
     - |to ya, - skazal Vasin.
     - Zahodite, Pal Ivanovich. A  ya uzh dumal, chto vy  zabludilis'. Dzhek,
zamolchi. Dzhek, ya komu govoryu?
     Vasin voshel v komnatu, zakryl za soboj dver'.
     - Vy odin? - sproil Bobylev. - Razdevajtes'.
     - A s kem ty menya zhdal?
     - Kogda vy pozvonili, ya podumal...  Dzhek, nu chto s toboj! Kak  tebe
ne stydno. Ne znayu, chto s nim  sluchilos'. Nikogda ni na kogo ne layal.  YA
ego v vannuyu zakroyu. Prohodite.
     Vasin zaglyanul v komnatu.
     Na divane  lezhalo slozhennoe  postel'noe bel'e,  ryadom gorel torsher,
na stene bol'shaya reprodukciya.
     - CHto ty podumal?
     - YA podumal... nu, mozhet vy s suprugoj.
     - CHto eto? - srazu sprosil Vasin, pokazyvaya na reprodukciyu.
     -  Gde?  -  sprosil  Bobylev,  zaglyadyvaya  v  komnatu. Dzhek za nim.
Bobylev prizhal sobaku k stene. - |to Maha obnazhennaya. Reprodukciya.
     - Vizhu, chto repodukciya.
     Dzhek prodolzhal layat'.
     - Pal Ivanovich, - skazal Bobylev.  - YA ego luchshe v garazh  otvedu, a
to on tak i budet vsyu noch' layat'.
     - A u tebya i garazh est'?
     - Vremennyj, no tam  suho. Poshli, Dzhek. Bobylev  nachal podtaskivat'
Dzheka k dveri.  Pal Ivanovich, ya,  pozhaluj, tam s  nim ostanus', a  to on
molodoj,  budet  odin  nervnichat'.  Sejchas.  Tol'ko podushku voz'mu. A vy
raspolagajtes'.
     - Net Bobylev, ne budu ya u tebya raspolagat'sya. Ne na togo napal.
     S etimi slovami Vasin poshel k dveri.
     - Pal Ivanovich, vy kuda?
     Vasin uzhe vyshel na lestnicu.
     - YA tvoyu shemu ponyal, Bobylev.
     Vasin poshel vniz po lestnice.
     - Kakuyu shemu, Pal Ivanych? O chem vy?
     -  |lementarnuyu,  on  zdes'  so  svoej  Mahoj,  a  ty  tam v garazhe
perezhidaesh'. A potom on u tebya vsyu zhizn' na kryuchke.
     - Kto on?
     - Nuzhnyj chelovek.
     - Kakoj chelovek?
     - Molchi, skolopendra.




     Vasin  vyshel  vo  dvor.  Dozhdik.  Koe-gde  goryat okna, otrazhayutsya v
luzhah.  Neprodaleku ot pod容zda Vasin uvidel besedku. V nej skamejka.
     Vasin  sel  na  skamejku  i  emu  stalo  tak  grustno,  chto zhit' ne
hochetsya. I holodno. I idti nekuda.




     Ucheniki  prinesli  staromu  Trollyu  oskolok  zerkala. Staryj Troll'
nashel emu mesto v rame.
     Ucheniki priseli na kortochki. ZHdut.




     V bol'shom  zale dvorca  tancuyut neskol'ko  baletnyh par.  Orkestrik
razmestilsya v storone. Korol' i ego blizhajshie pridvornye smotryat  balet.
Korol' - sidya v kresle, ostal'nye - pochtitel'no stoya szadi.
     Vybegaet prima,  zamiraet na  scene. Dirizher  izgibaetsya v  istome,
vedya palochkoj v vozduhe. Skripka poslushno nachinaet vesti nezhnuyu  partiyu.
I vdrug skripachu popadaet v glaz oskolok zerkala. On zhmuritsya...
     V  tot  moment,  kogda  prima  v  izyashchnom  pa  vzletaet nad scenoj,
skripka nachinaet rezat' sluh zhestokimi zvukami.
     Prima zamiraet. Dirizher v uzhase.
     Korol' podnimaet brov'. A kogda korol' podnimaet brov', eto ploho.




     V  besedku  ostorozhno,  dazhe  robko  voshel chelovek, po tshchatel'nosti
dvizhenij i  vyverennosti shagov  kotorogo bylo  yasno -  on beznadezhno, no
privychno p'yan.
     - Iz-vinite, - skazal on Vasinu. - YA ne pomeshal?
     Alkash prisel ryadom. Vzdohnul. Emu hotelos' pogovorit'.
     - Vygnala, - soobshchil on.
     Alkashu bylo holodno, on drozhal.
     -  SHCHas  budet  zvat',  ugovarivat',  vernis',  Vasilij!  A ya - net.
Prin-cipial'no.  Net  u  menya  doma,  net  rodnogo  ugla.  - Vglyadelsya v
Vasina, sprosil:
     - A gde Leshka?
     - Kto?
     - Oshibochka, proshu proshcheniya.
     Naverhu otkrylos' okno. Oboznachilsya zhenskij siluet.
     - Vasilij! - razdalsya golos.
     - A ya molchu, vidish', - tiho skazal alkash. - Prin-cipial'no.
     - Vasilij!
     - CHego? - kriknul v otvet alkash.
     - Nichego! - otvetila zhenshchina. Hlopnula fortochka.
     - Vidish', - skazal alkash Vasinu. - Vospital. On podnyalsya.
     - I ty sam ne hodi... Puskaj zovet. Vospityvaj.




     ZHena pri vide voshedshego  v dver' Vasina brosila  telefonnuyu trubku.
Na lice ee bylo yavnoe oblegchenie.
     - Pasha, slava bogu! - skazala ona. - YA uzh ne znala, chto i dumat'.
     Vasin snyal mokryj plashch, povesil ego.
     - YA prishel, - soobshchil on.
     - Nu i horosho... Ty promok, - ona posmotrela na plashch.
     - Vse my ne bez nedostatkov, - mirno skazal Vasin.
     On proshel na kuhnyu, otkryl hlebnicu, dostal baton.
     - Pavel,  - skazala  zhena ot  dveri na  kuhnyu. Ona  prishla tuda  za
muzhem. - Ty tol'ko ne perezhivaj. Oni ushli.
     - Kto? - Vasin zastyl s podnyatym nozhom - sobiralsya razrezat' baton.
     - Rebyata. Vzyali Mashen'ku i uehali.
     - CHepuha, -  skazal Vasin, ne  vypuskaya batona, proshel  v komnatu k
detyam,  otkryl  dver'.  Tam  bylo  pusto.  Doska  s  proektom ischezla. I
magnitofon.  I na  oboyah - pochemu-to srazu  brosilos' v glaza -  svetlye
pryamougol'niki  ot  kartinok  i  fotografij,  chto  viseli  tam.  Na polu
valyalas' fotografiya Vasina.
     - Ne ozhidal, - skazal Vasin i nabral nomer telefona.




     V  dlinnom   koridore  kommunal'noj   kvartiry  zazvonil   telefon.
Nebrityj sonnyj chelovek v trenirovochnom kostyume vzyal trubku.
     - Lyudmilu poproshu, - skazal Vasin.
     - A vy popozzhe pozvonit' ne mogli? - sprosil muzhchina.
     On polozhil trubku, tknul kulakom v sosednyuyu dver'.
     - Lyusya, tebya.
     Lyusya razbirala privezennye veshchi. Mashen'ka spala na raskladushke.
     - Gera, sam s nim razbirajsya, - skazala Lyusya.




     Gera vzyal trubku.
     - Da? - sprosil on.
     - Gera?
     - Da, batya.
     - YA prosil Lyusyu.
     - Bud' s nimi pomyagche, - prosheptala zhena.
     - Lyus', on s toboj govorit' hochet.
     - Nekogda mne, - skazala Lyusya.
     - Ona zanyata, batya, - skazal Gera.
     - YA skazal, pozovi.
     Gera poshel za Lyusej. Vasin zhdal. ZHena govorila:
     -  Segodnya  uzh  puskaj  tam  perenochuyut.  Nechego  rebenka tuda-syuda
vozit'. Ona i tak travmirovanna.
     Vasin kivnul.




     - Dobryj vecher, tovarishch Vasin. CHemu obyazana?
     Vasin vzdohnul. No sderzhalsya.
     - Lyusya, - skazal on.  - Utrom vy mozhete vernut'sya.  No, razumeetsya,
chto ty koe v chem peresmotrish' svoj moral'nyj kodeks.
     - Da?
     - Da. I eto kategoricheskoe uslovie.
     -  Tak  vot,  dorogoj  papochka,  my  ne  vernemsya,  poka vy sami ne
peresmotrite svoj kodeks. S nashim vse v poryadke.
     - V poryadke? A moj magnitofon po rasseyanosti s soboj prihvatila?
     - Ah vot  vy o chem,  tovarishch Vasin? Vy  po rasseyanosti zabyli,  chto
podarili ego na den' rozhdeniya  svoej vnuchke. Tak chto, esli  skuchaete bez
muzyki, kupite sebe novyj. I prover'te, vse li vilki u vas cely.
     - Lyusya, ya ne pozvolyu!
     -  A  ya  ne  pozvolyu  vam  syuda  zvonit'.  My  zhivem v kommunal'noj
kvartire i vy bespokoite nashih sosedej.
     Lyusa brosila trubku.
     - Zachem tebe vdrug  ponadobilsya etot magnitofon? -  nervno sprosila
zhena.
     - Zachem?... A zatem, chtoby zapisat', kak ty hrapish'!
     - YA?...
     Vasin reshitel'no otpravilsya v spal'nyu, sgreb odeyalo i podushku.
     - Tridcat' let terpel. Hvatit!
     Pones postel' v stolovuyu.
     - Pavel...
     Vasin ostanovilsya.
     - Poslednij  alkash! Poslednyaya  sobaka imeet  pravo na  sochuvstvie i
gumannoe otnoshenie. Za  chto? Za chto  vy tak menya  nenavidite? YA tebe  ne
izmenyal, ya vse den'gi do kopejki otdaval, vsyu svoyu zhizn' posvyatil.
     - Pavel, o chem ty govorish'?
     - Pravdu.  I tol'ko  ne nachinaj  rasskazyvat', chto  ty pozhertvovala
radi  sem'i  laboratoriej  vo  Vladimire,  chto  ya  ne  hozhu  s  toboj  v
konservatoriyu, chto ya tolstyj i lysyj. Pomolchi. YA tozhe zhivoj chelovek.
     - Pavel, nu chto  ty nesesh'? U menya  dazhe v myslyah nichego  podobnogo
ne bylo.
     - Izvini, mne rano vstavat'. Spokojnoj nochi.
     On zahlopnul za soboj dver'  i, snyav tol'ko mokrye botinki,  ulegsya
na divan, natyanul na sebya odeyalo i nachal zhevat' baton, kotoryj tak i  ne
vypustil iz ruk.
     Tut dver' priotkrylas'. Pokazalas' zhena.
     Vasin sdelal vid, chto ee ne vidit.
     - Pasha, - skazala ona, podhodya k divanu.
     Ona naklonilas' nad nim.
     Potrogala lob, Vasin otvernulsya.
     - Mozhet, ty zahvoral, homyachok. Tebe ploho, moj malen'kij?
     Vasin  obernulsya  k  zhene.  Poglyadel  na nee, ne perestavaya zhevat'.
Posmotrel vnimatel'no. Tak, chto zhena zamolchala.
     - Zachem? - sprosil on. I  posle pauzy: - Nu zachem v  tvoem vozraste
shtukaturit' fizionomiyu. Kogo ty hochesh' etim obol'stit'?
     ZHena vskochila, vypryamilas', prizhala ruki k serdcu.
     - Detej vygnal. Vygoni i menya.
     Vasin otvernulsya k stene. Slyshno bylo tol'ko, kak on chavkaet.  ZHena
ushla.  Vasin zheval baton i stradal.




     Skripach zhil  na mansarde  s balkonom,  v starom  Parizhe. Sverhu,  s
balkona, emu otkryvalsya vid na gorod, na Notr-dam, na mosty cherez Senu.
     Skripach so  skripkoj v  ruke stoyal  na balkone,  glyadel s toskoj na
gorod.   Potom vzglyad  ego upal  na druguyu  storonu uzkoj  ulicy, tam, u
okna,  sidela  beloshvejka.  Uvidev  ego  beloshvejka  robko   ulybnulas'.
Skripach otvernulsya i  nachal igrat' pervye  takty p'esy Gajdana.  No ruka
ego  ne  poslushalas'  i  cherez  neskol'ko  sekund  nad  gorodom poleteli
otvratitel'nye zvuki. Skripach popytalsya sygrat' druguyu melodiyu - no  vse
naprasno.
     Beloshvejka zatknula ushi i slezy potekli po ee glazam.
     Skripach  v  otchayanii  razbil  skripku  o  perila balkona i kuski ee
poleteli vniz. Ahnula beloshvejka.




     V  pustyne  zhdali  Troll'  i  ego  ucheniki. Vot Troll' podnyal ruku,
ukazyvaya vdal'. Ucheniki zapeli.




     Skripach  zashel  v  uboguyu  kamorku,  na  stole byla tarelka, na nej
ogurchik.   Skripach otrezal  kusochek ogurca,  nakolol na  starinnuyu v dva
zubca vilku, nalil v bokal zhidkosti  iz butylki s cherepom na naklejke  i
francuzskoj  nadpis'yu   "yad".  Hlopnul   bokal  odnim   duhom.   Zakusil
ogurchikom... Zamer...




     I okazalsya  v pustyne.  Ucheniki Trollya  peli i  zhestami pokazyvali,
chto  nado  tancevat'.  Skripach  tanceval  elegantno,  kak  tancevali   v
vosemnadcatom veke.  Staryj Troll' podnyal palec. ucheniki zamolchali...  I
skripach ischez.
     Zvyaknulo  steklyshko.  YUnyj  podobral  ego  i otnes Trolyu. Tot nashel
oskolku  mesto  v  rame,  i  v  oskolke  otrazilas'  kamorka  skripacha i
skripach, lezhashchij golovoj na stole. Ryadom s butyl'yu yada.



     Utrom Vasin  prosnulsya v  stolovoj na  divane. Nesya  bryuki v rukah,
poshel na kuhnyu. Postavil gladil'nuyu dosku. Vzya utyug. Votknul shtepsel'  v
rozetku.  Postuchal v komnaty, gde spala zhena. Otveta ne bylo.
     - Irina, gde moya polosataya rubashka?
     Otveta ne posledovalo.
     On otkryl dver' - komnata byla pusta.




     Za noch' s Vasinym proizoshlo strannoe prevrashchenie. Slovno  vcherashnie
ispytaniya i stradaniya zaveli  ego za gran', otkuda  nachalos' nastuplenie
na to zlo, kotoroe postoyanno voznikalo pered ego glazami.
     Po  utrennej  ulice  k  avtobusnoj  ostanovke  shagal   zavoevatel',
messiya,  krestonosec.  Na  sekundu  on  zamedlil  shag  pered  pamyatnikom
Aleksandru Nevskomu s mechom v ruke. Kinul vzglyad na geroya - v chem-to  on
oshchutil s nim rodstvo dush.
     Na  stoyanke   tolpilis'  lyudi,   zhdali  avtobus.   Vasin  ne   stal
smeshivat'sya s tolpoj. On  myslenno pereschital vseh, zapomnil  krajnego i
stal prohazhivat'sya ryadom, razmahivaya portfelem.
     Podoshel avtobus. Utrennij, polnyj naroda. Lyudi na ostanovke  nachali
vtiskivat'sya v nego. Vdrug  Vasin reshitel'no shagnul k  dveri. Manoveniem
ruki on otstranil cheloveka, postavivshego bylo nogu na podnozhku  avtobusa
i skazal:
     - Vinovat! Moya ochered'! -  i voshel vnutr' pered nosom  otoropevshego
cheloveka.
     Vasin  ne  beschinstvoval.  Dazhe  v  etom,  kazalos'  by  nevezhlivom
postupke,  byla   bor'ba  za   spravedlivost'.  Vojdya   v  avtobus,   on
ostanovilsya naverhu i proiznes:
     - Vhodite, tovarishchi!
     Passazhiry poslushno polezli v avtobus.




     Zarechenskij rajispolkom raspolagalsya v trehetazhnom osobnyake  nachala
proshlogo veka. Vo dvore hromoj  storozh zheg suhie list'ya. Vasin  poglyadel
na koster, potom voshel v vysokij pod容zd i podnyalsya po shirokoj  lestnice
na vtoroj etazh.




     Vasin klyuchom otkryl dver' s tablichkoj "Vasin P.I.". Proshel  vnutr',
reshitel'no postavil portfel' na stul,  povesil na veshalku plashch i  shlyapu,
zakryl fortochku. Za oknom byla  strojka. Na lesah stoyalo vedro.  Ryadom s
nim sidel, svesiv nogi, stroitel' i kuril.
     Zazvonil telefon. Vasin vzyal trubku.
     - Vasin slushaet.
     - Pasha? |to ya, - golos zheny byl napryazhen i drozhal.



     Irina sidela u  sebya v komnate,  eshche pustoj. Na  stole ryadom s  nej
lezhala  neokonchennaya  stennaya  gazeta  s  fotografiej pozhilogo cheloveka,
mnozhestvom festonchikov,  nakleeennyh girlyand  i rimskoj  cifroj LXX.  Ee
otdel gotovilsya k torzhestvu. Na stole ryadom o stengazetoj, u telefona  -
hozyajstvennaya sumka s produktami.
     - Pasha, - skazala Irina. - YA byla u detej...
     Ona zhdala reakcii Vasina. Mozhet byt' raskayaniya.




     A Vasin  v otkrytuyu  dver' uvidel,  chto po  koridoru bezhit,  stuchit
kabluchkami Natasha v  kletchatoj yubke. Zaglyanuv  na begu v  dver', uvidela
Vasina, obradovalas'. V ruke u nee bylo tri rozochki.
     Natasha  vbezhala  v  kabinet,  postavila   odnu  rozu  v  stakan   s
karandashami.
     -  |to  vam,  Pal  Ivanych.  Predstavlyaete, v trollejbuse odin chudak
podaril.
     - Pasha... - skazala Irina. - Ty menya slushaesh'?
     - Da.
     - YA povezla  produkty, - skazala  Irina. - A  ona... oni nichego  ne
hotyat ot nas brat'...
     Mimo dveri proshel Bobylev.
     - Minutku, - skazal Vasin, prikryvaya ladon'yu trubku. - Bobylev!
     Tot uzhe i sam zaglyanul v kabinet.
     - Pal Ivanych, vy vchera navernoe ne tak menya ponyali...
     - Na rabotu nado prihodit'  vo-vremya, - skazal Vasin suho.  Bobylev
posmotrel na chasy.
     - Sejchas devyat', Pal Ivanych.
     - Vasin slushaet, - skazal Vasin v trubku. Bol'she on na Bobyleva  ne
smotrel. Tot potoptalsya v dveri i ischez.




     - Ty mne nichego ne  hochesh' skazat'? - sprosila Irina.  Slyshno bylo,
chto  ona  na  predele  terpeniya.  I  Dina,  voshedshaya v komnatu s krasnym
diplomom v ruke zamerla, uslyshav slezy v golose podrugi.
     - CHto s toboj? - sprosila Dina. - Na tebe lica net.




     Vasin vytashchil iz stakana rozu i kinul ee v korzinku dlya bumag.
     - Minutku, - skazal on, uvidev, chto mimo dveri prohodit Galkina.
     - Dobroe utro, Pal Ivanych, - skazala Galkina.
     - Galkina. Davaj-ka organizuj rabsilu dlya snosa vremennyh garazhej.
     - Kogda?
     - Segodnya. Sejchas.
     - Da chto vy, Pal Ivanych. Nado zhe predupredit'.
     - Preduprezhdali.
     - Nu  chto ty  stoish'. Ne  vidish', chto  ya po  telefonu razgovarivayu.
Bud' taktichnoj.
     - Izvinite.
     Ushla.
     - YA  slushayu, -  poslednie slova  snova v  trubku. No  v trubke byli
slyshny korotkie gudki.
     Vasin  polozhil  trubku,  sel,  neterpelivo  zabarabanil  po   stolu
pal'cami.
     Na lesah chelovek s vedrom  podnyalsya na etazh vyshe, postavil  vedro i
sel ryadom.




     Vo dvore starogo monastyrya,  raskinuvshegosya na beregu volgi,  kel'i
kotorogo uzh davno zaseleny, stoyal  ded s dvustvolkoj. On oberegal  garazh
- neuklyuzhee stroenie  iz listovogo zheleza  v uglu dvora.  Derzhal ruzh'e u
bedra, kak  kovboj, dulo  bylo napravleno  pryamo v  zhivot rabotnika ZH|Ka
Kuzyakina.
     -  Konchaj  durit',  ded,  -   ugovarival  Kuzyakin.  -  Otojdi,   ne
zaderzhivaj rabotu.
     - Fedor priede, togda i otojdu.
     - Da ne opasajsya ty, sostavim opis', nichego ne propadet.
     - Vot Fedor priedet, togda i sostavite.
     -  Rebyata,  -  obratilsya  Kuzyakin  k sidyashchim na podnozhke bul'dozera
rabochim, - otgonite ego.
     - Nu, net, - zasmeyalis' rabochie. - Vyzyvaj miliciyu. |ot ih delo.




     ZHenshchina v specovke govorila iz kontorki nachal'nika smeny,  navisshej
nad gromadnym cehom.
     - Rajispolkom? Mozhno predsedatelya?
     - Vladimir Nikolaevich na sessii gorsoveta, - skazala Raya.
     - A kto vmesto nego? |to s zavoda "Zarya".
     - Sorokin, zampred.
     - Horosho, puskaj budet Sorokin.
     - Slushayu.
     - Tovarishch Sorokin,  - skazala rabotnica.  - Tut u  nas govoryat, chto
vy   sobak   vyvozit'   budete.   Skazhite,   na   medalistov   eto  tozhe
rasprostranyaetsya?
     - Vy kuda zvonite? - udivilsya Sorokin.
     - K vam. U menya pudel', ponimaete, u nego serebryannaya medal'.
     - Prostite, no my sobakami ne zanimaemsya.
     - A kto zanimaetsya?
     - Kto? U vas tam svoe obshchestvo est'. Pust' oni vam i vyvozyat.




     Zazvonil zelenyj telefon.
     - Zdorovo Sorokin, - golos v telefone. - |to Mamaev.
     - Slushayu vas Aleksandr Alievich, - bodro skazal Sorokin v trubku.
     - Sorokin, chto u vas za avral s garazhami? - rokotal v trubke  golos
Mamaeva. -  Lyudi, ponimaesh',  na rabote,  a u  nih garazhi  snosyat v  tot
moment.
     - YA ne v kurse, Aleksandr Alievich. YA chehov vstrechal.
     -  Vot   i  razberis'.   YA  dumayu   nado  vladel'cam   dat'   vremya
podgotovit'sya, a potom uzh dejstvovat'.
     - YA tozhe tak dumayu Aleksandr Alievich.
     - Vot i horosho, chto tak dumaesh'.
     Sorokin nazhal na  knopku selektora. No  tam emu ne  otvetili. Nazhal
na druguyu.
     - Galkina? - sprosil on. - Gde Vasin?
     - Pal Ivanovich v pozharnoj ohrane.
     - |to eshche zachem?
     - Ne znayu, Valentin Maksimovich.
     - Togda ty skazhi, chto vy tam s garazhami zateyali?
     - My vypolnyaem reshenie ot 17 fevralya o snose vremennyh garazhej.
     - A vy o vladel'cah  podumali? Dali im vremya podgotovitsya.  Lyudi na
rabote, nichego ne podozrevayut, a u nih garazhi snosyat v tot moment...
     - My v svoe vremya ih preduprezhdali.
     - God nazad? Togda i nado bylo dumat'.
     - Togda ne bylo rabsily, a segodnya Pal Ivanovich organizoval.
     - Nu vot chto, hvatit diskutirovat'. Prekrashchajte snos.
     - |to prikaz?
     - Schitajte, chto prikaz.
     - Valentin Maksimovich,  Pal Ivanovich skazal,  chto esli budet  takoj
prikaz, chtoby obyazatel'no v pis'mennoj forme.
     - |to eshche zachem? Bumazhnuyu volokitu razvodit'?




     - A  kogda s  nas sprosyat,  pochemu eti  razvalyuhi vse  eshche zasoryayut
rajon, chtoby byl opravdatel'nyj dokument.
     - Ladno. Budet vam v pis'mennoj forme. Vasin, kak ob座avitsya,  pust'
zajdet ko mne.
     Otklyuchilsya.
     Galkina vzyala trubku, kotoraya vo vremya razgovora lezhala na stole:
     - Slushayu... Tovarishch,  ya vam, kazhetsya,  vse ob座asnila. Vashi  zhe deti
budut igrat' na tom meste, na zelenoj travke...
     Polozhila trubku. I tut zhe razdalsya zvonok.
     - Gospodi! - ustalo vzdohnula  Galkina. - Slushayu. Pochemu my  dolzhny
delat' isklyucheniya?
     - I chto eto nash Vasilek  nakinulsya na eti garazhi? - podnyala  golovu
ot mashinki Natasha. - Kto ego ukusil?
     - ZHena, - skazal Bobyshev.
     -  Tolya,  -  strogo  skazala  Galkina,  prikryv  trubku  ladon'yu. -
Perestan'te spletnichat'. Nikomu eto ne interesno.




     -  Dvorec  kul'tury?  -  Sorokin  govoril  po  telefonu. - Sorokin.
Nel'zya li tam mne kak-nibud' Vladimira Nikolaevicha Kolycheva pozvat'?
     - Nel'zya.
     - Ochen' nuzhen.
     -  Kak  vy  sebe  predstavlyaete?  Idet  doklad, a ya vojdu i kriknu:
"Kolycheva k telefonu!"
     - A kogda u vas pereryv zaplanirovan?
     - Ne znayu.
     Sorokin polozhil trubku, skazal po selektoru:
     - Raya, menya net. Ni dlya kogo! YA v poliklinike.




     Vozbuzhdennyj v rastegnutom plashche Vasin uverenno shagal po koridoru.
     Vozle  kabineta  ego  zhdali:  Andreeva  i  Pavlov  -  predstaviteli
zavoda, i val'yazhnyj sedoj muzhchina.
     - Opyat' zdes'? -  skazal Vasin Andreevoj. -  My zhe vse obsudili.  -
Privet.  - Protyanul ruku Pavlovu.
     - Nichego my ne obsudili! - kriknula Andreeva.
     - Vy ko mne, - sprosil Vasin sedogo muzhchinu.
     - Vy Vasin? - sprosil Sedoj.
     - Sejchas.
     Vasin proshel v komnatu Galkinoj.
     - Zinaida, zapishi,  - skazal on  Galkinoj. - Otnyne  szhiganie suhih
list'ev proizvodit' v prisutstvii predstavitelya pozharnoj ohrany.
     -  Sekundochku,  -  skazala  Galkina  v  trubku.  - Kuda zapisat'? -
sprosila ona Vasina.
     - Najdesh' kuda.
     -  Pal  Ivanych,  -  Bobylev  vstal,  ne vypuskaya iz ruki telefonnoj
trubki. - Mozhno mne na chasok  otluchit'sya? u menya v garazhe bamper  novyj.
YA iz Moskvy ego privez.
     - V  obed, -  oborval ego  Vasin. Zakryl  dver', vernulsya  k svoemu
kabinetu.  klyuchom otper dver'.
     -  Pal  Ivanovich!  -  v  koridor  vyglyanula  Natasha.  - Vas Sorokin
razyskival.  Pozvonite emu.
     Skrylas'.
     - Proshu, - skazal Vasin Pavlovu.
     - No ya ran'she prishel, - zaprotestoval sedoj.
     - Gospodi, - vozmutilas' Andreeva. - YA zhe zdes' s utra!
     Vasin voshel v kabinet, predstaviteli zavoda za nim.
     - Ona tebe izlozhila sut'  moih predlozhenij? - snimaya plashch,  sprosil
Vasin Pavlova.
     - Izlozhila, no ya nichego ne  ponyal, - skazal Pavlov, - kakya  sobach'ya
ploshchadka?
     - I nikto etu chush' ne pojmet! - kriknula Andreeva.
     Vasin nazhal knopku selektora.
     Otveta ne bylo. Nazha druguyu:
     - Raya, daj mne Sorokina.
     - Ego net, Pal Ivanovich. On v poliklinike. CHto emu peredat'?
     - Peredaj, chtoby on okna zashtoril, a to ego vidno.
     Pavlov tem vremenem razvernul plan na stole.
     - Ivanych, zachem konfliktovat'?  - mirolyubivo skazal on.  - Postavim
vizu i delo s koncom.
     - |to chto? - Vasin tknul pal'cem v chertezh.
     - Sportivnyj kompleks, - skazal Pavlov.
     - Znayu ya, chto sportivnyj. Ty konkretnee govori. Vot eto chto?
     -  Opyat'!  Sauna  eto!  Sa-u-na!  Banya!  Skol'ko mozhno ob座asnyat', -
kriknula Andreeva.
     - Imenno banya. Pivo. Vobla... A eto?
     - Tenisnye korty...
     Zagudel selektor.
     - Vasin, ya naschet garazhej,  - poslyshalsya golos Sorokina. -  CH'ya eto
iniciativa?
     - YA vypolnyayu postanovlenie rajsoveta.
     -  No  ty  zhe  sam  ratoval,  chtoby  podozhdat'  so snosom, do sdachi
garazhnogo kooperativa...
     - Vremya vnosit svoi korrektivy.
     -  Slushaj,  ty  mne  mozhesh'  konfidencial'no  skazat'  -  ch'e   eto
rasporyazhenie?  Vladimira Nikolaevicha?
     - Nashe s toboj. Rajsoveta.
     Pauza.
     - Tebe Mamaev ne zvonil?
     - Net.
     - Esli pozvonit, ty mne soobshchi.
     - Kuda soobshchit'? V polikliniku?
     - Nu eto ty  bros'! Sam kashu zavaril,  sam i rashlebyvaj! A  menya v
eto delo ne vputyvaj!
     Otklyuchilsya.
     Za oknom na lesah troe  muzhchin v plashchah ostanovilis' u  vedra, odin
iz nih chto-to kriknul vniz.
     - Zdes' tenisnye korty, - napomnil Pavlov.
     - Skol'ko lyudej u vas na zavode? Rabotayut?
     - Odinnadcat' tysyach.
     - A dvoe budut raketkami mahat'? Zabava dlya elity.
     - Da? - skazala Andreeva. - Tak i gorodki mozhno spisat' so scheta.
     Vporhnula Natasha v novyh, malinovyh, vel'vetovyh bryukah.
     - Pal Ivanovich? - sprosila ona, prohodya k stolu. Poglyadite.  Naschet
szhiganiya list'ev.
     Vasin pokosilsya na  bryuki, zaglyanul v  bumagu, chto-to podcherknul  i
skazal:
     - Ne ukazanie, a pamyatnaya zapiska.
     Kogda Natasha poshla k dveri Pavlov skazal:
     - Devushka, vy etiketku zabyli otorvat'.
     - A eto poka nel'zya, - skazala Natasha. - YA eshche dumayu, pokupat'  ili
ne pokupat'? Pal Ivanych, vy kak dumaete?
     - Pokupat', - skazal Pavlov.
     - Vyzovi-ka ko mne Galkinu, - skazal Vasin Natashe.
     Natasha ushla.
     -  Nu  vy  podpishite?  Ili  my  budem bryukami zanimt'sya? - sprosila
Andreeva.
     - Ne podpishu.
     - No pochemu, Ivanych? My zhe s toboj vse soglasovali, - skazal Pavlov.
     - Vremya vnosit  svoi korrektivy. I  esli vy patrioty  goroda dolzhny
zdes' oborudovat' sobach'yu ploshchadku.
     - Teper' ubedilis'? - skazala Andreeva Pavlovu.
     - Pogodi.  Kakuyu ploshchadku,  Ivanych! CHto  ty imeesh'  v vidu? Sobach'yu
vystavku, chto li?
     - Vygulivat', - ob座asnil Vasin. - ves' gorod zagadili.
     - Ty vser'ez?
     - Zdes' ne mesto dlya shutok, - surovo skazal Vasin.
     Voshla Galkina.
     - Mozhno?
     -  Sadis'.  Vy  svobodny,  tovarishchi,  - skazal Vasin predstavitelyam
zavoda.
     - Ladno, - Pavlov svernul plan. - V drugom meste pogovorim.
     - My  Efremovu dolozhim  o vashih  ideyah. On  vam pokazhet ploshchadku! -
prigrozila Andreeva.
     - A  vy ne  zapugivajte, -  vmeshalas' v  razgovor Galkina.  - I  na
vashego Efremova tozhe est' uprava.
     - Posmotrim!
     Predstaviteli ushli, hlopnuv dver'yu.
     - Ne zavizirovali? -  sprosila Galkina Vasina. -  Naprasno. Efremov
vse ravno svoego dob'etsya...
     - Razreshite?
     V komnatu  voshel sedoj  muzhchina. -  Grazhdanka, prostite,  no ya  uzhe
davno zhdu, - skazal on Galkinoj.
     -  YA  sotrudnica,  -  ob座asnila  Galkina.  -  No  esli vy po povodu
garazha, obrashchajtes' k Sorokinu.. Tretij etazh, vtoraya komnata.
     - YA iz "Stroitel'noj gazety"...
     Vasin vnimatel'no posmotrel na sedogo.
     - U menya neskol'ko voprosov k tovarishchu Vasinu.
     - Tovarishch  korrespondent, -  myagko skazal  Vasin, -  ya vas priglashu
cherez tri minuty.
     Sedoj vyshel.
     - Galkina, zapishi,  - Vasin vstal,  posmotrel v okno.  - Nesterovoj
vygovor po otdelu.
     Vedro  stoyalo  na  etazh  nizhe.  Ryadom  nikogo.  Vasin  posmotrel na
mostovuyu, tam stoyal zheltyj "Moskvich".
     - Natashke? Za chto?
     - Za nahal'nye pereodevaniya v rabochee vremya.
     - Pal Ivanych, ne  nado. Ona zhe bezotkaznaya.  Ona zhe i v  subbotu, i
posle raboty, kogda nado...
     - S lisheniem premial'nyh, - skazal Vasin i vzyal trubku.
     - Vasin slushaet.
     Telefonistka:  - Moskva vyzyvaet. Govorite.
     ZHenskij  golos:  -  Allo...  Pavel  Ivanovich? S vami budet govorit'
Oleg Aleksandrovich ZHagar, vice-prezident akademii nauk SSSR.
     Muzhskoj golos:
     - Pavel, privet. Kak zhizn'?
     - Normal'no.
     - Pavel, ya  k tebe s  pros'boj. U vas  tam garazhi lomayut,  tak vot,
est' takaya Gaeva Antonina Andreevna, ej vy dolzhny...
     -  Izvini,  Oleg,  -  perebil  vice-prezidenta  Vasin.  - No nikomu
nikakih isklyuchenij ne budet!
     I shvyrnul trubku.
     - Kto takaya Gaeva? - ryavknul on.
     - YA proveryala, u nee postoyannyj, snosu ne podlezhit. Mne naschet  nee
chelovek shest' zvonili.
     - Vseh  kupila! -  Vasin nazhal  na knopku  selektora. -  Raya, Kostya
zdes'?
     - Byl zdes'.
     - Mozhno ya ego na polchasa zaberu?
     - Tol'ko ne bol'she.
     Vasin nadel plashch.
     - Galkina, u tebya chto, del netu? Idi rabotaj.
     - Pal Ivanovich, ya  proventilirovala naschet rabsily. Bondarenko  i v
ponedel'nik dast,  esli kak  sleduet podnazhat'.  Davajte otlozhim garazhi,
poka ne pozdno.
     - CHto ty mne  segodnya ves' den' perechish'?  U tebya kakoj rost,  esli
bez kablukov? Skol'ko santimetrov?
     - Metr shest'desyat shest'.
     - A kazhetsya, chto bol'she.
     - Tak kak zhe vse-taki naschet garazhej?
     - Ty doma takaya zhe nastyrnaya? Idi, idi.
     Zazvonil telefon.
     - Tovarishch Vasin!  |to Kuzyakin! -  krichal v trubku  rabotnik ZHEKa. -
On uehal!
     - Kto?
     - Milicioner! Skazal - ne ih  delo s dedami voevat'. Pal Ivanych,  ya
togda etot garazh propushchu poka. Ladnen'ko?
     - Kakoj garazh? Ty otkuda zvonish'?
     - YA iz avtomata zvonyu, Pal Ivanovich!
     - Adres! CHej garazh?
     - Garazh Vanechkina. Stroitel'naya sem'.




     - Ne otluchajsya nikuda. YA budu.
     Vasin polozhil trubku, poshel k dveri.
     - Vy uzhodite? K  Vasinu podskochil vozmushchennyj sedoj.  - Poslushajte,
ya vas dva chasa uzhe zhdu!
     - Da, ne  vezet, - posochuvstvoval  emu Vasin. -  A mne vot  uezzhat'
nado...  Net vy ne uhodite. YA skoro budu.
     - YA bol'she ne mogu zhdat'.
     - A kakoj u vas vopros?
     - My  gotovim stat'yu  o zavisimosti  supruzheskoj zhizni  ot zhilishchnyh
uslovij.
     - Molodcy! V samyj koren'! Dva chasa poteryali, podozhdite eshche  desyat'
minut.  My s vami takuyu stat'yu otgrohaem - vse ahnut.
     On druzheski polozhil ruki na plechi sedogo, pripechatyvaya ego k  mestu
i neozhidanno lukavo podmignul.
     U vyhoda iz rajispolkoma on sel v vishnevuyu "Volgu".
     - Kostya, - skazal on, usevshis', - v oblproekt.
     SHofer prodral glaza, rvanul s  mesta. Vasin glyadel tuda, gde  stoyal
zheltyj "Moskvich". V nem nikogo ne bylo.
     - Stoj! - skomandoval Vasin.
     Kostya nazhal na tormoza.
     Vasin  vyskochil,  vernulsya  k   "Moskvichu",  rvanul  dvercu.   Tam,
skorchivshis' na zadnem siden'i, pryatalas' Dina.
     - Zdravstvuj, Dina, - skazal on.
     - A, Pavlik... - skazala  Dina v polnoj rasteryannosti. -  Privet...
A ya vot shpil'ku poteryala...
     - Dina, peredaj svoej podruzhke,  chto esli ona zhelaet izbavit'sya  ot
nenavistnogo  ej  supruga,  to  dlya  etogo  ne  nado  prisylat'  k  nemu
psihiatorov.  On soglasen na lyubye usloviya. Lyubye - lish' by byt' ot  nee
podal'she. I eshche...  Vprochem, on sam ej vse sejchas skazhet.
     - Zahlopnuv dvercu, poshel k "Volge".
     -  Pavlik!  -  Dina  vyskochila  iz  mashiny,  dognala,  pobezhala  za
Vasinym. - Postoj! - Ona shvatila ego za rukav. - Kakaya podruzhka?  Kakih
psihiatorov? Ty o chem govorish'?
     -  |tot  vash  korrespondent  s  begayushchimi  glazami  u nas v proshlom
mesyace lekciyu chital. Tak chto ugomonis', kikimora!
     Vasin vyrval ruku, zalez v "Volgu".
     -  Pavlik,  podozhdi!  Klyanus'  tebe  nashej druzhboj. Irina nichego ne
znaet. |to ya poprosila Vladika, chtoby on obsledoval tebya!
     - Poka!
     Vasin zahlopnul dvercu.
     - V oblproekt, - povtoril on Koste.




     Kogda Vasin  voshel v  komnatu otdela,  gde prohodilo  torzhestvennoe
zasedanie,  tam  bylo  polno  naroda.  Na  dlinnom  stole,  sdvinutom iz
neskol'kih, stoyal tort.   U dal'nego konca  Teterin vruchal uhodyashchemu  na
pensiyu Kovalevu adres.   Irina, osunuvshayasya, pechal'naya,  derzhala v  ruke
bumazhku so stihami.
     -  Irina,  -  pozval  ot  dveri  Vasin,  kotoromu  trudno  bylo  by
probit'sya cherez stroj sotrudnikov.
     Ta  srazu  uslyshala.  Na  mgnovenie  v glazah mel'knula nadezhda, no
pogasla - i golos, i vid Vasina ne predveshchali nichego dobrogo.
     - Ne mogu, - pokazala ona emu, prilozhiv palec k gubam.
     - ...  I s  blagodarnost'yu budem  vspominat' gody,  provedennye pod
vashim rukovodstvom! - zakonchil  rech' Teterin. I vruchil  adres. Razdalis'
burnye aplodismenty.
     Kogda oni smolkli, Vasin povtoril:
     - Irina Nikolaevna!
     - Tshshsh, - zashipel kto-to ryadom.
     V glazah Iriny bylo zagnanoe vyrazhenie.
     - Podozhdi, - gubami skazala ona.
     - A teper' slovo Irine Nikolaevne! - skazal Teterin.
     -  Grazhdanka  Vasina!  -  v  tretij  raz, kuda groznej, chem ran'she,
skazal Vasin.. Kazalos', on naslazhdaetsya ispugom zheny.
     Tut ego uvidel i Teterin. Uznal i udivilsya. Nastorozhilsya.
     Irina sbivayushchimsya golosom nachala chitat' stihi.
     -  Sud'ba  byvaet  k  nam  surova,  davajte zhe v proshchal'nyj chas, my
druzhno skazhem  Kovalevu, chto  ploho budet  nam bez  vas... Vy  yaryj vrag
podhalimazha, no  vas obidet'  ne boyas',  o chem  molchali nyne  skazhem, my
lyubim vas, my /horom podhvatyvayut sotrudniki/ lyubim Vas!
     Auditoriya zhivo reagirovala na  stihotvorenie. Lish' ta, chto  chitala,
s kazhdym slovom volnovalas' vse bol'she.
     - Vot zdes' prisutstvuet Teterin
      I kazhdyj zdes' konechno rad...
     Irina  otorvala  vzglyad  ot  bumazhki.  Teper' ona smotrela na muzha,
umolyaya ego ne  vmeshivat'sya, pomolchat'. I  sami guby ee,  pomimo ee voli,
poiznesli dal'she:
      Davajte druzhno my teperya
      Teteryu poceluem...
     - V lob! - zakonchil Vasin.
     ZHena v uzhase posmotrela v bumazhku. Ponyala.
     - Da katis' ty k chertu! - zakrichala ona. - YA tebya nenavizhu!
     I zarydala.




     Vasin ehal v mashine i sderzhanno ulybalsya. On oderzhal pobedu.  Maloj
krov'yu.
     - Napravo, - skazal Vasin voditelyu.
     - YA po Lomonosovskoj poedu. Koroche.
     - Dal'she.
     - Pal Ivanych, neuzheli ya goroda ne znayu?
     - Privyk meshochnikov zigzagami katat', rubli zashibat'.
     - A vy, Pal Ivanych, menya pojmali?
     - Pojmayu. Zdes' nalevo.
     - Pal Ivanych,  - sprosil Kostya.  - Tam, kogda  ya stoyal, odna  tetka
bazarila, budto sobak teper' budut na Nizhij massiv vozit'? |to pravda?
     - Da.
     - Voobshche-to  razumno. A  to nikakoj  discipliny. Pal  Ivanych, a kak
oni   tuda   budut   dobirat'sya?    V   individual'nom   poryadke,    ili
avtobus-ekspress pustim?
     - Svoimi nogami dojdut. Svorachivaj napravo.
     - Tam perekopano.
     - Mne luchshe znat', gde perekopano.
     Kostya svernul napravo.
     - Svoimi  nozhkami. Horosho.  Pust' zakalyayutsya.  Tol'ko skol'ko tuda?
Kilometrov shest'? pridetsya po trasse pohodnye unitazy rasstavit'.
     Mashinu tryahnulo.
     - Vpered smotri, - razdrazhenno skazal Vasin.
     -  Smotryu...  Pal  Ivanych,  a  s  koshkami kak? Mozhet koshek tozhe, a?
Sredi koshek tozhe stervy vstrechayutsya! Vyselil by s lisheniem.
     V konce pereulka, pered  massivom novyh domov byla  bol'shaya kanava.
Mashina zatormozila.
     - Nu,  kak, s  razgona poprobuem  ili mashinu  perenesem? -  sprosil
Kostya.
     - Vozvrashchajtes'  obratno. Bol'she  ya v  vas ne  nuzhdayus', - proiznes
Vasin, vylezaya iz mashiny.
     Kostya udivilsya.
     -  Vy  kuda,   Pal  Ivanych.  Ob容dem,   po  Hariton'evskomu.   Kryuk
nebol'shoj.
     -  Segodnya   nebol'shoj,  zavtra   nebol'shoj  -   vot  i   rastashchite
gosudarstvo  po  vintiku.  Esli  po  rukam  ne  dat' kak sleduet! Dadim!
Sarancha!
     Vasin po doshchechke pereshel kanavu, poshel po trotuaru.

                              *    *    *

     Za pustyrem, metrah  v pyatidesyati ot  proezzhej chasti, stoyal  eshche ne
zaselennyj  dom.  No  odno  okno  na  vtorom  etazhe,  bylo  otkryto.  Na
podokonnike stoyali  dinamiki, grohotali  "Svadebnyj marsh"  Mendel'sona v
sovremennoj aranzhirovke.
     Dve zhenshchiny nesli  k domu dver'.  Za nimi tolstaya  devushka volochila
kozly.
     Vasin ostanovilsya.
     - |j! - kriknul on. - CHto vy zdes' delaete?
     Ego ne uslyshali. ZHenshchiny i devushka skrylis' v pod容zde.
     Vasin  napravilsya  k  domu,  obhodya  eshche ne pribrannyj stroitel'nyj
musor.
     Poka  on  shel,  k  pod容zdu  pod容halo  taksi, dva parnya dostali iz
bagazhnika  yashchik  shampanskogo,  dve  korziny  yablok,  ponesli  v pod容zd.
Mashina ukatila.




     U stupenej protestanskogo sobora stoyat mashiny. U pervogo  kadilaka,
ukrashennogo lentami, shofer derzhit zont.
     Dozhdik, veter, oblaka nesutsya po nebu.
     SHofer  vidit,  kak  iz  dverej  sobora vyhodit svadebnaya processiya.
Veter tyanet nevestu za fatu, voroshit volosy zhenihu.
     Vse schastlivy i blagopoluchny.
     SHofer bezhit naverh  po stupen'kam, raskryvaya  zont i neset  ego nad
molodymi.
     Oskolok popadaet v glaz neveste.
     Ona zhmuritsya, zhenih dostaet platok, protyagivaet ej.
     Pri vide zheniha na lice nevesty poyavlyaetsya otvrashchenie.




     Iz-za doma poyavilas' para.
     Vcherashnij paren'  v shlyape  nes na  golove, priderzhivaya  rukami, eshche
odnu nepokrashennuyu dver'. Na dveri sidela ego devushka.
     - Molodye lyudi! Sekundochku! - okliknul ih Vasin.
     - Zdravstvujte! - Nastya uznala Vasina.
     - A, bokal puzyrej? - Salyut.
     - CHto zdes' proishodit?
     - Da vot, ne  uspeli eshche raspisat'sya, a  ona uzhe na golovu  sela! -
veselo ob座asnil Sasha.
     - Otkuda strojmaterialy voruete? YA sprashivayu?
     - My ne voruem. Nam storozh dal. Utrom vernem! - skazala Nastya.
     -  |to  ne  strojmaterialy,  eto  mebel',  papasha, - skazal Sasha. -
CHetyre dveri, chetyre  prostyni - vot  tebe i stol  na shest'desyat person.
Brys'!
     Sasha naklonil  dver' i  Nastya legko  soskol'znula na  zemlyu. Teper'
ponesli dver' vdvoem.
     I skrylis' v pod容zde.
     Vasin postoyal nemnogo, potom reshitel'no poshel vsled za nimi v dom.
     CHerez nekotoroe vremya "Svadebnyj marsh" oborvalsya.
     Nastupila tishina.




     Rabotnik ZH|Ka  N  3   Kuzyakin zhdal Vasina u arki.
     - Pal  Ivanych, nakonec-to!  - voskliknul  on, kogda  Vasin vylez iz
avtobusa.  - A ya uzh dumal, v avariyu popali. YA uzh hotel...
     - Gde on? - sprosil Vasin.
     - SHCHas! Pal Ivanych, pryamo na nego vyhodit' nel'zya! Mozhet  shmal'nut'!
- vozbuzhdenno sheptal  Kuzyakin. - YA  tak prikinul... YA  zahozhu cherez yasli
za garazh, v tyl, i mahayu vam  platkom. Vy po signalu podhodite k nemu  i
prosite prikurit'. Tut ya vyskakivayu, i my ego obezoruzhivaem...  To-est',
razoruzhaem! U vas sigarety imeyutsya?
     - Ne imeyutsya.
     - Derzhite, - Kuzyakin dal Vasinu sigaretu. - Nu, pristupaem.
     Kuzyakin pobezhal vdol' doma.
     Vasin brosil sigaretu v urnu, zashel v vorota.



     Ded Vanechkin sidel na stule vozle svoego sarajchika, i chital  knigu.
Ryadom stoyalo prislonennoe k vorotam ruzh'e.
     -  Veteran  Grazhdanskoj,  Nikolaj  Vanechkin  s oruzhiem v rukah svoyu
nedvizhimost' zashchishchaet. Krasivaya kartinka!  - skazal Vasin podhodya.  - Za
chto zh vy togda belyakov rubali, a, dyadya Kol'?
     - Pashka? - prismotrelsya starik k Vasinu. - Nu i razneslo tebya.
     -  Ladno,  dyadya  Kol',  ob  etom  my  stoboj  kak-nibud'  za ryumkoj
pogovorim.  A   sejchas:  otpirajte   vorota,  vynosite   barahlo  i   ne
zaderzhivajte planovoe meropriyatie. YAsno?
     - YAsno.  Tebya, znachit,  etot pustobreh  podoslal. A  ya to  dumayu, s
chego eto ty pro grazhdanskuyu zapel.  - Snyal ochki, spryatal v karman,  vzyal
ruzh'e. - Topaj otsyuda, Pasha.  Poka Fedor ne prijdet, nikakogo  razgovora
ne budet.
     - Strelyat'  budete? -  v golose  Vasina poyavilsya  metall. - Ubivat'
lyudej za svoyu sobstvennost'?
     -  YA  ne  za  sobstvennost',  ya  za spravedlivost'. Fedor invalid i
kavaler ordenov "Slavy" - emu polozheno.
     Iz-za garazha vysunulsya Kuzyakin, mahnul platkom.
     - Kavaler, govorish'?  - usmehnulsya Vasin.  - A hochesh'  ya pro tvoego
Fedyu koe-chto rasskazhu? Rasskazat'?
     - Nu rasskazyvaj, kol' neterpitsya.
     - Ne hotel govorit',  no ty menya vynuzhdaesh'.  CHto zh... Znaj. V  mae
sorok tret'ego, v  sele Bersnevke, Orlovskoj  oblasti, v to  vremya kak ya
nahodilsya v  naryade po  chistke kartofelya,  tvoj kavaler  sper u  menya iz
veshchmeshka kusok myla, pochti netronutyj.
     - CHego?
     - Tavo! Protiv faktov ne pojdesh'. Novyj. Pochti netronutyj.
     Tut uzh ded ne vyderzhal.
     On podnyalsya. Napravil ruzh'e na Vasina.
     - A nu, katis' otsyuda! Pristrelyu, ruka ne drognet.
     Vasin rvanul plashch, postavlyaya grud'.
     - Nu strelyaj! Strelyaj, krohobor!
     -  Pal  Ivanych!  -  zakrichal  iz-za  ugla Kuzyakin. - Lozhites'! On v
affekte!  Ub'et!
     Ded lovko perevel ruzh'e na Kuzyakina.
     - Ruki vverh!
     Kuzyakin yurknul za garazh.
     Ded  posmotrel  na  Vasina,  splyunul  emu  pod  nogi, brosil ruzh'e,
povernulsya i poshel proch'.
     Vasin podnyal ruzh'e, proveril - stvoly byli pusty.
     - Dyadya Kolya, - kriknul on. - Mozhete vzyat' ruzh'e.
     - A poshel ty! Gnida!
     Ded mahnul rukoj i skrylsya v pod容zde.
     - Kuzyakin! - razdrazhenno kriknul Vasin. - Vyhodi.
     - Ushel? - vyglyanul Kuzyakin.
     - Vyzyvaj bul'dozer. Snosite.. -  Polozhil ruzh'e na zemlyu. -  Oruzhie
sdash' v miliciyu.
     Vasin poshel proch'.
     - Pal Ivanych! - okliknul Kuzyakin. - Vy pro kakoj bul'dozer? Ego  zhe
otmenili!
     - Kto otmenil? - bagroveya sprosil Vasin.
     - Valentin Maksimovich zvonil. Minut dvadcat'.
     - Tak chto zh ty, ostolop, mne srazu ne skazal? - zaoral Vasin.
     -  Naschet  chego...  Nam  zhe,   glavnoe  bylo  -  vooruzhennyj   ochag
likvidirovat'!
     - Tak... Znachit poluchaetsya, chto my ni odnogo garazha ne snesli?
     - Pochemu ne snes? Snes. |toj, kak ee... Gaevoj.
     - Nu i durak. U nee postoyannyj. I snosu ne podlezhal...
     -  Zabluzhdaetes',  Pal  Ivanych.   Stol'ko  narodu  hlopotalo,   chto
navernyaka podlezhal! YA potomu s nee i nachal.




     Vasin  vorvalsya  v  zdanie  Rajispolkoma,  pylaya gnevom. Vzletel po
lestnice, peeskakivaya cherez dve stupen'ki, zashagal k kabinetu  Sorokina,
no tut ego uhvatil za rukav chinovnik iz sosednego otdela.
     - Pal Ivanych, ty eto, skazal, tak vot, znachit net, nel'zya...
     - CHego? - Vasin pritormozil, ne soobrazhaya, chto emu hotyat skazat'.
     - |tot, kotorogo ty snyat' hotel,  on ne uspel by, ego tol'ko  vchera
naznachili.
     - Kuda? - Vasin uzhe derzhalsya za ruchku dveri v priemnuyu, a  chinovnik
bukvalyuno  visel  na  nem,   starayas'  vyskazat'sya,  prezhde  chem   Vasin
ischeznet.
     - Nu, v etu... v gostinicu, gde u tebya vzyatku prosili. Znachit,  zrya
ty...




     Vasin stryahnul s sebya chinovnika i vorvalsya v priemnuyu.
     - Valentina Maksimovicha net, - skazala sekretarsha Raya.
     - YA znayu. On v poliklinike, - Vasin rvanul dver' v kabinet.
     Sorokina i v samom dele ne bylo.




     V koridore, u kabineta, Vasina zhdala drevnyaya bol'sheglazaya  starushka
i nevestka Lyusya. Lyusya derzhala v rukah bol'shuyu sumku i magnitofon.
     - Pal Ivanovich! - skazala Lyusya.
     Vasin ne obratil  na nee nikakogo  vnimaniya, a kinulsya  v komnatu k
Galkinoj. Tam byla tol'ko Natasha.
     - Gde Galkina?  - sprosil on s poroga.
     Natasha spokojno prodolzhala krasit' guby.
     - Natal'ya, ya k tebe obrashchayus'.
     Molchanie.
     - Ty chto, oglohla?
     -  U  menya  obedennyj  pereryv,  -  otvetila Natasha. - U nas kazhdyj
imeet pravo na otdyh.
     - S pravom na otdyh u nas vse v poryadke. Davaj-ka, sbegaj v  bufet,
privedi Galkinu.
     - Puskaj begayut te, u kogo vygovora net.
     - V takom sluchae ty uvolena.
     - Ah, ispugali!
     Vasin hlopnul dver'yu i snova  vyskochil v koridor. Na etot  raz Lyusya
ne namerena byla ego vypuskat'.
     Kogda  Vasin  nachal  otkryvat'  klyuchom  svoyu  dver', ona reshitel'no
dvinulas' k nemu.
     - Pal Ivanych, ya k vam, - skazala ona.
     - Dorogaya dochen'ka, obratno prosit'sya prishla, - skazal Vasin. -  Po
lichnym  voprosam  priem  po  vtornikam  i  chetvergam.  -  Nakonec, Vasin
spravilsya s klyuchom, dver' rastvorilas'.
     -  Oshibaetes',  dorogoj  papashen'ka!  -  zakrichala  Lyusya i vklyuchila
magnitofon,  kotoryj  postavila  na  podokonnik.  Magnitofon  zaoral  na
polnuyu moshchnost'.
     - CHto eto? Zachem syuda!
     - Magnitofon. Rabotaet. Ne sloman.
     Lyusya prinyalas' vytaskivat' iz sumki detskie igrushki i veshchi.
     - Vot! -  prigovarivala ona, skladyvaya  vse na podokonnike.  - Vot,
vot  i  vot!  Da,  ya  vsego  lish'  medsestra, dura detdomovskaya, ne cheta
vashemu synu! No mne nichego vashego, krome Gery, ne nado! I my  kak-nibud'
prozhivem bez vashih podachek! I bez vashih poprekov!
     -  Dveri  kabinetov  nachali  raskryvat'sya,  lyubopytnye   sotrudniki
vyglyadyvali v koridor.
     - I eto derzhite!  - Lyusya vynula iz  karmana belogo halata ser'gu  i
vlozhila  v  ruku  starushki,  kotoraya  stoyala  blizhe  k nej, chem Vasin. -
Vtoruyu ya poteryala.  Stoimost'  vernu pri pervoj vozmozhnosti. Vot  vse! A
sumka nasha! Sumku my na svoi pokupali!
     I Lyusya pobezhala po koridoru.
     Vasin, sderzhivaya  gnev, shagnul  k magnitofonu,  putayas' v  knopkah,
vyklyuchil,  nakonec,  ego,  vzyal,  chtoby  otnesti v kabinet. Drugoj rukoj
podhvatil chast' igrushek. |skavator soskochil na pol i medlenno poehal  po
koridoru.  Starushka  pobezhala  za  eskavatorom.  Vasin voshel v kabinet i
postavil magnitofon na stol.   No vmesto togo, chtoby  idti v koridor  za
ostal'nymi  igrushkami,  on  snyal  telefonnuyu  trubku  i  nabral nomer. -
Semenova! - skazal  on. -Semenov? U  tebya tehnika ushla?..  Togda zaderzhi
lyuboj cenoj...  Net, eshche  ne koncheno.  Eshche ne  vecher! -  Nazhal na rychag,
nabral drugoj nomer, tam bylo zanyato.
     Starushka vnesla iz koridora igrushki, sprosila:
     - Kuda postavit'?
     Vasin pokazal na stol. Snova nabral nomer. Snova zanyato.
     Starushka peredala Vasinu ser'gu.
     On poglyadel na ser'gu, s neozhidannoj gorest'yu proiznes:
     - |to samoe cennoe, chto  ostalos' ot moej mamy. Vtoruyu  ona narochno
vykinula, znala, kak menya bol'nee ranit'. Zmeya.
     On prilozhil ser'gu k serdcu, kuda ego ranila Lyusya, potom spryatal  v
karman. Snova zanyato.
     - Vy naschet sobaki? - sposil on starushku.
     - Mne rekomendovali obratit'sya k vam po voprosu o garazhe.
     - Zachem vam garazh? - sprosil Vasin.
     Starushka pozhala plechami. Garazh byl ej yavno ne nuzhen.
     V kabinet zaglyanula Natasha.
     - Schastlivo ostavat'sya, - skazala ona.
     - Imeesh'  pravo eshche  dve nedeli  rabotat'. Po  KZOTu, -  soobshchil ej
Vasin.
     - Najdite sebe druguyu durochku, - otvetila Natasha i ushla.
     Nakonec Vasin dozvonilsya.
     - Manina!..  A gde  on?.. Nichego  vy ne  znaete! -  nazhal na rychag.
Nabral nomer. Dlinnye gudki.
     - Nikogo net na meste, - soobshchil on starushke.
     - YA pojdu, - skazala starushka. - Vy tak zanyaty.
     -  Idite,  -  soglasilsya  Vasin.  -  Garazh  vam  ni k chemu. Vy svoe
otgulyali. - Nazhal knopku selektora. - Raya, Sorokin ne poyavilsya?
     - Net eshche, Pal Ivanovich.
     -  Garazh,  sobstvenno  govorya,  ne  moj,  -  skazala starushka. - On
tol'ko na moe imya zapisan. - Poshla k dveri.
     - Pogodite, - ostanovil ee Vasin. - Sadites'.
     Starushka sela.
     - Mahinaciyami zanimaemsya? - strogo sporsil Vasin.
     - Net, - starushka ispuganno zamorgala.
     - Kak vasha familiya?
     - Vy Gaeva! - Vasin polozhil  trubku. - Znachit eto vy ves'  gorod na
nogi podnyali?
     - YA ne podnimala. |to Valerij Feliksovich vozmutilsya. Moj sosed.
     - Vy emu garazh sdavali?
     - Zachem? U nego zhe net mashiny.
     - Tak, - Vasin sel. - Davajte razberemsya. Kto vash muzh?
     - Moj muzh byl pomoshchnikom prisyazhnogo poverennogo. On skonchalsya.
     - A kto vash syn?
     - Umer, - skazala starushka.
     - A kto zhe u vas est', dejstvuyushchij?
     - Vy imeete v vidu moego vnuka?
     - Da, vnuka. Kto on?
     - Venya  - geolog.  Sejchas on  na severe  rabotaet. |to  on postroil
garazh. A sejchas kopit na mashinu.
     - I chto on tam, na Severe, almazy nashel?
     - Vryad li. V proshlom godu oni nashli asbest.
     - I zachem vashemu sosedu asbest?
     - Emu razve nuzhen asbest? Zachem? On ved' rabotaet v biblioteke.
     - Togda chego zhe on suetitsya?
     - YA dumayu, chto u nego vnuchata... Oni poyut.
     - CHto poyut?
     - Pesenku.
     I starushka tonen'kim goloskom zapela: "V lesu rodilas' elochka..."
     - Nu i chto? A garazh zdes' prichem?
     - Garazh zdes' ne pri chem. Prosto ya etu pesenku napisala.
     - Vy?
     - Davno, kogda eshche gimnazistkoj byla.
     - Ne mozhet byt'.
     - Mnogie udivlyayutsya.
     Dazhe holodnye glaza Vasina etogo ne vyderzhali.
     - Idite, - skazal on, podnimayas'. - Rabotajte. Otdyhajte.
     - Do svidaniya, - skazala starushka i poshla k dveri.
     - Stojte! - kriknul ej vsled Vasin. - Derzhite!
     On stoyal, derzha v ruke magnitofon.
     -  |to  vam,  -  dobavil  Vasin.  -  Budete  diktovat'.  Udobno   v
tvorcheskoj rabote.
     -  Nu  chto  vy,  ej-bogu,  -  otkazyvalas'  starushka.  -  Vy menya v
nelovkoe polozhenie stavite. Takaya dorogaya veshch'...
     - Berite, berite... A to kak  poluchaetsya. Odin vsyu zhizn' s utra  do
nochi vkalyvaet, kak  lomovaya loshad', a  ego vse tol'ko  topchut. A drugoj
fityul'ku sochinit, tri  slova, tak emu  i garazhi, i  mashiny, i sosedi,  i
akademmiya nauk.  Berite, berite, mozhet eshche tuda chego-nibud'  nagovorite,
vam togda i parohod, i plavuchij dok vyb'yut Dobrohoty.
     - Mashiny eshche netu, tovarishch Vasin.
     - Nu, idite.
     Starushka ostorozhno postavila magnitofon u dverej i ushla.
     Vasin tut-zhe nabral nomer telefona i sprosil:
     - Kuzyakin, u tebya detstvo bylo?
     - Bylo. A chto trebuetsya?
     - Nichego. Idiot. Ne bylo u tebya detstva. I moe ty opoganil.
     Vasin brosil trubku i skazal tiho, samomu sebe.
     - Srubili moyu elochku.
     I nervno zastuchal pal'cami po stolu.




     V roskoshnom svadebnom nomere  gostinicy "Hilton" na 56  etazhe sidit
na krayu tak  i ne razobrannoj  krovati, pod baldahinom,  zhenih, v polnom
otchayanii. Za oknom noch' v siyanii reklam.
     Na   karnize   80   etazha   neboskreba   stoit   osveshchennaya  luchami
prozhektorov, rastrepannaya, v razorvannom plat'e, nevesta.
     Iz okna vylezaet privyazannyj policejskij. Ostorozhno stupaet na karniz.
     Snizu tyanetsya pozharnaya lestnica.
     No nevesta nepreklonna.




     V pustyne YUnyj nachinaet otbivat' chechetku.
     Poyavlyaetsya nevesta.
     YUnyj  pokazyvaet  ej, kak  tancevat'  i  nevesta nachinaet tancevat'
otchayanno, ne huzhe nego. Trolli s uvlecheniem vklyuchayutsya v tanec.
     No staryj Troll' shchelknul pal'cami.
     Zvyaknulo steklyshko. Nevesta ischezla.
     I kogda gorbun peredaet  steklyshko staromu Trollyu i  tot ukladyvaet
ego  v   mozaiku,  vidno,   chto  v   oskolke  otrazhaetsya   ulica   mezhdu
neboskrebami. Pozharnaya  mashina, skoraya  pomoshch', tolpa  lyudej, okruzhivshaya
kazhushcheesya babochkoj telo nevesty v podvenechnom plat'e.




     Intelligentnaya zhenshchina govorila v sil'nom volnenii:
     - Tovarishch Vasin? Prostite, ne znayu imeni-otchestva.
     - Pavel Ivanovich.
     - U menya snimaet komnatu Ermakov Aleksandr.
     - Nu?
     - |to tot yunosha, kotoromu vy segodnya zapretili spravlyat' svad'bu.
     - Nu? CHto dal'she?
     - Pavel Ivanovich... Tam, kogda  vy ushli, proizoshel razryv... I  eto
ochen' ser'ezno.




     Za oknom rabochij na lesah dostal iz sumki edu i butylku kefira.
     - Nu, a ya zdes' pri chem? YA vam chto, svaha?
     - Tovarishch Vasin, vy dolzhny razreshit' im spravlyat' tam etu  svad'bu.
Tem bolee, chto vchera takoe razreshenie dala vasha sotrudnica.
     -  Vret.  Nikto  ne  mog   dat'  razreshenie  ustraivat'  p'yanku   v
nezaselennom dome.
     - Net, razreshili. Da budet  vam izvestno, chto Aleksandr nikogda  ne
vret.  I  vasha  vedomstvennaya  nerazberiha  mozhet privesti k tragicheskim
posledstviyam. YA vot sejchas s vami razgovarivayu, a sama boyus', kak by  on
chego-nibud' s soboyu ne sdelal. YA dazhe verevku ot nego spryatala.
     - Vy gde prozhivaete?
     - Anyutin pereulok, pyat'. Naprotiv Troickoj.
     - Znayu.
     - Pavel Ivanovich, esli vy lichno priedete i emu razreshite, v  dannoj
situacii eto bylo by ideal'no.
     -  Anyutin  pereulok,  grazhdanka,  eto  ne  nash  rajon.  Tak  chto vy
oshiblis' adresom.




     Kogda Vasin vorvalsya v bufet, Galkina poluchala tarelki s edoj.
     - Zinaida,  ty komu-nibud'  davala razreshenie  ustraivat' p'yanku  v
dome transportnikov? - gromko sprosil Vasin, podhodya.
     - Davala. Ermakovu, -  skazala Galkina razdrazhenno. Ona  uzhe ustala
ot vasinskih  vykrutasov. -  Tol'ko ne  p'yanku, a  svad'bu. -  Ona vzyala
podnos i obernulas' v poiskah svobodnogo mesta.
     - Na kakom osnovanii?
     - Vy kushat' budete, Pal Ivanych? - sprosila bufetchica.
     - Spasibo. Drugih obveshivaj. - Vasin poshel za Galkinoj.
     Galkina postavila podnos na pustoj stolik.
     - YA dejstvovala  v rusle vashih  instrukcij: snachala chelovek,  potom
bumazhka.
     Galkina rasstavila  tarelki. Vzyala  podnos, chtoby  postavit' ego na
stolik dlya podnosov.
     Vasin sel.
     - Slushaj, Ivanych, - s  sosednego stolika pozval ego chinovnik,  tot,
kotoryj  uznaval  pro  administratora.  -  Anekdot. Znachit, sidit eta...
Lyagushka.  A  idet  etot,  kotoryj...  Kak  ego?..  Sejchas  vspomnyu...  -
chinovnik zadumalsya.
     Vernulas' Galkina. Sela. Nachala est'.
     - Galkina,  odin vopros.  S chego  eto vdrug  ty, bukvoedka, hodyachij
paragraf, o gumanizme zagavorila? A? Zachem?
     -  Pal  Ivanych,  -  ustalo  skazala  Galkina. - |tot paren' segodnya
dolzhen byl v容hat'. U nego otlichnye harakteristiki. Rabotaet, uchitsya.  YA
po dokumentam posmotrela. On  zhe ne vinovat, chto  zhilkomissiyu perenesli.
A on uzhe gostej pozval.
     - Zinaida! - pozvala bufetchica. - YAichnicu voz'mi.
     Galkina podoshla k stojke.
     - Vspomnil, -  skazal chinovnik Vasinu.  - Znachit, on  sel na nee  i
oni poplyli. A on cap - i uzhalil. A ona govorit - ty chego? A on -  takoj
u menya harakter.
     - Kto on?
     - Nu etot, kotoryj hvostom kusaetsya, nu, kak ego?
     - Skorpion, - skazala Galkina, vozvrashchayas' yaichnichej. I v eto  slovo
ona vlozhila mnogoe.
     - Aga... on.
     - Ku-ku! - neozhidanno skazal Vasin chinovniku.
     - CHto? - udivilsya chinovnik.
     - Lechit'sya nado. Sklerotik.
     - Ivanych... Ty togo.. - obidelsya chinovnik. - |to uzhe zrya...  |to...
- otvernulsya.
     - Pal  Ivanych, -  skazala Galkina.  - Davajte  ya poproshu  Tolyu i on
otvezet vas domoj. Vy prostuzheny, a sejchas gripp, s oslozhneniyami...
     - Oj,  kak primitivno,  Galkina. Menya  domoj, a  tebya na moe mesto.
Rano ty  menya so  scheta spisyvaesh'.  Eshche ne  vecher! I  garazhi snesem.  I
svad'by ne budet.  I kvartiry tvoj hahal' ne poluchit.
     - Poluchit.
     - Ne poluchit. Na komissii ya vystuplyu protiv!
     - A ya vystuplyu - za! I menya vse podderzhat!
     - V takom sluchae pod etoj kryshej ostanutsya - ili ya, ili ty!
     - V takom sluchae - ya!
     - Nu,  nakonec-to, skazal  Vasin s  oblegcheniem. -  Sorvala s  lica
masku.
     - Pal Ivanych, - zaglyanula v bufet Raya. - Priehal Sorokin.
     - Idu, - Vasin poglyadel na  Galkinu s sostradaniem. - Zinaida, a  ya
vde' vsegda dumal,  chto ty mne  drug. - USmehnulsya.  - Dazhe zhenit'sya  na
tebe hotel.
     - Kogda?
     - Utrom. Segodnya.
     - Tak u vas zhe zhena, vnuchka... Ih kuda denem?
     - A vot eto uzh prosti, tebya ne kasaetsya. YA zhene nikogda ne  izmenyal
i izmenyat' ne sobirayus'. Tak chto priyatnogo appetita. Zmeya.
     Vstal. Ushel.
     Pauza.
     - Zinaida, pravda, chto Ivanych zhenu vygnal? - sprosila bufetchica.
     - Spletni, - skazala Galkina. - YA ot tebya pozvonyu, mozhno?
     - Zvoni. Kto ragu prosil?
     Galkina nabrala nomer.
     - Valentin Maksimovich, proshu vas, bud'te s nim pomyagche. On  segodnya
sam na svoj...




     - Pomyagche? A  ty znaesh' vo  chto mne oboshlas'  moya myagkost' k  vashim
zateyam...  bredovym?
     - Valentin Maksimovich, u nego v sem'e oechen' ne blagopoluchno!
     - Zinaida, zachem ty mne vse eto govorish'? Kakoe mne do etogo  delo?
I tebe? CHto u nas za manera  takaya lezt' v lichnuyu zhizn' drug druga?  Tut
vy vo mne soyuznika ne najdete. Poka.
     V kabinet vorvalsya Vasin.
     - CHto,  Sorokin, za  kreslo ceplyaesh'sya?  - zakrichal  on. - Po ZHEKam
nachal  zvonit',   perestrahovshchik!  A   nu,  nemedlenno   anuliruj   svoe
rasporyazhenie!
     Vasin proshel k selektoru, nazha na knopku.
     -  Raya,  soedini  Sorokina  s  pyatym  SMU. - I Sorokinu: - Skazhesh',
chtoby vernuli tehniku!
     Sorokin raz座arilsya:
     - CHto ty zdes' pal'cami tychesh'? |to poka moj kabinet! I nechego  vam
vsem na menya  orat'. A to  ya tozhe mogu  zaorat'. Tak kriknu,  chto stekla
vyletyat!!
     - I ty vmeste s nimi, - kiknul Vasin.
     - A ty menya ne zapugivaj! CHto vy vse menya zapugivaete?
     -  Valentin  Maksimovich,  -  razdalsya  golos  Rai.  -  5-j  SMU, vy
prosili. Po gorodskomu.
     -  Da  net  menya!  -  i  Vasinu:  -  raskomandovalsya  tut. ZHena ego
zastukala, vidite li! A my dolzhny teper' na cypochkah hodit'. Isterichka!
     - YA isterichka?
     -  Ty!  Mne  vot  teshcha  v  sredu  klok volos vyrvala! Vot zdes'! Ty
znaesh' ob  etom? Ne  znaesh'. Kto-nibud'  znaet? Na  delah eto skazalos'?
Net! Potomu chto ya derzhu sebya v  rukah. Stisnul zuby i derzhu. I ne  putayu
lichnoe s obshchestvennym.
     Snova razdalsya golos Rai:
     - Valentin Maksimovich, Vasina zhena rayskivaet.
     - Nu, vot, a ty psihoval. Stisni zuby i bud' polaskovee.
     Sorokin sam snyal trubku i protyanul Vasinu.
     - Nu, chto tebe eshche? My, kazhetsya, vse obsudili? - sprosil Vasin.
     - Vanych, - prosheptal Sorokin,  - nevernyj ton. - On  prikryl trubku
rukoj.  - Im glavnoe - slova: solnyshko, lapochka, kurochka...




     - Pavel, ty menya slyshish', Pavel? - sprashivala zhena.
     - Slyshu, slyshu...
     - YA schitayu neobhodimym postavit' tebya v izvestnost', chto uezzhayu  vo
Vladimir.
     - Skatert'yu doroga.
     -  Naschet  veshchej  skazhi,  -  vmeshalas'  Dina, kotoraya zaglyadyvala v
budku. - |to chudovishche menya ne pustit v kvartiru.
     - Pavel, u  menya ne bylo  vremeni sobrat'sya. Pridet  Dina, ty ej...
Prosti, - Irina  brosilas' za muzhchinoj,  kotoryj shel s  takim zhe, kak  u
nee chemodanom. - Grazhdanin! Otdajte nemedlenno!
     - Zachem, - udivilsya muzhchina.
     - |to zhe moj chemodan! I eshche sprashivaet!
     - Irina, ostav' ego! Vot nash chemodan! - kriknula Dina.




     Vain v  kabinete uslyshal  kak perervalsya  golos zheny  i vmesto nego
slyshen stuk - trubka telefona, broshennaya Irinoj kachaetsya v budke.
     - Allo! - kriknul Vasin.
     Sorokin dostal iz stola korobku konfet.
     - Skazhi, chto konfety ej kupil.
     Vasin povesil trubku.
     -  Vse  ne  tak  ty  sdelal,  -  skazal v serdcah Sorokin, podvigaya
konfety Vasinu.  - Derzhi,  vecherom ej  prinesesh'. Vernyj  sposob. A teshche
vot, otlej oblepihi. Nu chto ty na menya smotrish', beri, ya eshche dostanu.  A
k Bobylevu bol'she nehodi. Bobylev boltun.
     - Pokupaesh'?! - sprosil Vasin.
     -  Vanych,  opomnis'.  Sdalsya  ty  mne,  chtob  tebya pokupat'. |to zhe
Vladimira Nikolaevicha rasporyazhenie,  s nim i  voyuj, koli ty  u nas takoj
hrabryj.
     - Vresh'!
     - YA  tol'ko ottuda.  Sunulsya na  svoyu golovu...  Znaesh', chto on mne
skazal?   On  skazal,  chto  esli  ya  nichego  ne  mogu  reshit',  to  ya ne
sootvetstvuyu svoemu mestu. Pri vseh. Semenov vot tak, kak ty stoyal.
     - Nu,  ladno! Proverim,  kak on  sootvetstvuet svoemu?  - s ugrozoj
skazal Vasin i poshel.
     - Vanych, ne duri! Vanych, ne sujsya sejchas k nemu...
     Dver' zahlopnulas'.
     Sorokin posmotrel  na telefon,  vzdohnul, nazhal  knopku selektora i
sprosil:
     - Raya, sovsem golovu zamorochili... Kakoj moj domashnij telefon?

                              *    *    *

     Spuskayas' pochti begom po lestnice  Vasin uvidel, chto v dver'  voshel
Bobylev. Pri  vide nesushchegosya  nachal'nika on  vzhalsya v  stenku, starayas'
stat' nezametnym.
     - Bobylev! - grozno pozval ego Vasin.
     - YA  zhe v  obedennyj pereryv,  - skazal  Bobylev. -  Prakticheski ne
opozdal.
     - Poshli, podvezesh' menya k Domu Kul'tury.
     -  Konechno,  s  udovol'stviem,  -  Bobylev  shel  ryadom  s Vasinym i
vozbuzhdenno, dazhe oadostno govoril: -  A ya reshil, s容zzhu v  obed, voz'mu
bamper;  priehal,  a  klyucha  net.  Klyuch  ya  v  plashche zabyl. YA provolokoj
otkryt'  hotel,  provoloka,  konechno,  slomalas',  ponimaete, u menya tam
bamper sovsem novyj,  a v lyuboj  moment mogut priehat'  so snosom, zhalko
bamper. Pal Vanych, oden'te plashch, holodno.
     Vasin ne otvetil.




     Oni uzhe vyshli na ulicu i  Vasin napravilsya k "Zaporozhcu", no tut  k
pod容zdu podkatil drugoj "Zaporozhec",  invalidnyj. Iz nego vyshel  hromoj
pozhiloj chelovek.
     - Pashka! - grozno okliknul on Vasina.
     -  Fedya?  -  uvidel  ego  Vain.  -  I  ne  prosi.  Nikomu   nikakih
isklyuchenij!
     - A  ya tebya,  homyak, ne  prosit' prishel.  Ty chego  eto otcu skazal?
Kogda ya u tebya mylo kral?
     - YA speshu, Fedya. Potom zahodi kak-nibud'.
     - Net, ty snachala otvet' - kogda?
     - Zabyl?  Napomnyu. V  Bersnevke, utrom  u menya  mylo propalo,  i ty
ischez. A vecherom ty butylku samogonki prines. Vspomnil teper'?
     - Kakaya butylka? - Fedor nahmurilsya, potom vspomnil. SHCH Tak  butylku
mne Manya dala?
     - I za chto ona tebe ee dala?
     - Znachit za mylo? Za kradenoe? I ty, gad, tridcat' let tail?
     -  Togda  ya  ne  znal,  a  kogda  segodnya uvidel tvoego papashu, vse
ponyal: kakoj otec, takov i syn.
     - Ah, ty... - Fedor vzyal Vasina za grudki, potyanul k sebe.
     - Ne smej! - kriknul sdavlenno Vasin.
     Fedor  ottolknul  Vasina  tak,  chto  tot  spinoj udarilsya o mashinu.
Prezritel'no splyunul emu pod nogi. Poshel.
     - Pod sud pojdesh', - kriknul Vasin. - Voryuga!
     Bobylev ispuganno glyadel na etu scenu iz mashiny.




     Kogda mashina ot容hala. Vasin skazal, glyade pered soboj:
     - Vot ona, cena frontovoj druzhby. Kak dym...
     - Vam ne bol'no?
     - Zdes' bol'no, - Vasin hlopnul sebya po grudi.
     Pomolchali.
     - Pal Vanych,  pristegnites', pozhalujsta, -  poprosil Bobylev. -  Do
dvaduatogo - mesyachnik bezopasnosti.
     Vasin s bol'shim trudom pristegnulsya. Posharil po karmanam, sprosil:
     - U tebya bumaga i ruchka est'?
     - Est'. Tol'ko tam, na rabote... I klyuchi... Vse tam...
     - U "Kanctovarov" ostanovi.
     - Tut net ostanovki, Pal Ivanych. Vernemsya - ya vam dam.
     - CHto zh, po-tvoemu, ya iz zala v prezidium budu krichat'? Ostanovi!
     Bobylev zatormozil u trotuara. Vasin rvanulsya, no remen' ne puskal.
     - Da, otvyazhi ty menya! -  zakrichal on na Bobyleva. - CHto  ty sidish',
kak istukan?!




     V malen'kom magazine prodavshchica smotrela televizor.
     - Listok bumagi i ruchku! - v magazin vbezhal Vasin.
     -  CHitat'  umeete?  -  sprosila   prodavshchica.  -  Tam  napisano:  s
trinnadcati do chetyrnadcati - pereryv.
     - Sejchas chetyrnadcat'!
     -  Televizor  slyshite?  Vot  kogda  muzyka  konchitsya, togda i budet
chetyrnadcat'.
     Vasin stoyal, neterpelivo barabanil pal'cami po prilavku.
     Muzyka po televizoru konchilas', prozvuchali signaly vremeni.
     - Ruchku i list bumagi! - skazal Vasin.
     - Sejchas... -  prodavshchica vyklyuchila televizor.  Netoropyas', vybrala
plastinku, postavila na proigryvatel'.
     - Vy menya obsluzhite ili net, v konce-koncov?
     -  Obsluzhu.  V  poryadke  ocheredi.  Von,  mal'chik ran'she vas prishel.
Mal'chik, tebe chto?
     - Lastik. Net, von tot, krasnen'kij.
     - Pyat' kopeek.
     Vybila.
     - Tak... Vam chto?
     - ZHalobnuyu knigu!
     Prodavshchica pozhala plechami, dostala iz-pod prilavka zhalobnuyu  knigu,
brosila na prilavok.
     Vasin stal listat' ee.
     - Dajte ruchku, - skazal Vasin, otkryv al'bom na nuzhnoj stranice.
     - U menya net ruchki.
     - A vot oni lezhat.
     - Snachala oplatite tovar.
     - Oprobovat' ya imeyu pravo.
     Prodavshchica dala ruchku.
     Vasin pisal v knigu.
     - Kak vasha familiya? - sprosil on.
     Prodavshchica otobrala u nego ruchku, polozhila na mesto.
     - Oprobovali? Teper' oplatite tovar.
     - Skol'ko stoit?
     - Napisano.
     Vasin brosil na prilavok tridcat' kopeek.
     - U menya net sdachi, - skazala prodavshchica.
     - Ne nado sdachi!
     - A mne ne nado vashih podachek.
     - Tak! Horosho! Gde zdes' direktor?
     - YA direktor, - skazala prodavshchica. - Slushayu vas.
     - Eshche luchshe. Kakoj nomer vashego magazina?
     - A vot vyjdite otsyuda,  chut' otojdite, posmotrite naverh, tam  vse
napisano, - skazala prodavshchica.




     Na  tribune  vystupal  rezhisser  oblastnogo  teatra,  kogda iz zala
razdalsya krik:
     - Proshu minuty vnimaniya!
     V prohode u dveri stoyal Vasin.
     -  Vladimir  Nikolaevich,  bumagu  mne  ne  dali! Poetomu ya ustno! -
krichal Vasin. -  Ili vy sejchas  zhe otmenite svoe  rasporyazhenie ob otmene
snosa istochnikov razvrata, ili ya sejchas zhe podayu na pensiyu.
     Pauza.
     - Kakih  istochnikov, Pal  Vanych? O  chem ty?  - sprosil  Kolychev. On
sidel v prezidiume, vo vtorom ryadu.
     - YA o garazhah! - eshche  gromche kriknul Vasin. - Schitayu do  treh! Raz!
Dva!  Dva s polovinoj!
     - Tovarishch  Vasin, -  perebil ego  predsedatel'stvuyushchij. -  YA dumayu,
chto sejchas ne vremya i ne mesto obsuzhdat' etot vopros.
     - Net, vremya! I mesto!
     -  A  ty,  Pal  Vanych,  i  pro  svoj  sobachij  pitomnik  skazhi,   -
posovetoval  iz  zala  vysokij  muzhchina.  -  Oznakom'  narod  so   svoej
genial'noj ideej.
     - Ty za menya ne volnujsya,  Efremov. YA vse skazhu, chot nado!  Schitayu:
Dva!  Tri! Tri s polovinoj!
     V zale zasmeyalis'.
     - Pal  Vanych, -  skazal predsedatel'stvuyushchij.  - Zapretit'  ujti na
zakonnyj otdyh nikto ne imeet prava.




     Vasin vyshel iz kluba, i, sutulyas', pobrel po trotuaru.
     - Pal Vanych! YA zdes'! - okliknul ego BObylev iz mashiny.
     Vasin  obernulsya,  s  nedoumeniem  posmotrel  na  Bobyleva,   potom
vspomnil.  Poshel k mashine, vlez.
     - Pristegnites', Pal Vanych, - skazal Bobylev. - A to von on  hodit,
- pokazal na inspektora GAI.
     Vasin, pri pomoshchi Bobyleva, pristegnulsya.
     - Obratno? - sprosil Bobylev.
     - Domoj, - skazal vasin.
     - Ko mne? - ostorozhno sprosil Bobylev, kotoryj zhdal chego ugodno.
     - Vse ravno.
     - Pal Ivanych, mozhet zaskochim vse-taki na sluzhbu. Vy plashch  voz'mete.
Zaodno i  ya klyuchi  zaberu. A  to u  menya bamper  tam, sovsem novyj. Kak,
zaskochim?
     - Zaskochim, - Vasin dumal o drugom.
     Mashina dvinulas'  vpered i  prishlos' zatormozit',  chtoby propustit'
gruzovik i,  kak nazlo,  tut zhe  otkuda-to voznik  milicioner. Svistnul.
Ostanovil.
     - Vy pochemu ne pristegnuty?
     - Vot balda! - skazal Bobylev.
     - Kto balda? - pointeresovalsya milicioner.
     - YA. Pal Ivanycha pristegnul, a sebya zabyl.
     Inspektor zaglyanul vnutr', uznal Vasina.
     -  Dobryj  den',  Pal  Ivanych,  -  kozyrnul on. - Ladno, poezzhajte.
CHtoby v poslednij raz, - prostil on Bobylevu.
     - Spasibo, - skazal Bobylev, pristegivayas'.
     Mashina poehala dal'she.
     - Cenyat vas v gorode, - skazal Bobylev.
     - Ocenili, - soglasilsya Vasin. - Na pensiyu vyturili.
     - Na pensiyu? A vam razve est' shest'desyat?
     - V chetverg namechalos'. Teper' ne budet.
     - Nu, chto  vy, Pal Vanych,  - vozrazil Bobylev.  -My vam obyazatel'no
provody ustroim. Vse sdelaem po pervomu razryadu!
     - Gde stol byl  yavstv, - skazal Vasin,  - tam grob stoit  - I vdrug
zakrichal: - Stoj!
     Bobylev ot  neozhidannosti dal  po tormozam.  I esli  by ne  remen',
Vasin vrezalsya by v lobovoe steklo.
     - Zdes' stoyat' nel'zya, - skazal Bobylev.
     - Anyutin pereulok, pyat', Bystro! - skomandoval Vasin.




     Staryj Troll' ukazal pal'cem...
     Ucheniki zapeli.




     - A mne do  pensii eshche tridcat' let  trubit', - govoril Bobylev.  -
Rybalka... Vnuki... Zahotelos'  - mahnul na  more. V lyuboe  vremya... Pal
Ivanovich, vam personal'nuyu  dadut? - i  sam otvetil. -  Navernyaka. I eshche
kak veteranu. |to vy bol'she menya budete poluchat', Pal Ivanovich...
     - Ne otvlekajsya, - burknul Vasin. - Pribav' gazu.
     - Zdes' ogranichenie skorosti.
     - Pod moyu otvetstvennost'.
     - Ne nash rajon, Pal Vanych.
     - Napravo.
     - Tut uhaby, Pal Vanych. Luchshe po Kokinaki.
     - Svorachivaj!
     Bobylev svernul. Proehal  metrov desyat', zatormozil.  Vperedi znak:
"Proezd zapreshchen" i bol'shaya luzha.
     - Nu, chto eshche? - sporsil Vasin.
     - Tut proezd zapreshchen, Pal Vanych.
     - Pod moyu otvetstvennost'.
     - Nado by glubinu promerit'.
     - Daj mne rul'.
     Bobylev zagnanno vzdohnul i ostorozhno poehal.
     - Gazuj!  - zakrichal  Vasin. -  Ee s  hodu nado  brat'! YA tebe, kak
byvshij tankist govoryu. ZHmi!
     Bobylev poslushalsya. Mashina  s razgonu ruhnula  v skrytuyu pod  vodoj
yamu - i zaglohla.
     - Nu vot, - ubito skazal Bobylev. - A yazastrahovat'sya ne uspel.
     - Beri ruchku, zavodi, - vele Vasin. - Hvatit boltat'.
     - Netu ruchki. YA ee v garazhe zabyl, Pal Vanych.
     - |h,  Bobylev, -  skazal s  prezreniem Vasin.  - Prostogo dela vam
doverit' nel'zya. A ved' vy na  smenu nam idete. Vot vskryt' sejchas  tvoj
cherep, chto tam obnaruzhim?
     - Mozgi, - skazal BObylev.
     - Maha, obnazhennuyu, vot chto! Na shersti tvoego Dzheka.
     V mashinu nabegala voda.
     - Hvatit, Pavel Ivanovich! -  vozmutilsya, nakonec, Bobylev. - YA  vam
ne lakej. YA inzhener!
     - Inzhener? A na kakie eto inzhenerskie den'gi ty mashinu kupil?
     - Papa dal.
     - A papa kto?
     - Podpolkovnik.
     - Nomer chasti?.. A vprochem, delajte, chto hotite!
     Vasin vyvalilsya  iz mashiny,  voda hlynula  v otkrytuyu  dver'. vasin
pobrel po koleno v vode.
     On shel vse bystree, podgonyaemyj trevogoj i neterpeniem. Vybezhal  na
suhoe.  Oglyanulsya.  Okraina. Malen'kie domiki.  Ni taksi, ni  avtobusov.
On, nabiraya skorost' i zadyhayas', pobezhal vpered.
     Vperedi  uvidel  loshad',  zapryazhennuyu   v  telegu,  s  nadpis'yu   -
"Perevozka melkih gruzov".  Na telege stoyalo  pianino. Vasin vskochil  na
telegu, podobral vozhzhi i steganul loshad'. Loshad' udivilas', no  medlenno
poshla vpered.  Vasin steganul ee snova. Loshad' pereshla na rys'.  Zalayala
sobaka.



     V pustyne ucheniki Trollya  nachali priplyasyvat'. Ih muzyka  zazvuchala
gromche.




reki)

     Vasin liho mchalsya na telege, soprovozhdaemyj svoroj sobak. Sobaki layali.
     Vozle doma,  gde borodatyj  muzhik krasil  kryshu, Vasin  zatormozil.
Sprygnul s telegi, kriknul:
     - Kakoj nomer doma?
     - CHego?
     Loshad' razvernulas' i pokatila telegu obratno.
     Sobaki ostalis', chtoby layat'.
     - YA sprashivayu pochemu net nomernogo znaka na kalitke?
     - A na koj on  mne? Komu nado - znaet,  gde ya zhivu. A tebya  ya vrode
ne znal.
     - Polnoe ravnodushie! Vot koren'!
     - CHego?
     - Gde dom nomer vosem', ya sprashivayu?
     - Von, ryadom.
     Vasin i sobaki  toroplivo poshli k  sleduyushchemu domu. Vasin  voshel vo
dvor, zakryl za soboj kalitku.
     Sobaki ostalis' za zaborom.
     Vasin  po  stupen'kam  vbezhal  na  krylechko  doma,  nazhal na knopku
zvonka.  Podozhdal nemnogo, zabarabanil kulakami v dver'.
     Dver' otkryla hozyajka Sashi.
     - Uspel? - zadyhayas', sprosil Vasin. - Povesilsya?
     - Kto?
     - |tot fanfaron!
     - Vy... Vy tovarishch Vasin?
     - Vasin ya, Vasin!  Da otvechajte vy na  vopros, chert vas poderi!  On
zhivoj?
     - Da, - shepotom skazala hozyajka. - No on ochen'...
     - Horosho, - skazal Vasin. Proshel v prihozhuyu. - Gde ona?
     - Ne znayu.... Posle togo, kak Aleksandr ubezhal, ona tozhe...
     - Gde verevka? Verevka, kotoruyu vy ot nego spryatali!
     - A... Prostite. YA  tak volnuyus', chto ne  srazu Vas ponyala. V  moej
komnate.  Pod komodom.
     Vasin rvanul odnu iz dverej.
     - Net.  |to kuhnya,  Pavel Ivanovich.  Syuda, pozhalujsta...  - voshli v
komnatu.  - Vot, - hozyajka izvlekla iz-pod komoda verevku.
     - Dajte, - Vasin otobral verevku. Nachal delat' petlyu.
     - YA vam  ochen' blagodarna, chto  vy lichno priehali,  Pavel Ivanovich,
vy mne tak stranno otvetili, chto ya...
     - Gde on?
     - Sasha?  On u  sebya, Pal  Ivanovich,ya by  hotela predvaritel'no  vas
proinformirovat'.
     - Ne nado.
     Vasin voshel v prihozhuyu.
     - Kuda?
     - Pavel Ivanovich,  Aleksandr ne ochen'  horosho o vas  otzyvaetsya, no
proshu - ne obrashchajte vnimaniya. Voobshche-to, on ochen' delikatnyj yunosha,  no
etot dushevnyj sryv...
     Vasin rvanul dver'.
     Sasha sidel na krovati, glyadya v okno. Golovy ne povernul.
     - Sasha, - skazala hozyajka, - Pavel Ivanovich sam lichno priehal.  Vot
vidish', vse i oboshlos'.
     Vasin posmotrel na potolok.
     - |tot kryuk? - sprosil on. - CHto viselo?
     - Lyustra.
     - Kakogo tipa? - Vasin stal dvigat' pis'mennyj stol pod kryuk.
     - Hrustal'naya, s podveskami. My ee vo vremya vojny prodali.
     Vasin sel  k stolu,  vyrval list  iz tetradi,  vzyal karandash,  stal
pisat'.
     -  Aleksandr,  sejchas  tovarishch  Vasin  napishet  nam  razrashenie,  -
govorila tem vremenem hozyajka. - A  ya poedu i ugovoryu Nastyu. Privezu  ee
i vy pomirites'.
     - Odnogo vy uzhe privezli. Hvatit, - skazal Sasha, glyadya v okno.
     - Aleksandr,  - skazala  hozyajka s  ukorom. -  Vy dolzhny  ponyat' ee
sostoyanie  v  tot  moment.  Kak  zhenshchina  ya  mogu  skazat'  - u nee bylo
osnovanie usomnit'sya v vas.
     Vasin raspisalsya, slozhil list, spryatal v nagrudnyj karman. Vlez  na
stol, popytalsya dotyanut'sya do kryuka.
     - Pal Ivanovich, vy kuda? - udivilas' hozyajka.
     - Podajte mne taburet, - skazal Vasin.
     - Zachem?
     - Nado.
     Hozyajka podala Vasinu taburetku.
     Vasin postavil taburetku na  stol, proveril prochno li  stoit. Vlez.
Privyazal verevku k kryuku.
     Sasha povernul golovu, nabolyudaya za proishodyashchim.
     - Pal Ivanovich, - zabespokoilas' hozyajka. - CHto vy delaete?
     - Vy mozhete  pomolchat'? - strogo  osadil ee Vasin.  Prodel golovu v
petlyu,  skazal:  -  Za  vse  so  vsemi mne ne rasschitat'sya, no malen'kij
dolzhok ya otdam.
     - Pal Ivanovich, ostorozhnee!  - ahnula hozyajka. -  Taburetka shatkaya,
a u vas ves!
     - YUnosha,  ty hotel  ujti iz  zhizni, chtoby  obvinit' v  smerti svoej
byurokrata  Vasina,  -  obratilsya  Vasin  k  Sashe.  - Ne vyjdet! Teper' ya
ostanus' kamnem  na tvoej  sovesti, -  pohlopal sebya  po karmanu.  - I v
konchine moej proshu vinit' shantazhista Ermakova. Proshchajte, sosudy gneva.
     I on vyshib iz-pod nog taburetku. Na kakuyu-to dolyu sekundy povis  na
verevke, no kryuk vyckochil i Vasin ruhnul na stol.
     Staren'kij stol rassypalsya i Vasin okazalsya na polu. Sverhu  letela
belaya pyl'.




     Ucheniki Trollya zamerli. Pesnya oborvalas'.




     - Fokusnik, - prezritel'no skazal Sasha i snova otvernulsya k oknu.
     - Tovarishch  Vasin, vy  menya prostite,  no eto  ne metod ubezhdeniya! -
skazala  hozyajka,  obozrevaya  razgrom  v  komnate.  -  |to ya govoryu, kak
pedagog. Ne metod!
     - Ochkovtiratel'  vy, a  ne pedagog,  - skazal  Vasin, podnimayas'. -
Kryuk-derzhatel'  pod  hrustal'nuyu  lyustru  vsegda  rasschitan  na   trista
killogram vertikal'noj nagruzki. Ne bylo u vas nikakoj lyustry.
     - Klyanus', byla.
     - Kak vasha familiya?
     - Belozerskaya.
     - Vy zaplatite za svoyu lozh', uvazhaemaya Belozerskaya. - Vasin  podnyal
s pola  karandash i  vyshel. Verevka  ostalas' na  shee, kryuk  volochilsya po
polu.
     Vasin  eshche  ne  pokonchil  schety  s  zhizn'yu.  Na ulice on vytashchil iz
karmana zapisku. Prilozhil k zaboru. Stal viden tekst:

     "V moej smerti proshu vinit' Aleksandra Ermakova.
					Vasin P.I. "

     Vasin  dopisal:   "I  Belozerskuyu   tozhe".  Vnizu:   "Ispravlennomu
verit'", i podpis'.
     Derzha  v  odnoj  ruke  bumazhku,  drugoj  podderzhivaya verevku, Vasin
oziralsya v poiskah sposoba povesit'sya. Uvidel bol'shoe derevo. Podoshel  k
nemu. Suk vysoko.  Ne dotyanut'sya. Vasin  polozhil listok na  travu, chtoby
zabrosit' kryuk.  Veter podhvatil  bumazhku i pones ee. Vasin  brosilsya za
bumazhkoj. No veter  okazalsya shustree -  bumazhka beloj babochkoj  poletela
nad krutym kosogorom, nad domikami i salami okrainy, k Volge.
     Drugoj bumazhki ne bylo. Vasin dazhe pohlopal sebya po karmanu...



     Trolli s neterpeniem zhdali, kogda zhe on reshitsya ne sleduyushchij shag.




     Natasha, kotoraya shla domoj,  uvidela sgorblennuyu figuru sidyashchego  na
zemle Vasina.
     - Pal Ivanych? - voskliknula ona. - |to vy?
     Zabezala speredi, chtoby luchshe uvidet'.
     - Razve mozhno na mokroj zemle sidet'? Vy zhe prostuzhennyj.
     -  CHelovechestvo,  -  skazal  togda  Vasin,  ohvachennyj   vselenskoj
grust'yu, - promel'knet v beskonechnosti prostranstva i vremeni, kak  odno
zloe mgnovenie.
     - Pojdemte k nam, pogreetes'... YA zdes' zhivu.
     Vasin ne otreagiroval.
     - Nu, togda, ya vam pled prinesu, horosho?
     I Natasha pobezhala k svoemu domu.
     - Ono zhalit sebya, kak skorpion, - skazal on vsled.
     - Ladno! - kriknula Natasha na begu.
     Ona ne videla, kak lico Vasina nalilos' krov'yu - on ne privyk i  ne
umel  plakat'.  I  sleza  skatilas'  po  shcheke.  Vasin  sopel,  plechi ego
zatryaslis'.  Steklyshko vykatilos' na lackan pidzhaka.




     Trolli pereglyanulis'. Staryj Troll' razvel rukami. Oborvali tanec.




     Vasin  udivlenno  oglyanulsya.  Veter  nes  po  zemle list'ya. Po reke
parohodik  tyanul  barzhu.  ZHizn'  prodolzhalas'  i  neponyatno bylo, chto zhe
vse-taki proizoshlo?
     Vasin podnyalsya, poshel po ulice.
     Uvidel budku avtomata.
     Voshel,  pokopalsya  v  karmanah,  otyskal  dvushku.  Protyanul  ruku k
disku,  vstavil  s  trudom  tolstyj  palec,  povernul disk do poloviny i
ostanovil. Vynul dvushku. Potom polozhil snova, nabral druguyu cifru.
     Zagudel gudok vyzova.
     - Gera, - skazal Vasin. - |to otec tebya bespokoit.
     -  Slushaj,  batya,  -  otvetil  syn.  -  YA  by  tebe  vse prostil. I
kvartiru, i Lyusyu. No chto ty s mater'yu sdelal, ya tebe nikogda ne proshchu.
     Korotkie gudki.
     Vasin vyshel  iz budki.  Kryuk na  verevke zacepilsya  za dver'. Vasin
osvobodil ego, soobrazil, chto verevka chuzhaya, poshel k domu Sashi.
     Postuchal v dver'.
     Hozyajka priotkryla dver' - na cepochke.
     - Prostite, - skazal Vasin. - YA hotel vernut' verevku.
     - Uhodite, uhodite, - skazala hozyajka. - Nichego nam ne nado.
     I zahlopnula dver'.
     Vasin ne  vozrazhal. On  povesil verevku  na gvozd'  udveri i  poshel
vokrug doma. Zaglyadyval  v okna. Odno  iz nih bylo  otkryto. Sasha vse  v
toj zhe poze sidel na krovati.
     - Ermakov, - skazal Vasin.
     Sasha podnyal golovu.
     - Kakoj horoshij pomazam byl.
     Vasin otodvinulsya.
     - YA  hotel vam  skazat', -  Vasinu nelegko  davalis' eti slova. Emu
bylo nelovko  i tyazhelo.  - Vy  spravlyajte svad'bu,  vse budet  horosho. YA
beru na svoyu otvetstvennost' eto narushenie.
     Sasha podnyalsya s posteli i zakryl stavni.
     Vasin zaglyanul v shchel' mezhdu stavnyami.
     Sasha sidel na krovati, smotrel pered soboj bezuchastno.
     - Pal Vanych!  - pozvala s  ulicy Natasha. V  ruke u nee  byl pled. -
Vam Sasha nuzhen? Ego net, oni sejchas kak raz v ZAGSe.
     Vasin podoshel k Natashe, skazal:
     - Natal'ya, ty ne serdis' na menya. Izvini.
     - Ladno uzh, Pal Vanych. Zabudem. Nakin'te, a to prostudites'.
     Ona nakinula emu na plechi pled.
     - Spasibo, Natashen'ka.
     - A ya bryuki te ne vzyala. Dorogo ochen'.
     - YA pojdu, - skazal Vasin. - Del polno. Do svidaniya.
     I poshel po ulice.
     I natknulsya na uchenikov Trollya.
     Vasin pokorno otdal pled  Gorbunu. Seroglazyj vzglyanul skvoz'  lupu
na lackan. YUnyj pincetom vzyal s lackana vspyhnuvshee steklyshko.
     Potom Trolli poshli proch'.
     Natasha uvidela eto i so vseh sil brosilas' za nimi. Vyhvatila  pled
iz ruk Gorbuna.
     - |to vy bros'te! - kriknula ona. - CHto za huliganstvo.
     Trolli ischezli.
     A Vasin okazalsya u okna. On glyadel v shchel'.
     Sasha sidel na krovati, smotrel pered soboj bezuchastno.
     - Pal Vanych! - pozvala s  ulicy Natasha. - Vam Sasha nuzhen?  Ego net.
Oni sejchas kak raz v ZAGSe.
     Vasin podoshel k nej, skazal:
     - Ty izvini menya, Natashen'ka.
     - Ladno uzh. Nakin'te eto, prostudites'.
     Ona nakinula emu na plechi pled.
     - Spasibo. YA pojdu, - skazal Vasin. - Del polno.
     I poshel po ulice.
     I natknulsya na Trollej.
     Vasin pokorno  otdal pled  Gorbunu. Seroglazyj  napravil lupu. YUnyj
snyal pincetom s lackana pidzhaka blesnuvshee steklyshko.
     I oni poshli proch'.
     Natasha uvidela eto i so vseh sil brosilas' za nimi.
     Vyhvatila iz ruk Gorbuna pled.
     - |to vy bros'te! - kriknula ona. - CHto za huliganstvo.
     Trolli ischezi.
     Vasin stoyal u okna, zaglyadyval v shchel'.
     Sasha sidel na krovati, smotrel pered soboj bezuchastno.
     - Pal Vanych!  - pozvala s  ulicy Natasha. -  A Sashi net.  Oni sejchas
kak raz v ZAGSe.
     Vasin podoshel k nej, skazal:
     - Ty izvini menya, Natashen'ka.
     - Nakin'te eto, prostudites'.
     Ona nakinula emu na plechi pled.
     - YA pojdu, - skazal Vasin. - Del polno.
     I poshel po ulice.
     I natknulsya na Trollyat. Odin  otobral u nego pled, drugoj  napravil
lupu, tretij snyal pincetom steklyshko.
     I oni poshli proch'.
     Natasha brosilas' za nimi s krikom:
     - |to vy bros'te! CHto za huliganstvo.
     Vasin perehvatil ee.
     - CHert  s nimi,  Natashka! YA  tebe drugoj  pled kuplyu.  Ne do utra zh
zdes' begat'. U menya del polno!
     Trolli ischezi.
     Vasin snova okazalsya u okna.
     I  v  shchel'  on  uvidel,  chto  za  spinoj  Sashi voznikla Nastya. Sasha
obernulsya k nej, no ne dvinulsya  s mesta. Nastya robko podoshla k  divanu.
V ruke ona derzhala magnitofon. V  drugoj - shlyapu. Ona oglyanulas' -  kuda
postavit' magnitofon.  Postavila na stul. Sama sela na drugoj.
     Sasha ee ne zamechal. Nastya vklyuchila magnitofon - restorannuyu melodiyu.
Vasin ne uhodil. Vdrg yavstvenno prorvalis' ego slova: "Poluchite s menya za
bokal etih puzyrej!"
     Vasin  vzdrognul.  Nastya  i  Sasha  budto  ozhili.  Sasha  potyanulsya k
magnitofonu  so  slovami:  "Davaj  vyklyuchim",  - nazhal na klavishu. Potom
vzyal u Nasti shlyapu i nadvinul ee na glaza.
     - Pal  Vanych! -  pozvala s  ulicy Natasha.  - Vam  Sasha nuzhen? A ego
net.  Oni sejchas kak raz v ZAGSe.




     V pustyne staryj Troll' vlozhil steklyshko v mozaiku zerkala.




     V oskolke bylo  vidno, kak Natasha  nakinula na plechi  Vasina pled i
on, sgorbivshis', poshel po ulice.




     Ucheniki  Trollya  vstrepenulis'.  Uvideli  chto-to.  Podnyal  golovu i
glavnyj Troll'. Oni smotreli v zal.
     Potom staryj Troll' pokazal pal'cem pered soboj...





Last-modified: Sat, 13 Jul 1996 14:58:34 GMT

Ocenite etot tekst: